အစစ်
၀င့္ျပံဳးျမင့္သူ့ကို လေ
သိပ်ချစ်တဲံ့ အကြောင်း . . .
တိုးတိုးလေး ပြောပြချင်ပါတယ် . . .
(ဝင့်ပြုံးမြင့်)
We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.
The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ...
Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.
Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.
Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.
Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.
Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.
(ဝင့်ပြုံးမြင့်)
15 comments
တောတွင်းပျော်
November 10, 2016 at 11:37 pm
စာလုံးလေးတွေစီလိုက်တော ့
ကဗျာလှလှဖြစ်သွားပြန်ရော …
ဝင့်ပြုံးမြင့်
November 11, 2016 at 5:16 am
ဟိုကောင်လေး သင့်အေးရိပ် ကတော့ အဲဒါကို ကဗျာလို့ ပြောမှာ မဟုတ်။
Thint Aye Yeik
November 10, 2016 at 11:39 pm
အကယ်၍ ကျယ်ကျယ်ပြောရင်ရော. . .
မစစ်ဘူးလို့ စွပ်စွဲရက်လားဟင်
ဝင့်ပြုံးမြင့်
November 11, 2016 at 5:21 am
mood ဝင်ရင် ကာရံ လွှတ်ချလို့ ရတယ် ဆိုတာ ပြောတာပါ ကိုသူရ။ မု မဝင်ဘဲနဲ့ နားလည်နိုင်မှ ရမယ်ဆိုပြီး စကားလုံးဘောင်ကို ဖြုတ်ချရမယ်ဆိုတာ မဟုတ်သေးဘူး။ ကဗျာမှာ ဒန်သည် ဖြစ်စေ၊ မဒန်သည်ဖြစ်စေ၊ ရင်ကို ထိရင် ရပြီ။ မုမဝင်ဘဲနဲ့ ကာရံညီရေးသွားတဲ့ကဗျာတွေ တစ်စက်မှ မကောင်းသလို ကာရံမညီတာတွေကိုလည်း မုမဝင်ဘဲနဲ့ ဒန်အားကိုးနဲ့ ရေးရင်လည်း ကဗျာကောင်းတစ်ပုဒ် မဖြစ်ပါဘူး။ ဒီကဗျာကို ကာရံမညီဘူး။ မစစ်ဘူးလို့ စွပ်စွဲရဲလား ကဲ။
လုံမလေးမွန်မွန်
November 11, 2016 at 3:51 pm
အမှန်တော့လေ.. ကာရန်ကို အရမ်းချစ်တာ… ကဗျာနဲ့ ပတ်သက်ရင်တော့ အနော်က ရှေးရိုးစွဲပါတယ်လို့စ်
ဝင့်ပြုံးမြင့်
November 11, 2016 at 4:00 pm
ဟုတ်တယ် မွန်မွန်။ အဲ ကြောင်နေတာက သင့်အေးရိပ်ဆိုတဲ့ ဘာဘူလေး။ ကာရံပါမှ အသံလှတယ် ဆိုတာ သူက လက်မခံ။ ကဗျာကို စကားလုံးဘောင်ကနေ လွတ်အောင်ရေးရမယ်လို့လည်း ပြောရဲ့။ ပြီးတော့ သူရေးတာကို နားမလည်ရင်လည်း နားမလည်တာသာအပြစ်။ စကားလုံးဘောင်က လွတ်ရမယ်ဆိုပြီး ရေးလိုက်တော့လည်း စကားလုံးတွေ ဖောင်းကားထွက်။ အဲဒါ သူ့အမြင်ကတ်လို့ အဲဒီကဗျာ ထရေးတာပါ။ မကိုယ်တိုင်လည်း သိပ်မကြိုက်ဘူး။ ကာရံမပါတာ ကာရံမနိုင်လု့ိပါ။ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ကာရံမနိုင်တာကို လက်မခံဘဲ အတွေးအဓိကလို့ ပြောချင်တာလေ။ ဒါမယ့် မု ဝင်ရင်တော့ ကာရံ လွှတ်ချနိုင်ပါတယ်။ ဘာလို့ဆို မုဝင်ပြီဆိုတာနဲ့ ရစ်သမ် လိုက်တာပဲ။ ဘာမုမှ မရှိဘဲ ကာရံနောက်ကို အသေလိုက်တော့လည်း ကဗျာက စုတုပြုကြီးဖြစ်ပြီး မကောင်းပြန်ဘူး။ ကဗျာဆိုတာ ငပိရည်နဲ့ ငရုတ်သီးမှုန့်လို။ ၂ခုလုံးပါမှ ကောင်းတာပေါ့။
ညတုန်းက ဟိုဘာဘူလေးနဲ့ ရန်ဖြစ်ပြီး အဲဒါတင်တာ။ အနားမှာရှိလို့ကတော့ နားရင်းထအုပ်ပြီးပြီ။ ကြားလား ဘာဘူလေး။
ဖိုးသာထူး
November 11, 2016 at 7:53 pm
အတော်ဘဲ
အဖေါ်ရှိတုန်း ကာရံလေးတစ်ပုဒ်တင်ဦးမယ် ။
ရေးပြီးသားအဆင်သင့်ဗျ ။
အခုတလောရွာကလည်း ပ်ု့စ်အတော်ရှားနေတော့ ဝင်မဖတ်ဖြစ်တာတောင်ကြာပေါ့
surmi
(လူမမှတ်မိမှာစိုးလို့ မိတ်ဆက်တာ)
ဝင့်ပြုံးမြင့်
November 11, 2016 at 7:58 pm
ဟယ် ဦးဆာကိုး ။ တကယ်ကို မမှတ်မိခဲ့တာ။ ကာရံလေး တင်ပါနော်။
ဖိုးသာထူး
November 11, 2016 at 8:01 pm
တင်လိုက်ပြီ
ဒါပေမယ့် . .
ခတ်ရှက်ရှက်
ဘာမှလည်းရေးမရ
ရေးစရာတွေ့လည်း မရေးရဲတော့ဘူး ဟားဟား
သျှားသက်မာန်
November 11, 2016 at 5:35 pm
မိုက်တယ်ကွာ
ဝင့်ပြုံးမြင့်
November 11, 2016 at 8:02 pm
မိုက်လား
ကိုပေါက်(မန္တလေး)
November 16, 2016 at 5:37 am
အချစ်
သူကိုလေ
မေ့မရတဲ့အကြောင်း
ထပ်လောင်းပြောချင်ပါသေးတယ်။
ဝင့်ပြုံးမြင့်
November 16, 2016 at 2:09 pm
မျှစ်ကြော် ကဗျာကြီးက ဘာမှလည်း မကောင်းဘူး။ အားပေးတဲ့အတွက် ကျေးကျေးပါ လေးပေါက်။
Anti Moe
November 19, 2016 at 3:22 pm
သူ့ကိုလေ
သိပ်ချစ်နေတယ်လို့
လက်ကလေးတို့ကာ
ပြောပါရစေ။
ကာရံနဲ့ဆို “အစစ်” လို မလှတော့ဘူး။
ဝင့်ပြုံးမြင့်
November 23, 2016 at 11:44 am
ဟုတ်တယ်နော် ကာရံပါတော့ သိပ်မလှတော့ဘူး။