ဘုရားရှင် အမဲသား စား မစား

23 comments

• 

  kai

  March 14, 2011 at 7:52 am

  အင်မတန်အကျိုးများတဲ့စာစုပါအရှင်ဘုရား..။
  – ရဟန္တာဆိုတာ တန်ခိုးရှင်မဟုတ်ဖူးဆိုတာလည်း ပေါ်လွင်ပါတယ်ဘုရား။
  – ဘုရားရှင်ရဲ့ အသက်-အသားနဲ့ပါတ်သက်တဲ့ အယူအဆလည်း ပေါ်လွင်ပါတယ်ဘုရား.။

  Log in to Reply

  • 

    ashinindaka

    March 14, 2011 at 8:28 am

    ဒကာခိုင်ရေ၊ ဒကာခိုင့် comment အတွက် ကျေးဇူး။

    Log in to Reply

• 

  koyinmaung

  March 14, 2011 at 8:24 am

  အင်မတန်မှ ဗဟုသုတရ ရပါတယ်ဘုရား ဆက်လက်ရေးတော်မူပါဘုရား……

  Log in to Reply

  • 

    ashinindaka

    March 14, 2011 at 8:29 am

    ကျေးဇူးပါ။ ဆက်လက်ရေးပါမည်။

    Log in to Reply

• 

  sanminn

  March 14, 2011 at 8:25 am

  ဟုတ်ပါတယ်။ မသဲမကွဲဖြစ်နေတဲ့အရာတစ်ခု သိခွင့်ရလိုက်တာပါ။ တကယ်ကို အကျိုးများပါတယ်။

  Log in to Reply

• 

  ဆူး

  March 14, 2011 at 12:14 pm

  ဆရာတော် ဆူး ဘုန်းကြီး တပါးကို လျှောက်ဘူးတာလေး ပြန်ပြီး ရေးချင်ပါတယ်။
  ရွံ့စရာ ကောင်းတဲ့ အသား ၁ဝမျိုး ဆိုလို့ ဆူး မေးခဲ့ဘူးပါတယ် ဘာလို့ မစားခိုင်းတာလဲ အကြောင်းမရှိဘဲ ဘုရားက ဒီလိုတော့ လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူးလို့ မေးတော့။ ဆူး မေးတဲ့ ဆရာတော်က ရဟန်းများ မစားခိုင်းတာ အဓိက တောထဲမှာ အားထုတ်တဲ့ ရဟန်းများ အလွန်သိသာပါတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။
  မြေအောင်းသားများ အနံ အလွန်ပြင်းတဲ့ အတွက် တောထဲမှာ တပါးထဲ သီတင်းသုံးရင် မြေအောင်းသား စားထားတဲ့ ကိုယ်တော် ရဲ့ ကိုယ်နံသ သိသိသာသာ ထွက်နေပြီ တောကောင်များ လွယ်လွယ်ကူကူ ဒုက္ခပေးနိုင်တာမျိုး အသား ၁ဝမျိုး က စားရင် ကိုယ်သင်းအနံမှာ အသားရဲ့ အနံတွေ ပါနေတတ်တဲ့ အတွက် မစားခိုင်းတာလို့ မိန့်ဘူးတာ ကြားသိခဲ့ရဘူးပါတယ် ဘုရား။

  Log in to Reply

  • 

    ashinindaka

    March 14, 2011 at 1:49 pm

    ဟုတ်ပါတယ်။ တိုက်ခိုက်တတ်တဲ့ ကျားစတဲ့သတ္တဝါလိုမျိုးအကောင်တွေရဲ့ အသားကို စားတဲ့သူကို စားတဲ့သူရဲ့ ကိုယ်အနံ့မှတဆင့် ကျားတွေသိရှိကာ ရန်မူတတ်လေ့ရှိတယ်တဲ့။ ခွေးသားစားတဲ့သူ ရွာထဲသွားရင် ခွေးတွေက ဝိုင်းဟောင်လေ့ရှိသတဲ့။ ကြားဘူးတာ။ ဒကာမဆူး ခွေးသားစားပြီး ရွာထဲသွားကြည့်ပါလား။ ဟုတ်မဟုတ်သိရအောင်။ 🙂

