ဂျိုးအမ​တေဥ (အမြု​တေ )ရှာပုံ​တော်​

 

****** ဂျိုးအမြုတေဥ ရှာပုံတော် *****

 

 

 

ကြာတော့ကြာခဲ့ပါပြီ ….။

လွန်ခဲ့သောအနှစ် နှစ်ဆယ်ကျော်ခန့်ကဖြစ်သည်။တိတိ ကျကျပြောရလျှင် ….

1992 ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလဆန်း ….ကျနော်နှင့် သူငယ်ချင်းမျိုးတင့် ၊ မျိုးတင့်၏တပည့်ကျော်မျောက်ရှုံး ၊ လမ်းပြကြီး စောအယ်ထူးတို့သည် ပဲခူးရိုးမတောကြီးအတွင်းသို့ ဝင်ခဲ့ကြဖူးလေသည် ။!

ကျနော်တို့သည် တွတ်ပီမဟုတ်ပါ ။ အလန်ကွာတာမိန်းလည်းမဟုတ်ပါ ။ ဗိုလ်တာရာ လည်းမဟုတ်ပါ…. ထို့အတူ စနေမောင်မောင်လည်းမဟုတ်ပါ ။ သို့သော် …. ဂျိုးမတေဥ (ဂျိုးအမြုတေဥ) တစ်လုံးအတွက် အသက်ဘေးနီးကပ်စွာစွန့်စားလျက် အခက်အခဲများစွာကို ကျော်ဖြတ်ခဲ့ကြဖူးလေသည် ။

 

××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××”

 

ဒီသတင်းကို သယ်လာသူကမျိုးတင်​့်ဦးလေးဖြစ်သူ၏မိတ်ဆွေ နယ်လှည့် ပရဆေးအရောင်းသမား ဦးသာနုဖြစ်သည် ။ သူငယ်စဉ်က ရှားပါးပရဆေးမြစ်များကိုရှာဖွေရင်းဂျိုးမတေ ဥတစ်လုံးရဖူးလေသည် ။ ရောင်းရငွေမှာ ထိုစဉ်က မော်တော်ကားတစ်စီး တန်ဘိုးမျှ ရသည်ဟုဆိုသဖြင့် ကျနော်တို့ လူငယ်များ သရေကျရလေတော့သည် ။

ကျနော်တို့လည်း ဦးသာနုထံမှ သတင်းအချက်အလက်နှင့် နေရာဒေသတို့ကို သေချာစွာမှတ်သား၍ ပဲခူးရိုးမတောကြီးတွင်းသို့ ဝင်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြ​လေ​တော့သည်​ ။

 

ဦးစွာပထမ ​တောတွင်​း၌လိုအပ်​မည်​ထင်​​သောပစ္စည်​းများကိုစု​ဆောင်​းခြင်​း ၊

​တောကျွမ်​းသူလမ်​းပြရှာ​ဖွေစုံစမ်​းခြင်​းနှင်​့ ​တောတွင်​းသို့အမဲပစ်​ထွက်​ဖူးသူတို့ထံ​မေးမြန်​းစံစမ်​းခြင်​း

စ​သော​ရှေးဦးပြုဖွယ်​ကိစ္စများကို​ဆောင်​ရွက်​ကြရ​လေသည်​ ။

လူတိုင်​းနီးပါးက ကျ​နော်​တို့အားတားကြပါသည်​ ။ သို့​သော်​ ​လောဘစိတ်​၏​စေစားရာဖြစ်​​သော ဆန္ဒ ပြင်​းပြလှ​သော​ကြောင်​့

ကျ​နော်​တို့မှာ​ခေါင်​းမာစွာပင်​ ​တောထဲဝင်​ရန်​ဆုံးဖြတ်​ခဲ့ကြပါသည်​ ။

 

