ကျွန်မက ဗမာဖြစ်ရတာကို အရမ်းဂုဏ်ယူတဲ့ ဗမာလူမျိုးတစ်ယောက်ဖြစ်ပါတယ်။  တရုတ်ပြည်မှာ ၄ နှစ်ကျော် ပညာသင်ကြားခဲ့ပါတယ်။ တရုတ်ဘာသာသင်ကြားရတဲ့ တစ်နှစ်တာအတွင်းမှာ ကျွန်မရဲ့တိုင်းပြည် သာယာလှပကြောင်းနဲ့ တိုင်းသူပြည်သားတွေ စိတ်ထားကောင်းကြောင်း၊ ကျွန်မတို့ ဘာသာတရားကိုင်းရှိုင်းကြောင်း၊ သယံဇာတပေါကြွယ်ဝကြောင်း အလျဉ်းသင့်သလိုပြောပြပါတယ်။ ဘာသာစကားသင်တာဆိုတော့ ဝါကျဖွဲ့တာတို့ စာစီစာကုံးရေးတာတို့ အမြဲလုပ်ရပါတယ်။ ကျွန်မရဲ့ဥပမာပေးတဲ့စာကြောင်းတိုင်းက မြန်မာနိုင်ငံအကြောင်းတွေချည်းပါပဲ။ ကျွန်မက အတန်းထဲမှာ စည်းကမ်းအလိုက်နာဆုံးနဲ့ စာအတော်ဆုံးကျောင်းသားဖြစ်အောင်နေခဲ့ပါတယ်။အကျင့်စာရိတ္တပိုင်းမှာလဲ ဗမာဆိုတာ နိုင်ငံခြားသားတွေကြားထဲမှာ လုံးဝကိုကွဲထွက်နေပါတယ်။ တခြားတိုင်းပြည်တွေကိုတော့ မရောက်ဖူး မကြုံဖူးလို့ မသိပါ။ အင်မတန်တိုးတက်နေတဲ့တရုတ်ပြည်နဲ့ယှဉ်လိုက်ရင် ကျွန်မတို့တိုင်းပြည်က ဆင်းရဲနေတယ်လို့ အမြင်မှာ မြင်သာနေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မစိတ်ထဲမှာတော့ မဆင်းရဲဘူးလို့ခံယူထားပါတယ်။ သူတို့လူမျိုးတွေက တိုက်ခန်းနဲ့ပဲနေနိုင်ပါတယ်။ လုံးချင်းအိမ်ယာနဲ့မနေနိုင်ပါဘူး။ ကျွန်မတို့က အိမ်နဲ့သစ်ပင်နဲ့နေနိုင်ပါတယ်။ သူတို့တွေက မြေဩဇာတွေနဲ့စိုက်ပျိုးပြီးကြီးထွားနေတဲ့ အရသာမရှိတဲ့ အသားနဲ့အသီးအရွက်တွေကိုပဲ စားနိုင်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ကတော့ လတ်ဆတ်ပြီး […]

ကျွန်မရဲ့ ၈ တန်းကျောင်းသား တပည့်ကျော်အကြောင်း တစ်ခါပြောပြဖူးပါတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ တပည့်ကျော်များလို့ နံမည်တပ်လိုက်မယ်။ သူတို့တွေက ၉ တန်း ကျောင်းသူကျောင်းသား ၅ ယောက်ဖြစ်ပါတယ်။ သွက်သွက်လက်လက် လှလှပပနဲ့ ခပ်စွာစွာလေးတွေပါ။ စာအကြောင်းကတော့ ပြောပြလဲ ထူးဆန်းမယ်မထင်လို့ ချန်လှပ်ထားလိုက်ပါ့မယ်။ ကျွန်မရဲ့စေတနာက ကျောင်းစာတင်မကပဲ တခြားဗဟုသုတလဲ ရစေချင်လို့ သူတို့ကို ဆုံးမစရာရှိဆုံးမ ပုံပြောစရာရှိပုံပြောနဲ့ ကျွန်မစိတ်ထဲရှိသလို စာသင်ပါတယ်။ အမျိုးသားနေ့ ကျောင်းပိတ်ရက်နီးလာတဲ့ တစ်ရက်မှာ ကျွန်မက သူတို့ကို အမျိုးသားနေ့ ကျောင်းပိတ်မယ်လို့ ပြောလိုက်ပါတယ်။ အဲဒီမှာ သူတို့က ဘယ်နေ့လဲ လို့ပြန်မေးတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျွန်မလဲ အံ့အားသင့်သွားပြီး အမျိုးသားနေ့ ဘယ်နေ့လဲ မသိဘူးလားလို့ ပြန်မေးလိုက်ပါတယ်။ သူတို့ ၅ ယောက်စလုံး တစ်ယောက်မှ မပြောနိုင်ပါဘူး။ အဲဒါနဲ့ […]