Novyစစ်ကိုင်းတောင်ကို… အရောက်သွားလို့ ..တရားရှာမလေ…… တရားဓမ်မ တေးသံတွေ ၊ သူတော်စဉ်တွေ ၊ ရဟန်းတွေ ၊ သီလှရှင် ဆရာလေးတွေ စစ်ကိုင်းတောင်ရိုးတစ်လျောက်မှာတော့ အို.. ဘယ်ကိုကြည့်ကြည့် အေးချမ်းသာယာနေတာပါဘဲ တောင်ပေါ်က ကြည့်ရင် မြင်ရတဲ့ ရစ်ခွေစီးဆင်းနေတဲ့ မြစ်မင်းဧရာ ၊ သောင်တွေပေါ်က စိုက်ခင်း ညနေစီဆာ နေဝင်ချိန်ဆို ပန်းချီကား တစ်ချပ်ကို ကြည့်နေရသလိုပါဘဲ အလှူလုပ်ဖို့ စိတ်ကူးနဲ့ မေမေရှိတဲ့ စစ်ကိုင်းတောင်ကို ရောက်နေတဲ့ ကျမအတွက်တော့ အရမ်းကို အေးချမ်းသာယာနေတာပေါ့ ညရောက်တော့ မေမေနေတဲ့ ခြေတံရှည် သစ်သားကျောင်းလေးမှာပဲ ညအိပ်ဖြစ်တယ်ပေါ့ အဲ့ဒီညမှာ ဇာတ်လမ်းကစတာပါပဲ ကျောင်းလေးရဲ့ဘေးမှာ အုတ်တံတိုင်း ရှိတယ် တံတိုင်းရဲ့ တစ်ဘက်မှာတော့ မြင်းလှည်းတို့ ကားတို့ လူတို့ သွားတဲ့ လမ်းမကြီးပေါ့ ကျမလဲ […]
etoneအလုပ်ကိုင် အခွင့်လမ်းရရှိနိုင်ခြေ နည်းလို့လား ၊ လက်ကြောမတင်းတဲ့ လူတွေများလို့လား ၊ သတ်သတ်မှတ်မှတ် အလုပ်မလုပ်ချင်ပဲ အလုပ်ခုန်ချင်သူတွေ များလို့ပဲလားမသိဘူး … အလုပ်လက်မဲ့တွေ များသည်ထက်များလာတယ် …. ။ အလုပ်လက်မဲ့များလာတာက ပြသနာမဟုတ်ပေမယ့် စားဝတ်နေရေး ၊ ဘဝရပ်တည်ရေးအတွက် ဝင်ငွေရှိမှု မရှိမှုဆိုတာ ပြသနာ တစ်ခုလို ဖြစ်လာတယ် ။ ဒီတော့လည်း… ပိုက်ဆံရဖို့ အရေး တွေးပူရပြန်ပြီပေါ့ ။ ပိုက်ဆံရဖို့ ဆိုလျှင် တစ်ချို့ကတော့ သမ္မာအာဇီဝပဲ ရှာစားမယ်လို့ ခံယူထားကြပေမယ့် တစ်ချို့ကတော့ သမုဒ္ဒရာ ဝမ်းတစ်ထွာအရေးက ပိုအရေးကြီးတယ် မသမ္မာတာလည်း … စားသင့်လျှင်စားမှာပဲ ၊ လျှင်သူစားဆိုပြီး ဖျံကျ ရှာစားချင်သူတွေကလည်း ရှိနေပါတယ် ။ ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ်ပါ ကျွန်မကတော့ ကိုယ့်ဝမ်းထဲ […]
မိုး မင္းသားတစ်ခါတုန်းကပေါ ့ကွယ်……. အရမ်းခင်ကြတဲ ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်…ရှိသတဲ ့ကွယ်…… တစ်ကောင်ကဝက်ဝံဖြင်ပြီး…တစ်ကောင်ကမြင်းဖြစ်သတဲ ့ကွယ်…….. သူတို ့ကအိမ်နီးချင်းတွေဆိုပေမဲ ့….ညီအကိုအရင်းလိုချစ်ကြသတဲ ့….. အင်း….မြင်းကတော ့(နာဂရ…ကိုပေါက်…ကိုကြောင်….ဖရဲ….အလင်းဆက်….တို ့လို) အရက်နဲ ့..ဘီယာတို ့ဆိုရင်…လာထားပဲတဲ ့….. ဘယ်ကပဲလာလာ..ဘယ်ကမှမလာရင်..ဝယ်ပြီးသောက်သတဲ ့…ဝက်ငံလေးခင်ဗျ….. မြင်းကိုခင်တော ့..မြင်းဝယ်သောက်သမျှ..ပုလင်းခွံ…ဘီယာဘူးခွံတို ့ကို..လိုက်လံသိမ်းဆည်းစုဆောင်းတတ်တာပေါ ့ကွယ်….. တစ်နေ ့တော ့…မြင်းက..ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနဲ ့ရွာထဲ..အဲလေ…တောထဲပတ်နေသတဲ ့….. ဒါကို..ဝက်ဝံလေးကမြင်တော ့…ဟာ…သူငယ်ချင်းရေ…ဘယ်တုန်းကဝယ်လိုက်သလဲ..လို ့မေးသတဲ ့ကွယ်…။ မြင်းလေးကလည်း…ဝယ်တာမဟုတ်ဘူးကွ….အရက်ပုလင်းထဲက.ကံစမ်းမဲပေါက်တာပါလို ့ဖြေသတဲ ့.. ဝက်ဝံလေးက..မင်းတော်တော်ကံကောင်းပါလား…လို ့ချီးကူးလိုက်သတဲ ့… တစ်လလောက်ကြာတော ့…တောထဲမှာ..လေယာဉ်တစ်စီးပျံနေတာကိုတွေ ့ရသတဲ ့….. လေယာဉ်ကိုတွေ ့တော ့…မြင်းကမော ့ကြည် ့လိုက်သတဲ ့… အလို…သူငယ်ချင်းဝက်ဝံကလေယာဉ်ပျံနဲ ့..တယ်မိုက်နေပါလားလို ့….လှမ်းနူတ်ဆက်သတဲ ့…. ဒါကို..ဝက်ဝံကမြင်တော ့..သူငယ်ချင်းရေ….မင်းဝယ်သောက်ထားတဲ […]
htet wayကိုယ့်ဆရာရေ ကျွန်တော်က သူရစိုးပြတဲ့ စာရွက်လေလးကို ကြည့်လိုက်မိတယ်။ကိုမင်းနဲ့ သူ့ချစ်သူ ရတနာ ခင်တို့ ပြောနေတဲ့ ဂျီတော့ ကစကားတွေပါ။ ုko min ခင်ရယ် အကို က ပြန်သာပြန်ခဲ့ရတာပါ စိတ်က ခင့်ဆီမှာ chocho1500 ခင်လည်း ကို့လိုပါပဲ ုko min ကို … ခင့်ကို တကယ်ချစ်တာပါ လက်ထပ်ဖို့ ထိရည်ရွယ်ခဲ့တာပါ chocho1500 ကို့ … စိတ်မကောင်းတော့ မဖြစ်နဲ့နော် ခင့်ကို အမေက လက်ထပ်ပေးဖို့ လုပ်နေတယ်။ အမေက သူစီစဉ်တာလက်ခံရမယ်တဲ့ တကယ်လို့ ငြင်းရင် သေခန်းပြတ်တဲ့ ခင်က မိဘကို စိတ်မဆင်းရဲစေချင်ဘူး ကို့ ကိုလည်း အားနာပါတယ်။ တနေ့က ကိုယ်လာတာ အိမ်က သိသွားတယ် ဒါကြောင့် […]
