alinsettD = Drama story ************************** အကဲပါပါ အသည်းတခါခါ ဖြစ်သွားစေလောက်သော ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်တော့ဖြင့် ဘဝမှာ ရေးဖူးခဲ့ချင်သည်၊၊ .မြန်မာနိုင်ငံသား ပီသသည်ဟု ဆိုရမည်၊၊ .မြန်မာပြည်သည် နိုင်ငံသားတို့အတွက် ငိုမည်ဆိုလျှင် မျက်ရည်ချောင်း စီးလောက်စရာ အကြောင်းအချက်များစွာတို့ ပြည့်နှက်နေသော တိုင်းပြည် ဖြစ်သည်၊၊ ဂျုံးဂျုံးကျနေရာမှ ယိုင်ထိုးယိမ်းခါစွာ ကုန်းရုန်းထနေရသည့်ကြားကပင် မြန်မာနိုင်ငံ၏ မြို့တော်အတော်များများအတွင်း .နေထိုင်လှုပ်ရှားနေသူ တိုင်းသူပြည်သားတို့မှာ အလွမ်းအဆွေး ငိုခြင်းများနှင့်ပင် (တလွဲဆံပင်ကောင်းကာ)ပျော်မွေ့ကြလေသည်၊၊ ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကား ကြည့်တာတောင် ဟာသကားဆိုလျှင် ပျော်ရွှင်ရယ်မောရမည့်အစား ပေါတောတောနဲ့ မကောင်းတဲ့ဇာတ်ကားကြီး ဟု ဆိုတတ်ကြသည်၊၊ သရုပ်ဆောင်တွေကို ထူးချွန်ဆု အကယ်ဒမီပေးလျှင်လည်း အငိုပက်စက် အလွမ်းဟက်တက်ကွဲပြတတ်မှ —မင်းသမီးဆိုလည်း မျက်ရည်တွေ ငေါက်ခနဲငေါက်ခနဲ ပန်းထွတ်အောင် ငိုတတ်ပါမှ— ပေးကြ ရကြသည်၊၊ .ကြည့်ရှုခံစားသူတွေကလည်း ရုံထဲမှာ […]
kotun winlattဗေဒင်နှင့် ကျနော် @@@@@@@@ ဆောင်းနံနက်ခင်းသည် နှင်းမှုန်တို့ဖြင့် ဝေဝါးလျှက် ….. ချမ်းအေးသည့်ဒဏ်ကို အံတုရင်ဆိုင်ကာ စားဝတ်နေရေးအတွက် ရုန်းကန်လှုပ်ရှားသူများဖြင့် နံနက်မလင်းမီကတည်းက သက်ဝင်လှုပ်ရှားနေသည့် နေရာလေးတစ်ခု …. မေးသံ ဖြေသံ ကြွက်ကြွက်ညံနေသည့် နေရာလေး …. ရောင်းချသူ ဝယ်ယူသူများဖြင့် စည်ကားနေသည့် နေရာလေး … အချို့နေရာများတွင်းကား မိုးမလင်းဈေးဟု ခေါ်ဆိုကြ … အချို့နေရာများတွင်ကား မီးခွက်ဟု အမည်တပ်ကြ … ဒီဒေသမှ ဈေးလေးကတော့ မိုးမလင်းဈေး မီးခွက်ဈေးထက် ကျော်လွန်ကာ နံနက်ခင်းဈေးဟု ခေါ်ဆိုရလေမည်လား မပြောတတ်ချေ။ ဒေသထွက်ကုန်များ၊ အထည်အလိပ်များ၊ အသီးအရွက် အသားငါး အစုံအလင် ရောင်းချကြ ဝယ်ယူကြနှင့် ….. နံနက်ခင်းတိုင်း စည်စည်ကားကားနှင့် သက်ဝင်လှုပ်ရှားနေကျ ဈေးကလေး …….. ဈေးကလေး၏ […]