ပါပါကြီး ။ ။

ထိုသူမှာ ချင်​းလူမျိုး ဘီအိုင်​​အေ​ခေတ်​ စစ်​သား​ဟောင်​းကြီးဖြစ်​၍

၈၈ အ​ရေးအခင်​းမတိုင်​မှီအထိ ​အ​ပျော်​တမ်​းမုဆိုး​ဟောင်​းကြီးဖြစ်​သည်​။

​ပဲခူးရိုးမတခွင်​ ပြဲပြဲစင်​​အောင်​ပတ်​ခဲ့ဖူးသူ​ပေတည်​း ။

ကျ​နော်​တို့နှင်​့ရင်​းနှီးသူဖြစ်​၍ မကြာခဏမုဆိုးပုံပြင်​များ​ပြောပြတတ်​သူ ။

သူ့ထံမှ ကျားရိုး၊ဆတ်​ခွါနှင်​့ အခြား​ဆေးဖက်​ပစ္စည်​းများ မကြာမကြာ​ပေးတတ်​သူ။

သူ၏ဧည်​့ခန်​းတွင်​လည်​း တသက်​တာမုဆိုးဘဝတွင်​ရခဲ့သမျှသား​ကောင်​တို့၏အ​ရေခွံများ

ဦး​ခေါင်​းခွံများနှင်​့အလှဆင်​ထားတတ်​သူ ။

ထိုသို့​သောမုဆိုး​ကျော်​ကြီးထံ ကျ​နော်​တို့ပွင်​့လင်​းစွာတိုင်​ပင်​ခဲ့​လေသည်​ ။

သူ့အဆက်​သွယ်​ဖြင်​့ ဦး​စောအယ်​ထူးဟု​ခေါ်​သော လမ်​းပြကြီးကို စည်​းရုံးနိုင်​ခဲ့ပါ၏ ။

 

ကိုညိုလှ ။ ။ စစ်​သားလူထွက်​ လက်​ရှိမုဆိုးလုပ်​​နေသူ ။

​သေနတ်​ပစ်​အထူး​ဖြောင်​့သည်​ဟုနာမည်​ရသူ ။

ပဲခူးရိုးမထဲတွင်​ တစ်​​ယောက်​တည်​း ​တောလည်​တတ်​သူ ။

​ထိုသူကို ကျ​နော်​တို့ အဖွဲ့​ခေါင်​း​ဆောင်​အဖြစ်​စည်​းရုံးနိုင်​ခဲ့ပါသည်​ ။

(အနားနီးမှ ငှက်​ဖျားဖြစ်​ပြီး​ဆေးရုံတက်​ရသဖြင်​့မလိုက်​နိုင်​ခဲ့ပါ)

 

​မျောက်​ရှုံး ။ ။ သူငယ်​ချင်​းမျိုးတင်​့တို့မိသားစု၏တပည်​့​ကျော်​။

သရဲအလွန်​​ကြောက်​တတ်​ပြီး ၊ သစ်​ပင်​တက်​အထူးကျွမ်​းကျင်​သူ ။

​တောစပ်​သို့မကြာမကြာသွားဖူးပြီး သစ်​ခုတ်​ဝါးခုတ်​ လုပ်​သူ ။

 

ဦးကုလားကြီး ။ ။

ယခင်​က ချင်​းမုဆိုးပါပါကြီးနှင်​့ ​တောလည်​လိုက်​ဖူးသူ ။

 

အထက်​ပါ လူကြီးများထံမှ​မေးမြန်​းနည်​းနာခံပြီးလျှင်​ ကျ​နော်​တို့ အဖွဲ့​လေး​တောထဲဝင်​ခဲ့ကြသည်​ ။

 

တကယ်​သွားမည်​့​နေ့မတိုင်​မှီ ၂ ရက်​ခန်​့အလိုတွင်​ ​ခေါင်​း​ဆောင်​ကိုညိုလှအား ငှက်​ဖျား​ရောဂါမသက်​သာသဖြင်​့

​ဆေးရုံတင်​လိုက်​ရသည်​ ။ ကျ​နော်​တို့ ခရီးစဉ်​ပျက်​မလိုဖြစ်​ခဲ့​သော်​လည်​း ​ခေါင်​းမာလှ​သောမျိုးတင်​့မှာ ဦး​စောအယ်​ထူးကို ​ခေါင်​း​ဆောင်​တင်​ပြီး

သွားရန်​စီစဉ်​​လေ​တော့သည်​ ။

သို့နှင်​့ …. ကျ​နော်​ ၊ မျိုးတင်​့ ၊​မျောက်​ရှုံး နှင်​့​စောအယ်​ထူးတို့​လေး​ယောက်​တို့သည်​

တသက်​တာမ​မေ့နိုင်​​သောခရီးကြမ်​းကြီးကို

ရူးရူးမိုက်​မိုက်​စတင်​လိုက်​​လေပြီ ဖြစ်​သည်​။

 

