လမ်းတွေ   လမ်းတွေ အရှေ့  အနောက်  မြောက်နဲ့တောင် လျှောက်ခဲ့သယောင် ရှိပေမယ့် ပြန်ကြည့်လေတဲ့အခါ ငါ  ဘယ်ဘက်ကလာခဲ့သလဲ မသဲကွဲပြန်ဘူး ရူးတာမဟုတ်ပေမယ့် အတိတ်တွေကပျောက် စိတ်တွေလည်း နောက်ခဲ့ပြီ ၊ ရောက်တော့မည့် ပန်းတိုင်များစွာဟာ ယောင်ချာချာငါ့ကို ကြည့်ရင်း လှောင်ခြင်းတွေနဲ့ ပုန်းနေလေရဲ့ မဆုံးတဲ့ သံသရာလမ်းမှာ မပန်သာပန်းတွေက မွှေးရနံ့နဲ့ လှည့်စား ခပ်ခါးခါးကချင်အရက် တမင်မမက်ပဲမော့ချ ပျော့ကျသွားတဲ့ယောကျင်္ားမာန ငါကွလို့ မာန်မတင်းနိူင် ရှုံးခြင်းတွေကလှိုင်လှ ပြိုင်မရတဲ့ ပွဲတွေကြား လဲသေမသွားပေမယ့် ဝဲတွေများတဲ့ မြစ်အလယ်မှာ နှစ် ၂ဝ ကြာ ကုန်ဆုံးခဲ့ ကြုံဦးဟဲ့ လောကဓံ ဇောမသန်တာ မဟုတ်ပေမယ့် မြုစ်နေတဲ့ ဘဝလှေ ရနေခဲ့ နောင်တများ အမှောင်ကျသွားတဲ့ လောကမှာ ပြောကြတာ ငါလူဆိုးတဲ့ ချိုးဖဲ့ဖဲ့ […]

ရွှေကူ ဆိုတာ ထင်ရှားခြင်းမရှိလှတဲ့ ဧရာဝတီဘေးက မြို့ကလေးပါ အဲဒီကစ ကျနော့်ဘဝ ၊ သူမ မြို့ပြမှာမွေး လှသွေးကြွယ်ဝ ချမ်းမြခြင်းနဲ့အတူ ကျနော်လိုလူနဲ့ ခြားနားလှပေါ့ ၊ ဒါပေမယ့်လေ ဘဝဆိုတာ စိတ်ကူးထက်ဆန်း အချစ်လမ်းမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့ ကျနော်တို့ ပျော်မွေ့ခဲ့ပါတယ် ၊ ဒါပေမယ့်ကွယ် ကော်ဖီခရေဇီက သူမ ကျနော်က လဘက်ရည် ငပိရည်ဆိုတာ ကျနော့်အကြိုက် သူ ခိုက်တာက ဟမ်ဘာဂါ ခက်ဘူးလားဗျာ ၊ စိုင်းစိုင်း ဆိုတာ ကျနော်မသိခဲ့ ခနဲ့တဲ့တဲ့ သူ့စကား လှောင်သံများနဲ့ပေါ့ ၊ ကျနော့်ရင်မှာ ရှိနေတာက ကိုမြကြီးရဲ့  မခင်နှင်းဆီ တစ်ဆောင်းသစ်ပြီ ဆိုတဲ့ ကိုသန်းလှိူင် အဆိုအလွမ်းပိုင်ပေမယ့် သူကတော့ ပန်းနွယ်ကစိမ်း ဆိုတဲ့ တွံတေးသိန်းတန်စာသားကို ဟစ်ဟော့လို […]

အောက်တိုဘာ ၂၁   လူဖြစ်လာတဲ့ငါ အဖေဆိုတာ မမြင်ဖူး အမေကိုသာ ဦးချ ဖြတ်သန်းရ ခရီးလမ်း အတော်ကြမ်းခဲ့တယ် ၊ မျက်နှာမငယ်စေချင်တဲ့အမေ ထားစေတဲ့ကျောင်းက တီတီစီ မညီညာလူတန်းစားတွေကြား နေသားကျအောင်ကြိုးစား အမေ့သား မတော်လှပေမယ့်  ၁ နှစ်မှာ တစ်တန်းတက်ခဲ့ ဘွဲ့ရယ်လို့ရပြီး လောကကြီးကို စ ရင်ဆိုင် နိူင်တာလည်းရှိ ယိုင်တာလည်းရှိ ပြုံးတာလည်းရှိ ရှုံးတာလည်းရှိ သိလာရ ဘဝအကြောင်း ကောင်းချိန်မှာစံ နှောင်းချိန်မှာခံ ကံဇာတ်ဆရာ အလိုတော်အတိုင်း ခပ်မှိုင်းမှိုင်းဘဝလမ်းမှာ သားဟာ အားမပါသူ မဟုတ်ကြောင်း အမေကောင်းကောင်းသိစေဖို့ ကြိုးစားလို့ ရုန်းနေဆဲ အရှုံးတွေထဲက အမြတ်ရှာ ကျနော်ဟာ အမေ့သားပဲဗျာ အားခဲကာ မာန်ကိုတင်း ကောင်းခြင်းဆိုတာ လက်တစ်ကမ်းပါ ၊