တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ခန့်ခန့်ငြားငြား လောဘ ဒေါသ သောကတွေကင်းစင်တဲ့မျက်နှာထားနဲ့ ဆွမ်းခံကြွနေတဲ့ ရှင်အဿဇိသွားရာနောက်က ဥပတိဿဆိုတဲ့သူငယ်လေး မသိမသာ ကပ်လိုက်သွားတယ်။ တစ်နေရာရောက်တော့ ရှင်အဿဇိ ဆွမ်းဘုန်းပေးတယ်။ ဥပတိဿဆိုတဲ့သူငယ် ဘေးနား အသာလေး ထိုင်နေတယ်။ ရှင်အဿဇိလဲ ဆွမ်းဘုန်းပေးပြီးရော သူသိချင်တာကို မေးပါတော့တယ်။ ‘အရှင်၊ အရှင့်ကို ကြည့်ရတာ အတော်ငြိမ်းချမ်းမှုရှိတယ်၊ ဒီတော့ အရှင့်ရဲ့ သန္တာန်မှာ တရားထူးရှိမယ်လို့ ယူဆတယ်၊ အဲ့လို တရားထူးများ ရှိလို့ သိထားတယ်ဆိုရင် ပြောပြ ဟောပြစမ်းပါ’ တဲ့။ ဒီတော့ ရှင်အဿဇိ က ငါက ရှည်ရှည်ဝေးဝေး မပြောပြတတ်ဘူး။ တိုတိုပဲ ပြောပြတတ်တယ်။ ရှည်ရှည်ဝေးဝေးသိချင်ရင်တော့ ငါတို့ဆရာ ဂေါတမရှိတယ်။ သူ့ဆီကို သွားမေးပါလို့ ပြောတယ်။ အရှင်ပြောတတ်သလောက် တိုတိုသာ ပြောပါလို့ ပြောတော့ […]

ရတနာသုံးပါးထဲက ဘုရားရှင်နဲ့တရားတော်ကို ဘာကြောင့် ဘယ်လိုကိုးကွယ်ရသလဲဆိုတာနဲ့ပတ်သက်ပြီး ထင်သာမြင်သာအောင် ပြောပြခဲ့တယ်။ ဒီတခါ သံဃာရတနာလို့ခေါ်တဲ့ သံဃာတော်တွေကို ဘာကြောင့် ဘယ်လို ကိုးကွယ်ရတယ်ဆိုတာနဲ့ပတ်သက်ပြီး နည်းနည်း ပြောပြရအုံးမယ်။ ဒီအကြောင်းကို ပြောဘို့အတွက် ဗုဒ္ဓဘာသာသမိုင်းအနည်းငယ်ကို သိထားဘို့လိုတယ်။ သဗ္ဗညုတဉာဏ်ရပြီး ဘုရားဖြစ်ပြီးတဲ့နောက် ဘုရားရှင် ခုနစ်ရက်ခုနစ်လီ (ဝါ) လေးဆယ့်ကိုးရက်ကြာ မဟာဗောဓိပင်အနား သီတင်းသုံးနေထိုင်ခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ တရားကို နားထောင်နိုင်စွမ်း၊ လက်ခံနိုင်စွမ်းရှိတဲ့သူ ရှာတယ်။ နောက်ဆုံး ဗုဒ္ဓစာပေမှာ ပဉ္စဝဂ္ဂီငါးဦးလို့ ထင်ရှားတဲ့ ကောဏ္ဍည၊ ဝပ္ပ၊ ဘဒ္ဒိယ၊ မဟာနာမ၊ အဿဇိ လို့ အမည်ရတဲ့ ရသေ့ငါးဦးကို တရားဦးဖြစ်တဲ့ ဓမ္မစကြာနဲ့ အနတ္တလက္ခဏသုတ်ကို ဟောပါတယ်။ အကုန်လုံး ရဟန္တာတွေဖြစ်ကုန်တယ်။ ရဟန်းဘောင်တက်ရောက်ကြတယ်။ သူတို့ငါးဦးဟာ ဘုရားရှင်ရဲ့ တပည့်သားသာဝက ရဟန်းတော်များဖြစ်လာတယ်။ တိုတိုပြောကြပါစို့။ […]

