ေအာင္ မိုးသူတစ်ဖျတ်ဖျတ်တောက်ပနေတဲ့ ကြယ်တွေကို ကျွန်မမော့ကြည့်မိနေတယ်။ ကျွန်မစောင့်ကြည့်နေတယ်။ ကြာခဲ့ပါပြီ။ မိုးတစ်ဖွဲဖွဲကျရောက်နေပေမယ့် လက်တစ်ဖက်က ထီးကိုဆုပ်ကိုင်ထားပြီ စောင့်ကြည့်နေမိတယ်။ မြစ်ကမ်းဘေးနားမှာ လူတစ်ယောက်မှရှိဘူး။ ကူးတို့ဆိပ်နားက လှေကိုစောင့်ရင် နားဖို့ထားတဲ့ ဝါးတဲအိမ်က ကတော့ ခပ်တည်းတည်း။ လှေစီးမယ့်သူမရှိတော့တဲ့အချိန်မှာ ညကမှောင်မိုက်နေတယ်။ ချောင်းရေပြင်ပေါ် မှာတော့ မိုးပေါက်တွေရဲ့ ကျရောက်မှုကြောင့် လှိုင်းပွက်ကလေးတွေက ခပ်ဖျောက်ဖျောက်ပေါ်နေတယ်။ ကြယ်တွေကတော့ မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်။ တိမ်မည်းမည်းတွေ အနည်းငယ်အုပ်မိုးထားတော့ ကြယ်တွေကို သိပ်မတွေ့ရဘူး။ တစ်စုံတစ်ရာကြယ်များ ကြွေမလားလို့ပေါ့။ ဆုတောင်းဆိုတာ တောင်းတိုင်းပြည့်သလားလို့ ကျွန်မကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ပြန်မေးကြည့်မိတယ်။ နောက်ဆုံးတော့လည်း မျှော်လင့်ချက်တွေသာ အဖတ်တင်ခဲ့ သလားလို့ ပြန်အဖြေထုတ်မိပြန်တယ်။ အခုတော့ ကျွန်မစောင့်ကြည့်တဲ့အချိန်ထိ ကြယ်တွေမကြွေသေးဘူး …မောင်။ …………………………………………………………………………………………………………………… မှုန်ပျပျနံနက်ခင်းဟာ နေ့တိုင်းလိုလိုပါပဲ။ အုံ့မှိုင်းမှိုင်းရာသီဥတုက ပိုသတိရလွမ်းဆွတ်နေသလိုလို။ အိမ်ရှေ့ထွက်လိုက်တာနဲ့ တူတူစိုက်ခဲ့တဲ့ ထားဝယ်ပန်းတွေဟာ […]
ေမာင္ဘလိူင္စူးခနဲ တစ်ချက်အော်၍ ဆွဲဆွဲငင်ငင်အော်ငိုလိုက်သော အသံကြောင့် ဘုန်းတော်ကြီး ဦးသီလ ကျိန်းနေရာမှ နိုးလာခဲ့သည်။ သူ့ကျောင်းဆောင်လေး ရှေ့ထွက်ကြည့်တော့ နွမ်းနွမ်းပါးပါး ကလေးမလေး တစ်ယောက် ငိုယိုနေတာ တွေ့မိသည်။ ညကြီးမင်းကြီး အချိန်မတော် ဘာဖြစ်လို့ပါလိမ့်ဟု ဦးသီလ စဉ်းစားနေသည်။ ကလေးမကို မေးတော့ လည်း အတွင်သာ ငိုနေသဖြင့် အငိုတိတ်အောင် ခဏမျှစောင့်နေလိုက်၏။ အတန်ကြာတော့ ကလေးမလေးက ဦးသီလ မေးသမျှ ရှိုက်သံစွက်၍ ဖြေရှာသည်။ “ဒကာမလေး ဘာဖြစ်လို့တုန်းကွဲ့။” “တပည့်တော် နာမည် မိထူးပါ ဘုန်းဘုန်း။ တပည့်တော်အဖေ သေတော့မယ် ဘုရား..