“အလွမ်းည’’ ရဲ့ကုန်ဆုံချိန် …………………………………….. ပုထုဇဉ်လူသားမှန်ရင်သံယောဇဉ်ကြီးတက်စမြဲဟူသောအဆိုသည်ငြင်းဆိုဖို့ရန်အလွန်ခက်သောစကား ပင်ဖြစ်သည်။ မိမိနှင့်နီးစပ်ရာပတ်ဝန်းကျင်တွေမှာသံယောဇဉ်ရှိကြစမြဲပင်။ ကိုယ်တွယ်တာစရာ၊မက်မောစရာတွေကိုတွေးတောပြီးသံယောဇဉ်တွယ်တာနေခဲ့သည်။ လွမ်းဆွေးခြင်း၊အောက်မေ့ခြင်းတွေဟာပုထုဇဉ်လူသားတွေရဲ့ သာယာမှုဖျော်ဖြေရာစံရိပ်တစ်ခုဖြစ်ခဲ့ပေသည်။ နေ့စဉ်လုပ်နေကြသွားလာခဲ့သမျှတွေကိုအေးငြိမ်းသာယာတဲ့နေရာလေးတွေမှာ လွမ်းဆွတ်ဖွယ်တွေးတောအောက်မေ့ခြင်းဟာပျော်စရာအလွန်ကောင်းလှပေသည်။ ယ္ခုလည်းကျွန်ုပ်တို့မမေ့နိုင်ဖွယ်ရာ ည လေးတစ်ညမွေးဖွားလာခဲ့ပေသည်။ လူတိုင်းလူတိုင်းမှာသူ့ဘဝလေးသူ မေ့ပျောက်ဖို့မလွယ်ကူသောအတိတ်ရဲ့အကြောင်းအရာလေးတွေ ရှိနေခဲ့သည်မဟုတ်ပါလား။ ကျွန်ုပ်တို့ရဲ့”အလွမ်ည” ကလေးမှာတော့ထိန်းလင်းတဲ့လမင်းကြီးအောက်မှာပျော်ရွှင်ဖွယ် ကစားဖွယ်ကိုယ်စီဖြင့်ဆော့ကစားနေတဲ့ ကလေးသူငယ်တစ်သိုက်ပြေလွှားဆော့ကစားနေလေရဲ……….. “ညောင်ပင်တစ္ဆေ ဝေလေလေ နင်ဘယ်ကိုင်းမှာနေ.. ညောင်ကိုင်းမှာနေ..။ နင်ဘာသီးစား… ညောင်သီးစား….။ နင်ဘာရေသောက်… ညောင်ရေသောက်…စသည်ဖြင့် စီခနဲပွက်ခနဲကျွတ်ကျွတ်ထအောင်ဆော့ကစားနေတဲ့ကျွန်ုပ်တို့ကလေးသူငယ် တစ်သိုက်ပျော်စရာချည်းဖြစ်နေခဲ့သည်။ ရေနွေးချမ်းခရားအလယ်မှာချပြီးဝိုင်းဖွဲ့နေတဲ့လူကြီးတွေရဲ့ ပုံရိပ်တစ်ခုဟာလည်းမေ့ပျောက်ဖို့ရာလွယ်ကူသောအရာမဟုတ်ပေ။ လွမ်းမောဖွယ်ညတွေဟာနာရီသံစည်းချက်တိုင်းနေ့စဉ်နှင့်အမျှတိုးပွားလာခဲ့ပေသည်။ အချိန်ဆိုသောအရာဟာလုပ်စရာမရှိသောအခါမှာ(သို့)ကိုယ်စိတ်မဝင်စားသောအရာတစ်ခု လုပ်နေသောအခါတွေမှာကြာမြင့်သောအချိန်တစ်ခုလို့ထင်ရပေမဲ့၊ကိုယ်နှစ်သက်သောအခါတွေမှာ တော့ကုန်မှန်းမသိကုန်ဆုံးခဲ့ပေသည်။ လူကြီးမိဘတွေရဲ့” ပြန်ကြရအောင်ကလေးတွေတော်ကြတော”့ ဆိုတဲ့သတိပေးစကားကြားရတော့မှအချိန်တွေရဲ့ကုန်ဆုံးမှုကိုသတိထားမိခဲ့ပေသည်။ ညတညရဲ့ခွဲခွာမှုကနောက်တစ်နေ့မှာမတွေ့တော့သူပမာတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ကျွန်ုပ်တို့နုတ်ဆက်ရတာလည်းလွမ်းမောဖွယ်”အလွမ်းည”တစ်ခုအဖြစ်ပါဝင်ခဲ့ပေသည်။ အော်……..