“လှိုုင်းလေကထန်”

“လှိုုင်းလေကထန်”

ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ လူတွေကို ဖွေးဖွေးလှုပ်နေတာပဲ။ Weekend တိုင်းမှာ ဒီလို
လာနားတတ်ကြတာပဲလေ၊ ဘာဆန်းပါ့မလဲ။ လူတွေလေ အဖွဲ့လိုက်၊ မိသားစုလိုက်၊
စုံတွဲလိုက်၊ တစ်ဦးချင်း၊ အို .. အများကြီးပါ့။

ကလေးတွေ… ဘောလုံးကန်သူတွေ ကန်၊ ပုတ်တဲ့သူတွေ ပုတ်၊ သဲအိမ်ဆောက်သူတွေ
ဆောက်၊သူတို့ ကမ ္ဘာလေးနဲ့ သူတို့ ပျော်စရာကောင်းမှာပဲ။ ကျုပ်တွေး နေမိသေးတယ်ဗျ။
သူတို့ Sandcastle လေးတွေ ထဲမှာတော့ သူတို့ ကိုယ်တိုင် ဘုရင်တွေ ဘုရင်မတွေ
မင်းသားတွေ မင်းသမီးတွေ ဖြစ်နေကြမှာ ဧကန်ပါပဲ။

ဟောဟိုက မိန်းမပျိုလေးတွေ ကြည့်စမ်းပါဦး။ အလိုဗျာ.. ရောင်စုံပန်းလေးတွေ ပွင့်နေ
သလားအောက်မေ့ရပါတယ်။ ဘီကီနီ ရောင်စုံ ပုံစံ အမျိုးမျိုး၊ နေကာမျက်မှန် အကြီး အသေး
အမျိုးမျိုး၊ စက်စက်ကိုယိုနေကြတာပါပဲ။ တစ်ချို ့ မဒီလေးတွေကတော့ သောင်ပြင်ပေါ်မှာ
တဘက်ပဝါ ခင်းပြီး လဲလျောင်းနေကြတယ်။ တစ်ချို ့ ကတော့ ပက်လက်လဲလျောင်းထိုင်တဲ့
ခုံပေါ်မှာ ဦးထုပ်ကြီးတွေဆောင်းပြီး ဇိမ်လုပ်နေကြတယ်။

တစ်ချို ့ ကျတော့လည်း အသားတွေ နေပူလောင်မှာစိုးလို့၊ ပင်လယ်ရေထိရင် မည်းမှာစိုးလို့
ထင်ပါရဲ ့ နေလောင်ကာကွယ်ဆီတွေ လိမ်းနေကြလေရဲ ့။ ကိုယ်တိုင်လိမ်းသူလိမ်း၊
အဖော်မိတ်ဆွေက လိမ်းပေးချင်လည်း လိမ်း၊ ရှုပ်နေတာပါပဲ။

ကျုပ်တို့များ နေလောင်မှာ ရေထိမည်းမှာတွေ စိုးရိမ်တယ်လို့ မရှိပေါင်ဗျာ။ နေထဲ ရေထဲများ
တစ်သက်လုံးနေလာကြတာပါ၊ ဘာ နေလောင်ကာကွယ်ဆီတွေ မှ မသုံးပါဘူး။ အင်းလေ
သုံးရမှန်းလည်း မသိဘူးထားပါတော့။

ဟိုးထားဟိုးထား… အံမာလေး.. ဘောလုံးတစ်လုံး ဝုန်းခနဲ ကျုပ်တို့ ဘက်အထိ
ရောက်လာမလားမှတ်ရတယ်ဟေ့၊ ကောင်လေးတွေ ကမ်းခြေ ဘောလီဘောကစားနေကြ
တာပါလား။ ကျုပ် လေ အမှန်အတိုင်းပြောရရင် သူတို့ကိုတော့ တကယ်အားကျတယ်ဗျာ။
သူတို့လို ဘောလုံးကို အမြင့်ကြီးမြှောက်တင်တာမျိုး Lifting ဆိုတာမျိုးလေ ၊ လက်ပူးမခံပြီး
မ တင်တာမျိုးလေ ကျုပ် သူတို့ထက်သာအောင်လုပ်နှိုင်မယ်ထင်တာပဲ။

ကျုပ်အဖိုးကပြောဖူးတယ်၊ ကျုပ်တို့ မြို ့ရောက်ရင် ဘောလုံးပစ်တာ သင်ရမှာတဲ့။ အဲဒါနဲ့
ကို မြို ့ ဆိုတာကြီးကိုသွားချင်လိုက်တာဗျာ။

ပြီးတော့ ဟို ဘီကီနီမလေးတွေ ဆော့နေကြတဲ့ ကမ်းခြေဘောလီဘော ဆိုတဲ့ အထဲ
ဝင်ပါချင်လိုက်တာ။ သူတို့ကို အမြဲတမ်းအဝေးကလှမ်းမျှော်နေရတာ ကြာပေါ့။

“ဝှီး…ရွှီး…ရွှမ်း…”

အမလေးဗျ !!! ဘာတုန်းဟ၊ အိုး ဒီလူ့နှယ်နော်၊ သူများစိတ်ကူးကောင်းနေတုန်း၊
လှမ်းမျှော်ကောင်းနေတုန်း၊ အရေးကောင်းတော်တော် ဒိန်းဒေါင်းဖျက်တဲ့လူပဲ။

မှန်းစမ်း? ဒီ ပုဂ္ဂိုလ် ဘာလုပ်တာပါလိမ့်။ ဪ..သိပြီ၊ ရေလှိုင်းစီးတာပါလား။
ဟုတ်တယ်ဗျ၊ ကျုပ်တို့ ကယ်လီဖိုနီးယားကမ်းခြေတွေက လှိုင်းကောင်းကောင်းရှိတယ်။
ဟောဗျ၊ ချီးမွမ်းနေကာမှ လှိုင်းက ငြိမ်သွားပြန်ပြီ။ ဒီလူဘာလုပ်နေပါလိမ့်။

အံမာ၊ ကိုယ်တော်က သူ့ Surfboard ပေါ်မှာမှေးထားပြီး နောက်တစ်ခါလာမဲ့ လှိုင်းကို
စောင့်နေတာကိုး၊ တော်တော်ဇိမ်ယူတဲ့လူပဲ။

ကျုပ်ကလဲ သူ့ကို အသာစောင့်ကြည့်နေရင်းနဲ့ စိတ်ထဲတစ်ခုခု အာရုံရသလိုဖြစ်လာတယ်။
ဒါနဲ့ ဒီလူ နားနေရာ သေချာကြည့်လိုက်တော့ …

“ ဟေး.. ဟေ့.. ဟေ့လူ.. ဒုက္ခပါပဲ။ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီးများ ဇိမ်ခံနေလိုက်တာ၊ သေတော့မှာပဲ။
ဟေ့လူ..ခင်ဗျားနောက်မှာ ငါးမန်း.. ခင်ဗျားနောက်မှာ ငါးမန်း..”

မကြားဘူးဗျာ။ အရေးထဲ “ကိုမောင်မောင်ဇိမ်” လုပ်နေသေးဗျာ။
ကြည့်နေရင်း ငါးမန်းဝင်ကိုက်ပြီ၊ ဘုရားကယ်ပါဗျို ့၊ အမေရေ လုပ်ပါဦး၊ ကယ်ကြပါဦးဗျို ့၊
Help!… Help!… ကျုပ်မှာ (ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိ) ကတုန်ကရင်တွေကိုဖြစ်သွားတာပဲ။
ဒီလူက သတိတော့ အတော်ကောင်းသား၊ သူ့ဘုတ်ပြားကိုမိမိရရ ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။

