ကျွန်ုပ် အသိဉာဏ်တိုးပွားရသော နေ ့တစ်နေ ့

ကျွန်ုပ် မောင်ပေ နေထိုင်သော မန်းတလေးမြို  ့ကြီးမှာ ဆိုင်ကယ်မြို  ့တော် ဟု တင်စားခေါ်ဆိုကြသည် ကို အခြားမြို  ့သူမြို  ့သားများ ကြားဖူးကြပါလိမ့်မည် ။

မကြားဖူးသော အခြားမြို  ့သူား များ နှင့် နိုင်ငံခြားတွင် ငယ်စဉ်ကတဲက ကြီးပြင်းရှင်သန်လာသူများ အနေဖြင့် ကိုပေါက် (မန်းတလေး) ၏ ပို ့စ်တွင် ဓါတ်ပုံများ သွားကြည့်နိုင်ပါသည် ။

https://myanmargazette.net/71325/creative-writing/drama-essays-humor-memoirs-novel-excerpts-short-stories

ကျွန်ုပ် ငယ်စဉ်ကမူ ဆိုင်ကယ် ဆိုသည်မှာ ယနေ ့လောက်မများပြားခဲ့ပေ ။ ထို ့အပြင် ကျွန်ုပ် တို ့ငယ်စဉ်က စက်ဘီးမြို  ့တော် ဟု လည်း ခေါ်ခဲ့သေးသည် ကို မှတ်မိနေသည် ။

ဟိုးတုန်းကတော့ ဂျပန်ဆိုင်ကယ် များနှင့် အင်္ဂလန်ထုတ် ဘီအက်စ်အေ အနည်းငယ် သာ ရှိခဲ့သည် ။ နောက်ပိုင်း ယိုးဒယား ဆိုင်ကယ်များ ဝင်လာသည် ။

၂၀၀ဝ ခုနှစ်လောက်တွင် တရုတ်ဆိုင်ကယ်များ အနည်းငယ်ရှိလာပြီး အဲဒီနောက် တစ်မြို  ့လုံး တရုတ်ဆိုင်ကယ်များသာ ။

ယခင်က သွားရေးလာရေး ဆိုလျှင် စက်ဘီးကို အလွယ်တကူ အသုံးပြုခဲ့ကြသည် ။

ယနေ ့ခေတ်တွင်မူ ဆိုင်ကယ်ပေါ့ ။

( မှတ်ချက် ။  ။  ဘီအက်စ်အေ ဆိုင်ကယ် နှင့် ဟွန်ဒါ စူပါကပ် ဆိုင်ကယ်ပုံ မှာ google မှာ ရှာကူးပြီး တင်ထားခြင်း ဖြစ်ပါသည် ။)

ယနေ ့လက်ရှိ အချိန်တွင်  မန်းတလေး မြို  ့သူ ၊ မြို  ့သား များသည် ဆိုင်ကယ် ကို အသက်ကြီးငယ်မရွေး ကိုယ်တိုင် မောင်းကာစီးနေကြသည် ။

ကိုယ်တတ်နိုင်လျှင် တတ်နိုင်သလို သုံးလေးငါး သိန်းတန်မှသည် သိန်းရာကျော် အထိ ဝယ်စီးကြသည် ။

သိန်းရာကျော် ဆိုသည် မှာ YAMAHA အမျိုးအစား 2011 မော်ဒယ် WR တစ်စီး ဆိုလျှင် ၊ လိုင်စင်အပါအဝင် အသစ်တစ်စီးကို ၁၀၅ သိန်းကျပ် တန်ဘိုးရှိသည် ။

Harley davidson အမျိုးအစား များဆိုလျှင် သိန်းတစ်ရာကျော် အထက်တွေ ချည်း ၊ ဒါတောင် ဝယ်ချင်လျှင် ရှာဖို ့မလွယ် ။ ပိုင်ရှင်များက မရောင်းသောကြောင့် ဖြစ်သည် ။