မွဲနေတယ်ဆိုလို့ ချမ်းသာဘို့အတွက် ဗုဒ္ဓဘာသာစာပေကလာတဲ့ စီးပွါးရေးလမ်းညွှန်ချက်လေးတွေ ပြောပြရအုံးမယ်။ လောကီရေးထဲမှာပါတဲ့ ဗုဒ္ဓစာပေကလာတဲ့ ဒီစီးပွါးရေးလမ်းညွှန်ချက်တွေဟာ ဟိုး လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်း ၂၅၀ဝ ကျော်က အိန္ဒိယနိုင်ငံမှာ ဟောကြားထားတာတွေဖြစ်တော့ အခုခေတ်လို ဘဏ်စနစ်တွေ ဘာတွေ ညာတွေ မရှိသေးတဲ့တဲ့အတွက် ဒီခေတ်ရဲ့ အခေါ်အဝေါ် အသုံးအနှုန်းတွေတော့ ဘယ်ပါမလဲ။ အချိန်အခါနဲ့ နေရာဒေသအလိုက် ဘုရားရှင် ဟောကြားခဲ့ရတာပါ။ တကယ်တော့ စီးပွါးရေးသမားတွေအတွက် ဘုရားရှင်ဟောကြားထားတဲ့ စီးပွါးရေးလမ်းညွှန်ချက်တွေနဲ့အညီ စီးပွါးရေးလုပ်နေတယ်ဆိုရင် အဆင်ပြေနေဆဲပါဘဲ။ ကြီးပွါးချင်လို့ စီးပွါးရှာနေသူအတွက် နံပါတ် (၁) လိုက်နာရမဲ့ အချက်က ဥဋ္ဌာနသမ္ပဒါ – ဝီရိယရှိဘို့၊ မပျင်းဘို့။ ဒါကို ဘုရားရှင်ဟောတာ သူ့ခေတ် သူ့အခါ သူ့ဒေသမှာ အလုပ်မလုပ်ချင်ဘဲ ပျင်းတဲ့သူတွေ များနေလို့ နေမှာ။ တချု့ိက အလုပ်သာ မလုပ်ချင်တာ၊ […]

ဗုဒ္ဓဘာသာမှာ ကိုးကွယ်ရာ ရတနာသုံးပါးဆိုတာရှိတယ်။ ၁။ ဗုဒ္ဓ – ဘုရား ၂။ ဓမ္မ – တရား ၃။ သံဃ – သံဃာ နံပါတ် (၁) ဖြစ်တဲ့ ဗုဒ္ဓဘုရားရှင်ကို ဘယ်လို ဘာကြောင့်ကိုးကွယ် ဆည်းကပ်ရတယ်ဆိုတာ ရှင်းပြပြီးပြီ။ အခု နံပါတ် (၂) ဖြစ်တဲ့ ဓမ္မ တရားတော်ကို ဘယ်လို ဘာကြောင့် ဆည်းကပ်ရတယ်ဆိုတာရှင်းပြအုံးမယ်။ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တိုင်း ဓမ္မံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ – တရားတော်ကို ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်ပါ၏ လို့ အမြဲတမ်း ဆိုနေကြတယ်။ တရားတော်ကို ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်တယ်ဆိုတော့ ဘယ်လိုကိုးကွယ်ဆည်းကပ်တာတုန်း။ တရားတော်ဂုဏ်တော်ဖြစ်တဲ့ သွာက္ခာတော ဘဂဝတာ ဓမ္မော စတဲ့ တရားဂုဏ်တော် (၆) ပါးကို နေ့မအား ညမအား […]

ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တွေက ဘုရားရှင်ရဲ့ ရုပ်ပွါးတော် ရုပ်တုတော် ဆင်းတုတော်တွေကို ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်ကြတယ်။ အရိုအသေပေးကြတယ်။ ရုပ်ပွါးတော်ဆိုတာ ဘုရားရှင်ရဲ့ ရုပ်ပုံတော်ကို ပွါးထားတာဖြစ်တယ်။ ရုပ်တုဆိုတာကလဲ ဘုရားရှင်ရဲ့ ရုပ်ပုံတော်ကို တုထားထာဖြစ်တယ်။ ဆင်းတုတော်ဆိုတာကလဲ ဘုရားရှင်ရဲ့ အဆင်းကို တုထားတာသာဖြစ်တယ်။ ဆိုတော့ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တွေ ဘာလို့ ဒီရုပ်ပွါးတော်၊ ရုပ်တုတော်၊ ဆင်းတုတော်တွေကို ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်နေရတာလဲ။ တကယ်တော့ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တွေက ရုပ်ပွါးတော်၊ ရုပ်တုတော်၊ ဆင်းတုတော်တွေကို ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဘုရားရှင်ရဲ့ ရုပ်ပွါးတော်၊ ရုပ်တုတော်၊ ဆင်းတုတော်တွေကို ကြည့်ပြီး လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပေါင်း ၂၅၀ဝ ကျော်က ပွင့်ခဲ့တဲ့ ပေါ်ပေါက်ခဲ့တဲ့ ဘုရားရှင်ကို အလွယ်တကူ အာရုံပြုနိုင်အောင်လို့၊ အာရုံပြုနိုင်ပြီး ဘုရားရှင်ရဲ့ ဂုဏ်ကျေးဇူးတွေကို လွယ်လင့်တကူ သတိရနိုင်ဘို့အတွက် ဘာသာရေးကျောင်းတွေ၊ အိမ်တွေမှာ ရုပ်ပွါးတော်၊ ရုပ်တုတော်၊ […]