alinsett( ၁ ) အရာရာဟာ..မုန်းစရာကောင်းလောက်အောင်…အေးစက်နေတယ်။ ည ..က လ…မရှိတဲ ့ည… ။ နှင်းစက်တွေ..တွဲလွဲ ခိုနေတဲ့ သစ်ပင်တစ်ချို ့ကလည်း..ငြိမ်သက် တိတ်ဆိတ်လို ့..။ ဟိုးဝေးဝေးက နာရီ သံချောင်းခေါက်သံ ဆယ့်တစ်ချက် ကြားလိုက်ရသလိုလို…..။ ဆယ့်တစ်ချက်လား..၊ ဆယ်နှစ်ချက်လား..မသေချာဘူး။ နာရီကို လက်ဖျံပေါ် လှမ်းကြည့်လိုက်ရုံနဲ ့ တိကျသေချာတဲ့ အချိန်ကာလ တစ်ခုကို သိရမှာ ဆိုပေမယ့်…… ကျွန်တော်..အချိန်ကာလ ဆိုတာကို မုန်းတယ် ။ အချိန် ကြာလာတာ နဲ့အမျှ… မေ့သင့်တဲ့အရာတစ်ခုကို မေ့သွားသင်ြ့ပီ….မဟုတ်လား။ ဒါပေမယ့်…. ရင်ဘက်ထဲက ဆွဲထုတ်ပစ်ပြီး… ဘာမှ မဖြစ်ပျက်ခဲံ့သလို…နေလိုက်ဖို ့…အခါခါ ကြိုးစားပါရက်နဲ ့……… ဘယ်လိုမှ မေ့လိုက်လို ့ မရဘူးကွယ်..။။ အတိတ်တွေက အတိတ်ဆီမှာပဲ.ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီး… ပစ္စုပ္မန် […]
ကျွန်မတို့ငယ်ငယ်က ရုပ်ရှင်ကြည့်ခြင်းကို အပမ်းဖြေခြင်းတစ်မျိုးအဖြစ်နဲ့ လုပ်လေ့လုပ်ထရှိခဲ့တယ် ။ ရုပ်ရှင်ရုံကိုသွား ၊ ရုပ်ရှင်ကြည့်ရတာထက် ၊ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေရင်း မုန့်တွေ စားရတာကို သဘောပိုကျလို့ပါပဲ ။ အဲ့ဒီခေတ်က တီဗွီတွေဒီလောက်ကြီးခေတ်မစားသေးဘူး ။ အိမ်တိုင်းမှာ တီဗွီဝယ်ကြည့်တဲ့ အခြေနေမျိုးမဟုတ်ကြသေးဘူး ။ နောက်ပိုင်း တီဗွီဆိုတာ ခေတ်စားလာတော့ ရုပ်ရှင်ရုံကို တကူးတက သွားမကြည့်တော့ပဲ အိမ်မှာပဲ တီဗွီကြည့်ဖြစ်ကြတယ် ။ နည်းနည်းခေတ်မှီလာတော့ တစ်အိမ်ကို တီဗွီတစ်လုံးစီ ပိုင်ဆိုင်လာကြပြီလေ … ။ ရုပ်မြင်သံကြားက ထုတ်လွှင့်ပေးတဲ့ အစီစဉ်ထဲ .. ရုပ်ရှင်အစီစဉ်ကိုပဲ စောင့်ကြည့်ဖြစ်ခဲ့တယ် … ။ ရုပ်ရှင်ကြိုက်လွန်းလို့ … အစီစဉ်မစခင်အချိန်ကတည်းက တီဗွီဖွင့်ထားရတဲ့အထိပါပဲ … ။ လွတ်သွားလျှင် ပြန်ကြည့်လို့ မရတာကြောင့်လည်း ပါတယ် … […]
