Mon Layဒီနေ့ မွန်လေး ကားမောင်းသွားသင်တယ် အပြင်ထွက်မောင်းရတယ်ပေါ့နော်..၂၀၀၉ ခုနှစ်က သင်ခဲ့တုန်းက လမ်းအခြေအနေနဲ့ အခုအခြေအနေက လုံးဝမတူတော့..မမောင်းတာကြာတော့ မရဲတရဲဖြစ်တာပေါ့နော်..အဲ့ဒါကိုဆရာက ကြောက်နေတယ်ထငိတယ်နော်တဲ့ သူက steering ကိူ လိုက်ထိန်းပေးရတယ်လေ..အပြန်တစ်ခေါကိမောင်းတော့ မမောင်းခင် စိတ်ထဲ ရေရွတ်လိုက် တယ်.. ငါကငါလုပ်ချင်ရင်ဘာမဆိုလုပ်နိင်တယ်.. ဒီကားလည်း ငါမောင်းနိုင်တယ်လို့ ရွတ်ပြီး ကားကို စထွက်တယ်…ထူးဆန်းဖို့ကောင်းတာကလေ.. အဲ့လိုရွတ်ပြီးတာနဲ့ ဆရာတောင် steering ကိူင်ထားစရာမလိုဘဲ.. ကိုယ့်ဖာသာမောငိးလို့ရသွားတယ်.. ကြောက်စိတ်လည်းပျောက်သွားရော.. ဆရာကတောင် တယ်ဟုတ်ပါလားတဲ့ ဒါပါပဲ.. နောက်ဆုံးတော့ စိတ်ကပဲ အလုပ်လုပ်သွားတာပါလို့..
လမ်းထွက်တဲ့လူက လမ်းမထွက်တဲ့သူကို Profile ပုံမပြောင်းသူက ပြောင်းတဲ့သူကို ပို့စ်တွေကို public တင်ရဲတယ်ဆိုပြီး အကြောင်းကြောင်းကြောင့် friend only တင်သူတွေကို ငွေတတ်နိုင်လို့ လှူနေသူတွေက ကြပ်တည်းနေလို့မလှူကြသူတွေကို …. စသည်ဖြင့်အပြစ်ပြောနေကြရင်း ဘုံရန်သူပျောက်ပြီးအချင်းချင်းပြန်စကားများကြ၊ ပြန်သတ်နေရင် ပန်းတိုင်အလှမ်းဝေးနေပါလိမ့်မယ်။ Pls campaign, but dont blame. (နှိုးဆော်သင့်တာ နှိုးဆော်ပါ။ အပြစ်တော့ မတင်ပါနှင့်) လို့ပြောလိုပါတယ်။ လူတဦးနှင့်တဦး risk profile ခြင်း၊ risk appetite ခြင်းမတူညီပါ။ သူ့ friend list နှင့် ကိုယ့် friend list မတူပါ။ ပြည်ပနေ နှင့် ပြည်တွင်းနေ မတူပါ။ နှေးနှေးသွားသူနှင့် မြန်မြန်သွားသူခြင်းမတူညီပါ။ အဆုံးမှာတော့ လမ်းချင်းတူရင် လူချင်းတွေ့ပါလိမ့်မယ်။ လူတယောက်ခြင်းစီ […]
“ စျေးမရောင်းချင်ဘူး ရှက်တယ် စျေးရောင်းရမှာ ရှက်စရာကြီး“ တဲ့ ရှိသမျှလုပ်ငန်းရှင်တိုင်းစျေးရောင်းဖူးကြတယ် စျေးမရောင်းရတဲ့ အလုပ်ဆိုတာ နေရာတိုင်းမှာမရှိပါဘူး…. ကိုယ့်ရဲ့ ဝန်ဆောင်မှု ထုတ်ကုန်တစ်ခုခုကို ရောင်းချနေမှသာ စီးပွါးရေးက လည်ပတ်လို့ရတာပါ… ဘယ်လောက်ပဲ သေးငယ်တဲ့ အလုပ်ဖြစ်ပါစေ…. သမာအာဆီဝကျတဲ့ အလုပ်ကိုလုပ်ကိုင်တာ ရိုးသားစွာ ရှင်သန်ရပ်တည်နေတဲ့ လုပ်ငန်းတိုင်းရှက်စရာမဟုတ်ပါဘူး… အလုပ်မလုပ်တတ်ရင်သာ ရှက်စရာပါ…. မိဘကျွေးမွေးပညာသင်ရတဲ့အရွယ်ထိ အလုပ်အကိုင်မရှိတာ အပြစ်မဟုတ်ပါဘူး.. ဘွဲ့ရပညာတတ်ပြီးနောက် ကိုယ်ပိုင်ဝင်ငွေမရှိရင်တော့ အပြစ်ရှိပါတယ်… တစ်ချို့အတွေ့အကြုံတွေက စာအုပ်ထဲမှာ မဟုတ်ဘူး… ဘဝထဲမှာ သင်ယူရတယ် ပိုက်ဆံရှာတယ် ဆိုတာ ကိုယ်ပေးနိုင်တာ တစ်ခုခုနဲ့ ငွေနဲ့ လှဲလှယ်ရတာပါ….