စက်တင်ဘာလကုန်ရက်၏ နံနက်ခင်းသည် နှင်းမှုန်များဖြင့် မှုန်မှိုင်းနေလေသည်။ မိုးကုန်ခြင်း၏ အရိပ်လက္ခဏာပေလော ….။ မိမိနေထိုင်ရာနေရာမှ အရှေ့ဘက်သို့ မျှော်ကြည့်လေသောအခါ ကုက္ကိုပင်အိုခြောက်ကြီး၏ ပတ်လည်တွင် နှင်းမှုန်ဆိုင်းကာ အုံ့ဆိုင်းနေတော့သည်။ မြောက်ဘက်အရပ်ရှိ သမဝါယမဆန်စက်ကြီး၏ မီးခိုးခေါင်းတိုင်တစ်ဝိုက်တွင်လည်း နှင်းမှုန်များ ဝန်ရံလျှက်ရှိနေ၏။ အတွေးထဲမှ “ဪ … တစ်ဆောင်းသစ်ပြန်ရောမယ် …..” ဟု ရေရွတ်နေမိသည်။ ဆောင်းရာသီ၏ ဇာတ်လိုက်ကျော် နှင်းမှုန်များအား ငေးကြည့်ရင်း အတွေးစိတ်တို့ကား အဝေးတစ်နေရာသို့ တလွင့်လွင့်သာ မျှောပါကုန်ကြလေတော့သည်။ အရင်က ဒီလိုဆောင်းရာသီရက် ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး နှင်းမှုန်များ သိုင်းခြုံလျှက်ရှိသည့် ကာလမျိုးများတွင် ကျနော်ကျင်လည်ခဲ့ရသည့် ဘဝနေ့ရက်များကား လွမ်းစရာ သတိရစရာ တမ်းတစရာအများပင် …. ကျနော် ခဏခဏရေးဘူးသကဲ့သို့ လူဆိုသည်မှာ မှတ်မိချင်စရာ သတိရချင်စရာကောင်းသည့် ဘဝအစိတ်အပိုင်းများကိုသာ ပြန်လည်သတိရတမ်းတတတ်ကြသည် မဟုတ်ပါလား။ ဒီလို […]
C = Clean oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo ကျနော်တို့သည် ညစ်ပတ်ပေရေလွယ်သော ပတ်ဝန်းကျင်ထဲတွင် နေသားတကျ ပါဝင်လှုပ်ရှားနေကြရသူများဖြစ်သည်၊၊ အဲ့သည် ညစ်ပတ်ပေရေမှုများကို တတ်နိုင်သမျှ ဖယ်ရှားပစ်ပြီး သန့်ရှင်းစင်ကြယ်စွာ နေထိုင်နေသူများလည်း ဖြစ်သည်၊၊ ကျနော်တို့၏ တကိုယ်ရည်သန့်ရှင်းမှုမှအစ— ကျနော်တို့နေထိုင်ရာ အခန်း—ပတ်ဝန်ကျင်တဝိုက်အလယ်— ကျနော်တို့၏ တိုင်းခန်းပြည်ရွာအဆုံး—ထိုအတောအတွင်းရှိ အညစ်အကြေးများကို ဖယ်ရှားသန့်စင်ပစ်ရင်း လူရည်သန့်များဖြစ်အောင် (ထို့အပြင် ရောဂါပိုးမွှားစွဲကပ်သူများ မဖြစ်အောင်) သက်ရှင်နေထိုင်ကြရသည် မဟုတ်လား၊၊ ကိုယ်နေထိုင်သည့်အခန်းကလေး သန့်ရှင်းသပ်ရပ်နေဖို့ လိုပါသည်၊၊ ကိုယ့် “ကိုယ်”သည်လည်း သန့်ရှင်းစင်ကြယ်နေဖို့ လိုပါသည်၊၊ သို့သော် ကျနော်တို့သည် ပြင်ပမှ မြင်လွယ်တွေ့လွယ်သော အရာများကိုသာ သန့်စင်ဆေးကြောလေ့ရှိပြီး မမြင်ရသော အမှိုက်များကိုတော့ […]
