ေတာင္ေပၚသား( ခင်ဝမ်း ကွယ်လွန်ခြင်း ၁၅ နှစ်ပြည့် အမှတ်တရ ) ဂျပန့်ရင်သွေး အငြိမ်းစားသံအမတ်ကြီး ဦးသက်ထွန်း (၁၉၉၆ ခု၊ ဇန်နဝါရီထုတ် JAL ဂျပန်လေကြောင်း Agora စာစောင်ပါ ဆောင်းပါးမှ ဘာသာပြန်ဆိုပါသည်။) ယောရှိအိုကာ နိုရိခိသည် ဂျပန်နိုင်ငံ ကောချိနယ၌ မွေးဖွား၍ စစ်တပ်ထဲတွင် ရောက်ရှိပြီးနောက် မန်ချူးပြည် (ယခု တရုတ်နိုင်ငံအရှေ့မြောက်ပိုင်း) နှင့် မြန်မာပြည်တို့သို့ အပို့ခံရလေသည်။ နေရာအနှံ့အပြားတွင် တိုက်ခိုက်ခဲ့ရပြီး ၁၉၄၅ ခုတိုင်ခဲ့၏။ လွတ်လပ်ရေးအတွက် ဂျပန်နှင့်လက်တွဲခဲ့သော ဗမာ့လွတ်လပ်ရေး တပ်မတော်သည် စစ်ပြီးခေတ်ကိုမျှော်မှန်း၍ အင်္ဂလိပ်စစ်တပ်နှင့် ပူးတွဲကာ မတ်လတွင် ဂျပန်စစ်တပ်ကို စတင်တိုက်ခိုက်လေသည်။ ထိုအချိန်၌ ယောရှိအိုကာသည် ပြည်မြို့အနီး၌ သူ့ထက် အသက်နှစ်နှစ်ကြီး သော ဒေါ်တင်တင် အမည်ရှိသည့် မြန်မာအမျိုးသမီးတဦးနှင့် […]
Kaung Kin Pyarမနေ့ညနေက လမ်းလျှောက်နေတုန်း….ဘေးက အသံတိုးတိုးကြားတယ်…. အင်္ဂလိပ်ကားကောင်းတွေရမယ်၊ ရုံတင်ကားတွေ ရမယ်၊ အသစ်ထွက်တဲ့အခွေတွေ ရှိတယ်….တဲ့ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့…. လူတစ်ယောက်…ပလပ်စတစ်ထိုင်ခုံလေးပေါ်ထိုင်နေရင်း…..သူ့နားက ဖြတ်သွားတဲ့လူတွေကိုလဲ တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းကို လိုက်အကဲခတ်ပြီး ခပ်တိုးတိုး အော်နေတယ်…။ သူကသာ အဲ့ဒီလိုအော်နေတယ်….၊ သူ့ဘေးမှာရော ရှေ့မှာပါ ဘာအခွေမှ မရှိဘူးရယ်…။ ကျမ သူ့ကိုလှမ်းကြည့်တာ မြင်တော့…ညီမ ဟိုဆိုင်းဘုတ်ရှိတဲ့ ဘေးလှေကားက တက်သွားပါလို့….ပြောတယ်…။ ဘေးမှာပါတဲ့ သူငယ်ချင်း ၂ ယောက်ကလဲ အင်း…ငါတို့လဲ အခွေငတ်နေတာကြာပြီ…၊ Shopping Mall တွေမှာတောင် အခွေတွေ မရှိတော့ဘူး၊ ကြုံတုန်း သွားကြည့်ရအောင်တဲ့… ကျမလဲ ကြည့်ချင်တဲ့ကားလေးတွေရှိနေတော့….သူညွှန်ပြတဲ့ ဘေးလှေကားကနေ တက်သွားတယ်….။ သိပ်မတက်လိုက်ရပါဘူး……။ ပထမလှေကားတစ်ဆစ်ချိုး နေရာလေးမှာတင်….အခွေထည့်ထားတဲ့ခြင်းလေးတွေကို ပလပ်စတစ်ခုံပေါ်တင်ပြီး…အဲ့ဒီဘေးမှာ အခွေရောင်းသူ လူတစ်ယောက်ရပ်နေတယ်…..။ ကျမတို့မေးသမျှ အခွေတွေကို အမြန်ပဲရှာနေတယ်….။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ….. အသက် […]