ဝန်ဆောင်မှုတစ်ခုကိုပေးမလား ကုန်ပစ္စည်းတစ်ခုကိုပေးမလား ဝယ်သူက နှစ်သက်လို့ ငွေပေးဝယ်လိုက်တယ်ဆိုရင် အလုပ်ဖြစ်သွားတာပါပဲ…“ဘယ်သူမှ အစကတည်းက မတတ်ပါဘူး လုပ်ရင်းသင်ယူရတာပါပဲ… စျေးမရောင်းတတ်သေးရင် ရောင်းတတ်အောင်သင်ယူပါ ကြိုးစားချင်စိတ်ရှိတာဂုဏ်ယူစရာပါ…စျေးရောင်းတတ်တာ ဂုဏ်ယူစရာပါ”“အလုပ်ဟူသမျှ […]
မွန်လေးရေ, Congratulationsပါ..မင်းအခုလ ဒီဇင်ဘာထိ အသက်ရှင်နေထိုင်ခွင့်ရပြီး ကျန်းမာစွာနဲ့ ဘ၀ကိုဖြတ်သန်းနေနိုင်နေတယ်။ ၂၀၂၀ အစကို ပြန်ပြောကြမယ်နော်။ မင်းရဲ့ ခရီးသွားဆောင်းပါးတွေရေးသားမှု၊ ကြိုးစားအားထုတ်မှုကိုလူတွေသိမြင်လာလို့ မင်းကို ဇန်န၀ါရီလလောက်တုန်းက ငွေဆောင်က guesthouse တစ်ခုရဲ့ review ရေးခိုင်း ခြင်းကို မင်းရခဲ့တယ်။ ထပ်ကြိုးစားပါ။ ဒါမင်းဖြစ်စေချင်တဲ့အရာပဲ။ ပြီးတော့ ကိုဗစ်ဖြစ်သွားတယ်။ မင်းဆောင်းပါးတွေဆက်မရေးတော့ဘဲ..ရောဂါအခြေအနေပို့စ်တွေပဲ ဆက်ဆက်တင်နေတယ်။ မင်းဘာဖြစ်သွားခဲ့တာလဲ။ နောက် မင်းဆက်မတင်တော့ဘဲ..အရင်ကသွားခဲ့ဖူးတဲ့..ခရီးသွားစရာမလိုသေးဘဲ…ထပ်ရေးလို့ရသေးတဲ့ အကြောင်းအရာတွေနဲ့ မင်းpage ကိုပြန်လာပြီး ပြန်ရေးလာတာတွေ့တယ်။ အဲ့လိုပဲဖြစ် နေရမယ်လေ။ Blogger တစ်ယောက်က follower တွေကို ထိန်းထားဖို့..သူ့တို့ကို တစ်ခုခု message ပေးဖို့ မင်းကအမြဲကြိုးစားနေရမှာလေ…မင်းဆက်ကြိုးစားပြီးရေးသင့်တာ ပေါ့။ မင်းပြန် ရေးလာတယ်။ Good ပါ…keep going နော်။ ခရီးသွားရင်း မင်းဟိုတယ်တွေတည်းခဲ့ရတယ်မှတ်လား..ပြန်ရေးပေးလေ…ခရီးသွားရင်း ဘာတွေအမှတ်တရဖြစ်စေခဲ့လဲ…ဘာတွေရှောင်ရမလဲ…ဘာတွေစားလို့ရလဲ..ဘာတွေမြင်တွေ့နို်င်လဲ..မင်းရေးလေ…မင်းမအားဘူးဆိုတာနားလည်တယ်။ အရင်လို၀◌န်ထမ်းမဟုတ်တော့ဘူး။ ကိုယ်ပို်င် အ လုပ်လုပ်မှ စားရမှာ ဖြစ်ပေမဲ…အားတဲ့အချိန်လေးမှာ စာလေးတွေဆက်ရေးပါလို့ အားပေးချင်တယ်။ မင်းကဇွဲရှိတယ်။ ဖြစ်ချင်တာတွေ ဖြစ်အောင်လုပ်လေ. Travel Blogger ကြီးဖြစ်ချင်တယ်ဆို….