ထား…

တစ်ရက်တွင် ကျွန်ုပ် မောင်ပေ တစ်ယောက် ညနေခင်း အလုပ်ပြီးချိန် ၊ ညစာစားရန်အလို ့ငှာ လဘက်ရည်ဆိုင်တစ်ဆိုင်သို ့ရောက်ဖြစ်ခဲ့သည် ။

လမ်းဘေး ပလက်ဖောင်းပေါ်တွင် စားပွဲခုံများ ခင်းပြီး ညပိုင်းမှ ဖွင့်သော ဆိုင်လေးဖြစ်သည် ။

ထိုဆိုင်မှ ထမင်းကြော် နှင့် စမူဆာ ကောင်းသဖြင့် မောင်ပေ တစ်ယောက် အမြဲလို ထိုင်ဖြစ်သည် ။

နောက်ပြီး အဲဒီဆိုင်လေး မှာ အခြေခံလူတန်းစား ၊ အလုပ်ကြမ်းသမား ၊ ဆိုက်ကားနင်းသူ ၊ ဆိုင်ကယ်တက္ကစီသမား စသဖြင့် စုံသည် ။

သူတို ့ဆီမှ ပြောစကားများ ကို ကြားလို သဖြင့် ထိုင်ခြင်းလည်း ဖြစ်သည် ။

မောင်ပေ တစ်ယောက် အလုပ်ပြီးခဲ့ပြီ ဖြစ်၍ လူလည်း တစ်ကျော့ကျော့ ၊ ဆိုင်ကယ်လေး ကလည်း ရေဆေးထားသဖြင့် တမော့မော့ ပေါ့ ။

ဆိုင်ထဲ ဝင်ထိုင်ပြီး စားစရာမျာ မှာ အပြီး သကာလ ၊ မောင်ပေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် စကားဝိုင်းမှ စကားသံများ ကို ကြားလာရသည် ။

သူတို ့ဘာတွေများ ပြောနေကြပါလိမ့် ဟု နားစွင့်နေလိုက်သည် ။

ထိုဝိုင်းတွင် အသက်၆ဝကျော် ယောက်ျားကြီး တစ်ဦး ၊ အသက် ၅ဝ ကျော်ခန် ့တစ်ဦး နှင့် အသက်၄ဝကျော် ယောက်ျားတစ်ဦးနှင့် သူ ့သမီး ၅တန်းကျောင်းသူလေး ။

အသက်၄ဝကျော် သားအဖ က မောင်ပေ့ ကို ကျောပေးထားသည် ။ ယောက်ျား၃ ဦး၏ ပုံစံ မှာ အပြင် ဈေးဆိုင်များ ၊ လုပ်ငန်းများမှ ဝန်ထမ်းများ ဖြစ်ဟန်တူသည် ။

တစ်ယောက် က မောင်ပေ့ ဆိုင်ကယ် ကို သေချာကြည့်နေစဉ် အသက်၅ဝကျော်လူ က စပြောလာသည် ။ ထိုသူမှာ မောင်ပေ နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သည် ။

၅၀= “ အခုနောက်ပိုင်း သွင်းလာတဲ့ ဆိုင်ကယ်တွေ အင်ဂျင် ခဏခဏ ကိုင် ရတယ် ဗျာ ” ( အင်ဂျင်ကိုင် = အင်ဂျင်ကျ/အင်ဂျင် မဆွဲတော့ သည်ကို ပြင်သည် )

အသက်၆ဝကျော် လူက ဘာမှ ဝင်မပြော ။

၄၀= “ ဟုတ်ပ ၊ ၂၀၀၈ တုန်းက ဝင်တဲ့ 125ဆိုင်ကယ်တွေများ ကောင်းလိုက်တာကိုး ”

၅၀+၆၀= “ ဘယ်လို ကောင်းတာလဲ ဗျ ”