ေတာဇီးကြက္“မင်း.. သူ့ကို ဘယ်လို မြင်လဲ .. မဆိုးဘူး မဟုတ်လား” ………… ………….. ကျွန်တော်နှင့် ခင်မင်နေသော ဆရာဝန်အကို တစ်ယောက်မှ သူ့ကောင်မလေးနှင့် မိတ်ဆက်ပေးပြီး နောက်..မေးလိုက်သော စကားလုံးဖြစ်သည်။ ကျွန်တော် မဖြေချင်၊ လိမ်လဲ မလိမ်ချင်..။ နှုတ်ဆိတ်နေမိသည်။ …….. “ပြောပါကွာ ငါ့ကို အားမနာပါနဲ့ ..မင်း လူကဲခတ်တော်တယ်ဆိုတာ ငါသိပါတယ် မင်းပြောသမျှကလဲ ဘယ်တော့မှ မလွဲဘူး” “ကျွန်တော် ပြောလိုက်တဲ့ အကောင်းအဆိုးပေါ်မှာ မူတည်ပြီး အကို့ဘက်က ပြောင်းလဲ သွားဖို့ရှိလား.. အကိုသူ့ကို လက်ထပ်ဖို့ ရည်ရွယ်ထားတာလား ” ကျွန်တော် ပြန်မေးလိုက်သော စကားကို အကို မဖြေနိုင်.. တွေဝေသော အကြည့်ဖြင့်သာ ပြန်ငေးကြည့်နေသည်။ ” အကို… ကျွန်တော်ပြောတာ အရင်နားထောင် […]
ဦးေက်ာက္ခဲမင်္ဂလာပါခင်ဗျား… မြန်မာ့ဂဇက်တွေ့ဆုံပွဲနဲ့ သဘာဝရိပ်သာရှိ သက်ကြီးရွယ်အို ဂီလာနများ အရေးပေါ်ဋ္ဌာနအတွက် စုပေါင်းအလှူတော်မင်္ဂလာလည်း အောင်အောင်မြင်မြင် ပြီးဆုံးခဲ့ပါပြီ… ။ ဦးကျောက်ခဲကို လူချင်းမသိကြသော်လည်း ရပ်ဝေးရပ်နီး ပြည်ပနိုင်ငံပေါင်းစုံကနေ သဒ္ဓါတတ်အားသရွေ့ ပူးပေါင်းပါဝင်ခဲ့ကြတဲ့ အလှူတော်ရှင်များကိုရော ၊ ဝိုင်းဝန်းကူညီခဲ့ကြတဲ့ ဂဇက်ညီအစ်ကို မောင်နှမများကိုရော ကျေးဇူးအထူးတင်ရှိပါတယ် ။ ဦးကျောက်ခဲ ပကာသနမပါ ရေစက်မချပဲလှူခဲ့တာပါ ။ အလှူခံပို့စ်မှာ ရေးခဲ့သလိုပါပဲ ရေများရာ မိုးမရွာဘဲ တကယ်လိုအပ်နေတဲ့နေရာမှာ ကွက်ကြားမိုးရွာခွင့်ရလို့လည်း ဝမ်းသာပီတိဖြစ်မိပါတယ်ခင်ဗျ ။ သာဓု ခေါ် ၊ အာမင် ရွတ်ပြီး သက်ကြီးရွယ်အို ဂီလာနများအတွက် အလှူတော်ကို ကုသိုလ် ၊ ကောင်းချီးမင်္ဂလာ ယူနိုင်ကြပါပြီခင်ဗျား… ။ ပြန်ပြောရရင် ဒီအလှူကို စတင်မတည်ခဲ့တဲ့ နာမည်ကျော် ရွာသားတစ်ဦးနဲ့ ဦးကျောက်ခဲ သဘာဝရိပ်သာကို […]