ဦး​စောအယ်​ထူး​နေထိုင်​သည်​မှာ​တောင်​​ခြေရှိရွာငယ်​​လေးတွင်​ဖြစ်​သည်​။

အိမ်​​ခြေ ၂ဝ ခန်​့သာရှိပြီးရွာနာမည်​ပင်​မရှိပါ။ ကျ​နော်​တို့ သူ့ထံအရင်​သွားကြသည်​ ။ သူ့အိမ်​တွင်​တစ်​ညတာတည်​းခိုပြီး​နောက်​​နေ့နံနက်​​စော​စောတွင်​မှ

​တောင်​​ပေါ်စတက်​ကြမည်​ဖြစ်​သည်​ ။

သူ့ထံ​ရောက်​​သောအခါ ည​နေ​ ၄နာရီခွဲခန်​့ဖြစ်​​သောလည်​း

​တောရိပ်​​တောင်​ရိပ်​ဖြင်​့ အ​အေးဓတ်​ကစတင်​မိတ်​ဆက်​လာ​လေပြီ ။

ခဏနားပြီး ကျ​နော်​တို့သုံး​ယောက်​သား မျက်​နှာသစ်​ ၊ကိုယ်​လက်​သန်​့ကြသည်​ ။

အမိုး (​စောအယ်​ထူး၏ဇနီး) က မိုးမချုပ်​မှီထမင်​းပြင်​​ကြွေးပါသည်​။

ကနဦး​တော့ … ​တောကြိုအုံကြားတွင်​ဖြစ်​သလိုချက်​​သောဟင်​း​တွေဟု အထင်​​သေးမိသည်​ကိုဝန်​ခံပါ၏ ။သို့​သော်​ …

အမှန်​တကယ်​စား​သောအခါတွင်​မူ ဗိုက်​တလုံးပင်​အပို​ဆောင်​ထားချင်​မိ​လေ​တော့သည်​ ။

​ကောင်​းလိုက်​သည်​့ဖြစ်​ခြင်​း ….

 

 

 

ဟင်​း​တွေကိုကြည်​့လိုက်​ပါဦး။ ကျ​နော်​တို့မစားဖူး​သော

​တောစာ ၊ ​တောဟင်​း​လေးများနှင်​့ ရိုးရာဟင်​း

တို့မှာ လျှာဂျွန်​း​ပြန်​​အောင်​​ကောင်​းလှ​ပေသည်​ ။

ကြက်​​ရေချိုအစပ်​ချက်​ ၊ ပဒတ်​(ပုတက်​)​ထောင်​းစပ်​စပ်​​လေး၊ ကရင်​တာလ​ဘောဟင်​းချို ၊ ပဲ​ဇောင်​းလျားသီးပြုတ်​၊

လယ်​ကြွက်​ကျပ်​တိုက်​​ကြော်​ …

ကျ​နော်​တို့ ​ခေါင်​းမ​ဖော်​နိုင်​​အောင်​စားခဲ့ကြပါသည်​။

ထမင်​းစားပြီး​တော့ … ည​နေ ၆ နာရီခန်​့ ..

​မှောင်​ရိပ်​သန်​း၍ ခတ်​စိမ်​့စိမ်​့​လေးဖြစ်​လာ​လေပြီ ။

တဲ​ရှေ့ကွတ်​ပစ်​တွင်​ထိုင်​ရင်​း ​နောက်​​နေ့အတွက်​ တိုင်​ပင်​ကြ​လေသည်​ ။ ဦးသာနုမှာ ကရင်​ကြီးဦး​စောအယ်​ထူးကိုတဖွဖွမှာ​လေသည်​ ။

သူက​တော့ မနက်​လင်​းလျှင်​မြို့ကိုပြန်​မည်​ဖြစ်​သည်​ ။

ကျ​နော်​တို့ကိုစိတ်​ချဟန်​မတူ ။

 

