MAUNG တစ်ခါ က တစ်ဘဝ (၂) ကိုယ် တွေ့ကြုံခဲ့ ဘူး တာလေး တွေကို ၊ ရွာထဲ မှာ share ကြည့် တာပါ။ တစ်ခါတုန်း ကပေါ့ဗျာ ။ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်က သူ့ကား အိပ်ဇော သွားပြင်ဖို့ တစ်ယောက်ထဲ စောင့်ရမှာ ပြင်းလို့၊ အဖော် လိုက်ခဲ့ ပါဆိုတာ နဲ့ ကျွန်တော် မောင် တစ်ယောက် နှစ်ခါမခေါ် ရဘဲ လိုက်သွားတာပေါ့ ။ ကားပြင်ပြီး အပြန် ကျွန်တော့ ကိုတစ်လဲ မောင်းခိုင်း တာနဲ့ ကျွန်တော် လဲ မောင်းလာတာပေါ့ ။ အင်းလျား လမ်း နဲ့ တက္ကသိုလ် ရိပ်သာ လမ်း ဒေါင့်မှာ […]
may flowersကိုဖိုးအေးအိမ်ထောင်ကျပြီး ဆယ်နှစ်လောက်အကြာ သားနှစ်ယောက်မွေးပြီးချိန်အထိ ကိုဖိုးအေးရဲ့ဘဝမှာ အဆင်ပြေချောမွေ့ပြီး ပန်းခင်းသောလမ်းဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ သားကြီးလေးငါးတန်းစတက်မဲ့နှစ်မှာတော့ ကိုဖိုးအေးရဲ့မိန်းမဟာစပြီးခြေလှမ်းပျက်လာ ခဲ့ပါတယ်။ ကိုဖိုးအေးမိန်းမ မမီမီဟာ ကျောင်းဆရာမလေးအလုပ်အပြင် အပြင်ဝင်ငွေ ရရန်ဆိုသောအကြောင်းပြချက်နဲ့ နီးစပ်ရာကျေးရွာလေးတွေမှာ အဝတ်အထည်လေး တွေကို လပေးစနစ်နဲ့ လိုက်လံရောင်းချပါတယ်။ မြို့ကအဝတ်အထည်လေးတွေ၊ ထီးဖိ နပ်လေးတွေကို အနီးအနားကတောရွာလေးတွေမှာ ကျောင်းအားရက်စနေနေ့နဲ့ တနင်္ဂ နွေနေ့တွေမှာ စက်ဘီးလေးတစ်စီးနဲ့လိုက်လံရောင်းချပြီး လကုန်ပြီးလို့လဆန်းရက်တွေ မှာတော့ ကျောင်းအဆင်းအိမ်ကိုတန်းမပြန်ပဲ ရစရာရှိတဲ့အထည်ကြွေးတွေကို ရွာစဉ် လှည့်ပြီးလိုက်လံကောက်ခံရပါတယ်။ များသောအားဖြင့် လဆန်းတစ်ရက်နေ့ကစလို့ ဆယ်ရက်နေ့လောက်အထိ မမီမီအိမ်ပြန်မိုးချုပ်တတ်ပါတယ်။ အဲဒီရက်တွေဆို ကိုဖိုး အေးကရုံးကစောစောပြန်လာရပြီးသားနှစ်ယောက်နဲအိမ်အလုပ်တွေကိုကိုယ်တိုင်လုပ် ပြီးချက်ပြုတ် လျှော်ဖွတ် ထားရပါတယ်။ သူ့မိန်းမ မမီမီစပြီးခြေလှမ်းပျက်နေပေမဲ့ လူအများကတိုးတိုးတစ်ဖုန် ကျယ်ကျယ်တစ် ဖုန်နဲ့ ပြောဆိုနေသံတွေကိုကြားနေရပေမဲ့ လူရိုးကြီးကိုဖိုးအေး အစကမယုံကြည်ခဲ့ပါဘူး။ နောက် လူပြောသူပြောအရမ်းများလာရုံမျှမက သူ့မိန်းမနဲ့ဖြစ်နေတဲ့လူကလည်း […]