    Log in to Reply

• 

  တညင်သား

  March 14, 2011 at 2:13 pm

  မှတ်သားနာယူထားပါတယ် ဘုရာ့

  Log in to Reply

• 

  ဆူး

  March 14, 2011 at 2:14 pm

  ဒကာမ ဆူး ခွေးသား အထူး တလည် စားပြီး ရွာထဲ သွားစရာ မလိုပါဘူး။
  ကိုရီးယား တယောက်ကို အလည်ခေါ်ပြီး ရွာထဲ လမ်းလျောက်ခိုင်းလိုက်ရင် သိပါလိမ့်မယ်။ ဒကာမ ဆူး စားလည်း စားနေကျ မဟုတ်တဲ့ အတွက် တသက်မှာ ၅ခါလောက်ထက်တော့ ပိုစားနိုင်မယ် မထင်ဘူး။ စားနေကျ သမားနဲ့ စမ်းမှ သိနိုင်မည် ထင်ပါ၏

  Log in to Reply

• 

  လင်းငယ်

  March 14, 2011 at 10:50 pm

  တပည့်တော်လည်း အသားစားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်စားချင်လို့ သူများအသက်သေရမယ်ဆိုတဲ့ အသားကိုတော့ တပည့်တော် မစားပါဘူး။ ဒါက ပိုပြီး ငရဲကြီးတယ်လို့ ကြားဖူးပါတယ်။ နောက်ပြီ တပည့်တော် တစ်ခု မေးချင်ပါတယ်။ အလှူတစ်ခု ဒါမှမဟုတ် အထိမ်းအမှတ်နေ့ တစ်ခုခုမှာ ဘုန်းတော်ကြီးတွေကို ကပ်ဖို့ဆိုပြီး တိရစာန်တွေကို သတ်တာ တွေ့မိတိုင်း တပည့်တော် စိတ်မကောင်းပါဘူး။ ဒါကြောင့် အဲဒါနဲ့ ပက်သက်ပြီ ပို့စ် တစ်ခုခုလောက် ရေးစေချင်ပါတယ် ။ မှန်တာ ပြောရရင် တပည့်တော့ အလှူ၊ ဒါမှမဟုတ် မင်္ဂလာဆောင်ကျရင်တော့ တပည့်တော့ သတ်သတ်လွတ် ဒါမှမဟုတ် သအလိုလို သေတဲ့ တိရစာန် အသားကို သာ တပည့်တော် ကပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပါတယ်။ ဒါက သင့်တော်ပါ့မလား။

  Log in to Reply

  • 

    ashinindaka

    March 15, 2011 at 12:25 am

    အလှူဒါနလုပ်တဲ့အခါ သူတပါးကို မထိခိုက်တဲ့အလှူဒါနမျိုး လုပ်ရပါမယ်။ ကြက်သတ်ပြီး ကြက်သားချက် လှူတာမျိုးတော့ လုံးဝကို မဖြစ်သင့်ပါဘူး။ အလှူဒါနလုပ်တဲ့အခါ သတ်သတ်လွတ်ကိုပဲ ကပ်မယ်၊ အသားငါးကိုပဲကပ်မယ်လို့ကို စိတ်ထားမထားနဲ့။ အဆင်ပြေသလိုသာလုပ်။ လင်းငယ်က မင်္ဂလာဆောင်ကျရင် ဆွမ်းကပ်ဖို့ စဉ်းစားနေတာဆိုတော့ ဘယ်တော့ မင်္ဂလာဆောင်မှာတုန်းဟ၊ လုပ်ပါအုံး။ ကပ်မဲ့ဟင်းတွေကို Email နဲ့ Attached လုပ်ပီး ပို့လိုက်ပါအုံး။