Mon Lay၁။ ညို……ကို့ကိုိုစတွေ့ခဲ့တာကတော့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ မွေးနေ့ပွဲတစ်ခုမှာပါ။ ထိုမွေးနေ့ပွဲမှာ သီချင်းများနှင့်အနောက်တိုင်းဆန်စွာ ကခုန်နေကြရင်း နှစ်ဦးသားမမျှော်လင့်ဘဲ တိုက်မိသွားခဲ့ကြသည်။ ထို့နောက် ညိုနှင့်ကိုတို့ပြိုင်တူ ”ဆောရီး” ဟု ပြောမိကြကာ မျက်လုံးချင်း ခေတ္တမျှဆုံဆည်းသွားခဲ့ကြသည်။ ညိုသည်သာမန်ယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့် အကြည့်ချင်းဆုံမိလျှင် လျင်မြန်စွာ အကြည့်လွှဲပစ်တတ်သော်လည်း ကို့ကိုကား ဂရုတစို်က်ပြန်ကြည့်မိခဲ့သည်မှာ ကိုကအခြားယောက်ျားလေးများကဲ့သို့အကြည့်ရဲရဲနှင့် ကြည့်ခြင်းမဟုတ်ဘဲ တိတ်တခိုးကြည့်တတ်သောမျက်လုံးညိုများကြောင့်ပင် ဖြစ်လေသည်။ ၂။ ကိုရဲ့ ဇာတိက ဆောင်းရာသီဆို်လျှင် အလွန်ချမ်းအေးပြီး နွေရာသီဆိုလျှင် အေးမြတတ်သော တောင်ပေါ်ဒေသတစ်ခုဖြစ်ပြီး ညိုကရန်ကုန်သူဖြစ်ကာ အနေချင်းဝေးနေကြသော်လည်း အင်တာနက်ခေတ်မှာ ကြီးပြင်းလာကြသူများဖြစ်သောကြောင့် အင်တာနက်နှင့် ချိတ်ဆက်ရင်း သံယောဇဉ်တစ်စစီသီခဲ့ကြသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ကိုက ရန်ကုန်သို့ပြောင်းလာပြီး အဒေါ်ဖြစ်သူဧ။်အလုပ်၌ခေတ္တအလုပ်ဝင်လုပ်ခဲ့ရင်း အချစ်ကြိုး တွေပိုရှည်လာခဲ့တော့သည်။ ၃။ ကိုနှင့်ညိုတို့ နှစ်ယောက်သည် ဘဝတစ်သက်တာချစ်ခရီးလမ်းကို အတူတူလျှောက်လှမ်းကြမည်ဟုစိတ် ကူးတွေ ယဉ်ခဲ့ကြသည်။ ကိုက […]
La Yeikအိပ်ရာကနိုးလာပေမယ့် လူက ကြည်ကြည်လင်လင်မရှိပဲ ထိုင်းမှိုင်းနေသည်။ ညက ဧည့်သည်တွေ တော်တော်နဲ့မပြန်ကြ ….. မနက်(၃)နာရီလောက်မှ ပြန်သွားသဖြင့် မနက်ကို နေမြင့်အောင်အိပ်လိုက်သည်။ သူမတို့ကို မုန့်ဖိုးများများ ပေးနေသည့် ဆိုင်ကို လာနေကျ တရုတ်ပေါက်ဖော် သူဋ္ဌေးနှင့်သူ့အပေါင်းအသင်းများဖြစ်သဖြင့် သူမတို့ လဲ မငြိုငြင်ရဲပေ…အစွမ်းကုန်ပြုစုနိုင်လေ မုန့်ဖိုးများများရလေ…. သူတို့လို ယောကျာ်းမျိုးများများလာလေ ဆိုင်မှသူဋ္ဌေးအပါအဝင် သူမတို့က ကြိုက်လေပင်… အဓိက ကတော့ဆိုင်ပိုင်ရှင် သူဋ္ဌေးပေါ့…သူမတို့ကတော့ ဧည့်သည်ကသက်သက်ပေးသည့် မုန့်ဖိုးရမှသာ အူစိုနိုင်သည်။ ဆိုင်က ရသည့်လခနှင့် ကော်မရှင်ခ ကတော့ သန်လျှင်မှာ နေသည့် ပန်းနာရောဂါသည်အမေ နှင့် အရွယ်မရောက်သေးတဲ့မောင်လေး အတွက် ရသမျှပို့လိုက်တာ များသည်။ သူမအတွက်က ဧည့်သည်ဆီမှ ရသည့် သီးသန့်ရသည့် ပိုက်ဆံနှင့်သူမအတွက် ရပ်တည်ရသည်။ ရသလားဆိုတော့ တခါတလေလည်း မြိုးမြိုးမြက်မြက် […]