တစ်ခါ က တစ်ဘဝ (၁) ကိုယ် တွေ့ကြုံခဲ့ ဘူး တာလေး တွေကို ၊ ရွာထဲ မှာ share ကြည့် တာပါ။ ကျွန်တော် ရန်ကုန် မှာရှိ နေတုန်း ကပေါ့ဗျာ ။ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက် က ဗွီဒီယို ခွေ ငှါး ဆိုင်လေး၊ ဖွင့်တားတယ် ။ ညနေတိုင်း သူငယ်ချင်းတွေ ၊ သူ့ဆိုင် မှာ ဆုံကျ၊ KTV သွား ကျ ၊ ဘီယာ ဆိုင်သွား ကျ ၊ ဂေါက်သီး သွား ရိုက် ကျ နဲ့ပေါ့ ။ လူလဲညီ တယ်၊ များ […]
မောင်ဖိုးအေးလေး ဘဝမှာမိမိလူဝင်စားဖြစ်ကြောင်း သူ့ရဲ့ဘကြီးကို ဒေါသတစ်ကြီးပြန်ပြော လိုက်တဲ့ အချိန်နဲ့ အဖွားဖြစ်သူကို စိတ်လိုလက်ရပြန်ပြောပြတဲ့ အချိန်ရယ် ဒီနှစ်ကြိမ် သာပြောပြခဲ့ ဘူးပါတယ်။ နောင်များမှာတော့ ဘယ်လိုအကြောင်းနဲ့မှ မိမိရဲ့အတိတ်ဘဝ ကိုလုံးဝပြောပြခဲ့ဖူးခြင်းမရှိတော့ပါဘူး။ အတိတ်ဘဝက ဆိုးမိုက်ခဲ့တဲ့မောင်ဖိုးအေးလေး ဟာ ဒီဘဝမှာတော့ လူများရဲ့ပြောစရာဖြစ်လောက်အောင်ကို လိမ္မာရေးခြားရှိရှာပါတယ်။ နားတစ်ဖက်မကြားရတော့ပေမဲ့ ကျန်ကြားတဲ့နားတစ်ဖက်ကိုအာရုံစိုက်ပြီး မောင်ဖိုးအေး လေး သူတို့ရွာရဲ့ မူလတန်းပညာကိုကျော်လွန် အောင်မြင်ခဲ့ပါတယ်။ မောင်ဖိုးအေးလေး လေးတန်အောင်တော့ သူ့ရဲ့မိခင်က မောင်ဖိုးအေးရဲ့နားတစ်ဖက်ကမကြားတာကြောင့် ရော၊ မောင်ဖိုးအေးအမတွေပါ လေးတန်းအောင်ရင်ကျောင်းထွက်ကြတာရော၊ နောက် အထက်တန်းပညာရေးက ရွာနဲ့တော်တော်လှမ်းတဲ့ ငါးမိုင်လောက်အကွာမှာရှိတဲ့ ရွာကြီး မှာသာ အထက်တန်းကျောင်းခွဲရှိတာမို့ ရွာထဲက ကလေးတော်တော်များများလေးတန်း အောင်တာနဲ့ ကျောင်းပြီးနေသလိုဓလေ့ဖြစ်နေတာရော ၊ နောက်အဓိကဖြစ်တဲ့မောင်ဖိုး အေးလေးရဲ့ ကျောင်းစရိတ်ကို ကလေး ခြောက်ယောက်နဲ့ မနဲရုန်းကန်နေရတာရော စသည့် […]
အဆိုပါလူမိုက်ဘသာ ၊ ကြာကူလီဘသာ၊ လူယုတ်မာဘသာက မောင်ဖိုးအေးလေးအ ဖြစ်ဝင်စားတယ်ဆိုတော့ သူတို့မိဘတွေ အဖိုးအဖွားတွေကတော့မယုံကြည်နိုင်ကြရှာပဲ တစ်အံ့တစ်ဩတွေဖြစ်ကြရှာပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘသာသေတဲ့နှစ်ရဲ့နောက်နှစ်မှာ မောင်ဖိုး