ဒါမျိုးတွေလည်း ဖြစ်တတ်ပါတယ်

Thaw Zin Loikaw ရဲ  ့` ရဟန်းဝတ်စဉ်က အလွဲ(၁) ´ ကို ဖတ်ပြီး အောက်ပါ စာလေး ကို ရေးမိပါတယ်

ကျွန်တော် ဟာ ရဟန်း (ဝါ) ဘုန်းကြီး တစ်ပါး မဟုတ်ပါ ။ သို ့သော် တစ်နှစ်သော သင်္ကြန် မှာ ရဟန်း ဝတ် ခဲ့ဖူးပါတယ် ။ ကျွန်တော် ဝတ် ပြီး နောက် ၂ ရက်လောက် အကြာ မှ ကျွန်တော် နဲ ့ တွဲဖော် တွဲ ဖက် တွေ လည်း  အခြား ဘုန်းကြီးကျောင်း မှာ ဝတ်ကြ သဗျ ။ ကျွန်တော် ဟာ ဗုဒ္ဓဘာသာ ကို ကိုးကွယ်သူ တစ်ဦးပါ ။

အခုလောလောဆယ် တော့ ကျွန်တော် ဟာ mandalay gazette မှာ post တင်နေသူ writer တစ်ယောက် အဖြစ် သရုပ်ဆောင်နေပါတယ် ။

writer တစ်ယောက် အနေ နဲ  ့ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပါ့မယ် ။ ဒီနေ ့ကမ္ဘာဟာ ရွာကြီး တစ်ရွာ နီးပါး ဖြစ်နေပြီမို ့ တစ်ယောက်နဲ ့တစ်ယောက် သိစရာလေးတွေ ဗဟုသုတ သဘောမျိုး ဖလှယ်နေကြတဲ့ ခေတ်ကြီးမှာ မို ့ကျွန်တော်  လည်း ဖလှယ်လိုက်ပြီဗျာ ။ ဒီမှာ ရှိတဲ့ ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝင် ညီညီ ကိုကို ဦးဦး တို ့လည်း တစ်ချိန်တစ်ခါ က ရဟန်းဝတ်ဖူးကြမယ် လို ့ထင်ပါတယ် ။ မဝတ်ဖူး သူ များ ရှိရင်လည်း အခု ကျွန်တော် ရေးတဲ့ အကြောင်းအရာ ဟာ ဖတ်စရာ တစ်ခု ဖြစ်မှာပါ ။

ဒီလိုပါ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တွေ ယောက်ျားတွေ အနေ နဲ ့ရဟန်းပြု တော့ မယ် ဆိုရင် အသက် ၁၈ နှစ် ပြည့်ရင် ရဟန်းပြု လို ့ရပြီလို ့တော်တော်များများ သတ်မှတ်ကြပါတယ် ။

အသက် ၁၈ ပြည့်ပြီး အရွယ်တွေ ဆိုတော့က ၊ ရင်ခုန်စရာ ဇါတ်လမ်းလေးတွေ ကို အတိုအနေ နဲ ့သော်လည်းကောင်း အရှည်အနေ နဲ ့သော်လည်းကောင်း တွေ  ့ဖူးပြီးကောင်း တွေ  ့ဖူးပြီး ဖြစ်ကြမှာပါ ။မတွေ  ့ဖူးသေးတဲ့ သူတွေ လည်း ရှိမှာပါ ။ ကျွန်တော် အခု ရေးတဲ့ ကိစ္စဟာ အသက်ကြီးမှ ရဟန်းဝတ်တဲ့ သူ တွေ မှာတော့ မဖြစ်လောက်ဘူး ထင်ပါတယ် ။ နောက်ပြီး ဆီးချို ရောဂါ ရှိတဲ့ သူတွေ မှာလည်း လုံးဝ ဖြစ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး ။

