အမေရိကန်တို့သည် ၁၉၆ဝ ဝန်းကျင်က အခြားယဉ်ကျေးမှုစီးကြောင်းဖောက် ဟစ်ပီHippieလမ်းသစ်ဆောက်ခဲ့သည်။ ခိုျင်းနီးစ်တို့လည်း ယဉ်ကျေးမှုတော်လှန်ရေး(文化大革命 ၁၉၆၆-၇၆) လုပ်ခဲ့သည်။ နိပွန်၌လည်း ၁၉ရာစုကထဲက မဲဂျီဘုရင်မှ ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေး明治維新လုပ်ခဲ့ကြသည်။ ဂျာမဏီပြည်သားတို့ ‌ဝေမာယဉ်ကျေးမှုWeimar cultureဖြင့် ဝိဇ္ဇာနှင့်သိပ္ပံကိုပေါင်းကာ ၂ဝရာစုဦး၌ တိုးတက်ပြောင်းလဲရေးလမ်းပေါ်တက်ဖူးပါသည်။ ယခုသူတို့အားလုံးကမ္ဘာ့စီးပွားရေး ၁၂၃၄များဖြစ်ကြကုန်၏။ “Peace, Love and Happiness(and sex, drugs & rock’n’roll )” ကမ္ဘာစစ်ကြီးပြီး‌နောက် ချမ်းသာလာကြသောအမေရိက၏ဓနအင်အားသည် အလယ်လတ်တန်းစားတို့ကိုလည်း လူသစ်ယဉ်ကျေးမှုသစ်တမိုျးသို့မွေးထုတ်ပေးခဲ့ပါသည်။ ငြိမ်းချမ်းခြင်း။ချစ်ခြင်းနှင့်ပျော်ရွှင်ခြင်းတို့ ဘုံဘဝ‌ရောက်ကုန်ကာ ၁၉၆ဝ ဝန်းကျင်တွင်ဆန်ဖရန်စစ္စကိုမြို့မှအစပြု၍ ဟစ်ပီယဉ်ကျေးမှုပေါ်ခဲ့သည်။ အမေရိက၏ ဟစ်ပီသည် ဗီယက်နမ်စစ်ဆန့်ကျင်ရေးလုပ်ရင်း လူမည်းတို့၏လူ့အခွင့်အရေးလှုပ်ရှားမှုလမ်းပေါ်တက်ချသွားရကား ပန်းနှင့်လွှမ်းသော သူတို့၏အချစ်သည် လိင်တူချစ်ခြင်းနှင့်အနုပညာအသစ်အဆန်းများလည်ဖန်တီးနိုင်ခဲ့ပါသည်။ ဟစ်ပီ၏မိခင်သဘာဝအတိုင်းစီးမျောခြင်းနှင့် ဖက်ရှင်တို့က ကမ္ဘာကိုလည်းပြောင်းပေးခဲ့သည်။ ယခု၇ဝတန်းအထက်ရောက်နေကြပြီဖြစ်သော အမေရိကန်တို့သည် ဟစ်ပီတို့၏ တန်ပြန်ယဉ်ကျေးမှုကို သိမှီဖြတ်ခဲ့သူများချည်းတည်း။ “သင့်တခြမ်းအား […]

Dress Code ဟူ၍ရှိသည်။ မည်သည့်အဝတ်အစားသတ်မှတ်ချက်ကို မည်သူက မည်သည့်အချိန်တွင်ဝတ်ဆင်ရမည်ဟူ၍ဖြစ်၏။ Uniform ဆို၍ဝတ်သည်။ အဖွဲ့အစည်း/အသင်းအဖွဲ့/ဂိုဏ်းဂဏဝင်များက ဝတ်ဆင်ကြရမည့် အဝတ်အစားစုံညီဖြစ်သည်။ ရိုးရာယဉ်ကျေးမှု ဓလေ့အဝတ်အစား ဘာသာရေးအဆင်အပြင် Culture/Religious clothing ပြဌာန်းသည်။ လူမျိုးနွယ်၊ ဘာသာရေးအုပ်စု နိုင်ငံသားတို့က ဆိုင်ရာဒေသရာသီထွက်ကုန်တို့နှင့်ကိုက်ညီအောင် တိုးတက်ပြင်ယူသတ်မှတ်လိုက်သည့် အထိမ်းအမှတ်ပြယုဂ်အဝတ်အစားဖြစ်သည်။ စားဝတ်နေရေးဟု ၃ပိုင်းဖြတ်လျှင် မြန်မာ့မူလတွင် “ဝတ်”ဟူသည် ဘဝနေထိုင်မှုအတွက် ၃ပုံတပုံအထိပင်အရေးကြီးအချိုး ရှိပါသည်။ တောင်းမှာအကွပ် လူမှာအဝတ်ဆိုထားသည်။ ခေတ်သစ်တွင် သန်း၈ထောင်ချီလာသော ကမ္ဘာလူဦးရေအတွက် ဖက်ရှင်နှင့်ဝတ်စားဆင်ယင်မှုသည် လူတဦးအား မျက်မြင်တိုက်ရိုက်ချက်ခြင်းဆုံးဖြတ်နိုင်ရာ First Impressions ထင်ရှားပေါ်တင် ဖြစ်ပြီမဟုတ်ပါလော။ အဝတ်အစားကို ဟီရိဩတ္တပ္ပလုံခြုံစေရေး၊ ရာသီဥတုနှင့်မျှတစေရေး၊ အသွင်သဏ္ဌာန်တင့်တယ်စေရေးတို့အတွက် ဝတ်ဆင်ကြရအဆင့်ထားခဲ့ကြသည်။ ယခုထိုမျှမကတော့ချေ။ ဝတ်စားဆင်ယင်မှုသည် ပုဂ္ဂလိကနှင့်ဆိုင်သည်။ မိမိအပေါ်ပထမထိတွေ့ဆုံးဖြတ်ခံရသည့် မူလဖြစ်၏။ အောင်မြင်သူတို့သည် အဝတ်အစားကို အထူးသတိထားကြသည်။ […]

မေလသည် မြန်မာ့သမိုင်း တကယ်ပြောင်းခဲ့ရသော လဖြစ်သည်။ ၁၈၁၅ခုနှစ် ဧပြီလ ၁ဝရက်နေ့က အင်ဒိုနီးရှား၏ Tambora မီးတောင်ကြီးပေါက်ကွဲသဖြင့် ကမာ့္ဘအခင်းအကျင်းပြောင်းခဲ့ရသည်။ အမေရိကနှင့်ဥရောပတိုက်သို့ပင် ထိခိုက်ခဲ့သည့် လူသားတို့သမိုင်းတွင် အကြီးမားဆုံးသဘာဝဘေးအန္တရာယ်ဖြစ်ခဲ့ပါ၏။ မီးတောင်ပြာများဖုံး၍အေးစက်ခြောက်သွေ့ စိုက်ပျိုးလယ်ယာမြေပျက်ကုန်သဖြင့် ယခုယူနန်ပြည်နယ်သားမူလတိုင်းရင်းသား(ဟန်ချိုင်းနီစ်းများမဟုတ်)တို့ ငတ်မွတ်ဘေးဒဏ်ရှောင်ရင်း မြန်မာနိုင်ငံမြောက်ဖျား ကချင်ဒေသသို့ အလုံးအရင်းရွေ့ပြောင်းခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။ ငတ်မွတ်ဘေးကြောင့်ကုန်းဘောင်မင်းဆက်သည်လည်း အာသံမဏိပူရဖက်သို့ ထိုးထွက်တိုက်ခိုက်ရင်း ပထမအင်္ဂလိပ်မြန်မာစစ်ဖြစ်ရန် အင်္ဂလိပ်နှင့်ရန်စပျိုးခဲ့ရပေသည်။ ဥတုရာသီဆိုး/ကောင်းဟူသည် လူသားတို့ လူနေမှုစရိုက်၊လူမျိုးအစုလိုက်ပျက်စီးပျောက်ဆုံးခြင်းသာမက