အေးလေးကိုမွေးခြင်း၊ မွေးမွေးခြင်းဘိုက်မှာဒဏ်ရာနဲ့သွေးစတွေတောင်ပါလာခြင်း၊ မောင်ဖိုးအေးလေးရဲ့ သူ့ဘကြီးကို ရုတ်တရက်ဒေါသဖြစ်ပြီးပြောလိုက်တဲ့စကားများနဲ့ လေးနှစ်အရွယ်မောင်ဖိုးအေးလေးရဲ့စကားဟာ မှန်ကန်နိုင်မယ်လို့ယူဆကြတာကြောင့် မောင်ဖိုးအေးလေးအမေက မောင်ဖိုးလေးကိုချော့မေးကြည့်ပါတယ်။ ဘာကြောင့်၊ ဘယ် သူ ဆိုတာနဲ့ ဘယ်လိုလူပြန်ဖြစ်လာလဲ ဆိုတာတွေပါ။ ဒါပေမဲ့ မောင်ဖိုးအေးလေးဟာ ဘယ်သူဘာမေးမေးဘာမှပြန်မပြောတော့ တာကြောင့်လက်လျှော့ရတော့မလိုတောင် ဖြစ်လာပြီး မောင်ဖိုးအေးလေးဟာ ဘသာဝင်စားတာမဖြစ်နိုင်ပါဘူးလေလို့ပြန်ပြီးမှက် ချက်ချရမလိုတောင်ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။ တစ်နေ့ညနေပိုင်းမှာတော့ မောင်ဖိုးအေးလေးဟာတစ်ယောက်ထဲဆော့နေရင်း အိမ်ပေါ် ကိုတက်လာပြီး အဖွားနားမှာလာထိုင်နေပါတယ်။ နောက်ရုတ်တရက် သူ့ဖွားအေကြီးကို ကြည့်ပြီး “အဘွား….အဘွား……….သားသားကိုလေ..ဒီနေရာကို…ဓါးနဲ့ထိုးလိုက်တာလေ……..အ ရမ်းနာတာပဲ” လို့မိမိဘိုက်နဲ့ ရှေ့ရင်ပိုင်းနေရာကို လက်နဲ့ထိုးပြပြီး အဆက်အစပ်မရှိတဲ့ စကားနဲ့စပြောပါတယ်။ အဘွားဖြစ်သူလည်း ပထမတော့ရုတ် ရက်ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်သွားပေမဲ့ သူ့မြေးရဲ့ဟိုဘဝကအကြောင်းပြောပြတယ်ဆို တာကို […]
ဒီတစ်ခါတော့ လူဝင်စားတစ်ယောက်အကြောင်း.( ကျွန်မသိသော လူဝင်စားတစ်ဦးရဲ့ ဘဝဇာတ်ကြောင်း)တစ်ပုဒ်ကို ပြန်ပြီးဖောက်သည်ချပြောပြချင်ပါတယ်။ ရန်ကုန်တိုင်းအတွင်းရဲ့ ဝေးလံခေါင်သည်လှတဲ့ တောရွာလေးတစ်ရွာမှာ လွန်ခဲ့သောနှစ် ပေါင်း ၅ဝ လောက်က လယ်သမားမိဘနှစ်ပါးမှ မောင်ဖိုးအေးလေးကိုမွေးဖွားခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီမောင်ဖိုးအေးလေး မွေးစဉ်ကဘိုက်မှာ သွေးစတွေနဲ့ဓါးဒဏ်ရာပုံသဏ္ဍန်နဲ့ အနာတစ်ခု ပါလာခဲ့ပါတယ်။ မောင်ဖိုးအေးလေးရဲ့ အဖွားကတော့မှတ်ချက်ပေးခဲ့ပါတယ် “ဒီကောင် လေး လူဝင်စားလေးဖြစ်ရမယ်”တဲ့။ ဒါပေမဲ့ မောင်ဖိုးအေးလေးဟာ အခြားလူဝင်စားတွေလိုဘဝဇာတ်ကြောင်းတွေ နောက် ကြောင်းဘဝတွေ တစ်ခါမှပြန်လည်ပြောပြဘူးတာမရှိတာကြောင့် မောင်ဖိုးအေးလေးရဲ့ အဖွားမှက်ချက်ဟာလည်း မမှန်ကန်တော့သရောင်ရောင်နဲ့ အားလုံး မေ့ပျောက်သွားခဲ့ ကြပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ တစ်နေ့မောင်ဖိုးအေးလေးတို့အိမ်ကို မြို့ကမောင်ဖိုးအေးအကြီး (မောင်ဖိုးအေးအမေရဲ့ အမ) လင်မယားလာလည်ကြပါတယ်။ မောင်ဖိုးအေးလေးရဲ့ ဘကြီးဟာ ကလေးချစ်တတ်ပြီးအစအနောက်အလွန်သန်သူတစ်ယောက်ပါ။ သူကမောင်ဖိုးလေးကို ချစ်စ နိုးနဲ့ အမျိုးမျိုးမခံချင်အောင်စပါတယ်။ ပထမတော့ မောင်ဖိုးလေးကဘကြီးဖြစ်သူစတာ ကို ဘာမှပြန်မပြောပဲငြိမ်ခံနေပါတယ်။ […]
YE YINT HLAINGသိပြီးသား လူတွေ အတွက်ရော မသိသေး တဲ့လူတွေ အတွက်ပါ အပျင်းပြေ သဘောနဲ့ ( ကျွန်တော် လည်း ပျင်းနေလို့ ) ရေးတင်ပေးလိုက်တယ်ဗျာ ။ ငယ်ငယ်က နားထောင် ခဲ့ရတဲ့ ပုံပြင် လေးပါ ။ အရင်က ရွာတရွာ မှာဗျာ ကိုတုတ်ကြီး နဲ့ မိအေး ဆိုတဲ့ လင်မယား နှစ်ယောက် ရှိတယ်တဲ့ ။ ကိုတုတ်ကြီး က ရိုးရိုး အေးအေး ကြီးပေါ့ ဗျာ ! တနေ့တော့ ကိုတုတ်ကြီး က ရှမ်းပြည် ကို သွားဖို့ စီစဉ်ပါသတဲ့ ။ ဒီတော့ ရွာ သူ/သား တွေက လည်း ရှမ်းပြည်ထွက်ကုန် တွေ မှာတယ် […]
မိုး မင္းသားကျွန်တော်..မန်းဂေဇက်ထဲကိုဝင်ရောက်လာကတည်းက….ဂေဇက်သူဂေဇက်သားတွေကကြိုဆိုလိုက်ကြတာ သောင်းသောင်းဖျဖျပါပဲ…ဘယ်လောက်ဝမ်းသာစရာကောင်းလိုက်ပါသလဲ……. တကယ် ့ကိုကျေးဇူးတင်ခဲ ့မိပါတယ်….ကျွန်တော် ့ဖက်ကလည်းဂေဇက်သူ/သားများကိုလည်းစာတွေ…ကဗျာတွေရေးပါဦးမယ်ဟု ပြောခဲ ့ဘူးတာကိုလည်းမှတ်မိကြဦးမယ်ထင်ပါတယ်……တကယ်တန်းလည်းရေးဖြစ်ခဲ ပါတယ်…….. မန်းဂေဇက်ကဘာနဲ ့တူသလဲကျွန်တော် ့ကိုမေးရင်…ကျွန်တော်ကတော ့အောက်ပါအတိုင်းဖြေဖြစ်မယ်ထင်ပါတယ်…… အာဟာရပြည် ့ဝအောင်…မျှတစွာစားသုံးလို ့ရတဲ ့..ချို..ချင်..ဖန်..ငံန်..စပ်..ခါး…အားလုံးပါဝင်တဲ ့ ဟင်းပွဲကြီးတစ်ပွဲပါလို ့ပြောပါရစေ….ဘာလို ့လည်းဆိုတော ့ကျွန်တော်တို ့ဂေဇက်ထဲရောက်သွားရင်…. ပျော်ရွှင်စရာတွေလည်းတွေ ့မယ်…ဝမ်းနည်းစရာတွေလည်းတွေ ့မယ်….