မမကြီး ပြန်လာတဲ့အခါ သားဖို့ မုန့်ဝယ်ခဲ့နော်လို့ မောင်ငယ်က မှာ…. ဝယ်ခဲ့မှာပေါ့လို့ အပြုံးတစ်ဖဲ့နဲ့ စကားဆိုဆဲ… သားဖို့ ဘောလ်ပင်ဝယ်ခဲ့နော်လို့ မောင်အလတ်က ထပ်မံဆို… အပြုံးစရဲ့ မပီပြင်ဝိုးတဝါးနဲ့ နံနက်ခင်း အလုပ်သွား မောင်အကြီးက အိမ်ပေါက်ဝက ဆီးကြိုပြော မမ သားကို မုန့်ဖိုးပေးပါဦးတဲ့။ ဪ… မပြည့်စုံတဲ့ ငါတို့ဘဝ ရင်နာရပါဘိ ငါ့ရဲ့မိသားစု ပြည့်စုံအောင် ငါ မစွမ်းဆောင်နိုင်သေးပါလား မိဘအပေါ် သားသမီးဝတ် မကျေသေးတဲ့ ငါ့ကိုငါပဲ စိတ်ဆိုးရမှာလား ကံကြမ္မာကိုပဲ အပြစ်ဖို့ရမှာလား ငါ့ကို ငါလည်း ဝေခွဲခက်စွာ လောကကြီးရယ် တစ်ခွန်းလောက် ပြောလှည့်ပါဦး….

ဪ…. လူတွေ လူတွေ မကောင်းတာပြောလည်း သူတို့ ကောင်းတာပြောလည်း သူတို့ ဟုတ်တာရော မဟုတ်တာရော မှန်တာရော မမှန်တာရော အသေးအမွှားရော အပြင်းစားရော လိုတာရော ပိုတာရော ရောတာတွေများနေတော့ သောက်နေကျ ကော်ဖီထဲ ရေနွေးရောတာ များသွားပါလား….. ဪ…. လူတွေ လူတွေ

ဒီနေ့တော့ ပြောချင်တဲ့အကြောင်းကတော့ ကျွန်မက စာဖတ်တာလည်း ဝါသနာပါသလို စာပေဟောပြောပွဲတို့ ဘာတို့ကိုလည်း သွားနားထောင်တာ ဝါသနာပါပါတယ်။ ဒီလို ဟောပြောပွဲတွေကတော့ ဟိုးအရင်တုန်းက မြို့တွေ၊ နယ်တွေ၊ ရပ်ကွက်တွေမှာ အမြဲလုပ်လေ့ လုပ်ထရှိပါတယ်။ ‘ဒီလိုလုပ်ခြင်းအားဖြင့် လူကြီးတွေနှင့် လူငယ်တွေဟာ တစ်ဦးနဲ့ တစ်ဦး မဝေးကွာဘဲနဲ့ နီးစပ်မှုရှိပြီး အပြန်အလှန် ပညာ၊ ဗဟုသုတ ဖလှယ်နိုင်တာကို တွေ့ရှိခဲ့ရပါတယ်။ ပြီးတော့ စာပေဟောပြောပွဲလုပ်ခြင်းကြောင့် အလိမ္မာစာမှာရှိဆိုသလို စာပေဘက်ကို ပိုမိုလေ့လာ လိုက်စားလာတာကို ထပ်မံတွေ့ရှိခဲ့ရပါတယ်။ အင်း… ဒီလိုပွဲမျိုးတွေ ခုနောက်ပိုင်း မတွေ့ရှိခဲ့တာ ကြာပြီလို့ ပြောရမလိုတောင် ဖြစ်နေခဲ့ပြီလေ။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါတယ်။ ဒီလိုပွဲကို လုပ်ပြီးဟေ့ဆိုရင် ဘယ်သူတာဝန်ယူပြီး လုပ်ပေးနိုင်တော့မှာလဲ။ ဘဝအခြေအနေက ရှိသေးတယ်လေ။ ဒါပေမဲ့ စာပေမြတ်နိုးတဲ့သူတိုင်း စာပေဟောပြောပွဲကို တောင့်တမိတာ […]