မြို့ပြယဉ်ကျေးမှုသို့လည်း လွှမ်းမိုးပြောင်းလဲပါသည်ဟူလို … ၂၀၀၈ မေလ၂ရက်နေ့တွင်ဝင်ခဲ့သော နာဂစ်အမည်ရှိမုန်တိုင်းကြီးကြောင့် ဧရာဝတီတိုင်း။ပဲခူးတိုင်း၊ရန်ကုန်တိုင်းဒေသကြီးတို့တွင် လူ၁၃၈,၃၇၃သေကြေ၍ ကျေးရွာပေါင်းများစွာ ရွာလုံးကျွတ်ပြုတ်ခဲ့၏။ ပြန်လည်တည်ထောင်ခြင်းစနစ်တကျမရှိသည်ဖြစ်၍ ဒေသခံတို့ မြို့ပြတက်အခြေချ အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံပြေးကြသည်မှ ရန်ကုန်၏ လူဦးရေသည်လည်း ခုန်တိုးတက်လာသလို ကျပ်ပိတ်ပြွတ်သိပ်ကာ သောက်သုံးရေ၊မိလ္လာ၊အမှိုက်သိမ်းစနစ်မှသည် လျှပ်စစ်ပေး၊လမ်းပေးဆက်သွယ်‌ရေး အင်ဖရာစရပ်ချာအကုန် မြို့၏ဝန်ဆောင်နိုင်အားနှင့်မမျှ ဖြစ်နေခဲ့သည်။ တောသား/မြို့သား မုန်တိုင်းဆိုးအကြောင်းကြောင့် […]

မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈ဝ မှ ၁၃၈၁ သို့ နှစ်ပြောင်းဦးမည်။သင်္ကြန်ဆိုသည် သင်္ကန္တ၊ အဟောင်းမှ အသစ်သို့ ကူးပြောင်းခြင်း အဓိပ္ပါယ်ဖြစ်သည်။ အမေရိကပြည်ထောင် အရှေ့အနောက်ကမ်းရိုးတန်းဒေသနေမြန်မာဇာတိနွယ်အများစုတို့ တနှစ်၃ခါ သင်္ကြန်ကျလေသည်။ ခရစ်သက္ကရာဇ်အပြောင်းတခါ၊ ချိုင်းနီးစ်နှစ်သစ်တွင်တခါနှင့် မြန်မာနှစ်သစ်တွင်တခါပါ။ ကံကောင်းလှတည်း၊ တခါပြောင်းတိုင်း အသက်တနှစ်ကြီးရပါမူ ဖိုးသက်တော်ရှည်မြန်မာ-အမေရိကန်များပါပေ။ မြန်မာနိုင်ငံမွေးဖွားကြီးပြင်းသူတိုင်း သင်္ကြန်ကျတော့မည်ဆိုလျှင် စိတ်တို့ လှုပ်ရှားလာတတ်သည်။ သင်္ကြန်ပိုးလေးများ ရွထိုးလာတတ်သည်။ အဘယ့်ကြောင့်နည်း? နှစ်ကူးပိတ်ရက်ကြောင့်လော၊ သင်္ကန္တ ကူးပြောင်းခြင်းခံစားချက်ကြောင့်လော၊ ရေပက်ကစားခြင်းပွဲတော်ကြောင့်လော၊ ငယ်မူငယ်သွေး ငယ်အရေးများကြောင့်လော၊ ဤခံစားမှုတို့ အမေရိကားရောက်လျှင်လျော့ပါး ပြောက်ရလွှင့်ပါးရပါသည်။ သင်္ကြန်ကို နှစ်ကူး သင်္ကြန်ပွဲတော်ရက်တို့တွင် မကျင်းပမူပဲ ရက်လွှဲကာ ကျင်းပကြရသည်က တကြောင်းဖြစ်သည်။ အမေရိကား၏ရာသီဥတုသည် အေးပါရကား ဧပြီလ၏ ပျမ်းမျှအပူချိန်သည် လော့စ်အိန်ဂျလိစ့် 60°F၊ ဆန်ဖရန်စစ္စကို 52°F ၊ နယူးယောက် […]

အီစွတ်၏ ဒဏ္ဍာရီစာတပုဒ်ရှိဖူးသည်။ A Wasp tormented a Snake close to death. The Snake decided to put his head under a wagon wheel in hopes to take the Wasp with him in death. As a last resort take your enemy with you. တစ်နေ့သ၌ နကျယ်တစ်ကောင် သည် မြွေတကောင်ကို ကိုက်ခဲ၏။ သူသည် မြွေ၏ကိုယ်ကို အချက်ပေါင်း များစွာ ကိုက်ခဲပြီးနောက် ခေါင်းပိုင်းကို မလွတ်တမ်း ကိုက်ခဲထား၏။ မြွေလည်း အလွန်တရာ […]

One Million Strong Burman-American အမေရိကားမှာ မြန်မာ-အမေရိကန် ၁သန်း အထက်ရှိနေပြီဖြစ်တယ်လို့ ယူဆပါတယ်..။စာရင်းအရ..၁) ပြောင်းခိုသူ Refugee ပေါင်း ၁သိန်းရသောင်း ( ၂၀၀၀-၂၀၁ရ စာရင်း ၁၆၉၉၄၉)How many Burmese are in the US?The study also shows that 169,949 Burmese refugees have been admitted to the United States since 2000. Over 23,000 Burmese individuals reside in Indiana and approximately 17,000 are calling the city of Indianapolis […]

သခင်ဘသောင်းက “နင်”နဲ့”ငါ” ကိုသုံးတယ်။ ဆရာအလွန်ကြိုက်တယ်။ “ငါ”ဆိုတဲ့စကားဟာ အလွန်အဖိုးတန်တဲ့စကား။ ဒီစကားဟာ သေးနုပ်တဲ့စကားမဟုတ်။ မောင်မင်းတွေ၊ သင်တွေ၊ ညည်းတွေ စသည်ဖြင့် မြန်မာဝေါဟာ ကြွယ်တယ်ဆိုပေမယ့် စကားတွေသာများပြီး အဆီအသားမပါဘူး၊ “ငါ”သုံးရင်အလွန်ကောင်းတယ်လို့ ဆရာသဘောရတယ်။ – ပါမောက္ခ ဦးဖေမောင်တင် (၁၈၈၈ – ၁၉၇၃) မြန်မာ့နိုင်ငံရေးနှင့် သခင်ဘသောင်း – တင်ထွန်းအောင်(မြန်မာ့အလင်း)၁၉၈၀(ဒီဇင်ဘာ) နိဒါန်း စာမျက်နှာ ၄ ပါမောက္ခ ဦးဖေမောင်တင် (၁၈၈၈ – ၁၉၇၃) ရန်ကုန်မြို့ အင်းစိန် ပေါက်တောရပ်၌ အဖ ဦးဖေ၊ အမိ ဒေါ်မြိုင်တို့က (၂၄ ဧပြီလ ၁၈၈၈) တွင် ဖွားမြင်သည် ။ မွေးချင်း (၆)ယောက်တွင် ပဉ္စမမြောက်ဖြစ်သည်။ ငယ်မည် မောင်ဘတင်၊ နောင်တွင် […]