mgsaiကျောင်းကို တော့အထူးတလည် မိတ်မဆက်ပေးတော့ပါဘူး။ ဇတ်လမ်းဆက်ကြစို့ ကျွန်တော်တို့ ကျောင်းတွေမှာ ခေတ် ဆိုတာရှိတယ်။ ကြုံဖူးကြလား၊ အရုပ်ခေတ်တို့၊ ပုံကဒ်ခေတ်တို့၊ ဘောလုံးခေတ်တို့ တစ်ခါတစ်လေ အီစွတ်ကြိုး ခေတ်ဆိုတာတောင်ရှိပါတယ်။ ခေတ်တစ်ခေတ်ကို သတိထားမိသလောက် တစ်လ၊ အလွန်ဆုံးကြာ နှစ်လပဲခင်ဗျ။ ပြီးရင်တော့ အဲဒီခေတ်ကုန်သွားပြီး နောက်ခေတ်တစ်ခေတ်ကူးပြောင်းပါတယ်။ ကျောင်းဖွင့်ခါစ မိုးတွင်းတို့လို အချိန်တွေမှာ သေချာကစားလို့မရဘူး။ ဘောလုံးကန်လို့မရဘူး၊ မိန်းခလေးတွေဆိုလဲ ကြိုးခုန်တာတို့ ဘာတို့မရဘူး။ အဲဒီတော့ မှတ်မိသလောက် အဲဒီအချိန်ဆို ပုံကဒ်ခေတ်ပါ။ ကျွန်တော်တို့ ငယ်ငယ်က ကိုရီးယားကားဆိုတာ စပြီးခေတ်စားလာတော့ ကိုရီးယားကားထဲက မင်းသားမင်းသမီးပုံတွေ၊ ပါဝါရိန်းဂျားကလဲ ခေတ်တော်တော်စားတော့ ပါဝါရိန်းဂျားပုံတွေ၊ ကာတွန်းကားထဲက ပုံတွေကို ကတ်ထူပြားမှာ ထုတ်ပြီး၊ ပုံ ၈ဝ ပါတဲ့ကတ်ပြားတစ်ပြားကို ၅ဝ နဲ့ ရပ်ကွက်ထဲက ဆိုင်တွေမှာရောင်းပါတယ်။ အဲဒါတွေကို ဝယ်ပြီးတဲ့ ကတ်ကြေးနဲ့ဖြတ်၊ပုံတောင်မှ အသေး၊ အကြီးကပိုတန်ဖိုးရှိပါတယ်။ တန်ဖိုးအရှိဆုံးကတော့ ပုံကဒ်အကြီးရဲ့ နောက်မှာ သီချင်းစာသားတွေရေးထားတဲ့ပုံကဒ်ပါ။ ကျောင်း ကော်ရက်ဒါ တွေမှာ မြေဖြူကို ရေဆွတ်ပြီး လေးထောင့်ကွက်လေးဆွဲ၊ ပြီးရင်ပုံတွေထပ်ပြီးတော့ ဖိနပ်နဲ့ ပုံထုတ်တမ်းဆော့ကြပါတယ်။ […]
သူ့နာမည်က ဒေါ်ပြောင်းဖူး။ အားလုံးက ခေါ်တဲ့ နာမည်ပေါ့။ အသက်က ၄ရနှစ်။ ကလေးက ၄ ယောက်။ ယောက်ျားက အရက်သမား လေဖြတ်။ အလုပ်အကိုင်ကတော့ ကျောက်တော်ကြီးဘုရားမှာ မုန့်တီတို့ အသုပ်တို့ ရောင်းတယ်။ အရင်တုန်းက ပြောင်းဖူးပြုတ်ရောင်းတော့ အနားက ဈေးသည်အားလုံးက ဒေါ်ပြောင်းဖူးလို့ပဲ ခေါ်ကြတယ်။ တစ်နေ့ ကျောက်တော်ကြီးဘုရား ချစ်ချစ်နဲ့သွား၊ ဗိုက်ဆာလာတော့ အဲဒီဆိုင်လေးမှာ ထိုင်ဖြစ်တာပေါ့။ ထိုင်ဖြစ်တော့ ထုံးစံအတိုုင်းအသုပ်နဲ့ မုန့်တီမှာတာပေါ့။ အဲဒီမှာ ကလေးလေး နှစ်ယောက်က ပန်းကန်လေးတွေနဲ့ အစုံသုပ် ၁၀ဝ ဖိုးနှစ်ပွဲဆိုပြီးတော့ လာဝယ်ကြတာ။ ကျွန်တော်လဲကြည့်နေတာ အဲဒီအဒေါ်ကြီးရဲ့ ၁၀ဝ ဖိုးကလဲ ပုံမှန်ပွဲလောက်ပဲ သုပ်ပေးပြီးတော့ ဟင်းရည်ပါ အိတ်နဲ့ ထည့်ပေးနေတာ။ ကျွန်တော်က ကလေးတွေလဲပြန်ထွက်သွားရော ” အဒေါ်ကြီး ၁၀ဝ ဖိုးကလဲ များလိုက်တာ ” လို့ပြောလိုက်တာပေါ့။ ” အန်တီတို့ကလဲ တစ်ပွဲကို ၂၀၀ ရောင်းတာပါ။(အခြား အသုပ်ဆိုင်တွေ တစ်ပွဲကို သုံးရာကနေ ငါးရာအထိ ဈေးရှိပါသည်) […]
