တစ်လောက ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့ ပြစ်မှုဂျာနယ်ဝယ်ဖတ်ကြည့်မိတယ်။ ဆက်မဖတ်ရဲတော့တာနဲ့ အောက်ချ (ငယ်စဉ် ကြောက်စရာကားများကြည့်ရသလိုခံစားရပါတယ်) ခေတ္တတွေးတော ပြီးမှဆက်ဖတ်ကြည့်မိပါတယ်။ မှုခင်းသတင်းတွေတော်တော်များများဟာ မကြားဝံ့မနာသာ ရက်စက် ယုတ်မာပုံတွေ ကိုယ့်သွေးသားရင်း ဖိုးအေက အရွယ်မရောက်သေးတဲ့မြေးငယ်ကို၊ အရက်သမားက၅နှစ်အောက်ကလေးငယ်ကိုလူမဆန်စွာ၊ MRTV4 မှအသက်နှစ်ဆယ်ကျော်ကောင်မလေးက အသက်၁၈နှစ်အရွယ် အိမ်ဖေါ်ကို ရက်စက်စွာအသက်သေအောင်နှိပ်စက်တာတွေ ဒီဘက်ခေတ်မှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မြန်မာလူမျိုးလို့ ပြောရမှာရှက်စရာကောင်းအောင်ကို မှုခင်းတွေမှာတွေ့ရပါတယ်။ ဒီကြားထဲ မြောက်ပိုင်းကအဖြစ်အပျက် ကိုဖတ်လိုက်ရတော့။ သီပေါမင်းနန်းတက်ဘို့ မင်းညီမင်းသားတွေ ဝါးရင်းဒုတ်နဲ့လည်မျိုရိုက်သတ်တဲ့ ဖြစ်စဉ်တွေဟာ မြန်မာ့သမိုင်းမှာအမည်းစက်ကြီးထင်ကျန်ခဲ့ဘူးသလို အခု မှုခင်းတွေဟာလည်း မြန်မာလူမျိုးတွေရဲ့ ရက်စက်မှုသမိုင်းမှတ်တိုင်တွေဖြစ်ကျန်နေရစ်ခဲ့ပါပြီ။ ကျွန်တော်တို့ငယ်ရွယ်စဉ်က သွေးသံရဲရဲ ဆိုရင် ရုပ်ရှင်ကို ဆက်မကြည့်ရတော့ဘဲ အောက်ကိုငုံ့နေရတာ တစ်ခါတစ်လေ ဇါတ်ကားအရသာတောင်မသိလိုက်ရပါဘူး အခုခေတ် ကလေးငယ်တွေဟာ သူရဲကား၊ လူသတ်ကား၊(ရက်စက်စွာ အပိုင်းပိုင်းအတစ်တစ်ခုတ်ထစ်ဖြတ်တောက်) လက်စားချေလူသတ် ကားတွေကို ခုံမင်စွာ […]

ဒီနေ့မြန်မာနိုင်ငံမှာ လူ့စွမ်းအားအရင်းအမြစ်တွေနိမ့်ကျနေချိန် ဦးနှောက်ယိုဆီးမှု ပြသနာနဲ့ ပညာရည်နိမ့်ကျမှု ပြသနာတွေကို အဓိက ဆန်းစစ်လိုက်ရင် ငယ်စဉ်ကလေးဘဝ လူနေမှု အခြေအနေ ဟာအများကြီးသက်ရောက်နေတာကိုတွေ့ရမှာပါ မိဘတွေတော်တော်များများဟာ နေ့စဉ် စားဝတ်နေရေးအတွက် ရုန်းကန်နေကြရတော့ သားသမီးတွေကိုဆုံးမချိန်နဲလာသလို ဆင်းရဲမွဲတေမှု ကြပ်တည်းမှုရဲ့ဒါဏ်ကြောင့် သားသမီးတွေကို ကောင်းမွန်တဲ့လမ်းကို ညွှန်ပြဘို့ မလွယ်တော့သလို ကလေးသူငယ်တွေအတွက် အိပ်ရာဝင်ပုံပြင် ( ၅၅ဝ နိပါတ်လိုမျိုး/ ကလေးငယ်များ အတုယူစရာပုံပြင်များ) နဲ့ချော့သိပ်တဲ့ခေတ်ကုန်သွားသလို ကလေးတွေကို မကောင်းမှုတွေမလုပ်ဖို့ တားမြစ်တဲ့ ဆိုဆုံးမသံတွေလျှော့ကျလာတာနဲ့အမျှ လူ့ပါတ်ဝန်းကျင်မှာ မကြားဝန့်မနာသာရိုင်းပြမှုတွေ မမြင်ရက်စရာကလေးမှုခင်းတွေ ထိမ်းမနိုင်သိမ်းမရ ဆိုးသွမ်းမှုတွေ အုပ်စုဖွဲ့မကောင်းမှုပြုလုပ်တာတွေ ဒီနေ့တော်တော်များများတွေ့ရမှာပါ။ လေးတန်း၊ငါးတန်းအရွယ်တွေရည်းစားထားတာကို ဂုဏ်ယူစွာပြောဆိုနေတဲ့ မိဘတွေကို ကျွန်တော်အံ့အားသင့်စွာတွေ့ရသလို တစ်ချို့ကလေးတွေဟာ ကလေးနဲ့မလိုက်တဲ့ အပြုအမူ အပြောအဆိုတွေကြား အရွယ်မရောက်ခင် အိမ်ထောင်ပြုကြတာကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ခွင့်ပြုတဲ့ မိဘတွေ […]

လမ်းပြသူ ရနံ့ရယ်ကြူ မျက်မမြင်သူ တစ်ယောက်ရယ်က စိတ်ဝယ်သူ မှန်းဆရည်ရော်တော့ ဖြူဆင်လွလွ။ အဆင်းရယ်ဖြူ မြင်ထိုက်သူ စိတ်ကိုငြိမ်းစေမဲ့ ရွက်စိမ်းငယ် အယဉ်ဆင့်လေတော့ ပန်းစပါယ်ရဲ့ဘဝ။ အစိမ်းနဲ့အဖြူ ဆင်ယင်သူ ကေသာထုံးမှာဖြင့် နေရာယူ ထပ်တူပြုလေတော့ ရှုလို့မဝ။ ဒီပါကို ထုံးစံအတိုင်းပေါ့ အဖေကအိမ်ကနှင်ချတယ် အမေပါလိုက်ဆင်းတယ်နေရာက ကျိုက်လတ် အမေ့ညီမရှိတဲ့နေရာ ကျိုက်လတ်မြို့ တစ်ဖက်ကမ်း ကင်းချောင်းဆိုတဲ့ရွာလေး အဖေ့ဘက်က အမျိုးတွေရော အမေ့ဘက်က အမျိုးတွေရော များသောအားဖြင့် ကျွန်တော့် ညီအကိုတစ်ဝမ်းကွဲ ကိုသန်းထွန်းအိမ်မှာ ကိုသန်းထွန်းက အုန်းသီးကုန်သည် ကင်းချောင်းတစ်ဝိုက်နဲ့ ကျိုက်လတ်ပါတ်ဝန်းကျင် ရွာလေးတွေမှာ အုန်းသီးလိုက်ကောက်တယ် ပြီးတော့သူ့လှေနဲ့သယ်လာပြီး သုံခွဆုံဒေါင့်က သူ့အိမ်မှာ အုန်းသီးအခွံနွှာတယ် မြေကြီးမှာ ပြောင်းပြန်စိုက်ထားတဲ့ လှံလိုမျိုးသံချွန်မှာ ခွမ်းကနဲ ခွမ်းကနဲ ထိုးခွါတာ နာရီဝက်အတွင်း အုန်းသီးတစ်ရာနှစ်ရာပြိုက်ကနဲဘဲ တစ်ချက်ခုတ်နှစ်ချက်ပြတ် […]

၁၉၈ဝ အဖေဖားကန့်က အပြန်ငှက်ဖျားမိ ရန်ကုန်မှာ ဆေးကုဖို့ ပြန်တော့ ကျွန်တော့အတွက် ငရဲခန်းငရဲဘုံပြန်ရပြီလေ ၉တန်းကျောင်းသား စိန်ဂျွန်းကျောင်းသား အိမ်ကနေ ကျောင်းတက်ဘို့ ကားဂိတ်ကို မနက် ၆နာရီထသွား ထမင်းချိုင့်မပါ၊ တစ်နေ့ကားခတစ်ကျပ် နံပါတ်ရှစ် ကားဂိတ်ကို ၅ဝ မိနစ်လောက် လမ်းလျှောက် ကားခ အသွားပြား၃ဝ အပြန်၃ဝ ပေါင်း၆၀ ဟံသာဝတီကနေ ၁၂ကားစီး၂ဝပြား ဒီတော့မုန့်ဖိုးကျန်အောင် အုတ်ကျင်းဘူတာအထိ တစ်နာရီခွဲလောက် လမ်းပိုလျှောက်ပြီး ရထားခ၁ဝပြားနဲ့ ကျောင်းတက်ပြီးကျောင်းဆင်းချိန်ညနေ၃နာရီ အမအကြီးဆုံးရှိတဲ့ ဒေသ၃ ကောလိပ်ကိုသွား (တက္ကသိုလ်အင်္ဂလိပ်စာပြ) သူသင်တဲ့အခန်းထဲ ဝင်ပြီးနားထောင် (ဆရာမမောင်ဆိုတော့ကျောင်းသား/သူတို့ကလဲနေရာပေးတယ်လေ) အဲဒီတုန်းကရှိတ်စပီးယားပလေး (ဗီးနစ်မြို့ကကုန်သည်၊အော်သယ်လို) ဆဲဗင်းမာကာစတာ၊ တစ်ချို့တစ်ဝက်မှတ်မိနေသေးတယ် ညနေ၅နာရီကောလိပ်က (လှည်းတန်း) ခေမာရဇ်အဆောင်ကို အမကြီး ပြန်တော့ ကျွန်တော်လိုက်သွားပြီး အဆောင်ရှေ့လက်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ အမကျွေးတဲ့ မုန့်နဲ့လက်ဘက်ရည်သောက် (အဆင်ပြေတဲ့အချိန် […]

၁၉၆ရအောက်တိုဘာ၂၄ကမာ္ဘ.ကုလသမဂ္ဂနေ့မငြိမ်းချမ်းသောမောင်ငြိမ်းချမ်းမွေးဖွားတဲ့နေ့ ငယ်နာမည်ချစ်တီး ငယ်ငယ်က ဝမ်းအမြဲချုပ်တတ်လို့ အမေ့ရဲ.ဒုက္ခအိုးလေးပေါ့ မိသားစုဝင်တွေ ပေးထားတဲ့ နာမည်ဆိုးတွေက အများကြီး ဂုန်းသား၊ ဂုန်းကောင်၊ အဖေတစ်ခါတစ်ခါ စိတ်လိုလက်ရခေါ်တဲ့နာမည်က ဂျန်ဘုကောင်တဲ့ ငယ်ငယ်ကတဲက ကိုယ့်ကိုကိုယ်မှန်တယ်လို့ထင်ရင် အလျှော့မပေးတတ်တော့ ရန်များတယ် မှတ်မှတ်ရရ မူကြိုတက်တော့ မောင့်ပရဲစန့်မှာ၊ အဲဒီခေတ်က အဖေက အကျဉ်းဦးစီးမှာ ဒုညွှန်မှူး၊ အဲဒီမှာစတာဘဲ၊ ဆရာမနာမည်တီချာကိတ်၊ အဖေကျောင်းကိုပို့ပြီး ရုံးပြန်သွားတော့၊ ကျောင်းစတက်တက်ချင်း ကလေးသဘာဝငိုတာကို ဆရာမက ကျောင်းမှာ သန့်ရှင်းရေးလာလုပ်တဲ့ မြက်ခုတ်တဲ့ အလုပ်သမားနဲ့ခြောက်တော့ ဆရာမလက်ကို ကိုက်ဆွဲထားတာ ဘယ်သူမှဖြေလို့မရလို့ အိမ်ကိုအကြောင်းကြား၊ ဆရာမလက်မှာလဲ အကွင်းလိုက်ဒါဏ်ရာ သေရာပါရော၊ ၁၉၈ဝ အိမ်ကိုအလည်လာတော့ ဆရာမလဲအိုနေပါပြီ၊ လက်ကဒါဏ်ရာလေး ပြပြီး အမှတ်တရလေးတွေပေါ့၊ ကျွန်တော့်မှတ်ဉာဏ်က အဲဒီအကြောင်းတွေ မနေ့တစ်နေ့ကအတိုင်း မှတ်မိနေတုန်း၊ ကဲမဆန်းလား၊ ဒုတိယပညာသင်ရတဲ့နေရာက […]

မကြာခင်က ကျွန်တော်တို့နိုင်ငံမှာ I pay စနစ်ကိုမိတ်ဆက်လို့ ဝန်ဆောင်မှုတစ်ရပ် စတင်ပါတယ် အကြွေအမ်းစရာမလို ငွေကိုင်သွားစရာမလို ဘတ်စကားစီးရင် ကဒ်နဲ့စီးရုံဘဲ အကြွေကိုမအမ်းဘဲ အမေ့ခံတတ်တဲ့ စပါယ်ယာတွေ စားပေါက်ပိတ်ပြီလို့ အတွေးမှမဆုံးသေးဘူး တစ်နေ့က ပါရမီကားကို