၄၀= “ ဒီလိုဗျ ၊ ကျုပ်တို ့အလုပ်မှာ မတ္တရာကနေ အလုပ်လာလုပ်တဲ့သူ တစ်ယောက်ရှိတယ် ၊ သူ ့ဆိုင်ကယ် က 125 ရုပ်ဆိုး ၊ မနက်ဆို မတ္တရာ ကနေ မန်းတလေး ကို မောင်းလာတယ် ၊ ညနေ ဆို မတ္တရာ ကို မောင်းပြန်တယ် ၊ ၂၀၀၈ မော်ဒယ်ဗျ ၊ သူစီးလာတာဖြင့် ဘာမှ ကို မဖြစ်ဘူး ၊ အကောင်းကြီးပဲ ၊ ဒီ ၂၀၁၁ ဟိုတလော က မှ အင်ဂျင်ကျ လို ့ဝေ့ါရှော့ ထိုးလိုက်ရတယ် ၊ အခုတော့ ကောင်းသွားပါပြီ ဗျာ ” ( 125 ရုပ်ဆိုး ဆိုသည်မှာ 125 က အင်ဂျင်ပါဝါ ၊ ရုပ်ဆိုး က ဆိုင်ကယ်နာမည် )

သူတို ့စကားသံကြားရတော့ ၊ မောင်ပေ မျက်လုံးပြူးသွားသည် ။ “ ဟိုက်ရော..လွှတ်ကောင်းတဲ့ တရုတ်ဆိုင်ကယ်ပါကလား ၊ ငါဘာလို ့မသိခဲ့ပါလိမ့် ၊ ဒီလိုမှန်းသိ ယာမဟာ ဆိုင်ကယ် ကို ဈေးကြီးပေး မစီးပါဘူး ၊ တရုတ်ဘီး ဝယ်စီးပါတယ်  ” ဟု တွေးမိသည် ။

အမှန်မှာ ဆိုင်ကယ် ဆိုလျှင် ၊ နေ ့စဉ်ပုံမှန်သာ စီးပါက ၊ အသုံးပြုပါက ၊ ဂျပန် ဖြစ်ဖြစ် ယိုးဒယားထုတ်ဖြစ်ဖြစ် အချိန်ကာလ နှစ်နှစ်သာ ကောင်းကောင်းခံသည် ။

နှစ်နှစ်ကျော်သည် နှင့် အနည်းနဲ ့အများဆိုသလို ပြင်ကြရသည် ။ တရုတ်မှ တင်သွင်းသော ဆိုင်ကယ် ဆိုလျှင် တော့ ပြောမနေနဲ ့တော့ ။ တစ်နှစ် ခံ လျှင် ကံကောင်း ပဲ ။

ဒါကလည်း ဖြစ်သင့်ပါသည် ။ တရုတ်ဆိုင်ကယ် တစ်စီး မှ ရ သိန်းကျော် ဆိုလျှင် အကောင်းစား ရပြီ ။

ယိုးဒယား ဆိုင်ကယ် တစ်စီး ၁၄ သိန်းခန် ့ရှိသည် ။

ယာမဟာ တွေ က တော့ သူ ့မော်ဒယ် အလိုက် ဈေးနှုန်းအသီးသီး ။

ဆိုင်ကယ်တစ်စီး ဆိုတာကလည်း   အင်ဂျင်ဝိုင်ကောင်းကောင်း ကို တစ်လတစ်ခါ လဲလှယ်ပေးမှ ၊ တစ်လတစ်ခါလောက် ချိန်းလျော့သည်ကို ပြန်တင်း ၊ ဘက်ထရီ စစ် ၊ အခြားလိုအပ်သည့် အပရိက လေးများ ကို ပုံမှန် စစ်ဆေးပေးမှ နှစ်နှစ်လောက် ကောင်းကောင်းခံသည် ။ တစ်ခုတော့ ရှိသည် ယိုးဒယား နှင့် ဂျပန် ဆိုင်ကယ် ကို လုံးဝ ဖြေးဖြေးကလေး စီး ၊ ချိုင့်မှန်သမျှ လုံးဝ ရှောင်မောင်းမည် ဆိုလျှင် တော့ ၃ နှစ်ကျော် ခန် ့ခံသည်ကို တွေ ့ ရှိရသည် ။  သို ့သော် မည်သူမှ တော့ အမြဲတမ်း ဖြေးဖြေးလေး မစီးဖြစ်ကြ ။ ချိုင့်လုံးဝ ရှောင်မစီးနိုင်ကြသည် သာ များသည် ။