ကျွန်တော် လည်း အိမ်ပြန်ဖို့ ဆက်လျှောက်လာတော့ ချယ်ရီလမ်း ထိပ်မှာ ကို လှ မင်း နဲ့ တွေ့ပါတယ်။ ဆရာ တိုင်ပင်စရာ ကိစ္စနည်းနည်းရှိလို့ အိမ်ကို ဝင်ပါအုံးဆိုလို့ ဝင်လိုက်ရတယ်။အိမ်ပေါ်မှာတော့ ကိုလှမင်းရဲ့ အစ်မ က ဆီးကြိုလို့ ဆရာ ထိုင်ပါ တဲ့ ကိုယ့်ဆရာရေ ။ သူတို့ မှာ ပြဿနာတခုခု ရှိနေမှန်း ကျွန်တော် သိလိုက်ပါတယ်။ ကိုလှမင်း အမ ဒေါ် နှင်းဆီက “ ဆရာရေ ပြဿနာလေးတစ်ခု ကို တိုင်ပင်စရာရှိလို့ပါ အကြံဉာဏ်ပေးပါအုံး ”..တဲ့ ကိုယ့်ဆရာရေ လူတွေကလည်း ကောင်းတာမွန်တာဆို နေရာမပေး ကြပါဘူး ပြဿနာဖြစ်ပြီ ဆိုရင် သာ စာရေးဆရာ မို့ပါ တို့ မီဒီယာ […]
manawphyulayဆည်းဆာရိပ်ဘိုးဘွားရိပ်သာရောက်တုန်းလေးမှာ ရင်ထဲအရင်ဆုံး ဝင်လာတဲ့ ကဗျာလေးတစ်ပုဒ်ကို ပြန်လည်မျှဝေလိုက်ပါတယ်။ ရေးသားသူနာမည်လေးလည်း တင်ပေးထားပါတယ်။ စိတ်ထဲတစ်မျိုးလေးပါပဲ။ ဘဝရဲ့အေးချမ်းရာ အမှန် ဘယ်နေရာလဲဆိုတာ….. ဒီလိုအဘွား အဘိုးတွေအတွက် အမှန်တကယ် အရိပ်တွေ အများကြီး ရှိသင့်ပါတယ်။ ဆည်းဆာကညို အဘွားအို ငိုပါနဲ့ အားတင်းပါကွဲ့။ ညနေချိန်ဆို အဘိုးအို ပျိုချိန်ငဲ့ တမ်းတပါရဲ့။ အဘိုးနဲ့ အဘွားအို ပျိုချိန်ကို မျှော်ကာတမ်းလို့ လွမ်းပါနဲ့ဗျို။ ပျိုစဉ်က ဟန်မာန်ပို ကြံဖန်ကာ လှုပ်ရှား ကြင်ဖက်ပါ သားနဲ့သမီးတွက် သွက်တဲ့လုပ်အား။ ဝဋ်ကြွေးရယ် ရှောင်မရလို့ ကြုံကြတဲ့ ကံကြမ္မာ ဆိုးချက်ကနာ။ သမီး သား ကြင်ဖက်ပါ ဝဋ်ကြမ္မာဖယ်ရှား။ ဇရာအို ကံတရားက ဆိုးလှချည်လား။ နေဝင်ချိန် အရွယ်မှည့် တွယ်ရာမဲ့ ဘိုးဘွားအို စိတ်ပျက်နဲ့ဗျို။ သဒ္ဓါတရား […]
kaiအခန်း (၉) ကျွန်မရဲ့ အတိတ်အကြောင်းကို ပြောနေခဲ့တာ အချိန်တွေ ဘယ်လောက် ကြာသွားပြီလဲ ဆိုတာတောင် ကျွန်မ မသိပါဘူး။ ကျွန်မဘဝ အကြောင်းကို တော်တော်များများ ပြောဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အားလုံး မဟုတ်ဘူးဆိုတာကိုတော့ ကျွန်မစိတ်ထဲမှာ သေချာနေပါတယ်။ ကျွန်မစကားရပ်လိုက်တော့ အချိန် တမိနစ်လောက် တိတ်ဆိတ်သွား ပါတယ်။ ပြီးတော့မှ အေးဂျင့် Kirwan က ကျွန်မရဲ့ ကျောင်းမှတ်တမ်းတွေအားလုံးကို သူတို့ကြည့်ပြီးပြီလို့ ပြောပါတယ်။ ဒါက သူမရဲ့ စတိုင်ပါပဲ။ တိုက်ရိုက်ဆန်လွန်းပြီး၊ ဘတ်စ်ကားအိုကြီးရဲ့ အမြီးတွေလိုပဲ ဒုန်းတိတိနဲ့။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မနဲ့ ပတ်သက်ပြီး သူတို့စုံစမ်းလေ့လာနေတယ်ဆိုတာကိုတော့ သူမပြောလိုက်ပါပြီ။ ” မင်းက ဆရာ၊ ဆရာမတွေအတွက်တော့ သိပ်ပြီး ဉာဏ်ကောင်းလွန်း နေတယ်” သူမက ဆက်ပြောပါတယ်။ ဒါက […]