နှစ်ကုန်ပြီ။ မြန်မာ့ဂဇက်အမေရိကားတွင်လစဉ်ထုတ်ဝေခဲ့သည်မှာ ၂၀၁၉၌(Vol 7)ရနှစ်ထဲဖြစ်၏။ ဤခရီးထဲခိုင်မာသော ပုံနှိပ်မီဒီယာအဖြစ်ရပ်တည်နိုင်ခဲ့သလို ယခုနှစ်ထဲတွင် ဒစ်ဂျစ်တယ်- အင်တာနက်ပိုင်းကို များစွာတိုးချဲ့ပါမည်။ သက်တမ်း၁၃နှစ်ထဲဝင်လာပြီဖြစ်သော သတင်းစာ၏ဝက်ဘ်ဆိုက်ကိုလည်းအဆင့်မြှင့်ပါမည်။ လုပ်ငန်းရှင်များကို စုစည်းကာ မိတ်ဆုံစားပွဲမျိုးလည်းလုပ်ရန်ဆန္ဒရှိပါ၏။ဆန္ဒတို့ အကောင်အထည်ပေါ်ရန်မှာ ကြော်ငြာရှင်များနှင့် စာဖတ်သူပရိသတ် ပေါ်တွင်များစွာတည်မှီပါသည်။ အားပေးကူညီကြပါကုန်။ “ရုတ်တရက် နှစ်ကုန်ရက်”နှစ်ကုန်ခါနီးဒီဇင်ဘာ၂၉တွင် မြန်မာနိုင်ငံ စာရေးဆရာအသင်းမှ သက်ကြီးစာပေ ပညာရှင်များ ပူဇော်ကန်တော့ပွဲအခမ်းအနား၌ မြန်မာ့ဘဝများစွာကိုသေကြေ၊ ထိခိုက်စေခဲ့သည့် ထောက်လှမ်းရေးအကြီးအကဲနှင့်ဗိုလ်ချုပ်ကြီးဟောင်း ဦးခင်ညွှန့်အား သက်ကြီးစာရေးဆရာအဖြစ် ရှေ့ဆုံးခုံပေါ်တင် ရန်ကုန်မြို့၏ဝန်ကြီးချုပ်နှင့် အခြားထိပ်တန်းအရာရှိများအပါအဝင် စာရေးဆရာများ၏အကန်တော့ကို ခံစေလိုက်သည်။ သမိုင်းတလျှောက် ဘယ်တော့မှ အုပ်စုလိုက်ကြီးခေါင်းငုံ့ခဲ့ခြင်းမရှိသည် စာပေသမားများအားနာမ်နှိမ်ခြင်းလော။ ဤသူမသိ။မည်သူက မည်သူ့ကိုတောင်းပန်ဝန်ချကန်တော့သင့်ပါသနည်း။ငါးဖယ်က ပြောင်းပြန် တောင်းပန်ခြင်းမရှိသေးသူကို ခွင့်လွှတ်ပါသည်ဟုပြောနေကြယုံမက ပြန်၍ပင်ကန်တော့ပန်းဆင်ပေးလိုက်သေး၏။ ပြောင်းပြန်များကိုစနစ်တကျလုပ်ကြသည့် ဓလေ့နှင့်တိုင်းပြည်ဖြစ်မှန်းမသိဖြစ်လာနေကာ ၂၀၁၉နှစ်အား ပြောင်ပြရင်း ကြိုဆိုလိုက်ဟန်ပါတည်း။ဦးဆောင်ကန်တော့လိုက်သူသည် နိုင်ကျဉ်းဟောင်းဝန်ကြီးချုပ်ဖြစ်၍ ပုဂ္ဂလိကဆိုင်ရာစိတ်ခံစားမှုဦးစားပေးပြုလုပ်ခြင်း(ခွင့်လွှတ်ခြင်း )ပို၍ပင်မပေးသင့်ပေ၊ထိုရာထူးသည်ရွေးကောက်ခံတို့မှပေးအပ်ထားသော […]