ရင်မှာပွင့်သည့် ပန်း ဆည်းဆာလှ ကညာပျို မောင်ရင်မှာ ဖို ညနေအို ရေခပ်ဆင်း ဝင်းပလို့ စို။ ပန်းပျိုးလို မောင့်ရင်တွင်း ပွင့်နှင်းဆီ ခင်း မေပန်ချင် ဆိုကာမှ မွှေးနံ့ထုံ သင်း။ ။ ဝင်းပပ သူ့မျက်နှာ ပြုံးရွှင်လို့ သာ မေ့ကေသာ မောင်ရွယ်စူး နမ်းဖူးချင်လာ။ ရင်ဖိုကာ မျက်လွှာချ မေ့မျက်နှာ လှ မောင်နမ်းဖို့ ရည်စူးတွေး ကြိုင်မွှေး့ခြယ်သ။ ။ တောက ကိုရင် 24.03.2013

မြင်သည်ခင့်ကို… (သဝေလွတ် အချီအချညီ ပိုဒ်စုံရတု) မြင်သည်ခင့်ကို၊ လင်းမှုန်သိုသိပ်၊ ညဉ့်ယံအိပ်စက်၊ သည်အိပ်မက်တွင်၊ လာခိုဝင်လှည့်၊ ညကြယ်မှည့်အို၊ လိပ်ပြာဆိုညည်း၊ သံစဉ်တီးဖွဲ့၊ ခင်ပျိုနွဲ့လျ၊ စက်ရာထရင်း၊ ချစ်သူနှင်းမြူ၊ ချမ်းမြဖြူစင်၊ ညဉ့်ယံတွင်စိုး၊ အရိပ်မိုးလျက်၊ ကြယ်စင်လက်ဖိတ်၊ သည်ညဆိတ်ငြိမ်၊ လရိပ်ထိန်ကြည်၊ ဝင်းပသည်သို့၊ ကြည်လင်လို့သာ၊ ခင့်မျက်နှာကို၊ တကာပိုလွမ်း၊ ညစဉ်မှန်းမြင်၊ ခင်သိလျှင်သာ၊ နှစ်သိမ့်ပါလို့၊ ချစ်သူသို့တမ်း၊ အာရုံပန်းစဉ်၊ တစ်ကြိမ်မြင်လျက်၊ အရုဏ်တက်မှ၊ ပြန်စက်ရနိုး၊ အိပ်ချိန်ခိုးယူ၊ မြမဉ္ဇူပျို၊ လကြယ်အိုလင့်၊ မြင်သည်ခင့်ကို လှတိုင်းဆို…။ ပင်စည်မြင့်အို၊ မြိုင်ရိပ်ညိုဝယ်၊ စိမ့်စမ်းငယ်နှင့်၊ မာလာပွင့်ပန်း၊ ဂနိုင်ချမ်းစိမ့်၊ မြင်လွှာနိမ့်မြင့်၊ ဆန်းကြယ်တင့်လှ၊ လိုဏ်ဂူဝဖုံး၊ နွယ်ရှင်ရုန်းစု၊ ပွင့်ဖက်နုသစ်၊ ရွက်ဝါလှစ်ဆို၊ မှိုင်တကိုယ်တည်း၊ ဆိုမညည်းသာ၊ ကြည်နူးကာဖြင့်၊ သစ္စာခင့်ဆီ၊ မှာတမ်းသီလို့၊ ငှက်ငယ်သို့ထံ၊ […]

