ေၾကာင္၀တုတ္ဦးထီးဆိုခဲ့တဲ့… ပျောက်ဆုံးသွားသော နိဗ္ဗာန်ဘုံဆိုတဲ့ သီချင်းလေးကို အတော်လေးနှစ်သက်မိခဲ့ဖူးတယ်… ကိုယ်ကြိုက်တတ်တဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းသီချင်းမဟုတ်ပေမယ့်… စကားလုံးတွေရဲ့ နူးညံ့မှုအင်အားကို ခံစားခဲ့ရဖူးတယ်… ပြီးခဲ့တဲ့သင်္ကြန်… မဏ္ဍပ်မှာ ရေပက်ဖို့လဲ… ငယ်တော့တဲ့အရွယ်မဟုတ်… ရိပ်သာဝင် တရားအားထုတ်ရအောင်လဲ… စိတ်ဝင်စားတဲ့ကိစ္စထဲမပါတဲ့အခါကျတော့… ရေကစားနေသူတွေရဲ့ ပုံရိပ်လေးတွေကို ဝါသနာအရထွက်ရိုက်မယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးလေးနဲ့ ထွက်လာခဲ့မိပါတယ်… လှည်းတန်း မီးပွိုင့်ရောက်လို့ ကားပိတ်နေတဲ့အချိန်မှာ ရေပက်ခံကားခေါင်းခန်းထဲက အပူအပင်ကင်းကင်း… အသောက်အစားကင်းကင်းနဲ့… ဖြူစင်တဲ့အပျော်တွေ ကိုယ့်ဆီကိုပါ ကူးစက်စေတဲ့ ကလေးနှစ်ယောက်ကိုတွေ့မိတော့… ကင်မရာလွယ်… ကားပေါ်ကဆင်းပြီး… ကင်မရာရေစိုလဲ စိုကွာဆိုပြီး… ဆင်းရိုက်လိုက်မိတဲ့ပုံလေးပါ… အကြောင်းကြောင်းကြောင့် Edit မလုပ်ဖြစ်ပေမယ့်… Edit ပြန်လုပ်တဲ့အချိန်မှာပါ… သူတို့အပျော်တွေ ပြန်လည်ကူးစက်သလိုခံစားရပါတယ်… အလုပ်တွေ… တာဝန်တွေကြားမှာ မွန်းကြပ်နေကြတဲ့… ကျွန်တော်တို့အတွက်… ပျောက်ဆုံးလေခဲ့ပြီးသော နိဗ္ဗာန်ဘုံအမှတ်တရပေါ့ဗျာ…. ဂဇက်မှာ လူမှားပေါင်းမိလို့ ဓာတ်ပုံရိုက်ဖြစ်သွားတာမို့… အမှတ်တရ… […]
ရွာထဲမရောက်ဖြစ်တာ ကြာခဲ့ပြီ… သံယောဇဉ်က တွယ်လျက်ရှိသည်မို့… အခုအချိန်မှာတော့ မှတ်တမ်းတစ်ခု… နောက်တချိန်အတွက် သမိုင်းတခုဖြစ်မယ့် ဓာတ်ပုံတချို့ကို… ရွာထဲလာပြီး မှတ်တမ်းတင်ခဲ့ပါ၏… ၂၀၁၅ခုနှစ်၊ နိုဝင်ဘာလ (၁)ရက်နေ့၊ သုဝဏ္ဏမြို့၊ မြို့ဦးစေတီဘောလုံးကွင်းတွင် ကျင်းပခဲ့သော အမျိုးသားဒီမိုကရေစီအဖွဲ့ချုပ်၏ အောင်နိုင်ရေးဟောပြောပွဲ မှတ်တမ်းဓာတ်ပုံများ (သူကြီး… သင့်ကြောင့်ဆာဗာမပျက်ပါစေနှင့်…) ဓာတ်ပုံရိုက်ဖြစ်တဲ့ တစ်နှစ်မပြည့်တပြည့်သက်တမ်းတိုလေးအတွင်းမှာ… အမေဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်ကို အခုလိုအရှင်လတ်လတ်ကြီး […]