အံ ့ဩစရာတွေလည်းတွေ ့မယ်…. မမြင်ဘူးတာတွေလည်းမြင်ရမယ်…အစုံ…အစုံပါပဲ… ကျွန်တော်စိတ်ညစ်စရာတွေ ့ရင်လည်း…အားပေးနှစ်သိမ် ့ပေုးကတယ်…ပျော်ရွှင်နေရင်လည်း…မျှဝေခံစားပေုးကတယ်….. နောက်ဆုံး…တစ်ယောက်နဲ ့တစ်ယောက်ကတိုင်ပင်ဖေါ်တိုင်ပင်ဖက်တွေဖြစ်နေကြသေးတယ်…………………် ကွန်မန် ့တွေအပြန်အလှန်ပေးကြ….တစ်ယောက်နဲ ့တစ်ယောက်ရယ်စရာတွေပြောကြနဲ ့ပေါ ့…… ကွန်မန် ့တွေပေးတဲ ့အထဲမှာ…… ရယ်စရာအပြောဆုံးက…..ဖရဲ ဘာတွေရေးလို ့ရေးမှန်မသိတာ…..ကိုေုကာင ရေးါ်လို ့မဆုံးတာက……..အလင်ဆက် လမ်းသလားနေတာက……..ကိုပေါက် ဆရာုကီးတစ်ဆူက….ကိုပေ ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်မပါပဲကွန်မန် ့မပေးတာက…..စိန်ဗိုက်ဗိုက် အရက်အေုကာင်းရေးသူက……..အူးဗိုက်ကလေး နာဂရ မဟာရာဇာ ကိုရင်မောင် […]
အလွမ်း…….. ကောင်းမွန်စွာခံစားတတ်ဖို ့တော ့တကယ် ့ကိုလိုအပ်ပါတယ်…….. ကျွန်တော်ရည်းစား(ချစ်သူ)စထားတတ်တဲ ့အရွယ်တုန်းက..အလွမ်း…ဟင်အင်းအလွမ်ဆိုတာ…ဘာမှန်းမသိ..။ ရည်းစားတွေတစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်….ထားတတ်လာခဲ ့တဲ ့အရွယ်မှာလည်းဘာမှန်းမသိခဲ ့…(တကယ်)။ မျက်နှာများတဲ ့လူ..ရည်းစားကိုမှိုလိုပေါက်အောင်ထားတတ်သူ…ဒသဂီရိဘီးလူးခေါင်းနဲ ့လူ…လို ့ အမည်တွေတစ်မိူးပြီးတစ်မိူးမရိုးနိုင်အောင်ကန်းပွန်းတပ်ခဲ ့ကြသည်….။ တကယ်တန်းဆန်းစစ်ကြည် ့တော ့လည်းဟုတ်သလိုလိုပင်.. ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ကလည်းသာယာသလို…ရှိခဲ ့သား….. နောက်..မာယာများတတ်သော(အခို ့)ကောင်မလေးများကိုလည်းလက်တဲ ့စမ်းချင်တဲ ့သဘော…… တစ်ခုတော ့ပြောရဦးမယ်….ကျွန်တော်ရည်စားထားခဲ ့သမျှကောင်မလေး(ရည်းစား)ဟုသတ်မှတ်ခံရသောမိန်ကလေးများထံမှ…ခွင် ့ပြု ချက်မရပါပဲ..လက်ကိုတောင်မကိုင်ခဲ ့ပါ…(ပါးလေးနုတ်ခမ်းလေးကို…နမ်းဖို ့ဆိုတာ..ဝေးလေစွ)…ယုံပါ။ တစ်နေ ့..အစ်ကိုတစ်ယောက်လိုချစ်ခင်ရသော…ကိုသက်ဆိုသူနှင် ့တွေ ့တော ့…သူ ့ကောင်မလေးကအဆက်ဖြတ်သွားတဲ ့အကြောင်းကို..စီကာပတ်ကုံး ပြောပြလေသည်..။သူတကယ်ချစ်ခဲ ့တဲ ့ကောင်မလေးက..