အဓိက ပြောချင်တာ က

ဒီလိုပါဗျာ  ကျွန်တော် ရဟန်းဝတ်တဲ့ အချိန် က ကျွန်တော့် အသက် ၂ဝ ကျော်ပြီ ဗျ ။ ပထမ ၄ ရက်လောက် က တော့ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား မရှိပါဘူး ။ အားလုံး ပုံမှန်အတိုင်းပေါ့ မနက် ၅ နာရီ လောက်ဆို တုံးမောင်းခေါက်တာ နဲ ့အိပ်ယာထ ၊ မျက်နှာသစ် ၊ ကျောင်းမှာ ရှိတဲ့ ဘုန်းကြီးတွေ ကိုရင်တွေ အားလုံး ဘုရားဝတ်တက် ။ ပြီး အာရုဏ်ဆွမ်း ဘုန်း ။  ပြီးတော့ ဆွမ်းခံ ထွက်ကြတာပေါ့ ။ ဆွမ်းခံ ထွက်ပြီး ကျောင်းပြန်ရောက်ရင် လဘက်ရည် သွားသောက်ချင်သောက် ။ မသောက်ချင် လည်း ကျောင်းဝင်းထဲ တရားမှတ် ။ ဇါတ်တော် တွေ ဖတ်ရင်ဖတ် ။ ၁၁ လောက်ကျ နေ ့ဆွမ်းစား ။ ကျွန်တော်  ့ကြ ဒုလဘ္ဘ  ဆိုတော့ ကျောင်းထိုင်ဘုန်းဘုန်း က တော်တော်လေး လွတ်လပ်ပေးပါတယ် ။ နေ ့လည် တစ်ရေး ကျိန်းချင် ကျိန်းပေါ့ ။  ကျွန်တော် ဘုန်းကြီးဝတ် နဲ ့၅ ရက်ကြာပေါ့ ဗျာ ။ အဲဒီမှာ နေ ့ခင်း တစ်ရေး အိပ်တုန်း  အိပ်မက် မက်တာဗျ ။  ဘုန်းကြီး ဝတ်နဲ  ့မို ့မာတုကာ မ တွေ ကို တောင် စေ့စေ့ မကြည့် ခဲ့ပေမယ့် အိပ်မက် ထဲ မှာ မိန်းမ တစ်ယောက် နဲ ့တွေ ့တာပေါ့ဗျာ ။ ကျုပ်လည်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဘုန်းကြီးဝတ် နဲ ့ဆိုတာ ကို အိပ်မက် ထဲ မှာ သိနေတယ် ဗျ ။ သို ့ပေသည့် မရပါဘူး ဗျာ ။ အိပ်မက် က လန် ့အနိုး ရှလွတ်ရှလွတ် နဲ ့ ပန်းကုန် တာ ဗျို  ့ ။ ကျွန်တော့် နှယ် ဗျာ ခေါင်းနားပန်း ကို ကြီးသွားတာပဲ ။ ငါတော့ မဖြစ်သင့်တာတွေ ဖြစ်ကုန်ပါပြီ  လို ့ ။ ( မရှက်တော့ပါဘူးလေ ။ ဒီစာကို ရေးတာ က လည်း စာဖတ်သူ တွေ ကို ဒီလို ရှိပါလား ဆိုတာလေး ပြောပြချင်လို ့ရယ် ။ တော်တော်များများ လည်း ဒီလို ပဲ ဖြစ်တတ် ကြ တာမို ့ရယ် နဲ ့ရေးလိုက်ပါတယ်နော် )  သင်္ကန်းတွေ ပေကုန်တာပေါ့ ဗျာ ။ တစ်သျူး စက္ကူ နဲ ့သုတ်ရတာ ကလား ဗျ ။ ဒါနဲ ့  စိုးရိမ် တကြီး နဲ ့ သူငယ်ချင်း များ ဝတ်နေတဲ့ ကျောင်း ကို ပြေးရတော့တာ ဗျို  ့ ။ ရောက်တော့ ကိုယ်ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်ကလေး ကို ပြောပြ ပြီး သူတို ့ကို မေးတာပေါ့ ။ သူတို ့လည်း ဖြစ်ပါသတဲ့ ။ သူတို ့က ကျွန်တော့် ထက် တောင် ပိုသိနေပြီ ။ ဖြစ်ပြီးပြီး ချင်း သူတို ့ရဲ  ့ကျောင်းထိုင် ဆရာတော် ကို ငရဲကြီးမကြီး သွားလျှောက်ကြသတဲ့ ။ ကျောင်းထိုင် ဘုန်းကြီး က တရားလေးဟောပါသတဲ့ ။

