marblecommetအကြောမျှင်လေးတွေ စိမ်းဖျော့ယှက်ဖြာနေပြီး ဖားဖားလျားလျားနှင့် ပြားချပ်နေတဲ့ ကွမ်းရွက်ကြီးများပေါ်သို့ ဖြူဖွေးလုံးဝန်းသည့် ထုံး တုတ်ကြီးမှ ထုံးစက်များကို တောက်ချလိုက်သောအခါ ကုလားမကြီးရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်က ရွှေလက်ကောက်ကွင်းများ ရိုက်ခတ်သံက တချွင်ချွင် မြည်သွားတယ်။ ကျွန်တော် အတော့်ကို စိတ်မရှည် ဖြစ်နေပါပြီ။ တစ်ခုခု လုပ်စရာရှိရင်အမြဲ စိတ်လောကြီးတတ်တဲ့ ကျွန်တော့်စိတ်အလိုအရဆိုရင် ကျွန်တော် ဒေါကန်နေပြီ။ ဘာလို့ဆို ခါတိုင်းထက် ဒီနေ့က အတော့်ကို နောက်ကျနေပြီ မဟုတ်လား။ ကွမ်းသမားတွေနဲ့ ပေါင်းရသင်းရတာ အတော့်ကို ခက်တယ်ဗျာ။ ဒီကိစ္စကို အတော့်ကို သည်းခံရတယ်။ သူတို့နဲ့ အတူ ခရီးတစ်ခု သွားခါနီး၊ လာခါနီးဆိုပြီရင် ဘယ်တော့မှ အတူတကွ တစ်ဖြောင့်တည်း သွားရတယ်လို့ကို မရှိဘူး။ “ခဏလေး ကွမ်းထုပ်လိုက်ဦးမယ်ကွ…´ ဆိုတဲ့အဖြစ်မျိုး ကျွန်တော့်ဘဝမှာ ကိုးဆယ့်ကိုးသန်း ကြိမ်လောက် […]
ထွန်တုံးနဲ့ အပ်ချုပ်စက်တွေ တိုက်ပွဲဝင်နေရတဲ့နိုင်ငံမှာ အဓိကဇာတ်ဆောင်တို့ရဲ့ အခန်းကဏ္ဍှဟာ ခေတ်ကိုအရည်အသွေး အပြည့်နဲ့ `မှီ´ ကြတယ်…။ ကမ္ဘာကျော်မယ့် ဇာတ်ဝင်ခန်းတွေ အတွက် ဖြတ်လျှောက်(Side Pass) တွေကတော့ မိသားစု ထမင်းဝိုင်းများကို ပီပြင်စွာ ဖယ်ပေးကြ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်ယာ လုံခြုံမှု ရိပ်မြုံထဲက ကျီးလန့်စာစား ထွက်ပြေးနေကြရတဲ့ သရုပ်ဆောင်ချက်တွေ လွှတ်လှ…။ ဒီ…ဒါရိုက်တာရဲ့နှလုံးသားဟာ ဖြတ်လျှောက်တို့ရဲ့မျက်ရည်မိုးကို ညှို့တဲ့နေရာမှာ ပါရမီမြောက်တယ်…။ အားမတန်လို့ မာန်လျှော့ပြီးမှ ကျင့်လိုက်ရတဲ့ ဥပေက္ခာတရားဟာ တစ်နေ့ပြီးမှတစ်နေ့ စားရတဲ့ နေ့စားခကြေးပါ နေ့စားသရုပ်ဆောင်တွေပေါလှချည့် ဒီ ဆက်တင်…။ ပြီးခဲ့တဲ့အခန်းတွေကို ကြည့်ပြန်ရင်လည်း ညအချိန်မတော် လာခေါက်တဲ့တံခါးသံဟာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့အိမ်ရှေ့တံခါးတစ်ခုတည်းကို မဟုတ်ဘူး အမေ အရေးပေါ်နောက်ဖေးလှေကားက ဆင်းပြေးသွားတာ ကျွန်တော်မဟုတ်ဘူး အဖေ လူအိုကြီးနှစ်ယောက်ကြားက ဟာသွားတော့မယ့် ပန်းကန်လေးတစ်ချပ်ရဲ့ အနာဂတ် […]
