“ငါ တ လုံး နယ်-သုံး ဆယ့် တ ဘုံ”

လယ် တီ ဆ ရာ တော် ဘု ရား ကြီး သည် ။ ရ ဟန်း ရှင် လူ အ ပေါင်း တို ့အား ။ သံ သ ရာ ဒု က္ခ မှ ကျွတ် လွတ် ရန် ။ အ လင်း ကြီး ငါး ပါး နှင့် ။ ဓါတ် ခြေ ခံ ပါး က မ္မဋ္ဌာန်း ပ္ပါး နည်း တို ့ဖြင့် စီ ရင် တော် မူ သော – အ လင်း ကျမ်း ။ နှင့် ပ ဋိ စ္စ သ မု ပ္ပါဒ် အ ကျဉ်း ။ သံ ဝေ ဂ လေး ချိုး ကြီး – စ တု ထ္ထ ပိုဒ် တွင် ပါ ရှိ သော ။ ငါ တ လုံး နယ် အ ဓိ ပ္ပါယ် ဖွင့် ဆို ထား ချက် အား ။ ဂေ ဇက် ရွာ စာ ချစ် သူ တို ့အား ။ ဗ ဟု တ အ ဖြစ် ပြန် လည် ဝေ ငှ အပ် ပါ သည် ။

ငါ တ လုံး နယ် ဆို သည် ကား ။

ငါ – ဟူ သော အ က္ခ ရာ တ လုံး ၏ ကျင် လည် ရာ နယ် ကို ဆို လို သည် ။ ထို ငါ အ က္ခ ရာ သည် ကား ။ သ မု ဒ ယ သ စ္စာ တ ဏှာ မှ ထွက် လာ သော တ ဏှာ မှ တ ဏှာ ၏ တမ်း ခွန် ပေ တည်း ။ မီး မှ ထွက် သော မီး ခိုး ကို မီး ၏ တမ်း ခွန် ဆို သ ကဲ့ သို ့ ့တည်း ။
ကာ မ တ ဆဲ့ တ ဘုံ တွင်း ရှိ ခ န္ဓာ စု သည် ကာ မ တ ဏှာ ဘန် ဆင်း အုပ် စိုး သော ခ န္ဓာ စု ပေ တည်း ။ ရှူ ပ တ ဆဲ့ ခြောက် ဘုံ ရှိ ခ န္ဓာ စု ကို ရှူ ပ တ ဏှာ ဘန် ဆင်း အုပ် စိုး မှု ပေ တည်း ။ အ ရှူ ပ လေး ဘုံ ရှိ ခ န္ဓာ စု ကို အ ရှူ ပ တ ဏှာ ဘန် ဆင်း အုပ် စိုး မှု ပေ တည်း ။ အုပ် စိုး ကြောင်း ကို လည်း မ ခံ ချင် တတ် သော သူ တ ယောက် ကို ခြေ နှင့် တို ့၍ စမ်း ။ ငါ့ ကို ခြေ နှင့် တို ့ရာ သ လော ဟု တို ့ရာ တိုင်း က ငါ့ အ က္ခ ရာ ပေါ် လ တ္တံ ့။ မင်း စိုး ရာ ဇာ တို ့မှာ မိ မိ တို ့အုပ် စိုး ရာ နိုင် ငံ တွင်း ဝယ် ဘယ် နေ ရာ ကို မ ဆို နိုင် ငံ ခြား မင်း တ ပါး တို ့က ထိ ပါး လာ ငြား အံ့ ရာ ဇ မာန် ငါ့ အ က္ခ ရာ ပေါ် လာ လ တ္တံ ့။ ထို ့ကြောင့် သုံး ဆယ့် တ ဘုံ ကို ငါ တ လုံး နယ် ဆို ပေ သည် ။