` မြတ်စွာဘုရားရှင် လက်ထက် က ရဟန်းတစ်ပါး ဟာ ဆွမ်းခံ က အပြန် တောစပ် က သစ်ရိပ် မှာ ခဏကျိန်းစပ်နေစဉ် နွားကျောင်းသမ လေး တွေ က ထိုရဟန်း ကို တွေ ့ကြ ပါသတဲ့ ။ တွေ ့တဲ ့အခါ မှာ ရဟန်း ရဲ  ့ ရုပ်ရည် ကို သဘောကျ ( စိတ်ထဲ တဏှာထ သွားကြပြီး) ရဟန်းက ကျိန်းနေတုန်း သူတို ့က ရဟန်း နဲ ့မေထုန် ပြု ကြပါသတဲ့ ။ ရဟန်းဟာ ကျိန်းရာ မှ နိုးထ တဲ့ အခါ သူ ့အဖြစ်ကို သိရှိသွားပြီး ။ မြတ်စွာဘုရားရှင် ဆီ ပြန်အရောက် ဖြစ်ရပ် ကို လျှောက်ထားပြီး အာပတ်သင့်မသင့် ရဟန်းအဖြစ်မှ ကျဆုံးခြင်း ဖြစ်မဖြစ် ကို မေးမြန်းပါသတဲ့ ။ ( ရဟန်းဝိနည်း သိက္ခာတွေ ထဲ မှာ မေထုန် မမှီဝဲ ရ ဆိုတဲ့ ပဉာတ်တော် ပါ ပါတယ် ) မြတ်စွာဘုရား ရှင် က ဖြေကြားတော်မူတာ က အာပတ်မသင့်ကြောင်း ရဟန်းအဖြစ်မှ မဆုံးရှုံးကြောင်း ၊ ကိုယ် ကိုယ်တိုင်မသိ စိတ်ခံစားချက် မပါ ပဲ ဖြစ်သွားတဲ့ ကိစ္စမျိုး ဟာ အာပါတ်မသင့်ကြောင်း ဖြေကြားခဲ့ပါတယ် ။  ´ လို ့ ကျောင်းထိုင် ဘုန်းကြီးက ရဟန်းဝတ်နေတဲ့ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်း များ ကို ပြန်ဟော ဆုံးမ ပါတယ် ။ အဲဒီတော့ မှ  သူတို ့လည်း စိတ်သန် ့သွားတာပေါ့ ။ သူတို ့ကို ပြန်မေးမိတဲ့ ကျွန်တော် လည်း စိတ်သန် ့ သွားပါတယ် ။ ကျွန်တော် ရဟန်း ဝတ်ခဲ့တာ ရ ရက်ပါ ။ အထက်ပါ ရေးခဲ့တဲ့ အဖြစ်မျိုး ထပ်မဖြစ်ပါဘူး ။ နောက်ပိုင်း လူထွက်ပြီး ရဟန်းဝတ်ဖူးသူ ညီညီ၊ကိုကို၊ဦးဦး တို ့ကို မေးကြည့်တဲ့ အခါမှာလည်း တော်တော်များများ ကြုံ ဖူးကြတာ ကို သိရပါတယ် ။ ဒါဟာ ရှက်စရာ မဟုတ်ပါဘူး လို ့ဒီကနေ ကျွန်တော် ပြောပါရစေနော် ။ အထူးသဖြင့် အိမ်ထောင်ကျ တာ မကြာသေးတဲ့ ဒုလဘ္ဘဝတ်သူ ယောက်ျားတော်တော် များများ လည်း ကြုံတွေ  ့ကြပါသတဲ့ ။ ဒီကိစ္စဟာ ဘာလို ့ဖြစ်ရသလဲ ဆိုရင် မသိစိတ်ထဲ မှာ ဖြစ်တဲ့ မေထုန် စိတ်ကြောင့် လို ့ထင်မိပါတယ် ။ လူ မှာ သိစိတ် ရယ် မသိစိတ် ရယ် ရှိတယ်လို ့သိခဲ့ ကြားခဲ့ရပါတယ် ။ ကျွန်တော် တို ့နေ ့တဓူဝ လုပ်ကိုင်နေကြတာတွေ ဟာ သိစိတ် နဲ ့ပေါ့ နော် ။ မသိစိတ် က ကြ ထိုင်နေတုန်း ရုတ်တရက် ကိုယ့် မျက်နှာကို တစ်ယောက်ယောက် က ရိုက်မလို ့ရွယ်ခဲ့ရင် အော်တို ထပြီး ၊  လက်နဲ ့ကာကွယ်လိုက်တာမျိုး ဟာ မသိစိတ်ကြောင့်လို သိရပါတယ် ။ အထူးသဖြင့် အိပ်မက် မက်နေစဉ် များဆိုရင် ကိုယ်က ဘာကို မှ ထိန်းလို ့ မှ မရတော့တာ မျိုး ကြောင့် လို ့မြင်မိပါတယ် ။ ထားပါ ။ ကျွန်တော့် စာလည်း တော်တော်ရှည်နေပြီ ။ ကျွန်တော် ဟာ ပညာတတ် ပရော်ဖက်ရှင်နယ် တစ်ဦး မဟုတ်တဲ့ အတွက် ကျွန်တော် ရေးခဲ့တဲ့ ကျွန်တော့် အမြင်တွေ မှားနေခဲ့ ရင် မသိနားမလည်သူ တစ်ယောက် ရယ် လို ့ခွင့်လွှတ်သည်းခံပေးကြပါနော် ။ ကျွန်တော် က တော့ ဒါက ဒီလို ဖြစ်တတ်ပါတယ် ဆိုတာကလေး ကို မသိသေးသူတွေ အတွက် ကော ၊ သိပြီး သူတွေ အတွက် ဘာကြောင့် ဖြစ်ရတယ် ဆိုတာလေး ကို ဆွေးနွေး နိုင်အောင် လို ့ရယ်ပါ ရည်စူး ပြီး တိုက်ပင်း ရိုက်တင်လိုက်ပါတယ် ။  အားလုံး ကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ခင်ဗျာ ။ အထူးသဖြင့် အတိတ်ကို ပြန်လည် သတိရစေတဲ့

` ကိုသော်ဇင် လွိုင်ကော် ´ ကို အထူးပဲ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ။