သရဲဆိုတာ တကယ်​လား (​ခေါင်​းကြီးသရဲ)

~~ မီးမပျက်ခင် ညအိပ်ယာထဲဖတ်ဖို့ပါ  ~~

.

.

.

.

.

***  ခေါင်းကြီးသရဲ ***

.

.

တခါကပေါ့ဗျာ …

ဒီအကြောင်းတွေကိုပြန်ပြောဖို့စဉ်းစားတိုင်း ကျုပ်ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ လှုပ်ရှားနေတုန်းပါဘဲ…

ခင်ဗျားတို့ဘဲစဉ်းစားကြည့်လေ …

ဘယ်လောက်သတိ္တရှိတယ်ဘဲဆိုဆို

သရဲသဘက်နဲ့ထိတ်တိုက်တွေ့ဖူးရင်တော့ သေးထွက်ကျမတတ်ကြောက်မိမှာဘဲဗျ ။

အခုလည်း ကျုပ်လိုရွာလူမိုက်တောင်မှ ပုဆိုးကွင်းသိုင်းပြီးပြေးခဲ့ရတယ်ဆိုတော့ တွေးကြည့်ပေါ့ဗျာ ….။

 

ဒါနဲ့ ခင်ဗျားတို့ကို တစ်ခုပြောဦးမယ် ..

ကြောက်တတ်ရင်ဆက်မဖတ်နဲ့နော် ဒီနေရာကနေလှည့်ပြန်တော့ ..။

ပြီးမှ နှလုံးရောဂါရှိသလေးဘာလေးနဲ့ကျုပ်ကိုအပြစ်မတင်ကြနဲ့ဗျို့ ။

ကျုပ်ကတော့ နှစ်ရက်လောက်ကို အပြင်းဖျားသွားရတာဘဲဗျာ …

ကဲ ကဲ .. ပြောနေတာကြာတယ် အခုဘဲ ခေါင်းကြီးသရဲနဲ့တွေ့ခဲ့ရပုံလေး စကြဦးစို့ဗျို့ …….။

 

ဒီလိုဗျ …..

ကျုပ်ငယ်ငယ်ကနေတဲ့ရွာနံမည်က ကြိမ်ကုန်းရွာတဲ့ .. အဲ့ရွာရဲ့ အရှေ့ဖက်နှစ်မိုင်လောက်အကွာမှာ ဝက်စုရွာဆိုတာရှိတယ် ။

ကျုပ်တို့နှစ်ရွာကြားမှာတော့ နှစ်ရွာလုံးကလူတွေသေရင်မြှုတ်တဲ့သင်းချိုင်းကုန်းတစ်ခုရှိသဗျ …။

ကျုပ်တို့နှစ်ရွာကလည်း ဘယ်ဘဝဆုတောင်းလည်းမသိပါဘူးဗျာ .. မျက်နှာခြင်းဆိုင်မိတာနဲ့ ရန်ဖြစ်တော့တာပါဘဲ။

မိန်းမခြင်းလည်း ရန်ပွဲတွေဖြစ်။ ယောက်ကျားခြင်းလည်း ထိုးပွဲ ရိုက်ပွဲတွေဖြစ်နဲ့ နောက်ဆုံးသေပြီးတော့ သရဲဖြစ်တာတောင် သင်းချိုင်းကုန်းမှာရန်ဖြစ်ကြသေးတယ်ဆိုဘဲ …

ဟုတ်တယ်လေ … ညနေဖက်မှောင်စပျိုးတာနဲ့ နှစ်ရွာပေါင်းထားတဲ့သင်းချိုင်းကုန်းမှာဖုန်လုံးကြီးတွေ တလိတ်လိတ်တက်ပြီး နဘန်းလုံးကြသေးသတဲ့ …။

 

ဟိုဖက်ဖုန်လုံး ဒီဖက်ဖုန်လုံးတွေထပြီး သရဲတွေအခြင်းခြင်းဆော်ကြပြီးဆိုရင် ကျုက်တို့တွေက သံပုန်းတွေတီးပြီး အားပေးကြတာပေါ့ဗျာ ..။

 

“” ဆော်ကွ ! ချကွ ! ကြိမ်ကုန်းသရဲကွ .. !! ”

 

ဒီလိုတွေအော်ပြီးအားပေးလိုက်ကြတာ နောက်ဆုံး ရွာခေါင်းဦးလေးမြကြီးထွက်ဆဲမှဘဲ ကျုပ်တို့လည်း အသာလျှိုပြီး ပြန်လစ်ကြတာလေ …

 

သရဲတွေရဲ့ အာဃာတဟာ ကျုပ်တို့ရွာသားတွေပေါ်မှာလည်း သက်ရောက်လာကြတယ် ..။

ကြိမ်ကုန်းသရဲက ဝက်စုရွာသားဆိုရင် ခြောက်သလို ဝက်စုသရဲကလည်း ကျုပ်တို့ကြိမ်ကုန်းသားတွေဆို သေးဖျန်းဖျန်းထွက်အောင်ကိုခြောက်သဗျာ ….