အသက် (၃၅) နှစ်အရွယ်မှာ ဘုရားအဖြစ်သို့ ရောက်ရှိပြီးနောက် ဘုရားရှင် (၄၅) နှစ်ကြာ တရားတော်များ ဟောကြားတော်မူခဲ့ပါတယ်။ ငါးပါးသီလ၊ ရှစ်ပါးသီလ၊ သစ္စာလေးပါး၊ မဂ္ဂင်ရှစ်ပါး၊ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်၊ သတိပဋ္ဌာန် စသဖြင့် အကြောင်းအရာ မျိုးစုံဘဲ။ နောက်ပိုင်းမှာ ဘုရားဟောတရားတော်တွေဟာ ပိဋကတ်သုံးပုံအဖြစ်ထင်ရှားလာတယ်။ ဘုရားရှင်ဟောခဲ့တဲ့တရားတော်တွေဟာ ဘာမှ တီထွင်ကြဆပြီး ဟောခဲ့တာမပါဘူး။ အရှိတရားတွေကို ဟောတာ။ ဘုရားရှင်က အရှိတရားကို ပြန်လည်ထုတ်ဖော်ပြောဆိုပြတာ။ ဆိုကြပါဆိုစို့။ ဘုရားရှင်က ပါဏာတိပါတ၊ သူ့အသက်သတ်ခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်ပါလို့ ပြောတယ်။ သူ့တပါးအသက်သတ်တတ်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ အသက်တိုတတ်တယ်၊ အနာရောဂါထူပြောတတ်တယ်။ သူ့တပါးအသက်သတ်ခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်သာ အသက်ရှည်တတ်ပြီး အနာရောဂါကင်းရှင်းတတ်တယ် လို့ ဘုရားရှင်ပြောပါတယ်။ ဒီမှာနားလည်ရမှာက သူတပါးအသက်သတ်တတ်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ ဘုရားရှင်ဟောလို့ အသက်တိုတတ်ပြီး အနာရောဂါထူပြောတာမဟုတ်ဘူး။ ဘုရားရှင် ဟောဟော မဟောဟော၊ သူတပါးအသက်သတ်တဲ့သူ […]

ကမ္ဘာပေါ်မှာရှိနေတဲ့ဘာသာကြီးလေးမျိုးကို အကြမ်းအားဖြင့် (၁) ကိုယ့်ကိုယ်ကို မှီခိုအားကိုးရသောဘာသာနဲ့ (၂) သူများကို မှီခိုအားကိုးရသောဘာသာလို့ နှစ်မျိုးခွဲနိုင်တယ်။ ဒီနှစ်မျိုးထဲမှာ ဗုဒ္ဓဘာသာက နံပါတ် (၁) အမျိုးအစားပါ။ မိမိသည်သာလျှင် မိမိ၏ ကိုးကွယ်ရာဖြစ်၏၊ မိမိမှတပါး အဘယ်သူသည် (မိမိ၏) ကိုးကွယ်ရာ ဖြစ်နိုင်ပါအံ့နည်း၊ (အတ္တာ ဟိ အတ္တနော နာထော၊ ကောဟိ နာထော ပရော သိယာ) {One is one’s own refuge, who else could be the refuge?} လို့ မိမိကိုယ်ကို အားကိုးဘို့အတွက် ဘုရားရှင်က တိတိပပ ပြတ်ပြတ်သားသား ပြောကြားခဲ့ပါတယ်။ ယုံကြည် ကိုးကွယ် ဆည်းကပ်တာနဲ့ပတ်သက်ပြီး ကိုယ်ယုံကြည် ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်တဲ့ ဘုရားရှင်အကြောင်းလေး နည်းနည်းတော့ […]

