aye.kkမိတ်ဆွေကျောင်းအစ်မက ကိုယ်တိုင်ချက်ပြုတ်လှူဒါန်းရမှ အားရကျေနပ်သည့်စိတ် ကိုလည်း ကိုယ်တိုင်မြင်တွေ ့ခံစားမိရလို ့လည်း ဝမ်းသာပီတိဖြစ်ရပါတယ်။ ကုသိုလ်လုပ်တိုင်းလည်း မိတ်ဆွေအဖော်တွေခေါ်တတ်ပြီး မျှဝေတတ်တဲ့သူပါပဲ။
ထူးဆန်းသည်ကကိုယ်တွေ ့ဖြစ်ရပ်လေးတစ်ုပါ။ မွေးထဲကမိဘ၂ပါးမြင်တွေ ့လိုက်ရတာက ဘယ်ဘက်ဦးခေါင်းမှာပါလာတဲ့မဲနက်နေတဲ့အမှတ်လေး။ တော်သေးတာပေါ့၊သမီးလေးရဲ ့ဘယ်ဘက်ဦးခေါင်းဆံပင်ပေါက်တဲ့နေရာဖြစ်နေလို ့၊ အဖေ့စကားကြားလိုက်ရတဲ့အမေ့မှာမွေးခါစသမီးလေးကိုကြည့်ပြီးအမေ ပျော်သွားသည်။ ဘယ်ဘက်ဦးခေါင်း၌အမှတ်(အမဲရောင်)ပါလာသည့်ကျွန်မကတော့နားလည်လာစ အရွယ်ထဲကဆံပင်တွေပေါက်နေတဲ့နေရာမှာ၊ဖြစ်နေတာမို ့မမြင်မတွေ ့ခဲ့မိတာအမှန်ပင်။ မိဘတွေမသိစေချင်သည့်အတိတ်ကဖြစ်ရပ်များစွာရှိနေတာကို၊ကျွန်မမသိတာအမှန်ပါ။ ကျွန်မမေးမြန်းနေသည့်အရာတိုင်းကလည်း အဖေ,အမေနှင့်ပတ်သက်နေသည့်အတိတ်က၊ကိစ္စရပ်များစွာဖြစ်နေလေ့ရှိတာပါဘဲ။ ကျွန်မမေးတိုင်းအဖေနှင့်အမေတို ့မပြောပြနိုင်သည့်ကိစ္စရပ်များဖြစ်နေပါတယ်။ အဖေနှင့်အမေမှလည်း၊ကျွန်မသာလူဝင်စားဖြစ်ခဲ့တာမှန်လျှင် အတိတ်ကိုမမှတ်မိနိုင်စေဘို ့အဓိက ဖြစ်လာပါတယ်။အဓိကထားပြီးကြိုးစားခဲ့ကြတာကို၊ကျွန်မနောင်အခါမှသာနားလည်ရိပ်မိသိရှိပါတယ်။ အဖေ,အမေတို ့မပြောပြနိုင်တဲ့အတိတ်ကို၊ပြောပြမဲ့သူရှိလာတာက၊ကျွန်မအတွက်ကုသိုလ်ကံ တစ်ခုပါဘဲ။မိဘတွေပြည်ဖုံးကားချထားသည့်အတိတ်ကကိစ္စရပ်က၊ ကျွန်မအတွက်တစ်ခန်းရပ်ပြဇတ်ပါ။ ကျွန်မဆယ်ကျော်သက်အရွယ်လေးအထိ၊ကျွန်မမေးမြန်းခဲ့သောအရာမှန်သမျှ၊ မကြိုက်မနှစ်သက်ခဲ့ကြလို ့လည်း၊ကျွန်မရင်ထဲမှာမီးခဲပြာဖုံးတငွေ ့ငွေ ့ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ ကျွန်မကိုပြောပြနိုင်သည့်ဤကမ္ဘာမှာတစ်ဦးတည်းသောသူသည်လည်းသက်ရှိထင်ရှားမရှိတော့ပါ။ ကျွန်မဖြစ်ရပ်က လွန်စွာတော့ဆန်းကျယ်လှပါတယ်။ ၂၀၁၁ခုနှစ်လောက်က၊မှတ်မှတ်ရရအိပ်မက်တစ်ခုမြင်မက်ပြီး လန် ့နိုးပါတယ်။ ဝမ်းသာရမှာလား,ဝမ်းနည်းရမှာလားကျွန်မ,မသိပါ။ ထိုအိပ်မက်သည်ကား…အတိတ်ဘဝဟောင်း၏ကိစ္စတစ်ခုဖြစ်နေသည်ကားအမှန်ပင်။
ဗေဒင်ဆို- အတော်များများကသိချင်ကြပါတယ်၊မေးကြပါတယ်။ မှန်တာတွေလည်းရှိတော့၊ ဗေဒင်မေးချင်သိချင်ကြတာဟာ၊ မဆန်းဘူးလို ့ကျွန်မမြင်ပါတယ်။ ဗေဒင်-မဟာဘုတ်ပညာနဲ ့ပတ်သက်လာပါက၊ မဟာဘုတ်ဗေဒင်ပညာရပ်ကိုလေ့လာထားဘူးလို ့ ပြောပြချင်တာလေးတွေ ၊ ကျွန်မမှာရှိနေပါတယ်။ ဗေဒင်-မဟာဘုတ်ပညာရပ်ကို၊ရိုးရှင်းလွယ်ကူစွာတွက်ချက်လို ့ရတဲ့အပြင် မှန်နေတာလည်းသိရလို့ပါ။ လူတစ်ယောက်ရဲ ့ဇာတာအရ။မွေးဖွားတဲ့သက္ကရာဇ်၊နေ ့နံသိပါလျင် ဗေဒင်မဟာဘုတ်-ပညာဖြင့်တွက်ချက်ကြည့်ပါက၊ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး၊လက်ထပ်ယူသင့်,မယူသင့်၊ အိမ်ထောင်ရေးကံကောင်းမကောင်း,ချမ်းသာမယ်,မချမ်းသာဘူး ဆိုတာတွေ၊သိရပါတယ်။ ဗေဒင်မေးတာတွေနဲ ့ပတ်သက်ပြီးတော့၊ လူအများကတော့၊ကံကောင်းလို ့ဘဲဖြစ်ဖြစ်၊ ကံမကောင်းလို ့ဘဲဖြစ်ဖြစ်၊ သိချင်စိတ်နဲ ့ဗေဒင်မေးတာ,မြန်းတာတွေ ရှိနေပါတယ်။ ကျွန်မအနေနဲ ့ယခင်ကဗေဒင်-မဟာဘုတ်ပညာကို အပျာ်တမ်းလေ့လာခဲ့တာပါ။လေ့လာခဲ့မိလို ့လည်း၊ ဗေဒင်-မဟာဘုတ်ပညာဟာ- စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတဲ့ ပညာရပ်ဖြစ်နေတာ ကျွန်မသိခဲ့ရပါတယ်။ အထူးသဖြင့်၊ကျွန်မကိုဗေဒင်မေးကြတဲ့သူတွေ(ရင်းနှီးတဲ့မိတ်ဆွေ)ထဲမှာ အိမ်ထောင်ရေးကံကောင်းမှုရှိ,မရှိနဲ ့၊ဘယ်လိုလူမျိုးနဲ ့ဖူးစာဖက်-ရပါလျင် အဆင်ပြေမှုရှိမရှိဆိုတာနဲ ့ပတ်သက်ပြီးမေးကြတာတွေ ရှိပါတယ်။ ရှေးဟောင်းဗေဒင်ကျမ်းစာအုပ်အရ၊(မှတ်မိရသလောက်)နဲ ့၊ ဖူးစာအရေး(အိမ်ထောင်ရေး)နဲ ့ပတ်သက်ပြီး၊ပြောပြ,ဟောပြပေးပါတယ်။ ကျွန်မလ့လာမှတ်သား၊သိရှိထားတဲ့အတိုင်း၊မေးလာသူတွေကို အိမ်ထောင်ရေးကံကောင်း,မကောင်းနှင့်၊ဖူးစာဖက်-ဖြစ်သင့်,မဖြစ်သင့်, ချမ်းသာမယ်,မချမ်းသာဘူးဆိုတာတွေ၊ နဲ ့ပတ်သက်ပြီး၊ဗေဒင်မေးသူတွေကို၊ ကျွန်မမှာအချိန်ပေးနေရလို ့၊ ကျွန်မအတွက်တော့အလုပ်ပိုပါတယ်။ (မေးလာသူကို၊မပြောပြရပါလျင်လည်း၊နေနိုင်တဲ့သူမဟုတ်လို ့ပါ)။ ဖူးစာအရေး(အိမ်ထောင်ရေး)နဲ ့ပတ်သက်ပြီး၊ ကျွန်မကိုယ်တွေ ့မျက်မြင်လေ့လာထားမှု(ပြောပြ,ဟောပြမှု)များအရလည်း၊ ဗေဒင်-မဟာဘုတ်ပညာ၊မှန်ကန်မှုရှိနေတာ၊ကျွန်မကိုယ်တိုင်သိရှိခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့်လည်းမိမိတို ့ဇာတာများမှာ၊ဖူးစာအရေး(အိမ်ထောင်ရေး)နှင့်ပတ်သက်ပြီး ဖူးစာဖက်-အနေအားဖြင့်သင့်၏မသင့်၏,ကောင်း၏,မကောင်း၏၊ ဆိုတာတွေကိုသိရှိရလို ့၊မိမိတို ့ဇာတာ-မဟာဘုတ်မှာပါတဲ့အတိုင်း၊ ဖူးစာ(အိမ်ထောင်ရေး)နဲ ့ပတ်သက်ပြီး၊ […]
မိုးရာသီမှာပွင့်တတ်တဲ့ပန်းတွေထဲမှာ- ကျွန်မနှစ်သက်သဘောကျမိတဲ့၊ပန်းတစ်မျိုးကတော့ ခြင်းလုံးပန်းပါဘဲ။ ခြင်းလုံးပန်းက၊မျိုးဥချထားတာရှိရင် မျိုးပွားလွယ်ပြီး၊မိုးလေးတစ်မ,နှစ်မ(တစ်ခါ,နှစ်ခါမျှ) လောက်ရွာလျင်ဖြင့်၊မျိုးဥတွေကရေဓတ်စုပ်ယူရရှိတာနဲ ့ပွင့်လာနိုင်တဲ့ပန်းမျိုးပါဘဲ။ မျိုးဥအဖိုပင်ဆိုရင် မပွင့်ပါဘူး၊ရိုးတံနဲ ့အရွက်ပဲထွက်ပါတယ်။ အမမျိုးဥအပင်ကသာ၊ အပွင့်ပွင့်ပါတယ်။ အရိုးညှာတံအရောင်က(အစိမ်းနုရောင်)ဖြစ်ပြီး၊အရိုးညှာတံအရှည်က အရှည်လက်တစ်တောင်ခန် ့မျှ၊အထိရှိတာတွေ ့ရပါတယ်။ အမမျိုးအပင်မှာသာ၊အရိုးညှာတံထိတ်မှာအပွင့်ပါရှိလာပြီး၊အဖိုမျိုးဥကတော့အပွင့်မပွင့်ပါဘူး။ အရိုးညှာတံနဲ ့အရွက်ပဲထွက်ပါတယ်။ အမမျိုးဥဆိုပါလျှင်၊မြေကြီးထဲကနေထိုးထွက်လာနိုင်တာနဲ ့အပွင့်ပါ၊ပါရှိလာပြီး တစ်ပါတည်းပွင့်ပါတယ်။ ခြင်းလုံးပန်းပွင့်အရွယ်အစားက၊ဘောလုံးပုံစံအရွယ်ဝိုင်းဝန်းနေပြီး၊ပွင့်ဖတ်လွှာတံ(ချွန်ချွန်မြမြ) မှာ၊အနီရောင်,ပန်းရင့်ရောင်၊အရောင်(၂)မျိုးတွေ ့ရှိရတတ်ပြီး၊ပွင့်ဖတ်လွှာ ချွန်ချွန်မြမြလေးတွေ(တုတ်ချောင်းလေးတွေလိုမျိုး)၊၊အများအပြားပါရှိပါတယ်။ ခြင်းလုံးပန်းရဲ ့၊ပွင့်ဖတ်လွှာတံ(တုတ်ချောင်း)ရဲ ့ထိတ်လေးတွေမှာပါရှိနေတဲ့ ဝတ်ဆံအမှုံက၊အဝါရောင်ပါ။ ပန်းရင့်ရောင်ပွင့်ဖတ်လွှာအတံနဲ ့ ဝတ်ဆံအဝါရောင်မို ့၊သိတ်ပြီး(ပနာတင့်)လှပမှုရှိတဲ့ပန်းလေးပါဘဲ။ တကယ်လည်း လှပါတယ်။ တစ်ခါပွင့်လျင်၊ ခြင်းလုံးပန်းအပွင့်က(အပင်မှာတင်)၊(၄)ရက်၊(၅)ရက်မျှအထိ၊ တာရှည်ခံတာသိရပါတယ်။ အိမ်မှာပန်းအိုးထဲအလှထားရင်တော့၊ရေလဲပေးနိုင်သလောက်ခံမှာပါ။ (ရက်ရှည်ကြာတဲ့အထိတော့မခံလောက်ပါ)။ ခြင်းလုံးပန်းက၊ပိတောက်ပန်းထက်သစ္စာရှိတဲ့ပန်းလို ့၊ကျွန်မတင်စားချင်မိပါတယ်။ ပိတောက်ကတော့၊တစ်နှစ်လုံးနေမှ၊တစ်ခါသာပွင့်တယ်ဆိုပေမယ့်လည်း၊ အပင်ပေါ်မူတည်ပြီး၊မိုးရွာလျှင်တော့လည်း၊ပိတောက်ပန်းတွေ၊ ပြန်ပြီးပွင့်နိုင်တဲ့စွမ်းအားရှိတာမျိုးတွေ ့ရှိရပါတယ်။ ခြင်းလုံးပန်းက တစ်နှစ်မှာမှ၊တစ်ခါမျှသာပွင့်နိုင်ပြီး၊ မိုးဦးကျရောက်လာမှဘဲပွင့်ပါတယ်။မျိုးဥတစ်ဥမှာတစ်ပွင့်ဘဲပွင့်ပါတယ်။ ခြင်းလုံးပန်းအပင်က၊အလေ့ကျပေါက်တဲ့ပန်းအမျိုးအစားမဟုတ်ပါဘူး။ ခြင်းလုံးပန်းရဲ ့၊မျိုးဥကမျိုးပွားလွယ်ပြီး၊သူ ့မျိုးဥတွေကို မြေကြီးထဲမှာ ညီညီညာညာနဲ ့ ချစိုက်ထားပါလျှင်၊အပွင့်ထွက်လာတဲ့အခါ လှလွန်းပါတယ်။ခြင်းလုံးပန်းကို၊နောက်တစ်မျိုး (ဘော်လုံးပန်း)လို ့ခေါ်ဝေါ်ကြတာကိုလည်း၊သိရပါတယ်။ (ကာလံ,ဒေသံ)အလိုက်ခေါ်ဆိုကြတာကွာမှာပါ။ဘောလုံးကတော့ပြောင်လုံးချောပါ။ (မပြောလည်းသိကြပါတယ်)။ […]
ကျွန်မလေးစားမိတဲ ့ကျွန်မရဲ ့ဓမ္မမိတ်ဆွေကို စာစီကုံးရေးဖွဲ ့ရပါလျင်၊ရေးကုန်မည်မထင်ပါ။ ကျွန်မပင်စင်ယူပြီးနောက်ပိုင်း၊ရိပ်သာဝင်ဖြစ်ပါတယ်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပါဘဲ။ မရည်ရွယ်ပါဘဲ၊ရိပ်သာမှာဆုံခဲ့ကြပါတယ်။ တစ်နှစ်နီးပါးအားထုတ်တဲ့ကျွန်မနဲ ့၊(၂)နှစ်ကျော်(၃)နီးပါးကြာမြင့်အောင် အားထုတ်ခဲ့တဲ့သူ ့ကို၊ကျွန်မထက်ပိုအားထုတ်နိုင်ခဲ့တာကို သိရပြန်တော့ ကျွန်မအနေနဲ ့က၊သူ ့အပေါ်မှာလေးစားပြီးရင်း၊လေးစားရပါတယ်။ တစ်နှစ်နီးပါးရိပ်သာမှာနေခဲ့တာမို ့၊ရာသီဥတုသုံးလီနဲ ့ညီမျှမှုရှိတဲ့အစားအသောက် အသုံးအဆောင်တွေ၊တစ်နှစ်ပတ်လုံးလိုလို၊လှူဒါန်းနေတာတွေကိုလည်း၊ ကျွန်မကိုယ်တိုင် မြင်တွေ ့ခဲ့ရပါတယ်။ ရာသီအလိုက်၊လိုက်လျောညီထွေအောင်လှူတတ်တာကိုလည်း၊ကျွန်မအနေနဲ ့ သူ ့အပေါ်မှာလေးစားလို ့မဆုံးနိုင်ပါဘူး။ ဆောင်းဦးမှာအအေးဓါတ်ဝင်လာတာနဲ ့၊တရားအားထုတ်နေကြတဲ့၊ရဟန်း,ယောဂီ,သီလရှင်, ဝေယျာဝစ္စအဖွဲ ့နဲ ့ကျောင်းမှာရှိတဲ့၊ရဟန်း,ယောဂီ,သံဃာအကုန်၊တစ်ကျောင်းလုံးအတွက် အဝတ်အထည်(အနွေးထည်)၊စောင်၊သဘက်၊ခြေအိပ်အဆုံး၊လှူဒါန်းပါတယ်။ ဆွမ်းကတော့ အကြိမ်ကြိမ်ကပ်ပြီး၊အမြဲလိုလိုကုသိုလ်ယူနေတာမို ့၊သူဆွမ်းကပ်လှူတိုင်းလည်း ကျွန်မကိုကုသိုလ်ရအောင်၊အတူတကွကပ်လှူစေခဲ့ပါတယ်။ သူနဲ ့ကျွန်မ၊ရိပ်သာအတူတူဝင်ဖြစ်တဲ့ကာလတွေမှာ၊ အမှတ်တရဖြစ်ဆုံးက၊ကျွန်မမွေးနေ ့ပါ။ကျွန်မမွေးနေ ့မှာ၊အမှတ်တရအဖြစ် ပရိတ်ကြီး(၁၁)သုတ်၊တရားစာအုပ်တွေကို၊သူကိုယ်တိုင်မှာပေးပြီး၊ကျောင်းကယောဂီအကုန်၊ တရားစာအုပ်အလှူ(ဓမ္မဒါန)ပြုလုပ်ပေးတာပါ။ ကျွန်မကိုဆရာတော်ကိုယ်တိုင်ကသီလရှင်ဝတ်ပေးတော့၊သူလည်းမနေနိုင်ကုသိုလ်ပါဝင်ပြန်ပါတယ်။ သူ ့အနေနဲ ့သီလရှင်ဝတ်ပေးခဲ့တာတွေလည်း အများကြီးရှိနေခဲ့တာ၊မျက်မြင်တွေ ့ခဲ့ရပြန်ပါတယ်။ သူ ရဟန်းပြုပေးခဲ့တာတွေလည်းမနည်းပါဘူး။ လူ ့ဘဝနေရတဲ့အခိုက်ကလေးမှာ၊သူက ကုသိုလ်တွေကိုသာရအောင်စုဆောင်းနေ တာမို ့၊ကျွန်မစိတ်ထဲမှာသူ ့အပေါ်အားရကျေနပ်မိတဲ့အပြင်၊သူကကျွန်မအတွက် လေးစားအတုယူစရာ,အားကျစရာကောင်းတဲ့သူဖြစ်နေပါတယ်။ ကျွန်မရိပ်သာကနေသူ ့ထက်အရင်စောထွက်လာတာမို ့၊ဥပုသ်နေ ့တွေလိုမျိုးမှာ သူကကျွန်မကိုတွေ ့တဲ့အခါတိုင်း၊ထပ်မံပြီး ရိပ်သာပြန်ဝင်ဖို ့ကိုလည်း၊အမြဲလိုလို တိုက်တွန်းနိူးဆော်ပြန်ပါတယ်။ သူနဲ ့အတူတူလည်း၊ကျွန်မကိုသာသနာပြုလိုက်လုပ်နိုင်ဖို ့တောင်းဆိုပါသေးတယ်။ သူ ့ရည်ရွယ်ချက်တွေထဲမှာ၊သူပိုင်ဆိုင်တဲ့မြေတွေပေါ်မှာနဲ ့၊ရိပ်သာတွေမှာ သာသနိက အဆောက်အဦတွေဆောက်လုပ်လှူဒါန်းပြီး၊သာသနာပြန် ့ပွားအောင်လုပ်ကိုင်နိုင်ဖို ့ပါဘဲ။ သူရိပ်သာကပြန်ထွက်လာရင်လည်း၊သူအားရပါးရ၊စီးပွားထပ်ရှာပြီးရသမျှတွေကို ဘာသာရေးမှာအသုံးချချင်ကြောင်း၊သူပြောပြလို ့ကျွန်မသိရပါတယ်။ သူ […]
စိတ်ရင်းနဲ ့ခင်မင်မှုမှန်သမျှက ဘယ်တော့မှ၊မဟောင်းသွားပါဘူး။ စိတ်ထဲမှာပုံရိပ်စစ်စစ်တွေက…အမြဲသစ်နေဆဲပါဘဲ။