သုံး သွယ် မြုံ သိုက် ဆို သည် ကား ။ ကာ မ ဘုံ တ သွယ် ။ ရှူ ပ ဘုံ တ သွယ် ။ အ ရှူ ပ ဘုံ တ သွယ် ပေ တည်း ။ ။ မြူ မ ချန် ဟူ သည် ကား ။ ဖြစ် ဘက် ပျက် ဘက် စ ကြ ဝ ဠာ ကု ဋေ တ သိန်း ကို အ စု စု ထား ၍ ရှူ ။ ။ တည် ဆဲ က မ္ဘာ မှ ရှေး အ န မ တ ဂ္ဂ အ တိတ် က မ္ဘာ စု တွင် တ ခု ခု သော က မ္ဘာ နှိုက် စ ကြ ဝ ဠာ ကု ဋေ တ သိန်း ရှိ သော ရေ မြေ တော တောင် စ သော အ ဝိ ညာ ဏ က ခ န္ဓာ ခဲ စု ။ လူ ကောင် နတ် ကောင် နွား ကောင် ကျွဲ ကောင် ဆင် ကောင် မြင်း ကောင် စ သော သ ဝိ ညာ ဏ က ခ န္ဓာ ခဲ စု သည် ယ ခု မြူ မျှ မ ရှိ ပြီ ။

ဤ က မ္ဘာ တွင် လည်း ဤ အ န္တ ရ ကပ် တွင် လည်း အာ ယု ကပ် ဟူ သော အ သက် တမ်း ခြင်း ပိုင်း ၍ ရှူ ။ အ သက် တမ်း တွင် လည်း တ ရာ တမ်း ဖြစ် လျှင် ရှေ ့တ ရာ နောက် တ ရာ ပိုင်း ၍ ရှူ ။ ။ ရှေ ့တ ရာ တွင် အ စ စွာ ရှိ နေ သော ခ န္ဓာ စု သည် ။ နောံ့ နောံ့ တ ရာ တို ့၌ မြူ မျှ အ ကြွင်း အ ကျန် မ ရှိ ပြီ ။ အ မြဲ စ တေ ၊ မ စဲ ချွေ ဆို သည် ကား ။ ဘယ် အ ချိန် မှာ မ ဆို ဘယ် အ ရပ် မျက် နှာ ကို မ ဆို လက် ညိုး ထိုး လိုက် လျှင် ထိုး ရာ တိုင်း ထိုး ရာ တိုင်း မှာ ပင် လက် ညိုး တဲ့ ရာ အ ရပ် မျက် နှာ သေ ဆဲ သ တ္တ ဝါ အ န န္တ အ နန္တ ထိုး မိ သည် ချည်း မည် ၏ ။

အ မှိုက် ကယ် ဝဋ် နွယ် ဆို သည် ကား ။ ရာ ဂ မီး ။ ဒေါ သ မီး ။ မော ဟ မီး ။ ဇာ တိ မီး ။ ဇ ရာ မီး ။ မ ရ ဏ မီး ။ သော က မီး ။ ပ ရိ ဒေ ဝ မီး ။ ဒု က္ခ မီး ။ ဒေါ မ န ဿ မီး ။ ဥ ပ ယာ သ မီး ။ ဟူ သော တ ဆဲ့ တ ပါး သော မီး တို ့ ၏ ။ လောင် စာ လောင် သင်း မြက် ထင်း အ မှိုက် တွေ သာ ဖြစ် ချေ ၍ သုံး ဆဲ့ တ ဘုံ တွင် လက် ရှိ လက် မဲ့ အ လုံး စုံ အ ကုန် ကို အ မှိုက် စု အ မှိုက် ခဲ တွေ ဆို ပေ သ တည်း ။