marblecommetလူလည်ကြီး မောင်ကမ်း အဆက်လို့ ဆိုရမလားမသိ…။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့ ခင်ဗျာ။ အလုပ်ကလေး စုပ်စမြုပ်စကလေး အားတုန်း ရေးချင်စိတ်ကလေးဖြစ်မိတာနဲ့……..။ …….. လူဆိုတာက …အဆင်မပြေတာလေး တစ်ခုခု ဖြစ်ရင် .ရှေ့ကြောင်း နောက်ကြောင်း ပြန်တွေးတတ်ကြသလားလို့..။ နေမကောင်းဖြစ်လို့ ကို်ယ်လက် မအီမသာ ဖြစ်နေတဲ့အခါ မိခင်ကိုတောင့်တသလိုမျိုး.။ ရှေ့ဖြစ်ဟောင်းလေးတွေကို စမြုံ့ပြန်မိတာမျိုး။ အဲဒီအခါ ဖြစ်ခဲ့တာလေးတွေ ကြုံခဲ့တာလေးတွေထဲက (စိတ်ညစ်တဲ့ကြားက) ခစ်ကနဲ ပြုံးမိတာလေးတွေ ကြုံဖူးကြမှာပေါ့။ …ပြောရင်း ဆရာသော်တာဆွေ ရဲ့ ပါးချိုင့်ကလေး အကြောင်း သတိရတယ်ဗျ။ သိတယ်မလား။ ဆရာသော်တာဆွေ ဆိုတာက မြန်မာစာပေလောကမှာ မင်းသားရှုံးလောက်တဲ့ စာရေးဆရာ။ ဆော်ကြည်ဘဲလေ။ ပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့ ပါးချိုင့်ကလေးနဲ့.။ အစုံရတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးပေါ့။ သူ့ပါးချိုင့်ကလေး ကလည်း မွေးရာပါ မိဘနှစ်ပါးရဲ့ အမွေမဟုတ်ဘူးတဲ့ခင်ဗျ။ …….. […]
မိုခ်ိဳစင်ကာပူမှာ အိမ်ဖေါ် အလုပ်လာလုပ်နေကြတဲ့ မိန်းကလေး အများစု က တော်တော် သနားဖို့ ကောင်းပါတယ်။ လစာလေး ၃၅ဝ ၊ ၄၀ဝ လောက် ပဲရကြပြီး ကိုယ်နဲ့ ဓလေ့ စရိုက် မတူ၊ နေထိုင်စားသောက်မှု မတူတဲ့ လူမျိုးခြား အိမ်ကြီးရှင် တွေရဲ့ မျက် နှာ ကို ကြည့် ပြီး သူများစိတ်တိုင်းကျ ထားရာနေ၊ ကြွေးတာစား၊ ခိုင်းတာလုပ် နဲ့ ကိုယ့် ကိုယ် ကို မပိုင်တဲ့ ဘဝမျိုးပါ။ ဒါပေမယ့် ကျမ အခု ရေး မယ့် ကောင်မလေးကတော့ ရိုက် ချင်စရာကောင်း ပါတယ်။ ကျမပြောတာ လွန်သလား၊ မလွန်ဘူးလား ဆိုတာ ဆက်သာ ဖတ်ကြည့် ပါတော့။ […]