ပို့စ်တွေ မတင်တာကြာလို့ လာတင်ပြဇေ ကျွန်တော်ငယ်ငယ်က အ.လ.က(၉) ထောက်ကြန့်မှာ တက်ခဲ့ရတာ။ အဖေက ဝန်ထမ်းဆိုတော့ အိမ်ခဏခဏပြောင်းရတာ။ ထောက်ကြန့်မှာ ၆တန်း၊ရ တန်း တက်ခဲ့ရတာလေ။ အဲဒီကျောင်းကို သိတဲ့သူတွေလဲရှိပါလိမ့်မယ်။ ထောက်ကြန့်မရောက်ခင် ကျောင်းဂိတ်ဆိုတဲ့ ကားဂိတ်ကပါ။ ကျောင်းရဲ့ လိုကေးရှင်းလေးကိုလဲ နဲနဲမိတ်ဆက်ပေးပါရစေ။ ကျောင်းရဲ့ အနောက်ဖက်မှာတော့ စွန့်ပစ်သွားတဲ့ အနူဆေးရုံကြီး ခင်ဗျ။ လူလဲ တစ်ယောက်မှ မရှိဘူး (အခုတော့ သင်တန်းကျောင်းဆိုလား ဘာလားဖြစ်သွားပြီဆိုပဲ)။ ပြီးတော့ ဘောလုံးကွင်းကြီးရယ်။ တစ်မြို့လုံးကို မြင်နိုင်တဲ့ ရေစင်ကြီးလဲရှိတယ်။ ကျောင်းရဲ့ ဘေးမှာတော့ ကွင်းပြင်ကြီးတွေ (တစ်ခါတစ်ရံ ပန်းတွေ ဘာတွေလာစိုက်ကြသည်) ရယ် ပြီးတော့ ကျွန်းတောကြီးတစ်တောရှိတယ်။( အခုတော့ ကျူးကျော်တွေလားမသိ တောထဲအိမ်ဆောက်ထားကြတာ ကျူးတော ဖြစ်နေပါပြီ)။ အဲ့တုန်းက ကျွန်းတောကြီးဟာ လူသူမရောက်ပါဘူး။ အရမ်းထူထပ်တယ်။ အဲဒီကျွန်းတောကြီးနဲ့ သိပ်မကွာဝေးတဲ့နေရာမှာ ချောက်ကြီးရှိပြီး အောက်မှာ စမ်းရေတွေ ထွက်ပြီး ကြည်စိမ်းနေတာ။ ရေကလဲ လူတရပ်လောက်နက်တော့ ကျောင်းသားတွေ ရေသွားသွားကူးတဲ့ အိုအေစစ်လေးပေါ့။ ကျွန်တော်တို့ ရတန်းတက်တော့ ခေတ်စားတာက ဟယ်ရီပေါ်တာ ဇတ်ကား။ အဲ့ကားကို ကလေးတွေ အကုန် […]
ဦးေက်ာက္ခဲ“ကိုစိန်ရေ…. ဗျို့… ကိုစိန်… တံခါးဖွင့်ပါဦးဗျ” မော်တော်ကား ဆီဖြည့်ပြီး ပြန်လာတဲ့ အဖေနဲ့ မောင်ကျောက်ခဲ အိမ်တံခါးပိတ်ပြီးယုံရှိသေး ၊ အိမ်ရှေ့ကနေ အော်ခေါ်နေတဲ့ အိမ်နီးချင်း အဖေ့သူငယ်ချင်း ဦးအောင်သိန်းရဲ့ အသံကြောင့် အဖေလည်း အိမ်တံခါးပြန်ဖွင့်ရင်း… “ရေးကြီးသုတ်ပြာ ဘယ်လိုဖြစ်ရပြန်တာတုန်း ကိုအောင်သိန်းရဲ့” လို့ အမေးရှိလိုက်တော့… “ကိုစိန်… မေးချင်ရင်နောင်မှမေး… အခု ကျုပ်မျောနေတယ်… ခင်ဗျားပိုက်ဆံနဲ့ရိုက်မှဖြစ်တော့မယ် ၊ ကျုပ်ကို ပိုက်ဆံနှစ်သောင်းခဏလှည့်ဗျာ ။ ဟေ့လူ … ခင်ဗျားကိုယ်ပိုင်ပိုက်ဆံနော်” “ဟား ဟား ဟား … ကိုအောင်သိန်းရယ် ဒီအိမ်မှာ ကျနော်က အိမ်ထောင်ဦးစီး ၊ စီးပွါးလည်း ကျနော်ပဲရှာတာမို့ အားလုံး ကျုပ်ပိုက်ဆံပါဗျာ ။ ကဲ ကဲ… ခဏလေး” အဖေလည်း ရယ်ရယ်မောမော […]