။” “ဒကာမလေး အဖေက ဘယ်သူတုန်းကွဲ့။” “ဦးနေမျိုးပါ ဘုရား..။” “ဦးနေမျိုး..။” ဦးသီလ သံယောင်လိုက်ပြီး စဉ်းစားလိုက်သည်။ အိမ်သာကျင်းတူးတဲ့ နေမျိုးကို ပြောတာဖြစ်မယ်ဟုတွေး မိသည်။ […]
ေတာင္ေပၚသားမင်းဟာ နှင်းဆီထက် နည်းနည်း ပိုသွယ်တယ် ၊ ဒါပေမယ့် ဆိုဒ်က သိပ်မကွာပါဘူး ၊ ငါ့အရိုးထဲအထိ စွဲနေတဲ့ နှင်းဆီရဲ့ အရသာကို မီမလား၊ သိပ်မသေချာသွားပေမယ့် မင်းမှာလည်း မင်းအစွမ်းများတော့ ရှိမပေါ့ ၊ ပေးရတဲ့ဈေးက တူသလို မင်းက အရောင်ပိုလှတယ် ၊ မင်းကို ကိုင်မိတာနဲ့ ကျစ်လစ်တဲ့ အတွေ့အထိကို ခံစားမိတယ် ၊ မင်းအသားပေါ်မှာ မွှေးနုစိမ်းကလေးတွေနဲ့ပါလား ၊ မင်းကို နမ်းကြည့်တော့ ရှတတ ၊ မင်းအရသာကို သိပ်သိချင်လာသမို့ အိပ်ထဲက အချစ်ကို ထုတ်လိုက်တယ် ၊ ဖျောက်ကနဲထွက်လာတဲ့ မီးတောက်ကလေးနဲ့ မင်းကို ထိတွေ့စေခဲ့ပြီးတဲ့နောက် မှုတ်ထုတ်လိုက်တဲ့ မီးခိုးငွေ့တွေကြားမှာ မင်းအရသာကို ငါသိသွားတယ် ၊ မွှေးတေးတေး နဲ့ ချိုအီအီ […]
မြောက်ကိုရီးယား အာဏာရှင် ကင်ဂျုံအန်မှာ မန်ယူအသင်းခရေဇီဖြစ်ကြောင်း The Mirror သတင်းစာက ဖော်ပြခဲ့ပြီးနောက် ယခုအခါ အခြားအာဏာရှင်ကြီးများ၏ ခရေဇီအသင်းများကိုပါ ဆက်လက် ဖော်ပြခဲ့သည်။ ဇင်ဘာတွေအား နှစ်ပေါင်းများစွာ အုပ်ချုပ်ခဲ့သည့် အာဏာရှင် ရောဘတ် မူဂါဘီမှာ ချဲလ်ဆီးအသင်းကို အားပေးသူဟု ဆိုသည်။ သူပြောခဲ့ဘူးသောစကားမှာ “ကျွန်တော် ဘောလုံးပွဲကြည့်နေတဲ့ အချိန်မှာ ဘယ်သူကမှ လာရှုပ်တာမျိုး မကြိုက်ပါဘူး။ ကျွန်တော့် မိန်းမဆိုရင် သူဘယ်မှာ ထိုင်သင့်တယ်ဆိုတာ သူသိတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ကျွန်တော့အသင်း ဂိုးသွင်းပြီး ဆိုတာနဲ့ ကျွန်တော်လဲ အိမ်မှာ ဂိုးသွင်းတော့တာပဲ။ ကြည့်နေတဲ့နေရာကထပြီး ကျွန်တော့ရှေ့မှာ မြင်သမျှကို ကန်ထည့်လိုက်တာပဲ” ဟု ဆိုသည်။ ယူဂန္ဒာ အာဏာရှင် အီဒီအာမင်မှာ သူအုပ်ချုပ်စဉ် ကာလအတွင်း လူပေါင်း ၅ သိန်းကျော် […]
မြောက်ကိုရီးယားခေါင်းဆောင် ကင်ဂျုံအန်မှာ မန်ယူပရိသတ်တစ်ဦးဖြစ်ပြီး သူ၏တိုင်းပြည်အတွင်း မန်ယူကစားသည့်ပွဲတိုင်းကို ရုပ်သံမှထုတ် လွှင့်ပြသရန် အမိန့်ပေးထားကြောင်း သိရသည်။ အသက် ၃၁ နှစ်သာ ရှိသေးသော မြှောက်ကိုရီးယား ကွန်မြူနစ်ပါတီ ခေါင်းဆောင် ကင်ဂျုံအန်မှာ မန်ယူကို ကာလရှည်ကြာ အားပေးခဲ့ သူတစ်ဦးဖြစ်ပြီး အခြားဘောလုံးပွဲစဉ်များတွင်မူ ဂျာမနီဘွန်ဒစ်လီဂါပွဲစဉ်များကို လည်း နှစ်သက်သည်ဟု ဆိုသည်။ သူ၏ အမိန့်ကြောင့် မန်ယူပွဲ လာမည့်အချိန်တွင် နိုင်ငံတော်ပိုင်ရုပ်သံမှ အခြားအစီအစဉ်များကို အချိန်ပြောင်းခြင်း၊ ဖျက်သိမ်းခြင်းများ ပြုလုပ်ရကြောင်းလည်း သိရသည်။ မြင်းပြိုင်ပွဲ၊ ဂေါက်သီးရိုက်ပြိုင်ပွဲများကိုလည်း ကြည့်ရှုတတ်သည့် ကင်ဂျုံအန်မှာ မန်ယူ၏ MK ဒွန်းစ်ကို ၄းဝ နှင့် အရှက်တကွဲ ရှုံးနိမ့်ခဲ့ပြီးနောက်တွင်မူ ဒေါသတကြီးဖြင့် မန်ယူပွဲစဉ်များ ထုတ်လွှင့်ခြင်းကို ပိတ်ပင်လိုက်ပြန်သည်ဟု ဆိုသည်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာ မူ မြောက်ကိုရီးယားပြည်သူများမှာ […]
Mr. MarGa အချစ် ဆိုတာ… ရသ ကိုးပါးစလုံး ရောယှက်နေတဲ့ အရာ…. :boss: မနေ့ကပေါ့ဗျာ….. ဟိုတွေး ဒီတွေး ပတ် တွေးရင်းနဲ့ အပေါ်က စာသားလေး ထွက်လာလေရဲ့… (စိတ်ပါတုန်း တစ်ရက် ခေါင်းစဉ်တစ်မျိုးနဲ့ ဒီလိုလေးတွေ အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်မယ်လို့တောင် တွေးထားမိသေး) အရင်နေ့ကတော့ အလွမ်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ပြောဖူးတာလေး တင်မိတယ်။ အဲ့လို အဲ့လို.. တစ်ကိုယ်တည်း ထိုင် တွေးပြီး သကာလ တွေးမိတာလေးကို ဖဘမှာ တင်လိုက်သပေါ့။ တင်ပြီး သိပ်မကြာပါဘူး…. ရသ ကိုးပါးနဲ့ အချစ်နဲ့ ဘယ်လိုဆက်စပ်နေလဲ ဆိုတာ ရှင်းပြပါ လို့ ဦးပီချိုက လာမေးလေတော့ ကျနော်လဲ ကိုယ့်စကား ကိုယ် တတ်သလောက် မှတ်သလောက် နဲ့ ပြန်ရှင်းရလေသပေါ့…. :a: အဲ့လို ရှင်းရင်းနဲ့ ဒီစာ ထွက်လာပါတယ်။ ကျနော့် အတွေး ဖြစ်တာမို့ မှန်ချင်လည်း […]
