etone ပြောတဲ့ ကျွန်မအကြောင်း

ရွာထဲမှာကျွန်မအစ်ကို ဆော့တဲ့အကြောင်း တင်တော့ ….. etone တစ်ယောက်ဘယ်လိုများ ပေါက်ကျော်လုပ်ခဲ့သလဲ သိချင်တဲ့ လူတွေရှိနေလို့ …. ဒီတစ်ခါ အဆော့မက်တဲ့ etone အကြောင်းလေး နည်းနည်းဖွပါမယ် …. ကျွန်မပြောတဲ့ ကျွန်မ အကြောင်းပေါ့ … ။ ငယ်ငယ်က အရမ်းဆော့လွန်းလို့ … ဖိုးဖိုးက နောက်ပြီးနာမည် ပေးခဲ့ဖူးတယ် မိငိုတဲ့လေ … မိငိုဆိုလို ့…. ကျွန်မက ငိုတာ မဟုတ်ပါဘူး … ကျွန်မကို ထိန်းတဲ့ လူတွေ ငိုချင်လောက်အောင် စိတ်ညစ်ရတာမျိုးပါ … သူများကို ငိုချင်အောင် စိတ်ညစ်အောင်လုပ်လို့ မိငိုဆိုပြီး နောက်ခေါ်ခဲ့တာ … ။ ကလေးသဘာဝတုန်းကတော့ ဘာအပူပင်မှ မရှိပါဘူး … အဖေနဲ့အမေက ဘာပြသနာဖြစ်ဖြစ် မားမားမတ်မတ်ရပ်တည်မယ်လို့ ခံယူထားတာကြောင့်ပါ … ။ ပြသနာ ဖြစ်တိုင်းလည်း မိဘတွေရှိတာပဲဆိုတဲ့ အတွေးတွေနဲ့ .. .အရမ်းဆော့ခဲ့တဲ့ ကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့တယ် … ။ ကျွန်မတို့ အိမ်ရှေ့မှာ အပျိုကြီးနှစ်ယောက်နေ့တယ် … သူတို့က ဝဝကြီးတွေဖြစ်ပြီး အရမ်း သနပ်ခါးကြိုက်ကြတယ ်… သူတို့အိမ်သွားတိုင်းလည်း …. သနပ်ခါးတုံးသွေးနေတာ အမြဲလိုလိုတွေ့ရတယ်… ညီမနှစ်ယောက်စလုံး သနပ်ခါးကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး လိမ်းကြတယ်လေ … ။ သွေးပြီးလို့ အပွေးကုန်သွားတဲ့ သနပ်ခါးတွေဆိုလျှင် … အတုံးကိုစက်နဲ့ ..သွားကြိတ်တယ် …. ပြီးတော့ လက်တစ်ဆုပ်စာ အတုံးလေးတွေလုပ်ပြီး နေပူပူမှာ လှမ်းတတ်ကြတယ် …။ တပတ်လောက်လှမ်းပြီး သနပ်ခါးတုံးလေးတွေ မာခဲလာမှ ပုလင်းသန့်သန့် နဲ့ ထည့်သိမ်းတတ်ကြတယ် … ။ လိုလျှင် လိုသလို လိမ်းတယ်လို့တော့ ပြောတာပဲ … ။ အမြဲလိုလို သနပ်ခါးတွေစုနေတတ်တဲ့ ညီအစ်မကို ကျွန်မတို့ မအံ့ဩတော့ပါဘူး .. ဝါသနာပါလို့ပဲ မှတ်ယူထားပါတယ် … ။ တစ်နေ့ .. အိမ်မှာ မျောက်ရှုံးအောင် ဆော့ပြီးလို့ … ဘယ်လိုထပ်ဆော့လျှင်ကောင်းမလဲ တွေးနေတုန်း နေခြောက်လှမ်းထားတဲ့ … သနပ်ခါးဗန်းကြီး လှမ်းထားတာတွေ့တော့ … ယူဆော့ချင်စိတ်ပေါက်လာခဲ့တယ်လေ … ။ ဒါနဲ့ပဲ … အိမ်ရှေ့အိမ်က မသိအောင် သနပ်ခါးကြိတ်ဖတ်အတုံး တတုံး … လစ်ယူလာခဲ့ပါတယ် … လိုချင်တာပဲ သိပြီး သူများပစ္စည်းမသိအောင် ယူတာ ခိုးယူခြင်းအပြစ်ရှိတယ်ဆိုတာမျိုး … တွေးတောင် မတွေးခဲ့မိဘူး … အဲ့ဒီအချိန်က ဆော့ရဖို့အရေ း.. ဒို့အရေးဖြစ်နေချိန်ကိုး .. ။ သူများအိမ်ရှေ့မှာ လှမ်းထားတာကို တိုလာတဲ့ ကျွန်မက အိမ်ရောက်တော့ လူကြီးတွေ မသိအောင် တိတ်တိတ်လေးဖွက်ပြီး အိမ်ခန်းထဲက ကျောက်ပြင်မှာ ရေစက်လေးချပြီး မပျစ်မကျဲလေးသွေးပါတယ် … ။ ပြီးတော့ … ရှိသမျှ အရုပ်တွေကို တန်းဆီပြီး သနပ်ခါးလိမ်း ပါးကွက်ကွက်ပေးပါတော့တယ်… ငယ်ငယ်က အရေမရ အဖတ်မရ အရုပ်တွေကို ပါးကွက်ကွက်ပေးတာ အတော်ဝါသနာပါခဲ့တယ် 😛 အရုပ်တွေက အများကြီး သနပ်ခါးတုံးလေးက လက်တစ်ဆုပ်စာဆိုတော့ .. ကုန်သွားတာပေါ့ … ဒါနဲ့ ပထမနည်းအတိုင်း နောက်တတုံး သွားခိုးပါတော့တယ် … ။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပါပဲ … လမ်းမမှာ ချလှမ်းထားတာဆိုတော့ .. နေပူတဲအခါ ဗန်း အရိပ်လေးကျနေတဲ့နေရာက အိုအေစစ်လေးဖြစ်နေတာပေါ့… အဲ့ဒီအရိပ်အောက် ခွေးသေးသေးလေး တစ်ကောင်လှဲအိပ်နေပါတယ် … ။ အဲဒီခွေးကို ကျွန်မမမြင်ပဲ သနပ်ခါးတုံးလိုချင်စိတ်ပြင်းပြနေတာကြောင့် .. ခွေးကို တက်နင်းမိပါတယ် … ။ ခွေးလည်း အိပ်မက်ထဲမှာ ခေါင်းဆင်နင်းခံရတာ မက်သမို့ လန့်ဖျန့်ပြီး ခုန်လိုက်တာ … သနပ်ခါးဗန်းကြီး မှောက်ပါတော့တယ် … ဗန်းမှောက်တယ်ဆိုတဲ့အသိနဲ့ ပြေးရမယ်ဆိုတဲ့ အသိ တသားတည်းကျတာကြောင့် .. ဖနောင့်နဲ့ တင်ပါး တသားထဲ ကျအောင် အိမ်ပေါ် ပြန်တက်ပြေးပါတော့တယ် …. ။ အဲ့ဒီညက အဗျင်းခံလိုက်ရတယ် .. အိမ်မှာ လက်ဆောင်ရတဲ့ သနပ်ခါးတုံးလည်း တောင်းပန်ပြီ အလျှော်သဘောမျိုး ပြန်ပေးလိုက်ရတာ ဘဝမှာ မှတ်မှတ်ရရပါပဲ ..