စုံထောက်အောင်တိုက် နှင့် ကြောင်ဝတုတ်ဂိုဏ်း (၁၁)

အငှားကားလေးတစ်စီး ကန်တော်ကြီးပတ်လမ်းကို မောင်းနှင်လာသည်… ထို့နောက် White Rice စားသောက်ဆိုင်ရှေ့တွင်ရပ်လိုက်သည်…

အပေါက်ဝတွင် စောင့်နေသောကောင်လေးတစ်ဦးမှ ကားတံခါးကို ပြေးဖွင့်သည်…

ကားပေါ်မှဆင်းလာသော ဘိန်းစားတစ်ဦး နှင့် ရသေ့တစ်ဦးကို တအံ့တဩကြည့်လိုက် သည်…

သူတို့နှစ်ဦးလည်း စားသောက်ဆိုင်အတွင်းသို့ ခပ်တည်တည်ဝင်ရောက်ပြီး စားပွဲတွင် ဈေးကြီးသောအစားအစာများကို မှာယူစားသောက်သည်…

ဘိန်းစားပေါက်ဖော်မှာယူစားသောက်နေသလောက် ဘေးနားမှရသေ့ကြီးမှာ အအေးသံဗူး တစ်ခွက်ဖြင့် ဥပုဉ်တည်ပြီး ဘိန်းစားပေါက်ဖော်နဲ့ စကားပြောနေတော့သည်…

ထိုစဉ် ရသေ့ကြီး၏ အတွင်းခံအကျီ င်္ထဲမှ တယ်လီဖုန်းမြည်လာလေတော့သည်…

“ဟုတ်ပြီ… ဟုတ်ပြီ… ဟုတ်ပြီ…”

သုံးခွန်းပြောပြီး ဖုန်းချလိုက်သည်… ဘိန်းစားပေါက်ဖော်ခေါင်းမဖော်တမ်းစားနေရာမှ မော့ကြည့်လိုက်ပြီး…

“အရှေ့ကျွန်း” ဟုပြောရင်း မျက်လုံးကိုပင့်မေးလိုက်သည်….

“ အရှေ့ကျွန်းမဟုတ်တော့ဘူး… ဘူမိနက်သံကိုရောက်နေပြီ…”

ဘိန်းစားပေါက်ဖော်သည် မထိတထိဖြင့် ရသေ့ကြီးကိုပြုံးပြပြီး စားလက်စကျောက်ပုဇွန်ကို ဆက်ကိုက်နေတော့သည်…

ထိုစဉ် ဆံပင်စုတ်ဖွားလူငယ်လေးတစ်ယောက်နှင့် ဂစ်ကန်ကန်ပုံစံပေါက်နေသော မိန်းခလေးငယ်တစ်ယောက် ဆိုင်အတွင်းသို့ ဝင်လာပြီး ဘိန်းစားပေါက်ဖော်တို့ မလှမ်းမကမ်းစားပွဲတွင် ဝင်ထိုင်ပြီး စားသောက်စရာများမှာယူစားသောက်နေလေသည်…

စားသောက်ဆိုင်အတွင်းတွင်ကား လူရှင်းလျက်ရှိနေပြီး စုစုပေါင်း စားပွဲ (၃)ဝိုင်းခန့်သာရှိ နေပါသည်…

ထိုနှစ်ယောက်ဝင်လာသောအခါ ဘိန်းစားပေါက်ဖော်မှ ရသေ့ကြီးအား…

“ဗျို့ရသေ့ကြီး… ခင်ဗျားပါဏာတိပါတာကို ရှောင်ထားတယ်မဟုတ်လားဗျ…”

“ရှောင်ထားတယ်ဆိုတာလဲ သတ္တဝါတွေအတွက်ပါဗျာ… တကယ်လို့သတ္တဝါက ကျေးဇူးမသိတတ်ပဲ ကိုယ့်အသက်ကို ရန်ရှာရင်ဖြင့် ကျုပ်ဖြင့် ပုထုဇဉ်ပဲကိုးဗျ… ကိုယ့်ကိုကိုယ်တော့ ကာကွယ်ရမှာပေါ့…”