ဒေးလ်ကာနက်ဂျီ လို့ ဆိုလိုက်တာနဲ့ တော်ကီ ရောင်းသူကြီး ဆိုတာ ပြေးမြင်မိကြမယ်။ ဆက်စပ်ပြီးတော့ ဦးနုရဲ့ လူပေါ်လူဇော်လုပ်နည်းကို ပြေးမြင်မိကြမယ်။ ဆက်စပ်ပြီးတော့ မိတ္တဗလဋီကာ ကို ပြေး မြင်မိကြမှာပေါ့နော့….။ အဲဒီလူကြီးက စကားပြော အတော်ကောင်းသလို နားထောင်စွမ်းရည်လည်း အတော်ကောင်းတယ်ဆိုလား..။ တခါသားက သည်လူရီးဟာ သဌေးကြီးတစ်ယောက် ဖိတ်ကြားတဲ့ ညစာစားပွဲကို သွားပါသတဲ့။ သူဌေးကြီးကလည်း ကာနက်ဂျီ လို ပုဂ္ဂိုလ်မျိုးလာရောက်ချီးမြှင့်တယ်ဆိုတော့..ဝမ်းသာအားရနဲ့ စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့။ တော်ကီတွေ လှိမ့်ရောင်းပါသတဲ့။ ကာနက်ဂျီကတော့ ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့နဲ့ ခေါင်းညိတ်နေရပါသတဲ့။ ညစာ စားပွဲ ပြီးလို့ …ကာနက်ဂျီကြီး ပြန်သွားတော့ သူဌေးကြီးက မှတ်ချက်တစ်ခု ချလိုက်ပါသတဲ့။ “ တယ် စကားပြောကောင်းတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ပဲ” .ဟူသတတ်….။ သူပဲ တစ်ချိန်လုံး လှော်နေပြီးတော့။ […]
koyin sithuတစ်နေ့သ၌ ကျွန်ုပ်နေထိုင်ရာ မှော်ဘီမြို့အစွန် မရမ်းတလင်း တောစပ်ရှိ အယူတော်မင်္ဂလာခြံသို့ မိန်းမ ကြီးတစ်ဥိး ရောက်ရှိလာလေ၏။ ထိုမိန်းမကြီးမှာ ၎င်း၏လင်ယောကျာ်းရှိစဉ်က အခြေနှင့်အနေနှင့် အကျအန နေထိုင်ခဲ့သော်လည်း ၎င်း၏ယောကျာ်းဆုံးပြီ တစ်နှစ်အတွင်း၌ပင် စီးပွားဥစ္စာများ ပျက်စီးသွားရ ရှာလေ၏။ ထိုမိန်းမကြီးသည် အသက်အားဖြင့် ကျွန်ုပ်ထက် နှစ်နှစ်ခန့်ငယ်သည်။ သူ၏အမည်မှာ ဒေါ်ဩဟူ၍ဖြစ်၏။ သူသည်ငယ်စဉ်က ကျွန်ုပ်နှင့် ကျောင်းနေဖက်လည်း ဖြစ်ခဲ့ဖူး၏။ ၎င်းဒေါ်ဩသည် မည်သည့်အရာကိုမျှ နှစ်နှစ်ကာကာ ယုံကြည်သည်ဟူ၍ မရှိပေ။ လူတော်တော်များများ ယုံလေ့ရှိသော နတ်များ၊ ဘိုးတော်များကို သူမယုံပေ။ ထို့အတူ ငယ်စဉ်အခါက ကလေးဘာဝ သရဲအကြောင်း ပြောလျှင်လည်း မည်သည့်အခါမျှ နားထောင်လေ့မရှိပေ။ ထိုအရာများကိုလည်း မယုံပေ။ ထိုအရာများကို ယုံကြည်လေ့ရှိသော ကျွန်ုပ်နှင့် မတွေ့ သည်မှာ နှစ်အတန် ကြာပြီဖြစ်၏။ […]