အ သက် ရှိ ဖြစ် သော ကိ လေ သာ တ စု ။ ကံ တ စု ။ ဝိ ပါက် တ စု ။ သုံး စု ခွဲ ၍ အ ဝိ ဇ္ဖာ တ ဏှာ ဥ ပါ ဒါန် ဤ သုံး ပါး သည် ကိ လေ သာ စု တည်း ။ သ င်္ခ ါ ရ က မ္မ ဘ ဝ ဤ နှစ် ပါး သည် ကံ စု တည်း ။ ဝိ ညာဏ် ၊ နာမ် ရုပ် ၊ သ ဠာ ယ တ န ၊ ဖ ဿ ၊ ဝေ ဒ နာ ဤ ငါး ပါး သည် ဝိ ပါက် စု တည်း ။ အ ဝိ ဇ္ဖာ ၊ တ ဏှာ ၊ ဥ ပါ ဒါန် ရှိ လျှင် သ င်္ခ ါ ရ က မ္မ ဘ ဝ ဟု ဆို အပ် သော သု စ ရိုက် ဒု စ ရိုက် ဖြစ် ပေါ် မြဲ ။ သု စ ရိုက် ဒု စ ရိုက် ကံ မှု ရှိ လျှင် ဘ ဝ သစ် ခေါ် ရ သော ဝိ ပါက် အ စု ဧ ကန် ဖြစ် ပေါ် မြဲ ။ ဝိ ပါက် အ စု ဖြစ် ပြန် ၍ လူ ကောင် နတ် ကောင် ဖြစ် ပြန် လျှင် ထို လူ ကောင် နတ် ကောင် ကို အစွဲ ပြု ၍ ကိ လေ သာ အ စု ဖြစ် ပေါ် မြဲ ။ ငါ ငါ ဟူ ၍ ၎င်း ။ ငါ့ ဟာ ငါ့ ဟာ ဟူ ၎င်း ။ ငါ့ အ တ္တ ငါ့ အ တ္တ ဟူ ၍ ၎င်း ။ ငါ မင်း ၊ ငါ ပု ဏ္ဏား ၊ ငါ သူ ဌေး ၊ ငါ သူ ကြွယ် ဟူ ၍ ၎င်း ၊ ငါ နတ် ၊ ငါ သ ကြား ၊ ငါ ဗြ ဟ္မာ ၊ ငါ ဣ တ္ထိ ၊ ငါ ပု ရိ သ ဟူ ၍ ၎င်း ။ ဤ သို ့စ သည် ဖြင့် စွဲ လမ်း သော ကိ လေ သာ တို ့သည် ဗာ လ ပု ထု ဇ္ဖန် တို ့မှ ဧ ကန် ဖြစ် ပေါ် မြဲ ဟူ လို သည် ။

ကိ လေ သာ ရှိ ပြန် လျှင် လည်း ကံ အ စု ဧ ကန် ဖြစ် ပွား မြဲ ။ ကံ အ စု ဖြစ် ပွား ၍ ထင် ရှား ရှိ ပြန် လျှင် လည်း ဘ ဝ သစ် ခ န္ဓာ သစ် ဟူ သော ဝိ ပါက် ကောင် ဧ က န္တ ပေါ် မြဲ ။ ဝိ ပါက် ကောင် ပေါ် ပြန် လျှင် လည်း သာ ယာ စွဲ လမ်း သော ကိ လေ သာ စု ဧ က န္တ ဖြစ် လာ မြဲ ။ ဤ သို ့အ မှန် လေး ချက် ကို အ ပိုင် သိ သော ယ ထာ ဘူ တ ဉာဏ် ကို မ ရ သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး မ ရပ် မ တည် ဟူး ဟူး လည် ၍ နေ သော ကြောင့် အ စု ကြီး သုံး ပါး ကို ဝဋ် နွယ် ဆို သည် ။ ။ အ ဖြစ် မ စဲ ၊ အ သစ် လဲ ၊ သဲ သဲ ကြွယ် ဟူ သည် ကား ။ အ သေ မီး က မြူ မျှ မ ကျန် အောင် အ တွင် လောင် ၍ လိုက် ငြား သော် လည်း စ ကြ ဝ ဠာ အ န န္တ နှင့် အ ပြည့် အ ပြည့် ပင် မ စဲ မ ပြတ် အ သစ် သစ် ဖြစ် ပေါ် ပြောင်း လဲ ၍ စ ကြ ဝ ဠာ အား လုံး အုံး အုံး သဲ သဲ အ မြဲ စည် ပင် ပြည့် ကြွယ် သည့် သာ ဖြစ် ၏ ဟူ လို သည် ။

