ဖြစ်နိုင်ခြေ…

ကျနော်တို ့နိုင်ငံမှာ သမိုင်းတွေ များတာ လူတိုင်းအသိ။
ဘုရားသမိုင်းကအစ… ဝိဇ္ဇာသမိုင်း၊ နတ်သမိုင်း၊သိုက်သမိုင်း…နိုင်ငံရေးသမိုင်း..ပုဂံရာဇဝင် စုံနေတာဘဲ၊ တော်တော်များများက
ရာဇဝင်ဆရာ၊ သမိုင်းရေးဆရာ၊ စာရေးဆရာတွေရဲ ့အနုပညာနဲ ့အတွေ းချဲ ့ရင် ချဲ ့သလောက် ပေါ့…။
ကျနော်ငယ်ငယ်က မြန်မာ သမိုင်းကို တော်တော် စိတ်ဝင်စားတာ…စာကျက်လိုက်ရင် ခဏဘဲ…သမိုင်းကြောင်းကို ခြုံငုံပြီး..သိသွားတာ…။
စကားမစပ် ကျနော့်အဖေကတော့ သမိုင်းကို စိတ်မဝင်စားပါဘူး…သူက ဘာသာပြန် တွေဘဲ ဖတ်တာ…အဲ ..သူက အတွေ းကောင်းတယ်…ကျားကစား သိပ်တော်တယ်…။ သားသမီးတွေ အကုန်လုံးကို ကျားကစားတတ်အောင်သင်ပေးခဲ ့တယ်…။
အကြောင်းကိစ္စ တစ်ခု ကြုံလာရင် ကွက်ကျော်မြင်တတ်အောင်တဲ ့…။
အယောင်ပြ..တစ်ကောင်ကျွေးပြီး နှစ်ကောင်ရိုက်…ကင်းကြီးထိုးကျွေးပြီး ၃ကောင်ရိုက်..။
နည်းတွေစုံသလောက် အတွေ ့အကြုံရတယ်..ဘဝမှာ ပြသနာတစ်ခု တွေ ့လာရင် အဖေပေးခဲ ့တဲ ့ကျားကစားနည်းပညာက တော်တော် အသုံးဝင်တာ…။
တစ်ဘက်က ခင်းလာတဲ ့ပြသနာကို ကွက်ကျော် မြင်တတ်လာတာပေါ့..။
သမိုင်းနဲ ့စချီပြီး ဘယ့်နှယ့် ကျားကစားတာ ရောက်သွားလဲ ဆိုတော့…ဒီလိုဗျ..။ 
အလုပ်က ဇာတ်သဘင်ဆိုတော့ ဇာတ်နဲ ့နတ်က တွဲနေတာ…ဒါဟိုးရှေးအစဉ်အလာထဲက..။ ဇာတ်ပွဲမှာ ကပြမှုတွေ အောင်မြင်အေးချမ်းဘို ့..အဆင်ပြေဘို ့ ဇာတ်နဲ ့ပါတ်သက်တဲ ့ပွဲတွေ ပေးရတယ်၊ နောက်ပြီး ဇာတ်မင်းသားမှန်ရင် နတ်သမိုင်း သိုက်သမိုင်းကို ဖတ်မှတ်လေ့လာထားမှ တော်ကာကြတယ်…။ နောက်ပိုင်းမင်းသားကြီးတွေဆို ပိုဆိုးပေါ့..။
ပွဲ့ ကြည့်ပရိတ်သတ်ကလဲ နတ်သမိုင်း သိုက်သမိုင်းဆို တော်တော် ကြိုက်ကြတာ။ ကြားဘူးမှာပါဗျာ
ပန်တျာကြည်လင်…ပန်တျာ တင်တင်မြင့် တို ့ဆို ကိုဘုန်းကြွယ် မမြစိမ်းနဲ ့နာမည်ကျော်ခဲ ့တာ။ဇာတ်သဘင်တွေမှာ ကပြမှုများတာက ရေငံပိုင် ဦးရှင်ကြီး၊ ကိုးမြို ့ရှင် ပုလဲယဉ်၊အမေနံကရိုင်း၊ အမေရေယဉ်၊နဲ ့တောင်ပြုံးညီနောင်ပေါ့….။
ကျနော်က နတ်သမိုင်းတွေသိပ်မက ပေမယ့် လေ့လာ ဖတ်ရှုထားပါတယ်…ကိုယ်တိုင်ကလဲ စာဖတ်တာဝါသနာပါတော့…
အတော်ဘဲပေါ့…။
ကျနော်သိပ်မကချင်တာက နတ်သမိုင်းရေးသူတွေ ဘယ်လောက်ဘဲ ဖွဲ ့နွဲ ့ရေးပေမယ့် ၃ရမင်းနတ်တွေ အားလုံးက အယူတိမ်းပြီး…အစိမ်းသေနဲ ့သေခဲ ့ကြတော့ ဦးချကန်တော့တာနဲ ့သရဏဂုံ ပျက်နိုင်တာကို သိလို ့ပါ..။သူတို ့ကို ကိုယ်က အားကိုးမယ့်အစား ကိုယ်ကတောင်မေတ္တာပို ့ပေးရဦးမှာ။