သင်ရိုးကုန် (၂) ငါ ချစ်တတ်ခဲ့တယ် ရစ်ပတ်တယ် နွယ်ဆိုလား အမြစ်ဖြတ်မလွယ်တာ ထားတော့…။ တစ်ရစ်ပြီးတစ်ရစ် ချည်နှောင် သံယောဇဉ် သောင်ထွန်း သည်းမြောင်ကျွန်းမှာ ဝေဒနာ နွေကန္တာ ခြေဗလာနဲ့လှမ်း ရေဇလာစမ်းက နွေအခါမှာခမ်းသတ­ဲ့…။ အလွမ်းနဲ့အပြန် ကျွမ်းလျက်နဲ့ ဟန်ကိုယ့်ဖို့ တက်မဲ့လို့ မာန်တွေချို့ယွင်း သည်ရင်တွင်း ပင်လယ်မှာလေ…။ လေနီရိုင်းတွေ ဆင်ချင်ဆင် မုန်တိုင်းကိုပင် ခင်တွယ်မလား နှလုံးသား ကမ်းကခွာ သစ္စာမေတ္တာ ဘယ်မှာမသိ တွယ်ရာမရှိသည့် ရင် အတ္တတွေ အကြိမ်ကြိမ်ဖယ်ခ­ွာချင်မိခဲ့…။ အရှုံးတဲ့လား နှလုံးသားကို သတ်လို့ထားခဲ့ အရှုံးအမြတ်ကို ကစားခဲ့တာလည်းမဟုတ် သုံးသပ်လို့ အမှားကိုပြန်ကာတမ်း သည်လမ်းမှာလျှောက်ခဲ့ရတာ ဖဝါးထပ်…။ ခြေစုံရပ်ဖို့ သတိမဲ့လာ အသိခက်ကာ ဝိပဿနာတစ်နယ်ခြာ­း မောဟတွေ အားကြီးပြီးသည့်­နောက်…။ မမုန်းရက်လို့ အမုန်းခက် နုံးလျက် […]

သက်ငြိမ် (၂) တိတ်ဆိတ်တယ်ဆိုတာထက် ထိတ်ထိတ်ပြာ ရင်ထက်မှာ ဝင်သက်နာ ထွက်သက်ပြင်း မင်လျက်သာ လှည့်ထွက်ငြင်းလ­ို့ လှေကားရင်းမှ အခန်းဝ (ငါ့)ခန်းမအလယ် ကမ္ဘာငယ် အာရုံကွယ် အသိမေ့ မနေ့နက်ဖန် ရက်ဧကန်မှား နှလုံးသားနှင့် ရင်းသည့်စစ်ပွဲ တစ်ကိုယ်တည်းတိုက် လက်နက်မပါ လက်ဗလာဖြင့် ကျဆုံးခန်း ငရဲခန်းမှာ တွေးသွားတွေမဆို အဆွေးသမားလိုလည်း မငိုရှိုက် သိုရိုက်ထည့်သွင်း အသက်ပြင်းသည့်ခန္ဓာ ဝေဒနာကို မြှုပ်နှံသဂြိင်္ုလ်လျက် မနက်မှသည် နေ့လည် မွန်းတည့်မှသည် သန်းခေါင် ကြယ်ရောင်ဝင် အမှောင်နက် လရောင်ခြောက်ကပ်အရုဏ်တက်မှာ အလင်းရောင်မလာခင် ခြွေ တိတ်တခိုး ကြွေကျလာသည့်စကား အတ္တက များများ (နှလုံးသားက နားညည်းလို့) ရင်ဘတ်ကို ဖွင့်ဟထားပြီးသည­့်နောက် နေရောင်အောက်မှာ မီးအိမ်ထွန်းပြီး တဖန်ပြန်လည်ရှာေ­ဖွနေမိသော…။ ။ တောက ကိုရင် ၀၇.၀၃.၂၀၁၃

