ေမာင္ ေပအေ့……. မနေ ့က ငါပြောတာ ဘယ်နားရောက် ၊ အင်း မှတ်မိပြီ ။ ဒဂုံစည်ဘီယာ သောက်ကြည့်ပြီး ၊ ဒဂုံစည်ဘီယာ လဲ မဆိုးပါလား ဆိုတာ ငါသိလိုက်ရတယ် ပေါက်ဖော်ရေ ။ မင်းလဲ သောက်ဖူးလားတော့ ငါမသိဘူးပေါ့ကွာ ။ မင်းနဲ ့ငါနဲ ့တွေ ့ရင် မြန်မာပဲ ဆော်ကြတာကိုးကွ ။ ဆိုင်ကအပြန် ၊ ငါနဲ ့ငါ့ရှယ်ယာ မောင်အောင် တို ့… ဒဂုံစည်ဘီယာသွားချိတ်ဖို ့သဘောတူလိုက်ကြတယ် ။ နောက်နေ ့ကြတော့ ဒဂုံစည်ဘီယာရုံးကို ဂိုးကြတာပေါ့ကွာ ။ ဒဂုံစည်ဘီယာ က ၊ မင်းလဲသိတဲ့အတိုင်းပဲ ၊ မြန်မာတို ့တိုက်ဂါး တို ့လောက် နာမည်မရှိတော့ […]
Mon Layအနည်းငယ်ဝါကြန့်ကြန့်ဖြစ်နေသော သစ်ရွက်အကြွေရွက်များ၊ ကြည်လင်ရှင်းသန့်နေသည့် မနက်ခင်းတစ်ခု၏အလှ၊ အတော်အသင့်ပြုပြင်ပြောင်းလဲနေပြီဖြစ်သော မြေနီလမ်းကလေးပေါ်မှာ ကျွန်မနှင့်သူ ပြန်လည်တွေ့ဆုံခဲ့ကြသည်။ သူနှင့်မတွေ့ဖြစ်ခဲ့သည်မှာ မည်မျှရက်ရှည်လများကြာသွားခဲ့ပါသနည်း။ ဆယ်နှစ်မကသည်မှာ သေချာပါ၏။ မည်မျှပင်အချိန်များကြာညောင်းခဲ့ပါစေ။ အဝေးမှာလှမ်းမြင်နေရသည့် လူကတော့ သူပဲဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ ၁။ သူနှင့်ကျွန်မ အကြောင်းကို ပြန်ပြောရလျှင်တော့ ဆယ်တန်းကျောင်းတက်ခါစကဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ ကျွန်မက နဝမတန်းနှစ်မှစပြီး အမှတ်(၁)၊အခြေခံပညာအထက်တန်းကျောင်း (သူတက်နေသောကျောင်း) ကိုရောက်ခဲ့သော်လည်း သူနှင့်မဆုံဖြစ်ခဲ့သေးပါ။ သူကကျောင်းသားဟောင်းဖြစ်သောကြောင့် အေခန်းသို့ရောက်ပြီး ကျွန်မကကျောင်းသူသစ်ဖြစ်သောကြောင့်ဒီခန်းသို့ရောက်ခဲ့ခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။ နဝမတန်းအောင်၊ဒသမတန်းတက်ချိန်တွင် စာတော်၊စာညံ့သည့်သူများကို ဆိုင်ရာဆိုင်ရာအခန်းများခွဲကြရာတွင်ကျွန်မက အေခန်းသို့ရောက်ပြီးသူကလည်း အေခန်းသို့ရောက်သောကြောင့် ကျွန်မတို့ဆုံဖြစ်ခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။ ကျွန်မတွင်ခင်သောမိန်းကလေးသူငယ်ချင်းငါးယောက်နှင့် ယောက်ျားလေးသူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ခန့်သာရှိသည်။ အကြောင်းအားလျော်စွာ ကျွန်မ၏နည်းပါးလှသော သူငယ်ချင်းများအနက်မှ စပ်စုတတ်သော၊သဘောကောင်းသောမိန်းကလေးတစ်ဦးနှင့် ယောက်ျားလေးနှစ်ယောက်ကြောင့် ကျွန်မသူ့နာမည်နှင့်ကျွမ်းဝင်ခဲ့သည်။ ကျွန်မတို့ကျောင်းသည် နှစ်ချိန်ကျောင်းဖြစ်သောကြောင့် ကြားတွင်(၁၅)မိနစ်ခန့်တိုတောင်းလှသော အားလပ်ချိန်တစ်ချိန်ရှိသည်။ ထိုအားလပ်ချိန်တွင်ကျွန်မသည် ရေအိမ်မှလွဲ၍မည်သည့်နေရာမှသွားလေ့မရှိခြင်း၊ အိမ်စာများ၊ကျူရှင်စာများကိုသာ လုပ်လေ့ရှိခြင်း၊ တစ်ခါတစ်ရံ ကိုယ်စိတ်ဝင်စားရာ အင်္ကျီဒီဇိုင်းပုံလေးများဆွဲနေခြင်းဖြင့်သာ […]
alinsettကျွန်တော် ပြန်လည်တူးဖော်ချင်သော မြေစိုင်မြေခဲများအကြောင်း ( ၆ ) မီးးပြတိုက် “သိပ္ပံ သတင်းထဲမှာ ပါတယ်၊ ပင်လယ်တွေမြင့် တက် လာနေပြီ တဲ ့။” “ဘာဖြစ်လဲ ၊ ငါတို ့လည်း မီးပြတိုက်တွေ ကိုမြှင့် တင် လိုက် ကြတာပေါ့” တာရာမင်းဝေ ————————– မီးပြတိုက် ဝတ္ထုတိုလေး ( တကယ့် ဝတ္ထုတိုလေး က..) ဒဿန ဆန်လှပါတယ် ။ သေချာ တွေးလေလေ… ပိုပြီး..သဘောကျလာလေလေ..ဖြစ်ရပါတယ် ။ ကျွန်တော့် အသည်းကို… ကိုင် လှုပ်လိုက်နိုင်တဲ ့အချက်ကတော့….. ကျစ်လစ်တဲ ့စကားလုံးလေးတွေနဲ ့ တိုတို ထိထိမိမိ…. ရေးသားထားခြင်းပါ ။ ———————– ကျွန်တော် စာတွေပေတွေ ရေးချင်လာတဲ […]
သူကေလးခင်သန့်ဇင်ဆိုသော မိန်းမတစ်ယောက်၏ ဘဝတွင် အချစ်ဆိုတာ မောင်တစ်ယောက်တည်းရှိခဲ့ပါသည်။ မောင်သာလျှင် ကျွန်မသူငယ်ချင်း၊မောင်သာလျှင် ကျွန်မမောင်လေး၊ မောင်သာလျှင် ကျွန်မချစ်သူ၊ မောင်သာလျှင် ကျွန်မဘဝဖြစ်ခဲ့သည်။ ငယ်စဉ်တည်းက စာကြိုးစားခဲ့သောကျွန်မ၏ ရည်မှန်းချက်မှာ အထူးကုဆရာဝန်ကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့ပင်ဖြစ်သည်။ လူကြီးချင်းလည်းရင်းနှီးပြီးအိမ်နီးချင်းလည်းဖြစ်သော မောင်သာလျှင် ကျွန်မရဲ့တစ်ဦးတည်းသော သူငယ်ချင်းဖြစ်ပြီး တခြားသောသူများနှင့် ရင်းနှီးအောင်မိတ်ဖွဲ့ရာ ကျွန်မအချိန်မပေးနိုင်ခဲ့ပါ။အချိန်တိုင်း ပညာရေးနောက်ကိုပဲ တကောက်ကောက်လိုက်နေခဲ့ရသည်။ ကျွန်မဘဝတွင် မိဘနှစ်ပါးမှအပ သံယောဇဉ်တွယ်စရာ သူစိမ်းလူသားမှာ မင်းကောင်းနိုင် ဟူသော