ကျုပ်တို့ကြိမ်ကုန်းသရဲက လက်မဲကြီးတဲ့ ..။

တခါသား ဝက်စုကအမူးသမားတွေထန်းရည်သောက်နေတုန်း ..

ဗြုံးးး ဆို ဘာမပြောညာမပြောနဲ ထန်းရည်လုသောက်တယ်ဆိုဘဲ .။ဝက်စုသားက သုံးယောက်ပေမယ့် လက်က ခုနှစ်ဖက်ဖြစ်နေလို့ သေခြာကြည့်တော့ အမွှေးအမြှင်တွေနဲ့ လက်မည်းကြီးတဲ့ဗျာ …

ဒါနဲ့ ထန်းရည်သမားတွေလည်း ဖနေင့်နဲ့တင်ပါး တသားတည်းကျအောင်ပြေးရတယ်တဲ့ဗျို့ …။

 

 

အဲ .. .. ကျုပ်တို့ ကြိမ်ကုန်းသားကို ခြောက်တဲ့ သရဲကတော့ ဝက်စုသရဲခေါင်းကြီးတဲ့ဗျာ …

အရပ်ကတိုတိုနဲ့ခေါင်းက တင်းတောင်းလောက်ရှိတယ်ဆိုလား …

တခါသား … ကျုပ်တို့ရွာက သမီးရီးစားနှစ်ယောက်က အဲ့ဒီ သင်းချိုင်းကုန်းနဲ့ မျက်စောင်းထိုးမှာရှိတဲ့ လောကမာရဇိန်ဘုရားနားမှာချိန်တွေ့ကြတာပေါ့ …

မှောင်ရီပျိုးလို့ သမီးရီးစားတွေခြေဆော့လက်ဆော့လုပ်မယ်လည်းပြင်ရော …….

ဘာပြောကောင်းမလဲဗျာ အဲ့ဒီသကောင့်သားခေါင်းကြီးသရဲက ရွာလမ်းအတိုင်းပြေးထွက်လာတယ်ဆိုဘဲ …

ဒါနဲ့ အဲ့ဒီအတွဲလည်း ခြေကုန်သုပ်ပြီးရွာထဲဝင်ပြေးလာကြတာ … ဟားဟား .. ဟိုအကောင်ပုဆိုးတောင်ဘယ်နားကျန်ခဲ့လည်းမသိပါဘူး …။

ဒီလိုနဲ့ဘဲ ရွာမိရွာဖတွေက သူတို့ကိုမြန်မြန်ပေးစားလိုက်ရတယ်ဗျို့ …။

 

အင်းးးး … ပြောရရင်တော့ သုံးရက်သုံးညတောင် ပြီးနိုင်မှာမဟုတ်ဘူးဗျာ …

ကျုပ်တို့ကလေးဘဝကတည်းက ခေါင်းကြီးနဲ့ လက်မည်း သရဲနှစ်ကောင်အကြောင်းမကြားချင်တဆုံးလေ ။

ကျုပ်ကတော့ ရွာထဲမှာခတ်တေတေဆိုတော့ သရဲသောဘာသော မကြောက်ချင်ယောင်ဆောင်ထားတာပေါ့ဗျာ …။

ဘယ်သူမေးမေး သရဲဆိုတာအလကားကောင်တွေပါလို့ပြောနေကြဗျ …။

ဒီလိုနဲ့ … တနေ့သား ရွာတောင်ဖက်ကချောင်းဦးရွာအသုဘတစ်ခုမှာ ဖဲသွားရိုက်ကြတာပေါ့ ။

တညလုံး ကျုပ်ချည့်ဘဲနိုင်နေရာက မနက်ပိုင်းမိုးလင်းခါနီးတော့ ကုန်ပါလေရောဗျာ …

ဒါနဲံ့ဘဲ ညစ်ညစ်နဲ့ အာရုံမကျင်းတကျင်းမှာ ရွာကိုပြန်ခဲ့တာပေါ့ ။

ရွာကိုအပြန်မှာ အဲ့ဒီသင်းချိုင်းကုန်းဘေးကဖြတ်ရမယ်ဆိုတာလည်း သတိမရတော့ပါဘူး ။

 

ဒီလိုနဲ့ ခေါင်းငိုက်စိုက်ချပြီးလျောက်လာလိုက်တာ လေအေးတစ်ချက်တိုက်လို့ စိမ့်ကနဲ့ဖြစ်တော့မှဘဲ ဘေးက်ိုုကြည့်မိလိုက်တယ် …

ကျုုပ်ဗျာ .. သင်းချိုင်းကုန်းရှေ့တည့်တည့်ရောက်နေတာဗျ…။

ဟာ !! … သွားဘီ ။

ငါ့တော့ ခေါင်းကြီးသရဲနဲ့တွေ့တော့မှာဘဲဆိုပြီး ကြက်သီးတွေတဖြန်းဖြန်း ထလာပါလေရော ….

