မမှီလျှင်မလှမ်းနဲ့ စိတ်မောရတာ အဖတ်တင်မယ် (၃) နောက်ဆုံးပိုင်း

သူတို့ကို ကြည့်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်တောင် ရှက်လာတယ် …။ ကျွန်မတို့က ရတဲ့ ပိုက်ဆံကို ဘယ်လို ထိန်းသိမ်းရမလဲ မစဉ်းစားပဲ ရသမျှ ကုန်အောင် သုံးနေခဲ့တာ ကိုယ့်စရိတ်နဲ့ကိုယ်… အိမ်ကိုမပေးနိုင်တဲ့ အပြင် အိမ်ကတောင် တင်ကျွေးထားရတဲ့ အဖြစ်ပါ … တစ်လနေလို့ စုမိဖို့ မပြောနဲ့ .. တစ်နှစ်နေလို့တောင် လက်ထဲ တသိန်း မကျန်ပါဘူး … ။ သူတို့လေးတွေနဲ့ ကိုုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ယှဉ်ကြည့်လျှင်တောင် ရှက်ဖို့ကောင်းနေပါသေးတယ် … ။ သူတို့လေးတွေ ကုတ်ခြစ်စုပြီး လက်ထဲ ပိုက်ဆံရတဲ့အခါ အိမ်ဝိုင်းဝယ်တာမျိုး ခြံဝယ် တာမျိုး လုပ်ပေးတတ်ကြပါတယ် … ။ တစ်ချို့ကလည်း ရွှေတိုရွှေစ (ဆယ့်လေးပဲရည်)က အစ … အခေါက်ရွှေ မီးလင်းရွှေ အကယ်ဒမီရွှေအထိ စုနိုင်ကြတယ် …. ။ ကျွန်မကတော့ ရွှေမပြောနဲ့ … ကြေးပြားတောင် မစုနိုင်ခဲ့ဘူး … ။ ရတဲ့ လစာကွာပေမယ့် စုဆောင်းပုံ ကွာတာကြောင့် အကျိုးမြတ်ဖြစ်ထွန်းခြင်း မတူညီပါဘူး … ။ ဒါတင်မကဘူး … စီးပွားရေး အကွက်ကလည်း မြင်တာကြောင့် နှစ်လုံးသုံးလုံးလေးတွေပါ လက်သိပ်ထိုး ဒိုင်ကိုင်တတ်ကြပါသေးတယ် … အပြင်နဲ့ ဘယ်လို ဘယ်လို ချိတ်ဆက်တယ်မသိဘူး …. အလျှော်စားလုပ်နေကြတယ် …. ။ တစ်ချို့ ဉာဏ်ကြီးရှင်တွေကတော့ … လူကြီးတွေ မသိအောင် ဖုန်းခေါ်စားပါသေးတယ် … ။ အရင်က ဂျီအက်စ်အမ်နဲ့ စီဒီအမ်အေ ခြင်းဖုန်းတွေပဲ ရှိခဲ့ရာက စက်ရုံတွင်းမှာ လိုင်းမမိလို့ အသုံး ပြုလို့မရပါဘူး … ဒါပြင်စက်ရုံမှ ဖုန်းကိုလည်း အင်တာကွန်းကနေ လိုင်းခွဲတွေလုပ်ပေးထားပြီး စက်ရုံအတွင်း ဌာနချင်းချင်းသာ လှည့်ခေါ်နိုင်အောင် လုပ်ထားပေးတာကြောင့် အပြင်ကို သူတို့ ဖုန်းခေါ်မရပါဘူး … ။ ဒီလိုပါပဲ … စက်ရုံကို ဝင်လာတဲ့ဖုန်းကိုလည်း …အလုပ်ချိန်အတွင် းသေရေး ရှင်ရေးက လွဲပြီး အော်ပရေတာက မလွဲပေးတာကြောင့် သူတို့အလုပ်ချိန်မှာ အလုပ်ကိစ္စကလွဲလို့ တခြား ဆက်သွယ်လို့မရနိုင်ပါဘူး … ဉာဏ်ပြေးတဲ့ လူတွေကတော့ .. ရှိစုမဲ့စုလေး ရောင်းချပြီး