ကမ္ဘာပေါ်မှာ ကိုးကွယ်ရာဘာသာပေါင်းမြောက်များစွာရှိပေမဲ့ ကြီးကျယ်တဲ့ဘာသာကြီး လူသိများတဲ့ဘာသာကြီးအနေအားဖြင့် လေးမျိုးသာရှိကြောင်း တညီတညွတ်တည်း လက်ခံထားကြပါတယ်။ ဒီဘာသာကြီးလေးမျိုးမှာလဲ ဘာသာကိုတည်ထောင်သူနဲ့ ဘာသာရေးအဆုံးအမ (တရား) ကို (၁) စူးစမ်းဝေဘန်သုံးသပ်ပြီးမှ လက်ခံယုံကြည်ရသောဘာသာနဲ့ (၂) စူးစမ်းဝေဘန်ပိုင်ခွင့်မရှိဘဲ လက်ခံယုံကြည်ရသောဘာသာလို့ နှစ်မျိုးရှိပါတယ်။ ဗုဒ္ဓဘာသာက နံပါတ် (၁) အမျိုးအစားပါ။ ဒီဘာသာကြီးတွေကို နောက်တစ်မျိုးပြောကြည့်ရအောင်။ ဒီဘာသာကြီးလေးမျိုးမှာ (၁) ကိုယ့်ကိုယ်ကို မှီခိုအားကိုးရသောဘာသာနဲ့ (၂) သူများကို မှီခိုအားကိုးရသောဘာသာလို့ နှစ်မျိုးရှိပါတယ်။ ဗုဒ္ဓဘာသာက နံပါတ် (၁) အမျိုးအစားပါ။ ဗုဒ္ဓဘာသာမှာ ဗုဒ္ဓဘာသာကို တည်ထောင်တဲ့ ဘုရားရှင်ကိုရော၊ ဘုရားရှင်ဟောကြားတော်မူခဲ့တဲ့ တရားတော်တွေကိုရော စူးစမ်းလေ့လာခွင့် (Right to study, Right to survey)နဲ့ သံသယရှိခွင့် (Right to Doubt) အပြည့်ရှိပါတယ်။ […]

(၁) ဒို့ဘာသာဆိုတဲ့ ခေါင်းစဉ်ကြီးနဲ့ ခေါင်းစဉ်ငယ်လေးတွေ အမြောက်အများပေးကာ အပိုင်းပေါင်း (၃၁) ပိုင်းခွဲ ရေးသားဖော်ပြပါမယ်။ အချို့ဟာတွေကို ဒီရွာထဲမှာ ဖော်ပြပြီးသားတွေပါ။ ဒါပေမဲ့ မဖတ်ရသေးသူများ ကွင်းဆက်မိမိ ဖတ်ဖြစ်အောင် ထပ်မံဖော်ပြလိုက်ပါတယ် ဒီအထဲက အကြောင်းအရာအချို့မှာ အငြင်းပွါးဖွယ်တွေ တွေ့ကောင်းတွေ့နိုင်ပါတယ် ကိုယ်ထင်တာတွေနဲ့ ကိုယ်ပိုင်အယူအဆတွေနဲ့ မွှမ်းထုံထားတာကိုး။ မှားချင်လည်း မှားနိုင်တယ်။ မှန်ချင်လည်း မှန်နိုင်တယ်။ လွတ်လပ်စွာ သဘောထားကွဲလွဲခွင့် ရှိပါတယ်။ (၂) ၂၀၀၉ -ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလတုန်းက မြန်မာပြည်ခဏပြန်ပြီး သူငယ်ချင်းဦးဇင်းရှိရာ ဒေါက်တာပါရမီနေနေတဲ့ ထေရဝါဒသာသနာပြုတက္ကသိုလ်မှာ တည်းခိုနေတဲ့အချိန်၊ ရန်ကုန်၊ တောင်ဥက္ကလာ၊ ရွှေမြင်းမိုရ်မိုးကုတ်ရိပ်သာဆရာတော်က ဖုန်းဆက်လာပါတယ်။ “သူ ဇနိတာရာမကျောင်းတိုက်မှာ ၁ဝ ရက်စခန်းတရားပွဲအတွက် တရားသွားဟောပေးရမှာမို့ သူ့ကျောင်း (ရွှေမြင်းမိုရ်ကျောင်းမှာ) ၁ဝ ရက်တရားစခန်းပွဲမှာ တရားဟောပေးစေလိုကြောင်း” စာရေးသူကို […]