အိပ်ရာက နိုးလာသည်နှင့် ဒီနေ့ နေသာသော နေ့တစ်နေ့ ဖြစ်ပါစေဟု ကျွန်တော် အမြဲ ဆုတောင်းရသည်။ နေသာသော နေ့များ၏ နံနက်ခင်းသည် စိမ်းစိုဝင်းဝါ လှပမည်။ မြက်ခင်ပေါ်မှာ ပန်းများပွင့်၍ လိပ်ပြာများလည်း ပျံဝဲကြမည်။ မြက်ပင်စိမ်းတို့ကြားမှ ပုရွက်ဆိတ်ကလေးများ တန်းစီး၍ ရိက္ခာရှာ ထွက်လာကြမည်။ လူသားအားလုံး၏ နှလုံးသားကို တက်ကြွလန်းဆန်းပျော်ရွှင်မှု ဖြစ်စေမည်။ နေသာသော နေ့တစ်နေ့၏ မင်္ဂလာသည် ထိုမျှှလောက်နှင့် မခမ်းနားသေးပါ။ နေသာသော နေ့တစ်နေ့ ဖြစ်ဖို့ရန်အတွက် ကျွန်တော်ဆုတောင်းရခြင်းမှာ ဂျိုးအတွက်ဟူသော ဝိသမလောဘ အနည်းငယ် ပါဝင်ပါသည်။ နေသာသော နေ့တစ်နေ့ ဖြစ်ပါက ဂျိုး ပျော်ရွှင်မည်။ ကျန်းမာမည်။ ပြီးတော့ အအေးမိ နှာစေးခြင်းလည်း ဖြစ်မည်မဟုတ်။ ဂျိုး နေကောင်းဖို့ရန် အတွက် နေသာရန် ကျွန်တော်၏ […]
ဂျိုးသည် ကျွန်တော် သတိမထားမိခင်မှာပင် ကျွန်တော့်မျက်နှာအား ခဏချင်း ဖတ်ပြီးသွားလေပြီ။ “ဒီနေ့ သုံးလုံးတော့ တွေ့နေပြီ” သွားပြီ။ ကျွန်တော်၏ ကြောက်လန့်မှုကို ကာကွယ်ဖို့အတွက် ရွေးစရာ မရှိတော့ပါ။ အခု ဂျိုးတွေ့ထားသည့် သုံးလုံးစလုံးကို အံကြိတ်ပြီး အရှင်းခံမလား။ ဒေါသတကြီးနှင့် ထပြန်သွားမည့် ဂျိုး၏ ရင့်သီးဖွယ်ရာ စိတ်ကောက်မှုကို ခံယူမလား။ ကျွန်တော့်အတွေ့အကြုံအရ ကျွန်တော် သိနှင့်နေပါပြီ။ ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်သို့ တစ်နေ့ပြီးတစ်နေ့ ဒီလို ဝက်ခြံများကို လာလာ မြှုပ်နှံသွားသည့် နတ်ဆိုးများကို မုန်းသည်။ ဂျိုးသည် ဝက်ခြံများကို ဘယ်ဘဝကပင် အသည်းယား မုန်းတီးလာလေသည်မသိ။ အခုလည်း ဂျိုးသည် တွေ့ရှိထားသည့် ကျွန်တော်၏ မျက်နှာမှ ဝက်ခြံသုံးလုံးကို စိတ်ရှိလက်ရှိ သတ်ကွင်းဆင်လေတော့မည်။ “ဂျိုးရာ…တစ်လုံးလောက်ပဲ ရှင်းကွာ…နော်” “ဟင့်အင်း …မရဘူး …အကုန်ပဲ” […]