ဘူတာရုံလမ်းကနေတက်စီးဖြစ်တယ် အထူးကားပေမဲ့ လူကကျပ်ညပ်နေအောင်တင်ထားတယ် ၂၀ဝ ကျပ်ကို ကျွန်တော်အသင့်ကိုင်ထားတာတောင် အော်အတောင်းခံလိုက်ရသေးတယ် ခန္ဒီပါရမီ အပြည့်နဲ့စီးလာတုန် အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် အိုင်ပေးကဒ်ထုတ်ပေးတာမြင်တော့ လားလား စပါယ်ယာကိုယ်မှာလွယ်ထားတဲ့အိပ်က အိုင်ပေးစက်ကိုး ကိုယ်တော်ချောက ခပ်တည်တည်ဘဲ အဲဒီအမျိုးသမီးပေးတဲ့ အိုင်ပေးကဒ်ကို အင်္ကျီအိပ်ထဲထည့်လိုက်တယ် မှတ်တိုင်တွေအလီလီ ကျော်လာပေမည့် အိုင်ပေးကဒ်ကို စက်ထဲထည့်မဆွဲဘူး အမျိုသမီးကလည်း ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့ သူ့ အိုင်ပေးကဒ် ဘယ်တော့ပြန်ပေးမလဲပေါ့ ကျွန်တော် အဲဒီအဖြစ်ကိုကြည့်ပြီး တချိန်က ဝန်ထမ်းတွေ ကူပွန်ထုတ်ပေါ်ပြီး လိုင်းကားစီးတော့ စပါယ်ယာတွေ ဟောက်ဟမ်း ဆူပူ […]

ဒီစကားလုံးအဓိပ္ပါယ်တော့အားလုံးသိပြီးဖြစ်မှာပါ။ ရွှေပြည်တံခွန်ရဲ့ ၅၀၀ဝ တန်ဖုန်းကိစ္စမှာ မြန်မာပြည်သူတွေလှူပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်ပြီး ဖုန်းနဲ့ပါတ်သက်တဲ့ နိုင်ငံတကာမှာ ဆင်းကဒ်အလကားပေးနေတဲ့အကြောင်း ဖုန်းပြောဆိုခ နိုင်ငံတကာ အခြေအနေနဲ့ မြန်မာနိုင်ငံ လက်ရှိအနေအထားကို မီဒီယာ တွေကတဆင့် ပြည်သူတွေတော်တော်သိခဲ့ရပေမည့် ဆက်သွယ်ရေးက တာဝန်ရှိသူတွေနဲ့ ဖုန်းကုမ္ပဏီတွေ ဈေးမလျှော့နိုင်သေးပါဘူး GSM သန်း၃ဝ စီမံကိန်းအရဆိုရင် သန်း၅ဝမပြည့်တဲ့မြန်မာနိုင်ငံသားတွေ ငါးနှစ်သားတောင်ဖုန်း ကိုင်နိုင်မဲ့ပုံ ကျွန်တော် မကြာခင်ကရောက်ခဲ့တဲ့ တာချီလိတ်မြို့နဲ့ ဝမ်ပုံရွာလေးမှာ ထိုင်းဖုန်းနဲ့ လာအိုဖုန်းတွေကိုကြိုက်တဲ့လိုင်းကိုယူ (ဖုန်းကုမ္ပဏီများစွာ) မြန်မာငွေတစ်ထောင်မကျော်ဘူး ငွေဖြည့်ကဒ်ကလည်း မြန်မာငွေ တစ်ထောင်တန်က စပြီးရှိတယ် သူတို့ဖုန်းအချင်းချင်းပြောရင် မြန်မာငွေနဲ့ တစ်မိနစ် ငါးကျပ်လောက်ဘဲကျတယ် အဲဒီနားကရွာတွေ လာအိုဖုန်းဘဲကိုင်ကြတယ် ရန်ကုန်ကို over sea call နဲ့ခေါ်တာတောင် တစ်မိနစ် ၁၅ဝကျပ်လောက်ဘဲကျတယ် ဒီတော့ နှစ်သိန်း၊နှစ်သိန်းခွဲနဲ့ရောင်းနေတဲ့ဖုန်းတွေက ဘလက်ဘယ်ရီလို ဘယ်လိုဝန်ဆောင်မှုတွေဘယ်လောက်ပေးနေလို့လဲစဉ်းစားစရာပါ။ […]