ဘုရားရှင်၊ အာနန္ဒာနှင့် ရေပြဿနာဆိုတဲ့ခေါင်းစဉ်နဲ့ အရင်ရေးဘူးထားတဲ့ ပို့စ်လေးကို ထပ်တင်ဖြစ်တယ်။ မဟာပရိနိဗ္ဗာနသုတ်ကို အခြေခံပြီး ရေးထား ဟောထားတာလေးကို ဖတ်ရင်း နားထောင်ရင်း စဉ်းစားမိတာလေးတွေကို စဉ်းစားမိသလို ရေးတင်လိုက်တာပါ။ အဲ့လိုရေးတင်တာကို စာဖတ်ပရိသတ်ဖြစ်တဲ့ ဖိုးသားက ဒီလိုမေးလာပြီး သူ့သံသယကို ဖော်ထုတ်လာပါတယ်။ ဘုန်းဘုန်း.. အဲဒီ စာပေကျမ်းဂန်နဲ့ ကိုက်ညီတယ် ဆိုတာလောက်နဲ့ အတည်မယူနဲ့ ဆိုတာ.. ဘုရားဟော ပိဋကတ်စာပေကို ဆိုလိုတာလား ဘုရား.. ပိုင်းလော့ဆရာတော် ဘုရားရဲ့ တရားတစ်ပုဒ်မှာတော့ ဘုရားဟော ပိဋကတ်ကို ဆိုလိုတာမဟုတ်ဘဲ အဲဒီ ကာလာမ ရွာသားတွေရဲ့ စာပေကျမ်းဂန် (အဲဒီအချိန် စာပေတွေ မပေါ်သေးလည်း သူတို့လက်ခံကျင့်သုံးတဲ့ နည်းပေါ့နော ဘုရား) ကို ဆိုလိုတာဖြစ်ကြောင်း.. နောက်တစ်ချက် ပြောပြတာက.. ဘုရားရှင်က ရှင်အာနန္ဒာကို ငါဘုရား […]

ဒီမဟာပရိနိဗ္ဗာနသုတ်တော်ကို မှီးပြီး မဟာဂန္ဓာရုံဆရာတော်ကြီးရေးထားတဲ့ သီတဂူဆရာတော်ဟောထားတဲ့ နောက်ဆုံးဆယ်လမြတ်ဗုဒ္ဓဆိုတာ မြတ်စွာဘုရားရဲ့ နောက်ဆုံးဝါ နောက်ဆုံးနှစ်အကြောင်းကို မှတ်တမ်းတင်ထားတဲ့သုတ်တစ်သုတ်ဖြစ်တယ်ဆိုတာ ဖော်ပြခဲ့ပြီးပြီ။ ဒါနဲ့စပ်လို့ အသက် (၃၅) နှစ်အရွယ်မှာ ဘုရားဖြစ်ပြီး ဘုရားအဖြစ်နဲ့ (၄၅) ဝါ တိုင်တိုင် နေထိုင်သွားခဲ့တဲ့နေရာအစဉ် ဝါတော်အစဉ်ကို သိထားသင့်လို့ ဖျာပုံဆရာတော်ရေးထားတဲ့ သုတေသနသရုပ်ပြအဘိဓာန်ထဲက ဘုရားရှင်ဝါတော်စဉ်ရေးသားထားတာကို ကူး ဖော်ပြလိုက်ပါတယ်။ ၄၅ နှစ်အတွင်း ၁ရ နေရာ ဘုရားရှင် ပြောင်းရွေ့နေထိုင်ခဲ့ပါတယ်။ (၁) ဗာရာဏသီပြည် မိဂဒါဝုန်တော နန္ဒိယ ဝိဟာရ၌ ပဌမဝါဆိုသည်၊ (၂) ရာဇဂြိုလ် ဝေဠုဝန်ကျောင်း၌ဒု,တ,စ, ပေါင်း၃-ဝါ၊ (၃) ဝေသာလီပြည် မဟာဝုန်ကျောင်း၌ ပဉ္စမဝါ၊ (၄) ရာဇဂြိုလ် မကုဠတောင် ချယားတော၌ ဆဋ္ဌမဝါ၊ (၅) တာဝတိံသာ ပင်လယ်ကသစ်ပင်ရင်း၌ […]

