အခြောက်ဆိုတာ….ဘာလဲ?ဘယ်လဲ?

ဆရာစွမ်းရေ…….

ဒီစကားလုံးကလေးကိုတော့ယူသုံးခွင့်ပြုပါ…… ဒီစကားလုံးဟာမြန်မာစာအသုံးထဲမှာဆရာစသုံးခဲ့တယ်ထင်လို့ပါ “မြန်မာစာပေဘာလဲ.?..ဘယ်လဲ?

ဆိုတဲ့ဆရာ့ဝေဖန်ရေးစာအုပ်မှာပထမဆုံးတွေ့ဖူးတာမို့ပါ။ ဒီစာအုပ်ကိုကျွန်တော်ဖတ်ခဲ့ရတာက 1985-86မန္တလေးတက္ကသိုလ်ပထမနှစ်ကျောင်းသား

ဘဝမှာဖြစ်ခဲ့ရတာပါ……။ ကျွန်တော်ကစာရေးစာဖတ်ဝါသနာပါသူဖြစ်လေးတော ့ဆယ်တန်းကို15နှစ်နဲ့ဇွတ်အတင်းကြိုးစားပြီးအောင်လာရတာပါ…..။

အဲဒိအချိန်ကကျောင်းသားတွေသိပါလိမ့်မယ်..။ ခိုးချတယ်ဆိုတဲ့ဝေါဟာရဟာနှစ်ဟောင်းကျောင်းသားကြီးတွေသာလုပ်ရဲတဲ့ကိစ္စပါ…။ ကျွန်တော်ဘာကြောင့်

ဒီလောက်ကြိုးစားခဲ့ရသလဲဆိုတော့ စာရေးခြင်းအတတ်ပညာကိုတက္ကသိုလ်မှာကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်လေ့လာသင်ယူချင်လို့ပါ..။ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားလည်း

ဖြစ်ရောကိုယ့်ကိုကိုယ်ကဗျာသမားအဖြစ်ခံယူပြီး စာသမားပေသမားတွေနဲ့ပဲပေါင်းဖြစ်ပါတယ်။ ဆရာသိတဲ့အတိုင်းပဲမန္တလေးမြို့တော်မှာစာသမားတွေပေါများ

တာက……။ဒါပေမဲ့အဲဒိထဲမှာကျွန်တော်ကအသက်အငယ်ဆုံး..ဖြစ်နေတာ။ ပြီးတော့မဟုတ်မခံတတ်တဲ့အကျင့်ဆိုးကလည်းပါလိုက်သေး။

ဒီတော့ကျွန်တော်ဆရာ့စာအုပ်တွေအပါအဝင်…န်ိုင်ငံရေးစာအုပ်တွေ.. ဘာသာပြန်စာအုပ်တွေ.. စာပေအပေါင်းအသင်းတွေနဲ့တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝကိုဖြတ်

သန်းလာခဲ့တာ1987ဒုတိယနှစ်စာမေးပွဲအထိပါပဲ……။ ဒီနေရာကိုဘာလို့ဖြတ်လိုက်ရသလဲဆိုတော့1987မှာစာမေးပွဲတန်းလန်းန ဲ့ကျောင်းတွေပိတ်လိုက်လို့ပါပဲ

နိုင်ငံရေးသိပ္ပံဘာသာရပ်နဲ့မြန်မာစာဖြေပြီး ကျောင်းပိတ်လို့အိမ်ပြန်ပြေးခဲ့ရတာပါ..။မပြေးလို့လဲမရပါဘူး။ ဇွတ်အတင်းရထားပေါ်တင်ပေးလိုက်တာလေ……..

ကျွန်တော့်ကျောင်းသေတ္တာထဲမှာကျောင်းစာအုပ်တစ်အုပ်မှမပါခဲ့ပါဘူး…။ အပြင်စာပေတွေနဲ့ပြည့်နေလို့အဆောင်မှာချန်ထားပစ်ခဲ့တာပါ

နောက်လေးလလောက်နေလို့ စာမေးပွဲပြန်ဖြေခိုင်းတဲ့အခါရောက်တော့စာကူးချတာ ခောတ်စားလာပါပြီ။ခိုးမချရင်ပဲခောတ်မမှီတော့သလိုဖြစ်နေပါပြီ

တော်တော်ပြောင်းလဲသွားတာပါ…. ကူးချဖို့စာရွက်တွေကိုသူငယ်ချင်းတွေကဟိုဟိုဒီဒီ ထည့်ပေးလိုက်ပေမဲ့မထုတ်ရဲတာနဲ့ပဲစာမေးပွဲအကျခံလိုက်ပါတယ်…။

ကျွန်တော်သူငယ်ချင်းတွေကေတော့အပြောင်းအလဲကို အလွယ်တစ်ကူလက်ခံလိုက်ပြီးစာမေးပွဲအောင်သွားကြပါတယ်..။ သူတို့လည်းကျွန်တော့လိုပဲစာအုပ်ရှိသူများ

မဟုတ်ကြပါ…။

နောက်စာမေးပွဲအောင်စာရင်းလေးသာထွက်လာပြီးကျောင်းပိတ်လိုက်တာကတော့ 3နှစ်လောက်ပါပဲ..။ ကျွန်တော်ကတော့ဝမ်းမနဲခဲ့ပါ

ကျွန်တော်ပါလာခဲ့တဲ့စာအုပ်တွေအပြန်ပြန်အလှန်လှန် ဖတ်ရင်းနဲ့နောက်စာအုပ်အသစ်တွေစုလို့ပေါ့…။ စာအုပ်တွေကလည်းဈေးချိုပါတယ်။မဂ္ဂဇင်းအဟောင်း

တစ်အုပ်မှနှစ်ကျပ်သုံးကျပ်ပါ..။ ဆရာတို့ရေးခဲ့တဲ့သုံးကြောင်းကဗျာတွေကိုအကြောင်းအရာပြောင်းပြီး ပြန်ရေးကြည့်ခဲ့ပါတယ်။

ဒီဆိုဒ်မှာတင်ခဲ့တဲ့သုံးကြောင်းကဗျာ(ရင်ခုန်သံ)ဟာ1990မှာရေးခဲ့တာပါ။ နောက်တော့ဆရာမောင်သာနိုးရ ဲ့ထင်းရူးပင်ရိပ်စာအုပ်ကိုဖတ်ခဲ့ရပြီးမော်ဒန်ကဗျာ

ဘက်ကိုရောက်သွားပါတယ်…။ မဂ္ဂဇင်းတွေမှာဆရာဇော်ဇော်အောင်ရဲ့ မော်ဒန်ဝတ္ထုတွေနဲ့ရင်းနှီးခဲ့ပြီးလိုက်လေ့လာခဲ့ရတာပါ..။ အနီးကပ်လေ့လာစရာမရှိပေမဲ့

ဆရာသမားတွေရဲ့စာအုပ်တွေကလက်တစ်ကမ်းမှာရှိနေခဲကတာပါ..။ စည်းအပြင်ကလူဖတ်ပြီးတဲ့နောက်မှာဖြစ်တည်မှုပဓာနဝါဒကကပ်ညှိလာပြန်ရော…………

နောက်ပို့စ်မော်ဒန်။ဒါဒါ။စိတ်အလျင်။။။။။။။။။။။။

ကျွန်တော်နေခဲ့ရတဲ့နေရာကဧရာဝတီမြစ်အနောက်ဖက်ခြမ်းမှာပါ…။ ကဗျာရေးကျူံးရေး..

သူငယ်ချင်းတွေဆီပို့ပြီးဖတ်… သူတို့ရေးတာတွေလည်းပို့ကြနဲ့အသက်နှစ်ဆယ်မပြည့်ခင်ကပျော်စရာလေးတွေပါ…။ ဒါပေမဲ့စာပေအနုပညာရဲ့ခံယူချက်တော့ပြင်း

ထန်ပါတယ်။နောက်အလုပ်ထဲရောက်သွားမှအရေးကျဲအတွေးကျဲနဲ့ဖြစ်သွားရတာပါ။ စာဖတ်တာတော့မရပ်ခဲ့ပါဘူး

ဒီလိုနဲ့1991Mayမှာကျောင်းတွေပြန်ဖွင့်တော့ဒုတိယနှစ်မှာဒုတိယအကြိမ်ပေါ့…။

ပြောင်းလဲမှုတွေဟာရပ်တန့်မသွားပါဘူး…

အရင်ကသူငယ်ချင်းတစ်ချို့ကဘဝတက္ကသိုလ်ရောက်တဲ့သူကရောက်။ ဆိုက်ကားနင်းတဲ့သူကနင်း။အိမ်ထောင်ကျတဲ့သူကကျနဲ့

ကျောင်းကလည်းရတနာဘုမ္မိကနေမိန်းထဲရောက်…

မန္တလေးမြို့ကြီးကလည်းမျက်နှာသစ်တွေတိုးလာ….

