ပိုး သတ္ေဆးယိုင်နဲ့နဲ့အိမ်အိုလေး အဖေ့ချွေးနဲ့တည်ဆောက်ခဲ့တယ် ကျွန်တော်တို့ဘဝတွေ အဖေ့သွေးနဲ့ဖန်တီးပေးခဲ့တယ် အဖေတည်ဆောက်သမျှ ကျွန်တော်တို့ဘဝ လှပခဲ့ပါတယ် … ။ အခု .. ကျွန်တော်တို့တည်ဆောက်တဲ့အလှည့်မှာ အဖေ့ဘဝ မလှပတာကို သား …. စိတ်မကောင်းဘူးအဖေ .. ။ အဖေခင်းခဲ့တဲ့လမ်းကို ဖြောင့်တန်းအောင် သားမလျှောက်နိုင်ခဲ့ဘူးအဖေ အခုတော့ အဖေနဲ့ဝေနေတဲ့ဘဝမှာ သား .. နေသားကျအောင်ကြိုးစားနေပြီအဖေ အိမ်ရှေ့က စာဗူးတောင်းငှက်ကလေးတွေ အိမ်ပြန်ချိန်မှာ သားကိုကြိုနေဆဲပဲလားဟင် .. မနက်နဲ့ည မကွဲပြားပဲအသက်ဆက်နေရတဲ့ဘဝမှာ တစ်ခါတစ်လေ အဖေ့စကားသံတွေကြားယောင်မိတယ် `………………………………´ လျှပ်လက်တာကို တိမ်ခွပ်တယ်လို့သုံးနှုန်းတတ်တဲ့ ကျွန်တော်တို့ဒေသလေး အေးချမ်းဆဲပဲလားအဖေ … ။ ဒီချိန်ဆိုရင် မိုးအေးအေးနဲ့ သားလေ … ကလေးလေးဖြစ်ချင်လိုက်တာ အဖေရယ် …. ။ ။
အမေ … ကျွန်တော့ဘဝရဲ့တမ်းမှုတွေဆိုတာ အမေကိုလွမ်းတဲ့စိတ်က ဖြစ်တည်ခဲ့တာပါ အမေ … ။ ကြင်နာမှုဆိုတာကို နာကြင်မှုနဲ့ရောထွေးယူငင်ခဲ့ရတဲ့ မေတ္တာငတ်သားတစ်ယောက် လူ့ဘဝက မပျောက်သေးပါဘူး အမေ .. ။ ခံစားခဲ့ရသမျှ ကြေကွဲမှုဆိုတာ ခွဲခွါခြင်းတံခါးဝမှာ အစပြုခဲ့တာပါ အမေ … ။ ကိုငှက်ကြီးသီချင်းထဲကလို အိမ်ပြန်ချင်တယ် ကြုံးကြုံးအော်ရင်း အလင်းမဲ့နေ့တွေ အမှောင်တွေကိုကြောက်လှပြီ အမေ .. ။ ။
ဘယ်သူတွေစခဲ့မှန်းမသိတဲ့ တစ်ထောင့်တစ်ညပုံပြင်တွေ ကြယ်စင်တွေကိုသက်သေပြု တစ်မင်းတစ်ခု ပုံတူထုနေကြမလားပဲ … ။ ဓူဝံကြယ်ကိုမြင်ပါရက်နဲ့ တောင်ဘက်အရပ်ကို လမ်းညွှန်နေတဲ့ကွန်ပါတ်စ်နောက် ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်မိတဲ့ငါ တစ်ခါတစ်ခါ ငါလျှောက်တာလမ်းမှန်ထင်မိရဲ့ … ။ ငါသိမ်းထုတ်သမျှ ငါ့ဘဝအတွေ့အကြုံတွေက လူတောမတိုးရဲတဲ့ အနုတ်စုတ်ဂုတ်စုတ် ရင်ခုန်သံခပ်ညံ့ညံ့တွေဖြစ်လို့နေခဲ့ … ။ ထွက်မသွားပါနဲ့ တားဆီးခဲ့တဲ့စကားသံတွေက အလွမ်းခြေရာဖြစ်နေခဲ့ပြီ ခါးသီးမှုဆုလဒ်ဆိုတာ ငါ့ရဲ့ကိုးကွယ်ရာဖြစ်လို့နေခဲ့ …. ။ ။
`အိမ်ဝေးညများ´ အိပ်မက်တွေ အရေခွံဆုတ်ပစ်ခဲ့သမျှ ငါ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဖွာလန်ကျဲလို့ … ။ တေးသွားတွေ ဝိုင်းရံသွားခဲ့သမျှ ငါ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဂစ်တာကြိုးတွေ ပြတ်ရှလို့ … ။ လေညှင်းတွေ တိုက်ခတ်သွားသမျှ ငါ့ရင်နှစ်ခြမ်း အလွမ်းနှင်းတွေ တစစ်စစ်နဲ့ဝင်ရောက် ဂီတမူးညတွေ လမ်းပျောက်ပေါင်းလဲမနည်းတော့ဘူး …. ။ ။
မောင်ဦးဆိုတဲ့နာမည်ကြားရင်တော့ ရခိုင်ပြည်နယ်သူ ပြည်နယ်သားများ၊ ပြည်ထဲရေး ဝန်ကြီးဌာနမှ ဝန်ထမ်းများအနေနဲ့ ကောင်းကောင်းကြီး သိကြ မှတ်မိကြမယ်လို့ထင်ပါတယ် ။ ဘယ်တော့မှမပြုံးတဲ့ မျက်နှာထားနဲ့ လောဘကြီး ၊ ဒေါသကြီးတဲ့ စစ်ဗိုလ်ချုပ်ဟောင်းကြီးတစ်ဦးပါ ။ အခုတော့သူက အရေခွံပြောင်း လို့ လွှတ်တော်အမတ်ကြီး၊ ကြံ့ဖွံ့ပါတီ ရခိုင်ပြည်နယ်တာဝန်ခံ စတဲ့ ရာထူးတွေကိုခံယူပြီး ရခိုင်ပြည်နယ်သူ ပြည်နယ်သားတွေကို နှိပ်စက် ဒုက္ခပေးနေပြန်ပါပြီ ။ အတည်မပြုနိုင်တဲ့သတင်းတစ်ခုအရ ဦးမောင်ဦးရဲ့ဖခင်ဟာ ရခိုင်ပြည်နယ် စစ်တွေမြို့ရေတပ်မှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်စဉ်က အရမ်းဆိုးလွန်းတဲ့အတွက် ရခိုင်သားများ ဝိုင်းသတ်လို့သေခဲ့ရတယ်လို့သိရပါတယ်။ အဲဒီအငြိုးတွေကြောင့်ပဲလားမသိပါဘူး ။ ဗိုလ်ချုပ်မောင်ဦးအဖြစ် ရခိုင်ပြည်နယ်တိုင်းမှူး တာဝန်ထမ်းဆောင် စဉ်အချိန်ကတည်းက ရခိုင်ပြည်သူတွေကို ဖိနှိပ်ခဲ့ပါတယ်။ နှိပ်စက်ခဲ့ပါတယ်။ တိုင်မှူးဘဝတုန်းက ရခိုင်ပြည်နယ် မှာရှိသမျှ သယံဇာတတွေကို အားလုံးယူဆောင်သွားခဲ့ပါတယ် ။ တိုင်းမှူးတစ်ဦးထက် စီးပွါးရေးသမားတစ်ယောက်ရဲ့ […]