ဒါပေမယ့်ဗျာ…ဇာတ်မင်းသားဆိုတာက ဇာတ်ဆရာနဲ ့စာချုပ်ပြီးကတည်းက ကိုယ့်ကိုကိုယ်မပိုင်တော့ဘူး၊ ဇာတ်ဆရာနဲ ့ပရိတ်သတ် အလိုကျ ကပြရတာပါ.။
ကျနော်တစ်နှစ်ကြုံရတာက ဇာတ်ဆရာက လူရွှင်တော်လဲ ကတယ်…နတ်ဇာတ်ထုပ်နောက်ပိုင်းတွေလဲ ကတယ်…ပြီးရင်
နတ်ပူးတာနဲ ့..သူလုပ်ထားတဲ ့လက်ဖွဲ ့ကြိုးတွေကို ရောင်းတော့တာဘဲ..။ ရိုးသားတဲ ့သူတွေက ဘာမှ မစဉ်းစားဘူး…ဝယ်တာပေါ့..။
ကျနော်က သိတယ်..ဘာမှ မစွမ်းဘူး..မစွမ်းဆို နေ ့လည်တိုင်ဆို ယိမ်းသမလေးတွေ ကောင်လေးတွေကို သွားတိုက်ဆေး အခွံတွေနဲ ့အပ်ချည်ကြိုးအနီတွေ ကြိုးကျစ်ပြီး လုပ်ထားတာကို သူက ဖောက်သည်ဈေးနဲ ့ချုပ်ဝယ်တာ..ဘာသိဒ္ဓိမှ မရှိဘူး..။ယုံ…။
ရွာတစ်ရွာမှာကတော့ ကျနော်နဲ ့တိုးတာဘဲ..။ အဲဒီရွာကလဲဗျာ…တစ်ရွာလုံး ကိုကြီးကျော် ခေါင်းစွဲတဲ့..။ ကျားမ မရွေး…ကိုကြီးကျော်ဘဲ။ ရွာသားတွေက တောင်းဆိုတာ ဒီည ကျော်လေးကျော်( ကိုကြီးကျော်၊ပခန်းကျော်၊ဇီးတောကျော်၊ တောင်သမန်ကျော်) အော်ပဒါကပေးဘို ့…။ တစ်ယောက်ထဲ ကို လေးမျိုးနဲ ့ဗျ..။ကန်တော့ပွဲတွေဗျာ…ဇာတ်စင်ပေါ်မှာ အပြည့်ဘဲ…

ဒီတော့ဇာတ်ဆရာက ပေသီးခေါက်ပြီ…ကန်တော့ပွဲတွေထဲမှာကလည်း ပိုက်ဆံတွေ ဖွေးနေတာဘဲလေ..။ သူကလက်ဖွဲ ့ရောင်းကောင်းမှာလဲ သေချာသိနေတော့…သူကိုယ်တိုင်မကတော့ဘူး…ကျနော့်ဘက်လှည့်လာတာ။
အကြီးဆုံး ကိုကြီးကျော်နေရာက ကပြပေးပါတဲ ့..ကျန်တာက လက်ထောက်နဲ ့ယိမ်းမင်းသား၃ယောက်ကမယ်တဲ ့..။
ငြင်းလို ့လဲမရဘူး…ဦးက ဘာဖြစ်လို ့ကိုယ်တိုင်မကလဲမေးတော့ အလုပ်များလို ့တဲ ့..။ညာတာ။။သိတယ်။
ကျနော်က နတ်မပင့်တတ်ဘူး…ပင့်လဲ ကြွမှာမဟုတ်ဘူး ပြောပြီး ငြင်းပါသေးတယ်..။ဟန်ဘဲလုပ်ပေးပါတဲ ့။
ငြင်းမရတော့လဲ ကပေါ့..။
ညကျတော့ ဟို၃ယောက်ကတော့ အူမြူးနေတာပေါ့…ကြက်ပေါင်ဆွဲမယ်…အအေးချမယ်..အရက်မော့မယ်…ဂွင်ကြီးမိတယ်ပေါ့။
ရှေ ့မှာ ဇာတ်လမ်းခင်းပြီးလို ့ နတ်တွေ ပင့်စာရွတ်တာနဲ ့ဘေးက ၃ယောက်ကတော့ တုန်တော့တာဘဲ…တစ်ကောင်မှ 
နတ်မဝင်ဘူး…သူတို ့က ညဦးထဲက တုန်ချင်နေကြတာ။
ပြီးတာနဲ ့နတ်ယိုင်ဒိုးနဲ ့ကတာပေါ့..မြူးနေတာဘဲ…ကိုယ့်မှာသာ သပြေပန်းစည်းလေးကိုင်ပြီး ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘဲ…မေ ့ပြီး သူတို ့ကတာကို ငေးနေတာ..။ကြည့်လို ့တော့ကောင်းသားဗျ။
ဒိမောင်တွေ နတ်ကတာနဲ ့အောက်က ရွာသားတွေကလဲ နတ်ခေါင်းပေါင်းကို ပိုက်ဆံတွေ လာဆက်တာ နည်းတာမဟုတ်ဘူး….
