“စည်စည်ကားကား ရွှင်ရွှင်ပျော် ကျေးရွာအလှူတော်”

“စည်စည်ကားကား ရွှင်ရွှင်ပျော် ကျေးရွာအလှူတော်”

ဒီအလှူပွဲမှာ သူများနားချိန် အိပ်ချိန်မှာတောင် မနားဘဲလုပ်ရတာကတော့အိုးသူကြီးအဖွဲ့ ပါဘဲ။
သူတို့အဖွဲ့ က တစ်ညလုံးမနားရပါဘူး။
မနေ့ညနေစောင်းကတည်းက စလို့ မီးတရဲရဲမှာ မိုးဗြဲဒယ်ကြီးတွေနဲ့
ကြက်သွန်တွေဆီသတ် ငရုတ်သီးတွေဆီသတ် အသားဟင်းတွေကို မသိုးအောင် လုံးနဲ့လုပ်ကြရတာပါ။
ညရောက်ပြန်တော့လဲ အလှည့်နဲ့ အိပ်တာတောင်မှ ကြက်အိပ်ကြက်နိုး။
လူသာအလှည့်နဲ့ခဏမှေးလိုက်ရမယ် မီးဖိုကြီးကတော့ ညလုံးပေါက် မီးမပြတ်အောင်ထုိုးရပါတယ်။

မနက်လေးနာရီထုးိတာနဲ့ ဓါတ်စက်ဆရာက “ဌေးဌေးမြင့်”ရဲ့ အင်မတန်ကျက်သရေရှိလှတဲ့
“အစိန္တေယျ”သီချင်းနဲ့ စလိုက်ပါတယ်။
အဲဒီသီချင်းပြီးတာနဲ့ အလှူသီချင်းတွေမှာပြိုင်စံရှားတဲ့ ကိုထွန်းရွှေရဲ့
“လင်းကြက်ဖြင့်တွန်သံသာ…………………”တို့
“တို့တောကအလှူ တို့တောကအလှူ စည်သံဗျောသံညံဆူ
ခြိမ့်ခြိမ့်သဲလို့အောင်ပွဲခံမယ်တမူ”တွေဘာတွေပါတဲ့
အိုးစည် ဒိုးပတ် အလှူသီချင်းတွေ ကို ဆက်တိုက်ဖွင့်ပါတော့တယ်။
တကယ်တမ်းပြောရမယ်ဆိုရင်တော့
အော်လံသံမကြားခင်ကတည်းက အားလုံးကလှူပ်လှူပ်ရွရွဖြစ်နေပါပြီ။
ထမင်းချက်တဲ့အဖွဲ့ကလဲ ထမင်းတွေကို ပုတ်ကြီးထဲမှာ ငှက်ပျောဖက်တွေခံလို့ထည့်။
ဟင်းချက်တဲ့အဖွဲ့ကလဲ ဝက်သားတုံးကြီးတွေ အိ မအိ အပေါ့အငံတည့်မတည့်မြည်း။
ပြင်သင့်တာပြင်ပေါ့။
အဲလိုဝက်သားအိုးကြီးချက်တဲ့အခါ အုးိသူကြီး ကပညာပါ ရပါသတဲ့။
(ဝက်သားဟင်းမနူးဘူးဆိုရင် ဟင်းအိုးထဲကို သဘောင်္သီးအစိမ်းထည့်လိုက်ရပါသတဲ့.။
သိပ်ငံလွန်းနေရင် မီးသွေးခဲ့ထည့်လိုက်ရပါသတဲ့။
ဟင်းမလောက်တော့ဘူး နည်းနေတယ်ဆိုရင် ဟင်းအိုးထဲကို ထန်းလျက်ခဲထဲ့လိုက်ရပါသတဲ့။
ကြားဘူးတာလေးပြောပြတာပါ။)
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