ဖြစ်တည်မှု အဇ္ဇုတ္တ (ဝန်ခံခြင်း) ခွင့်လွှတ်ခြင်းဆိုတာ မေတ္တာတရားရဲ့ အခြေခံ စိတ်ထားပါ… ဒါကို မသိခင် ငယ်စဉ်က ခွင့်လွှတ်ခြင်း ဆိုတာ အရှုံးပေးခြင်းပဲလို့ ထင်ခဲ့တယ်…..။­ ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ နုနယ်တဲ့ ရင်မှာ ခွင့်လွှတ်ခြင်းရ­ဲ့ ငြိမ်းအေးမှု ရောက်မလာဘဲ သိမ်ငယ်ကြောက်မက်ဖွယ် အထီးကျန်မှုကိုသာ­ ရခဲ့တယ်…..။ တစ်ယောက်တည်း ငြိမ်းချမ်းတည်ငြိမ်နေတာ မဟုတ်ပါဘူး ဒါဟာ… ကြောက်လန့်နေတာ ရှက်ရွံ့နေတာ တုန်လှုပ်နေတာ အဲဒီ… ငြိမ်သက်အေးချမ်းတဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေရဲ့ နောက်ကွယ်မှာ ကြောက်မက်ဖွယ် ချောက်ကမ်းပါးကြီးတွေ ရှိခဲ့တယ်…..။ ခွင့်လွှတ်ခဲ့တာလား (ဟင့်အင်း…) ဘယ်လိုမှ တုန့်ပြန်ချေပနိင်စွမ်း မရှိလို့ ခေါင်းငုံ့ပြီး အရှုံးပေးခဲ့ရတာ…..။ နူးညံ့ခဲ့တာလား (ဟင့်အင်း…) အရာရာကို ဆုံးရှုံးရမယ်ဆိုတာ သိနှင့်နေလို့ စိတ်ကို ဖော့ထားလိုက်ရတာ…..။ သည်းခံခဲ့တာလား (ဟင့်အင်း…) အရှုံးကို ရှောင်မရတော့လို­့ […]

ချစ်သူအိမ်အမိုးနောက်၌ လ ပျောက်ခဲ့ခြင်း (နောက်ဆက်တွဲ) သံယောဇဉ်ရစ်ပတ်ခဲ့တဲ့ အတိတ်နယ် ကာလများဆီ ပြန်ပြန်ပြီး မျှော်ကြည့်လိုက်ရင် မနေ့ကလိုပဲ အရိပ်ထင်နေဆဲ နှလုံးသားရဲ့ အိုအေစစ် နွေနေမင်းရဲ့ ဆည်းဆာ စွဲလန်းစွာ မက်ခဲ့ဖူးပြီ စိတ်လွင်ပြင် အိပ်မက်များ အခုဆိုရင်… ခါးများ ခါးသွားပြီလား… တစ်မြေခြားတဲ့အဝေးမှာ ဘဝကို ထုဆစ်ဖို့ အုတ်မြစ်တစ်ခုကို လာချတုန်း သုံးမိုး သုံးနွေလွန်မှ ငါချစ်တဲ့ ဆရာမလေးဆီ ပြန်ရမည်မျှော်လ­ို့ ခေါ်သံ သဲ့သဲ့နဲ့လိုက်ရှာ စိတ်ကူးယဉ် ကမ္ဘာလေးတစ်ခု ရှာဖွေလို့ဖြင့်မုချတွေ့ပါရစေ…။ ဘုန်းနိုင် ရေးတဲ့ လွမ်းချင်း ချစ်သူ့အိမ်အမိုးနောက်၌ လပျောက်ခဲ့ခြင်း…တဲ့ ခံစားချက်နဲ့ အတွေး ဦးနှောက်ကို အလုပ်ပေးသွားတယ်… Wordsworth ရဲ့ Lucy နှစ်ကာလ ကြာရှည်မှ ဖူးငုံနေသည့် မျှော်လင့်ခြင်းပန်း မလန်းဝင့်ခင် နွမ်းလင့်ပြီင်္ […]