ဆက်ရေးပါ..ချပြပါ…မင်းကိုယ်တိုင်ကအားပေးမှ မင်းကိုအားပေးတဲ့ သူတွေရှိမှာပေါ့…ဆက်ရေးပါလို့ပြောချင်တယ်။ ၂၀၂၁ ရောက်တော့မယ်…ကိုဗစ်ဖြစ်နေသေးလို့..ခရီးတွေဆက်မထွက်နိုင်သေးရင် လည်း…စာတွေဖတ်ပြီး…ပြန်ရှယ်ပါ…ခရီးသွားခြင်းဆိုင်ရာ ဗဟုသုတတွေပေါ့။ Fighting!!! အားပေးနေပါမယ်။
မွန်လေး ရက်၃၀ challenge လေးလုပ်ထားလို့ပါ အခု day 1 က describe your personality တဲ့။ ကိုယ့် ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေးအကြောင်းကို စပြောရမှာဆိုတော့ အကောင်းကနေစပြောမယ်နော်။ မွန်လေး ဘာပဲလုပ်လုပ် လုပ်ချင်ပြီဆို ဇွဲရှိရှိနဲ့လုပ်တတ်တယ်။ မပျင်းဘူး။ မခိုဘူး။ ရည်မှန်းချက် ကြီးတယ်။ လုပ်ပြီဆိုရအောင်လုပ်တာ။ မလုပ်ရင်လည်းမလုပ်ဘူး။ တခါတလေလောဘကြီးတတ်လို့ ရောင့်ရဲတင်းတိမ်ဖို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကြိုးစားရတယ်။ စိတ်ထားကောင်းထားတယ်။ စိတ်ပုတ်၊ စိတ်ယုတ်မရှိဘူး။ ကိုယ်လည်းမတရားမလုပ်ဘူး။ ကိုယ့်ကိုမတရားလုပ်ရင်လည်းမခံဘူး။ မဟုတ်မခံ ပြန်ပြောတတ်တယ်။ စွာတယ်။ မျှမျှတတနဲ့ သမာသမတ်ကျတာပဲကြိုက်တယ်။ ကိုယ့်အပေါ်မကောင်းလုပ်ရင် ကပ်ကပ်လန်အောင်ပြန်အော်တတ်တဲ့ အကျင့်ဆိုးတစ်ခုရှိတယ်။ အအိပ်မက်တယ်။ အစားမက်တယ်။ ခရီးသွားရတာကြိုက်တယ်။ လူတစ်ယောက်က ကိုယ့်ကို မခင်ခင် ကိုယ်ကစပြီးခင်တတ်တယ်။ သူကကိုယ့်ကိုပြန်မခင်လို့ကတော့ နောင်ခင်ဖို့ မွန်လေးမှာ ဆန္ဒမရှိ။ ဒါပါပဲ။ #day1challenge #30dayschallenge
manawphyulayသမီး….. ကိုယ်ဒီတစ်သက်လုံးမှာ ကိုယ်ဘာပဲလိုချင်လိုချင် ကိုယ့်ကိုယ်တိုင် ၀ယ်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားရပါမယ်။ တစ်ယောက်ယောက် ၀ယ်ပေးဖို့ ဘယ်တော့မှ မမျော်လင့်သင့်ပါဘူး။ မသေချာ မရေရာတဲ့ လောကကြီးမှာ “အားကိုးရတယ်” ဆိုတာ မရေရာဆုံးအထဲမှာ ပါပါတယ်။ သမီး…….. ကိုယ်အလေးချိန်လျှော့မယ်။ ဝိတ်လျှော့မယ် ဆိုတာမျိုး စကားအဖြစ်ပြောကြည့်တာပဲ ကောင်းပါတယ်။ သမီး သိရမှာ ကျန်းမာရေးဟာ အဓိက အကျဆုံးပါပဲ။ ဘယ်လောက်ပဲ ပိန်ပိန်၊ ဘယ်လောက်ပဲ စလင်းကျကျ မကျန်းမာရင် အလကားပါပဲ။ လှပတာထက် ကျက်သရေ ရှိတာက ပိုမိုတင့်တယ်တတ်ပါတယ်။ ကျက်သရေရှိဖို့ဆိုရင် အတွေးအခေါ်ရှိဖို့လိုအပ်ပါတယ်။ အတွေးအခေါ်ရှိဖို့ စာများများဖတ်ဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ တကယ်လို့ သမီးက ဖက်ရှင်ကျကျ မ၀တ်စားတတ်ဘူး ဆိုရင် ရိုးရိုးရှင်းရှင်း ၀တ်စားဆင်ယင်တာက ပိုပြီး ကျက်သရေ ရှိတတ်ပါတယ်။ သမီး……. လူဆိုတာ […]
ချစ်ခြင်း မုန်းခြင်း နှလုံးသွင်းမှာ၊ အချစ်များက အပြစ်များ၍၊ အမုန်းများက အရှုံးပွား၏။ ချစ်ခြင်းမုန်းခြင်း ရှောင်ကြဉ်ကင်း၍၊ မေတ္တာနှလုံး ကျင့်ကာသုံးသည့်၊ အဖြူစင်ဆုံး ဤကျင့်ထုံးကား၊ အပြစ်လည်းကင်း အရှုံးကင်းမည့်၊ မချစ်မမုန်း အကောင်းဆုံးတည်း။ မနောဖြူလေး
တချို့လူတွေ ချမ်းသာသွားကြတယ်……တချို့လူတွေ ဆင်းရဲသွားကြတယ် တချို့လူတွေ ဘ၀တွေ သာယာသွားကြတယ်..တချို့လူတွေ ဘ၀တွေပျက်သွားကြတယ် တချို့လူတွေအမြင့်ကို မြန်မြန်တက်လှမ်းနိုင်ကြတယ်…တချို့လူတွေ နိမ့်ပါးသွားကြတယ် တချို့လူတွေက ကောင်းကောင်းစားနိုင်လာကြတယ်…တချို့လူတွေက စားစရာမရှိအောင်ကို ငတ်သွားကြတယ်.. ဒါကတော့ မွန်လေးတွေ့ရှိချက်လေးပါ။ မွန်လေးကတော့ စာတွေဆက်ရေးဦးမှာပါ။ သူကြီးကလည်း အမှန်အကန်ဆုချတဲ့အတွက်ကြောင့် ၁ သိန်းရတာလည်းကျေးဇူးပါလို့။
အိမ်မက်တွေက စျေးကြီးတယ်..ဟုတ်တယ်.. မိဘတွေက ဝန်ထမ်းပေမဲ့ ငယ်ငယ်ထဲက အိမ်မက်တွေကသေးမသွားဘူး ငါ့မှာ နောက်ခံတောင့်တောင့်တင်းတင်းမရှိ rich kid မဟုတ်ဘူး။ ပညာ ဘယ်တော့ တတ်သင့်သလောက်တတ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ မိမိဘဝအိမ်မက်တွေကို ချုံ့မထားဘူး။ ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းကို တစ်နေ့ကျရင် လုပ်မယ်လို့ စိတ်ကူးခဲ့လို့ အခုချိန်မှာ အသားကုန်ကြိုးစားနေတယ်။ အခုဆို (၁၀) လ ထဲရောက်နေပြီ။ ကြားထဲမှာ စိတ်ပျက် အားငယ်တာတွေတော့ ရှိတယ်။ ဘာလို့ဆို နောက်လှည့်ကြည့်ရင်၊ ကိုယ်လဲသွားရင် ငွေအားနဲ့ စိုက်ကူဖို့ အဖေမရှိတော့ဘူး။ အမေက ပင်စင်နဲ့၊။ ဒီတော့ ကိုယ့်ဖာသာအကောင်း ဆုံးပြန်ထ တယ်။ ကိုယ်နေချင်တဲ့ဘဝ လုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်အောင်ကြိုးစားနေတယ်။ မိဘကို လိုအပ်ချက်မရှိထားချင်တယ် ပြည့်နေတုန်းပဲ။ အခု အလုပ်ကို အထောက်အကူရမယ့် ပစ္ညည်းတစ်ခုလိုချင်နေတယ်။ ကြီးကြီးမားမားထပ်စုရမယ်။ အရင်ကဆို ၀◌ယ်ချင်တာ၀◌ယ်နိုင်ဖို့ လစာကို ၂-၃လောက် စုခဲ့ရတယ်။ အခုဆို ၀◌ယ်ချင်ရင် […]