မောင့်တစ်ယောက်တည်းပင်ဖြစ်သည်။ ငယ်စဉ်တည်းက သံယောဇဉ်အမြစ်တွယ်လာသည့် ကျွန်မမောင့်အပေါ်ထားရှိသည့်အချစ်ကို ဘယ်လိုပေတံနှင့်မှ တိုင်းတာ၍မရနိုင်ပါ။ မောင့်ကိုအရမ်းချစ်သောကြောင့် ကျွန်မအရမ်းသဝန်တိုတတ်ခဲ့ပါသည်။ ကျွန်မအပြင် မောင်ဘယ်မိန်းကလေးနဲ့မှ စကားပြောတာကိုမကြိုက်။ ယုတ်စွအဆုံး ကျွန်မဝမ်းကွဲညီအမတွေနှင့်ပင် မောင့်ကိုမရင်းနှီးစေချင်ခဲ့။ မောင်ဟာ အင်ဂျင်နီယာတစ်ယောက်အရမ်းဖြစ်ချင်ခဲ့တာပေမယ့် ကျွန်မကမောင့်ကိုစိတ်မချလို့ဟု ဆိုကာ မောင့်ကို ကျွန်မနှင့်အတူ ဆေးကျောင်းလိုက်တက်ခိုင်းခဲ့သည်။ မောင်ကလည်း ကျွန်မအလိုကျလိုက်လျောပေးခဲ့တာပင်ဖြစ်သည်။ မိဘများကတော့ […]
ေတာင္ေပၚသားဒီသင်္ကြန်ပိတ်ရက်မှာ မရောက်တာကြာပြီဖြစ်တဲ့ ဇာတိကချင်မြေပြန်မယ် ၊ အပြန် ၂ဝ ရက်နေ့မှာ ဆွေမျိုးတွေနဲ့ မန္တလေး ၄၂ လမ်း ဟိုပင်ကျောင်းတိုက်မှာ အလှုလုပ်မယ် ၊ ရဟန်းခံမယ် ၊ သင်္ကြန်အပြီး ရန်ကန်က တက်လာမယ့် သားလေးသန့်ကောင်းစံကိုလည်း သင်္ကန်းစည်းပေးမယ် ၊ ၂၅ ရက်နေ့ ရန်ကုန်ပြန်မယ် ၊ အဲဒီလို စီစဉ်ထားခဲ့တာပါ ၊ အခု ရထားလက်မှတ်က မရ ၊ ကားကလည်း ကုန်ပြီဆိုတာချည်းပဲ ၊ နောက်တော့မှ အသိတစ်ယောက်ကျေးဇူးနဲ့ ၁၁ ရက်နေ့ ည ကိုးနာရီခွဲ ထွက်မယ့် ဂျေဂျေ ကားလက်မှတ်ရခဲ့တယ် ၊ ကဲ ဒီတော့ မန္တလေးရုံးခွဲကိုဖုန်းဆက် ၁၂ ရက်နေ့ ညနေ ရွှေကူ ဗန်းမော်ကား လက်မှတ် […]
ကဲ ကိုယ့်ဘဝ သူ့ဘဝ ဘယ်သူ့ဘဝဖြစ်ဖြစ် အချစ်ဆိုတာ နှုတ်ရင် အရူးသွင်သွင် ဖြစ်လာပါသတဲ့ ၊ ဟုတ်ပါပြီ အချစ်ဆိုတာ ၂၀၂၈ မေတ္တာကိုပြောတာနော် ၊ အဖေ အမေကိုချစ်တာ ၊ သားသမီးကိုချစ်တာ ၊ ချစ်သူကို ချစ်တာ ၊ လင် / မယားကိုချစ်တာ ၊ ဆွေမျိုးအသိုင်းအဝိုင်း နဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကို ခင်မင်တွယ်တာ တာ အားလုံးကို ဆိုလိုချင်တာပါ ၊ အဲဒါတွေ အားလုံးမရှိ မသိတာ အရူးနဲ့တူလှတဲ့ အရူးနီးပါးပါတဲ့ ၊ ငြင်းချင်သူများ စာရင်းပေးကြပါ ( ရှိမယ်တော့ မထင်ပေါင် ) ( ဘာ ဟုတ်ဘူး ၊ ဖွဘုတ်တင်မက အွန်လိုင်းမှာပါ ပေါက်တတ်ကရ ငြင်းနေကြတာတွေ့လို့ ) […]
ရင္ နင့္ ေအာင္ “တောင်ကညို ပြိုတော့မယ် မှိုင်းမှိုင်းမှုန်ဝေ .. မိုးစက်တွေ .. လေဝေ့လို့ တရွေ့ရွေ့ယူသလေ တိမ်ဦးလေးရေ .. လွမ်းငွေ့ကို ဆင် .. ဖေါ်မစုံကြွမ်း လွမ်းစိတ်တွေပွေ …” စစ်မြေပြင်စခန်းတစ်နေရာက ချစ်သူဇနီးကို ပြန်လွမ်းရတဲ့ နတ်သျှင်နောင်ရဲ့ အလွမ်းကို သီကြူးထားတဲ့ သီချင်းတစ်ပုဒ်ပါ။ ————————————– “ဒီအခွင့်အရေးကို အဆုံးအရှုံးမခံနိုင်ပါဘူး” သူ့စကားဆုံးတော့ ကျွန်တော်ဆက်မပြောချင်တော့ ဖုန်းကိုသာ ချလိုက်ရပါတယ်။ ပီစီအိုဆိုတဲ့ တယ်လီဖုန်းတဲလေးက ထွက်ပြီး ဆူးလေးဘုရားလမ်းအတိုင်း ကျွန်တော်လမ်းလျှောက်ပြန်ခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်ဟာ တကယ်တော့ မန္တလေးသားပါ။ ရန်ကုန်မှာ အလုပ်လုပ်နေတာမို့ အမျိုးသမီးနဲ့ သမီးဖြစ်သူကို ခွဲပြီး နေရပါတယ်။ အခုတော့ သင်္ကြန်ပိတ်ရက်ကလည်း နီးပြီမို့ ကျွန်တော် ပျော်ရပါတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ။ ကျွန်တော်တို့ မိသားစုအတူတကွ နေနိုင်တဲ့ […]
nay khinအကို …..ရေ သင်္ကြန်ရောက်တော့မယ် နှစ်သစ်မှာ အကိုတစ်ယောက်ကျန်းမာပါစေ…ချမ်းသာပါစေ အိမ်ထောင်ရှင်မကောင်းတစ်ယောက်နဲ့ ဆုံဆည်းပါစေလို့ ရင်ထဲကနေ အကို မသိပဲဆုတောင်းပေးနေခဲ့တယ်… အကိုတို့ ချစ်သူ နှစ်ယောက်ဒီသင်္ကြန်မှာပဲ စွန့်လွတ်ခဲ့ရတယ် အကိုရဲ့ စိတ်နေစိတ်ထားလေးက သိပ်ကိုဖြူစင်ပါတယ် အကို့ ရဲ့ ချစ်သူက တစ်ခြားတစ်ယောက်နဲ့ မင်္ဂလာဆောင်တော့မယ် သတိုးသားလောင်းစီးဖို့ ရထားလက်မှတ်ဝယ်ဖို့ အတွက် အကို့ မှတ်ပုံတင်ငှားပေးခဲ့တယ်… အစအနောက်သန်မှုလေး တစ်ခုကြောင့် နားလည်မှုတွေလွှဲသွားတဲ့ ချစ်သူတွေအများစုဟာ ရင်ကွဲပက်လက် လမ်းဆုံကိုရောက်သွားခဲ့ကြပါတယ် တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး နားလည်မှုလေးတွေနဲ့ နှစ်သစ်မှာ တစ်သက်လုံးမခွဲရအောင် ရွှေလက်မြဲစေခြင်ပါတယ် ချစ်ခင်တဲ့ ချစ်သူစုံတွဲတွေအားလုံးအတွက် ရည်ရွယ်ပြီး တင်ပြပေးပါတယ်။ ( ၁၅.၉.၁၉၈၃ ) နေ့ ဟာ အကို့ မွေးနေ့လေးပါ။ အကိုမေ့နေမှာစိုးလို့ ကြိုပြောပြထားတာပါ။ စိတ်ထားဖြူစင်တဲ့ အကိုတစ်ယောက် မွေးနေ့မှာလဲ ပျော်ရွှင်ပါစေ… […]
“ရှင်ရယ်နေရင် ကလေးတစ်ယောက်လိုပဲ … သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်သိလား” “ဟုတ်လား…” “အင်း… မိုးကို အဲဒီ ရယ်နည်း သင်ပေး” “အဲ… ဘယ်လို သင်ပေးရမှာလဲ” “မသိဘူးလေ … ဒါနဲ့ ရှင် ဒီနေ့ ဘာလို့ အလုပ်မသွားတာလဲ” “မိုးနဲ့ တွေ့ချင်လို့ပေါ့” “အို.. မိုးနဲ့ တွေ့ချင်တာနဲ့ အလုပ်မသွားဘူးပေါ့ ဟုတ်လား ရှင်ဟာ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အလုပ်ကို ပေါ့လျော့လွန်းတယ် မထင်ဘူးလား” ကျွန်တော် ဘာဆက်ပြောရမှန်း မသိခဲ့ပါဘူး။ ဟုတ်ပါတယ်။ မမိုးစွေရယ်။ ကျွန်တော်ဟာ ပင်လယ် အနက်ထဲကသူ။ ခင်ဗျားဟာ မှော်တွေ ဝေနေတဲ့ စိမ်းညှို့ညှို့ တောအုပ်တစ်ခုပေါ့။ အဲဒီတောအုပ်ထဲက လူသူမသိသေးတဲ့ မှော်ပညာတွေနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ပြုစားပါ။ မမိုးစွေကို ချစ်မိခဲ့တဲ့ နေ့က […]
johnnydeerကျွန်တော်တို့ ကျောင်းတက်တော့ ၆ နှစ်တက်ရတာကိုး…ဒီကြားထဲ အစိုးရက စေတနာတွေထားပြီး အေးအေးလူလူ တက်ကြပါစေဆိုပြီး ကြားထဲ ကျောင်းတွေ ၃ နှစ်လောက် ပိတ်ပေးလိုက်တော့ ကျောင်းပြီးဖို့ဆိုတာ တကယ့်မာရသွန် ခရီးရှည်ကြီး ပြေးရသလိုပါပဲ… နောက်ဆုံးနှစ်လဲ ရောက်ရော ခွဲကြရတော့မယ်ဆိုတော့ အရင်တုန်းက ရှိပြီးသား သံယောဇဉ်လေးတွေ ပေါက်ကွဲထွက်ကုန်ကြပြီး သမီးရည်းစားချစ်သူတွေ တော်တော်များများ ဖြစ်ကုန်ကြတယ်…နှစ်ဘက်လုံး ဟန်မဆောင်နိုင်ကြတာလဲပါ ပါတယ်…အသက်တွေကလဲ သေးမှမသေးကြတော့တာကိုး…အတွဲတွေ တော်တော်ဖြစ်ကုန်ကြတယ်….အဲ့ဒီ အထဲ အတွဲ တစ်တွဲကတော့ ကောင်လေးကလဲ ချော…ကောင်မလေးကလဲ ကျောင်းမှာ စတားဆိုတော့ တကယ့် နေနဲ့လ…ရွှေနဲ့မြပါပဲ…တော်တော့်ကို လိုက်ဖက်ညီပါပေတယ်…ကျောင်းမှာ လူကလဲ နည်းတာဆိုတော့ နှစ်ယောက်လုံး နဲ့လဲ ကျွန်တော်နဲ့ ခင်ပါတယ်… အဲ့ဒီနောက် ကျောင်းတွေ ပြီးသွားရော…သူ့ကိစ္စ ကိုယ့်ကိစ္စ နဲ့ အဆက်အသွယ် ပြတ်သွားရော…တစ်ရက်ကျတော့ ခရီးတစ်ခု […]