(ဘာရယ်မဟုတ်….အခုတလော… စိတ်ညစ်စရာတွေ များလေ… အိပ်မပျော်လေ… အိပ်မပျော်လေ….ဟိုတွေး ဒီတွေး…ထိုင်တွေးမိလေ…. ၊ တွေးမိတာတွေထဲက… တစ်ယောက်ယောက်ကို ပြန်ပြောပြချင်တာလေးတွေ ရှိလာတော့လည်း… ချရေးမိပြန်ရော…ဆိုပါတော့…။ ချရေးမိတော့လည်း… သူကြီးဆီက ပွိုင့်တစ်သိန်းပြည့်ဖို့ နီးလာတာမြင်ထားတော့… ပိုစ့်လေးတော့ဖြင့်…တင်အုန်းမှ…ဆိုပြီး… ။ (တစ်သိန်းရဖို့… သုံးသောင်းနီးပါးပဲ လိုတော့တာဆိုတော့… တွက်ပြီပေါ့..။ တစ်သိန်းရလည်း ကိုယ့်အတွက် မနည်းဘူး။ ထမင်း အနပ်တစ်ရာ စားလို့ရ…၊ ) :k: ဒီတော့…တွေးမိတာတွေကို ချရေးထားတဲ့စာမူကြမ်းတွေကို ပြန်ချောပြီး…ခေါင်းစဉ်တွေအသီးသီးတပ်…ပိုစ့်တင်မဟဲ့….လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသကာလ…. ဒီအတိုင်းတင်တာထက်..စီးရီးလေးနဲ့…အစဉ်လိုက် Tag တစ်ခုထဲအောက်မှာ တွဲပြီး တင်သွားတာက… ပြန်ရှာရလည်း လွယ်….တစ်စုတစ်စည်းထဲလည်းဖြစ်…ဆိုတော့… […]
မပြုံး ကျောက်စ်ရဲ့ဝေဒနာဟောင်းကို တူးလေပြီ… …………. ပြန်သတိမရချင်တဲ့ ဘဝတကွေ့မှာ ကျောက်စ် အိပ်စရာအိမ်ယာမဲ့ဖူးတယ်ခင်ဗျ ။ ဟိုသည်ကြုံရာအိပ်ရင်း နောက်ဆုံးတော့ အဲသည့်ခေတ်က နာမည်ကြီး ဗွီဒီယိုတိပ်ခွေအငှါးဆိုင်တစ်ဆိုင်ရဲ့ အခွေကူးခန်းမှာ ညဘက်ဆိုအခွေပွါးရင်း မှိန်းရတာပေါ့ဗျာ ။ ကြုံလို့ပြောရရင် အဲသည့်အချိန်တုန်းက အခွေဖြန့်သူတွေထဲမှာ အခု အနဂ္ဂတို့အဖေ အဆိုတော်ကြီး (ဦး)မင်းမင်းလတ် ဆီကအခွေတွေက ကွာလတီလည်းအလွန်ကောင်းပြီး အောက်မှာ အင်္ဂလိပ်စာတန်းထိုးလည်းပါပါတယ် ။ နောက်ပြီး ဇာတ်လမ်းကောင်းတာတွေလည်းများတာမို့ အင်္ဂလိပ်စာဝေါဟာရနဲ့ လေယူလေသိမ်းအတုခိုးရအောင် သူ့ဆီက ဗွီဒီယိုတွေဆို ခွေကူးနေရင် မအိပ်ပဲထိုင်ကြည့်တာပါပဲ… ။ . . တနေ့သား … ညဘက်… နှင်းဆီကုန်းဘိုးဘွားရိပ်သာမျက်စောင်းထိုးက သူတို့အိမ်မှာအခွေသွားယူတော့ ၊ အခွေတွေလည်းထုတ်ပေးရင်း ထိုးမုန့်လည်းကျွေးရင်းက “ကောင်လေးရေ Sally Field (Forrest Gump မှာလည်း […]