ေအာင္ မိုးသူ‘ချက်…..ချက်…….ချက်…ချက်…….ချက်…..ချက်’ နံရံမှာကပ်ထားတဲ့ နာရီသံက ကျွန်မကိုကျီစယ်နေသလိုလို။ ဒီနေ့က ဒီဇင်ဘာ(၃၁)ရက် တိတိကျကျပြောရမယ်ဆိုရင် ၂၀၁၄ခုနှစ် ၊ ဒီဇင်ဘာ(၃၁)ရက် ၊ ည (၁၀)နာရီတိတိကို ထိုးပြီမောင်။ အခန်းဝက ကန့်လန့်ကာက တစ်ချက်လှုပ်ခါသွားတာ ကြည့်ပြီး မောင်များလားလို့ မသိစိတ်က ကျွန်မထင်မိလိုက်သေးတယ်။ ပြီးမှ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်ပြန်ထိန်း တစ်ချက်ပြုံးပြီး မဖြစ်နိုင်ပါဘူးလေဆိုပြီး ဖြေသိမ့်လိုက်ရတယ်။ ဆောင်းရာသီရဲ့ မြောက်ပြန်လေက တစ်ချက်တစ်ချက် တိုက်ခတ်လာတယ်။ တိုက်ခတ်လာတဲ့လေနဲ့အတူ ခြံရှေ့က သစ်ခွပင်တွေဆီက သစ်ခွနံ့ခပ်သင်းသင်းက ကျွန်မဆီကိုတိုးဝင်လာတယ်။ ဪ ဟုတ်ပါရဲ့။ သစ်ခွတွေတောင် ပွင့်နေရောပေါ့။ သစ်ခွပင်တွေကြားထဲမှာ ကျွန်မလမ်းလျှောက်နေလိုက်တယ်။ တစ်ဖက်က ကျွန်မသိပ်နှစ်သက်တဲ့ ဒန်ဒရိုဗီယမ်သစ်ခွ နဲ့ မိုကာရာသစ်ခွတွေ ၊ တစ်ဖက်က မောင်သိပ်ကြိုက်တဲ့ ဗန်ဒါ နဲ့ ကတ်တလီယာသစ်ခွတွေ။ ဆောင်းညရဲ့စိုစွတ်စွတ်မြူတွေကြား ပွင့်နေကြလိုက်တာ။ […]
နှင်းတွေ ကျလာပြီ။ နှုတ်ဖျားက ‘ဒီဇင်ဘာ’ လို့ တိုးတိုးလေး ရေရွတ်မိနေတယ်။ တကယ်တော့ နှင်းလို့ပြောလို့ မရတဲ့ မြူတွေပေါ့။ ဒီဇင်ဘာရောက်ပြီ ရန်ကုန်ဆောင်းကတော့ ခြောက်ကပ်ကပ်ပါပဲ။ နံနက်မိုးလင်းရင် အပြင်ဘက်မှာ အနည်းငယ် မြူတွေစိုစွတ်နေတာက လွဲလို့ပေါ့။ မအေးဘူး မချမ်းဘူး ငွေ့ငွေ့လေးတော့ အေးနေတယ်။ ဝရန်တာမှာတော့ ကျွန်မချစ်တဲ့ လိပ်ပြာသစ်ခွတွေ ပွင့်နေတယ်။ Expresso ကော်ဖီ နှစ်ခွက်ဖျော်ထားတယ်။ အအေးဓာတ်နဲ့လိုက်ဖက်တယ်လေ။ ဝရန်တာ လက်တန်းပေါ်က မြူငွေ့ရည်ဖွဲ့နေတဲ့ စိုစွတ်မှုကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ကြည့်မိတယ်။ ကွက်လပ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်တစ်ခု လိပ်ခဲတည်းလည်းနဲ့ ကော်ဖီပူပူ တစ်ငုံလောက် ကိုယ်ထဲစီးဆင်းသွားတယ်။ လစ်ဟာနေတဲ့ ခံစားချက်ဟာ မျှော်လင့်ချက်တွေပါ ရိုက်ချိုးပစ်သလို ပါပဲ။ ပန်းအိုးထဲက လိပ်ပြာသစ်ခွကို ကတ်ကြေးနဲ့ တစ်ချက်ဖြတ်လို့ စားပွဲပေါ်က ပန်းအိုးလေးထဲ ထိုးလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ […]