အမေ့အိမ် ကားပေါ်ကဆင်းခဲ့တယ် ပြန်မရောက်တာကြာတဲ့ရွာ ကျုပ်ရဲ့မွေးဖွားရာဇာတိ တစ်ခါပြန်လို့ ခြေချမိခဲ့ပေါ့… သစ်လွင်တဲ့အိမ်ကြီးအိမ်ကောင်းတွေနဲ့ စည်ကားနေတဲ့ ရွာလယ်လမ်းမ အတော်ကိုနေသားကျနေပြီပဲ ငေးမောရင်းလျှောက်လာ ဘယ်ညာမှာ အသစ်အဆန်ချည်း အချည်းနှီးကုန်လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်တေ­­ွ တွက်ရေလို့မနေတော့ဘူး ဟိုရှေ့ကလမ်းကွေ့ဆို ကျုပ် အိမ်ကိုရောက်ပြီလေ… ဒီနေရာလေးစိမ်းသလား အမေနဲ့ညီမတွေနားခိုရာသိုက်မြုံ တစ်ခါပြန်လည်ခိုလှုံဖို့ရောက်ခဲ့တဲ့ကျုပ် ရင်ဆို့ဖွယ်ရာ မြင်ကွင်း အိမ်ဝန်း ဟင်းလင်းပြင်နေရာ ခြံအကာ စည်းရိုးပြိုပျက­­် ယိုင်နဲ့နဲ့ ဝါးအိ်မ်လေး စုတ်ချာသေးကွေးလှတယ် မြက်ရိုင်းပင်တွေက ရှည်ရှည် အိမ်ရှေ့ကွက်ပျစ်က ဟောင်းလောင်း ခြထောင်သောင်း တောင်ပို့ အိမ်အမိုးက မလုံ့တလုံ ညညဆို ကြယ်တွေစုံပေါ့ အိမ်အခင်း ကြမ်းပြင် ခြေနင်းရင် ကျွံဝင်သွားမလား အိမ်အကာ ထရံပေါက်နဲ့ သရဲကြောက်တဲ့ ညီမလေး အိပ်ဆေးတွေ သောက်ခဲ့ရမယ် ချောက်ချားဖွယ်ညတွေဆို အမေ ဘယ်လိုများကြိတ်ငိုခဲ့ မိုးစက်တွေနဲ့ အိမ်ခန်းမှာ […]

ကျောက်ဆစ် အလွမ်း   အသည်းကွဲကဗျာတွေချည်း ရေးနေရတာ လက်ချောင်းတွေတောင် မျက်ရည်ဝဲတတ်ပြီ… ချစ်သူအကြောင်း ရေးကြည့်ပေမယ့် ဘယ်လိုနတ်ဆိုးက လာဝင်နှောင့်ယှက်နေသလဲ နှစ်ကိုယ်တူကြည်နူးဖို့ အမြင် စိတ်ကူးထဲမှာတောင် ယဉ်ကြည့်လို့မရ ချစ်ခြင်းရဲ့ ရသဆိုတာ ဘာလဲဟင်… မိန်းခလေးရေ… သိရင် တစ်ချက်လောက် ပြောပြခဲ့စမ်းပါ.. ချစ်ဖူးပေမယ့် အချစ်မခံဖူးတဲ့သူတစ်ယောက် လောကဓံဓါးအောက်မှာ နေတတ်နေခဲ့.. ကျေနပ်ပေမယ့်လည်း အဖြေခက်တဲ့ ပုစ္ဆာ ရင်ဘတ်ကို လာလာနှိပ်စက် တစ်ခါတရံ မက်ခဲ့ရတဲ့ အိပ်မက်တွေ ဘယ်နေရာမှာ ကြေညာခွင့်ရာမလဲ… အထီးကျန်ရင်း အကျည်းတန်ရင်း မာန်တင်းလို့ အိပ်စက်တောင် မနက်ဖန်တွေ အဓိပ္ပါယ်မဲ့လို့ နှစ်ချို့နေတဲ့ ရင်ဗလာ ဘယ်သူများ လာခိုဝင်ချင်မလဲ… တစ်ကိုယ်တည်း အလွမ်းတွေနဲ့ ဘောင်တွေ အမျိုးမျိုးခတ် ပညာတွေ အများကြီး တတ်ခဲ့လည်း ဒီအလွမ်းဇာတ်ကြီးထဲမှာ… ငါ […]