ဒီရက်ပိုင်းတွေက မိုးကလဲရွာ… အိမ်ထဲရိုက်စရာလဲ ပန်းကမရှိ… ရှိတဲ့ပန်းတွေချည်းပဲ လွှတ်ရိုက်နေပြန်ရင်လဲ… မြင်သူတွေက အကောင်းသေးသေးကွေးကွေးနဲ့ စိတ်ပြောင်းသွားပြီထင်မှ… ကိုယ်ကျိုးနဲနေပါ့မယ်ဆိုနေတုန်း… ဓာတ်ပုံလေးတစ်ပုံရိုက်ဖြစ်ဖို့ အကြောင်းတိုက်ဆိုင်လာသဗျ… ဒါနဲ့ပဲ အဲ့ပုံလေးရိုက်ဖြစ်တယ်ဆိုရမှာပေါ့ဗျာ… ဒီပုံလေးနဲ့လိုက်မယ့် အင်္ဂလိပ်သီချင်းလေးတစ်ပုဒ်ထဲက… အပိုင်းအစလေးတစ်ခုလဲ… ထပ်တူသတိရမိပြန်ရော… “I’m the one who took a walk on the moon And I made the seven wonders too There is nothin’ that I cannot do Cause I am human…..” ဆိုတဲ့သူက ကျွန်တော်လွှတ်ခိုက်တဲ့အဆိုတော်ကြီး Rod Stewart ရဲ့ သီချင်း… သီချင်းခေါင်းစဉ်က “Human” တဲ့… […]
စံပယ်ပန်းတော့ရှာတွေ့ပြီ… အပွင့်တွေက စိတ်တိုင်းကျလောက်အောင်သိပ်မလှဘူး… စံပယ်တွေချည်းအားမရလို့…. ကျန်တဲ့ပန်းလေးတွေလဲထည့်ပေးလိုက်တယ်ဗျာ… မက်ခရိုဆေးအောင်တယ်ပဲဆိုကြပါစို့… အော်… ပြောရဦးမယ်… Mac ပေါ်မှာကြည့်တဲ့ပုံတွေအရမ်းလှပြီး… PC ပေါ်ရောက်တဲ့အချိန်မှာ အရောင်ပြောင်းသွားတယ်လို့ခံစားရတာ… PC ပဲမကောင်းတာလား Mac ပဲအရမ်းကောင်းနေတာလားမသိ… ခင်မင်လျက်- ဖက်ဖက်ကက်
ကျွန်တော်လဲ ပန်းပုံလေးတွေတင်ချင်တယ်…. နေရာစုံလျှောက်သွားရင်းက…. စိတ်ထဲလှသမျှပန်းလေးတွေကို မှတ်တမ်းတင်ထားမိတာပါ…. အိုဘယ့်….. ပန်းဆိုမှ…..ပန်း… ခင်မင်လျက်- ဖက်ဖက်ကက်
သူငယ်ချင်း ခင်ဇော်တို့တွေ ပုဂံမြေအမှတ်တရ ဓာတ်ပုံတွေတင်တော့…. ကျွန်တော်လဲ ချစ်သောပုဂံမြေအမှတ်တရလေးတွေ တင်ချင်တဲ့ဆန္ဒလေးဖြစ်လာလို့ တင်လိုက်ပါတယ်… မတောက်တစ်ခေါက်နဲ့မို့ မျက်စိနောက်ရင် ခွင့်လွှတ်ကြပါလို့… ခင်မင်လျက်- ကြောင်ဝတုတ်
အစိုင်အခဲတစ်ခု၏အပိုင်းအစတစ်ခု မိုက်အိုက်ဖ်ရဲ့ ဒီဇိုင်းပိုင်းဆိုင်ရာလွမ်းမိုးမှုက သူ့ရဲ့ကလေးကို အိမ်သုံးပစ္စည်းတွေကြားမှာပဲ အရွယ်မတိုင်ခင် ရင့်မှည့်စေခဲ့ပါတယ်… မိုက်ဟာ ငွေပန်းတိမ်ဆရာအဖြစ်ရော အိပ်ဆက်စ် (Essex)ရဲ့ ဆရာတစ်ယောက်အဖြစ်ရော နှစ်ပေါင်းများစွာလုပ်ကိုင်ခဲ့သူလဲဖြစ်ပါတယ်… မိုက်ရဲ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် တစ်ဦးရဲ့ပြောပြချက်အရ သူဟာ ကြီးမားပြီးသိမ်မွေ့တဲ့လူ့ဘီလူးကြီးပါတဲ့… သူဟာနှစ်သက်ဖွယ်ကောင်းပြီး သူ့ရဲ့လက်ရာမြောက်မှုက လေးစားစရာကောင်းပါတယ်တဲ့… သူ့ရဲ့ဖန်တီးနှိုင်မှုစွမ်းရည်ဟာ သူ့ကိုလက်မှုပညာသည်တစ်ယောက်အဖြစ်အသက်မွေးဖို့ ဆုံးဖြတ်စရာတစ်ခုဖြစ်လာပါတယ်… ဒါပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာတော့ သူ့ကိုပညာရေးက ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် လွှမ်းမိုးသွားပါတော့တယ်… မိုက်ဟာ ပညာရေးဝန်ကြီးဌာနက သီးသန့်ရွေးချယ်ခံရတယ့် ဆရာတစ်ယောက် ဖြစ်လာပြီး Her Majesty’s Inspector လို့ခေါ်တဲ့ ဘွဲ့တံဆိပ်တစ်ခုချီးမြှင့်ခံခဲ့ရပါတယ်… သူဟာ ခရိုင်တွင်း မှာရှိတဲ့ ကျောင်းတွေရဲ့သင်ကြားမှုအရည်အသွေးကို စောင့်ကြည့်လေ့လာမှုလုပ်ဖို့ တာဝန်ပေးအပ်ခြင်းခံရပါ တော့တယ်… သူအဓိကစောင့်ကြည့်ရမယ့်ဘာသာရပ်ကတော့ ဒီဇိုင်းနှင့် နည်းပညာဖြစ်လာပါတယ်… အဲဒီအချိန်မှာ ဗြိတန်ကျောင်းတွေဟာ အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလန်းနှင့်သက်ဆိုင်သောပညာရေးစနစ် ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်အောင်ကြိုးစားနေချိန်ဖြစ်ပါတယ်… သင်ရိုးညွှန်းတန်းအခြေခံပညာရေးနဲ့ လက်တွေ့ အသုံးချပညာရေးတို့ကြားမှာရှိတဲ့ […]
အပိုင်း (၁) ဒဏ္ဍာရီလာအရပြောရမယ်ဆိုရင် ဆယ့်ခုနစ်ရာစုနှောင်းပိုင်းအချိန် ဘုရင်ချားလ်-၂ က သူ့ရဲ့မူးမတ်တစ်ပါးရဲ့ အိမ်တော်မှာကျင်းပတဲ့ စားသောက်ပွဲကြီးမှာ တည်ခင်းဧည့်ခံတဲ့ အသားဟင်းလျာကို ကျေနပ်နှစ်သက်မှု ကြီးစွာဖြစ်ပြီး The hunk of meat Sir Loin လို့ ဘွဲ့အမည်တပ် ပေးခဲ့ရာကစလို့ အမဲခါးအသားကြော် Sirloin Steak ဟာ လန်ဒန်မြို့ရဲ့ ဆင်ခြေပုံးဒေသ ချင်းဖိုဒ့် (Chingford) ရဲ့ နာမည်ကျော် ထုတ်ကုန်ဟင်းလျာ တစ်ခုအဖြစ် ထင်ရှားစေခဲ့ပါတယ်… ချင်းဖိုဒ့် (Chingford) ကမွေးထုတ်ပေးလိုက်တဲ့ နောက်ထပ်နာမည်ကျော်တစ်ခုကတော့… ၁၉၆ရခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီလ (၂၇)ရက်နေ့မှာမှ ဂျိုနသန် ပေါလ် အိုက်ဖ် (Jonathan Paul Ive) ဟာ လူ့ဘုံလောကာကြီးထဲကိုရောက်ရှိလာခဲ့တယ်… အဆင်ပြေချောမွေ့လျက်ရှိသောအိပ်ခန်းပေါင်းများရှိနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်အသိုင်းအဝိုင်းတွေနဲ့ လန်ဒန်မြို့ရဲ့ မြောက်ဘက်အစွန်းဆုံး… မြို့ပြနဲ့ဆက်စပ်နေတဲ့ […]