ေမာင္ဘလိူင္(Amos Tutuola (၁၉၂၀-၁၉၉၇) သညျ နိုကျဂြီးယီးရနျး အမြိုးသား စာရေးဆရာ ဖွဈပွီး ကိုယျတိုငျ သငျကွား လေ့လာမှုဖွငျ့ ကမ်ဘာတနျးရောကျရှိလာသော ပထမဦးဆုံး အာဖရိကသား စာရေးဆရာ ဖွဈသညျ။ သူ့စာမြားသညျ ယောရုဘ လူမြိုးစုတို့၏ အစဉျအလာ ရိုးရာပုံပွငျမြားကို အခွခေံခွငျး ဖွဈသညျ။ ၁၉၅၂ ခုနှဈတှငျ ထုတျဝသေော ထနျးရညျသမားဝတ်ထု (The palm-wine drunkard) မှာ အိပျမကျဆနျလှသညျ။ ထိုဝတ်ထု ထှကျခါစတှငျ ကမ်ဘာ့စာရေးဆရာ အသိုငျးအဝိုငျးမှ ဝဖေနျခကြျမြား အမြိုးမြိုးပေးခဲ့ကွသညျ။ အရိုငျးဆနျခွငျး၊ အာဖရိကသားတို့၏ အယူအစှဲမြားကို အားပေးခွငျး စသညျ့ အဆိုးမွငျ ဝဖေနျခကြျမြား ပေးခဲ့ကွသညျ။ မညျသို့ပငျဆိုစေ လြှို့ဝှကျဆနျးကွယျသော ပုံဝတ်ထုမြားကို အရိုငျးဆနျဆနျရေးသားသညျ့ ဟနျသညျ တမြိုးတဖုံ ထူးခွားလှသဖွငျ့ သူ၏ ထနျးရညျသမား […]
ကိုယျနဲ့မတှေ့ခငျ ယောကြာျး တဈယောကျ က သိပျလှတဲ့ ကောငျမလေးပုံရဲ့အောကျမှာ ခစြျတယျပွောခဲ့တာကို အခုအခြိနျမှာလိုကျပွီး ခံစားနရေငျ ကိုယျဟာ သိပျကို ကလေးဆနျ သှားမှာပေါ့…ကိုယျတိုငျတောငျ ကိုယျကွိုကျတဲ့ ကိုရီးယားမငျးသားတှရေေဲ့ page အောကျမှာ my love လို့ရေးခဲ့ဖူးတာပဲ။ ဘယျသူမဆို ကိုယျ့ crush ကို ခစြျတယျပွောဖူးမှာပဲ…သိအောငျလုပျတာနဲ့ မသိအောငျလုပျတာပဲကှာတယျ။ သူကိုယျတိုငျ ကိုယျ့အနားကို ရောကျခငြျလို့၊ ခစြျလို့ လကျရှိရှိနတေဲ့သူကို မခစြျနိုငျလို့ပဈပွီး တောငျ ထားခဲ့နိုငျတာ….သူ့ရဲ့ပွတျသားတဲ့သတ်တိကို ဂုဏျယူနိုငျရမှာလေ…… အခစြျနဲ့စဈမှာ မတရားတာမရှိဘူး..ပွောကွတဲ့အတိုငျး..ကိုယျနိုငျအောငျတိုကျခဲ့တယျ။ နိုငျလို့နိုငျမှနျးမသိအောငျကို နိုငျခဲ့တယျ။ ရလဒျကတော့ ကောငျးတယျပေါ့..ဒါပမေဲ့….နောကျထပျနောကျလူတဈယောကျကို စှနျ့လှတျရလိမျ့ မယျလို့..ကိုယျအဲ့အခြိနျမှာ သတိမထားမိခဲ့လိုကျဘူး…အနိုငျရရငျပြောျရမှာလေ ..တဝ◌ကျပဲ ပြောျ နိုငျ တယျ..တကယျလညျးနောကျလူတဈယောကျကို တဈခြိနျကရြငျ ထားခဲ့ဖို့စိတျထဲတေးမှတျ ထားပွီး သားပါ။ ရုတျတရကျ ဖွဈသှားတော့ စိတျမကောငျး..တှေဝေခွငျးမှအပမရှိ။