အ ကယ် မ ထောက် ၊ သူ က သာ မောက် တော့ ဆို သည် ကား ။ ထို ကဲ့ သို ့စ ကြ ဝ ဠာ အ န န္တ လုံး ပြည့် အောင် အ သစ် အ သစ် မ စဲ အောင် ဖြစ် ပွား ၍ နေ သော် လည်း ။ သ င်္ခါ ရ တို ့က ပို မို ၍ သွား နိုင် သည် မ ရှိ အ သေ မီး က သာ ပို မောက် လျှက် ရှိ တော့ သည် ဟူ လို ။
ဖြစ် သ မျှ သော သ င်္ခ ါ ရ တို ့မည် သည် ပျက် ခြင်း လျှင် အ ဆုံး ရှိ ကြ ကုန် ၏ ။ ပျက် ခြင်း ကို လွန် ၍ အ မြဲ တည် နေ နိုင် သော သ င်္ခ ါ တ ရား ဟူ ၍ တ စုံ တ ခု မျှ မ ရှိ ။ နောံ့ နောံ့ က မ္ဘာ ၊ ဘန် ဘန် လာ လဲ ၊ အ စာ သူ ့တွင် တ စု သာ ဝင် ကြ ရ ဆို သည် ကား ။ နောံ့ နောံ့ က မ္ဘာ သစ် ဆက် ၍ စ ကြ ဝ ဠာ အ န န္တ နှင့် အ ပြည့် အ ပြည့် ဖြစ် လာ သော သ င်္ခ ါ ရ ဓ မ္မ တို ့သည် မ ရ ဏ မီး ၏ အ စီး အ ပွား သာ ဖြစ် ကုန် ၍ သူ ့လက် တွင်း ၌ မီး စာ ထင်း မှိုက် အ ဖြစ် နှင့် သာ တ ခု မ ကျန် တ လုံး တ စု တည်း ဝင် ကြ ရ ကုန် ၏ ဆို လို သည် ။

အ ဟုတ် ဉာဏ် မ တင် စီး နိုင် ရ ဆို သည် ကား ။ တ ယောက် ယောက် သော ပြည့် ရှင် မင်း သည် ဘီ လူး မ ကို အ တု မ ရှိ လှ ပ သော မင်း သ မီး မှတ် ထင် ၍ နန်း တင် လေ ၏ ။ ထို မင်း သည် ဘီ လူး ၏ ကြောက် ဘွယ် ဆိုး ရွား သော ဇာ တိ ရုပ် သွင် ကို မြင် နိုင် သော ဒိ ဗ္ဗ စ က္ခု နတ် ဆေး မ ရ သေး သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး ထို ဘီ လူး မ ၏ နတ် သ မီး အ သွင် ထင် မြင် အောင် ဘန် ဆင်း ၍ မာ ယာ ပ ရိ ယာယ် ဖြင့် ပြု သ မျှ သော အ တင် အ စီး တို ့ကို ခံ ရ လေ ၏ ။ ဒိ ဗ္ဗ စ က္ခု နတ် ဆေး ကို ရ ၍ မျက် စိ ၌ ကွင်း ၍ ကြည့် သော အ ခါ မှ ဇာ တိ ရုပ် သွင် ကို ဟုတ် တိုင်း မြင် ရ သ ဖြင့် ချည် နှောင် ရိုက် ခတ် အ သေ သတ် ၍ ထို မင်း က တင် စီး နိုင် လေ ၏ ။

ထို အ တူ ဤ သ တ္တ ဝါ အ ပေါင်း တို ့သည် ။ ယ ထာ ဘူ တ ဉာဏ် ကို မ ရ ကြ သေး သ မျှ ကာ လ ပတ် လုံး သ င်္ခ တ ရုပ် နာမ် တ ရား တို ့၏ အ တင် စီး ကို ခံ နေ ကြ ရ ကုန် ၏ ။ တင် စီး ပုံ ကား ။ ပု ဂ္ဂိုလ် သ တ္တ ဝါ ယောက် ကျား မိန်း မ မ ဟုတ် ကြ ကုန် သော ရုပ် နာမ် တ ရား တို ့သည် ပု ထု ဇ္ဇန် သ တ္တ ဝါ တို ့အား ပု ဂ္ဂိုလ် သ တ္တ ဝါ ယော ကျ်ား မိန်း မ ထင် အောင် ပြ ၏ ။ ပု ဂ္ဂိုလ် ထင် ကြ ရ ၏ ။ သ တ္တ ဝါ ထင် ကြ ရ ၏ ။ ယော ကျ်ား မိန်း မ ထင် ကြ ရ ၏ ။ ပု ဂ္ဂိုလ် သ တ္တ ဝါ ယော ကျ်ား မိန်း မ အ လှ အ ယဉ် ထင် မြင် စွဲ လန်း ကြ ၍ ချစ် ကြ ခင် ကြ ကုန် ၏ ။ ချစ် မှု ခင် မှု သည် သံ သ ရာ ၌ မာ ရ် မင်း င ရဲ မင်း ကြီး တို ့၏ သံ ကြိုး သံ လွန် ပေ တည်း ။ ထို သံ ကြိုး သံ လွန် တို ့ဖြင့် အ သဲ နှ လုံး တို ့၌ အ တင်း အ ကြပ် ချည် တုတ် မိ လျက် ရှိ နေ ကြ ကုန် သော အ န္ဓ ပု ထု ဇ္ဇန် သ တ္တ ဝါ တို ့သည် မာ ရ် မင်း င ရဲ မင်း တို ့၏ လက် မှ မ လွတ် နိုင် ကြ ကုန် ပြီ ။