“ အဲဒါဆိုလဲ…ရသေ့ကြီးရေ… အသက်ဘေးလွတ်ရန်သာ ပြေးပေတော့…”

ထိုစဉ် ဧည့်ကြိုကောင်မလေး၏ မင်္ဂလာပါဆိုသော အသံနှင့်အတူ ကုတ်အကျီ င်္အရှည်ကို ဟန်ပါပါဝတ်ထားပြီး ဆံပင်ဂုတ်ဝဲခန့်နှင့် ဖိနပ်ချွန်ချွန်စီးထားသော လူတစ်ဦးဝင်လာပြီး

စားသောက်ဆိုင်အတွင်းသို့ရောက်ရောက်ခြင်း ကုတ်အကျီ င်္အတွင်းမှ သေနတ်ကိုထုတ်ပြီး ဆံပင်စုတ်ဖွားနှင့်ကောင်လေးရှိရာစားပွဲသို့ အမှတ်တမဲ့ပစ်ထည့်လိုက်သည်… ဆိုင်အတွင်း ရှုပ်ရှက်ခပ်သွားပြီး၊ စားပွဲတွင်ရှိသော ကောင်လေးနှင့် ကောင်မလေးမှာလဲ ကုတ်အကျီ င်္နှင့် လူကို အပြန်အလှန်ပစ်ခတ်သေးသည်…

သို့သော် အငိုက်မိသွားသည်ကတစ်ကြောင်း၊ လက်ရည်ချင်းမမျှသည်ကတစ်ဖုံနှင့် စားသောက်ဆိုင်အတွင်းမှ ထွက်ပြေးရလေတော့သည်… ဘိန်းစားပေါက်ဖော်နှင့် ရသေ့ကြီးလဲ ဘေးကင်းရာတွင် ပုန်းအောင်နေရမှထွက်လာသောအခါ…

ရသေ့ကြီးမှာ ကုတ်အကျီ င်္ဝတ်သေနတ်သမားအား သေချာကြည့်ပြီး ဝမ်းသာအားရခေါ်လိုက်သည်…

“ သမိန်ဂီ ”

“ ကိုရင်စည်သူ ”

ဘိန်းစားပေါက်ဖော်မှာ သွားတက်များ ပေါ်အောင်ပြုံးပြီးနောက်…

“ လက်ရုံးရည်ရော၊ နှလုံးရည်ပါသာလို့ ဂိုဏ်းချုပ်ဖြစ်တယ်ဆိုမှဖြင့် လေးစားစရာပါ့… ကိုရင်စည်သူကတော့ အမြဲပြောလို့ ခင်ဗျားအကြောင်းကြားဖူးပါတယ် သမိန်ဂီ… ကျုပ်ကတော့ ကြောင်ဝတုတ်ရဲ့ ရန်ကုန်အထိုင်သတင်းစုဆောင်းသူပေါ့… ကျုပ်ကို ကြောင်ဝတုတ်က အိပ်ရင်းနဲ့စဉ်းစားဖို့ ပိုက်ဆံတွေနဲ့ ဘုံကျောင်းတစ်ခုကို စီစဉ်ပေးထားတယ်…. လိုက်ခဲ့ဖို့လဲ ဖိတ်ခေါ်တယ်ဗျာ…”

“ နှူးဘာဂိုဏ်းနဲ့ ကြောင်ဝတုတ်ဂိုဏ်းဆိုတာ ဟိုးလွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာကတည်းက အတူယှဉ်တွဲနေထိုင်လာကြတဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာရှိဂိုဏ်းတွေဖြစ်သလို ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း ကြောင်ဝတုတ်အရေးနဲ့ ပတ်သက်လာတော့ အရှေ့ကျွန်းမှာမနေနိုင်ပဲ ပြေးလာရတော့ တာပေါ့… ဒါထက် ခင်ဗျားတို့ကြောင်ဝတုတ်ဂိုဏ်းပြသနာဖြစ်နေပြီထင်တယ်… ခုန (၂)ယောက်က ကြောင်ကြီးနဲ့ လက်ရုံးနှစ်ဆူဖြစ်တဲ့ ကြောင်လတ်နဲ့ ကြေးမလောင်… ကျုပ်ရောက်တာနောက်ကျရင် ခင်ဗျားတို့တော့ သွားပြီ”