ဒါ သူတို ့ရမှာလေ…ကိုယ့်မင်းသားတွေ ပိုမြူးပြီပေါ့ အရက်လေးမော့လိုက် ၊ကြက်ပေါင်လေးဆွဲလိုက်နဲ ့…
လှည့်ကနေရင်း ပရိတ်သတ်မကြားအောင် ကိုယ့်ကိုတောင် တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောသွားသေးတယ်…
“ အကို…ဝင်ကတော့လေ..အကိုက အကြီးဆုံးနတ်ဘဲ…ရှယ်ကြီးနော်…အပီသာဆွဲ…” တဲ ့…။
ကြည့်လို ့မှ မဆုံးသေးဘူး…ပွဲခင်းထဲက ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ဖြစ်လာလို ့ကြည့်လိုက်တော့ သန်သန်မာမာ လူနှစ်ယောက်နဲ ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ ့ဇာတ်စင်ပေါ်ခုန်တက်လာပြီး…ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းကို ကတော့တာဘဲ…။
က နေရင်းနဲ ့နတ်ကနေတဲ ့မင်းသားတွေကို မပြောမဆို ပါးဝင်ရိုက်တာဗျာ…ဖြန်းကနဲဖြန်းကနဲဘဲ…ပွဲခင်းတစ်ခုလုံးလဲ ရုန်းရင်းခတ်နေတာ။
ကိုယ့်ကောင်တွေထိုင်ရက် လဲတောင်ကျတယ်။ ခေင်းပေါင်းပုဝါတွေလဲ ကျွတ်ပြီး ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ဘဲ…။
တက်လာသူတွေပါးစပ်ကလဲ…
“ ဇီးတောကျော်ကွ”
“ တောင်သမန်ကျော်ဟေ့”
“ ကိုကြီးကျော်တဲ ့ဟေ့” ဆိုပြီး လဲနေတဲ ့မင်းသားလေးတွေကို ဆောင့်ကန်နေတာ..။
ကျနော်လဲ လန် ့ပြီ…ဘာဖြစ်လို ့ဖြစ်နေမှန်းကို မသိတာ…။
အဲဒီကျမှ လက်ဖွဲ ့အော်ရောင်းနေတဲ ့ဇာတ်ဆရာ ကားလိပ်ကြားထဲကနေ…ပေါ်လာတာ..သူလဲ ကြောက်နေတာ….။
“ ဘာဖြစ်ကုန်တာလဲ…ဦး”
“ ဟာ…ပုဂ္ဂိုလ်စစ်တွေ ဝင်လာတာ…မင်းသား ကိုကြီးကျော်ကို မြန်မြန်ပင့်တော့ ..သူက ခေါင်ချုပ်ဘဲ..လုပ်လုပ် မြန်မြန်ပင့်” တဲ ့..။
မြန်မြန်ပင့်လို ့ရတတ်လားဗျာ…..စက်ဘီးနင်းတာမှ မဟုတ်တာ…နတ်ပင့်တာပါဆိုမှ ။
နတ်ဝင်ဘို ့နေနေသာသာ…နတ်လာအောင်ဘယ်စာနဲ ့ခေါ်ရမှန်းတောင်မသိတာ..။
ဒါပေမယ့် စင်ပေါ်မှာ အခြေအနေက လုံးဝမကောင်းတော့ ပါးရိုက်ခံရဘို ့က ကိုယ်တစ်ယောက်ဘဲ ကျန်တော့တာ…ဒါတောင် သပြေပန်းစည်းလေးကိုင်ပြီး စင်ပေါ်က ဌက်ပျောပင်လေးကိုကွယ်ပြီး ရပ်နေလို ့…။
ကိုယ့်ဘက်က ၃ကောင် ကျွေးလိုက်ရပြီ…။ ပရိတ်သတ် ထောင်သောင်းရှေ ့မှာ ခေါင်းဆောင်မင်းသား ပါးရိုက်ခံရလို ့တော့ မဖြစ်။
သူတို ့က ပုဂ္ဂိုလ်စစ်တဲ ့…..။
လာမလုပ်နဲ ့ ဘယ်နတ်ဝင်ဝင်…တစ်ယောက်မှ မှတ်ပုံတင်ပါလာတာမဟုတ်ဘူး….။ ပါးစပ်ပြောဘဲရတာ..။
စက္ကန် ့နဲ ့အမျှ စင်ပေါ်ဝဲယာမျက်စေ့ ကစားလိုက်တော့….တွေ ့ပြီ…။
နတ်အော်ပဒါကဘို ့ရွာတော်ရှင်အဘိုးကို ပင့်ဖိတ်ပြီး ဆက်ထားတဲ ့ရွာတော်ရှင်ဓါး….။
ဌက်ကြီးတောင်ဓါးလိုဘဲ အရှည်ကြီး…ထိုင်းက ဝယ်လာတာတဲ ့..ဓါးသွားပေါ် ဆံပင် တင်ရင်တောင်ပြတ်ကျတယ်ဆိုဘဲ…။
ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီးတာနဲ ့ လွှားကနဲ ကန်တော့ပွဲတွေကို ခုန်ကျော်ပြီး…ကျနော် ဓါးကို ဆွဲယူပြီး…မွှေ ့ကစားရင်း….
“ ဟိတ်” ဆိုအော်လိုက်ပြီး ပြန်ခုန်လိုက်တာ…။ဦးအောင်ဇေယျနယ်သားတဲ့ ဟေ့…။
ကျနော်လှုပ်တာနဲ ့အောက်က ဆိုင်းဆရာတွေကနပ်တယ်…နတ်ဆိုင်းကို မြူးနေအောင်တီးတော့တာ…..။
ကိုယ့်ကို ဝိုင်းလာတဲ ့ကိုကြီးကျော် ၃ ယောက်လုံးကို ဓါးနဲ ့ကာပြီး ပါးကို အသားကုန် တစ်ဖြောင်းဖြောင်းနေအောင် တန်းစီပြီး ရိုက်ထည့်ပစ်တာ…။ကျနော်ကဖြစ်ချင်ရာဖြစ် ရင်းလိုက်တာ….။ ။
၃ ကောင်ကျွေးပြီး ၃ကောင်ပြန်ရိုက် ၊ ကင်းကြီးဝင်တဲ ့အကွက်…။
ဟိုနတ်၃ပါးလဲ ဘယ်လိုဖြစ်လဲ မသိဘူး…တုန်တုန်ရင်ရင်နဲ ့ကျနော့်ကို ဦးချပြီး စင်ပေါ်မှာဘဲ ခွေလဲ ကျသွားတာ…
ဒါတောင်တစ်ယောက်က ကျနော့်ဒူးခေါင်းကို ဖက်ပြီးမှ ထွက်သွားတာ…။
ဒါတောင် ရှေ ့နောက်စိတ်မချလို ့ဓါးကို အသားကုန်မွှေ ့ပြီး ဌက်ပျောပင်တွေ ပါ အပိုင်းပိုင်းဆွဲခုတ်ပစ်သေးတာ…နောက်ကျောမလုံလို ့…။ တော်ကြာနောက်ကပါတ်တက်လာရင် ဘယ့်နှယ့်လုပ်မလဲ….။
အခြေအနေ အေးတယ်ထင်မှ ကိုယ်လဲ နန်န န် ့၊ နန်န ့န် ့လုပ်ပြီး ဟန်လေးလုပ်ကရဲတာ…။
အောက်က ပိုက်ဆံတွေ လာဆက်တာတောင် စိတ်ကမအေးလို ့…လက်လေးနဲနဲတုန်ပြီး ခွေချပစ်လိုက်တာ….။
ဆိုင်းကလဲ နတ်ပို ့ဆိုင်းလေးနဲ ့ပေါ့ဗျာ…။
ဇာတ်ရုံနောက်မှာတော့ မင်းသားငယ်၃ ယောက်နဲ ့ဇာတ်ဆရာ စကားတွေ များနေကြလေရဲ ့…။
အဲဒီညက အဖေ့ကို သတိတွေရပြီး ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ…။
ညက ကျနော်သုံးလိုက်တာ ၃ ကောင်ကျွေးပြီး ကင်းကြီးဝင်တဲ ့အကွက်လေ…။
……….x……….
ဟိုး….ရခိုင်မှာ ဖြစ်ခဲ ့တာက ပိုဆိုးသေးတယ်..။
ကျနော်တို ့အဖွဲ ့ကို ကြိုက်လို ့ အဲဒီမြို ့က ပြန်ဌားတာ ဒါရောဆို ၃ ခါ ရှိပြီ…၉ ညပေါ့…။ဒီတော့ ဇာတ်လမ်းတွေက ထပ်ပြိီပေါ့…။
ပြဇာတ်အသစ်ရေးရတာ၊ ပြဇာတ်တိုက်ရတာက ပင်ပန်းတယ်…။ 
ဒီကြားထဲ အော်ပဒါ က စီစဉ်ရသေးတယ်…။ ဒီညတော့ ဇာတ်ဆရာ အကြံပေးလို ့“ ပုပ္ပါးမယ်တော် သားနှစ်ဖော်”
တောင်ပြုန်းညီနောင် အော်ပဒါ ကဘို ့စီစဉ်တာပေါ့…။
ကျနော်က အဖြည့်သဘောနဲ ့ကိုဗျတ္တနေရာက …ကမှာ..။ သူငယ်ချင်း ဇင်မက ပုပ္ပါးမယ်ဝဏ္ဏ..။
လက်ထောက်မင်းသားငယ်ဖြစ်တဲ ့ နိုင်အောင်နဲ ့အောင်ဆန်းမင်းက တောင်ပြုံးညီနောင်…ဖျဉ်းကြီး ဖျဉ်းလေး..။
ကျနော့် တပည့်ကျော်ကြီး ( ပြဇာတ်တုန်းက ကြိုးဆွဲချတုန်း ကြိုးဖြုတ်မှားတဲ ့ကျေးဇူးရှင်) မောင်မောင်က မင်းကျန်ရစ်။( တစ်ချို ့က မင်းကျန်စစ်နဲ ့မှားတယ်) သူကလဲ ဘုန်းကြီးလူထွက်ဆိုတော့ စာစကားများများပြောနိုင်တယ်…။
ဒါတောင်သူက ဒီေနရာက မက ချင်ဘူး…တောင်ပြုန်းမင်းနေရာဘဲ က“ချင်တယ် လုပ်သေးတာ…။ ကျနော်က ဟို၂ ယောက်က ငယ်တယ်…ခင်ဗျားက အသက်နဲနဲ ကြီးတယ်…မင်းကျန်ရစ်နေရာက အခန် ့က” ဆိုတော့

ဂုန်း( လူကြမ်းဆန်ဆန်) နေရာမို ့ မကချင်ဘူးလုပ်နေတာ…။