ဒီအကြောင်းအရာလေးကို ဘာလို့ ရေးဖြစ်ရတာလဲဆိုတော့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ဒီလို အိမ်ထောင်ရေး အဆင်မပြေတာတွေ တွေ့တွေ့နေရလို့ပါ…အခုခေတ်မှာ လူတွေလိုက်နာရမယ့် နီတိတွေ၊ကျင့်ဝတ်တွေကို တော်တော်များများက မသိတော့တာပဲလား သိခဲ့ရင်တောင်မှ လိုက်နာဖို့ ခက်ခဲကျတာလား မသိတော့ပါဘူး…ဒါပေမယ့် ကြားကမြေစာပင် ဖြစ်မယ့် ကလေးတွေကိုတော့ သနားတယ်….အချို့သောမိန်းကလေးတွေကလည်း အရွယ်လေးရောက်လာတော့ လှချင်၊ပချင်၊ဝတ်ချင်၊စားချင်ကြနဲ့ အခုခေတ်စားနေတဲ့ စပွန်ဆာရှာတာမျိုး၊KTV,Massage ရောက်ကုန်တာမျိုးတွေ တွေ့နေရတယ်…ကောင်းရောင်းကောင်းဝယ် ကိုယ်တက်တဲ့ ပညာလေးနဲ့ ရိုးရိုးသားသားလုပ်ကိုင်စားသောက်ကြတဲ့ မိန်းမကောင်းလေးတွေလည်းရှိပါရဲ့….မိသားစုအတွက် ရိုးရိုးသားသားရှာဖွေကျွေးမွေးလို့ ရပါလျှက်နဲ့ ဘာလို့များ မိန်းကလေးတွေ ပျက်စီးကုန်ကြတာလဲလို့ ကျွန်မ တခါတလေ တွေးမိတယ် အိမ်ထောင်ရှင်အမျိုးသားများကလည်း ခဏတာသာယာမှုအတွက်နဲ့ မိသားစုမျက်ရည်တွေ လဲကုုန်ကြတယ်…. မိသားစုအပါ် အလွန်ကောင်းပြီး အနစ်နာခံတဲ့ ဖခင်၊မိခင်များကို ဂုဏ်ပြုရင်း ဒီ ဝတ္ထုတိုလေးကို ရေးလိုက်ပါတယ်….. ခံစားမှုတွေကို စာအဖြစ်အသက်သွင်းရာမှာ အမှားပါခဲ့ရင်လည်း ခွင့်လွှတ်ကြပါလို့….. နဲနဲရှည်သွားလို့ […]
alinsett အခုလို အေးစက်လာတဲ့ နှင်းတို့ရဲ့ရာသီထဲမှာပဲ ကိုယ့်ရင်ခွင်အတွင်းမှာ အပြတ်ခုတ်ထွင်ရှင်းလင်းထားတဲ့ သစ်ပင်တချို ့ ပြန် ပေါက်ဖွားလာတယ်။ ကောင်းကင်ပေါ်မှာ ကြယ်တွေ လတွေကို တင်းတင်းရင်းရင်း မြင်ရချိန်ဖြစ်နေလို့ပဲလား ? ဒါမှမဟုတ် နွေးထွေးစွာ ရင်ခုန်လှုပ်ရှားစေတဲ့ အထိနဲ့ အတွေ့တွေကို အရေးတကြီးလိုအပ်လာချိန်မို့လို့များလား ? သေချာတာကတော့ သေသေချာချာ အငုတ်တွေ အမြစ်တွေကိုပါ ဆွဲနှုတ်ခဲ့ပြီးပြီလို့ ယုံကြည်ထားတဲ့ အရာတွေ ဘွားခနဲ ပြန် ပေါ်ပေါက်လာခဲ့ပြီ။ စိတ်ရှုပ်ဖွယ် ကောင်းလေစွ။ ထို့အပြင် တပြိုက်နက်ထဲမှာပဲ တပ်မက်သာယာဖွယ် ကောင်းလေစွ။ အေးလေ. . . ဘာဖြစ်လဲကွာ။ လူငယ်တစ်ယောက်က သူ ချစ်မြတ်တွယ်တာခဲ့ဖူးတဲ့ မိန်းမလှလေးတစ်ယောက်ကို ပြန် […]
