ရန်ကုန်ပြန်တုန်း ရန်ကုန်ကပြောပြလို့ ကျနော်သိခဲ့ရတဲ့ ရန်ကုန်အကြောင်း
အာဖ်ံ ကြီး( ၁ )
“ ရန်ကုန် ”
“ မဟာရန်ကုန် ” တဲ့လေ …
ရန်အပေါင်းကုန်စင်တဲ့ အထိမ်းအမှတ်
အလောင်းဘုရား ကင်ပွန်းတပ်ခဲ့တဲ့မြို့။
( ၂ )
အဲ့ဒီမြို့ကြီးပေါ့ … “မီဂါစီးတီး” တဲ့
ရွံစရာအနာကြီးနဲ့ ကိုယ့်အမြီးကိုယ်ပြန်မြို
ကိုယ့်အနာဖေး ကိုယ်ပြန်ခွာ
တစ်စက်လေးမှ မသာယာနိုင်တဲ့မြို့။
ယင်တလောင်းလောင်း ၊ ပြည်တစိုစို
ညနေညိုချိန် “အေ့”ခနဲ ယင်းထ
လှောင်ချိုင့်ထဲက ရုန်းမပြနိုင်သေးတဲ့မြို့။
အနာဂတ်နိုင်ငံတော်ကိုရည်စူး
ပင်လုံရေသောက်မြစ်အတွက်
သွေးမြေကျ အာဇာနည်တွေ
ခေါင်းမော့ရင်ကော့ လက်ပမ်းခတ်ခဲ့ဖူးတဲ့မြို့။
အောင်ကျော် ၊ ဖုန်းမော် ၊
ဝင်းမော်ဦး … ၊ ….. ၊ ….
အာဏာရှင်စနစ်အောက်မှာ
ပလိုင်းပေါက်နဲ့ အိပ်မက်ကောက်ယင်း
“ မိုးပေါ်ထောင်မဖောက်ဘူး ” လို့ အပြောခံလိုက်ရတဲ့မြို့။
၆၂ – ၇၄ – ၇၆ – ၈၈ – ၉၆ – ၂၀၀၇
လောကဓံထွန်သွားရဲ့ ရိုက်ပုတ်မောင်းမဲမှုတွေကြား
နေသားတကျစီးမြော
သွေးကြွေးအထပ်ထပ် ၊ သမိုင်းအဆက်ဆက်
ဖွတ်သထက် ညစ်ပတ်လာတဲ့မြို့။
လူတစ်စုက သုဘရာဇာလုပ်
လူတစ်စုက ဂုပ်သွေးစုပ်ယင်း
ကျန်တဲ့ သတ္တဝါ ၆ သန်းကျော်က
ကိုယ့်အထုပ် ကိုယ်ပြန်ဖြည်ပြနေတဲ့မြို့။
သေနတ်ဖောက်သံကို ပန်းနဲ့ပေါက်သလောက်သဘောထား
ဆူးအထပ်ထပ်ကြားမှာ သွေးရည်လိမ်းကျံနေပေမယ့်
“ဟန် .. ကိုယ့်ဖို့ပါကွာ .. ” တဲ့
ရင်ဘတ်ပိန်ပိန်လေး ကောကော့ပြတတ်သေးတဲ့မြို့။
ရွှေကျောင်းပြောင်ပြောင် ဝမ်းခေါင်ခေါင် လို့ ဆိုရမလား
တချို့က မင်္ဂလာ ၆ ကြိမ်ဆောင်နေချိန်
တချို့က နို့ညှာကလေးသေလို့တောင်မှ
မသင်္ဂြိုလ်နိုင်တဲ့မြို့။
ဒေါင်းယောင်ဆောင်သောကျီး
ခြင်္သေ့ယောင်ဆောင်ထားတဲ့ ဖွတ်
အဖြူအစိမ်းဝတ်လို့ လမ်းသလားပြ
ရေပေါ်ဆီလက်တစ်ဆုပ်စာက
ထူးခတ်တာခံလိုက်ရတဲ့မြို့။
ဘီယာဆိုင် ၊ မာဆက်
ညကလပ် နဲ့ ကေတီဗွီ
မာကျူရီမီးသီးတွေကြား
ပျော်တော်ဆက်တဲ့ညီမလေးတွေ
ဈေးကောင်းမရနိုင်သေးတဲ့မြို့။
တစ်ချိန်တုန်းကတော့
စင်္ကာပူနဲ့ အမွှာညီအမတဲ့
ခုကျတော့ ….
ဂိုချောက်တောင် ၊ ဟူဂျင်တောင်းတို့က
နှပ်ပစ် ၊ သလိပ်ဟပ်သမျှ ခံနေရတဲ့
အရပ်ပျက်မ သာသာ တတိယကမာ္ဘကမြို့။
နွေရာသီဈေးကွက် ၊ မြက်တုခင်းလေ့ကျင့်ရေးကွင်း
အသင်းပြောင်းရွှေ့ခ ၊ နိုင်ငံခြားသားနည်းပြ
ဂျိုလေးတသသ
ခွလေး တကြွကြွလုပ်
ဆန်မရှိ သောက်စားကြီး
သုဝဏ္ဏကွင်းထဲ -ီ း ၊ လချီး အတိုင်းခံရတဲ့မြို့
ငွေစကား ၊ ကြေးစကားပြောယင်း
“အနုပညာသမားပါ …”လို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် တံဆိပ်ကပ်ဂုဏ်ဖော်
ဆိုက္ကားသမား နဲ့ အဆိုတော်
ထပ်တူညီအချိုးကျတဲ့မြို့။
“ဒုတိယတန်းတစ်နေရာ” မှာ
“ငါးကျပ်တန်တစ်ရွက် ” ကျပျောက်တုန်း
“မိုးလိုက်လို့ရွာ” ခံရ
ပိုးထိုးလောက်ကိုက် ၊ အခွံချည်းကျန်ခဲ့တဲ့မြို့။
မီးပျက် ၊ ဖုန်ထူ ၊ ရေမရှိ
“ရေမီးရှား” လို့အခေါ်ခံရတော့
ဆတ်ဆတ်ခါ နာလိုက်သေးရဲ့
အသည်းကြားက မဲတစ်ပြားအတွက်
လမ်းတစ်ခြမ်း ခင်း ခင်းပြတတ်
ကိုရီးယားဘာသာစာတန်းထိုး အိပ်မက်အသိုးတွေနဲ့မြို့။
ရာစုနှစ်ဝက်နီးပါးခြေတော်အတင်ခံ
နု တလှည့် ၊ ကြမ်းတဖုံ
လက်သရမ်းခံခဲ့ရပုံများ
ရင်ဘတ်စည်တီး ခါးစီးခံယင်း
လင်ကောင်ဖော်ရခက်နေတဲ့မြို့။
ဘူတာရုံမှာ သင်္ဘောကြီးတွေကပ်တယ်
လေယာဉ်ပျံကို ခဲနဲ့ပေါက်ယင် ထိမယ်
တစ်လုံး ၊ နှစ်လုံး ၊ သုံးလုံး ….
မနက်တစ်နပ် ညတစ်နပ်
လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ အိပ်မက် မက်တတ်တဲ့မြို့။
ရှမ်းခေါက်ဆွဲ ၊ မာလာဟင်း
သမီးရည်းစား အတွဲများစွာ
တစ်ခါသုံးဆပ်ပြာနဲ့ တစ်ဆက်ရှင်စာဟိုတယ်ခန်းမှာ
စာရိတ္ထတွေ ကျ ကျပျောက်နေကြတဲ့မြို့။
လှည်းတန်းမီးပွိုင့်အရမ်းကြပ်သတဲ့
ဆင်ခြေဖုံးမို့ မီးဖြတ်သတဲ့
“စကော့ဈေး ၊ လေဟာပြင် ၊ သိမ်ကြီးဈေး ၊ တရုပ်တန်း”
ခုချိန်ထိ အကြွေ ၁၀ဝ ပြန်မအမ်းနိုင်သေးတဲ့မြို့။
တတိယနိုင်ငံတွေဆီကလွင့်ဖိတ်လာတဲ့
ဆီဦးထောပတ်နံ့တွေရှုယင်း
ရေဒီယိုအစုတ်ကလေး ရင်မှာပိုက်
ဗိုက်ဟောင်းလောင်းနဲ့ ငိုက် တတ်သေးတဲ့မြို့။
“ကိုယ့်ဝမ်းနာ ကိုယ်သာသိပါ အမေရယ် ” တဲ့
ခဲတံကို တံတွေးဆွတ်ယင်းပြော
တောကအမေတွေဆီ စာလှမ်းလှမ်းရေးတတ်တဲ့
စားပွဲထိုး ၊ အိမ်ဖော်
လက်ပွေ့သည်လေးများ ပျော်စံရာမြို့။
“ မီဂါစီးတီး ” ဆိုတာ အဲ့ဒီမြို့ကြီးပါဘဲ။
( ၃ )
အဲ့ဒီမီဂါစီးတီးကြီးမှာဘဲ
တိုက်ပျော်၊ သေပျော်
ကျနော်အထင်ကြီးတဲ့ သူရဲကောင်းတွေရှိတယ်။
အဲ့ဒီမီဂါစီးတီးကြီးမှာဘဲ
ဟိန်းသံဟောက်သံမကြောက်တတ်တဲ့
ရဲရဲတောက်လူငယ်တွေရှိတယ်။
အဲ့ဒီ မီဂါစီးတီးကြီးမှာဘဲ
စည်းအထပ်ထပ် ၊ ရိုးအကာကာ
ပါဝါ ၅၄ လည်းရှိတယ်။
အဲ့ဒီ မီဂါစီးတီးကြီးမှာဘဲ
အပြန်နောက်ကျတဲ့သားကို
တံခါးဝခါးထောက်
မျက်နှာမာမာနဲ့ ငေါက်တတ်တဲ့
ကျနော့် မွေးမေမေ ရှိတယ်။
အဲ့ဒီ မီဂါစီးတီးကြီးမှာဘဲ
မှီခိုသူ ….
အမေ တစ် ၊ ညီ တစ် ၊ ညီမလေး တစ်
ကျနော်ချစ်ရတဲ့ အိမ်ကလေးရှိတယ်။
ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်
“ ရန်ကုန် ” ကိုတော့ စစ်မရှုံးစေချင်ဘူး
အဲ့ဒီ မီဂါစီးတီး မဟာရန်ကုန် ဆိုတာကြီးကို
ကျနော် ချစ်တယ် ။
ကိုဇီး ( ၂၅၊ ဝ၁၊ ၂၀၁၁ ) (forverfriends)
24 comments
အာဖျံ ကွီး
January 28, 2011 at 9:45 am
!^)_(^!
koyinmaung
January 28, 2011 at 9:56 am
ကောင်းလိုက်တဲ့ကဗျာလေးပါဘဲ ခုလိုဆိုက်ပေါ်တင်ပေးတာကျေးဇူးဘဲ…..
အာဖျံ ကွီး
January 28, 2011 at 10:03 am
တင်လိုက်ပီးတော့မှ ကိုယ့်ပို.စ်ကို ကိုယ်ရှာမရဘူး။ point ကိုကြည့်တော့လဲ point ပေးထားတရ်။ ဘယ်ရောက်သွားမှန်းကို မသိဘူး။ အဲဒါ …. comment တစ်ခုပေးလိုက်တော့မှပဲ တက်လာတော့တရ်။
ကွီးလဲ ဒီကဗျာကို တော်တော်ကြိုက်လို. … ကိုဇီးဆီကခွင့်တောင်းပီး ကူးလာတာပါဗျာ။
ဆူး
January 28, 2011 at 3:40 pm
ကွီးရေ ကော်ပီ/ပေ့စ် ဆိုတာလေး လုပ်ထားရင် ပင်မ စာမျက်နှာမှာ မပေါ်ဘူး
အာဖျံ ကွီး
January 29, 2011 at 4:03 am
အော် … တိပါဘူး။ သဂျီးဆိုက် error တတ်တရ်မှတ်လို. …. ဟီးးး
yuyu
January 28, 2011 at 10:22 am
အမလေး……….ရန်ကုန်သူဖြစ်ရတာငိုတောင်ငိုချင်လာပြီနော်
bigbird
January 28, 2011 at 2:20 pm
အရသာသိပ်ရှိတဲ့ကဗျာလေးပဲ။တင်ပေးတဲ့အတွက်ကျေးဇူးပါပဲဗျာ
unclegyi1974
January 28, 2011 at 4:01 pm
အတွေးကောင်းအရေးကောင်းစာ
အရှာကောင်းပါတဲ့ကွီး
ဖတ်လိုက်ရတာအားပါးတရ
ကျေးဇူးပါ
zeo
January 28, 2011 at 7:26 pm
ကြိုက်တယ်ဗျာ ဒီကဗျာလေးကို…….တကယ်ပြောတာဗျ….နောက်လည်း များများ post ပါဦးခင်ဗျာ……
MaMa
January 29, 2011 at 1:01 am
ရွှေတွေနိုင်ငံကို မချစ်ကြတော့ဘူးလား ဆိုတာအတွက် အဖြေပေးတာ ထင်တယ်။
အာဖျံ ကွီး
January 29, 2011 at 4:06 am
အဟီးးး … ကွီးရဲ.မမ လျှင်တရ်ဗျာ။ ဟီးးး
bigcat
January 29, 2011 at 3:22 am
ဘယ်ကောင်လဲကွ ငါ့မြို့ကို မကောင်းပြောတာ။ ဦးတေဇတို့၊ ဇေကမာ္ဘဦးခင်ရွှေတို့၊ ဖိုးလပြည့်တို့ နေတဲ့ရပ်ကွက်တွေ သွားကြည့်စမ်းပါ စင်္ကာပူထက် ဆယ်ပြန်သာတယ်။ အလကား ကေအန်ယူနဲ့ အမေရိကန်စီအိုင်အေ အဖျက်သမားတွေ ဖျက်လိုဖျက်ဆီးပြောတာ။
etone
January 29, 2011 at 4:35 am
ကဗျာလေးက တော်တော်မိုက်တာပဲ .. အနာအကြောင်းရေးထားတာ သောက်နေတဲ့ကော်ဖီတောင် ထွေးထုတ်မိတဲ့အထိပြောင်မြောက်ပါတယ် ။
အာဖျံ ကွီး
January 29, 2011 at 5:17 am
အမ အီးတုံး …
ကော်ဖီမို.လို.ထွေးထုတ်ရဲတာ …
ဝီစကီဆိုရင် အသာလေးငုံထားမရ်ဆိုတာ … ကွီးသိတရ်နော် … ဟီးးးး
fatty
January 29, 2011 at 10:39 am
ကောင်းပါသည်။ print ထုတ်ပြီး တနိုင်ဆီ လက်ဆင့်ကမ်း ဝေနိုင်လျှင်ပိုကောင်းပါမည်။ internet မသုံးသောသူများပါ
ဖတ်စေချင်ပါသည်။
naywoonni
January 29, 2011 at 3:32 pm
အင်း WElcome~!
monmon
January 30, 2011 at 8:39 am
ဘာပဲပြောပြော ရန်ကုန်ဆိုတာ တောဖြစ်သွားပြီနော်… မြန်မာနိုင်ငံရဲ့ မြို့တော်က နေပြည်တော်… ရန်ကုန်ကလူတွေ နေပြည်တော်သွားရင် မြို့တက်တာလို့ခေါ်တယ်…
ဒါပေမယ့်… ….. …. ဒါပေမယ့်… … …
လက်ညှိုးညွှန်ရာ ရေဖြစ်စေသတည်း..။
naywoonni
January 30, 2011 at 11:21 am
လက်ညိုးညွှန်ရာဆိုလို့ ခုလောလောဆယ်တော့ နေပြည်တော် ဖက် လက်ညိုးမညွှန်လိုက်ပါနဲ့ဦး မွန်မွန်ရယ်
နေဝန်းနီ လေးပါ ရေနောက်ပါသွားလို့…………….
ဆူး
January 30, 2011 at 11:28 am
အဘနီ တယောက် ရေထဲ မျော သွားခြင်း ဆိုပြီး မကြာခင် သတင်းမှာ ပါလေရော့ မလားဘဲနော်။
nyimalay
January 30, 2011 at 1:01 pm
လှည်းတန်းမီးပွိုင့် ကြပ်တာတော့ပြောမနေပါနဲ့တော့………… စိတ်ကိုညစ်ရောပဲ 🙁
hsu hsu
January 31, 2011 at 2:19 am
ကောင်းလိုက်တဲ့ကဗျာ……..ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းကို မြင်လိုက်ရတယ်…..
အဲ့ဒီမီဂါစီးတီးကြီးမှာဘဲ
ဟိန်းသံဟောက်သံမကြောက်တတ်တဲ့
ရဲရဲတောက်လူငယ်တွေရှိတယ်။
အဲဒီစာသားတွေနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အားတင်းမိတယ်…………
အာဖျံ ကွီး
January 31, 2011 at 4:55 am
ဟုတ်ပါ့ …. သယ်ရင်း ဟ စု ဟ စု (hsu hsu) ရယ် … (အသံထွက် မှားရင် ခွင့်လွှတ်)
အဲ့ဒီ မီဂါ စီးတီး ကြီး မှာဘဲ
ဟိန်း သံေ ဟာက် သံ မကြောက် တတ်တဲ့
ရဲရဲတောက်လူငယ်တွေရှိတယ်.
သိပ် မှန် ပေါ့ …. welcome ….
meelay
January 31, 2011 at 4:28 am
နေပြည်တော်မှာက လက်ညှိုးညွှန်ရာ မီးလာနေတာ …. 😀
R Ga
January 31, 2011 at 8:29 am
မိုက်တယ်ဗျာ ….လက်ရှိရန်ကုန်ရဲ့ မြင်ကွင်းအစုံနဲ့ အဖြစ်စုံပါပဲ..။