တစ်ရက်မှာတော့ နေ ့လည်ခင်း၊ထမင်းစားချိန်လေးမှာ၊ကိုယ်နေတဲ့နေရာနဲ ့သူ နေတဲ့နေရာက သိတ်မဝေးလှလို ့၊ထမင်းသွားစားဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ သူကတော့၊တာလော့မှာလည်းနေထိုင်ပါတယ်။ တာလော့ဆိုတာ၊တာချီလိတ်မြို ့ပေါ်က၊အထင်ကရရှိလှတဲ့ရပ်ကွက်တစ်ခုပါ။ အရင်ရောက်ဖူးတဲ့နေအိမ်ကတော့၊ပါလျံမှာရှိတဲ့သူ ့နေအိမ်ခြံဝန်းကိုရောက်ဖူးတာပါ။ သူနေထိုင်တဲ့ပါလျံရပ်ကွက်လေးက၊ကျွန်မတာဝန်ဆောင်ရွက်နေတဲ့ရုံးနဲ ့လည်း အတော်လေးနီးပါတယ်။ အဲဒီအချိန်တုန်းကတည်းက၊ သူကတာလော့ရပ်ကွက်မှာရှိတဲ့ သူ ့ရဲ ့အိမ်ရှေ့မှာ၊ ကျောက်ဘီဒိုဆိုင်လေးဖွင့်ထားပြီးဈေးရောင်းပါတယ်။ ကျွန်မတာဝန်ကျတဲ့နေရာနဲ ့က၊နီးနီးလေးပါဘဲ။ တစ်ခါတစ်ရံမှာ၊ကျွန်မသူ ့ကိုသတိရတဲ့အခါ၊သူ ့အိမ်မှာထမင်းစားဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်မရောက်တဲ့အချိန်မှာ၊သူကဇောင်းလျားသီးတွေကိုသကြားရည်စိမ်ထားတာတွေကို ဆရာတော်ဘုရားဆီယူသွားဖို ့အတွက်ပြင်ဆင်နေတာတွေ ့ရပါတယ်။ ကျွန်မကမေးတော့၊ဆရာတော်ဘုရားရဲ ့ကျန်းမာရေးအတွက်၊လုပ်ပေးတာလို ့ပြောပြပါတယ်။ ကိုယ်တိုင်အပင်ပန်းခံပြီး၊စေတနာထားဆောင်ရွက်နေတာကို၊ကိုယ်တိုင်မြင်လိုက် ရပြန်တော့၊သူ ့စေတနာကို လေးစားမိရပြန်ပါတယ်။ တစ်ညနေခင်းမှာ ပါလျံမှာရှိတဲ့သူ ့အိမ်လေးကိုသွားဖို ့အတွက်၊ကျွန်မနဲ့အတူ အလုပ်လုပ်ဖော်သူငယ်ချင်းကခေါ်တာမို ့ ကျွန်မလိုက်သွားဖြစ်ပါတယ်။ သူ ့ခြံဝန်းလေးထဲရောက်တာနဲ ့၊လူအနည်းငယ်တွေ ့မြင်ရပြီး ခြံဝန်းနောက်ဖက်မှာ၊သူစိုက်ထားတဲ့၊ကန်ဇွန်းပျိုးခင်းထဲမှာအလုပ်ရှုတ်နေကြတာကို တွေ ့မြင်လိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်မတို ့လာတာမြင်တော့၊သူကဝမ်းသာအားရစွာနဲ ့ လှမ်းအော်ခေါ်လိုက်ပါတယ်။ သူ ့စိုက်ခင်းထဲရှိရာလာဘို ့အတွက်နဲ ့၊ကန်ဇွန်းရွက်တွေဝိုင်းကူခူးပေးဘို ့ သူက၊အကူညီတောင်းပါတယ်။ ကျွန်မကို၊သူက ဝေယျာဝစ္စ ကုသိုလ်မှာပါဝင်ရစေချင်လို ့သာ၊ အကူညီတောင်းတယ်ဆိုတာကို၊ကျွန်မကသိလိုက်ပါတယ်။ ဘုန်းကြီးကျောင်းအတွက်၊သူ ့ရဲ ့ ခြံထွက် အသီးအနှံတွေနဲ ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေကို သွားလှူဒါန်းပါတယ်။ သူ ့နေအိမ်ခြံဝန်းထဲမှာလည်း၊ စားပင်တွေ အတော်လေးစုံလင်အောင် စိုက်ပျိုးထားတာတွေ ့ရပါတယ်။ ကျွန်မစိတ်ထဲမှာတော့၊သူ […]
လွယ်စီတုံတောင်တောင်ဆိုတာ-ကိုယ်မရောက်ဘူးတဲ့တောင်ပါ။ ထူးဆန်းတာတွေရှိနေတာသိရလို ့ ရောက်ဘူးချင်ပါဘိ။ ကိုယ့်ကျန်းမာရေး အခြေအနေအရ မတက်ရောက်နိုင်တာမို ့အဝေးကကြည့်ပြီးတော့ပဲ၊ လွမ်းမောမိရပါတယ်။ လွယ်စီတုံတောင်ခြေနားထိရောက်ခဲ့ရလို ့လည်း ၊အလွမ်းပြေပါတယ်။ လိုက်ပို ့သူကတော့၊ မိတ်ဆွေကျောင်းအစ်မ ဇဗ္ဗူတော်ဝင်လှပါ။ ရှုခင်းလေးတွေ ခံစားကြည့်ရှုတတ်တဲ့ ကျောင်းအစ်မနဲ ့အတွဲညီတာမို ့၊ဝမ်းသာမိရပါတယ်။ ကုသိုလ်ရေးအတွက်ဆို၊လက်မနှေးတတ်တဲ့ကျောင်းအစ်မနဲ ့ကုသိုလ်ရဖို ့အမြဲလက်တွဲခေါ်တတ်တဲ့ ကျောင်းအစ်မကို လေးစားချစ်ခင်ခဲ့ရပါတယ်။ လွယ်စီတုံတောင်ခြေမတက်ရောက်နိုင်ပေမယ့်လည်း၊ ပုံလို ့တောင်ပေါ်မှာတည်ထားတဲ့ ၊ပုံလို ့ဘုန်းကြီးကျောင်းကို ဘုရားဖူးရင်း၊ လွယ်စီတုံတောင်လေးကြည့်ပြီး အလွမ်းပြေခဲ့ရပါတယ်။