ငမန်းဆိုတဲ့ အကောင်မျိုးတွေက အလစ်စောင့်တတ်တဲ့ သတ္တဝါတွေကလား။ ဒုတိယအကြိမ်
ကိုမောင်မောင်ဇိမ် ကို ချောင်းပြီးစောင့်ရင်း ခြေထောက်လှမ်းဟပ်ပြီးဆွဲချပါလေရောလား။

ကျုပ်လည်း တတ်တဲ့ပညာ မနေသာတော့ဘူးလို့ တွေးပြီး ကျုပ်အဖွဲ့ကို အသံပေးအချက်ပြ
လိုက်ပါတော့တယ်။ ကျုပ်တို့ အဖွဲတွေက လူညီတယ်ဗျ။ ခဏအတွင်းရောက်လာကြပြီး
မောင်ဇိမ်နဲ့ ငမန်းကြားထဲ အုပ်စုလိုက်တိုးဝင်ပြီးဝိုင်းကြီးပတ်ပတ် ရေကူးလိုက်ကြတာပေါ့။

သတိရှိသူမောင်ဇိမ်ခမျာလည်း သွေးစက်လက်နဲ့ သူ့ Surfboard ပေါ်မြန်မြန်မှေးတက်ပြီး
ကမ်းခြေဘက်ကိုကူးပြေးတော့တယ်။ ကျုပ်တို့ အဖွဲ့ကို ကျေးကျေးလေးတောင် သူ့ခမျာ မမန်းနှိုင်ရှာပါဘူး။

ကျုပ် ကမ်းခြေကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အရေးပေါ်လူနာတင်ကားပေါ်ကို မောင်ဇိမ်ကို
တင်သွားပြီ။ တော်ပါသေးရဲ ့လို့ စိတ်ဖြေသာတော့တယ်။ ငမန်းက သူ့ကို ပထမတစ်ချက်ခဲလိုက်တာကိုး။ ကျုပ်တို့ အဖွဲ့သာ မဝိုင်းမိလို့ကတော့ ဒီမောင် ထပ်အကိုက်
ခံရပြီး ဟိုပြတ်ဒီပြတ်နဲ့ ကြွသွားမှာသေချာပါတယ်။

ခင်ဗျာ?? ဘယ်လို?? ဪ မိတ်ဆွေက ကျုပ်တို့ အဖွဲ့အတွက် စိတ်ပူနေတာလား။
ကျေးဇူးတင်ပါတယ်နော်။ ကျုပ်တို့က “လင်းပိုင်တွေ” ပါ။ ကျုပ်တို့ အုပ်စုလိုက်ကတော့
ငမန်းသောဘာသော မကြောက်တတ်ကြပါဘူး။

ဒီလိုဗျ။ ကျုပ်တို့ လင်းပိုင်တွေက ဉာဏ်ရည်ဉာဏ်သွေး မြင့်ကြတယ်။ ကျုပ်ညီမလေး
“ခင်ပုချ်ပိုင်” ဆိုရင် သူ့သင်တန်းမှာ ဇင်ယော်တစ်ကောင်မိလို့ သူ့သင်တန်းဆရာက
ငါးတွေဆုချတာ။ ကလေးမက IQ မြင့်ချက် မကျန်ဘူးဗျို ့။ ငါးတစ်ကောင်ချန်ထားပြီး
နောက်ထပ်ဇင်ယော်တွေ ထပ်ဖမ်းနှိုင်တာ။သူဆိုရင် ဇင်ယော်တွေ ခဏခဏမိတယ်။
သိပ်ဉာဏ်ကောင်တဲ့ ကလေးမ။

ဒီ ဖန်တီးဉာဏ်ကို သူ့သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်တဲ့ “မောင်လင်းပေပိုင်”၊ “မောင်လင်းပေါက်
ပိုင်”၊ “မောင်လင်းရှုံးပိုင်” ၊ “မောင်လင်းဆန်နီပိုင်”၊ တို့ကို ပြန်သင်ကြားပေးသေးတာကလား။