မန်းတလေး မြို  ့ရှိ လမ်းများမှာ ၊ မိန်းလမ်းမကြီး များ သာ ချိုင့်ကင်းစင်သလောက်ရှိသည် ။ ကျန်လမ်းများ မှာ ချိုင့် အနည်းနှင့် အများဆိုသလို ရှိသည် ။

မတ္တရာ-မန်းတလေး လမ်းဆိုလျှင် လမ်းမှာ သက်သောင့်သက်သာ မဟုတ်သည် ကို  သိရှိထားသော မောင်ပေ သည် ထို အသက်၄ဝကျော်လူ ပြောစကား ကို ကြားရသော အခါ ရယ်ချင်မိသွားသည် ။ သို ့သော်လည်း မရယ်ဖြစ်ခဲ့ပေ ။

အသက်၅ဝလူက မောင်ပေ့ ဆိုင်ကယ် ကို တစ်ချက် ငေးကြည့်ရင်း စကားစလာသည် ။

“ ဟိုနေ ့ကဗျာ ၊ ကျွန်တော့် တူတော်မောင် လေ ၊ ဆိုင်ကယ်စီးတာများ ပြောပြချင်သေးတယ် ”

၄၀+၆၀= “ ဘယ်လို စီးတာလဲ ဗျ ၊ ပြောပါဦး ”

“ မန်းတလေး နန်းတွင်းအနောက်တံတားထိပ် ကနေ မင်းကွန်း ကို ဆိုင်ကယ် မောင်းသွားတာ ၊ 125 ရုပ်ဆိုး နဲ ့၊ ၂၅ မိနစ် ပဲ ကြာတယ် ဗျ ”

အသက်၄ဝလူနှင့်၆ဝလူ တို ့မှာ နှုတ်ဆိတ်သွားကြသည် ။

မောင်ပေ တစ်ယောက်လည်း သောက်နေသော ရေနွေးသီးသွားသဖြင့် ၊ ဟန်မပျက်အောင် ပြန်ထိန်းရင်း အကြီးအကျယ် စဉ်းစားမိသွားသည် ။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ၊ ပြီးခဲ့သော ၂ ရက် က မှ ၊ အင်ဂျင်ပါဝါ၂၅ဝ ရှိသော မောင်ပေ့ ဆိုင်ကယ်ဖြင့် စစ်ကိုင်းသို ့သွားခဲ့သည် ။ မောင်ပေ့ ဆိုင်ကယ် မှာ Jumping အမျိုးအစား ဖြစ်သည် ။ တော်ရုံ ချိုင့်များသော လမ်းလောက်ကတော့  ကီလို၅ဝ ကျော်အထိ တင်မောင်းလို ့ရသည် ။ ရှေ  ့ဖောက် ကစားသည် မှ လွဲပြီး ဘာမှ မဖြစ် ။ ဆိုင်ကယ် က ငြိမ်သက်စွာ ပြေးသည် ။ မန်းတလေးမြို  ့အနောက်ဘက်ရှိ မြစ်နံဘေး မြို  ့ပတ်လမ်း အတိုင်း အမြန်မောင်းချသွားသည် မှာ မန်းတလေး မှ စစ်ကိုင်းဧရာဝတီ တံတား အဆင်း မိနစ်၂ဝ ကျော် ကြာသည် ကို သတိထားမိခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်သည် ။ ယခု မန်းတလေး-မင်းကွန်း ၂၅ မိနစ် ဖြင့် ရောက်အောင် မောင်းနိုင်သော အင်ဂျင်ပါဝါ 125 တရုတ်ဆိုင်ကယ် အကြောင်း ကြားလိုက်ရသောအခါ ၊ ယခု ပဲ ထိုဆိုင်ကယ်ကို ပြေးဝယ်ချင်စိတ် ပေါက်သွားမိသည် ။