ဝမ်းနဲစရာကောင်းတာကစာရေးဖော်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဟာ အပေါစားဘီလူးဘွတ်လို့ခေါ်တဲ့စာအုပ်ပြာတွေရေးနေတာတွေ့တာပဲ

စားဝတ်နေရေးကြောင့်လို့အကြောင်းပြပေမဲ့မခိုင်လုံပါဘူး။။

အဲဒီလိုစာအုပ်တွေကခုခောတ်အွန်လိုင်းပေါ်မှာသာဗုံးပေါလဟောပေါနေကြတာပါ… ဟိုတုံးကဝါသနာပါသူတွေဟာပုံးလျှိုးကွယ်လျှိုးနဲ့ကျီးလန့်စာစား

ဖတ်ခဲ့ရတာပါ..။ ရေးတဲ့သူကကော… ညလူခြေတိတ်တဲ့အချိန်ကျမှအိပ်ရေးပျက်ခံရေးခဲ့ကြရတာပါ..။ ဒါပေမဲ့ပိုက်ဆံနင့်နေအောင်ရပါတယ်…

ဒါကိုဝါသနာပါလို့ရေးတဲကသူတွေရှိသလို..ငွေဖြစ်လွယ်လို့ရေးခဲ့သူတွေလည်းရှိတာပါပဲ

ခုအွန်လိုင်းမှာလိုဝါသနာကြောင့်ရေးကြသူတွေချည့်မဟုတ်ပါဘူး။ ခုတော့အင်တာနက်သုံးခ ကိုယ့်အိတ်ထဲကစိုက်ပြီးသူများမျက်စေ့စပါးမွှေးစူးအောင်

ရေးနေကြတဲ့သူများကို ဘယ်လိုရည်ရွယ်ချက်များရှိနေသလဲမေးကြည့်ချင်ပါတယ်။။ ဒီထက်ပိုဆိုးတာကတော့ဆိုရှယ်လူမှုရေးဆိုဒ်တွေမှာပါလူ့အခွင့်အရေး

ဘန်းပြပြီးမျက်နှာပြောင်တိုက်ရေးတင်နေကြတဲ့ကိစ္စကတော့.. ဆိုဒ်အက်ဒမင်ကိုရောမင်ဘာတွေကိုရော.. ဝင်ရောက်ဖတ်ရှု့နေတဲ့အများပြည်သူကိုပါစော်ကား

ရာရောက်ပါတယ်..။ ကိုယ်ဖာသာရေးချင်တယ်(အားနေတယ်။ ဝါသနာပါလွန်းနေပါတယ်။မရေးရမနေနိုင်လို့ပါဆိုရင်လည်း) ကိုယ်ပိုင်ဆိုဒ်နဲ့ပဲရေးရေးလိင်ဆိုဒ်တွေမှာပဲ

ရေးရေး..ရေးလိုရပါတယ်..။ခုတော့ဆန့်ကျင်ဖက်ဖိုမကိစ္စတင်မဟုတ်ပဲလိင်တူတဲ့။ ရိုင်းပြလွန်းနေပါပြီ….