အချိန်တွေရဲ့လည်ပတ်မှုတွေကြောင့်အလွမ်းညတွေရဲ့ကုန်ဆုံးမှုတွေကိုကျော်ဖြတ်ခဲ့ရပြီး… ညောင်ပင်တစ္ဆေ..ဝေလေလေ..အစားဘဝရဲ့စာမျက်နှာတွေမှာအလှတရားတွေဖန်တီးဖို့အတွက် အော်ကြ ဟစ်ကြနဲ့ ပွက်ပွက်ညံအသံတွေကကျွန်ုပ်တို့ရဲ့နားတွေဆီမှာနေရာဝင်နေကြပြီပေါ့..။ ထို့အတူကျွန်ုပ်တို့ရဲ့လူကြီးမိဘတွေဝိုင်မှာတော့ဝမ်းနည်းခြင်း၊ ပူဆွေးခြင်း၊ စိုးရိမ်ခြင်းစသည်တွေရောင်ပြန်ဟက်မှုများစွာဖြင့်သားသမီးတွေရဲ့ရှေ့ရေး၊မိသားစုရဲ့ရှေ့ရေး၊ ကိုယ့်ဘဝရှေ့ရေးတွေအစားယူကာအတိတ်ရဲ့လွမ်းမောဖွယ်ရာ”အလွမ်းည”ကိုကျော်လွန်ခဲ့ကြရပြီပေါ့။ ဘဘဦးသုခရဲ့”ဘဝသံသရာ”သီချင်းစာသားထဲကလိုရှည်လျှားလှတဲ့သံသရာကြီးထဲမှာတစ်ယောက် ဆင်းတစ်ယောက်တက်နဲ့ကျွန်ုပ်တို့ငယ်စဉ်အခါကပြန်ခါနီးနုတ်ဆက်တဲ့လွမ်းမောဖွယ်”အလွမ်းည” လေးပမာတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်နုတ်ဆက်ကြတာလည်းအကုန်ဆုံးနိုင်အောင်ပါပဲ။ ကျွန်ုပ်တို့နုတ်ဆက်တာမရပ်သ၍သံယောဇဉ်အကုန်သေးသ၍လွမ်းမောဖွယ်”အလွမ်းည”တွေဟာ […]

“သင်္ခါရဲ့ပြယုဂ်တစ်ခု” သင်္ခါရဆိုတဲ့အတိုင်းမတည်မြဲခြင်းဖော်ဆောင်မှုတွေနဲ့ဘဝရဲ့စာမျက်နှာတွေမှာရေးဆွဲကြရ၏။ ထိုသို့ရေးဆွဲကြသူများထဲမှာကျွန်ုပ်တို့မိသားစုလေးပါဝင်ခဲ့သည်။ တနေ့မှာတော့နေလုံးကြီးရဲ့မတည်မြဲခြင်းဖော်ဆောင်မှုညနေလေးတစ်ခုမှာအဖေက”သားရေ….. မြေအိုးတွေပြင်ဟေ့ အဖေထန်းလှီးသွားတော့မယ်ကွ” လို့ပြောသည်။ ကျွန်တော့်တို့မိသားစုလည်းအဖေပြောလိုက်တဲ့တခဏမှာ အမေက အဖေအတွက်ရေးဗူးထည့်သည်၊ အမကထမင်းချိုင့်ထည့်၊ ညီလေးကမြေအိုးတွေကိုကြိုးလိုက်တပ်၊ ကျွန်တော်ကကြိုးတပ်ပြီးသားမြေအိုးထဲကိုထုံးရေလိုက်ထည့်ကာမိသားစုလေးပျော်ရွှင်ခဲ့သည်။ သင်္ခါရရဲ့ပြယုဂ်ဆိုသည့်အတိုင်းယနေ့ဖြစ်ပေါ်သမျှသည်နောက်နေ့ရဲ့သင်္ခါရရဲ့ပြယုဂ်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ရက်တွေ,လတွေ,နှစ်တွေပြောင်းလည်းပြီးကျွန်တော်တို့မောင်နှမတစ်တွေကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်မယားကိုယ့် သားသမီးတွေနဲ့ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်တနယ်တကျေးမှာနေခဲ့ကြသည်။ အချိန်ရဲ့ကုန်ဆုံးမှုကဘယ်လိုမှသတိမထားမိသောကြောင့် ကိုယ့်မိသားစုရဲ့ဘဝရှေ့ရေးကိုဦးစားပေးပြီး သာယာတဲ့အိမ်ထောင်မှုအောက်မှာမေ့မျှောမိကြရင်း ငယ်ငယ်ကကျင်လည်ခဲ့တဲ့မိဘရှိရာနယ်မြေလေးကိုမေ့လျှောနေခဲ့သည်။ လူဆိုတာခလုပ်ထိမှ အမိတ ဆိုသလိုအရင်ကသာယာလှပါတယ်ဆိုတဲ့ကျွန်ုပ်တို့ရဲ့အိမ်ထောင်ရေး ကံကြမ္မာရဲ့တိုက်စားမှုကြောင့်ယိန်းယိုင်လာခဲ့သည်၊အဆင်မပြေမှုတွေများလာခဲ့သည်။ ကိုယ်ရဲ့အိမ်ထောင်မှုအဆင်မပြေမှုတွေများလာတော့မှ..ဪ………..အဖေနဲ့အမေရှိရာကိုယ့်ရွာ ကလေးတောင်မရောက်တာအတော်ကြာပါကကော…..အဖေနဲ့အမေဆီကိုသွားအုံးမှဆိုပြီးမရောက် ဖြစ်တာကြာပြီဖြစ်တဲ့နယ်မြေဟောင်းလေးဆီကိုထွက်လာခဲ့လည်။ မိဘရဲ့နွေးထွေးတဲ့မေတ္တာတွေအရောင်မပျယ်သေးတာကြောင့်”မိဘအိမ်”လေးရဲ့အရိပ်အာဝါသဟာ အေးမြနေဆဲပါပဲ။ အဖေနဲ့အမေဟာကျွန်ုပ်တို့ရဲ့မိသားစုလေးပြန်လာတာကြောင့်ပျော်ရွှင်ခြင်းပီတိတွေခံစားနေလိုက်ကြတာ ဘယ်အရာနဲ့မှလဲနိုင်မည်မထင်။ ဪ………မိဘ..မိဘ..မေတ္တာကြီးမားလှပါလား…။ မေတ္တာတွေဘယ်လောက်ပဲကြီးမားပါစေ၊အချစ်တွေဘယ်လောက်ပဲချစ်နေပါစေ မတည်မြဲခြင်းဆိုတဲ့”သင်္ခါရ”ကတော့အမြဲထာဝစဉ်ပြောင်းလဲနေခဲ့သည်။ ခုလည်းမိသားစုစုံစုံလင်လင်ပျော်ရွှင်နေဆဲအချိန်လေးမှာ နေလုံးကြီးရဲ့”သင်္ခါရ ပြယုဂ်”တစ်ခုကကျရောက်လာခဲ့သည်။ သဘောသွားခြင်းတူချင်တူနေပါလိမ့်မည်၊ဖြစ်တည်မှုကမတူတော့ပေ။ ငယ်ငယ်ကအဖေပြောခဲ့သလို၊ခုလည်းပြောလာခဲ့သည်။ ဒါပေမဲ့..ခုအဖေပြောလိုက်တာက…. “ရှင်မရေ…….ငါထန်းလှီးသွားတော့မယ်” တဲ့……….။ ငယ်ငယ်ကလို..”သားရေ…အဖေထန်းလှီးသွားတော့မယ်ကွ”လို့ပြောလိုက်ပါတော့လား။ မရတော့ဘူးလေး….အဖေ့သားက သားနဲ့မယားနဲ့ဖြစ်နေပြီကိုး။ ဒါတင်ဘဲလားဆိုတော့ လုပ်ဆောင်ချက်တွေကကွဲပြားလိုက်ပါဘိ။ ကျွန်တော်ရယ်၊ကျွန်တော့်ညီလေးရယ်အစား၊ကျွန်တော့်သားနှစ်ယောက်ကနေရာယူခဲ့ပြီ။ အမနေရာအစားကျွန်တော့်ဇနီးကနေရာယူခဲ့ပြီ..။ ဘယ်လောက်ပဲချမ်းသာနေပါစေ၊ ပျော်ရွှင်နေပါစေ ဂုဏ်တွေကြီးမားပါစေ “သင်္ခါရရဲ့ပြယုဂ်”နေ့စဉ်နဲ့အမျှပြကွက်ဆန်းတွေဖြင်းလည်းကောင်း၊ရိုးရိုးအနေဖြင့်တဖုံ၊ အမျိုးမျိုးပြသနေတာကိုကျွန်ုပ်တို့တတွေသိကြမယ်ဆိုရင်………………………………။ ။ […]