ကျုပ်တို့လင်းပိုင်တွေ ဘယ်လောက်တော်တယ်ဆိုတာ ကျုပ်ပြောတော့ မိတ်ဆွေက ကျုပ်
ကို ကိုယ့်သကြားကိုယ်ချိုတယ်ထင်နေမှာပဲ။ ကျုပ်ပြောပြမယ် တစ်ခါများ ကျုပ်ကမ်းခြေနား
ရစ်နေတုန်း ကမ်းခြေ သောင်ပြင်ပေါ်မှာ အနားယူနေတဲ့ ပရော်ဖက်ဆာကြီး နှစ်ယောက်
ပြောနေကြတာ ကြားမိတယ်။

ပရော်ဖက်ဆာဦးကြောင်ကြီး ။ ။ အိုင်ဆေး ကိုပေါက်ဖော်၊ ခင်ဗျားလပိုင်တွေအကြောင်း
ဘယ်လောက်သိထားသလဲ

ပရော်ဖက်ဆာဦးပေါက်ဖော် ။ ။ Oh, you mean “Dolphins”?

ပရော်ဖက်ဆာဦးကြောင်ကြီး ။ ။ အေးလေဗျာ၊ ဒီလပိုင်တွေရဲ ့ ဦးနှောက်က လူဦးနှောက်
ထက် (၂၅%) ပိုလေးသတဲ့ဗျ။
ပရော်ဖက်ဆာဦးပေါက်ဖော် ။ ။ Really? Tell me more.

ပရော်ဖက်ဆာဦးကြောင်ကြီး ။ ။ ဟုတ်တယ်ဗျ၊ ကျွန်တော်တို့ လူတွေမှာ ဦးနှောက် အကန့် (၃)ခုရှိတာမှာ သူတို့က (၅)ခန်းရှိသတဲ့ဗျာ။

ပရော်ဖက်ဆာဦးပေါက်ဖော် ။ ။ Oh? How strange! Then….

ပရော်ဖက်ဆာဦးကြောင်ကြီး ။ ။ လူတွေရဲ ့ အာရုံခံတွေက(၂)ကန့် ထဲမှာပဲရှိတာ၊
လပိုင်တွေရဲ ့ ဦးနှောက် (၄) ခန်းလောက်မှာ အာရုံခံတွေ ရှိကြတာ။

ပရော်ဖက်ဆာဦးပေါက်ဖော် ။ ။ I see. It’s really amazing.

ပရော်ဖက်ဆာဦးကြောင်ကြီး ။ ။ ဒါကြောင့် သိပ္ပံပညာရှင်တွေ အခုထိ လပိုင်တွေရဲ ့
အာရုံခံစွမ်းရည်ကိုသိနှိုင်ဖို့ အထူးသဖြင့် အန ္တရာယ်အနံ့ကိုသိတယ်ဆိုတာကို လေ့လာနေကြဆဲပေါ့။ ပြီးတော့ ခင်ဗျားစဉ်းစားကြည့်လေ…လူဆိုတာက…

ပရော်ဖက်ဆာဦးပေါက်ဖော် ။ ။ ခလူး…ဖလူး…ခလဲ….(အိပ်ပျော်နေ)။

ချစ်စရာကောင်းလိုက်တဲ့ ပရော်ဖက်ဆာကြီးနှစ်ယောက်။ သူတို့ဆွေးနွေးနေကြတာ
ကျုပ် ကြားပြီး ပီတိတွေဖုံး ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ “ကျွီ” ခနဲ အော်မိတော့တာ၊ မြန်မြန်ပါးစပ်ကို
လက်ဝါးလေးနဲ့အုပ်ပြီး လစ်မယ်ကြံပါတယ် ။

“အိုး ကျုပ်မှာလက်မှ မရှိဘဲကိုး”။ ဟီ ဟိ။