ပြောသာပြောရတယ် တစ်ညလုံးဘယ်သူမှ ကောင်းကောင်းအိပ်ရတယ်မရှိကြပါဘူး။
အဖွားကပိုဆိုးပေါ့။
မောင်ရှင်လောင်းတွေထပ်ပျောက်မှာစိုးတော့ မောင်ရင်လောင်းတွေရဲ့ ခြေရင်မှာ ကန့်လန့်အိပ်ကြရတာလေ။
ချွတ်ကနဲဆိုတာနဲ့ခေါင်းထောင်ကြည့်ရတော့ ဘယ်လိုုလုပ်ပြီးအိပ်ရတော့မှာလဲ။
ဒီအထဲထမင်းချက်အဖွဲ့ကလုပ်ကိုင်နေကြတဲ့အသံတွေ့လွင့်လာတော့ ပိုဆိုးပေါ့။
“မနေ့ကအကြောင်းပြန်တွေးမိရင်
စိတ်တွေတောင်အိပ်နေရင်းမောမောလာပါတယ်။
အဲဒီတုန်းက စိတ်ထဲတွေးနေမိတာ ကောင်းတာမွန်တာလုပ်နေတာဘာကြောင့်များ အဖျက်တွေပေါ်သလဲပေါ့။
မိဆိုင်ဖဆိုင်တွေလဲ ရိုးရာမပျက်အကုန်ပွဲပေးပြီးသား။
ဘယ်သူများအမှားလုပ်သလဲလို့တွေးပြန်တော့ “ ဆေးနီလုံး”ကိုဘဲပြေးမြင်မိတာဘဲ။
ခက်တာက “ဆေးနီလုံး”ရယ် နေရာတကာကန့်လန့်တိုက်ချင်တာ။
ပွဲပေးမယ်ဆိုလုပ်အလှုပ်ရှုပ်တယ်ပြောလို့ပြော တစ်ပွဲပေးတော်ရော့ပေါ့လို့ ဆိုလိုဆို။ ရွာတော်ရင်ဘိုးဘိုးကြီးကန့်တော့ရအောင်ဆိုလဲ အမြဲတမ်းကန့်တော့နေတာဘဲဟာ ဆိုပြီး ပေကပ်ကပ်။
တော်ပါသေးရဲ့ အထစ်အငေ့ါတွေ ရှိပေမယ့် အဆုံးသတ်မတော့ ချောချောမောမော ဖြစ်သွားလို့။”
ဒါကတော့ ကျနော့်တို့နားမှာ တချွတ်ချွတ်နဲ့ မအိပ်ဘဲနေတဲ့ အဖွားကိုယ်စားတွေးမိတာလေးပါ။
ဟုတ်တော့ဟုတ်ပါတယ် မနေ့က “ဘိုးစီနဲ့ ကိုအောင်”ပျောက်တော့အကုန်လုံးဒေါင်းတောက်။
အဲလိုရှင်လောင်းပျောက်လို့သောကတွေပွားနေပါတယ်ဆိုမှ မသိသားဆိုးဝါးစွာနဲ့၊
ဘယ်တုန်းကမောင်ရှင်လောင်းလေးကို စဉ့်အိုးထဲ ထည့်ဖွက်တာ အသက်ရှုပိတ်လို့သေသွားတယ်ပြောသံကြားရင်
စဉ့်အိုးတွေထဲရှာခိုင်း။
ဘီဒိုထဲပိတ်ထားလို့ မေ့မြောသွားတယ်ပြောရင် ဘီဒိုတွေထဲရှာခိုင်း။
ကောက်ရိုးပုံထဲကြိုးတုပ်ပီးထားတာ သတိတွေလစ်နေတာအတော်ကုယူရတယ်ပြောရင်
ကောက်ရိုးပုံထဲရှာခိုင်း။
ရေတွင်းထဲချော်ကျရင်တော့ရှင်လမ်းမရှိဆိုတော့ ရေတွင်းတွေထဲရှာခိုင်း။