ဘယ်ကနေ ချောင်းနေမှန်းမသိတဲ့ .. သနပ်ခါးကြိုက်တဲ့ ညီအစ်မက ကျွန်မကို မြင်မိသွားပြီး အိမ်ထိလာ တိုင်လိုက်တာကြောင့်ပါ … 😛 နောက်တစ်ခု အဖြစ်ပျက်လေးကတော့ … မှတ်မှတ်ရရပါပဲ …အဲ့ဒီအကြောင်းလေး အရင် ပို့စ်တစ်ခုမှာ တစ်ခါရေးဖူးတယ် … 😛 စောင်ကြီးပတ်ပြီး ကတာ …. လှမ်းထားတဲ့ အဖွားထီးပေါ် ဖင်ထိုင်လျှက်ချော်လဲလို့ …. ထီးကျိုးသွားရတဲ့အဖြစ်လေးပါ … 😀 အခုအဖြစ်ပျက်လေးကတော့ … အိမ်ရှေ့အိမ်က အတိုင်ခံထားရလို့ … အိမ်ရှေ့ထွက်မျက်နှာ မပြရဲတဲ့ ကျွန်မ … အိမ်နောက်ဖေးတံခါးဖွင့်ပြီး အင်္ဂတေပြင်ညီခင်းထားတဲ့ အပေါ်မှာ ဘေးအိမ်က အသက်တူ သူငယ်ချင်းကောင်မလေးနဲ့..ကွမ်းယာရောင်းတိုင်း ဆော့နေခဲ့တာပါ …. ခူးထားတဲ့ သစ်ရွက်တွေကို ကွမ်းရွက်လုပ်ပြီး ၊ ထုံးအနေနဲ့ …. ရွံ့တွေရေဖျော်ပြီး ဆော့ခဲ့တာပေါ့ … ။ ဖြစ်ချင်တော့ ….. ငယ်ငယ်တုန်းက ကျွန်မတို့အိမ်နားမှာ ကွမ်းယာဆိုင်ရှိပါတယ် … နောက်ဖေးလမ်းကြားကနေလှမ်းကြည့်လျှင် မြင်နေရပါတယ် … ။ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ဆော့နေတုန်း … ကျွန်မသူငယ်ချင်းကပြောတယ် .. ထုံးက ရွံ့လို နီနီမှ မဟုတ်တာတဲ့.. အဖြူရောင်ဖြစ်သင့်တယ်တဲ့လေ … ။ ငါတို့ ဟို ကွမ်းယာဆိုင်က ထုံးသွားခိုးမယ်တဲ့… ကျွန်မကလည်း တစ်ခါ အတိုင်ခံရထားတာမို့ … နင်ယူရဲလျှင် သွားယူလို့ မြှောက်ပေးတော့ .. ကျွန်မသူငယ်ချင်းက ကွမ်းယာဆိုင်နောက်ဘက်မှာ အသင့်ဖျော်ရင်ထားတဲ့ ထုံးပြစ်ပြစ် ပုံးကို … ပုံးလိုက်မ လာပါတယ် … (တခြား ကွမ်းယာဆိုင်တွေကတော့ တနေ့ရောင်းကုန်သလောက်ပဲ ဖျော်တယ်ထင်တယ် .. ကျွန်မတို့နားက ဆိုင်ကတော့ … တပတ်စာများကြိုဖျော်ပြီး ခွဲခွဲသုံးသလား မှတ်တယ်  ) သူငယ်ချင်းပုံးလိုက်မပြေးလာတာကို …ကွမ်းယာဆိုင်ကလူမြင်တော့ … အော်ရင်းနောက်ကလိုက်ပါတယ် ….. သူငယ်ချင်းကလည်း ဒီလောက်လမ်းအရှင်းကြီးကို ဘယ်လိုများကြောက်ပြီး ပြေးသလဲမသိ ကျွန်မနားမရောက်ခင်မှာ မှောက်ထိုးလဲပါတယ် … ဒီတော့ ထုံးပုံးလည်း မှောက်တယ်ပေါ့… နောက်ဆုံးတော့ မိအေး ပဲ နှစ်ခါနာပါတော့တယ် … ။ မိအေးအိမ်ကို လာတိုင်ခံရပြီး အလျှော်ပေးလိုက်ရပါတယ် …. ။ မိအေးလည်း အဗျင်းခံလိုက်ရတယ် …  ဒါပေမဲ့ ထုလေမာလေ ငါးဖယ်အမျိုးမို့ … အမှတ်မရှိသေးပါဘူး… ။ မိအေးတို့ နှစ်ခါခံရပြီး သုံးခါမခံရတော့ဘူးများ မှတ်သလား … မထင်နဲ့နော် … နောက်တခါ ကြုံပါသေးတယ် … ဒီတစ်ခါတော့ ဘယ်သူမှ အလျှော်မတောင်းတဲ့ အပြင် သဘာဝတရားက ဒဏ်ခတ်တာကိုပဲ အလျှော်အဖြစ်ပေးလိုက်ရပါတယ် … ။ အဲ့ဒီအဖြစ်ပျက်လေးကတော့ …ကျွန်မအဖွား အသစ်ဆောက်ထားတဲ့ … ဒဂုံမြို့သစ်မြောက်ပိုင်း ၂၉ ရပ်ကွက်က တိုက်မှာပါ … အသစ်ဆောက်ပြီးပြီးချင်းလူမနေသေးတာမို့ … အလှဆင်နေတဲ့ အချိန်ပေါ့ …. ။ ထိန်းရတာ ခက်တယ့်အတူတူ … ကျွန်မကိုလည်း အိမ်သစ် ပြင်ဆင်ခြင်း …လုပ်ငန်းခွင်ကို ခေါ်သွားပါတယ် … အိမ်က နှစ်ထပ်တိုက်လေးပါ … လှေခါးက အတွင်းလှေခါးလေးကို နှစ်ဆစ်ချိုးကြောင်လိမ် ပုံစံမို့ … လျှောစီးချင်စရာကောင်းပါတယ် (လှေခါးလက်ရမ်းကို ခွပြီး 😛 ) လူကြီးတွေအလစ်မှာ ကျွန်မအစ်ကိုက လှေခါးလက်ရမ်းကို ခွခွစီးတာ မြင်ဖူးတာမို့ .. တစ်နေ့ လူကြီးတွေ အလစ် ကျွန်မလည်း သူ့လို လိုက်ခွစီးပါတယ်… တစ်ခါဆိုလျှင် ဆိုသလို ကျွန်မမှာ ကံမကောင်းခဲ့ပြန်ဘူး … ကျွန်မအစ်ကိုကတော့ ခြေထောက်မှီတော့ .. ထိန်းဆင်းလို့ ရပေမဲ့ . ကျွန်မအရပ်နဲ့ ..ခွထိုင်လျှင် ခြေထောက်ကလွတ်နေလို့ …ထိန်းရခက်နေပါရဲ့ …. ။ ဒါကို သတိမထားမိပဲ … ကျွန်မအစ်ကို လုပ်တဲ့အတိုင်းလိုက်ခွစီးတဲ့အခါ … အမြင့်ကနေ တအိအိလျှောချတုန်း ..လေးငါးစက္ကန့် အကြာ ကိုယ့်ဝိတ်ကိုယ် မထိန်းနိုင်ပဲ … ဘေးကို ယိုင်ကျပါတယ် .. ကံဆိုးစွာပဲ ယိုင်ကျတဲ့ဘက်က လှေခါးထစ်ဘက်မဟုတ်ပဲ … အမြင့်ဘက်မို့လို့ … အောက်ထပ် တမံသလင်းပေါ်ကို ပြုတ်ကျပြီး ညာဘက်မျက်ခုံးကွဲသွားခဲ့တယ် … ။ မှတ်မှတ်ရရ ..ငယ်ငယ်က ဆော့လွန်းလို့ ရခဲ့တဲ့ ဒဏ်ရာ အခုထိတောင် မပျောက်သေးပါဘူး … ။အမာရွတ်ထင်ကျန်နေခဲ့တယ် ….  အဲ့ဒီနောက်ပိုင်း ကိုယ့်သွေးကိုယ်မြင်ပြီးမှ ကျွန်မသိပ်မဆော့တော့ဘူးလေ … မှန်ကြည့်တိုင်း ကိုယ့်မျက်ခုံးပေါ်ကဒဏ်ရာက ငယ်ငယ်က ဆော့လွန်းခဲ့တဲ့ အထိမ်းအမှတ်အဖြစ် … နောင်တတွေရနေတုန်းပါပဲ… ။ ။