    Log in to Reply

  • 

    kai

    March 15, 2011 at 6:49 am

    @လင်းငယ် –
    မင်္ဂလာဆောင်ကျရင် ဆွမ်းကပ်ရင်.. အသားနဲ့ငါးနဲ့..တတ်နိုင်ရင် လော့ဘ်စတာ ကျောက်ပုဇွန်တွေနဲ့ပါကပ်ပါဗျာ..။
    ငရဲကြီးမှာကြောက်ရင်.. သူကြီးလွှဲချလိုက်ပေါ့..။
    သူသတ်ခိုင်းတာ..သူလုပ်ခိုင်းတာဆိုပြီးတော့…။ အဲဒီ ငရဲ..သူကြီးခံပေးပါမယ်..။
    ဘုန်းကြီးတွေကိုတော့ ..သက်သတ်လွတ်နဲ့ ဆွမ်းမကပ်စေချင်ပါဘူး..။ 🙂

    Log in to Reply

    • 

      ashinindaka

      March 15, 2011 at 7:54 am

      ဒကာလင်းငယ်က သတိုးသမီး မတွေ့သေးဘူးထင်ပါတယ်။ ဒကာခိုင်ရေ၊ အောင်ပုတို့၊ ဘုန်းဘုန်းတို့က စားဖို့ ဟန်ပြင်နေကြပြီ။ မုန့်ဆီကြော်က ဘယ်မှာမှန်း မသိသေးဘူး။ ဘာတဲ့၊ ဆက်စမ်းပါအုံး။ စနေနေ့က မင်္ဂလာဆွမ်းစားပင့်လို့ ချီးမြှင့်လိုက်တဲ့တရားလေး ကြုံတုံး ရေးတင်လိုက်ပီဗျာ။

      Log in to Reply

• 

  bigcat

  March 15, 2011 at 3:19 am

  ဒီမေးခွန်းကို အရှင်ဘုရားဆိုက်မှာပဲ မေးခဲ့ဖူးပါတယ်။ ပြန်မကြည့်ဖြစ်လို့ ဖြေပြီးသားဖြစ်သွားရင်လည်း ထပ်မေးပါရစေ။ ဥပ္ပလဝဏ်ထေရီမက ရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်လို တန်ခိုးမှာဧတဂဂ်ရပြီး လူယုတ်မာရဲ့ ရန်ကိုကျော်လွှားဖို့ မကြိုးစားဘူးလား။ ရှင်မဟာမောဂ္ဂလာန်ကတော့ နောက်ဆုံးအကြိမ်ထိ လူသတ်သမားများရန်ကနေ အဘိညာဉ်တန်ခိုးနဲ့ ရှောင်တိမ်းခဲ့ပြီး မိဘသတ်ခဲ့တဲ့ ဝဋ်ကြွေးကိုဆပ်ရမှာမို့ မတတ်သာတဲ့ အဆုံးမှာ အသတ်ခံလိုက်ပါတယ်။ မေးရတာ သဂျီးမေးခွန်းလိုမျိုးအတွက် ဖြေရှင်းချက်မပါလို့ပါ။ တဆက်ထဲမေးချင်တာ ရဟန်းတော်များ စပါးလုံးတထောက်မျှ ကျူးလွန်မိရင် အရေးကြီးတဲ့အာပတ် သင့်တယ်လို့မှတ်ဖူးပါတယ်။ ရဟန်းဘဝတောင်ဆုံးတယ်ဆိုလား။ အခုရဟနာ္တထေရီမြတ်ကြတော့ ဘယ်လိုပညတ်မလဲ။ ပရမတ်နယ်ထဲရောက်သွားပြီမိုလို့ ချွင်းချက်ဖြစ်သလား။

  (ပဋ္ဌာန်းဒေသနာတော်အရ မကောင်းတဲ့ အကုသိုလ်လုပ်ငန်းလုပ်ရင်း ကောင်းတဲ့ကုသိုလ်ကို
  အထောက်အပံ့ပြုသွားတဲ့ သဘောလားတော့ မသိဘူး။) ဆိုတဲ့အရှင်ဘုရားရဲ့ စာပုဒ်လေးကို နှစ်သက်ပါတယ်။ တချို့က ဒုစရိုက်နဲ့ သုစရိုက်၊ ကုသိုလ်နဲ့အကုသိုလ် ဆက်စပ်မှုကို နားမလည်ပဲ အကုသိုလ်ဆိုရင် အမြဲတမ်းအကုသိုလ်ပဲဖြစ်တယ်၊ ကုသိုလ်ဖြစ်ခွင့်မရှိလို တရားသေစွဲပြီး အချို့သော ဆရာတော်များရဲ့ စိတ်ထားတတ်ဖို့ ပြောဆိုချက်ကိုတောင် ကလန်ကဆန်လုပ်တတ်ကြလို့ပါ။

  Log in to Reply

  • 

    ashinindaka

    March 15, 2011 at 4:15 am

    အင်း။ ဥပ္ပလဝဏ် ရှောင်ပြေးလို့ မရဘူးထင်ပါရဲ့။ အာပတ်ဆိုတာက သာယာတဲ့စိတ်ဖြစ်မှ အာပတ်သင့်တာ။ ဘုရားရှင်လက်ထက်တုန်းက ရဟန်းတစ်ပါး တောထဲမှာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေတုန်း ထင်းခွေသမတစ်ယောက်က စော်ကားသွားတယ်။ ဒီသတင်း ဘုရားရှင်ထံ ရောက်သွားတော့ ရဟန်းကို သာယာသလားလို့ မေးတယ်။ မသာယာဘူးလို့ ပြန်လျှောက်တော့ အာပတ်မသင့်ဘူးလို့ ဘုရားရှင်ကိုယ်တိုင် ဆုံးဖြတ်ပေးဘူးတယ်။

    Log in to Reply

• 

  မိုက်ကယ်ဂျော်နီအောင်ပု

  March 15, 2011 at 7:48 am

  ဘုန်းဘုန်းကို ကြက်သားလှူတော့
  ကိုယ်လည်းကြက်သားစားရမှာသေခြာတယ်
  ဘာဖြစ်လို ့လဲဆိုတော့ ဘုန်းဘုန်းက အကုန်လုံးကုန်အောင်စားမှာ မဟုတ်ဘူး
  အောင်ပုတို ့ငယ်ငယ်တုန်းက ဘုန်းဘုန်းတွေအိမ်ကို လာတော်မူရင် တော်တော်သဘောကျတယ်
  ဘုန်းဘုန်းတွေလည်း တရားဟောပြီးလို ့ပြန်တော်မူတာနဲ ့ကျန်တဲ့ဟင်းကောင်းကောင်းတွေကို စားရလို ့လေ

  Log in to Reply

  • 

    ashinindaka

    March 15, 2011 at 7:56 am

    ကိုအောင်ပုကတော့ လုပ်ချလိုက်ပြန်ဘီ။ ဒီဘုန်းကြီးပင့်လို့ကတော့ မှားမယ်။ အကုန်စားတာနော်။ မကုန်ရင် ကျောင်းထည့်ယူသွားတာ။ ဘာမှတ်တုန်း။ 🙂

    Log in to Reply

• 

  cobra

  March 15, 2011 at 8:04 am

  ဘုရား…ဘုရား..
  ဘုန်းဘုန်းရယ်ကိုယ်တိုင်တော့မသယ်သွားပါနဲ့
  လိုက်ပို့ပေးပါ့မယ်.. 🙂

  Log in to Reply

• 

  naywoonni

  March 15, 2011 at 9:58 am

  ဘိက္ခုနီ သာသနာ က ဘယ်အချိန်တုန်းက ဘယ်လိုကွယ်ပျောက်သွားတယ်ဆိုတာလေး ဟောပြပေးပါဦးဘုရား ။ တပြည့်တော်တို့ အဲဒိ ကွင်းဆက်ကို လွတ်နေသေးလို့ ……….

  Log in to Reply

  • 

    ashinindaka

    March 15, 2011 at 11:18 am

    http://myanmargazette.net/43174/economic-news-international-news-news-industry-people-in-the-news-us-news-news

    ဒီမှာ ထိုက်သင့်သလောက် ရေးပြီးဖြစ်ပါကြောင်း။

    Log in to Reply

• 

  nigimi77

  March 15, 2011 at 2:43 pm

  “ဘုရားရှင်လက်ထက်တုန်းက ရဟန်းတစ်ပါး တောထဲမှာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေတုန်း ထင်းခွေသမတစ်ယောက်က စော်ကားသွားတယ်။ ဒီသတင်း ဘုရားရှင်ထံ ရောက်သွားတော့ ရဟန်းကို သာယာသလားလို့ မေးတယ်။ မသာယာဘူးလို့ ပြန်လျှောက်တော့ အာပတ်မသင့်ဘူးလို့ ဘုရားရှင်ကိုယ်တိုင် ဆုံးဖြတ်ပေးဘူးတယ်။”………