marblecommetအကြောမျှင်လေးတွေ စိမ်းဖျော့ယှက်ဖြာနေပြီး ဖားဖားလျားလျားနှင့် ပြားချပ်နေတဲ့ ကွမ်းရွက်ကြီးများပေါ်သို့ ဖြူဖွေးလုံးဝန်းသည့် ထုံး တုတ်ကြီးမှ ထုံးစက်များကို တောက်ချလိုက်သောအခါ ကုလားမကြီးရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်က ရွှေလက်ကောက်ကွင်းများ ရိုက်ခတ်သံက တချွင်ချွင် မြည်သွားတယ်။ ကျွန်တော် အတော့်ကို စိတ်မရှည် ဖြစ်နေပါပြီ။ တစ်ခုခု လုပ်စရာရှိရင်အမြဲ စိတ်လောကြီးတတ်တဲ့ ကျွန်တော့်စိတ်အလိုအရဆိုရင် ကျွန်တော် ဒေါကန်နေပြီ။ ဘာလို့ဆို ခါတိုင်းထက် ဒီနေ့က အတော့်ကို နောက်ကျနေပြီ မဟုတ်လား။ ကွမ်းသမားတွေနဲ့ ပေါင်းရသင်းရတာ အတော့်ကို ခက်တယ်ဗျာ။ ဒီကိစ္စကို အတော့်ကို သည်းခံရတယ်။ သူတို့နဲ့ အတူ ခရီးတစ်ခု သွားခါနီး၊ လာခါနီးဆိုပြီရင် ဘယ်တော့မှ အတူတကွ တစ်ဖြောင့်တည်း သွားရတယ်လို့ကို မရှိဘူး။ “ခဏလေး ကွမ်းထုပ်လိုက်ဦးမယ်ကွ…´ ဆိုတဲ့အဖြစ်မျိုး ကျွန်တော့်ဘဝမှာ ကိုးဆယ့်ကိုးသန်း ကြိမ်လောက် […]
ဇီဇီမနေ့က အစည်းအဝေးသွားတယ်။ စလုံး လိုကယ် ကမ်ပနီထဲမှာ တော်တော်နာမည်ကြီးတဲ့ ကမ်ပနီ တစ်ခုပေါ့လေ။ ချိန်းထားတဲ့လူက စီနီယာ ပရော့ဂျက် မန်နေဂျာ။ လူပုံချောချောသန့်သန့် နဲ့ အဲဒီ ကမ်ပနီမှာ မျက်နှာပြရတဲ့ အလုပ်ပဲ လုပ်ရတယ်။ ဆိုတော့ ကိုယ်တွေက အလုပ်အတွက် တွေ့ဖို့ချိန်းတိုင်း သူနဲ့ပဲ ပြောရတယ်။ မင်းသားကြီးနဲ့ အတော်လေပေးဖြောင့်တယ် ပြောရမယ်။ သိတာလည်း ၄ နှစ်လောက်ရှိပြီ။ အလုပ်သာ အတူမလုပ်ဖူးတာ။ ကိုယ့်လည်း ဘယ်လောက်များချစ်တုန်း၊ မျက်စိကျတုန်းဆို မင်းသားကြီးရှေ့တင် သူတို့ ကမ်ပနီကို လာ အလုပ်လုပ်မလား…အမြဲခေါ်နေတာ။ ဆိုတော့ ကေဇီနဲ့ အတော်ချစ်ခင်တဲ့ အချစ်တော်တစ်ယောက်လို့ ပြောရမှာပေါ့လေ။ ကေဇီ မင်းသားကြီး ဆီမှာ မလုပ်ဖြစ်တော့ဘူး ဆိုရင် သူ့ဆီ သွားဖို့စဉ်းစားထားတာပါ။ မင်းသားကြီး ကို […]