ကျောင်းပိတ်ရက်နွေရာသီမှာ“သီလရှင်ဝတ်မှာမို ့..သူ ့ကိုမေ ့လိုက်ပါတဲ ့”။ ဘယ်လောက်ရီစရာကောင်းတဲ ့အကြောင်းပြချက်လဲ…..။ ကျွန်တော်..ကိုသက်ကို..သနားလည်းသနား…ရီလည်းရီချင်မိတယ်.. ကျွန်တော် ့ကိုကျွန်တော်..ဆန်းစစ်ကြည် ့တော ့….ကျွန်တော်ကိုသက်ကို..ကိုယ်ချင်းမစာနိုင်သေးတဲ ့အရွယ်မို […]
koyin sithuအဘ…. အဘပြောတဲ့ ဘာပဲလုပ်လုပ် အဖြစ်ရှိအောင်လုပ်ဆိုတဲ့ စကားဟာ ကျွန်တော်တို့ကို ပေါ့ပေါ့နေ ပေါ့ပေါ့စား ဘဝကနေ လွတ်မြောက်စေခဲ့ပါတယ်။ အဘ…… အဘပြောတဲ့ နောက်မဆုတ်နဲ့ ဆိုတဲ့ ပုံပြင်လေးဟာ ကျွန်တော်တို့ကို ဇွဲသတ္တိတွေ ရှိစေခဲ့ပါတယ်။စိတ်ဓါတ် ကြံ့ခိုင်စေခဲ့ပါတယ်။ အဘ…. အဘပြောတဲ့ မပျင်းနဲ့ ဆိုတဲ့ စကားလေးဟာ ကျွန်တော့်ကို ဝီရိယတွေ ရှိစေခဲ့ပါတယ်။ အလုပ်ကြိုးစားသူ အလုပ်ကို တန်ဖိုးထား ချစ်တတ်သူဖြစ်စေခဲ့ပါတယ်။ အဘ…. အဘပြောတဲ့ ချဲလင့်ချ်-စိန်ခေါ်မှု့ ဆိုတဲ့ ပုံပြင်လေးဟာ ကျွန်တော့်ကို အခက်အခဲ အနှောင့်အယှက် ဆန့်ကျင်ဖက် အတားအဆီးများကို ရင်ဆိုင်ရဲသူ ကြိုဆိုရဲသူ ဖြစ်လာစေခဲ့ပါတယ်။ အဘ….. အဘပြောတဲ့ ဂေါ့ဖားသား ဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်းကလေးတွေဟာ ကျွန်တော့်ကို ကျွန်တော် ယုံကြည်မှု့တွေ ရစေခဲ့ပါတယ်။ အရာရာကို သေသေချာချာ […]
ေရႊ မင္း သားဟိုး ရှေးရှေးတုန်းက …. တရုတ် အဖိုးကြီးနဲ့ အဖွားကြီး လင်မယားနှစ်ယောက်ရှိသတဲ့…. အဲဒီ တရုတ် အဖိုးကြီးနဲ့ အဖွားကြီးက ခဏခဏ ရန်ဖြစ်ကြပါသတဲ့…. တစ်ယောက် ကို တစ်ယောက ်သိပ်ချစ်ကြပေမယ့် မတည့်ကြဘူး။ တစ်ယောက် တခုခု လုပ်ရင် ကျန်တဲ့ တစ်ယောက် က အပြစ်လိုက်ရှာပြီး ပြောနေရော… တစ်ယောက် အောင် မြင်ရင် ကျန်တဲ့ တစ်ယောက်က မနာလို ဖြစ်ပြန်ရော.. တရုတ်အဖိုးကြီးက ပန်းချီဆရာလေ…. တရုတ်အဖိုးကြီးရဲ့ ပန်းချီလက်ရာတွေ ကို အဖွားကြီးက တစ်စက်လေးမှ အကောာင်းမပြောခဲ့ဘူး.. တစ်နေ့ကျတော့ တရုတ်အဖိုးကြီးရဲ့ လက်ရာ ပန်းချီ ကားတွေ ထဲက လိပ်ပြာ ပုံ က အရမ်း လူကြိုက်များပြီး ရောင်းအားကောင်းလာတော့ သူတို့ လင်မယား […]
