“လေးဆူဓါတ်ပုံရွှေတိဂုံကိုဆောင်းနံနက်ခင်းမှာဖူးမြင်ရခြင်း”     ကန်တော်ကြီးကထွက်လာတော့လမ်းမလျောက်ချင်တာနဲ့တက္ကဆီငှားလိုက်ပါတယ်။ ဓါတ်လှေကားနားအရောက် တစ်ထောင်။ ဝင်ခါနီးမှာ၂၀ဝကျပ်ကိုအဆင်သင့်ထုတ်ထားလိုက်ပါတယ်။ ဂိတ်ဝင်ကြေးပေးဘို့။ ဓါတ်လှေကားနားရောက်တော့ အသင့်ယူလာတဲ့ ပလပ်စတစ်အိတ်လေးထုတ်ပြီးဖိနပ်ထည့်။ ယူမလာရင် တစ်အိတ်ငါးဆယ် ထပ်ကုန်မယ်လေ။ ဒါနဲ့ဘဲဓါတ်လှေကားထဲဝင် အထွက်ရောက်တော့ ပန်းရောင်းနေသူတွေကိုတို့ဝှေ့လို့ထွက် ဓါတ်လှေကားအသုံးပြုတဲ့အတွက် အလှူငွေထည့်ပြီး  ရင်ပြင်တော်ပေါ်ကိုရောက်လာပါတယ်။ မနက်စောစောပေမယ့် ဘုရားဖူးတွေနဲ့စည်ကားနေပါတယ်။         မဒမ်ပေါက်က လူနည်းနည်းရှင်းတဲ့ဇရပ်တစ်ဆောင်မှာ ဘုရားဝတ်ပြုနေတုန်း ကျနော်ကတော့ လက်ဆော့ဘို့ရင်ပြင်ပေါ်မှာလမ်းသလားပါတယ်။ ရောက်တိုင်းရိုက်နေကျ ထန်းပင်နဲ့စေတီကိုရိုက်ပါတယ်။ ရင်ပြင်ပေါ်မှာကျနော်လို့ဘဲ လက်ဆော့နေသူရှိတယ်။   မြန်မာဝတ်စုံလေးနဲ့နိုင်ငံခြားသူလေးကိုတွေ့တယ်။ နံနက်စောစောအလုပ်မသွားခင်ဘုရားလာပြီးဆီမီးပူဇော်သူရှိတယ်။ အဝေးက ဘုရားဖူးသူတွေရှိတယ်။ မပြောင်းမလဲ အိန္ဒြေကြီးစွာနဲ့သပ္ပါယ်လွန်းတဲ့ရွှေစေတီရှိတယ်။     ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ဘီလူးရုပ်ကြီးနားမှာ ဆီမီးအမွှေးတိုင်ပူဇော်ထားတာရှိတယ်။ ကျနော် မဒမ်ပေါက်နားရောက်တော့ အစာတောင်းပြီးနားနေတဲ့ကျီးကန်းနှစ်ကောင်တွေ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော်က တော့ ပျောက်ဆုံးနေသလိုလို။     […]

  “ဆောင်းနံနက်ခင်း ကန်တော်ကြီး အရင်အခေါက်တွေတုံးက ရန်ကုန်ကိုရောက်တာနဲ ့မနက်စောစောထ ရွှေတိဂုံတက် ပြီးရင်ကန်တော်ကြိးမှာလမ်းလျောက်ပေါ့။ မနက်စောစောထရပြီးရွှေတိဂုံသွားရင် ဘတ်စကားနဲ့သွားတော့ သက်သာလို့ပါ။ နေမြင့်ရင် ဘတ်စကား မစီးရဲပါဘူး။ ကျနော်ရုပ်က တောသားရုပ် အိတ်ကြီးလဲပါသေးတော့ ခါးပိုက်နိူက်ခံရမှာကြောက်ပါတယ်။ ဒီတော့ စောရင် ဘတ်စကားနဲ့ဒိုး နေမြင့်ရင် တက္ကဆီနဲ့သွားပေါ့။ ဘုရားသွားရင် မဒမ်ပေါက်ပါ ခေါ်သွားလေ့ရှိပါတယ်။     ဒီတစ်ခေါက် အတော်နဲ့ဘုရားကိုမသွားဖြစ်ပါဘူး။ 6-1-2013နေ့မနက် မှာ သွားဖြစ်ပါတယ်။ ဒီတစ်ခေါက်တော့ ဘတ်စကားစီး ပြီး ရွှေတိဂုံမှတ်တိုင်မှာဆင်း။ ကန်တော်ကြီးထဲဝင်လမ်းလျောက် ။ ကျနော်က လမ်းလျောက်ရင်းလက်ဆော့၊ ဒီတစ်ခေါက်ကတော့ ကြာပင်တွေမတွေ့ရတော့ပါဘူး။ ဆောင်းရက်ဖြစ်တော့လမ်းလျောက်သူလဲများပါတယ်၊ ကြမ်းခင်းတွေက သံပြုတ်တဲ့နေရာကပြုတ်နေပါတယ်။ ကျနော်လမ်းလျောက်လို့တံတားအလယ်လောက်အရောက်နေရောင်လေးစထွက်လာပါတယ်။ အင်မတန်မှလှပတဲ့မြင်ကွင်းလေးလို့ခံစားမိပါတယ်။ ဟိုးတစ်ခါက တော့ ရွာသူတစ်ယောက်ကပြောဘူးပါတယ်။ “ ရန်ကုန်ကန်တော်ကြီးက ပိုလှတယ်  “တဲ့။ […]

                ဆောင်းနံနက်ခင်း မန်းလေးနန်းမြို့ရိုး       ဒီနေ့မနက် နည်းနည်းအအေးပေါ့ပါတယ်။ အခုရက်အေးတယ်ဆိုပြီးလမ်းမလျောက်တော့ အချိန်တွေပိုနေပါတယ်။ အဲတော့ ကျုံးနံဘေးဘက်ကို ဆိုင်ကယ်ခြေဆန့်လိုက်မိပါတယ်။ မနက် 7:30လောက်ဆိုတော့ ကျုံးပေါ်ကိုနေရောင်နုနုလေးခနေတာတွေ့ရပါတယ်။ နေရောင်လင်းလက်စ မြူမှုန်ဝေ့ဝဲစဆိုတော့ နန်းမြို့ရိုးက တစ်မျုးိလှနေသလိုပါဘဲ။ ကျနော်ရောက်နေတာက ၂၆ဘီလမ်းနဲ့လမ်း၈ဝဆုံတဲ့ ကျုံးအနောက်တောင်ဒေါင့်မှာပါ။ အဲနားရောက်တော့ ဆိုင်ကယ်လမ်းဘေးရပ် ဇက်သော့ခပ်။ လက်ဆော့ဘို့ ပလက်ဖောင်းပေါ်ခုန်တက်ပြီးတဲ့အခါမှာ ဒီပုံလေးတွေကိုရလိုက်တာပါဘဲ။ ဓါတ်ပုံရိုက်လို့မှအားမရခင် အလုပ်က ဖုန်းဆက်ခေါ်တော့ လက်စသပ်ပြီးပြေးရတော့ ပုံများများတော့ မရိုက်ဖြစ်လိုက်ပါဘူးဗျို့။       ကိုပေါက်လမ်းသလားနေသည်-ကိုပေါက်လက်ဆောင်မြန်မာပြည်မှအလှတရားများ 16-1-2012        

  “အလင်းပက်စ…….ရန်ကုန်..လှချက်က ကမ်းကုန်“     ရန်ကုန်ရောက်ပြီးနောက်တစ်ရက်မှာလဲ မနက်လမ်းလျောက်ထွက်ခဲ့ပါတယ်။ ဝေဇယန္တာလမ်းနံဘေးက မြန်မာအသံဝင်းကြီးထဲမှာ မြူတွေအငွေ့ထလို့နေတာ လှပလွန်းပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီအထဲကိုဝင်လို့မရပါဘူး။ မနက်ငါးနာရီခွဲကျော်ကျော်ရောက်တော့ ရောင်နီလေးတွေတက်လို့လာပါတယ်။ ပန်းရောင် အပြာနုရောင်ရောယှက်နေတဲ့ နံနက်ခင်းအလင်းစက်များကြောင့် ကောင်းကင်ကြီးမြင်ရတာ ရောင်စုံပန်းချီကားတစ်ချပ်ကိုကြည့်နေရသလိုပါဘဲ။ ဆောင်းပေမယ့် ရွက်ကြွေတွေမြေခနေလို့ ရိုးတံပြိုင်းပြိုင်းဖြစ်နေတဲ့ သစ်ပင်တွေကလဲ ရောင်စုံအလင်းကြောင့်ပိုလှပနေသလိုလို။ လမ်းလျောက်လာရင်းက ပါရမီလမ်းက ကန်စွန်းခင်းများအနေားရောက်တော့ ချောင်းသေးသေးလေးမှာ မြူငွေ့တွေထနေတာရယ် အလင်းရောင်နီက လဲ အနီဘက်ကို သန်းလာတာရယ်ကြောင့် မြင်ရတာ စိတ်အေးချမ်းလှပါတယ်.။ အဲဒီကနေလျောက်လာရင်း ဂန္တမာ ဂေါက်ကွင်းဘက်ကြည့်လိုက်တော့ မြက်ခင်းများမှာမြူငွေ့တွေထနေတာကိုမြင်တော့ ခပ်တည်တည်ဘဲ အထဲဝင်သွားပြီး လက်ဆော့ပါတယ၊်။ အားရပါးရလက်ဆော့ ပြီးအပြင်ပြန်ထွက်လာမှ အဝင်တုံးက မမြင်လိုက်တဲ့ ခွေးမိုက်ကယ် တစ်အုပ်က မာန်ဖီပြီးအ သံတွေပေးတာ မြင်မှ အတော်လေးလန့်သွားပါတယ်.။ ဒါပေမယ့် အဲဒီနားမှာနေသူတွေက […]

    “ရန်ကုန်ရောက်စ……………နံနက်ခင်း” ၂၀၁၂ ခုနှစ်ကို နုတ်ဆက်ဘို့ တစ်ရက်အလို မှာ ရန်ကုန်မြို့ကိုရောက်လာခဲ့ပါတယ်။ အောင်မင်္ဂလာအဝေးပြေးကွင်းကနေ တည်းအိမ်ရောက်တော့ မနက်ခြောက်နာရီ။ အိမ်နောက်ဘက်က ခြုံပုတ်လေးများအနားမှာ မြူတွေ့ဝေ့ဝေ့ ဆိုင်းဆိုင်း။ အိမ်ထဲဝင်အထုပ်အပိုးတွေချ အဝတ်လဲ ပြီး လမ်းလျောက်ထွက်ခဲ့ပါတယ်။ ကျနော်တည်းတဲ့နေရာက မြောက်ဥက္ကာလာပအစ နဝဒေး ကုန်းကျော်တံတားနားမှာပါ။ လမ်းလျောက်လို့သိပ်မကြာခင် နေရောက်လေးက ဖျပ်ကနဲထွက်လာတော့ နှင်းကွဲသွားပါတယ်။ ဒါနဲ့ဘဲ ဝေဇယန္တာ လမ်းမကြီးအတိုင်း တောင်ဘက်ကိုလျောက်လာခဲ့ပါတယ်။ ဒီလို ဆောင်းနေရောင်နဲ့ဆိုရင် ဂန္တမာကုန်တိုက်ကြီးရဲ့ တောင်ဘက် မှာရှိတဲ့ဂေါက်ကွင်းနားကသစ်ပင်ကြားမှာ အလင်းတန်းတွေ ကို ဖမ်းဆုပ်နိုင်မယ်လို့ ထင်မိလို့ပါ။ နောက်အဲဒီဂေါက်ကွင်းနဲ့ မျက်နှာခြင်းဆိုင်မှာရှိနေတဲ့ မြန်မာအသံဝင်းကြီးရဲ့ အုဌ်တံတိုင်းနံဘေးက ကန်စွန်း ခင်းကြီးမှာ နှင်းတွေဝေ့နေတတ်လို့ပါ။ တကယ်ရောက်တော့လဲ မြင်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက တကယ်ကိုလှပါ ပေရဲ့ ။   […]