ကိုယ့်ရေဒါမှာ နန္ဒာဟာ မြောက်ဘက်စူးစူးကနေ ညှို့နေတယ် အလင်းပြန်တဲ့ နိယာမဟာ မင်းနှလုံးသားကို မရိုက်ခတ်ဘူးလားကွယ် ရိုက်ခတ်သမျှ လှိုင်းတိုင်း နန္ဒာ့ဆီကိုပဲ ရောက်တယ် ကျော်ကြားနေတဲ့ ဘာသာစကားဟာလည်း နန္ဒာ ပါပဲ တင်းထားတဲ့ လေးကိုင်းရဲ့ အားမာန်လို နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖူး ထားပါ နန္ဒာ နန္ဒာ့ အနမ်းဆီကို ကိုယ် ဖြတ်လမ်းက မလာပါဘူး တိုးတိုးလေး ကြွေသွားတဲ့ သက်ပြင်းကအစ နန္ဒာ့ ဆီက မခွာပါဘူး ထိ၊ သိ၊ သတိလေးမှာ နန္ဒာ့ လှိုင်းတွေပဲ မိနေတယ် အရေးပေါ် အကြောင်းပြချက်တစ်ခု မြန်မြန်ထုတ်ပြန်ပါတော့ နန္ဒာ D Day ရဲ့ နော်မန်ဒီမှာ နန္ဒာ့ ဆံပင်လေးဖြစ်ဖြစ် ဟူးကောင်းလီဒိုလမ်းမကြီးမှာ နန္ဒာ့ နားသယ်စက သနပ်ခါးမှုန်လေး ဖြစ်ဖြစ် […]
ပထမဆုံး တနင်္ဂနွေလေတံခွန်ကို ဘယ်လို လွှတ်တင်ရမယ် အမြဲတမ်း လေထဲမှာ လွင့်ဝဲနေရမယ့် အဓိပ္ပာယ်အတွက် အတောင်တွေကို ပုံမှန်ထက် ပိုမို ဆန့်ထုတ်နေရခြင်း လေးပုံတစ်ပုံ ဖော်ပြပါ တနင်္ဂနွေမှာ အသံထက်မြန်တဲ့ ဝံပုလွေဟာ ယုံကြည်မှုရဲ့ ခန်းဆီးတွေကို သွယ်ဝိုက်နမ်းရှိုက် သိုးကလေး၊ ယုန်ကလေးနဲ့ အမြဲလွင့်ဝဲနေရမယ့် တိမ်တွေကို ဝယ် မယ်…။ နိစ္စဓူဝဓမ္မ ဆက်တင်မှာ ဤ ကံသုံးပါးထဲမှ တပါးပါးသော ကံကို ဖောက်ဖျက်ကျူ းလွန်မိသည်ရှိသော် နေကာမျက်မှန်တစ်လက် အမြန် ဝယ်ယူတပ်ဆင်ဖို့ မမေ့ရန်နှင့် ပူပြင်းခြောက်သွေ့သော နွေရာသီတွင် အရက်ကို ချွေတာသောက်သုံးရန် ထို့အပြင် သူမရဲ့ ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိ မော်တော်ကားလေးကလည်း ကြိုက်တဲ့လမ်းကို ရွေးဖို့ စိန်ခေါ်ခွင့်ပြုထားရင်းနဲ့ တိမ်တွေကို ဝယ် မယ်…။ တောင်ကလပ်မှာ ညို့နေတဲ့ နှင်းတွေကို […]
စက်သေနတ်သံလို တံတားပေါ် ရထား ဖြတ်ပြေးသံမှာ လမ်းဘေး သစ်ပင်တို့ ကပိုကရို လန့်နိုး ပြတင်းတံခါးပေါ် မှီနေတဲ့ ကဗျာဆရာနဲ့ အကြည့်ချင်း ဆုံကြတယ် သူတို့ ရှက်ရွှံ့မသွားကြဘူး ဟော့ဒီလို အဝေးသွားညမျိုးဆို ငယ်ဘဝ ဝှက်ဖဲလေးအကြောင်း အလွမ်းကျင့်ရင်း အတွေးက ရထား တစ်စီးစာ ဆိုက်ရောက်လာ ။ ရထားပေါ်မှာ ရထား ပြည့်လုနီးပါး အိပ်မက်တွေ အပြည့် မေ့နေတဲ့ လိပ်စာကို မယူလာမိပေမဲ့ ခရီးကတော့ ထွက်လာခဲ့ပါပြီ။ ရထားနဲ့ သူနဲ့ အလိုတူ အလိုပါ ရောက်တဲ့မြို့တိုင်းမှာ ကဗျာရေးလို့ရရင် ပြန်မလာချင်တော့ဘူး ဇွတ်တရွတ် ဂီယာအဆုံးဖွင့် ကျောပိုးအိတ်ထဲ အရောင်လွင့် 501 တွေကလည်း သူ့ကို မတွေဝေခိုင်းဘူး။ တိတ်တိတ်ပုန်းကဗျာတွေ အကြောင်း သူတို့ မသိတာ သက်သာတယ် […]