လူဆိုတာ ကိုယ့်ထက်တော်နေပါလျှင်၊ မလေးစားပဲမနေနိုင်တာအမှန်ပင်။ ကျွန်မအနေနဲ ့သူ ့ကို၊ စတင်သိကျွမ်းခင်မင်ခဲ့စဉ်က သူ ့အိမ်သိုု ့အလယ်ခေါ်သဖြင့် လိုက်သွားခဲ့ပါတယ်။ သူဆိုတာက၊ကျွန်မ၏မိတ်ဆွေ ဇဗ္ဗူတော်ဝင်လှပါ။ ကျွန်မအနေဖြင့် သူ ့ကိုစတင် သိကျွမ်း ခင်ခဲ့စဉ် နေ ့ကတည်းကပင်၊ သူ ့အိမ်ခေါ်လယ်သဖြင့် အလယ်ရာက်သွားခဲ့ပါတယ်။။ သူနေသည့် နေအိမ်ခြံဝန်းကအတော်ပင် ကျယ်ဝန်းလှတာ တွေ ့မြင်ရပါတယ်။ အိမ်၏ ညာဖက်ခြမ်း၊ မြေကွက်လပ်တွင် ကြံပင်တွေကို ကိုယ်တိုင်စိုက်ထားပြီး ကြံများကရင့်မှည့်နေတာ တွေ ့ရပါတယ်။သူခေါ်လယ်တဲ့အချိန်က၊ နေ ့လည်ခင်း အချိန်မို ့သူရဲ ့ နေအိမ်မှာ ချက်ထားတဲ့ ထမင်းဟင်းတွေ နဲ ့ဧည့်ခံလို ့ ခင်မင်မှအရ သူနဲ ့အတူလက်ရည် တစ်ပြင်တည်း၊ ထမင်းလက်ဆုံစားဖြစ် ကြပါတယ်။ ထမင်းစား နားနေပြီး ၊စကားစမည် ပြောဆိုဖြစ်ကြပါတယ်။ ညနေခင်း (၃)နာရီလောက် မှ ပြန်ဖို ့လည်း […]
ဒီနေ ့ကနှစ်တစ်နှစ်အတွက် နှစ်တစ်နှစ်ရဲ ့၊နောက်ဆုံးရက်နေ ့လေးပါ။ ကျွန်မအတွက်တော့၊ ပစ္စုပ္ပန်လို ့ဆိုပါရစေ။ ကျွန်မအတွက် အကောင်းဆုံးအဖော်မွန်ဖြစ်တဲ့ နှစ်သစ်လက်ဆောင်က၊ ကျွန်မရဲ ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ အမြဲရှိနေတဲ့ “ကံ,ဉာဏ်,ဝီရိယ”တွေပါ။ လူတိုင်းက ချမ်းသာချင်ကြပါတယ်။ ဆင်းရဲတာကို မနှစ်မြို ့ကြပါဘူး။ ကျွန်မလည်း ဒီအတိုင်းပါဘဲ။ ချမ်းသာချင်ပါတယ်။ ချမ်းသာချင်တယ်ဆိုပေမယ့်လည်း၊ကျွန်မပြုလုပ်နေတဲ့အလုပ်က၊ ကောင်းမှသာလျင် ကောင်းကျိုးခံစားရမယ်ဆိုတာ အလိုလိုနားလည်မိပြီးသားပါ။ ကျွန်မပြုလုပ်တဲ့ “အလုပ်”(“ကံ”)မရှိဘူးဆိုပါလျင်၊ အကြောင်းတရားလည်း မရှိ၊ အကျိုးတရားလည်း မရရှိနိုင်တော့ပါဘူး။ ကျွန်မမှာ ပြုလုပ်ချင်တဲ့ “”စိတ်စေတနာ” တစ်နည်းအားဖြင့် ဆိုရပါလျင် “ကံ”ရှိရပါမယ်။ ကိုယ်ပြုလုပ်လိုက်တဲ့အလုပ်က အကျိုးရှိလား၊မရှိလားဆိုတာ၊စဉ်းစားဆင်ခြင်တဲ့ဉာဏ်ရှိရပါမယ်။ အကျိုးရှိတယ်,အကျိုးမရှိဘူးဆိုတာ၊ကိုယ်ပိုင်ဉာဏ် ရှိဖို ့လည်း လိုအပ်ပါတယ်။ အကျိုးရှိတာကိုသိပြီး၊လုံ ့လဝီရိယ(ကြိုးစားအားထုတ်မှု)မရှိပါလျင်၊ မလုပ်ပဲနေနေပါလျင် မချမ်းသာနိုင်ပါဘူး။ ဒီအတိုင်းဘဲနေနေရင်တော့ ၊ ဒုံရင်း,ဒုံရင်းဖြစ်နေမှာလို ့(စကားအရ) ပြောပြချင်မိပါတယ်။ အခုဆို လူတိုင်းအတွက်၊အားလုံးအတွက် နှစ်တစ်နှစ်ရဲ ့ ပြီးဆုံးသွားတော့မယ့်၊ နောက်ဆုံးနေ ့ရက်လေးကို […]