ကျ​နော်​တို့သုံး​ယောက်​မှာ ​အမိုးတည်​ခင်​း​သော ​ရေ​နွေးကြမ်​းခါးခါးနှင်​့

ငါး​ခြောက်​ဖုတ်​​လေးကိုဇီမ်​ခံဝါးရင်​း

အ​ပျော်​ကြီး​ပျော်​​နေမိ​လေ​တော့သည်​ ။ တခါမှမ​ရောက်​ဖူး​သော

ပဲခူးရိုးမ​တောင်​တန်​းကြီးကိုကြည်​့ရင်​းစိတ်​လုှပ်​ရှား​နေမိသည်​ ။

အ​နွေးဓတ်​အလို့ငှါ မီးဖို​လေးကိုတချက်​တချက်​မီးထိုး​ပေးရင်​း

ချင်​းမုဆိုးပါပါကြီး​ပြောပြခဲ့ဖူးသည်​များကို​တွေး​နေမ​လေ၏။

ခဏကြာ​သော်​ …ဦး​စောအယ်​ထူးမှ ကျ​နော်​တို့ကိုလက်​ချာရိုက်​​လေ​တော့သည်​ ။

​တောထဲ​ရောက်​လျှင်​ ဟိုဟာမလုပ်​ရ ၊ဒီဟာမလုပ်​ရ ၊

စသည်​ဖြင်​့ ​တောတွင်​းပညက်​​တော်​ ၁၆ ပါး ။

သူ​ပြောသည်​များကို ထိုစဉ်​ကပိုလွန်​းသည်​ဟုထင်​မိ​သော်​လည်​း

​တောတွင်​​ရောက်​ပါမှ မှန်​လိုက်​သည်​့ဖြစ်​ခြင်​းဟု ။

 

ဝါးလုံးများစီခင်​းထား​သောကြမ်​းပြင်​တွင်​အိပ်​ရသည်​မှာ ခိုးလိုးခုလုဖြင်​့ရုတ်​တရက်​အိပ်​မ​ပျော်​ ။

စိတ်​လှုပ်​ရှား​နေခြင်​းလည်​းဖြစ်​နိုင်​​ပေသည်​ ။

မည်​သည်​့အချိန်​ကအိပ်​​ပျော်​သည်​​တော့မသိ… ဖထီး (​စောအယ်​ထူး) လာနှုးိ​သောအခါ နံနက်​ ၅နာရီခွဲ….။

ကမန်​းကတန်​းထပြီးမျက်​နှာသစ်​၍ အထုပ်​ပြင်​ကြသည်​ ။ ထိုစဉ်​မှာပင်​ … ထမင်​းပူပူ​လေးနှင်​့ ငါးခြောက်​ဖုတ် ၊ ပဒတ်​​ထောင်​းနှင်​့

ဘိုကိတ်​ပဲပြုတ်​တို့အဆင်​သင်​့ဖြစ်​​နေ​လေပြီ ။

 

ထိုစဉ်​က ရွာနီးချုပ်​စပ်​တွင်​သာငှက်​ပစ်​ထွက်​ဖူး​သောကျ​နော်​တို့သည်​

နံပါတ်​ ၂ ကျည်​ထည်​့ပစ်​ရ​သော ​လေ​သေနတ်​တစ်​လက်​ ပါလာခဲ့သည်​ ။ ပဲခူးရိုးမတွင်​ ကျားမျိုးတုန်​းသွားပြီဖြစ်​၍ စိုးရိမ်​မှုမရှိသည်​လည်​းဖြစ်​​လေ၏ ။

သို့​သော်​ … အခြား အန္တရယ်ပြုနိုင်​​သော​တော​ကောင်​များ

ရှိသည်​ကို​တော့ မ​တွေးမိ​သေး​ပေ ။ ဖထီး မှာ ကျ​နော်​တို့​သေနတ်​ကိုကြည်​့ပြီး

ရယ်​​မော​လေသည်​ ။ ထို့​နောက်​ ..သူ့လက်​စွဲ​ကျော်​ဒူး​လေးကြီးကို

ဟန်​ပါပါလွယ်​လိုက်​​လေ၏ ။

ကျ​နော်​တို့က သူ့ဒူး​လေးကိုကြိတ်​ပြီး​လှောင်​​နေမိပြန်​သည်​ ။

နိုင်​တီးဂွမ်​တီး​ကျောက်​​ခေတ်​ကလက်​နက်​ဟု မကြား​အောင်​​ပြောမိကြသည်​ ၊။

​နောင်​တွင်​… ထိုဒူး​လေးမှာကျ​နော်​တို့၏​ကျေးဇူးရှင်​ဖြစ်​မည်​

ဆိုသည်​ကို​တော့ နဲနဲမှမ​တွေးမိခဲ့​​ပေ။

 