ဘဝဟာ ချိုမလိုနဲ့ ခါးတဲ့အကြောင်း အချစ်ဟာ တိမ်လိုလိုနဲ့ နက်တဲ့အကြောင်း ကြည်နူးခြင်းတွေဟာ ကြွေမလိုလိုနဲ့ မြဲတဲ့အကြောင်း သူ့ကိုပြောပြချင်လိုက်တာ။ — မိုးလူ — ……………….. ဘာကြောင့်များ နှစ်ပေါင်းများစွာတိုင်အောင် မဟောင်းသေးတာလည်းဆိုတာ အံဩမိသည်။ လွန်ခဲ့တဲ့ (၈)နှစ် ဝန်းကျင်ခန့်က ခရေပင်များမှာ ပို၍ပင် အုံ့ဆိုင်းလာသေးသည်။ တကယ်တော့ ပြီးခဲ့တဲ့ (၈)နှစ် ကတည်းက ကောင်လေးတစ်ယောက်ဟာ ဒီခရေပင်တန်းတွေအောက်မှာ စက္ကူကြယ်တွေခေါက်ပြီး ဖန်ပုလင်းလေးထည့်ခဲ့ တာ အခုထိဆိုတာ ဘယ်သူမှ သတိထားမိမှာ မဟုတ်ပေ။ ဘယ်တော့မှမဟောင်းတဲ့ အချစ်တွေနဲ့အတူ စက္ကူကြယ်တွေထည့်ထားတဲ့ ဖန်ပုလင်းလေးများကတော့ ကျွန်တော့်အခန်းထဲမှာ အစီအရီရှိနေသေးသည်။ ဖန်ပုလင်းလေးထဲမှ စက္ကူကြယ်လေးတစ်ခုချင်းစီတွင် ကြည့်နူးခြင်းများ အပြည့်အနှက်ရှိနေသည်ဟု ကျွန်တော် တပ်အပ်ပြောရဲ၏။ မယုံသောသူရှိရင်လည်း ပြုံးပြရုံသာ တတ်နိုင် တော့သည်။ […]
ေသာ္ဇင္ (လြိဳင္ေကာ္)(၁) ဪ အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ အစုံသုပ်တွေ စားရတဲ့အဖြစ်ကို ပြန်တွေးလို့မှ မရယ်ရရင် ကလိတွေထိုးပြီး ရယ်လိုက်ချင်တော့တယ် တကယ်။ အရပ်ကတို့ရေလို့ အော်ပြီးပြောရမယ့် အကြောင်းတွေ ရင်ဘတ်ကြီးနဲ့ အပြည့်ရှိနေတော့လည်း ခက်တယ်။ မပြောပြန်ရင်လည်း လည်ဝမှာ တစ်ဆို့နေပြီး ပြောပြန်ရင်လည်း အောင်မင်းလွန်ရာကျမယ့် ခေတ်။ စကားတစ်လုံးတစ်လုံးပြောဖို့ လေတောင်ခပ်ရဲရဲမရှုမရှိုက်ရဲ။ တော်တော်ကြာ လေကို ကန်ထရိုက်ဆွဲထားရင်မခက်ပါလား။ ဒါတောင် ခုအဖြစ်က လေလှိုင်းတွေကို အသုံးပြုပြီးပြောနေရတဲ့ ဆက်သွယ်ရေးကိရိယာလေးကြောင့် ပေးလိုက်ရတဲ့ ပိုက်ဆံဆိုတာ ခုနေများပြန်ရှာရင် ကြက်ပျောက် ငှက်ပျောက်။ ဟုတ်တယ် မနေ့က အောင်မင်း ဂဏာန်းပေါင်းစက်ကလေးတစ်လုံးကို တဂျောက်ဂျောက်နှိပ်မိလိုက်လို့ ဒီကနေ့ သွေးတွေတိုးချင်နေတဲ့အဖြစ်က ပြန်တွေးလိုက်ရင် ဇက်ကြောတောင် ပြန်တက်တယ်။ ဂဏာန်းပေါင်းစက်ကို ပြန်နှိပ်မိရတဲ့အကြောင်းကလည်း ရှိတယ်။ အကြောင်းရှိတော့ အကျိုးဖြစ်ပြီပေါ့။ မဟုတ်လား။ အောင်မင်းကလည်း ခုတလော […]