လူသံအုပ်အုပ်ကျက်ကျက် ဒုတ်မီးတဝင်းဝင်းနဲ့ရှာလိုက်ကြတာ မောတာသာအဖတ်တင်တယ်။
မောင်ရှင်လောင်းအရိပ်အယောင်တောင်မမြင်လိုက်ရဘူး။
အဲလိုဖြစ်ပြီးစိတ်ဓါတ်ကျနေတဲ့အချိန်မှ ဦးဇင်းဇဝနရောက်လာတာပါ။
တစ်ယောက်တစ်ပေါက်ဆူညံနေအောင်ပြောနေကြတဲ့အသံ ဦးဇင်းရောက်လာတော့
မီးရေနဲ့ငြိမ်းသလိုတိတ်။
“ဘယ်တွေရှာပြီး ပြီလဲ”မေးတော့ တစ်ယောက်တစ်ခွန်းဖြေလိုက်ကြတဲ့ နေရာ စုံလို့။
“ခါတိုင်းမောင်ရင်လောင်းတွေဘယ်မှာအိပ်လဲ…အဲဒီရောသွားရှာပြီးပြီလား”
မေးမှ အားလုံးဟင့်အင်းဖြစ်ကုန်ရော။
အဲတော့မှ ဦးဇင်းက
“ခက်တယ်ဆိုတာ ဒါဘဲ ။
မောင်ရင်လောင်းပျောက်ပြီဆိုတာနဲ့ ဘယ်သူဖွက်သလဲဘဲစဉ်းစားတော့တာ။
အဲတော့ အမှန်နဲ့ဝေးတော့တာပဲ”
လို့ပြောပါတယ်။
ဖြစ်ပုံက ဒီလိုပါတဲ့။
ဦးဇင်း ဟိုဘက်ရွာက ဆေးအကုပင့်လို့လိုက်အသွားကနေအပြန်
မောင်ရှင်တွေအိပ်တဲ့နားက မဲမဲ မဲမဲ မြင်လို့မေးကြည့်မှမောင်ရှင်နှစ်ပါး
စောင်ခေါင်းမီးခြုံပြီးအိပ်နေတာတွေ့ပါသတဲ့။
ဦးဇင်းလဲ အမူ့မဲ့အမှတ်မဲ့ နေလိုက်တာ လော်ကြီးကနေ မောင်ရင်လောင်းပျောက်တာကိုကြေငြာမှ
သိတာနဲ့ထလာပါသတဲ့။
မောင်ရှင်နှစ်ပါးမေးကြည့်တော့ မဏ္ဍပ်ထဲမှာပျင်းတာနဲ့ ဘုန်းကြီးကျောင်းပြန်လာပြီးအိပ်နေတာပါတဲ့.။
ကောင်းလေစွပါဘဲ။
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
မနက်လေးနာရီခွဲလောက်ရောက်တော့ နားသမယ့်နှစ်ယောက်ရယ် မောင်ရင်လောင်းတွေရယ်ကို မိတ်ကပ်တွေလူး အလှတွေပြင်ပါတော့တယ်။
အလှမပြင်ခင် ကော်ဖီတွေ မုန့်တွေ တဝစားခိုင်းပါတယ်။
ကျနော်တို့မှာ အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ မိတ်ကပ်လိမ်းအဝတ်အစားဝတ်ပေါ့။
ငါးနာရီကျော်ကျော်လောက်ရောက်တော့ ဒုးိပတ်ဝိုင်းက
ဟေးလားဟေ မောင်ရို့ ဟေးလားဟေ မောင်ရို့ ဝမ်းစမုးိက သောသောညံနေပါပြီ။
မောင်ရင်လောင်းတွေစီးမယ့်မြင်းတွေ နဲ့ရွှေထီးတွေကလဲ မဏ္ဍပ်ရှေ့မှာအရောက်။