ကျွန်တော့်အခန်းသည် အခြားသူတစ်ယောက်ကိုယ်စား လိပ်ပြာရှက်နေသည်။ ထိုကိစ္စမှာ အတော့်ကို အူကြောင်ကြောင် နိုင်သည်ဟု ကျွန်တော်က ထင်သော်လည်း ကျွန်တော်၏ ဆိတ်ကွယ်ရာများကို ထိတွေ့နေရသည့် သူက ဒါ သိပ်အရေးကြီးသည်ဟု ဆိုသည်။ ပြဿနာတစ်ခု ဖြစ်လာလျှင် ပီကေ တစ်လုံးကစပြီး ဖြေရှင်းဖို့ ကျွန်တော်က အကြံပြုခဲ့ဖူးသည်။ ထိုပီကေသည် အာရှနိုင်ငံတစ်ခုမှ တစ်ဆင့် မဲခေါင်မြစ်ဝှမ်းအပေါ်စီးက ခုန်ပျံလာပြီး ညောင်ပင်လေးဈေးတွင် တစ်ည အိပ်သည်။ ညောင်ပင်လေးဈေးသည် ဇာတ်လမ်းတစ်ခုကို ချိတ်ဆက်ပေးဖို့ အသင့်ရှိနေသည့် ဟောလိဝုဒ်လည်းဖြစ်သည်။ ထိုပီကေသည် Ruby Mark အရောင်းစင်တာတွင် နေသားတကျ ရှိနေစဉ် ကျွန်တော်သည် ပီကေ ကို မမြင်ဖူးသေး။ +++ ငယ်ဘဝ ဒိုင်ယာရီ စာအုပ်များ၏ ရက်စွဲအချို့မှာတော့ ကျွန်တော် ဝယ်မစား ဖြစ်ခဲ့သော သကြားလုံးခွံအချို့ […]
ဇာတ်ကောင်များ – ဗောကြီး(ကီလီ(ခေါ်)ချီးဗောတံတားနားနေ)၊ ဘဲဥ(ညဈေး ဘဲဥ၊ ကြက်ဥရောင်းဝယ်ရေး)၊ ဘူကောင်(ရိုက်တိုင်းရှုံးတဲ့မောင်)၊ တင်အုံမာ(ခ)တင်ဥမ္မာ(ဘူကောင့်ဆော်)၊ ဇာပလွေ။ …………….. …………….. အခန်း(၁) တစ်နေ့… ထုံးစံအတိုင်း ကျုပ်တို့တစ်တွေ “အေပရယ်နွေ’’ ဒေါင်မှာ ထိုင်နေကြတုန်း “ ဘူကောင်’’ ရောက်လာတယ်။ ဒီကောင့်မျက်နှာက ဘယ်တုန်းကမှနဲ့ မတူအောင်ကို ဖြီးလို့။ ဒါပေမဲ့ သူ့အခွက်ဟာ ဘယ်လိုပဲဖြီးရှာဖြီးရှာ သံပုရာသီး အလုံးလိုက်မျိုချထားတာနဲ့ ဘာမှမထူးဘူး။ တစ်မတ်စေ့လို လေးထောင့်မျက်ခွက်ဖြီးတာကို မြင်ကြည့်ကြပေါ့ဗျာ။ သူက ကျုပ်တို့ဝိုင်းထဲ စွေ့ကနဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ဘဲဥ ရှေ့က ရေနွေးခွက်ကို ဆတ်ကနဲ ကောက်အမော့ “အမလေးဗျ ’’ ဆိုပြီး “ဖွီး ’’ ကနဲ ပြန်မှုတ်ထုတ်လိုက်တယ်။ ဒီကောင်မှုတ်ထုတ်လိုက်တဲ့ ရေနွေးပူတွေက ဘေးဝိုင်းကလူတွေရဲ့ ခြေထောက်ကို စင်ကုန်တော့ […]