လုံမလေးမွန်မွန်တဈခါသား သူငယျခငြျးတဈယောကျရဲ့ရှာကို အလညျသှားရငျး သူ့အိမျမှာ ထမငျးစားဖွဈတယျ။ သူငယျခငြျးသားအမိနဲ့အတူ ဟငျးခကြျတာကို ဝိုငျးကူပေးနရေငျး သူငယျခငြျးအမကေ ကိုယျ့သူငယျခငြျးကို အသီးသှားဝယျခိုငျးရော။ ထမငျးစားပွီးရငျ အခြိုတညျးဖို့တဲ့။ “သမီး ရှာထဲမှာ အသီးသှားဝယျခြေ။ ဈေးမှနျအတိုငျး ဝယျခဲ့နောျ။ ဈေးကွီးလညျး မမိလာစနေဲ့။ ဈေးဆဈပွီးလညျး မဝယျခဲ့နဲ့။” ကိုယျ့သူငယျခငြျးလညျး အံ့ဩသှားတာပေါ့။ “ဈေးကွီးပေးပွီး မဝယျရတာတော့ ဟုတျပါတယျ အမရေယျ။ ဒါပမေယျ့ ဈေးဆဈလို့ရရငျတော့ ပိုကျဆံအကုနျအကြ သကျသာတာပေါ့။” “မွို့ကွီးတှမှောတော့ ဟုတျတာပေါ့ သမီးရယျ။ ဒါပမေယျ့ အမတေို့နတော ရှာသေးသေးလေးလေ။ တဈရှာလုံး သတိထားမိသှားလိမျ့မယျ။” သားအမိနှဈယောကျ ပွောနတောကိုကွားတဲ့ ကိုယျက နားမလညျနိုငျဘူး။ ဘာလို့မြား ဈေးဆဈပွီး မဝယျသငျ့တာလဲ။ အနျတီက အဖွပေေးတယျ။ “ပစ်စညျးတဈခုကို ဈေးလြှော့ရောငျးတယျဆိုတာ ရောငျးတဲ့သူဘကျက မတတျသာလို့ ရောငျးလိုကျရတယျဆိုပမေယျ့ ဒါကို […]
ပျောက်သောလမ်းမှာ စမ်းတဝါး ဝတ္ထုဟာ ရန်ကုန်မြို့က အသစ်စက်စက် အိမ်ထောင်တည်ကာစ ချစ်သူနှစ်ဦးရဲ့ဘဝကို ရေးဖွဲ့ထားခြင်းပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီဝတ္ထုမှာ စာရေးဆရာမ မိုးမို(အင်းလျား)ဟာ ဇနီးသည်တစ်ဦးရဲ့အမြင် ခံစားမှုဘက်ကနေ တင်ပြထားပါတယ်။ `လှိုင်´ဆိုတဲ့ အဓိက ဇာတ်ဆောင် အမျိူးသမီးဆိုရင် တက္ကသိုလ်က ဘွဲ့ရ ခေတ်ပညာတတ်တစ်ဦးဖြစ် ပါတယ်။ အလုပ်မရှိဖြစ်နေတဲ့ `လှိုင်´ဟာ လခစားအလုပ်သမားလေးတစ်ဦးဖြစ်တဲ့ သူ့ချစ်သူနဲ့အတူ အိမ်ထောင်တစ်ခုကို အခိုင်အမာထူထောင်ဖို့ ရုန်းကန်ခဲ့ရတယ်။ စာအုပ်ရဲ ့ပထမအစမှာ မင်္ဂလာဆောင်ပွဲကိုကျင်းပပုံနဲ့ ဆရာမကစထားပါတယ်။ ပြီးတော့ မင်္ဂလာဆောင်ဖို့ကို ပိုက်ဆံမရှိလို့ ကောင်လေးက သူများဆီက သွားချေးနေလို့၊ ကြာနေလို့ လှိုင် ကရင်မောမောနဲ့စောင့်နေရတယ်ဆိုပြီးပြောပြထားပါတယ်။ ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားမှုမရှိဘဲ၊ ပိုက်ဆံမစုထားဘဲ အိမ်ထောင်တစ်ခုကို အချစ်တစ်ခုထဲနဲ့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ အဲတော့ မင်္ဂလာဦးညတောင်သူများအိမ်မှာသူများအိမ်မှာ အိပ်ခဲ့ရတယ်။ နောက်ပိုင်းအိမ်ဌားနေရတဲ့ဘဝရောက်ပေမယ့် အိမ်မပိုင်တော့ ပြဿနာတွေလည်းတက်ခဲ့ရပါတယ်။ အိမ်ထောင်ရက်သား ကျပေမယ့် […]