ကွမ်းပို ့စ်

“ မလှူတတ် ဈေးရောင်း ” တဲ့ ။ ဒီစကားလေး ဟာ ဈေးသည်လောက မှာ တော်တော် သုံးကြတဲ့ စကားလေးပါ ။ ငယ်စဉ်က လူကြီးသူမ များ ပြောစကားတွေ ထဲ မှာ ဒီစကားလေး ပါလာပြီ ုဆိုရင် ပိုက်ဆံ လိုချင် လို ့မှ ဈေးရောင်းပါတယ် ဆိုမှ ။ လှူတာနဲ ့ဘာဆိုင်လို ့လဲ ပေါ့ ။ ကြီးတော့ ကိုယ်တိုင် ဈေးသည် ဘဝ ရောက်မှ ကောင်းကောင်းကြီး နားလည် သဘောပေါက် တော့တယ် ။ မကြာခဏ ဆိုသလို ဈေးမှားရောင်းမိတယ် ။ မှားတယ် ဆိုတာကလည်း ကိုယ့်ဘက် နစ်နာတဲ့ အမှားတွေ ချည်းပဲ ။ ဥပမာ ၁၀ဝ ကျပ်နဲ ့ရောင်းရမယ့် ပစ္စည်းမျိုး ကို ၇ဝ ကျပ် နဲ ့မှားရောင်းလိုက်တာမျိုး ။ ၅ဝ ကျပ် အရင်းရှိတဲ့ ပစ္စည်းမျိုး ကို ၁၀ဝ ကျပ်နဲ ့ရောင်းရမယ့် အစား ၇ဝ ကျပ် နဲ ့ရောင်းလိုက်မိတာမျိုး က ၂ဝ ကျပ်တော့ မြတ်ပါသေးတယ် ဆိုပြီး ဖြေသာနိုင်ပေမယ့် ၊ ၁၅ဝ ကျပ် အရင်းရှိတဲ့ ပစ္စည်းမျိုး ကို ၁၀ဝ ကျပ်နဲ ့မှားရောင်းမိခဲ့ရင်တော့

“ ဪ….အလှူ လုပ်တယ် လို ့ပဲ သဘောထားလိုက်ပါတော့မယ်လေ ” လို ့စိတ်နှလုံးသွင်းရတယ် ။ ငွေရင်းထဲမှ ဆုံးရှုံးသွားသော်လည်း ကုသိုလ်ဖြစ်ကျန်ခဲ့အောင် ဈေးသည်ပီပီ ကိုယ့်အတွက် ရသလောက် ပြန်ဆယ်တဲ့ သဘော ။

ဈေးသည် နဲ ့ဈေးဝယ် ဇါတ်လမ်းပေါင်း သောင်းခြောက်ထောင်မကပေါ့ ။ ဈေးသည် က ဈေးဝယ် ကို နှပ်တဲ့ အဖြစ် ၊ ဈေးဝယ် က ဈေးသည် ကို တင်စီး ညွန် ့တဲ့ အဖြစ် စသဖြင့် ကြားဖူး ကြုံ ဖူးကြမှာပါ ။ တစ်ကယ်တမ်းကြ လူတိုင်း ဟာ ကိုယ် ကိုယ်တိုင် ဈေးသည် ဖြစ်လိုက် ၊ ဈေးဝယ် ဖြစ်လိုက် နဲ ့သံသရာ လည်နေတာ ကို တော့ သတိမထားမိကြသူ တော်တော် များမှာပါ ။

ဥပမာ ဆိုရမယ် ဆိုရင်

ဝန်ထမ်း တစ်ဦး ဖြစ်သော ကိုဘမောင် သည် လခ ထုတ်လာသဖြင့် ဈေးဝယ်ထွက်လာသည် ။ ကိုဘမောင် လိုချင်သော ပစ္စည်းတစ်ခု ကို တွေ ့သောအခါ ကိုဘမောင် သည် မတန်တဆ ဈေးဆစ်လေတော့သည် ။ ဈေးသည် က ဆိုထားသည့် ဈေးမှာ ဈေးမှန် ၊ ပစ္စည်းမှာလည်း စစ်မှန်နေသည့်တိုင် ဇွတ်ဆစ်သည် ။ နောက်ဆုံး ဈေးသည် က အလိမ္မာနည်း နှင့် မရောင်းတော့ပါဘူး (မဖွယ်ရာ ဆက်မဖြစ်အောင်)  ဟု ဆိုလာသည့် တိုင်အောင် ကိုဘမောင် ထပ်ဆစ်သည် ။ နောက်ဆုံး မရသောအခါ ကိုဘမောင် ပြောသည်မှာ

“ မင်းတို ့လို ရောင်းနေတဲ့ သူတွေ အများကြီး ။ တစ်ခြားမှာ  သွားဝယ်မယ် ”