နံနက် စက္ကူပန်းပွင့် ထောင့်စွန်းလေးမှာ ငါ့…ကိုယ်ခံအား ရပ်တည်နေပုံက မယုံနိုင်ဖွယ်… ဟောဒီ အပူပိုင်းစိုစွတ် အိပ်မက်ထဲ မျှော်လင့်ငွေ့ရည်ဖွဲ့နေတဲ့ မြစ်ကလေးရယ် ငါ့ အသက်ဓာတ်နဲ့(သာ)တိုးလျဝပ်စင်းပါ…။ တံလျှပ်တွေနဲ့ ကခုန်ဖို့ နောက်ဆုံးပေါ် အနုပညာနဲ့ ရဲရင့်လှိုက်ဖိုနေတဲ့ ပွဲတော်တွေကလည်း ရိုးပြတ်ရနံ့ကို တိတ်တခိုး ရှိုက်ငင်လို့ မခွဲနိုင်ဘဲ စိတ်ကြီးဝင်မိပုံများ ပြောပါတယ်… သူ့… တောတန်းလေးမှာပဲ အကြိမ်ကြိမ် သူငယ်နာပြန်လို့…။ အစကတည်းက ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိ ရင်ခုန်သံကို မညာစကောင်းပါဘူးကွယ်…။ ပေါ်ဦးပေါ်ဖျားအနမ်းနဲ့ လရောင်ပေါက်ဖွားရာ ညနေကြယ်ဟာ လိပ်ပြာနဲ့ အနုမြူလင်္ကာပန်းကို ပထမဆုံး ဝတ်မှုန်ကူးခဲ့သူပဲ…။ တကယ်တော့ ကမ္ဘာကြီးရဲ့ မပြီးဆုံးသေးတဲ့ ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ် ပြန်တမ်းမှာ ခမ်းနားလွန်းတဲ့ အညတြတွေဟာ အဲဒီ အာရုဏ်ဦးတွေထက် ကြိုလှနေခဲ့တယ်ဆိုတာ ဒီ အပျိုစင်ကလေး ကောင်းကောင်း သိတာပေါ့…။ ။ […]
(၁) လူတစ်ယောက် ကျွန်မကို ကြည့်နေတာ ကြာပြီ။ ကျွန်မလည်း ဆုံးဖြတ်ထားပြီးပါပြီ။ အချိန်လည်း မရှိတော့ဘူးမဟုတ်လား။ နောက်ခဏဆိုရင် ဆိုင်လည်း သိမ်းတော့မယ်လေ။ ကျွန်မ ဒီဆိုင်မှာ ထိုင်နေခဲ့တာ အချိန်အတော်ကြာခဲ့ပြီပဲ။ ဘာတွေ တွေးနေလို့ဒီလောက်အကြာကြီး ထိုင်နေမိတာလဲဆိုတာကိုတောင် ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မ မမှတ်မိတော့ပါဘူး။ ကျွန်မအတွက် တကယ်တမ်းကျတော့ တွေးစရာတွေလည်း များများစားစား မရှိတော့ပါဘူး။ အခုအချိန်မှာ အရာရာကို အရှုံးပေးလိုက်ဖို့ ကျွန်မ ပြင်ဆင်ထားခဲ့ပြီးပါပြီ။ ဘုရားသခင်ကိုလည်း ကျွန်မ လက်မြှောက်ကြောင်းကို လွန်ခဲ့တဲ့အချိန်အနည်းငယ်က အသိပေးခဲ့ပြီးပါပြီ။ ကျွန်မ မျှော်လင့်ထားတဲ့အတိုင်းပါပဲ။ ဟိုလူ ကျွန်မဆီကို ထလာတယ်။ “သွားရအောင်လေ” ဘုရားရေ့…ကျွန်မ ထင်ထားတာထက် ပိုပြီး တိကျတဲ့အသုံးအနှုန်းနဲ့ ကျွန်မကို ခေါ်နေပါပြီ။ လွန်ခဲ့တဲ့တစ်လလောက်က နယ်မြို့ကြီးတစ်မြို့ရဲ့ တက္ကသိုလ်တစ်ခုက တတိယနှစ်ကျောင်းသူတစ်ယောက်ဟာ အခုအချိန်မှာ လူစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့ တိတိကျကျ […]