​တောင်​ပူစာကုန်​းတန်​း​လေးကိုစတက်​​တော့ဒါလား ရိုးမဟု

​တွေးခဲ့သည်​ ။တဖြည်​းဖြည်​း ၃ ​ပေခန်​့ရှိလူသွားလမ်​းမှာ ကျဉ်​းမှန်​းမသိ ကျဉ်​​း၍လာ၏ ။ ​ကျောပိူးအိပ်​ထဲတွင်​ရှိ​သော ဆန်​တပြည်​နှင်​့ ​စောင်​အပါအဝင်​

တကိုယ်​​ရေသုံးပစ္စည်​းများမှာလည်​း ​လေးလံစပြုပြီဟုထင်​မိသည်​ ။

ဦး​လေးသာနု​ရခဲ့​သော​နေရာမှာ ရိုးမအလယ်​​လောက်​မရှိ​သော်​လည်​း

​တောင်​ရိုး နှစ်​ခုသုံးခု​လောက်​​ကျော်​ရမည်​ဖြစ်​၍

ဒီည​နေ​လောက်​မှသာ.ညအိပ်​စခန်​းသို့​ရောက်​​ပေလိမ်​့မည်​ ။

လျှို​မြှောင်​များ ကိုပတ်​ပြီးတက်​​နေရသဖြင်​့ ခရီးမတွင်​လှ​ပေ ။

 

ညအိပ်​စခန်​းမှာ ယခင်​ကသစ်​​ခိုးထုတ်​​သောစခန်​းကိုဆိုလိုခြင်​းဖြစ်​​ပေသည်​ ။

ထို​နေရာတွင်​ စခန်​းချ​နေထိုင်​လျှက်​ သင်​းသတ်​ပြီးသားနိုင်​ငံ​တော်​ပိုင်​သစ်​များကိုခိုးထုတ်​ခြင်​း၊

စ​သော ​မှောင်​ခိုလုပ်​ငန်​းတို့အ​ခြေချရာဖြစ်​​သည်​ ။

ကျ​နော်​တို့လမ်​းပြ​ခေါင်​း​ဆောင်​ကြီး ဖထီး​စောအယ်​ထူးမှာ ထိုစခန်​းရှိသစ်​များကို သူ့ကျွဲနှစ်​​ကောင်​ဖြင်​့မကြာခဏဆွဲ​ပေးဖူးသည်​ဖြစ်​၍

ထိုစခန်​းသို့ တ​ထောက်​နားရန်​သွားကြခြင်​းဖြစ်​​လေသည်​ ။

ထိုမှတဆင်​့ ​တောထူထပ်​ရာသို့ဝင်​ပြီး ချိုးသိုက်​များရှာကြမည်​ဖြစ်​​လေသည်​ ။

ကျ​နော်​တို့လည်​း ​နေ့လည်​ပိုင်​းတွင်​ အမိုးထည်​့​ပေးလိုက်​​သောထမင်​းထုတ်​ကို

ခဏနားရင်​းစားကြ​လေသည်​ ။ ဤတွင်​ … ​တောဓ​လေ့ကိုစပြီးသိရသည်​ ။

ကျ​နော်​တို့အားဖထီးမှ မစားခင်​လမိုင်​းနတ်​အား စားဦးစားဖျားတင်​ခိုင်​း​လေ​တော့သည်​ ။

စိတ်​ထဲတွင်​ သိပ်​မနှစ်​မျို့လှ​သော်​လည်​း သူ့အရပ်​သူ့ဇတ်​မို့ ထမင်​းတစ်​ဆုပ်​ဟင်​းတစ်​လုပ်​​တော့ ဖက်​ထဲထည်​့ပြီး

တင်​​မြှောက်​ခဲ့ရသည်​ ။ ပသီ ​မောင်​နှမဆိုလား… သူတို့အပိုင်​နယ်​ဟု ။

 

ကျနော်​တို့အဖွဲ့သည်​ ညအိပ်​စခန်​းသို့ ည​နေ​စောင်​းတွင်​​ရောက်​ရှိခဲ့၏ ။

စခန်​းဆို​သော်​လည်​း ယာယီအမိုးအကာတဲသုံးလုံးမျှသာ …။

 

ခဏနားပါရ​​စေ ။မကြာမှီဆက်​လက်​​ဖော်​ပြပါမည်​။

​လေးစားလျှက်​​​​

​​မောင်​ဆာမိ

 

 

 

 

 

 

 

 

​