အော် ဘာလိုလိုနဲ့ ရွာထဲစာဝင်မရေးဖြစ်တာကြာပါပေါ့လား…….. အရင်ချိန်တွေကို မှတ်မိနေပါသေးတယ်……. သူရဇော်က စာကိုမယ်မယ်ရရ ရေးတတ်တဲ့ကောင်မဟုတ်ပါဘူး…… သီချင်းလေးတွေကို စီကာပတ်ကုံးနဲ့ လာပြီး ညာပီး အာဖြီးလို့ရေချိုး အဲလေ သီချင်းနာမည်ဒွေရောကုန်ပါရော့လား……. စာရေးတာပြောပါတယ်……..တချိန်က ဂေဇက်ဆိုတဲ့ရွာလေးဟာ အင်မတန် လှပမှုအပေါင်းနဲ့ပြည့်စုံခဲ့တယ်လေ…..ခုများတော့ ဒလိုမဟုတ်တော့ပါဘူး…… ထော်လာဂျီတဒုန်းဒုန်း….. မီးစက်သံ တဝုန်းဝုန်း သာအေးကစင်္ကာပူ၊ မိအေးက ဗိုက်ကြီးပူလို့ ခုများတော့ တစ်ယောက်မှမရှိတော့…..နားလည်ပေးကြပါ သားစိုးရဲ့စာဥသီချင်းနဲ့ရောသွားတာပါ….. ခုများဆို မန်းဂဇက်ဆိုတဲ့ ရွာကြီးက ပေါက်ပွားလာကြတဲ့ အဖွဲ့အစည်းတွေလဲရှိရဲ့……. ရန်ပွဲတွေလဲရှိရဲ့……. အလှူပွဲတွေလဲရှိရဲ့……..ဆုပေးပွဲတွေလဲရှိရဲ့ အင်မတန်တိုးတက်ပြောင်းလဲလာတာပါ…….သူကြီးကလဲ ပျော်မဆုံး တပြုံးပြုံးနဲ့……. နှစ်လုံးပြူးခါးကြားထိုးပီးဒူးတနှံ့နှံ့နဲ့ ပေါ့……. သူကြီးကို ခဲနဲ့ချောင်းပေါက်သူလဲရှိရဲ့၊ သူကြီးကို မုန့်လာကန်တော့သူလဲရှိရဲ့…..ဓါးနဲ့ထိုးချင်သူလဲရှိရဲ့…….ဒုတ်နဲ့ရိုက်ချင်သူလဲရှိရဲ့……. ဒါပေမယ့် သူကြီးကတော့ မမှုပါဘူး…… ရွာသူရွာသားတွေထဲမှာ စိတ်ဝမ်းကွဲသူတွေရှိရဲ့…….ချစ်ခင်သူတွေလဲရှိရဲ့…..ရှိရဲ့ပေါင်းများစွာထဲမှာတော့ မရှိခဲ့တာ ဘာတွေလဲ…….. ဂေဇက်မှာ လိုနေတာက ဘာဒွေလဲ                             […]