အချိန်က မှတ်မှတ်ရရ… ၂၀၁၄ခုနှစ် တပ်မတော်နေ့… အလုပ်ပိတ်ရက်မို့… မိန်းမနားကပ်… မိန်းမချက်ကျွေးတဲ့ထမင်းလေးစားပြီး အဆီလေးရစ်နေတုန်း.. နေ့လည် (၁)နာရီလောက်မှာ စစ်တွေရုံးက Logisitc တစ်ယောက် ကျွန်တော့်ဖုန်းကို ဆက်လာတယ်… ပိတ်ရက်တွေကို ရုံးကဖုန်းဆက်တော့ လေးတိလေးကန်စိတ်နဲ့ပဲ ဖုန်းကိုကိုင်လိုက်မိတယ်… တစ်ဖက်က… အစ်ကိုရေ… ကွန်ပျူတာတွေ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲတဲ့… ခပ်နောက်နောက် ကျွန်တော်က ရေဆေးပြီး နေလှန်းထားလိုက်လို့ ပြောလိုက်မိသေးတယ်… ပြီးတော့မှ… တစ်ဖက်နေ ဘယ်ဟာတွေဖြုတ်သယ်လာရင်ရမလဲ ဆက်မေးပါတယ်… ဒီလိုထူးဆန်းတဲ့မေးခွန်းကို ဖြေဖို့ ကျွန်တော်မေးခွန်းတစ်ခုထပ်မေးရပါတော့တယ်… “စစ်တွေမှာဘာဖြစ်လို့လဲဟင်…” ဖြစ်တာကတော့ တပ်မတော်နေ့မတိုင်ခင်ညပိုင်းက စစ်တွေမြို့ပေါ်မှာရှိတဲ့ NGO တွေ UN တွေရဲ့ ရုံးတွေ… ကုန်လှောင်ရုံတွေကို ဒေသခံလူတွေက အင်အားသုံးပြီး ဖျက်ဆီးလိုက်တဲ့အကြောင်းနဲ့… ကျွန်တော်တို့ ရုံးလဲ ပျက်ဆီးမှုရှိပြီး အရေးကြီးဒေတာတွေ ပြန်သယ်ဖို့အကြောင်းကို […]
ဒီနေရာမှာ… ကွယ်လွန်သွားပြီဖြစ်တဲ့… ဆရာကြီးဦးသုခရဲ့ စကားအဖွင့်လေးကို ယူသုံးခွင့်ပြုပါခင်ဗျာ… အာဒံနဲ့ဧဝကပဲစတယ်ပြောပြော… ဗြဟ္မာကြီးလေးဦးကပဲစတယ်ပြောပြော ခြေနှစ်ဖက်… လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကြားမှာ ခေါင်းရှိပြီး ဘာသာစကားတစ်မျိုး သို့တည်းမဟုတ် တစ်မျိုးထက်ပိုပြီး ပြောဆိုနိုင်သော သတ္တဝါကို လူဟုခေါ်ပါသည်လို့ အဖွင့်လေးမှာ ကျွန်တော်ဆိုချင်သဗျ… နိုင်ငံခြားအဘိဓာန်တချို့ရဲ့အလိုကျတော့ Having human form or attribute တဲ့ဗျား… လူသားပုံစံ သို့ လူသားဆန်သောပင်ကိုယ်အရည်အချင်းတွေရှိရင် လူသားလို့ဆိုလိုပါတယ်တဲ့… ကဲ…ဟုတ်ပါပြီဗျာ… ဒီတော့ လူဆိုတာနဲ့ လူသားပုံစံဝင်ရမယ်… ခြေနှစ်ဖက်ပေါ်ရပ်ပြီးလမ်းလျှောက်ရမယ်… လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဦးခေါင်းပါဝင်ပြီး လူသားတို့အရည်အချင်းတွေဖြစ်တဲ့ စကားပြောဆိုဆက်ဆံတာတို့ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးတို့ မွေးဖွားခြင်း၊ သေဆုံးခြင်းတို့ တည်ရှိဖြစ်ပျက်နေရင် မြို့ကြီးသားပဲဖြစ်ဖြစ်… တောနေလူပဲဖြစ်ဖြစ်… လူသူအရောက်အပေါက်နဲတဲ့နေရာက လူရိုင်းပဲဖြစ်ဖြစ်… အားလုံးကို ခြုံကြည့်လိုက်တော့ လူဟာ လူပါပဲ… ဒီနေရာမှာ ဘာသာတရားတွေမပါဘူး… ဘာသာစကားတွေမရှိဘူး… ဓနဥစ္စာတွေ […]
ကျွန်တော်ပြောချင်တဲ့အကြောင်းအရာလေးကို ရိုးရိုးလေး 64bit လို့နာမည်ပေးလိုက်ပါတယ်… အလွယ်ဆုံးပြောရရင် ကျွန်တော်ပြောချင်နေတဲ့အကြောင်းအရာဟာ 64bit အကြောင်းအရာပါပဲ… ဒါဆိုရင် 64bit ဆိုတာ ဘာလဲသိချင်ကြလိမ့်မပေ့ါ…. ဒီလိုပါဗျာ… 64bit ဆိုတာ 64bit ပါပဲ… ဒါပေမယ့် 64bit မရောက်ခင်မှာ… 64bit မဖြစ်ခင်မှာ ကျွန်တော်တို့က 32bit နဲ့အကြာကြီးဖြတ်သန်းခဲ့ရတယ်ခင်ဗျာ… ခင်ဗျားတို့ သတိထားမိချင်သတိထားမိမယ်… သတိမထားမိရင်သတိမထားမိဘူး… ကျွန်တော်တို့တတွေ 32bit နဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာလက်တွဲခဲ့ဖူးကြပါတယ်… ကျွန်တော်တို့ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း ကျွန်ပျူတာသုံးခဲ့ကြတယ်… အဲဒီကွန်ပျူတာတွေဟာ 64bit လား 32bit လားဆိုတာ သိသူတွေသိကြမယ်… မသိသူတွေမသိကြဘူး… ဒီနေရာမှာ နည်းပညာစကားကို လွယ်လွယ်ရှင်းရှင်းနားလည်အောင်ပြောရရင်… […]
လူ့လောကဆိုတော… ဘုတ်ငှက်တို့ ကျေးငှက်တို့ ပျံသလို… နိမ့်တုံမြင့်တုံရှိသတဲ့… ကျွန်တော် တက္ကစီကားဆရာအလုပ်ကို ဘဝဆိုတဲ့လေထန်လှိုင်းထန်တွေကြားထဲမှာ တစ်လကျော်ကျော်ခန့်လုပ်ခဲ့ရဖူးပါသည်… ထိုစဉ်တုန်းက ရယ်စရာမကောင်းပေမယ့်… ယခုအချိန်ပြန်တွေးတဲ့အခါမတော့… ခဏတာအမောတွေကြားထဲက…တဒင်္ဂအပြုံးလေးတွေဖြစ်လာခဲ့ရပါပြီ… ဘဝတစ်ကွေ့က… ရယ်သံခေါင်းတစ်ဝှေ့လို့ပဲဆိုလိုက်ချင်ပါတော့သည် ခင်ဗျား… တက္ကစီကားတစ်စီးလက်ထဲရောက်တဲ့အချိန်… ပထမဆုံး ကားမောင်းရင်းခရီးသည်ရှာရတာ… ခရီးသည်တွေ့ပြန်တော့ ကိုးလိုးကန့်လန့်နေရာကတားသမို့… နောက်ကားကို