သူတို ့စကားဝိုင်းသည် ခေတ္တမျှ တိတ်ဆိတ်သွားပြီးနောက်  အသက်၆ဝကျော်လူက စကားစလာပြန်သည် ။

“ ခင်ဗျားတို ့ကျွန်တော် ပြောရင် ယုံမလားတော့ မသိဘူး ”

၄၀+၅ဝ = “ ဘာများလဲ ဗျ ၊ ကြားရတာပေါ့…လုပ်ပါဦး ”

“ ကျွန်တော့် အသိတစ်ယောက် ဆိုရင် ၊ ၂၀၀၂ လောက်တုန်းက တရုတ်ဆိုင်ကယ် တစ်စီး အသစ်ဝယ်စီးတာ ဗျာ ၊ သူ ့ဆိုင်ကယ် ကို သူ ကြိုက်လွန်းလို ့တဲ့ ၊ ကောင်းလွန်းလို ့တဲ့ ၊ နှစ်နှစ်လောက်နေတော့ ဆက်မစီးတော့ဘူး ၊ တစ်စစီ ဖြုတ်ပြီး သူ ့အိမ်က သေတ္တာထဲ မှာ သိမ်းထားတာဗျ ၊ ကညန ဆိုင်ကယ်လိုင်စင် သက်တမ်း တိုးရတော့မယ် ဆိုတော့ မှ ၊ ဆိုင်ကယ် ကို ပြန်ကောက်ဆင် ပြီး ဆိုင်ကယ် လိုင်စင် သက်တမ်း သွားတိုးတာ ၊ ပြီးရင် တစ်စစီ ပြန်ဖြုတ်ပြီး ၊ သေတ္တာထဲ ပြန်သိမ်းပါလေရော ”

၄၀+၅ဝ = “ ဗျာာာာာာ…. ”

အသက်၄ဝကျော်လူ နှင့် ၅ဝ ကျော်လူတို ့မှာ ၊ ဘာမှ မပြောနိုင်ပဲ ဖြစ်သွားသည် ။

မောင်ပေ လည်း မောင်ပေ့ ဆိုင်ကယ် ကို ထိုသို ့လိုက်လုပ်လျှင် ကောင်းမလား ဟု စဉ်းစားမိသွားသည် ။

“ ငါကြိုက်လို ့စီးချင်လွန်းလို ့ဝယ်ထားတာပဲ ၊ တော်ပါပြီ မလုပ်တော့ပါဘူး ” ဟု စဉ်းစားမိသည် ။

ခဏနေတော့ သူတို ့လည်း စားပွဲထိုး ခေါ်ကာ ပိုက်ဆံရှင်းနေသည် ဖြစ်၍ မောင်ပေ လည်း ပိုက်ဆံရှင်းပြီး ထွက်လာခဲ့သည် ။

စိတ်ထဲတွင်တော့ ကျေနပ်လာခဲ့သည် ။ အဘယ်ကြောင့် ဆိုသော် မန်းတလေး ဂေဇက်တွင် ရေးတင်စရာ ဇါတ်လမ်းအနည်းငယ် ရရှိခဲ့သည် မဟုတ်ပါလော ။

အမှန်ကတော့ သူတို ့၏ တစ်နေ ့တာ အလုပ်ပြီးချိန် ၊ အပန်းဖြေချိန် ၊လဘက်ရည်ဆိုင် ထိုင်ချိန်ကလေး ကို ၊ ဟုတ်သည်ရှိစေ မဟုတ်သည် ရှိစေ ၊ တွေ ့ကရာ ပါးစပ်ထဲ ရှိတာ ပြောနေကြခြင်း ဖြစ်သည် ။

စပ်စုသော မောင်ပေ တစ်ယောက် ကြားရတာ တစ်မျိုးထူးနေသဖြင့် ၊ ဆိုင်ကယ်စီးစာဖတ်သူများ အား ပြန်ရေးပြခြင်း ဖြစ်ပါသည် ။

———————– အားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါသည် ———————–