ကျုပ်လည်း မလုံမလဲနဲ့ နောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တာ ….

 

“ဟာာ!! ”

ကျုပ်အနောက်ဖက်ခြေဆယ်လှမ်းအကွာမှာ ခေါင်းကြီးကိုယ်သေး အရပ်ပုပုသရဲရောက်နေပါလား …

သူများတွေပြောသလိုဘဲ ခေါင်းက တင်းတောင်းလောက်ကြီးဗျာ …

ဒါနဲ့ကျုပ်လည်း ရွက်ဖက်ကိုသုပ်ခြေတင်တော့တာဘဲဗျို့ …

ကျုပ်ခြေသံကလည်းတဖြတ်ဖြတ် ….

နောက်နားဆီကလည်း တဖြတ်ဖြတ်နဲ့ပေါ့…

ဒါနဲ့… ကျုပ်လည်း ပြေးရင်းနဲ့နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ …

အားပါးပါးးးး !!

ဝက်စုသရဲခေါင်းကြီးက တလိမ့်လိမ့်နဲ့ ပါလာတာကလားး …

ကျုပ်လည်း ခလုတ်ထိမှအမိတဆိုသလို …

 

” အမေရေ!!! အမေရေ…. ကယ်ကြပါဦးဗျို့ ..”

 

” ကျုပ်ကို ဝက်စုသရဲ လိုက်သတ်နေတယ်ဗျ …ဟီးဟီး ..”

 

ဝေလီဝေလင်းကြီးမှာကျုပ်အော်သံကြောင့် တစ်ရွာလုံးရုတ်ရုတ်သဲသဲဖြစ်ကုန်တော့တာပါဘဲ …

လူတွေလည်း ပြေးထွက်လာကြတာပေါ့ …

တချို့က ကိုင်းခုတ်ဓားတွေကိုင်လို့ ၊ တချို့ကတော့ ဝါးရင်းဒုတ်တွေနဲ့ပေါ့ဗျာ …

 

” ဟေ့ကောင် သံချောင်း .. ဘယ်မှာလဲကွ ဝက်စုသရဲ .. ”

 

ကျုပ်လည်း လူအုပ်ကြီးရှေ့မှာ ကိုယ်ရှိန်သပ်ရင်း နောက်ကို ညွှန်ပြလိုက်တယ် …

 

” ဟာာာ … မင်းကလည်း ဘာမှမရှိပါဘူးကွာ … မင်းနောက်မှ ပေတိုးပဲ ပြေးလိုက်လာတာ ”

 

“ဟင် ! ”

 

ကျုပ်လည်း မကြည့်ဝံ့ဝံ့ ကြည့်ဝံ့ဝံ့ နဲ့နောက်လှည့်လိုက်တော့ ….

ပေတိုး ဆိုတဲ့ကလေးက တင်းတောင်းကြီးလက်ကကိုင်ပြီး စပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ကျုပ်ကိုပြောင်ပြနေပါရော …..

ပြီးတော့ပြောလိုက်သေးတယ် …

 

” ဟားဟား ဦးလေးသံချောင်းက သားကိုတွေ့တော့စွပ်ပြီးပြေးတာကုးိဗျ … သားက မိုးဖွဲဖွဲလေးတွေကျလာလို့ တင်းတောင်းကိုခေါင်းမှာစွပ်ပြီးပြန်လာတာ … သိဘူးလေဗျာ .. ဦးလေးပြေးတော့ သားလည်းလိုက်ပြေးတာပေါ့လို့ ….. ဟီးဟီး ရွာထဲရောက်လို့ ဦးလေးကခေါင်းကြီးသရဲလိုက်နေတယ်အော်တော့မှ သားကိုလူမှားပြီးပြေးတယ်ဆိုတာသိတာ … ဟားဟားဟား …”

 

ရှက်လိုက်တာဗျာ…

တရွာလုံးလည်း ကျုပ်အကြောင်းပြောပြီး ဟားနေကြတာ …။

ကျုပ်လည်း ပေတိုးကိုအံကြိတ်ပြီးပြောလိုက်တယ် ….

 

“” ငိုးမ ကလေး !!! “” … လို့ ….။

 

 

 

ဈာန်