  တပည့်တော် လူသားဆန်ဆန်ပဲ ရေးပါမယ် ဘုရား…။ စော်ကားခံရတယ် ဆိုတဲ့ အဆိုပါ ရဟန်းဟာ အမျိုးသား၊ စော်ကားသွားတယ် ဆိုတဲ့ ထင်းခွေသမက အမျိုးသမီး။
  ရိုင်းရင် ခွင့်လွတ်ပါ။
  ယောကျာင်္း တန်ဆာဟာ စိတ်မလာပဲ မထကြွပါဘူး။ အမျိုးသမီးဖြစ်တဲ့ ထင်းခွေသမက အပေါ်မှ အတင်းကာရော တက်ခွတာတောင်မှ စိတ်လာမှ (ဝါ) ယောကျာင်္း တန်ဆာ ထကြွမှ ဆက်ဆံလို ့( အစော်ကားခံ) လို ့ရတာပါ။

  သဘောကတော့ သာယာလို ့ ဆက်ဆံလို ့ရတာပါ။ မိန်းမဆိုတာမျိုးက မသာယာလဲ အခေါင်း တန်ဆာဖြစ်လို ့ အစော်ကားခံရတယ်ဆိုတာမျိုးက
  ယုတ္တိကျပါတယ် ဘုရား။ အမျိုးသမီးများဟာ သာယာသည် ဖြစ်စေ မသာယာသည် ဖြစ်စေ ဆန် ့ကျင်ဖက် လိင်က စော်ကားမယ်ဆိုရင် ရနေပါတယ်။

  Confession လို ့ပဲ ခေါ်မလား။ အဲဒီ အကြောင်းအရာဟာ အလွန်ကို လက်မခံနိုင်စရာ အကြောင်းအရာပါ။

  Log in to Reply

  • 

    ashinindaka

    March 15, 2011 at 2:49 pm

    အင်း၊ ထင်မယ်ဆိုလဲ ထင်ချင်စရာပဲ။ အထမြောက်တယ် မမြောက်ဘူးဆိုတာ စာထဲမှာတော့ တိတိကျကျ မပါဘူး။ Eract ဖြစ်မှ ဖြစ်တယ်ဆိုတာတော့ ကလေးက အစသိပါတယ်။ ရဟန်းက ဘယ်လိုရဟန်းမျိုးလဲ ဆိုတာလဲ တိတိပပ မပါပါဘူး။ အတော်တော့ ရှုတ်ထွေးတဲ့ ကိစ္စပါ။

    Log in to Reply

  • 

    bigcat

    March 17, 2011 at 3:43 am

    erection ဖြစ်ရခြင်းမှာ လေ၊ ဆီး၊ စိတ်ဆန္ဒနဲ့ နောက်တခုမေ့နေတယ် လေးမျိုးကြောင့်လို့ မှတ်သားဖူးပါတယ်။ ရဟန်းကလည်း ကိလေသာကြောင့်မဟုတ်ဘဲ သဘာဝကြောင့် erection ဖြစ်နေတုန်း အိပ်ပျော်နေစဉ် အစော်ကားခံလိုက်ရရင် အထမမြောက်လို့ ထင်ပါတယ်။ သဘာဝကြောင့်ဖြစ်ရတဲ့ သွေးလေလှုပ်ရှားမှုမျိုးကို မည်သူမှတားဆီးလို့ မရကောင်းပါ။ ရဟနာ္တများလည်း ဓာတ်လေးပါးကြောင့်ဖြစ်တဲ့ အထိအတွေ့အာရုံကို သိရှိကြပြီး အဲဒီအပေါ်မှာသာ စွဲလန်းမှုတဏှာကို ပယ်စွန့်ကြပါတယ်။

    Log in to Reply