မဟုတ်ပါဘူး….တစ်ကျပ်ဝန်….ဝန်နီက လူကြမ်း…ဝန်စိမ်းက နောက်လိုက်….မင်းကျန်ရစ်က ဇာတ်ပို ့ဘဲ ဆိုပြီး အတင်းရှင်းပြရတာ..။
နောက်ဘယ်လိုမှ ငြင်းမရလို ့ကတာ…။သူ ့အဖေကတော့ ကျရာနေရာက ကပေါ့…လို ့ဝင်ပြောပေးတယ်…။ကိုမောင့်အဖေက နှဲဆရာ သိပ်တော်တာ…နှဲ၂ လက်ကို ပါးစပ်ထဲမှာ တစ်ပြိုင်တည့်ထည့်မှုတ်နိုင်တယ်…လက်တစ်ဖက် နှဲတစ်လက်ဘဲ…။ ရွှေတံဆိပ်ရ…။
သူ ့ခေါင်းကတော့ အမြဲတန်း ကတုံးကို ပြောင်နေအောင်ရိတ်ထားတာ…။ ပညာတတ်ပေမယ့် လူကပ်…လူတတ်ဗျ..။
ဒီလိုနဲ ့ ညရောက်တော့ က” ရော ဆိုပါတော့ ..ကိုယ်က အစပိုင်းဘဲ ပါတာလေ…ကိုဗျတ္တ သေပြီးတော့ ကိုယ့်အခန်းပြီးပြီဆိုတော့အေးဆေးပေါ့…။ ကျန်တာ သူတို ့ဆက်က မှာ…။
ကိုယ့်အခန်းမှာလဲ ဂစ်တာတီးတဲ ့ ဝိုင်းခေါင်းဆောင် ကိုရွှေမြိုင်နဲ ့ အတူ…ကောင်မလေးတွေနဲ ့ကြူနေတာလေ….။
ခဏနေတော့ ဇာတ်ဆရာ အခန်းထဲ ပြေးဝင်လာပြီး…
“ ဝေ့…သား၊ ကြည့်လုပ်ဦးဝေ့…ဇာတ်စင်ပေါ်မှာ သတ်နေကုန်ရာ” ဆိုပြီး လာပြောပါရော….
“ ဘာဖြစ်တာလဲ…ဦး”
“ ဟို၂ယောက်ကတော့ ဟိုနတ် ၂ယောက်ဘဲ…မောင်မောင်က ဇာနတ်ဝင်လဲ မသိရာ…..ဟို မန်းသားချေတွေ သေဘို ့ရာ…
သူရိုက်နေရာဝေ့”
စင်ပေါ်တက်ကြည့်တော့……
ဟာ….ဘာလဲ…။
ပုပ္ပါးမယ်တော်နဲ ့သား၂ပါးဘဲ ဝင်ကြွရမှာ…ကိုမောင်က ဘာနတ်ဝင်လို ့တုန်ပြီး တောင်ပြုန်းညိနောင်ကို လှိမ့်ကန် လှိမ့်ရိုက်လုပ်နေတာလဲ…။ ဟို၂ယောက်လဲ လိမ် ့နေတာဘဲ..။လွန်လွန်းတယ်ဗျာ…ပါးနားရိုက်ပြီး လဲနေတဲ ့နိုင်အောင်ကို ရင်ဘတ် ဆောင့်နင်းနေတာ…
ဒါနဲ ့ကိုယ်လဲ ကားလိပ်ကြားထဲကနေ…..
“ ဟေ့….ကိုမောင်..ဘာလုပ်နေတာလဲ…ရပ်တော့” 
အံမယ် ကိုယ်တော်က ခေါင်းမှာလဲ ပဝါနီ ၊ ရင်ဘတ်မှာ ပုဝါစိမ်း၊ လက်မှာက လှံကြီးနဲ ့…..မျက်လုံးကြီး ပြူးပြီး ကျနော့်ကို လက်ညိုးထိုးပြီး လှမ်းအော်တယ်….
“ ငါ…ကျန်စစ်သားနတ်…ဟေ့” တဲ ့။

ကြားမကြားဘူးပေါင်ဗျာ…ကျန်စစ်သားနတ်လို ့…ပုဂံရာဇဝင် တုတ်ထမ်းပြီး ပြောရမယ်လို ့စာဆိုရှိပေမယ့် ၊ သူရဲကောင်းကျန်စစ်သား နတ်ဖြစ်သွားတယ်လို ့တစ်ခါမှ မကြားဘူးပါဘူး…။
တစ်ချက်စဉ်းစား ကြည့်လိုက်မှ အဖြေပေါ်တာ….။ ကျနော့်ကိုရွှီးလို ့ရမလား…ကိုမောင်ရယ်။
ခင်ဗျား…ဘုန်းကြီး လူထွက်ဖြစ်ပြီး…နတ်သမိုင်းမှ မကျေတာ….။ ညနေကတည်းက တောင်ပြုန်းမင်းနေရာက မ က” ရလို ့ ခင်ဗျားတင်းပြီး…ပယ်ပယ်နယ်နယ် သမနေတာ…သိတာပေါ့….။
ဒေါသကလဲထွက်လာတယ်…။ ကိုယ်သင်မှ မင်းသားဖြစ်၊ ကိုယ်တင်မှ စင်ပေါ်ရောက်….။
ကိုယ်ဇာတ်စီးပေးလို ့ဒီအော်ပဒါ ကရတာ…ကိုယ့်ကို လာပါတ်နေသေးတယ်…။
လှေကြီးပေါ်မှာ လှေငယ်တင်၊ ဇာတ်ကြီးပေါ်မှာ ဇာတ်လေးလာထောင်တာ…။
ကိုရွှေမြိုင်လက်ထဲ မိုက်ခ် ထည့်ပေးပြီး…မှာစရာရှိတာ..မှာရင်း….