“ ဖေဖေ၊ လူတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ကံချင်းမတူနိုင်သလို ပါရမီချင်း မတူနိုင်ဘူးလို့ လူတော်တော်များက ပြောနေကြတယ်။ ကံဆိုတာဘာလဲ၊ ပါရမီဆိုတာကရော  ဘယ်နှစ်ပါးရှိလဲဟင် ?” “ သမီး ကံဆိုတာ ပါဠိသက် ကမ္မက ဆင်းသက်လာတာ။ အင်း ပြောရရင်တော့ သမီးရယ် အလုပ်လို့ ခေါ်တယ်။ မြတ်စွာဘုရားက “အကြင်သူသည် ကံကို ပြုငြားအံ့၊ ထိုကံ၏ အကျိုးကို အကြင်သူသည် ခံစားရလတ္တံ့” လို့ ဆုံးမခဲ့ဖူးတယ်။ ဆိုလိုတာကတော့ ကိုယ်က ကောင်းမှုကို ပြုရင် ကောင်းတဲ့အကျိုးကို ခံစားရမယ်ပေါ့။ ဒါကြောင့်လည်း “ကိုယ်ပြုတဲ့ကံ ကိုယ့်ဆီပြန်”လို့ ဆိုကြတယ်မလား။ ဘယ်အလုပ်ကိုပဲလုပ်လုပ် သမီး မှတ်ထားဖို့က စေတနာနဲ့လုပ်၊ စိတ်ကောင်းနဲ့လုပ်၊ ကိုယ်ချင်းစာတရားနဲ့လုပ်၊ ဝီရိယထည့်ပြီး ကြိုးစားပမ်းစားလုပ်။ ဒါဆိုရင် သမီး အမြဲကံကောင်းနေမှာ။ […]

လမ်းဆိုတဲ့အတိုင်း စာလံးတစ်လုံးထဲပေမယ့် ရှည်လျားလှတဲ့ လမ်းမှာ အတော် တာသွားတယ်နော်…..

ကျွန်မတို့ ဥယျာဉ်ကြီးတစ်ခုထဲကို ရောက်သွားရင် ကျွန်မတို့ရဲ့အာရုံဟာ ပွင့်နေတဲ့ ပန်းများဆီ ရောက်သွားတယ်။ ဓာတ်ပုံရိုက်နေတဲ့သူများဟာ အမြဲမပြတ်ပြုံးနေတဲ့မျက်နှာရှိသူများရဲ့ ပုံကိုပဲ ရိုက်ယူကြတယ်။ လောကမှာ ပြုံးရွှင်နေတဲ့ လူများကိုပဲ နှစ်သက်ကြတယ်နော်။ မျက်မှောင်ကုတ်ပြီး မျက်နှာထားတင်းမာနေတဲ့လူနဲ့ မျက်နှာ အမူအရာ မရွှင်မပျဖြစ်နေတဲ့လူတွေကို ဘယ်သူမှ မချဉ်းကပ်လိုကြဘူး။ မိမိတို့က ပြုံးရယ်နေရင် ကမ္ဘာလောက ကြီးကလည်း မိမိတို့နဲ့အတူ ပြုံးရယ်နေလိမ့်မယ်။ မိမိတို့က ငိုနေရင်တော့ မိမိတို့နဲ့အတူ ဘယ်သူကမှ လိုက်ငိုမှာမဟုတ်ဘူး။ မိတ်ဆွေအနေနဲ့လည်း ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နေတတ်အောင် ကြိုးစားပါ။ မိမိရဲ့ မျက်နှာပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင် ဖြစ်နေရင် တခြားသူများက မိမိကို မိတ်လာမဖွဲ့ဘဲနေမှာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဟုတ်တယ်နော်။ အမြဲ ပြုံးပျော်ရွှင်ပြီး မိတ်ဆွေအပေါင်း တိုးပွားနိုင်ကြပါစေလို့  ဆုတောင်းပေးလိုက်ပါတယ်။

