ムラカミ ဘလပ်ဒီး ဘုန်းကျော် ..unique အကြောင်း FBမှာ ရေးတာဖတ်မိတုန်း…. ဟီဟိ.. ဘာရယ်မဟုတ်… သူမရယ် ကျနော်ရယ် အကြိုက်ညီတဲ့ ဖိုတို တင်လိုက်ပါတယ်.. (ဘွားသိုက် မမြင်ဇီယ)
ခင္ခ” လိုက်နာမယ်ထင် “ ဟဲ့ ကလေး နောက်မလုပ်နဲ့ မိဘတို့များ ဆိုဆုံးမတယ် မတော်ရာတွေ တွေ့တဲ့အခါဝယ်၊ ဆိုဆုံးမစကား မပြောကြားရင် ထိုသားသမီး ကြီးလျှင်ဆိုးဖွယ် ဒါကြောင့်သင်တယ် ငယ်ငယ်ကကွယ်၊ မိဘဆုံးမ လိုက်နာကြလို့ လိမ္မာသားသမီး ထွန်းပေါက်လို့လာ ကြီးပွားတော့ကာ မိဘဝမ်းသာ။ ပြည်သူတွေဟာ မိဘပါတဲ့ ပြောတဲ့စကား မိဘပြည်သူများ ဒါဆိုမမိုက်လေအောင် ဆိုဆုံးမရင် ထိုသူတို့မှာ လိုက်နာမယ်ထင် တွေးမိတာလေး ချကာရေး။ ခင်ခ။
hmeeအိပ်မက်ရဲ့အဖြေ ညက အိပ်မက်မက်သည်။ ကြောက်စရာလည်းမကောင်းပါ။ ထမင်းလုံး တစ္ဆေကဲ့သို့ အမြင့်ကြီးက ပြုတ်ကျသလို ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်လည်း ဖြစ်မနေ။ သို့ပေမဲ့ ကျွန်မ တုန်လှုပ်နေတာတော့ အမှန်။ အိပ်မက်က လန့်နိုးတိုင်း ပါးပြင်မှာ မျက်ရည်စီးကြောင်းတွေနှင့်။ တပုံစံတည်း မကြာမကြာမက်တတ်သည်မို့ ကျွန်မအတွက် အလွတ်တောင် ရနေသည့် အိပ်မက်။ အမရယ် အငယ်လေးကို ခါးတစ်ခွင်ကာ အလတ်မကို လက်ကဆွဲလျှက် ကျွန်မရှေ့မှာ အမြဲလာလာရပ်သည်။ မျက်နှာသည် ဝမ်းနည်းနေသယောင်ယောင်။ ကျွန်မကို သေချာ ငေးကြည့်နေပြီး ဆတ်ခနဲ နောက်လှည့်ကာ တရွေ့ရွေ့ ထွက်သွားလေသည်။ ကျွန်မ ဘယ်လိုပင် ခေါ်ခေါ် လှည့်မကြည့်တော့ပါ။ ကျွန်မမှာ အမ လှည့်ကြည့်လေမလားလို့ အခါခါခေါ်ရင်း နောက်ဆုံး အသံတွေတုန်ကာ အမြဲ ငိုမိသည်။ ကျွန်မ ဝမ်းနည်းလွန်းရျ်ဖြစ်မည် […]
မဟာရာဇာ အံစာတံုးဘာရယ် မဟုတ် … ဖွတာ … ဖွတာ …. ဥကျောက်စ်နဲ့ ဥဆာ တို့ ပေးအပ်ထားတဲ့ …. ဒွန်ကင်း ဘွဲ့တော်ရ မြန်မာ့ဂွဇက် လက်ပေါက်ကပ် လူ့ဘုကလန့် သဂျီးဥခိုင် ရဲ့ ငယ်ကျိုးငယ်နာတွေကို ယနေ့ မထင်မှတ်ဘဲ ရှာတွေ့လိုက်တာကို ခညားတို့ကို ပြန်ဖွ … ပြန်ပြဂျင်လွန်းလို့ပါ …. ဒီမှာ အရပ်ကတို့ရဲ့ …. ခင်ဗျားတို့ …. ဟိုးဟိုး … ဟိုးတလောက သဇင်ရဲ့ ဟိုလိုဒီလို ဗွီဒီယိုဖိုင်တွေ အင်တာနက် တစ်ခွင်ပြဲပြဲစင်အောင် ကျော်ကြားခဲ့တယ်ဆိုတာ ကြားဖူးခဲ့မှာပေါ့ … အချို့ဆို ကြည့်လည်း ကြည့်ဖူးခဲ့ကြမှာပေါ့နော် … ကျော်ကတော့ ကြားပဲ ကြားခဲ့ဖူးဒါ … :mrgreenn: ရှာဖွေတွေ့ရှိမှုများ […]
kaiယခုလ ထင်ရှားကျော်ကြားမြန်မာများကဏ္ဍမှာ ရန်ကုန် စက်မှုတက္ကသိုလ်၊ ဗိသုကာဌာန၊ ပါမောက္ခဟောင်း ဦးမျိုးမြင့်စိန်နဲ့ တွေ့ဆုံမေးမြန်းခဲ့ပါတယ်။ {ဆောင်းဦးပန်း} ၁။ ဆရာ့ဇာတိနဲ့ ကိုယ်ရေးအကျဉ်းပြောပြပေးပါ။ ကျနော့်ဇာတိက မန္တလေး။ မေမြို့အထက်တန်းကျောင်း St Albertsကျောင်းကနေ အထက်တန်းအောင်ပြီး မန္တလေးတက္ကသိုလ်မှာနှစ်နှစ်တက်ခဲ့တယ်။ ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်ကနေ BSc