ဆွေမျုးိတွေနဲ့ နားသမယ့်ကလေးတွေလိုက်မယ့် လှည်းယာဉ်တွေကလဲ ခြူသံတလွင်လွင်နဲ့ အိမ်ရှေ့မှာဟန်ရေးပြနေပါပြီ။
ရွာထဲကလူတွေကလဲ ကျနော်တို့တွေထွက်လာမှာကို ပွဲလမ်းသဘင်ကြည့်သလိုစောင့်ကြည့်နေကြပါတယ်။
အမေ မအုန်းရင်ခင်ဗျာလဲ အိုးသူကြီးနဲ့အဖွဲ့ကို ရှင်လောင်းလှည့်တာပြန်မရောက်သေးခင်ထမင်းရုံမဖွင့်ဘို့
နောက် မြိုခံလူကြီးတွေအတွက် လှလှပပ ဖြစ်အောင်ဟင်းချန်ထားဘို့။
မလောက် လောက်ဘူးထင်ရင် ကြိုပြီး စီမံဘို့ အထပ်ထပ်အခါခါ
စုံနဖာစီအောင်မှာရရှာပါတယ်။
ခြောက်နာရီလောက်လဲရောက်ရော မောင်ရှင်လောင်းတွေ နဲ့ နားသမယ့် နှစ်ယောက်ကို ရွာတော်ရင်ဘိုးဘိုးကြီး
နန်းကို နတ်ပြဘို့ထွက်လာကြပါတယ်။
ကျနော်တို့ထွက်လာတော့လဲ ကလေးတွေက တသီတစ်တန်းကြီးလိုက်လာကြပါတယ်။
နတ်ကန်တော့ပြီးတာနဲ့ ကျနော်တို့မောင်ရှင်လောင်းတွေကိုမြင်းပေါ်တင်။
ဆွေမျိုးမိဘတွေက လှည်းယာဉ်ပေါ်တက်။
အလှူဒကာ ဒါယိကာမနဲ့ မောင်ရှင်လောင်းမိဘတွေက သင်္ကန်းပရိက္ခာရာပိုက်လို့ တန်းစီ။
ကွမ်းတောင်ကိုင်ပန်းတောင်ကိုင်တွေကလည်း တန်းစီ။
အတန်းကြီးကိုအရှည်ကြီးပါဘဲ။
အလည်ခေါင်လောက်မှာလှည်းပေါ်ပါလာတဲ့ ဓါတ်စက်က လဲ သီချင်းတွေဖွင့်။
ဒုးိပတ်ဝိုင်းကလဲ ဦးရွှေရိုးအကနဲ့ အရှိန်ရလို့နေပါပြီ။
နောက်တော့ရွာဆော်ကြီးများဦးဆောင်လို့ ရှင်လောင်းလှည့်ပွဲကြီးစပါတော့တယ်။
စစချင်းရွာလည်လမ်းမကြီးအတိုင်း မြောက်စူစူး ရွာတံခါးမကြီးဘက်ကိုထွက်တော့
ဖုန်တစ်ထောင်းထောာင်းနဲ့ ပါဘဲ။
လမ်းတစ်လျောက်လုံးလဲ ရွာရှိလူကုန် ထွက်ကြည့်ကြသပေါ့။
ရန်ကင်းရွာကနေထွက် အနောက်တည့်တည့်ဆင်း မြိုမကျောင်းကျော်တော့ မြောက်ဘက်ကွေ့ ရပ်ကွက်ကြီး တစ်ပါတ်ပါတ်ပြီး အနောက်ဘက်ထဲကို ဆက်ဆင်း အဲဒီကမှဈေးဘက်ကိုသွား ။
ဈေးဘက်ရပ်ကွက်ကမှ တစ်ခါ လမ်းမကြီးအတိုင်း အရှေ့ပြန်တက်လို့ လာပါတယ်။
နေသိပ်မပူခင် မောင်ရှင်လောင်းလှည့်လို့သာတော်ပါတော့တယ်။