“ ဟိတ်…မင်းတို ့ပုဝါ စတွေ ငါ့ကို ပေးစမ်း ” နီးရာ ယိမ်းမင်းသမီးလေးတွေဆီက ပုဝါနှစ်စယူပြီး…
တစ်စကို ရင်မှာစည်း…တစ်စကို ခေါင်းမှာပတ်လို ့…သံလျှက်ကိုဆွဲယူပြီး…ကိုရွှေမြိုင်ကို အချက်ပေးလိုက်တာနဲ ့…
“ မိုး..းးးး” ဆိုတဲ ့အသံကို ဟိန်းနေအောင် အော်လိုက်တော့…အောက်က ဆိုင်းဆရာတွေလဲ ယောင်တောင်ပေါင်တောင်နဲ ့နတ်ပင့်ဆိုင်းတီးတော့တာပေါ့…သူတို ့လဲ နတ်တွေများပြီး အပေါ်မှာ တစ်ကယ်ဆော်နေလို ့လန် ့နေတာ….
မိုးးးးး ဆိုတာ ဇာတ်အထာနဲ ့ နတ်ပင့်ဆိုင်းတီးဘို ့အချက်ပေးတာ…။
နတ်ပင်းဆိုင်းဆုံးလို ့ပါတ်မကြီး တဗိန်းဗန်းတီးနေတုန်း………
“ အနော်ရထာ နတ်တဲ ့ဟေ့……………..” လို ့ကိုရွှေမြိုင်အော်တာနဲ ့…

ကိုယ်လဲ တစ်ပါတ်ကျွမ်းပစ်ပြီး လွှားကနဲ ခုန်ဝင်သွားတော့ ကျန်စစ်သားနတ် ကြောင်ပြီး ကြည့်နေတုန်း….
သူ ့ရင်ဘတ်ကို ဖလိုင်းကစ်နဲ ့တွန်းကန် ကန်ပစ်လိုက်တာ ကျန်စစ်သားနတ် ကိုမောင် ဇာတ်စင်ထောင့် ကိုလွင့်ပြီး ခွေလဲသွားတာ…။
ကိုယ်ကလဲ ခြေမြန်လက်မြန် သူကျနေတဲ ့လှံကိုပါ ကောက်ယူပြီး…သူ ့ရင်ဘတ်တက်နင်းရင်း …
“ သားတော်…ကျန်စစ်သား…နတ်နန်းကို အမောင် ပြန်ဘို ့အချိန်ကျလေပြီ….ယခုပြန်လျှင်ပြန်…မပြန်ရင် ခမည်းတော် ထပ်ပြီးဆုံးမ
ရတော့မယ်….” ဆိုမှ…
…အောင်မယ်…ငိုမဲ ့ငိုမဲ့နဲ ့ကျန်စစ်သားနတ် ပြန်ကြွသွားတယ်ပေါ့လေ…တုန်တုန် တုန်တုန်နဲ ့ ကန်တော့ပြီး ခွေလှဲချလိုက်တာ…။
ကိုယ်လဲ မဆီမဆိုင်ပြီးတာနဲ ့ဘေးနားမှာ ခပ်ကြောက်ကြော်ရပ်ကြည့်နေတဲ ့ ပုပ္ပါးမယ်တော် ပုခုံးကို ဆွဲဖက်ပြီး…..
“ အနော်ရထာနတ်တဲ ့ဟေ့…..” လို ့အော်ရင်း ကားချဘို ့အချက်ပေးလိုက်ရတာ…
ကိုယ်လဲ မြန်မြန်သိမ်းမှ…။ နဲဆရာက မကြည်တဲ ့အကြည့်နဲ ့ကြည့်နေတာ သိတယ်…။
သူက ဆံပင်တစ်မွှေးမှ ရှိတာမဟုတ်…။ ကတုံးကြီး..။
သူသားက ကျန်စစ်သားနတ်ဆိုတော့ ကိုယ်က သူ ့ထက်ကြီးတဲ ့အနော်ရထာနဲ ့ဝင်သမ ထားတာ…။
ဇာတ်ထဲမှာကလဲ ဇာတ်သုံး သင်္ကန်းတွေ က ပေါပါဘသိနဲ ့….။
တော်ကြာ…..
