အိုဘယ့် သူဌေးမင်း

ပြည်သူတိုင်းသား ၊ ရင်ဝယ်သားသို့၊ သနားမကင်း ၊ အရှင်မင်း။ ကျွန်ရင်းမှန်စွာ၊ ဖျာ့ကျွန်မှာလျှင်

ရှေ့ခါလက်တွင်း ၊ နွားတစ်ရှဉ်းနှင့် ၊ စိုက်ခင်း လယ်ယာ ၊ ထွန်ရပါ၏။

ခုခါ တစ်ဖက် ၊ သေသည့်တွက်ကြောင့် ၊ နှစ်ဖက် ပြည့်အောင် ၊ နွားတစ်ကောင်ကို ၊ စောင်မ သနား

ပေးပါဖျာ့ဟု၊ လျှောက်ထားနည်းကောင်း ၊ သား အလောင်းက ၊ ကြောင်း ကားသွန်သင် ၊ နှုတ်တက်ကျင့်မှ

နန်းရင်ပြင်မှောက်၊ မင်းရှေ့ရောက်သော် ၊ ရွှံ့ကြောက် ပညာ ၊ နည်းလေရှာ ရု် ၊

ကျွန့်မှာ ရှိရင်း ၊ နွားတစ်ရှဉ်းဖြင့် ၊ စိုက်ခင်းလယ်ယာ ၊ ထွန်ရပါ၏ ။ ခုခါတစ်ဖက် ၊ သေသည့်တွက်ကြောင့် ၊

ကျန်လျက်ရှိသော ၊ တစ်ကောင်နွားကို၊ မင်းဖျားယူပါ ၊ လျှောက်ဆိုရှာရု်၊ ညီလာသဘင် မင်းရင်ပြင်၌ ၊ မင်းပင်အခ

ပြုံးရယ်ကြသည်၊ ဧရာ့ သူဌေးမင်းပေ……….

ဟူသတတ်။………..ဒုကနိပါတ်သောမဒတ္ထဇာတ်လာ……ဟသရသမှ ကူးယူဖော်ပြပါသည်ခင်ဗျားးးးးးးးး