သမုဒယ အကျဉ်းသား မချစ်တတ်တာလား..တဲ့ အချစ်ကို တမင်နှစ်သက်လို့ သင်ရိုးကုန် ကျက်မှတ်ခဲ့တဲ့ကောင်ပါ အသည်းကွဲအောင်လက်မှတ်တွေနဲ့ ဂုဏ်ထူးပါထွက်တဲ့အထိ တစ်ကြိမ်တစ်ခါ ချစ်ခဲ့မိတယ်…။ အမုန်းကြီးနေလား…တဲ့ အစိတ်စိတ်ကွဲသွားတဲ့ အသည်း နှလုံးသားက မလွမ်းရဲတော့တာ ချို့တဲ့,တဲ့ မေတ္တာတရား ဝကန္တဉာဏ် တိုက်စားလို့ ဣတ္ထိယကို မေ့ထားမိတာ…။ ဘာကို ကြောက်နေတာလဲ…တဲ့ လျှောက်ခဲ့တဲ့ လမ်းမှာ အချစ်က မာယာလက်နှစ်သစ်နဲ့ ဘဝတစ်ခုကို ထုဆစ် ဖြိုဖျက် အဲဒီ ဝေဒနာနေ့ရက်တွေက ရှင်သန်လို့ ကောင်းတုန်း… အာရုံတွေကို လှည့်ဖြားလို့ အမှားတွေနဲ့ ရင့်ကျက်စေခဲ့ လစ်လပ်နေတဲ့ ကွက်လပ်ကို ဘယ်သူ့အတွက် ချန်ထားမိသလဲ… တိတ်တဆိတ် ငတ်မွတ်ဆဲမှာ (ရင်ဗလာက တောင့်တ) စာနာ နားလည်ပေးနိုင်မယ့်သူတစ်ယောက် တကယ်လို့များ ရောက်လာခဲ့ရင်ဖြင့် တစ်ခါပြန်ပြီး ချစ် ခွင့် ရ […]

မိုးသို့ တမ်းချင်း…     မိုးစက်တွေရေ… ငါ့မျက်ရည်တွေ ပြန်လျော်ပေး သူမ… ခြေဆေးသွားခဲ့တာ ကြာ..ပြီ။ နာရီတွေ အကျဉ်းကျ ပင့်သက်ကို ခြွေချလည်း နွေဘဝက ပူဆဲလေ…။ ရေနွေးငွေ့တွေ ပါးပြင်ထက် ကားစင်ထက်မှာ ရင်ကိုခွဲ ဘယ်ခါမှ မနိုင်မယ့် တိုက်ပွဲမှာ (လက်နက်မပါ) လက်ဗလာနဲ့ ငါကျရှုံး အခုထိကို စာလုံးပေါင်းက မှားနေဆဲ အဲဒီအဘိဓမ္မာက နည်းနည်းဆန်းတယ်..။ သွားနေလည်း မရောက်မှတော့ အားနေတဲ့ခြေထောက်ကို ရိုက်ချိုး အဲဒါမှပဲ ငါရိုးသားနိုင်မယ်လေ…။ (မဟုတ်ရင်) နင့်ရဲ့အမုန်းလက်ကျန်စာရင်းမှာ ငါ့နာမည်ကို (သီးခြား)ကျောက်ထက်ထွင်းကာထား တံလျှပ်ကို ရေထင်မှားတဲ့သူ ငရဲပူတယ်ဆိုတာ အလကား ဝကန္တင်္ဉာဏ်တိုက်စားမှုအောက် နှလုံးသားက အမြစ်ပေါက်လို့…။ အထီးကျန်ခြင်းဆိုတာထက် အကျည်းတန်ခြင်းဆိုတဲ့ ရုပ်ကလပ်ကို နင်တို့ရဲက့ ဂဟေစပ်ပွဲမှာ သဂြိုလ်… မြင့်မိုရ်တောင် […]

ညီသုတဂုဏ်ပြု “ဝဲရိုက်ဝဲသွင်း” ညီသုတ၊ ချကာရေး၊ နှေးမကြာ၊ သာသည့်နေ၊ ဝေသည့်လ၊ လှသည့်ပန်း၊ နန်းစံပျော်၊ အော် ဟုသာ၊ မှာ မခြွေ၊ နွေဝယ် စမ်း၊ လမ်း တခို၊ ညို တကြော၊ သောမောတင့်၊ မြင့်လှသည်။ ဤလိုဟန်၊ တန်ပြန်တု၊ ခုချရေး၊ တွေး မပါ၊ စာ မပီ၊ သီ မကုံး၊ သုံး မတည့်၊ မှည့် မဝင်း၊ လင်း နရီ၊ ညီပါစေ၊ ဝေဆာမှ၊ လှ ကာရန်၊ ပန်ဆင်ဖူး၊ ရူးမတတ်၊ မှတ်ကာ ဆင်၊ ရင်ဝယ် စု၊ မုချ ဆို၊ လိုတ ပြည့်၊ ဖြည့်လိုသည်။ ဆီ မပါ၊ စာမတင့်၊ သင့် မထင်၊ ခင် မပျက်၊ လက်ယှက်ကာ၊ မာ ပါစေ၊ ခြွေပါလို့၊ […]