“ ရှင်အရဟံ…ရဟန်းကြွလာတယ်ဆိုပြီး..ကိုယ့်ကို ပါးဝင်ရိုက်နေရင် ကိုယ်ခံရမှာ….။
ပုဂံ ရာဇဝင်ကို ခေါင်တို ့က သိပြီးသား…အဟေးးးဟေးးးး။
ပြဇာတ်ပြီးတော့ ကိုရွှေမြိုင်က ပြောတယ်…
“ ဇော်…မင်း..သမ လိုက်တာ နည်းနည်း အရှိန်များတယ်ကွ…မင်းလူ အခုထိခွေပြီး ငိုနေတုန်းဘဲ”
“ကျနော်လဲ စိတ်မကောင်းပါဘူး…မရည်ရွယ်ပါဘူး…”
“ သူ ့အဖေနဲဆရာ..မင်းကို တင်းနေတယ်..ဘယ်လိုပြောမလဲ”
“ အို…နတ်ဝင်သွားတာ..ကျနော်တောင်မသိလိုက်ဘူးဘဲ ပြောရမှာပေါ့…”
“ မင်းကလဲ…..အဘိုးကြီးက စာတတ်တယ်နော်…အနော်ရထာနတ် လို ့မှ မရှိတာ”
“ ကျန်စစ်သားနတ်ရော…ကြားဘူးလို ့လား…”
“ အေး…အဘိုးကြီးက မနက်ကျ စာရင်းရှင်းမယ် ပြောနေတယ်…မင်းကြည့်လုပ်ဦး”
“ ရတယ်….သမိုင်းမှာ…ဟာကွက်ရှိတယ် မပူနဲ ့…ကဲလုပ်..ခဏနေ နှစ်ပါးသွားထွက်ရမှာ…”
……….
ထင်တဲ့အတိုင်းပါဘဲ မနက်မိုးလင်းလို ့မိတ်ကပ်ဖျက်ပြီိးတာနဲ ့နှဲဆရာက ဇာတ်ဆရာကို အစည်းအဝေး ခေါ်ပေးဘို ့လုပ်တော့တာ…
တစ်ဖွဲ ့လုံး လူစုံပါဘဲ…။အဓိက က ကျနော့်ကို တည်တာပေါ့….။
“ နေပါဦး…မင်းသားရဲ ့…ညက အော်ပဒါကတော့.. နောက်ဆုံး ဝင်ကြွလာတာ အနော်ရထာနတ်လို ့ကြားလိုက်လို ့ပါ”
“ ဟုတ်ပါတယ်…ဦး”
“ ကျုပ်ဇာတ်ထဲ လိုက်ပြီးနှဲမှုတ်လာတာ ကြာပြီ…ခြေသလုံးကို တုတ်နဲ ့ရိုက်ရင်တောင် စည်တိုသံ ထွက်နေပြီ…အနော်ရထာနတ်လို ့တခါမှ မကြားဘူးပါဘူး….”
“ နတ်က သူ ့ဘာသာ…ဝင်လာတာဗျ…”
“ ကျုပ်သိတာက အနော်ရထာဆိုတာ ပုဂံပြည်ကို ရှင်အရဟံ ကျေးဇူးနဲ ့သထုံကနေတစ်ဆင့် ဗုဒ္ဓဘာသာပြန် ့ပွားလာအောင်လုပ်ခဲ့တဲ့ဘုရင်ဘဲ…”
“ ဟုတ်တာပေါ့…”
“ ဘုရားတွေ ဆိုလည်း တည်ထားလိုက်တာ…လှည်းဝင်ရိုူးသံ တညံညံ ပုဂံဘုရားပေါင်း လို ့တောင် မှတ်သားရတာ မဟုတ်လား…”
“ မှန်တာပေါ့ ဦးရယ်…”
“ ဒီလောက် ဘုရားတွေ လက်ညိုးထိုးမလွဲ တည်ထားတဲ ့မင်းက အယူတိမ်းပြီး နတ်စိမ်း ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား”
“ ဦးက ဘုရားတွေတည်တာဘဲ ကြည့်တာကိုး…..ဘုရားတည်တယ်ဆိုတာ သာသနာပြုခြင်း အစစ်အမှန်မဟုတ်ဘူး….ဘုရားသာသနာပြုတယ်ဆိုတာ…ဘုရားစေတီတွေတည်တာနဲ ့မပြည့်စုံဘူး….နောက်ပြီး….အနော်ရထာမင်းကြီး သာသနာ
သန် ့ရှင်းတယ်ဆိုပြီး….တစ်ချို ့ကိုထောင်ချ နတ်တွေကို လှောင်ထား၊ နဲ ့မကျေနပ်သူတွေရှိခဲ ့တယ်..”
“ အင်း……”
“ ပုဂံခေတ်က ကျောက်စာတွေ အများကြီးဘဲ…ကျန်စစ်သားရဲ ့သားဖြစ်တဲ ့ရာဇကုမာရ ကျောက်စာက အစ ရှိတယ်…”
“အင်း…..”
“ ဒီနေ ့ခေတ်မှာ ဘုရင် မဟုတ်တဲ ့သာမန်အရပ်သားဖြစ်တဲ ့အနာဂမ် ဆရာသက်ကြီးတို ့ ၊ အနာဂမ် ဒေါ်ငွေဘုံတို ့ကိုတောင် ခုခေတ်
စာရေးဆရာတွေက စာအုပ်တွေ ရေးပြီးမှတ်တမ်းတင်ကြတယ်…”
“ အဲဒါနဲ ့ အနော်ရထာ ဘာဆိုင်လို ့တုန်း….”