အမှန်တစ်ကယ် ကိုဘမောင် မေ့နေသည် မှာ သူကိုယ်တိုင် သူ၏ လုပ်အား ကို အချိန်ဖြင့် ရောင်းစားနေသော လုပ်အား ရောင်းစားနေသူ တစ်ဦး ဆိုတာပါ ။ မနက် ၉ နာရီ မှ ညနေ ၅ နာရီ ၊ နေ ့လည် ထမင်းစားနားချိန် ၁ နာရီ နှုတ်သော် တစ်ရက် ရ နာရီ ၊ တစ်ပတ် ၄၉ နာရီ ၊ တစ်လ ၁၄၇ဝ နာရီ အချိန်တို ့ကို လစာ ကျပ်ဖြင့် ယူပြီး လုပ်အား ကို ရောင်းစားနေသည် မဟုတ်ပါလော ။ ကိုဘမောင် အလုပ်ခွင်တွင် ပြောပါလိမ့်မည် ။  “ သူဌေး က ပေးတာက နဲနဲ ၊ ခိုင်းတာက များများ ” ဟု ညည်းပြ ပါလိမ့်မည်  ။ ကဲ…သံသရာ လည် နေခြင်း မဟုတ်ပါလော ။ ဆိုရရင်တော့ ဗျာ ။ ဘယ်နေရာ မဆို ကိုယ်ချင်းစာစိတ် လေး ထားရှိသင့်တယ် လို ့မြင်မိတယ်ဗျာ ။  ဘာလုပ်လုပ် ကိုယ် ကိုယ်တိုင် ကိုယ်ချင်းစာစိတ်လေးနဲ ့ပြုမူ ပြောဆို ဆောင်ရွက် ခဲ့မယ် ဆိုရင်  ကိုယ့်ပေါ ်မှာလဲ  ကိုယ်ချင်းစာပေးမယ့် သူတွေ ပြန်ရှိလာမှာ မလွဲဧကန် မဟုတ်ပါပေလား ။

စကားချပ်   ။   ။  မနက်စောစော ၊ မောင်ပေ တစ်ယောက် ဈေးဆိုင်လေး ကို ဖွင့် ၊ ဘုရား ကပ်လှူထားတဲ့ ပန်း ကို စွန် ့၊ သောက်တော်ရေ စွန် ့။ ဘုရားပန်း အသစ်ကပ်လှူ   ပြီး  ဆိုင်  သန် ့ရှင်းရေး လုပ် ၊ ဈေးဝယ်ထိုင်မျှော် ၊ ဟော…ဦးဦးဖျားဖျား ဈေးဦးပေါက် အားပေးမယ့် ဈေးဝယ် ၂ ယောက် လာပါပြီ ။  ဈေးသည် တို ့၏ နဂို ဗီဇ အတိုင်း ချိုချိုသာသာ နဲ ့ရောင်းဈေး လေး ပြောပြ တာပေါ့ ၊ ၃၀ဝ ကျပ် ဆိုပါတော့ ဗျာ ၊ ဈေးဦးပေါက် ကြီး မိုလို ့ဈေးအရောင်းအဝယ် တည့်အောင် ခါတိုင်း ၃၃ဝကျပ် ရောင်း တဲ့ ပစ္စည်း ကို ရာလိုက်ဈေး ၃၀ဝ ကျပ် ဖြင့် ရောင်းပေးမယ်ပေါ့ ၊ ကိုရွှေဈေးဝယ် က ခပ်မာမာ ခပ်တင်းတင်း နဲ ့၂၀ဝ ကျပ် ပေးမယ်တဲ့ ၊ ၈ ခု ပေးပါတဲ့ ။ မရပါဘူး ခင်ဗျာ…… လို ့ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး လေး ငြင်းလိုက်တော့ ၊ ကိုယ့်လူတွေ က ပစ္စည်း ကို ခိုးရာပါ ပစ္စည်းကြည့်သလို သေချာ ပြူးပြဲ ကြည့်တယ် ။ ဒီ့နောက် ထပ်ပြောလာတယ် ။ ၂၀ဝ တော့ လုပ်လိုက်တဲ့ ။ မရပါဘူး ဟု ထပ်ပြောတော့ ၊

“ အေး… ၂၀ဝ မရလဲ ရေသောက်ပြန်တာပေါ့ကွာ ”  ဆိုပြီး မောင်ပေ့ ဆိုင်ရှိ သန် ့သန် ့ရှင်းရှင်း ဆေးကြောတိုက်ချွတ် ရေဖြည့် ထားတဲ့ ရေအိုးစင်လေးကနေ ရေအဝ ခပ်သောက်ပြီး လစ်သွား ကြပါလေ ရော ။ မောင်ပေ လည်း ဒေါသဖြစ်ရမှာလိုလို ၊ ရေအကျိုး၁ဝပါးပဲ ယူရမှာလိုလို နဲ ့မင်္ဂလာရှိတဲ့ မနက်ခင်းလေး မှာ ဈေးဦး ချိုးခံ လိုက်ရတဲ့ ဈေးသည် တစ်ဦး ဘဝ ကို ပဲ ရင်နာရမှာလိုလို နဲ ့ ။ အခု တင်ဆက်လိုက်တဲ့ ကွမ်းပို ့စ်လေး ကို ပဲ အပြေးလေး လာပြီး တိုက်ပင်းလေး ရိုက် တင် လိုက်ရပါကြောင်း  ။

ကျေးဇူးတင်ပါသည် ။