alinsettအမှန်က…ဒီ ဝတ္ထုနာမည်ကို… ” အလှည့် ” လို ့…ပေးထားတာပါ ။ ညှစ်နေမယ်လို ့…မပြောလိုက်ဘူး… ဆိုတာက…နောက်တာပါ ။ အောက်မှာ..ရေးထားသမျှက..တကယ် အတည်ကြီးရေးတာနော်… ။ ဖတ်ပြီး..ဝေဖန်ပေးကြပါဦး..လို ့… လေးစားချစ်ခင်စွာ…. —————————————————————————— (အလှည့်… ) ခွေးအူသံတို ့….နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ကြားလိုက်ရသည် ။ လေထန်လေရိုင်းတို ့လည်း …. ဟူးဟူရားရားတိုက်ခတ်နေသည်။ သစ်ရွက်ကြွေတို ့…လှုပ်ရှားပြေးလွှားလျက်… ။ လောကသည် မသတီစရာ…အရောင်အဆင်းမျိုးဖြင့် လှလှပပအကျည်းတန်နေ၏ ။ ထိုကဲ့သို ့သော…အချိန်မျိုးမှာဖြစ်စေ/အေးစက်တိတ်ဆိတ်သောအချိန်မျိုးမှာဖြစ်စေ… ကိုယ့် စိတ်နှင့် ကိုယ်… ရုတ်ရုတ်သဲသဲ…ဖြစ်လာတတ်သည် ။ ကိုယ်….ပေါက်တူးကိုကိုင်ပြီး..လျှောက်ခဲ့သည်။ မာကြောကြမ်းရှသော…ကိုယ့်လက်တို ့က ပေါက်တူးကို…မြဲမြံခိုင်မာစွာ..ကိုင်ထားနိုင်သည်မှာအံ့ဩစရာတော့…မဟုတ်တော့ချေ။ ကိုယ့်လက်တို ့သည်…အင်မတန်မှပင်…ချီးမွမ်းထိုက်သော…လက်များဖြစ်သည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်….ကိုယ့်လက်တို ့သည်..သာမန်လက်တို […]
U Pyaung Gyeလွန်ခဲ့တဲ့ ၄၂ နှစ်၊ ဒီလိုရက် ၁၉၇၂ ခုနှစ် ဇူလိုင်လ ၃ဝ ရက် မနက် ၉ နာရီ ၂ဝ မိနစ်မှာ ကျွန်တော့်ရဲ့ အမေက [ခြေကျိုး၊ လက်ကျိုး သည်းချေပျက် (ဝမ်းတွင်းရူး)] နဲ့ဝမ်းတွင်းကန်း သူငယ်နာ ဝမ်းပျက်] အမွှာကလေး နှစ်ဦး မွေးစားဖို့ ကျွန်တော့ကို တာဝန်ပေးအပ်ခဲ့ပါတယ်။ ခြေကျိုး၊ လက်ကျိုး နေလို ့ သူ ့ဟာသူဘာမှ မလုပ်နိုင်တဲ့ ကလေးက သည်းချေပျက်နေတော့ ဟိုဟာလုပ်ချင်၊ ဒီဟာလိုချင်၊ ဟိုနားသွားချင်၊ ဒီနားလာချင်၊ ဟိုဟာစားချင်၊ ဒီဟာ သောက်ချင် နဲ ့ဝမ်းတွင်းရူးတို့ ထုံးစံအတိုင်း ပေါ့။ သူငယ်နာဝမ်းပျက်ကလဲ သူငယ်နာရောဂါကမွေးရာပါ၊ ဝမ်းကပျက်နေသေး ဆိုတော့ သူ ့ကို ခဏခဏ […]