ဒါတောင် တစ်ပါတ်ကြီးပါတ်ရတော့ မြင်းပေါ်မှာ အိပ်ငိုက်တဲ့သူက ငိုက်ပါဘဲ။
သွားလေရာနေရာတိုင်းမှာတော့ အလှူလှည့်လာတာကို စောင့်ကြည့်နေတဲ့သူကလဲ မနည်းပါဘူး.။
အလှူ့အမကြီးက ဖလားကိုင်ပြီး ပိုက်ဆံတွေကျဲတော့ ကလေးတွေရောလူကြီးတွေပါဝိုင်းလုကြတာ
အုန်းအုန်းထနေတာပါဘဲ။
နောက်က ဒိုးပတ်ဝို်င်းကအသံတွေက လဲ တဗြုန်းဗြုန်း နဲ့ ဘဝဂ်ထိညံနေသလို
ဦးရွှေရိုးကသူကလဲ ကွေးနေအောင်ကသလို မိန်းမလိုဝတ်ထားတဲ့သူနဲ့အတိုင်အဖောက်တွေညီနေတော့
လမ်းဘေးက ရပ်ကြည့်သူတွေမှာလဲ အပျော်တွေကူးစက်သလို တဟေးဟေးတဟားဟားနဲ့ပါဘဲ။
အလှူလှည့်နေချိန် လမ်းလျောက်ရတဲ့သူတော့ မသိ ကျနော်တော့ မြင်းပေါ်ထိုင်လိုက်ရတာကို အတော်လေး
ညောင်းပါတယ်။
မနက်စောစောပေမယ့် နေကတော့ ပူတာပါဘဲ အညာနေကိုးဗျ။
မြင်းအောက်က လို်က်ရတဲ့ ရွှေထီးဆောင်းပေးတဲ့သူကလဲ မြင်းကလှုပ်တော့
ဟိုဘက်ယိ်မ်းလိုက်ဒီဘက်ယိမ်းလိုက်ဆိုတော့ ကြာတော့လဲ ပူလာတာပါဘဲ၊
တစ်ချက်တစ်ချက်တော့လဲ အိပ်ငိုက်ပါတယ်။
ဒါပေမယ့် အားလုံးက ပျော်နေကြတာပါဘဲ။
ဒီလိုနဲ့ဘဲ တစ်ရွေ့ရွေ့သွားရင်း ရွာအဝင်လမ်းကိုရောက်လာပါပြီ။
ကျနော်တို့မဏ္ဍပ်နားရောက်တဲ့အခါ မှာတော့ ထမင်းရုံနားမှလူတွေအုံးနေပါပြီ။.
ကျနော်တို့အားလုံးမဏ္ဍပ်ထဲရောက်တော့ အအေးတိုက် ရေတွေတိုက်ပါတယ်။
မောင်ရှင်လောင်းတွေနေဘို့ စင်ပေါ်ရောက်ချိန်မှာတော့ ဘိုက်တွေလဲဆာလှပြီဆိုတော့
အချိုပွဲတွေချထားတာကို အလုအယက်စားကြပါတော့တယ်။
ကျနော်တို့မောင်ရင်လောင်းတွေ မုန့်အလုအယက်စားနေသလို ထမင်းရုံမှာလဲ ထမင်းစားဘို့လူတွေတို့ဝှေ့နေပါပြီ။
ကာလသားခေါင်းနဲ့ ရွာလူကြီးတွေက ကလေးတွေကို တစ်ရုံပို့လိုက်ပါတယ်။
ကလေးရုံကိုတော့ ပုဂံဆေးရသက်သာအောင် ခုံတန်းရှည်အပုလေးပေါ်မှာဖက်တွေခင်း ဟင်းတွေပုံ
မှန်ရောင်ဟင်းချိိုကိုဇလုံနဲ့ထည့်ဇွန်းတပ်လို့ အလည်မှာထား.။
မထစတမ်း အဝစားနိုင်ဘို့ ထမင်းဟင်းလိုက်ပေးမယ့်အဖွဲ့ကလဲအရံသင့်ပါဘဲ။