“ ဆိုင်ပါသော်ကောဦးရယ်…..အနော်ရထာလောက် ဘုရားတွေ မတည်ပေမယ့် တရားကို တစ်ကယ်ကျင့်လို ့အနာဂမ်ဖြစ်သွားတာကို တိုင်းပြည်က အသိအမှတ်ပြုတယ်….”
“ အင်း..”
“ တိုင်းခန်းလှည့်ရင်း…ထီးချက်စောင့်နတ်က ကျွဲယောင်ဆောင်ပြီ်း ဝင်ခတ်လို ့ အနော်ရထာ ကျွဲခတ်ခံရပြီး အစိမ်းသေ သေခဲ ့တယ်…
ဘုရားတွေ တည်ခဲ ့ပေမယ့်လို ့….ပုဂံတပြည်လုံးက ကျောက်စာတွေထဲမှာ အနော်ရထာ ဘုရင်ကြီး သောတာပန် ဖြစ်သွားတယ်လို ့များ ကြားဘူးလား…..အနာဂမ်ဖြစ်သွားတယ်လို ့များကြားဘူးလို ့လား…”
“ အင်း…ဒါတော့ မကြားမိပါဘူး…..”
“ သူသာ…ဘုရားတွေတည်သလောက် တရားကျင့်ခဲ့ရင် ဗျာ…တစ်တိုင်းပြည်လုံး…အုပ်ချုပ်နေတဲ ့ဘုရင်ကြီးဘဲ…တိုင်းသူပြည်သားက ကျောက်စာ မရေးဘဲ နေမတဲ ့လား…”
“ အင်းးးးးး”
“ ကျနော် ထင်တယ်…တိုင်းခန်းလှည့်နေရင်း…သူက ဘုရင်ကြီးဟေ့ ဆိုတဲ ့မောဟ ဝင်နေချိန်မှာ ကျွဲဝင်ခတ်လိုက်တော့…တရားသတိရှိမှာ မဟုတ်ဘူး…ဒါကြောင့် အစိမ်းသေနဲ ့သေပြီး ညက နတ် အဖြစ် ဝင်ကြွလာတာ ဖြစ်နိုင်တယ်…ဦးရဲ ့”
“ အေးပေါ့လေ……ဒါလဲ ဖြစ်လောက်ပါရဲ ့…”
ပြီးတာနဲ ့နှဲဆရာသားအဖလဲ ပါးစပ်က ပွစိပွစိနဲ ့တပ်ဆုတ်သွားရော…။
………………..
အစည်းအဝေးကတော့ အောင်မြင်စွာပြီးသွားပါပေါ့….။ သူကချည်လာတော့ ကိုယ်ကလဲ ပြန်ချုပ်ရတာပေါ့…။
အနော်ရထာကိုတော့ အားနာပါရဲ ့…
တော်သေးတယ် ကိုယ်က စာဖတ်လို ့….။
ဒါကြောင့် သမိုင်းဆရာကြီး ဒေါက်တာ ဦးသန်းထွန်းကပြောတာ…
“ သမိုင်းသင်တာ…မအ အောင်….” တဲ ့..။
ကျနော် လက်ခံတယ်…ကျနော်တို ့က သမိုင်းလိမ်တွေကြားမှာ ကြီးခဲ ့ရတာ…ရှေးက သမိုင်းတွေကိုး။။
ခုတော့ သမိုင်းက ပြောင်းလာပြီ…ခေတ်က ပြောင်းလာပြီ…။
ကျနော်တို ့ ကလေးတွေ အလှည့်မှာ….သူတို ့တွေ မအ အောင် ၆၂ ခု သမိုင်းကနေ ဒီနေ ့သမိုင်းအထိ သေချာ ပြောပြသင့်တာ…။
ကလေးတွေ သမိုင်း မအ” ရအောင်ပေါ့…။
ဟိုတုန်းကတော့ နှဲဆရာ သားအဖရန်အတွက်အေးအောင် ပြောခဲ့ရတာ…။
အခု ဒီစာရေးနေရင်းမှ ပြန်တွေ းကြည့်နေတာ….
ဟုတ်တော့ဟုတ်သား…..
တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ်ဘုရင်လုပ်ရင်း၊ ဘုရားတွေ တည်ခဲ့တဲ့ အနော်ရထာဘုရင်ကြီး…..
သောတာပန်ဖြစ်တယ်လဲမကြား….
နတ်ပြည်ရောက်တယ်လဲ မကြား….
ပြောရမယ်ဆို နောက်ပိုင်း သမိုင်းကို ပျောက်သွားတာ…။

အနော်ရထာဘုရင်တောင် ဒီလာက်လုပ်ရက်သားနဲ ့သောတာပန်တောင်မဖြစ်တာ…

ဟင်းးးဟင်းးး

ဒင်းကြီး…တစ်ယောက် ခုမှ စာအုပ်လေး ဖတ်ချင်ယောင်ဆောင်နေရုံလောက်နဲ ့ကတော့…

..

မထင်။

ကျော်စွာခေါင်