“ အခုနောက်ဆုံးအနေအထားအရ ကြောင်ဝတုတ်အပါအဝင် ဂိုဏ်းမှာ ကြောင်ကြီးကို အံတု နိုင်သူမှန်သမျှကိုလဲ ဖမ်းဆီးထားတယ်… အချိန်တော့သိပ်မရှိတော့ဘူး… ရဲတို့ ထောက်လှန်းရေးတို့မရှုပ်ခင် လစ်ကြရအောင်…”

နူးဘာဂိုဏ်းချုပ် သမိန်ဂီ၊ ဘိန်းစားပေါက်ဖော်နှင့် ရသေ့ကြီး ကိုရင်စည်သူတို့ (၃)ဦးသည် လသာလမ်းရှိ ဘုံကျောင်းကြီးအား အငှားကားဖြင့်အပြေးပြန်ရောက်လာပြီး၊ လူ(၃)ဦးနှင့် မောင်အာဂ၊ နွယ်ပင်တို့ ဆုံတွေ့ကြတော့သည်…

“ မနက်ဖြန်ဆိုရင် ကြောင်ကြီးက ရန်ကုန်မှာ တစ်နှစ်တစ်ခါ ရွှေတိဂုံအောင်မြေကိုလာနင်း တယ်… မြန်မာပီပီပေါ့… အဲဒီအချိန်မှာ နှူးဘာဂိုဏ်းနဲ့ ရန်ကုန်မှာရှိတဲ့ကြောင်ဝတုတ်ကို လိုလားသူတွေက ကြောင်ကြီးကို လုပ်ကြံမယ်…”

“ အခုတော့ ဒီကရသေ့ကြီးကတော့ ကိုရင်စည်သူလို့ခေါ်တယ်… နှူးဘာဂိုဏ်းနဲ့ ကြောင်ဝတုတ်ဂိုဏ်းတို့ရဲ့ အခါတော်ပေးဆရာကြီးပဲ… အဲဒီဂိုဏ်းတွေအပြင် နိုင်ငံတော် အဆင့်အထိပေါက်ရောက်တဲ့ရသေ့ကြီး…အဲဒါကြောင့် ဦးဘလက်ချောက မင်းတို့ကို ကိုရင်စည်သူကိုရအောင်ရှာခိုင်းတာပဲ “

မောင်အာဂနှင့်နွယ်ပင်တို့သည် ဦးဘလက်ချောနှင့် ရန်ကုန်မြို့တွင်ရှိကြသော ထူးထူးဆန်းဆန်း အဖွဲ့သားများနှင့် ကြောင်ဝတုတ်ဂိုဏ်းအဆက်အနွယ်များကို တအံ့တဩ ကြည့်နေရင်း…

“ ကဲ…ဟေ့လူတွေ ခဏနေကျရင် ကျုပ်တို့နောက်ကို ရဲတွေလိုက်လာလိမ့်မယ်… နောက်တစ်ခုက စုံထောက်အောင်တိုက်ဆိုတဲ့တစ်ယောက်ကိုတော့ တော်တော်ဂရုစိုက် ရမယ်… သူလိုက်သမျှအမှုတော်တော်များများ မပေါ်တာမရှိဘူးဆိုတော့ ကျုပ်တို့လဲ သူနဲ့တွေ့ရင် မိသွားနိုင်တယ်… လောလေဆယ် သမိန်ဂီက သေနတ်နဲ့ပစ်ထားတာဆိုတော့ ရှောင်နေဖို့တော့လိုလိမ့်မယ်… အဲဒီအတွက် နောက်ထပ်ဂိုဏ်းသားတစ်ဦးဖြစ်တဲ့ အငြိမ့် မင်းသမီးဆူးခက်အိမ်ကိုသွားတာဟာ အလုံခြုံဆုံးအခြေအနေကို ရနိုင်တယ်…”