——————————————- ”အချစ်ဆိုတဲ့ ပန်းသီးကို …. ခွဲစိတ်ပစ်တဲ့ ဓါး”တစ်ချောင်းပဲ။ ———————————————————————— ——————————————————————- အချစ်အကြောင်း တွေးနေတဲ့… အလင်းဆက်@ မောင်သူရ ၂၀၁၄ ၊ နိုဝင်ဘာ ၊ ၂၅ ။ ညနေ။
(တောက်…….) ဘယ်လိုမှ ငြိမ်နေလို့မရတော့ပဲ ယားနေလှတဲ့ လက်မောင်းကို ကုတ်ဖဲ့ရင်း မီးထဖွင့်လိုက်ရတယ်။ မီးရောင်အောက် ကျနော့် မွေ့ယာပေါ်မှာတော့ ကာလနာ သေချင်းဆိုးကြမ်းပိုးက ပြေးပေါက်ရှာနေပြီ၊ ရှိသမျှ အားကို လက်ညှိုးနဲ့ လက်မကြားထားပြီး ဖိချေလိုက်တဲ့အခါ ဖောင်းကားနေတဲ့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲက သွေးတွေက ဗျစ်ကနဲ ထွက်လာခဲ့တယ်။ ဒါ……..သူ စုတ်ယူထားတဲ့ ကျနော့်သွေးတွေပဲ။ x x x တကယ်တော့ ကျနော့် အိမ်လေးမှာ အရင်တုန်းက ကြမ်းပိုးဆိုတာ သိပ်မသောင်းကျန်းလှပါဘူး။ ကျနော် ငယ်ငယ်တုန်းက ကြမ်းပိုးဆိုတာလည်း သိပ်ဂရုမစိုက်မိသလို အိပ်ပြီဆိုရင်လည်း တုံးကနဲကိုး၊ ဒါပေမယ့် ဒီဘက်နှစ်တွေမှာတော့ ဒီကြမ်းပိုးတွေဟာ […]
# မလှပတဲ့ ညတစ်ည # ######################################################## ဆက်အိပ်။ ဒီညနေခင်းဟာ ကိုယ့်အတွက်ဖြစ်စေ သူတပါးအတွက်ဖြစ်စေ…လှပမနေဘူးဆိုရင် ဆက်အိပ်။ ညနေခင်းတခုဟာ အဲသည်လောက် ရုပ်ဆိုးမသွားသင့်ဘူးလို့ တွေးဦးမလို့လား။ ဒါပေမယ့် ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ… သေပြီးသားလူတွေရဲ့ နာမည်တွေ…ကုန်းရုန်းထလာတာထက်စာရင်တော့…တော်ပါသေးတယ်။ တမနက်စာလောက် လှပမှုတွေဟာ ဘာများခိုင်မြဲတည်တံ့မှာမို့လို့လဲ… ။ လူတွေက ကိုယ့်ကို နားမလည်တာနဲ့.. လူတွေကို ကိုယ်က နားလည်အောင် ရှင်းနေစရာမလိုပါဘူး ။ တချို့ပုစ္ဆာတွေက အဖြေမှန်ထွက်အောင် တွက်မိရင် မေးသူ သိက္ခာကျတယ်။ အဟက် ။ သူတို့ဘာသာနဲ့ သူတို့ နားလည်သလို ပြန်ဆို ခံစားလိမ့်မယ်။ ကိုယ်က ကိုယ့်ဘာသာနဲ့ကိုယ်တည်ဆောက်… ဆောင့်ဆောင့်အောင့်အောင့်တော့ မလျှောက်ရ… တခါတုန်းကလို… ဘယ်သူမှ မရေးဘူးသေးတဲ့…” ဘာအကြောင်းအရာမှ မပါတဲ့ စာမျိုး” ရေးချင်နေပြန်ပြီလား ။ ဘယ်သူမှ […]