စားလိုက်ကြတာများ အားရပါးရ။

လူကြီးတွေကိုတော့ လဲ ယောက်ျားတစ်ရုံမိန်းမတစ်ရုံတန်းစီလို့ သွင်းပေးပါတယ်။
ရပ်ရွာလူကြီးသူမများနဲ့ ဧည့်သည်တွေကိုတော့ အိမ်နှစ်အိမ်ပေါ်မှာခွဲလို့ဧည့်ခံပေးပါတယ်။
သူများတွေအားရပါးရစားနေတယ်ဆိုတာသိနေတော့ ကျနော်တို့လဲ ဗိုက်တွေဆာလာတော့
လူကြီးတွေကို ပူဆာရပြန်ပါတယ်။
လူကြီးတွေကလဲ သိပ်မကြာခင် ကိုရင်ဘဝကိုပြောင်းမှာဆိုတော့ ညမဆာအောင်မွန်းတည့်ချိန်ကပ်မှ
ကျွေးချင်ပါတယ်။
ဒါပေမယ့် မအုန်းရင် က နောက်မှတစ်ခါထပ်ကျွေးချင်ကျွေး မောင်ရင်လောင်းတွေကို အရင်ကျွေးဆိုလို့ မဏ္ဍပ်ထဲမှာတင် ကျနော်တို့ကိုပြင်ကျွေးပါတယ်။
ရွာနည်းချုပ်စပ်ကရွာတွေပါဗျို့ဟစ်ထားတော့ လူစည်သမှဗောင်းလန်နေတာပါဘဲ။
ထမင်းစားပြီးရင် မဏ္ဍပ်ထဲလာပြီးအချိုပွဲစားရမှမှန်ပေမယ့် ရွာခံတော်တော်များများကတော့ မဏ္ဍပ်ထဲမလာပါဘူး။
လူကြီးတွေဖိတ်ထားတဲ့ဧည့်သည်တွေနဲ့အခြားရွာသားတွေနေရာရအောင် မဝင်ကြတာပါ။
အပြင်ဖက်အရိပ်မှာထိုင်လို့ ဧည့်ခံဆိုင်းကို အရသာခံလို့နားဆင်ရင်းအလှူဘိသိက်မြောက်မှာကိုစောင့်နေကြပါတယ်.။
အဲဒီအချိန်မှာဘဲ မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ကို နားပေါက်ဖောက်ပေးပြီး ရွှေနားကပ်အသေးလေးတွေဆင်ပေးပါတယ်။
ဆယ်နာရီကျော်ကျော်လောက်မှာတော့ ဘိက်သိက်ဆရာက ခရုသင်းလေးကိုင်လို့
“တတူတူ တအူအူ”လဲမူတ်ရောအလှူ့ရှင်အလှူ့အမ အားလုံးမဏ္ဍပ်ထဲကိုရောက်လာကြပါတယ်။
လူကြီးသူမတွေလဲနေရာပေး လို့မဏ္ဍပ်ထဲမှာနေရာယူကြ။
ဘိသိက်ဆရာကတော့ အဖြူရောင် အကျင်္ီရှည်ကြီးနဲ့ ခေါင်းပေါင်းနဲ့ ခရုသင်းကြီးကိုလက်မှာကိုင်လိုက်
ကျနော်တို့ နားမလည်တဲ့ ပါဠိစကားတွေနဲ့ဂါထာတွေရွတ်လိုက်။
နောက်က ဆိုင်းဆရာကလဲ ပလို့ဂျိ ဗေထိနဲ့ ပို့ပေးလိုက်။
ဘိသိက်ဆရာပြောလိုက်ရင် ပရိသတ်ကြီးက ဝေါကနဲသဘောတွေကျလိုက်။