(၁) အကုသိုလ်အတုံးအခဲ မောင်ကမ်းလွှတ်လိုက်သည့် လေးသီးအဆုံးတွင် သစ်ပင်ခွကြားမှ ပုတ်သင်ညိုတစ်ကောင် မြေပြင်ပေါ်သို့ “ဖုတ်”ကနဲ လွင့်ပါး သက်ဆင်းသွားသည်။ သွားကောက်လိုက်တော့ ခေါင်းကို ထိထားသည့် လေးသီးဒဏ်ရာနှင့် လည်ပင်း ပြတ်လုနီးနီး။ သွေးသံရဲရဲနှင့်။ ဒီလို သွေးသံရဲရဲဆိုလျှင် ပိုကောင်းသည်။ သွေးညှီကြောင့် သူရို့ ပို၍အလိုက်များသည်။ ဒီရေတောအစပ် ခြုံစဉ်တန်းတစ်လျှောက် မောင်ကမ်းတို့ တပ်သားတစ်သိုက်၊ လေးခွတစ်ယောက်တစ်လက်၊ လွယ်အိတ်တစ်လုံးစီလွယ်ကာ ပုတ်သင်ညို ရှာဖွေရေး “မစ်ရှင်”လုပ်နေကြသည်။ စတုတ္ထတန်းကျောင်းသားကြီးများ၏ တနင်္ဂနွေအားလပ်ရက်ဖြစ်သဖြင့် လွတ်လပ်ပေါ့ပါးနေကြသည်။ မောင်ကမ်း၊ ကျော်ဇင်သိန်း(ယခုဒေါက်တို)၊ နေလင်း(ယခု ဆိုင်ကယ်ကယ်ရီ)၊ ကောင်းမော်(ယခု ပြင်ပ)၊ ဇာပချီး(ယခု ထောင်ကျ- အိမ်ထောင်) တို့ လေးယောက် ခြုံစဉ်တန်းတစ်လျှောက် ပုတ်သင်ညိုများကို သဲကြီး မဲကြီး ပစ်ခတ်လျှက်ရှိကြသည်။ မောင်ကမ်းတွင် ပုတ်သင်ညို ငါးကောင်နှင့် တစ်ပိုင်း […]
ကျည်ပွေ့ကို အတက်ဖောက်ပြီး အနုပညာကို အမဲလိုက်နေသူ ရှိနှင့်ပြီးသား သတ္တုကို ဒြပ်စင်ထုတ်ပြီး ပင်မဂုဏ်ရည်ကို ငတ်မွတ်နေသူ . . .။ ဖြစ်ချင်တော့ အနုပညာဟာ အနုပညာကို တန်ဖိုးထားသူတစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ဝမှာ တိမ်းတိမ်းပွေပွေ ပြည့်ကျပ်လို့ ကျွန်တော်တို့ လောကထဲက တောက်ပရင်းကြွေ ကြွေရင်းတောက်ပတဲ့ ညနေကြယ်တွေကို ငေးရင်း ညီလေးရေ့ . . . ဆိုတဲ့ အော်ညည်းသံလေး ဝင်လာပြီဆိုရင် ဖြစ်ရမယ် ဒီလူ . . .အနုပညာ အနုကြမ်းစီးချင်နေပြန်ပြီလို့ . . .။ အစ်ကိုရေ့ . . . ဘဝဟာ တစ်ခါတစ်လေ လိုအပ်တာထက် ပိုသွေးရိုးသားရိုး ဆန်လာပြီဆိုရင် အရေခွံခဏချွတ်ပြီး အောင်ပွဲခံလိုက်ရတယ်ဗျ ကျွန်တော်တို့ဟာ တိုတောင်းတဲ့အချိန်ကလေးမှာ တတ်နိုင်သလောက် […]