နရီ   တစ်ချက်မွန်းပြီး နှာခေါင်းပေါ်ခဲ့တာတောင် မြောင်းထဲမှာ ပျော်နေတုန်း ရေစီးထဲမှာ မျောနေတာတောင် တက် ကို မြင်ယောင်နေမလား… အတွေးက ချုံးပွဲချ ခန္ဓာက ဟားတိုက်လှောင်ပြောင် အလင်းရောင်ကို မမြင်ရသေး ဘယ်တော့မှလည်း မမေးတတ်တဲ့ အသိ ရင်ဘတ်ကို လှစ်ဟလိုက်တော့ ရင့်ကျက်မှုက သုည ဘဝင်စိတ်တွေ ခုန်ချသွားတဲ့ အတ္တ ချောက်ကမ်းပါးထဲ ဆင်ခြင်တုံတရားတွေ အရည်ပျော်ဆင်း တစ်ခုခု လစ်ဟင်းနေသလား… အတိတ်ကို စီးနင်းခဲ့တာတောင် အနာဂါတ်ကို ယုန်ထင်ကြောင်ထင် ပစ္စုပ္ပန်ကို မငြိုငြင်ဖို့ အိပ်မက်တွေကို မြှုပ်နှံဖို့ လိုပြီ…. တစ်စက္ကန့်ဆိုပေမယ့်လည်း ပဉ္စလက်လို… ခြေဖဝါးတွေ သွေးခြေဥခဲ့ပေမယ့် အတွေးတွေက မနုခဲ့ဘူး မျှောလင့်ချက်ကို ခေါ်ဆောင်လို့ အနားမှာ ကယောင်ကတမ်း အာရုံတွေနဲ့ မှန်းဆနေရတာနဲ့တင် ဇရာဆိုတာက နီးသထက်နီးလာ ဤခရီးမှာလေ…. ဘယ်သူတွေပဲ ဟန်ဆောင် ဟန်ဆောင် ကိုယ်တိုင်က အဓိက ဇာတ်ကောင်ပါပဲ…။ ။ […]

ဤနေရာမှ အစပြု၍… ဤနေရာတွင်… ကဗျာတစ်ပုဒ်၊ ရင်မှ ထုတ်ဖော် ကာရန်ချော်လည်း၊ ကဗျာပဲလေ ဖန်တီးနေကြ၊ ကဗျာမှသည် ကဗျာဆီသို့၊ လာ သီစို့ တေး ကဗျာလေးများ ဟစ်ကြွေးကြော်…။ ဤနေရာတွင်… သံစဉ်မတီး၊ ဂီတ စည်းဝါး အနီးနားမှာ၊ မရှိပါလည်း ထိုဆည်းလည်း သံ၊ ရင်ဝယ် ငြိမ့်ညောင်း ပီတိ လောင်း၍၊ ကဗျာမွေ့(လျော်)…။ ဤနေရာရာတွင်… ဗီလိန် လူဆိုး၊ သူခိုး ဓါးပြ မရှိကြပါ၊ သူယုတ်မာလည်း မခိုရဲလေ၊ သူကောင်းတွေသာ  ခံစားပါလို့၊ စာလွှာချရေး ကဗျာတေးများ ဖြစ်တည်နေ…။ ဤနေရာတွင်… ကြယ်စင်တစ်သင်း၊ ဝန်းရံ လင်းသည့် လမင်း မသာ၊ ညခါ မှောင်လည်း ကဗျာတဲထိုး၊ ကဗျာမိုးအောက် ပပ ရောက်သည် ထင်မိမှား…။ ဤနေရာတွင်… နေခြည်ဆင်းသက်၊ အလင်းစက် ကဲ မပူဘဲသာ၊ ငြိမ်းအေးလာ၍ မိုးရိပ်မမျှော်၊ […]