ငါးသိန်းဖုန်းတွေပေါ်လာတဲ့အခါ အရဲစွန့်ဝယ်လိုက်ပါတယ် …. စီဒီအမ်အေ 800 တွေက လိုင်းဆွဲအားကောင်းပြီး စက်ရုံတွင်းမှာပါ လိုင်းမိတဲ့အတွက် …. သူတို့ အဆင်ပြေကြတယ် … ။ ဖုန်းကို ဆိုင်းလန့် ပေးထားပြီး … အဝင်ခေါ်ဆိုမှု ၊ အထွက်ခေါ်ဆိုမှုတွေအတွက် လက်ဆင့်ကမ်း အသုံးပြုကြတယ် … ။ ဖုန်းဝယ်ပြီး သုံးလအတွင်းမှာပဲ ဖုန်းတလုံး တန်ဖိုး (ဟမ်းဆက်ပါ) ကျေသွားခဲ့တယ်လို့ …. ဖုန်းဝယ်ပြီး လုပ်စားလိုက်တဲ့တစ်ယောက်ကပြောဖူးတယ် …. ။ သူတို့ ခွင်တွေကို သိနေပေမယ့်ကျွန်မ ဘယ်သူ့ကိုမှ မကြပ်ခဲ့ပါဘူး… မသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးခဲ့တယ်လေ … အဓိကက အလုပ်အဆင်ပြေပြေလုပ်ပြီးဖို့ပဲ မဟုတ်ဘူးလား … ။ သူတို့လေးတွေ ကျန်းမာရေးအတွက် ဆေးခန်းထားပေးထားပါတယ် … အလုပ်သမား ဝန်ကြီးဌာနရဲ့ ညွှန်ကြားချက်အရ စက်ရုံတစ်ရုံမှာ လူဦးရေ ငါးရာ လောက်ရှိမယ်ဆို မဖြစ်မနေ ဆေးခန်းလုပ်ပေးပြီး နပ်စ်တယောက်ထားပေးရပါတယ်… အလုပ်သမားဦးရေ တစ်ထောင်နဲ့ အထက်ရှိမယ်ဆိုလျှင် ဆရာဝန်တယောက် အချိန်ပိုင်းထားပေးရပါတယ်…. ။ ဆေးတွေကိုတော့ စက်ရုံက လိုသလိုဖြည့်စည်းပေးပါတယ် … ။ ကျွန်မတို့ စက်ရုံမှာတော့ နပ်စ်တယောက်အမြဲရှိပေမယ့် …. သူမရဲ ့ လုပ်သက်အတွေ့ကြုံ ၊ လေ့လာသင်ယူမှု မရှိတာကြောင့် … ဘာလာလာ ပါရာလို့ပဲ ကလေးတွေ သမုတ်ခေါ်ကြတာကြားခဲ့ဖူးတယ် … ။နပ်စ်လို့သာပြောတာ …သူမက သင်တန်းဆင်း လက်မှတ် ၊ အစိုးရအသိမှတ်ပြု သူနာပြုတက္ကသိုလ် ဆင်း …ဘာတစ်ခုမှ မဟုတ်ပဲ … နားလည်မှုနဲ့ အစားထိုး လုပ်နေတာပါ …သူမရဲ့ အမေကသာ သူနာပြုတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အသက်ရွယ်ကြီးလို့ ရုံးမှာ မနေနိုင်တော့တဲ့အခါ သမီးဖြစ်သူ အရပ်သူက အဖြူ နဲ့ အပြာဝတ်ပြီး နားလည်သလို ဆေးပေးနေတာမျိုးပါ … ။ တစ်ကောင်တည်းပေမယ့် ခြင်္သေ ့လို့ သူ့ကိုယ်သူခံယူထားပြီး …. သင်ကြားလေ့လာမှုမရှိ ၊ ကူညီလုပ်ကိုင် ၊ နာခံလိုစိတ်မရှိတဲ့အခါ အချိန်ပိုင်းဝင်ပေးတဲ့ ဆရာဝန်ရဲ့ သင်ကြားပေးမှုကို လက်မခံတဲ့အပြင် ရိုင်းပြတဲ့ အပြုမူအပြောဆိုလေးတွေကြောင့် … ဆရာဝန်ရောက်နေတဲ့ တပတ်ကို နှစ်ရက် မှာမှ တစ်ရက်ကို နှစ်ရာရီအတွင်း ဆေးခန်းပြင်ပသို့သာ ထွက်နေပါတော့တယ် … ။ အပြင်မှာ ဆေးမထိုးနိုင် ၊ ဆေးခန်းမသွားနိုင်တဲ့ .. (တချို့လည်းချွေတာတာပါတယ် ) လူတွေကတော့ … ဆရာဝန်လာတဲ့အချိန် ဆေးထိုး ၊ ဆေးယူကြတယ်… လိုအပ်လို့ YGH ကို ရီဗားလုပ်ပေးရမယ့် လူနာရှိခဲ့လျှင် လုပ်ပေးလိုက်တယ် … (အခြေနေဆိုးပြီး ဆေးရုံတက်သင့်သူများကိုပေ့ါ) …. ။ ဆေးခန်းကိုဆရာဝန်ရောက်ပေမယ့် …. သူတို ့လေးတွေခမျာ မလာရဲကြတာရှိတယ် … မလာရဲတာကတော့ … နပ်စ်က ဆေးခန်းလာတဲ့လူတွေကို အပြင်အဝင်ဝကနေ မှတ်သားထားပြီး နောက်ပိုင်း သူ့ဆီလာ ဆေးတောင်းတဲ့အခါ ဘုတောလွှတ်တာတို့ … မပေးတာတို့ ကြုံနေရလို့ … တချို့ဆို အခြေနေအရမ်းမဆိုးလျှင် ….. မလာရဲကြပါဘူး …. ။ တကယ့် နပ်စ်တယောက်မဟုတ်လို့ …. လူနာပေါ် ဆက်ဆံပုံ … စိတ်ထား ပြည့်ပြည့်မထားတတ်လို့ပဲ ကျွန်မကတော့ မြင်ပါတယ် …. ။ သူ့အရပ်နဲ့ သူ့ဇာတ်ကိုး …. ။ အလုပ်ရှင်တွေကလည်း နားလည်မှုနဲ့ လက်မှတ်မရှိတဲ့လူ အမေအရိုက်ရာခံစေတော့လည်း … သူလည်း လုပ်ခွင့်ရနေတာပါ … ဒါပေမယ့် …. နားလည်တတ်သိကျွမ်းကျင်သူ မဟုတ်တာကတော့ အလုပ်သမားတွေရဲ ့ ကျန်းမာရေး စောက်ရှောက်မှု နစ်နာဆုံးရှုံးခြင်းပါပဲ … ။ အလုပ်ခွင်အတွင်းအရေးပေါ် ထိခိုက်ကျိုးပဲ့တာတွေဖြစ်လျှင်တော့ …. ဆရာဝန်မရှိတဲ့အချိန် နပ်စ်ကလည်း ဆေးထိုးမပေးနိုင်တဲ့ အနေထားမျိုးမှာ နီးစပ်ရာ အထူးကုဆေးခန်း (ဈေးနှုန်းသင့်တင့်) ကို လိုက်ပို့ပေးပါတယ် …. တချို့ ရန်ဖြစ်ပြီး ငိုကြယိုကြလို့ တက်သွားတဲ့ လူနာတွေကိုတော့ … ဆိုက်ကားနဲ့ အိမ်ပြန်ပို့ပေးလိုက်တော့တယ် … ။ ပြောရမယ်ဆိုလျှင် ကုန်နိုင်အောင်မရှိပေမယ့် … သူ့တို့ရဲ့ အံဝင်ခွင်ကြနေတဲ့ ဘဝထဲ နယ်ခံအနေနဲ့ ရန်ကုန်မှာ စီးပွားလာရှာနေနိုင်တာ … သူတို့အတွက်ကျေနပ်စရာပါပဲ … ။ တစ်ချို့ ဆူပါဗိုက်ဇာတွေဆို အလုပ်ကထွက်ပြီး အပြင်မှာ ဝါသနာတူသူ ၊ အကြံတူသူ အချင်းချင်းစုပြီး အခန်းငှား အလုပ်သမားငှားပြီး စက်ရုံမှာ လုပ်ခဲ့သလို ထုတ်ကုန်တွေ လုပ်နိုင်ကြပါသေးတယ် … ။ လှိုင်သာယာမှာ ပြသနာရှိတာက ရေပါ … ။ တစ်ချို့နေရာတွေရေတူးတာ တိမ်လို့လား မသိ ၊ ဘာလို့မှန်းမသိပဲ ရေသိပ်မကြည်ဘူး … ။ ရေတပုံး ခပ်ထားပြီး တညအိပ်တာနဲ့ အဲ့ဒီရေထဲ ဆီတွေဝေ့လာတာ ၊ မီးခိုရောင်ပြောင်းသွားတာ (ကိုယ်တွေ့ ) တွေ့ခဲ့ဖူးပါတယ် .. ဒါကြောင့် … သောက်ရေ အနေနဲ့ လက်တွန်းလှဲလေးနဲ့ အဝီဇိရေလိုက်ရောင်းတာကို ရေပုံးနဲ့လှောင်ပြီး သောက်သုံးရပါတယ်…..ရေသန့်ဗူး 20လီတာဝင်လောက်ကို တပုံး 150နဲ့ အထမ်းသမားတွေ လိုက်တွန်းပြီး ရောင်းတာပါ …။ ရေအိုးထဲအထိ သူတို့မှာ အသင့်ပါတဲ့ သေသေချာချာ သိမ်းဆည်း ထားသိုထားတဲ့ ရေစစ်တွေနဲ့ ဖြည့်ပေးပါတယ် … တပုံးကို ဆားဗစ်ချချ်အပါပြီး 150တည်းပေးရပါတယ် … နွေဆိုလျှင်တော့ 200 ထက်ပိုမပေးရပါဘူး … ။ စက်ရုံမှာ အနေများသူတွေအတွက်ကတော့ … တပုံးဆိုလျှင် တပတ်လောက် အသာလေးသောက်လို့ရပါတယ် … ။ စက်ရုံမှာတော့ … ထွက်တဲ့ရေကို ဓါတ်ခွဲခန်းကိုပို့ပြီး ရေထဲပါဝင်တဲ့ သထ္ထုဓါတ်တွေနဲ့ လူတွေကို အန္တရယ်ရှိမရှိတိုင်းတာပြီး … ထွက်လာတဲ့ အဖြေပေါ်မူတည်ကာ … သင့်တော်တဲ့ ရေသန့်စက်အမျိုးစား ရွေးချယ်ဝယ်ယူသုံးပေးထားပါတယ် … ။ စက်ရုံမှာတော့ရေကို အကန့်သတ်မရှိသောက်သုံးလို့ရပါတယ် … ထုတ်ကုန်အလုပ်သမားများအတွက်ရေဗူးလေးတွေကို သန့်ရှင်းရေး ဝန်ထမ်းတွေကယူပြီး ရေသန့်စက်ကဖြည့်ကာ သူတို့နေရာမှာ ပြန်ထားပေးတဲ့ ဝန်ဆောင်မှုလေးတွေ အချင်းချင်းရိုင်းပင်းတဲ့ စိတ်နဲ့ လုပ်ပေးကြပါတယ် … ။ အိမ်မှာနေတာထက် ပိုပြီး အချိန်ကြာကြာနေရတဲ့ အလုပ်ခွင်မှာ သူတို့လေးတွေ အံဝင်ခွင်ကြဖြစ်နေကြသလို တချို့တွေလည်း ဝင်လိုက်ကြ … ထွက်လိုက်ကြ … ပြန်ထပ်ဝင်လိုက်ကြ စသဖြင့် အလုပ်သမား အနည်းစုသာ အပြောင်းရွှေ့ရှိပါတယ် … နေ့စဉ်တော့ အလုပ်လာလျှောက်သူတွေ မနက်တိုင်း စက်ရုံရှေ့ စည်ကားနေတာပါပဲ … ။ နှစ်ကုန်ကျလျှင် တစ်ယောက်လျှင် ဆန်တအိတ်လိုမျိုး ၊ ခေါက်ဆွဲတစ်ပါကင်လူမျိုး နှစ်သစ်ကူးလက်ဆောင်အနေနဲ့ရတတ်သလို … သီတင်းကျွတ်လိုပွဲမျိုးဆိုလျှင်တော့ လူကြီးတွေကန်တော့တဲ့ ပွဲလေး လုပ်ပေးပြီး … သူတို့တွေ စိတ်ကြိုက်သီချင်းဆိုနိုင်အောင် စီစဉ်ပေးထားပါတယ် … သင်္ကြန်ပွဲတော်ရက်နီးလျှင်လည်း … စက်ရုံအတွင်းရှိသမျှ ရေပိုက် ၊မီးသက်ပိုက်ဖွင့်ပြီး …. သူတို့ကို ရေဆော့စေတာကြောင့် … လုပ်သက်ရင့် အလုပ်သမားတွေ အများစု လုပ်ကိုင်နေကြပါသေးတယ် … ။ ထိုအလုပ်သမားတွေထဲမှာမှ …. မူလတန်းအောင် ၊ အလယ်တန်းအောင်တွေအပြင် အထက်တန်းနဲ့ ကျောင်းထွက်ရသူ ၊ အဝေးသင်တက်နေသူ … ဘွဲ့ရသူများတောင်ပါပါသေးတယ် … ။ အလုပ်ရာထူးကို မကြည့်ပဲ နေရထိုင်ရတာနဲ့ လုပ်ခလစာ .. ခံစားခွင့် …ကိုကြည့်ပြီး အလုပ်လုပ်နေကြတာကြောင့်ပါ။ သူများတွေ ဟိုတယ်မှာ ကြွကြွရွရွလေး အလုပ်လုပ်နေရတယ် … လစာမေးကြည့်တော့ .. တလ ဒေါ်လာ 65တဲ့ ….. ။ အလုပ်ခွင်ပဲကွာတာ … ရတဲ့ လစာတော့ကွာတယ်လေ … ဒါပြင် …စူပါမားကတ်မှာ ကြွကြွရွရွလေး အလုပ်ဆင်းရတဲ့ … အရောင်းစာရေးမလေးတွေ ၊ အလှကုန်ရောင်းသူလေးတွေ … ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်သာနေရတာ … တစ်နေ့လုံး ခုံမရှိဘူး … မတ်တပ်ချည်းပဲ … ။ နောက်တချို့ ရုံးမှာ ဘာပို ဇက်ရှင် ညာပိုဇက်ရှင်နဲ့ .. လစာလေးက တသိန်းတောင် မပြည့် … ပြောရလျှင်တော့ … စုံပလုံစိနေမှာပဲ … ။ ဒါတောင် အလုပ်မြဲဖို့ ကမလွယ် .. အလုပ်ခုန်တော့ ဆားဗစ်မရှိလို့ … အလုပ်ထပ်ရှာရခက်ပြန် …အသက်သာကြီးလာတယ် … အတည်တကျနေရာမရတွေဖြစ် … အင်း …. တွေးရင်း စိတ်မောတယ် … ။အလုပ်ခွင်မှာ နေပျော်ဖို့ဆိုတာက လွယ်တာမှ မဟုတ်ပဲကိုး …. ။ သူတို့မပြောနဲ့ ကျွန်မတောင် ကိုယ့်ရွေးချယ်မှုနဲ့ဝင်လာတဲ့ အလုပ်ခွင်မဟုတ်ပေမယ့်(လုပ်ချင်တဲ့ အလုပ်မျိုးမဟုတ်) … တာဝန်သိတတ်မှုဆိုတဲ့ ခေါင်းစဉ်အောက်က ရုန်းမထွက်နိုင်သေးပဲ … အလုပ်ကို သံယောဇဉ်ဖြစ်တတ်လာခဲ့တယ်လေ … ။ အလုပ်ခွင်ထဲမှာ ဝင်နေတဲ့ လူတွေက အသက်ရွယ်စုံပါပဲ …. သူတို့ကို မှီခိုနေရတဲ့ မိသားစုတွေလည်းပါပါတယ် … တချို့သော သန့်ရှင်းရေး အမျိုးသမီးဆို သူ့သားသမီး သုံးယောက်နဲ့ အဖေအိုကြီးကို လခလေး ရှစ်သောင်းလောက် (ဟိုလူကခိုင်းလို့ မုန့်ဖိုးပေး ၊ဒီလူကခိုင်းလို့ မုန့်ဖိုးပေးဆိုကတော့ မပါသေးဘူးနော် ) နဲ့ ရုန်းကန်လုပ်ကျွေးနေရရှာတယ် … ။ သားသမီးတွေ ကိုတော့ ပ ညာတတ်အောင်သင်ပေးပြီး သူတို့ စိတ်ကြိုက် အလုပ်ဝင်လုပ်စေချင်တဲ့ သူ့ဆန္ဒကို သားဆိုးသမီးဆိုးတွေနားမလည်ခဲ့ပါဘူး … ။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က တတ်ချင်တာ IDCS ကျွန်ပျူတာနဲ့ပတ်သတ်လို့ လေ့ကျင့်စရာလည်းမရှိ …. သူများလို ဒေါ်လာသွင်းပြီးလည်း စာမေးပွဲမဖြေနိုင် …အလုပ်ခွင်ဝင်ဖို့ကျတော့လည်း ဟိုအလုပ်ဒီအလုပ်ရွေးနဲ့ … IDCS တက်ပြီး လခကောင်းကောင်း အလုပ်တခုရဖို့ကလည်း အသိမရှိလျှင် မသေချာဆိုတော့ …သူမအမေ ခေါင်းမီးတောက်ရတော့တာပေါ့ .. ဒီကြားထဲ အ ဖေကြီးက ကျန်းမာရေး ချို့တဲ့တော့ နီးစပ်ရာ ဆေးဆိုင်က ဆေးပြေးဝယ်သောက် … သက်သာလိုက် ပြန်ဖြစ်လိုက်နဲ့ လုံးလည်ချာလည်လိုက်နေရတာပါပဲ … သိတတ်တဲ့ သားသမီးကတော့… ကိုယ်တိုင်က ပညာရေးမှာ အရမ်းမထူးချွန်ပါပဲ … သူများတွေမြင်နေ ၊တက်နေလို့ သင်ချင်နေတဲ့ သင်တန်းတွေ ဒီပလိုမာသင်တန်းတွေ လျှောက်တတ်မယ့်အစား…. အလုပ် ခွင်တစ်ခုမှာ လက်ငင်းငွေရမယ့် ယုတိ္တရှိရှိအလုပ်တစ်ခုဝင်လုပ်သင့်တာပါ … ဒါက ကျွန်မပြောချင်တဲ့ အကြောင်းရာပါ … ။ မမှီနိုင်တာကို သိပါလျှက် ထင်ပေါ်ချင်လို့ဖြစ်ဖြစ် ၊သူများယောင်လို့ဖြစ်ဖြစ်လိုက်လုပ်နေတာမျိုးက …. ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ငြင်းဆဲသလိုပါပဲ … ။ ဝမရှိပဲ ဝိလုပ်တယ်လို့တော့ကျွန်မကတော့ မြင်မိတယ်လေ … ။ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်က သင်တန်းတက်ပြီး ဒေါ်လာသွင်းဖြေလို့ အောင်မြင်နိုင်မယ် သေချာတယ်ဆိုလျှင်တောင် ပညာရေးမို့ ကူညီချင်တဲ့လူတွေက ရှိဦးမယ် အခုဟာက … ဖြေလည်း အောင်ချင်မှအောင်မယ် … ဒီလိုအနေထားမျိုးမှာ ကိုယ့်ဘဝကိုယ်သိပြီး လက်တွေ့မိသားစုတစ်ခုအတွက်ရုန်းကန်ရတော့မယ်လေ …. ။ ကိုယ်နဲ့သင့်တော်ရာလေးရွေးပြီး ပိုက်ဆံရှာသင့်တာပေါ့… ။ သူများ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးနေရတဲ့ အမေရဲ့ ပိုက်ဆံကို မှီခိုပြီး ကိုယ်က ကျော့ကျော့မော့မော့ကျောင်းတတ်ဖို့ဆိုတာ ကျွန်မဆိုလျှင်တောင် မလုပ်ရက်နိုင်ပါဘူး …. ။ ကံတရားက မျက်နှာသာမပေးလို့ မွဲတေတဲ့ဘဝမှာ လူလာဖြစ်သည့်တိုင်အောင် အသိတရားရှိနဲ့ လက်တွေ့ဘဝယှဉ်ပြီး လုပ်ချင်တာထက် ဖြစ်သင့်ပါတယ်ဆိုတာ ကောင်းကောင်းသဘောပေါက်နားလည်လိုက်ရပါတော့တယ် …. ။ ။