ညှာတာမိရင်း ခရီးသည်မရတာတို့… ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်တန်းမစီချင်လို့ ခရီးသည်မတင်တာတို့နဲ့မို့… စီးပွားဖြစ်ခဲ့လားလို့မေးရရင်… စီးပွားမပျက်ရုံတမည်ပါ… အဲ… အုံနာကျေးချန် ဆီဖိုးနှုတ်ပြီးရင်တော့ဖြင့်… တစ်ခါတစ်လေ ၂၀၀၀- ၃၀၀ဝ လောက်တော့ ခပ်ပါးပါးကျန်သမို့… သိပ်မဆိုးလို့ပြောရမပေါ့… ကားခမကုန်ဘဲ… အလုပ်ရောက်သလို… သုံးစရာစွဲစရာအတိုအစလေးရသမို့… အမြတ်မထွက်ရင်တောင် အရင်းမစိုက်ရဘူးဆိုရမပေါ့… ဒါတွေထားပါလေ… အရင်ဆုံးအမှတ်တရဖြစ်တဲ့ ခရီးသည်တစ်ယောက်ကိုပြောပြပါ့မယ်… ဒီလိုဗျာ… တစ်နေ့… တနင်္ဂနွေတစ်ရက်… ကျွန်တော်ကားမောင်းလာတုန်း တာမွေအဝိုင်းနားမှာ စုံတွဲတစ်တွဲကားငှားပါတဲ့… ယောင်္ကျားလေးဖြစ်သူက ကျွန်တော့်ကို […]
လမ်းသွယ်ထဲမှာ ဆူဆူညံညံနဲ့ ဒီဂျေသံကြားနေမိတယ်… မီးတွေလဲ ထိန်ထိန်လင်းလို့… နိုင်ငံခြားက နိုက်ကလပ်တစ်ခုကိုတောင် သတိသွားရမိပါသေး၏… အိုင်ရင်းဇင်မာမြင့်ဆိုလဲ ဟုတ်ရဲ့… နီနီခင်ဇော်ဆိုလဲတမူ… ဖြူဖြူကျော်သိန်းလဲ ချန်မထားခဲ့ကြ… ဒီဂျေသံများနှင့် လမ်းကြိုလမ်းကြား… လမ်းမကြီးငယ်… အသွယ်သွယ်မှာ… မြင်နေကြားနေရသမို့… အမြင်မပါ…အသံနှင့်ဆုံးဖြတ်ကြမည်ဆိုလျှင်… ရန်ကုန်မြို့လုံးကျွတ်… ကပွဲဆင်နွဲနေသလား… ရာဇဝင်ထဲက နက္ခတ်သဘင်ဆင်ယင်နေသည့်အလား အထင်ကိုမှောက်မှားစေနိုင်ပါ၏… တကယ်တော့ ဒါဟာ… ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တို့ရဲ့ အထွတ်အမြတ်ထားရာ… ကထိန်သင်္ကန်းကပ်လှူပွဲအတွက်… အလှူခံနေခြင်း… ပဒေသာပင်များကို ဆိုက်ကားများနှင့်တသွယ်… လူများထမ်းလို့တမူ… လမ်းမများ… လမ်းထိပ်များ…လူသွားလမ်းဘေးများမှာ ချပြထားပြီး… အလှူခံနေကြခြင်းပါတဲ့… ဒါဟာ… အလှူခံနေခြင်းပါတဲ့… နိဗ္ဗာန်သွားရာလမ်းဖြောင့်ဖြူးဖို့ အထောက်အပံ့တွေအတွက်… အော်… အလှူခံနေခြင်းတဲ့လား… ရပ်ကွက်ထဲကအလှူခံ… မိုးလင်းတာနဲ့ညံလို့… မရပ်မနား မိုက်ခွက်နားမှာ စေတနာရှင်… အလှူခံပေးသူများ… ဇာတ်တော်များကတဖုံ… တရားတိုတရားစများတသွယ်နဲ့… လှူဒါန်းမည့်သူများရဲ့ နှလုံးသားက စေတနာသဒ္ဒါတရားကို ချွေချနိုင်ဖို့… […]