၂၀၀၃ – ခုနစ်နဲ့ အဲ့ဝန်းကျင်အလွန်နှစ်တွေတုန်းက အိန္ဒိယနိုင်ငံ မွန်ဘိုင်းမြို့ (အရင်အခေါ် ဘုံဘေမြို့) မှာ ပညာရေးကိစ္စနဲ့ နေနေတဲ့ကာလ။ တစ်ခါတစ်လေ ရုံးကိစ္စနဲ့ နယူးဒေလီကို သွားရတယ်။ နယူးဒေလီမှာ မြန်မာရဟန်းတော်တစ်ပါးနေနေတဲ့ ကုလားကျောင်းတစ်ကျောင်းရှိတယ်။ ကျောင်းလေးက သေးတယ်ဆိုပေမဲ့ ကျောင်းဝိုင်းက ကျယ်တယ်။ နေရာလေးလဲ မဆိုးဘူး။ ကုဋီ ရေချိုးခန်းတွေလဲ အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက အိန္ဒိယရောက်နေတဲ့ မြန်မာစာသင်သားရဟန်းတော်များ ရှိစုမဲ့စုလေးထဲက ဖဲ့လှူဒါန်းကြတဲ့ငွေလေးနဲ့ ဝိုင်းဆောက်လိုက်တာ အတော်လေးအဆင်ပြေနေဘီ။ စားရေးသောက်ရေးကတော့ ကျောင်း ဂေါပကအဖွဲ့က ဆန်နဲ့ ပဲကို အမြဲမပြတ်လှူဒါန်းလေ့ရှိတယ်လို့ သိရတယ်။ လှူတဲ့ဆန်က ဆန်ကောင်းတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ။ ကောင်းတာ မကောင်းတာ အပထား၊ လှူဖော်ရတဲ့ ကုလားဂေါပကအဖွဲ့ကို ကျေးဇူးတင်ရမယ်။ ဒီကုလားကျောင်းမှာ နေနေတဲ့ဆရာတော်က ဦးပညာဝရတဲ့။ မစိုးရိမ်တိုက်ဟောင်းထွက်၊ ဘုန်းကြီးစာမေးပွဲ စာချတန်းလို့ခေါ်တဲ့ […]

သရက်ခြံစောင့်တဲ့သူလာတော့ အမ္ဗပါလီကို အိမ်ခေါ်သွားပြီး မွေးမြူစောင့်ရှောက်ထားတယ်။ အရွယ်ရောက်လာတော့ အဲ့နေရာ အဲ့ဒေသမှာ ကြီးစိုးနေတဲ့ လိစ္ဆဝီမင်းသားတွေထံ ဆက်သလိုက်တယ်။ အမ္ဗပါလီက အတော်ချောမောလှပတယ်တဲ့။ ဆိုတော့ အဲ့နေရာမှာ ကြီးစိုးတဲ့ လိစ္ဆဝီမင်းသားတွေက သူလိုချင် ငါလိုချင် သူလက်ထပ်ချင် ငါလက်ထပ်ချင်ဖြစ်ကုန်ရော။ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရဖြစ်နေတော့ နောက်ဆုံး တရားသူကြီးက အမ္ဗပါလီကို ပြည့်တန်ဆာအရာမှာ ထားလိုက်ပြီး အလှည့်ကျ သုံးဆောင်စေဆိုပြီး စီရင်ချက်ချလိုက်တယ်။ ဆိုတော့ အမ္ဗပါလီ ပြည့်တန်ဆာဘဝရောက်သွားရခြင်းဟာ ထိုခေတ် ထိုအခါက လူမှုရေးအခြေအနေ၊ နိုင်ငံရေးအခြေအနေကြောင့် ဖြစ်တယ်။ သူ ပြည့်တန်ဆာဘဝ မရောက်ချင်ဘဲ ရောက်သွားရခြင်းဖြစ်တယ်။ မရောက်သင့်ဘဲ ရောက်သွားရခြင်းဖြစ်တယ်။ ကိုယ့်နိုင်ငံတွင်းမှာလဲ ဒီလိုဘဝမျိုး မရောက်ချင်ဘဲ မရောက်သင့်ဘဲ ရောက်ကုန်ကြတာ အတော်များနေပြီလို့ သိရပါတယ်။ ကိုယ့်နိုင်ငံ ကိုယ့်အမျိုးသမီးတွေ အိမ်နီးချင်းထိုင်းနိုင်ငံမှာလဲ […]