ဒီနေ ့မနက် မိုးလေဝသအခြေအနေအရ အအေးဓတ်လေးနဲနဲလွန်ကဲနေသော်လည်း၊ အိပ်ရာမှထသည်နှင့်ရေနွေးအိုးလေး တည်ထားခဲ့ပြီးမှ၊ အောက်ထပ်မှာ ရေချိုးဖြစ်သည်ပင်။ ပုံမှန်အိပ်ရာထချိန်၊ နံနက်၃နာရီခွဲပါ။ ရေချိုးပြီးမှသာ၊ဒုတိယထပ်မှာ၊ဘုရားသောက်တော်ရေချမ်း,ဆွမ်း,ပန်းကပ်လှူရန်ပြင်ဆင်ပြီး အမေ့အတွက်၊ကော်ဖီ,မုန် ့အရံသင့်လုပ်ထားပေးရသည်။ပြီးလျင်တော့ အပေါ်ထပ်ဘုရားကျောင်းဆောင်မှာ၊ဘုရားဝတ်ပြု,ငါးပါးသီလခံ,မေတ္တာပို ့သပြီးမှသာ အလုပ်သွားကြမည့်သားတွေအတွက်၊မနက်စာပြင်ဆင်ပေးရတာ ကျွန်အတွက် နေ ့စဉ်ပုံမှန်ပါပဲ။ မနက်ကဘုရားရှိခိုးပြီး၊ညက ကပ်ထားသည့်၊သောက်တော်ရေချမ်း စွန် ့ရန်အောက်ထပ်သို ့ ယူဆင်းလာပီး၊ဘုရားသောက်တော်ရေခွက်ပန်းကန်တို ့အား၊ကိုယ်တိုင်ဆေးကြော သန် ့ရှင်းပြီးသည်နှင့်ညီမလေး ဖြစ်သူအား၊ ဘုရားကျောင်းဆောင် အပေါ်ထပ်၌ သွားထားပေးရန်ခိုင်းမိလိုက်ပါတယ်။ ခိုင်းမိပြီးကာမှ၊ ချက်ခြင်းပြန်သတိရလိုက်မိသည်။ ညီမလေးကသူ၏ ဒူးခေါင်း သိတ်မကောင်းသဖြင့်၊ အပေါ်ထပ်နှင့်အောက်ထပ်သို ့ ခဏခဏ အတက်အဆင်းလုပ်ဖို ့မလွယ်ကူတာကို စဉ်းစားမိပြီးမှ၊ ညီမလေးအား မထားတော့ရန်နဲ ့၊သားတွေအိပ်ရာမှနိုးလာတဲ့အခါမှသာ ထားခိုင်းတော့မယ့် အကြောင်း ပြန်ပြောပြလိုက်မိပါတယ်။ ညီမလေးကတော့၊သူ ့စိတ်၏ ခံစားချက် ထင်မြင်မှုအရ ကျွန်မကို ချက်ခြင်း ပြန်ပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့်၊ကျွန်မပြန်ရှင်းပြရမယ့် အနေအထားဖြစ်သွားပါတယ်။ ကျွန်မကို-ညီမလေးက၊ ဒုတိယအစ်မဖြစ်နေလို ့၊ ယီကြည့်လို ့ဘဲခေါ်ပါတယ်(တရုတ်လိုပါ)။ ယီကြည့်က ညီမကို အပေါ်ထပ်မတက်ခိုင်းတာဟာ၊ […]
မနေ ့က ဓမ္မမိတ်ဆွေကျောင်းအစ်မ၏အိမ်သို ့ အလယ်ရောက်ဖြစ်သည်။ ဘာသာရေးမှာစိတ်တူကိုယ်တူမို ့ပေါင်းဖြစ်ကြသည်။ ကျောင်းဆောက်လုပ်ရန်အတွက်၊ကျောင်းအစ်မပိုင်ဆိုင်သော မြေနေရာကြည့်ရန်သွားရင်း၊သာယာသည့်လွယ်စီတုံတောင်ကို တွေ ့မြင်လိုက်ရသည့်အတွက်၊အမှတ်တရဓတ်ပုံရိုက်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ လွယ်စီတုံတောင်ပေါ်သို ့ခဏခဏရောက်ဖူး၊နေဖူးခဲ့သည့်၊ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်လည်းပါလာသဖြင့်၊ လွယ်စီတုံတောင်၌ သဘာဝအလျောက် ဖြစ်ပေါ်နေသည့် ရှုခင်းအနေအထားများနှင့်ထူးခြားဆန်းပြားသည့် အကြောင်းအရာများကို ပြောပြသဖြင့် လွမ်းမောဘွယ်ရာကောင်းလှတာကိုခံစားရပါတယ်။ လွယ်စီတုံတောင်ကို ရောက်ဖူးချင်ပါသော်လည်း၊ လက်ရှိတွင် ကျွန်မ၏ ကျန်းမာရေးအခြေအနေအရ၊ လွယ်စီတုံတောင်ပေါ်သို ့တက်ရောက်ရန် မဖြစ်နိုင်ပါလေ။ ကျွန်မ၏မိတ်ဆွေ ကျောင်းအစ်မ အလယ်ခေါ်သွားသည့် လွယ်စီတုံရွာမှာဆောက်လုပ်လှူဒါန်းထားသည့် ငွေတောင်ဦးကမ္မဋ္ဌာန်းကျောင်းခွဲလေးကိုရောက်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ နောက်ထပ်ဆောက်လုပ်ရန်မြေနေရာကြည့်ရင်းနဲ ့ပါ။ လွမ်းမောဘွယ်ရာ သာယာလှပနေသော လွယ်စီတုံတောင်ကိုဖြင့် အဝေးကနေ အမှတ်တရရိုက်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ လွယ်စီတုံတောင်၌ ထူးခြားဆန်းပြားလှသည့် အကြောင်း အရာများကို၊ ကြုံတွေ ့ခံစားရသည့် မိတ်ဆွေကိုယ်တိုင်က အဖြစ်သနစ်များကို ပြောပြသဖြင့် နားထောင်မိပါသော် လည်း၊ ပြန်ပြောပြပါကယုံကြည်လက်ခံနိုင်ရန် ခဲယဉ်းလှ သည့်ကိစ္စများ ဖြစ်နေ၍၊ မပြောပြလိုပါ။ ကိုယ်တိုင်သာ ရောက်ဖူးချင်မိပါသည်။
ဒီမနက် တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်နေ ့ပါ။ မနက်အိပ်ရာထကတည်းကရေနွေးအိုးတည်၊ထမင်းအိုးတည်ပြီး ဆွမ်းတော်ကပ်ရန်အတွက်ပြင်ဆင်၊သားတွေအတွက်မနက်စာပဲပြုတ်နဲ ့ထမင်းကျော်ပြီး အမေဥပုသ်သွားရန်အတွက်၊ အချိန်မီပြင်ဆင်ပေးရသည်။ အမေကဥပုသ်ကျောင်းသွားကာ၊ ကုသိုလ်ယူသည်။ မနေ ့ထဲကအိမ်ရှေ ့တည့်တည့်၊လမ်းပေါ်မှာအမှိုက်တွေတွေ ့နေရလို ့မနေနိုင်တာနဲ ့ပဲ ကိုယ်တိုင်တံမျက်စည်းယူပြီး လှည်းကျင်းသန် ့ရှင်းမိပါတယ်။ ဒီမနက် ခပ်စောစောမှာ အိမ်ရှေ ့တည့်တည့် လမ်းမပေါ်မှာ၊ခွေးစာပစ်ကျွေးထားတာညီမလေးကမြင်တော့၊လုပ်တဲ့သူတွေအပေါ်အပြစ်မြင် ပြောဆိုနေတာ ကြားရပါတယ်။ ကြားရတဲ့စကားတွေက အကျိုးမရှိတဲ့စကားတွေဖြစ်နေလို ့မို ့ မနေနိုင်တာနဲ ့ဘဲ ညီမလေးကိုပြောပြမိပါတော့တယ်။ ကိုယ်နေနေရတာက၊အိမ်ခန်းငှားနေရတာမို ့၊လူအမျိုးမျိုးစရိုက်မျိုးစုံတွေ ့ရမှာ။ သည်းမခံနိုင်ရင်တော့ အကျိုးမရှိတဲ့အပြင်၊ရန်ပိုလာမှာပဲကြိမ်းသေတယ်လို ့ပေါ့။ လုပ်တဲ့သူကတော့ အကြောင်း,အကျိုးမသိလို ့ပြုလုပ်မိတာပါ။ အခုနေနေတာအိမ်ခန်းငှားနေထိုင်တာဆိုတော့၊ကိုယ့်အိမ်ရှေ့တည့်တည့်မှာမှ ခွေးစာလာချကျွေးထားတော့လည်း ညီမလေးက မခံနိုင်တာနဲ ့ပြောဆိုနေတာပါ ။ နောက်ပီးကိုယ့်အိမ်က ဆိုင်ကယ်အဆင်းတည့်တည့်ကြီးမှာဖြစ်နေတာ ဆိုတော့လဲ။ တမင်များလာလုပ်ထားသလို ညီမလေးက သူ ့စိတ်အထင်မှာ ဖြစ်နေပါတယ်။ ကိုယ့်အိမ်ရှေ့တည့်တည့်ဆိုပေမယ့်၊လမ်းပေါ်မှာဖြစ်နေတော့၊ကိုယ်လည်းမပိုင်။ပြောရင်ရန်ဖြစ်ရမယ်။ ကောင်းဘို ့မရှိတဲ့အပြင်၊ဒီအိမ်ကလူတွေက ဘယ်သူနဲ ့မှ မတည့်ဘူးလို ့လူအများရဲ ့ အမြင်မှာ အထင်မြင်သေးခံရမှာ အသေအချာပါ။ အခုကိစ္စလေးကို သည်းခံလိုက်ရင် […]