ထိုသို့ တိုင်ပင်ပြီးနောက် မင်းသမီးဆူးခက်အိမ်ဖြစ်သော ဆူးဝင်နီခြံကြီးသို့ (၅)ဦးသား ရောက်ရှိလာခဲ့သည်… အိမ်သို့ လူခေါ်ခေါင်းလောင်းလေးဆွဲလိုက်သောအခါ အိမ်တော်ထိန်း အမျိုးသမီးကြီးတစ်ဦးထွက်လာသောအခါ ဘိန်းစားပေါက်ဖော်မှ… ဆေးလိပ်ဖင်ဆီခံတစ်ခုကိုထုတ်ပေးလိုက်သည်… ထိုအခါ အိမ်တော်ထိန်းမိန်းမကြီးမှ ဆေးလိပ်ဖင်ဆီခံလေးကိုယူပြီး အိမ်အတွင်းသို့ပြန်လည်ဝင်ရောက်သွားခဲ့သည်…

ငါးမိနစ်ခန့်ကြာသောအခါ ပြန်ထွက်လာပြီး…

“သခင်မလေးက ရှင်တို့ကိုမသိဘူး… နောက်ပြီးတော့ မင်းသမီးအိမ်မှန်းသိလို့ မနှောက်ယှက်ပါနဲ့ဆိုပြီး တစ်ခါတည်းမှာလိုက်တယ်ရှင့်..”

“ဘာ….ဒီမိန်းမ ခြေလှမ်းတွေပျက်နေပြီဆိုတာ အရင်ကတည်းက ကျုပ်ရိပ်မိတယ်…” ဆရာဘလက်ရဲ့ပြုစုပျိုးထောင်မှုတွေကိုမှ မထောက်ထား… သူဒီဘဝရောက်တာ ဆရာဘလက်ပြုစုပေးလို့….တောက်”

ဘိန်းစားပေါက်ဖော်..မကျေမနပ်ဖြင့်တက်ခေါက်လိုက်သည်…

“ထားလိုက်ပါတော့ ပေါက်ဖော်ရေ… လောလောဆယ်ကျုပ်တို့ အန္တရာယ်ကင်းဖို့က ပိုပြီးတော့အရေးကြီးသဗျာ… နောက်တစ်နေရာဆက်ရှာကြည့်ဦးစို့ဗျာ…”

“ အဲဒါဆိုရင် ကျုပ်သောက်နေကျ ရှစ်မိုင်က ဟိုင်နန်ဆိုတဲ့အရက်ဆိုင်ရှိတယ်… ဒီညမိုးလင်းသောက်ပြီးတော့ ခိုအောင်းကြတာပေါ့ဗျာ… ရဲဆိုတဲ့ ခပ်ညံ့ညံ့ကောင်တွေက အရက်ဆိုင်မှာဆို သတိမမူပဲဖမ်းမိမှာမဟုတ်ဘူး… ကျုပ်တို့တရုတ်တွေပြောနေကျလိုပေါ့…အန္တရာယ်အရှိဆုံးနေရာက အလုံခြုံဆုံးပဲဆိုတာလေဗျာ…”

“အိုကေ…အဲဒါဆို ကျုပ်တို့သွားကြမယ်… ဦးဘလက်တို့ကို အရင်ကယ်ပြီးမှ မင်းသမီးဆူးခက် ကျုပ်တို့အပေါ်သစ္စာမဲ့ကြောင်း ဦးဘလက်ကို ပြောပြပြီး အရေးယူခိုင်းရမယ်… ကျုပ်တစ်သက်မကြေဘူးဗျာ…”

ခင်တဲ့-

ကြောင်ဝတုတ်