သာမာန်လိင်ကိစ္စအငွေ့အသက်လောက်ပါတ ဲ့စာပေလောက်တောင်အင်တာနက်ထဲမှာကျမှထိတွေ့ယဉ်ပါးရတဲ့မြန်မာလူမျိုး အများစုဟာဒီလိင်တူကိစ္စကိုလက်ခံ

နိုင်ပါ့မလားစဉ်းစားကြည့်ကြပါဦး..။ မပြောမဖြစ်လို့ထည့်ပြောရဦးမယ် ကျွန်တော့်ဆရာတစ်ယောက်ပြောခဲ့ဖူးတဲ့စကားတစ်ခွန်း……………

ကျောင်းပြန်ဖွင့်တော့ ကျွန်တော်တို့တက်ရတဲကအတန်းထဲမှာအခြောက်တစ်ယောက်ပါလာပါတယ်..။ ဆရာကစာသင်ချိန်ပြီးတော့သူ့အနားလာပြီးအများရှေ့တင်

ပြောသွားတဲ့စကားပါ..။အတန်းတူများဖတ်မိရင်မှတ်မိကြပါလိမ့်မယ်။” မင်းကယောက်ျားလေးလားမိန်းကလေးလား” ဆိုတော့တော်တော်နဲ့မဖြေပါဘူး

နောက်”မင်းကယောက်ျားလေးစိတ်နဲ့လားမိန်းကလေးစိတ်နဲ့လား” ဆိုတော့မှမပွင့်တစ်ပွင့်နဲ့”မိန်းကလေးစိတ်ပါ”တဲ့ကလေ………..

ဆရာကတော့ပြတ်ပြတ်ပါပဲ..။ အများကိုလှည့်ကြည့်ပြီး”သူကယောက်ျားစဉ်စစ်ကမိန်းကလေးစိတ်ပေါက်နေရှာတယ်.. မင်းတို့အနိုင်မယူကြပါနဲ့ဆရာသိတာကတော့

သူတို့လိုလူမျိုးတွေဟာ..သာသနာဘောင်မှာဝင်လို့မရပါဘူး… လောကကိုရှေ့ဆောင်ဦးရွက်ပြုမဲ့သူတွေထဲလည်းမပါပါဘူး… ပိုက်ဆံဘယ်လောက်ပေးလို့ပဲဖြစ်ဖြစ်

ရပ်ကွက်လူကြီးဖြစ်ရင်တောင်လူအလေးစားခံရမှာမဟုတ်ပါဘူး။   ဖြစ်မှာလည်းမဟုတ်ဘူးကွ..ဘာလို့လည်းဆိုသူတို့စိတ်ဝင်စားတာကနှစ်ခုထဲရှိလို့ကွ

ပြီးတော့မင်းတို့စဉ်းစားကြည့်ခွေးတွေမှာခွေးထီးက ခွေးမစိတ်ဝင်ပြီးဆက်ဆံတာတွေ့ဖူးလားတွေ့ဖူးရင်လည်းနဲလိမ့်မယ်။ အဲမတွေ့ဖူးရင်တော့သွားပြီ

အဲဒိအကာင်လောက်တောင်အသုံးမကျတော့ဘူး… အရပ်ထဲမှာမင်းတို့ဆုတောင်းသံကြားဖူးပါလိမ့်မယ် ဘယ်ဘဝရောက်ရောက်အထီးစစ်စစ်သာဖြစ်ရပါ၏

လို့…..ဆုတောင်းရုံနံ့မရဘူးကွ။ ကာမေသုဆိုတဲ့ကံမကျူးလွန်တဲ့သူမှလူဖြစ်ရင်လူထီး(ယောက်ျား)ဖြစ်တာ။ ခွေးဖြစ်တော့လည်းခွေးထီးပေါ့…………

စောစောကကံကျူးလွန်တဲ့ကောင်တွေကတော့ဘယ်တော့မှယောက်ျားစင်စစ်မဖြစ်ဘူး… ကုသိုလ်ကံတစ်ခုကြောင့်ဖြစ်လာပြီဆိုရင်လဲမကြာခင်မိန်းမစိတ်ပေါက်

သွားရတာ။ဝဋ်နာကံနာတစ်မျိုးပေါ့ကွာ……။ အဲဒါကြောင့်သူကမင်းတို့ကိုအနှောက်အယှက်ပေးမလာမချင်း အနိုင်မကျင့်ကြပါနဲ့လို့ဆရာပြောတာပါ”

ဒါကတော့ကျွန်တော့ရဲ့အခြောက်တွေပေါ်မှာမြင်တဲ့အမြင်ပါ

မင်ဘာများကသဘောတူရင်ဆက်ရေးပါ့မယ်

မတူရင်ဒီမှာတင်ရပ်လိုက်ပါ့မယ်…။