ပျင်းလွန်းလို့ကွန်ပျူတာရှေ့ထိုင်လိုက်သည် ဘာလုပ်ရင်ကောင်းမလဲဟိုလုပ်ဒီလု ပ်နှင့်ကြာ တော့လည်းပျင်းလာသည်။ ဝက်ဆိုက်တွေလဲကြည့်ရတာညောင်းလာသည်။ သူချက်ရွန်း ထဲဝင်လိုက်သည် အပျင်းပြေပေါ့။ သူ့နစ်နိမ်းကိုသူကြည့်ပြီးပြုံးသည် အထုတ်ရှုပ် တဲ့သူဘာသာသူသဘောကျစွာတစ်ချက်ရယ်သည်။ ချက်ရွန်းထဲမှနစ်နိမ်းတော်တော်များများကိုသူလိုက် ကြည့်သည်ချက်ချင်စိတ်မရှိ ပျင်းဖို့ကောင်းလိုက်တာ။ ဝါးကနဲတစ်ချက်သန်းဝေလိုက်သည် ခုမှ (၇) နာရီထိုးရုံရှိသေးသည် မအိပ်ချင်သေးအချိန်တွေကိုအိပ်စက်ချင်းနှင့် ကုန်လွန်ပစ်လိုက် ရမှာကိုသူနှမျှောသည်။ဒီအတိုင်းတော့ဘယ်ရမလဲ နည်းနည်းတော့ရှုပ်လိုက်ဦးမည် အပျင်းပြေ ပေါ့။သူနစ်နိမ်းတွေကိုလျှောက်ကြည့်ရင် နစ်တစ်ခုကိုသွားတွေ့သည် အရူမလေးတဲ့နစ်နိမ်း ကိုကြည့်ပြီးသူနည်းနည်းစိတ်ဝင်စားသွားသည်။ အပျင်းပြေပေါ့ကောင်မလေးရေ အထုတ်ရှုပ်နဲ့ အရုးမလေးအွန်လိုင်းတိုက်ပွဲတစ်ခုစတင် ကြရအောင်လား။ နစ်နိမ်းပေါ်သို့ကလစ်တစ်ချက်ခေါက်လိုက်သည်။ “ဟိုင်း” ထို့နောက်သူကပင်စတင်နှုတ်ဆက်လိုက် သည်။ တိုက်ပွဲခေါ်သံပေါ့ကောင်မလေးရေ…..သိပ်မကြာလိုက် ကွန်ပျူတာဖန်သားပြင်ပေါ်သို့စာလုံးတစ်လုံခုန်ပေါက်တက်လာသည်။ “ဟိုင်း ဖရန့်” ထို့နောက်မှာတော့… “မင်းကအရူးမလေးဆိုတော့စိတ်မနှံတာလား စိတ်ရောဂါအထူကုကိုသွားလေ” “ဒါပေါ့ရှင်လူတိုင်းက တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီရူးနေကြတာပဲဪဒါနဲ့ရှင်ပုံကြည့်ရတာအဲ့ဒီ ပြန်လာပြီးပြီထင်တယ်” “ဟင့်အင်းငါက အဲ့ဒီကိုသွားစရာတောင်မလိုဘူးငါ့အတွက်ကော်ဖီကောင်းကောင်းတစ်ခွက် ရယ် စာအုပ်ကလေးတစ်အုပ်ရယ်ရှိရင်လုံလောက်ပြီ” “ဘာလဲရှင်က စာသမားပေသမားလား” “နိုး သမားဆိုတဲ့အဓိပ္ပါတယ်ကတော်တော် ကျယ်ပြန့်တယ်ကွငါ့ကိုယ်ငါစာသမားပေသမား လို့တော့မခဝံ့ယူပါဘူး […]