မင်းတို့ကို ငါ ပုံလေးတစ်ပုံ ပြောပြမယ်။ ဟိုး… ရှေးရှေးတုန်းက ဘုရင်ကြီးတစ်ပါးရှိတယ်။ အဲဒီ ဘုရင်ရဲ့ တိုင်းပြည်ကို တစ်ခြား အင်အားကြီးတိုင်းပြည်က ဘုရင်တွေက တိုက်ခိုက်ဖို့ ကြံစည်နေကြတယ်။ အဲဒီမှာ ဘုရင်ကြီးဟာ စိတ်ညစ်ရတော့တာပေါ့ကွာ။ အဲဒီတော့ သူနဲ့ရင်းနှီးတဲ့ ရသေ့ကြီးဆီမှာ အဆောင်ကလေးတစ်ခု သွားပြီးတောင်းတယ်။ သူတောင်းတဲ့အဆောင်က စိတ်ညစ်စရာတွေ ကြုံရင်လည်း စိတ်မညစ်ရဘဲ ပြေပျောက်သွားရမယ်တဲ့။ ပျော်စရာနဲ့ ကြုံရင်လည်း အရမ်းမပျော်ဘဲ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ဖြစ်သွားရမယ်တဲ့။ အဲဒီလို အစွမ်းထက်တဲ့ အဆောင်လေးတစ်ခု ပေးပါလို့ တောင်းတယ်။ အဲဒီတော့ ရသေ့ကြီးက ကျောက်အနက်ကလေးနဲ့ ကွင်းထားတဲ့ လက်စွပ်ကလေးတစ်ကွင်း လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ လက်မှာ ဝတ်ထားဖို့လည်း မှာလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စိတ်ညစ်စရာတွေ ကြုံတဲ့အခါမှာ ဒီလက်စွပ်ကလေးကို စိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်တဲ့။ ကြည့်တဲ့အခါ ဘာမှတွေ့ရမှာ […]
lin naing၁၄.၉.၂၀၁၀ “ကျွန်တော်နာမည်က နေဆက်နိုင် ပါ။ ကျွန်တော်က တစ်ဦးတည်းသောသားပါ။ ကျွန်တော် ့အဖေက ဦးဆက်နိုင်ပါ။ အဖေက ဆက်သွယ်ရေးလုပ်ငန်းအတွက် နေဆက်နိုင်နာမည်နဲ ့ဖုန်းကုမ္မဏီကိုတည်ထောင်ထားပါတယ်။ ဘာ ့ကြာင် ့လဲဆိုတော့ မဖွင် ့ဖြ ိုးသေးတဲ ့နယ်ပယ်ဒေသတွေမှာ ဆက်သွယ်ရေး ချို ့တည် ့မှုမရှိစေရန် ဈေးနှုန်းချိုသာစွာဆက်သွယ်အသုံးပြုနိုင်ဖို ့အတွက် ဆကိသွယ်ရေးဖုန်းတွေကို ဈေးနှုန်းချိုသာစွာ ရောင်းချပေးနိုင်ဖို ့အတွက် ရည်ရွယ်ပြီး တည်ထောင်ခဲ ့တာပါ။ သူ ့ရဲ ့သား ဖြစ်သူ ကျွန်တော် ့ကိုလဲ နိုင်ငံခြားသို ့ပညာတော်သင် စေလွှတ်ခဲ ့ပါတယ်။ အိုကြီးသူမတွေရဲ ့နောက်ဆုံးအချိန်ကိုရောက်လာတော့ဖေဖေဟာလောကကြီးထဲက ထွက်ခွာသွားခဲ ့ပါတယ်။ကျွန်တော်ကလဲ နိုင်ငံခြားမှာပညာတော်သင်ရတာဆုံးခန်းတိုင်ခဲ ့ပြီမို ့အမိမြန်မာနိုင်ငံဆီသို ့ အပြီးပြန်လာခဲ ့ပြီး ဖေဖေတည်ထောင်ခဲ […]