ဤ ကား သ င်္ခ တ ရုပ် နာမ် တို ့၏ ဇာ တိ အ သွင် ကို ထင် မြင် နိုင် သော ယ ထာ ဘူ တ ဉာဏ် ကို ရ ၏ ။ ထို အ ခါ မှ စ ၍ က လျာ ဏ ပု ထု ဇ္ဇန် စူ ဠ သော တာ ပန် အ ဖြစ် သို ့ရောက် ကြ ကုန် ၍ ရုပ် နာမ် တ ရား တို ့၏ တင် စီး ချက် မှ လွတ် စ ပြု ၏ ။ ရုပ် နာမ် တ ရား တို ့ကို မိ မိ တို ့က အ နိ စ္စ ဟူ ၍ တင် စီး နိုင် ကြ ကုန် ၏ ။ ဒု က္ခ ဟူ ၍ ၊ အ န တ္တ ဟူ ၍ ၊ ပု ဂ္ဂိုလ် မ ဟုတ် ဟူ ၍ ၊ သ တ္တ ဝါ မ ဟုတ် ဟူ ၍ ၊ ယော ကျ်ား မိန်း မ ဟူ ၍ ၊ သူ မ ဟုတ် ဟူ ၍ ၊ ငါ မ ဟုတ် ဟူ ၍ ၊ တင် စီး နိုင် ကြ ကုန် ၏ ။ အ ဟုတ် အ မှန် အ မြင် သန် သော ယ ထာ ဘူ တ ဉာဏ် ဖြင့် နာမ် ရုပ် တ ရား တို ့ကို အ ပြစ် ဒေါ သ ဘေး ဘ ယ တို ့နှင့် ရှုတ် ချ ဘိ စီး နိုင် ကုန် ၏ ။ ဤ ကား က လျာ ဏ ပု ထု ဇ္ဇန် စူ ဠ သော တာ ပန် တို ့က ရုပ် နာမ် တ ရား တို ့ကို တင် စီး ပုံ တည်း ။

ဤ ကဲ့ သို ့ယ ထာ ဘူ တ ခေါ် သော အ ဟုတ် ဉာဏ် ဖြင့် သ င်္ခ တ ရုပ် နာမ် တို ့ကို မ တင် စီး နိုင် ရ မ ဘိ စီး နိုင် ရ ဆို လို သည် ။
သည် မီး တာ ဘယ် တ ကိန်း မှာ မှ ၊ ငြိမ်း ပါ့ မယ် လို ့ဆို သည် ကား ။ ဘုံ တ ခွင် ကို အ တွင် လောင် မြိုက် ။ အ ပြောင် တိုက် ၍ နေ သော အ သေ မီး နှင့် တ ကွ တ ဆဲ့ တ ပါး သော မီး တို ့၏ တာ ဝန် မှ လွတ် ငြိမ်း ခွင့် ကို ဘယ် တ ကိန်း မှာ ရ ပါ အံ့ နည်း ဆို လို သည် ။ တ ကိန်း ဆို သည် ကား ။ တ ဆူ တ ဆူ သော မြတ် စွာ ဘု ရား တို ့၏ ဖြစ် ပွင့် တော် မူ ရာ သာ သ နာ ကျွတ် ကိန်း ကြီး ကို သာ သ နာ ကျွတ် ပွဲ ကြီး ကို ဆို သည် ။။

(ငါ တ လုံး နယ်- သုံး ဆဲ့ တ ဘုံ ၊ အ နက် အ ဓိ ပ္ပါယ် ကို ဘော် ပြ ရာ ဖြစ် သော သံ ဝေ ဂ လေး ချိုး ကြီး ဖြစ် ပါ သည် )

၁၂၈ရခုနှစ်။တန်းခူးလ။၈၄-လမ်း၊ဓါးတန်း။ဂုဏဝတီစာပုံနှိပ်တိုက်။မှထုတ်ဝေသောအလင်းကျမ်းစာအုပ်မှကူးယူဖော်ပြခြင်းဖြစ်ပါသည်။