ကျနော်တို့မှာတာ့ ညောင်းက ညောင်းဆာကဆာ ပြီးချင်လှပါပြီ။
အတော်လေးကြာတော့မှ ဘိသိက်ဆရာက ခရုသင်းကို သံရှည်ဆွဲလို့အမူတ်
ဆိုင်းနောက်ကအဆိုတော်ကလဲ
“ဘယ်စာဝါ ဘယ်နှစ်ဝါမောင်သင်မတုံး မမလေးကို သံချိုနှောလို့ပြောခဲ့ပါအုံး”လို့အဆို
ဆိုင်းကလဲ ပလုတ်တုတ်တုတ်ဗြုန်း ဆိုပြီး တီးလုံးလေးက အဆို့
ကျနော်တို့အဖွားတွေ အဒေါ်တွေအားလုံးမှာလဲ မျက်ရည်လေးတစမ်းစမ်း၊
မျက်နာကို ခြုံပုဝါလေးတွေနဲ့တ တို့တို့ ဘာကိုလွမ်းလို့ငိုတယ်တော့ မသိ။
လူကြီးတွေပြောပြောနေတဲ့ ပီတိမျက်ရည်ဆိုတာ ဒါဘဲဖြစ်မယ်ထင်ပါရဲ့။
ခဏနေတော့ အလှူလဲ ပွဲသိမ်းဗျောကိုတီးလို်က်တဲ့အခါမတော့
အလှူတော်အောင်ပြီ ဆို ကြွေးကြော်ပြီးတဲ့အခါ ဧည့်သည်တွေလဲ
မဏ္ဍပ်ကနေထွက်လို့ ပြန်ကြပါတော့တယ်။
အဲဒီအခါမှကျနော်တို့မောင်ရင်လောင်းတွေကိုထမင်းနောက်တစ်ခါကျွေးဘို့စီစဉ်ကြပါတယ်။
ကျနော်တို့လဲ အရင်က အရမ်းဝတ်ချင်ခဲ့တဲ့ ဒီ မင်းသားအဝတ်ကြီးတွေကိုချွတ်ချင်လှပါပြီ။
မဏ္ဍပ်ထဲမှာတင် အဝတ်အစားတွေလဲ။
ထမင်းဝဝတီးဘို့ စားပွဲမှာထို်င်ပြီး အားရပါးရ အုပ်ကြပါတော့တယ်။
ကောင်းလိုက်တဲ့ ဝက်သားအိုးကြီးချက်ကလဲ အဆီတစ်ထပ်အသားတစ်ထပ်၊
နောက်မောင်ရှင်လောင်းများအတွက်သီးသန့်ချက်ထားတဲ့ပုစွန်ထုပ်ကြီးတွေကလဲ မြင်တာနဲ့စားချင်စရာ။
လူကြီးတွေကလဲ အဝစားထားနော် ကိုရင်ဝတ်ပြီးရင်ညနေစာမစားရတော့ဘူးဆိုတာနဲ့အဝအပြဲတီးကြပါတယ်။
ဒါနဲ့ဘဲထမင်းတွေစား အချိုပွဲတွေထပ်စားနဲ့ ဗိုက်ကိုကားနေတာပါဘဲ။.
သိပ်မကြာခင်လူကြီးတွေလဲ ထမင်းစားအပြီး။
ကိုရင်ဘဝကိုပြောင်းဘို့ ဆံချမယ်ဆိုပြီး ဆရာတော်ကြီးရှိတဲ့ ဘုန်းကြီးကျောင်းကိုချီတက်ကြပါတော့တယ်။
ဆရာတော်ရှေ့ရောက်ပြီဆိုတော့ ဆရာတော်ကြီးက ကိုရင်တွေကိုဆံချဘို့ မိဘတွေလာကြလို့ခေါ်လိုက်တဲ့
အခါမှာတော့ အလွမ်းဇာတ် က တစ်စခန်းထပါတော့တယ်။

ဆက်လက်ဖော်ပြပါမည်
ကိုပေါက်လက်ဆောင်ငယ်လွမ်းချင်း
(14-11-2012)