ကျွန်တော် ပြန်လည်တူးဖော်ချင်သော မြေစိုင်မြေခဲများအကြောင်း (၅) အရူ းများ “အဲဒီအရူ း က သူ့ကိုုယ်သူလူ မှန်း တော့သိ တယ်အဘိုး ရဲ့” လူငယ်လေးက ပြောသောအခါ အဘိုး က ရယ်လေသည်။ “လူဆို တဲ့အမည် ကို ပဲ သူသိတာ၊ လူဆို တဲ ့အနှစ်သာရကို မသိဘူး မြေးရဲ့” လူငယ်လေး ထိတ် လန့်သွား သည်။ “ဟင်…အမည် ကို ပဲသိ ပြီး အနှစ်သာရကို မသိတဲ ့ လူ ဟာ အရူး လား၊ ဒါ…ဒါဆို ရင်…” တာရာမင်းဝေ $$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$ ဒါ…..ဒါ ဆ်ိုရင်… ကျွန်တော်လည်း… အရူးတစ်ကောင်ပေါ့ ။ $$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$ တချို […]
“အေးကွာ … မင်းရေးထားတာကတော့ မဆိုးပါဘူး” “ဟုတ်” “ဒါပေမယ့် .. တစ်ခု .. မင်း ကလောင်နာမည်ကြီးက ……………….” ဆိုပြီး အယ်ဒီတာချုပ်ကြီးက သူ့စကားကို ရပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူက ကျွန်တော့် စာမူကို နောက်တစ်ခါ အစကဖတ်ပြန်တယ်။ ဖတ်ပြီးသွားတဲ့အခါ သူက စကားဆက်ပြန်တယ်။ “အေး .. အက်ဆေးလေးက တော်တော်လေးကောင်းတယ်ဟေး” “ဟုတ် …” “ဒါပေမယ့် … ခက်နေတာက ….. ကလောင် ………… ကလောင်နာမည်ကြီး …… အဲဒီ ရင်နင့်အောင်ဆိုတဲ့ နာမည်ကြီး …” “ဗျာ … ဟုတ် … ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်” “အေးကွာ …. နာမည်ကြီးက ရင်နင့်အောင်ပဲ လုပ်တော့မှာလိုလို …. […]
(၁) နောက်တန်းနှစ်ယောက်ကို ကျွန်တော်ဖြတ်ကျော်ပြီးသည့် အချိန်မှာတော့ ဂိုးသမားနှင့် ကျွန်တော် တစ်ယောက်ချင်း တွေ့ကြပါပြီ။ ကျွန်တော်က ဘယ်ခြေကို အယောင်ပြ၍ ညာဘက်သို့ ဆွဲလိမ်တော့မလိုဖြင့် ဘယ်ဘက်ကိုသာ ဘောလုံးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပါသည်။ သေချာသည်။ ဂိုးသမားခင်မျာ ကျွန်တော့်ညာဘက်တွင် ပုံလျက်သားလဲကျ၍ ကျန်ခဲ့ပါပြီ။ ဘာအတားအဆီးမှ မရှိတော့သော ဂိုးပေါက်ထဲသို့ ဘောလုံးကို ကန်သွင်းလိုက်ချိန်မှာတော့ ပရိတ်သတ်၏ အားပေးသံများနှင့်အတူ ခရာမှုတ်သံတစ်ခုကိုပါ ကြားလိုက်ရပါသည်။ “ပီး .. ပီ” ဒိုင်လူကြီးသည် ခရာမှုတ်လျက် ကျွန်တော့်ဆီသို့ ပြေးလာပါသည်။ ထို့နောက် သူက အိတ်ကပ်ထဲမှ တစုံတရာကို ထုတ်၍ ကျွန်တော့်ကို ပြပါတော့သည်။ “ဟင် … ဒါဘာကြီးလဲ” ကျွန်တော် အထိတ်တလန့် မေးတော့ ဒိုင်လူကြီးမှာ သူ့ပါးစပ်ထဲမှ ခရာကို မထုတ်ရသေးသဖြင့် ချက်ချင်းပြန်မဖြေ။ […]