naywoon niအဟောင်းကို အကုန်ဖြုတ်ပါမှ အဟုတ် တစ်ကယ်ကို ပြောင်းပါလိမ့် ရေးလည်း ရေးချင်တယ် ။ ရေးလည်းမရေး ရဲဘူး ။ ဆိုတာလိုပဲ ။ ကဲ………ဆိုရေးရှိက ဆက်ဆိုယုံပဲပေါ့ ။ ဘာအကြောင်း ပြောရမလဲ ။ လူတိုင်းပြောနေတဲ့ ၂၀၁၅ အကြောင်းပဲပေါ့ ။ ဒါပေမဲ့ သူတစ်ကာတွေလို ဆဲမှာတော့ မဟုတ်ဘူး ။ ဒီစာဖတ်မိတဲ့ သူဆဲချင်ဆဲပါစေလေ …….ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ရေးဖြစ်တာ ။ လူတိုင်းသိပြီးသား ၂၀၁၅ မှာဘာမျှော်လင့်သလဲဆိုတာ ။ ပြည်သူ့ကိုယ်စားပြု ဒီမိုကရေစီ အစိုးရကို တော်တော်များများကလိုလား နေကြတာ ။ နေဝန်းနီ တွေးနေမိတာက တိုင်းပြည်က ဒီမိုကရေစီ အစိုးရအုပ်ချုပ်တာနဲ့ အဲ့တိုင်းပြည် ဒီမိုကရေစီရရောလား ။ ဒီမိုကရေစီ ဆိုတာ ရော့ […]
ေက်ာ္လြင္ျဖိဳး၂၀၁၅ ကြိုတင် မဲ ပေး ဖို့ အတွက် စလုံး က လူတွေ ညအိပ်ပြီး စောင့်ကြတာ တန်း အရှည်ကြီး စီကြရတာ မဲစာရင်း ထဲ မပါ လို့ ငိုကြယိုကြတာ နေပူထဲ အကြာကြီး နေရလို့ မူးမေ့လဲကုန်ကြတာ ကို အိုဗာတင်း တွေ ပါ အလကား သက်သက် အပို လုပ်တာ ပါ ဆိုပြီး ပြောတဲ့ လူတွေ တွေ့လာတော့ ဆရာ မောင်မိုးသူ ဘာသာပြန် တဲ့ အိတ်ဇိုးဒပ် ဝတ္ထု ကို သွား သတိရတယ်။ ဂျူး တွေ အစ္စရေး နိုင်ငံ ထူထောင်တဲ့ အကြောင်း အဲ့ဒီ ဝတ္ထု ရဲ့ အစ […]
ဘုန်းကြီးအုပ်ချုပ်တဲ့တိုင်းပြည် ကျုပ် ဒီလိုပြောလိုက်လို့ ခင်ဗျားတို့စိတ်ဆိုးမလား ? ဆိုးချင်ရင်လည်း ဆိုးပေါ့ဗျာ ။ ဆဲချင်သပါ့ ဆိုလည်း ပြိုင်ပြီး ဆဲဖို့ အဆင်သင့်ပဲ ။ ကျုပ်က ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ မှန်ပြီလို့ယူဆထားတဲ့ ကိစ္စ ဆို ဘာနဲ့လာထားတား ပြောကိုပြောရမှ ။ ဒီအကြောင်းကို ကျုပ်က ပြောချင်နေတာကြာပြီ ။ ခုတော့ အဲ့ အကြောင်းပြောပြီဗျာ ။ မကြားချင် မဖတ်ချင်လည်း ကျော်သွား ။ ဟုတ်တယ်ဗျာ ။ ကျုပ်တို့တိုင်းပြည်ရဲ့ သမိုင်းကြောင်း ပြန်ကြည့် ။ ရှင်ဘုရင်တွေက မင်းလုပ် အုပ်ချုပ်တယ်သာ ပြောတာ ။ တိုင်းပြည်အတွက် ဘာများ အဖတ်တင်အောင်လုပ်ပေးသွားကြလို့လဲ ။ ပညာရေး ကျန်းမာရေး ဟုတ်ဟုတ်ငြားငြား အားကြိုးမာန်တက် လုပ်ပေးသွားတဲ့ ရှင်ဘုရင် […]