Engineering, Architectဘွဲ့ရခဲ့တယ်။ University of Michigan ကနေ ၁၉၆၁မှာ ဘွဲ့ရပြီး ၁၉၆၃မှာ ရန်ကုန်ပြန်ပြီး RITမှာ ဆရာပြန်လုပ်တယ်။ ၁၉၇၁ကနေ ၁၉၈ဝထိ ဗိသူကာဌာန၊ ပါမောက္ခအဖြစ်တာဝန်ထမ်းဆောင်တယ်။ ၁၉၈၁မှာ မြန်မာပြည်ကိုလျော်ကြေး ငွေ၅သောင်းကျပ်ပေးပြီး USကို ထွက်လာတယ်။ USမှာ တောက်လျှောက်အလုပ်လုပ်ပြီး ၂၀၀၂မှာ ပင်စင်ယူပါတယ်။ ၂၀၀၄မှာ အပြီးအစီးနားရတယ်။ ဇနီးဒေါ်ခင်သက်ဝင်းက အထက၂လသာနဲ့ International Schoolတွေမှာ ဆရာမအလုပ်လုပ်ခဲ့တယ်.။ သမီးတယောက်၊ သားတယောက်၊ […]
manawphyulay
ဇီဇီ ညင်းညင်းးး ဒီ ပို့(စ) က တီချယ်ကြီး တင်ဖူးတယ်။ ကျနော့ဆီက တင်မယ် ဆိုပြီး ယူသွားတဲ့ ပို့(စ)။ အဲဒါ ဇီဇီ အကောင့် မှာ တစ်ပေါင်းတည်း ထားချင်လို့ ထပ်တင်ပါတယ်။ ခိခိ။ :k: မန္တလေး ကို လွမ်းရတဲ့ အကြောင်းတွေထဲမှာ မနက်၊ နေ့လယ်၊ ညနေ၊ ညပိုင်း မရိုးရအောင် လာတတ်တဲ့ အသည်မျိုးစုံလည်း ပါပါတယ်။ ကိုယ့်မြို့လေးမှာ နေနေကြတုန်းက သိပ်သတိမထားမိပေမဲ့ ဒီရောက်တော့ …….. ကျန်တဲ့ မြန်မာအစားအစာလေးတွေ ဘယ်လောက်လွယ်လွယ် ရတယ်ပဲဆိုဆို….. ဖြတ်သွားတဲ့ ဈေးသည် တစ်ယောက်မဟုတ် တစ်ယောက် ခေါ်ပြီး ပါလာတဲ့ အစားအသောက်တွေကို ဝယ်စားရတဲ့ အချိန်မျိုးကတော့ ဘယ်လိုမှ အစားထိုးပြန်မရပါဘူး။ :a: […]
လုံမလေးမွန်မွန်ဟုတ်တယ်။ ဒီရက်ပိုင်း (ဒီရက်ပိုင်းဆိုတာ နှစ်ပတ်လောက်တော့ ရှိပြီ) ကျွန်မ တွေးဖြစ်နေတဲ့အကြောင်းက အဖေပဲ။ ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ အခြေအနေတစ်ခုကို ရင်ဆိုင်နေရတဲ့အချိန်မှာ မဖြစ်နိုင်တာတွေကို စိတ်ကူးယဉ်မိတတ်တာ သဘာဝပဲထင်တယ်။ အခုလည်း အဖေသာရှိနေခဲ့ရင် ဆိုပြီး တွေးချင်တာတွေတွေးမိနေတာ။ စိတ်ကူးထဲမှာမျောပြီး ပျော်သွားလိုက်၊ ပစ္စုန်ပ္ပန်ကို ပြန်ရောက်လာပြီး ဝမ်းနည်းလိုက်နဲ့ တစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေတာ။ အဖေသာ ရှိနေရင် ကျွန်မတို့မိသားစုက နယ်ကအိမ်လေးမှာ တစ်စည်းတစ်လုံးတည်း နေနေလိမ့်မယ်။ ကျွန်မက လွဲလို့ပေါ့။ မောင်လေးက အိမ်ကအလုပ်ကို ဦးစီးလိမ့်မယ်။ ကျွန်မကတော့ ရန်ကုန်မှာပဲ နေဖြစ်မှာပါ။ အိမ်ကို မကြာခဏပြန်မယ်။ အနားယူမယ်။ အဖေချက်ကျွေးတာတွေစားမယ်။ အဖေ့ကို အရမ်းလွမ်းမိတာ အစားအသောက်ကြောင့်လည်းပါတယ်။ အစားအသောက်နဲ့ ပတ်သက်ရင် အိမ်မှာ အကျင့်တူတာဆိုလို့ အဖေနဲ့ကျွန်မပဲ ရှိတာလေ။ အမေနဲ့အဘွားက အရမ်းရိုးရှင်းတဲ့ အစားအစာတွေပဲ စားတာ။ […]
alinsett ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ဖတ်တာတောင် နားမလည်ဘူး။ ရူးတယ်ပဲဆိုဆို…အိပ်မပျော်ခြင်းနဲ့ ချစ်သူတော်ထားတယ် ။ ကိုယ့်အတ္တကို ဘာသာပြန်လိုက်တော့…မနက်ဖြန်တချို့ပါမလာဘူး။ ဘာသာမပြန်တတ်လို့ လမ်းမထက်မှာ ကျကျရန်ရစ်… အင်း…လက်ထဲက ခဲဖျက်ကလေး အသုံးဝင်ဖို ့… အမှားတွေ လုပ်ရဦးမယ်… ။ ခက်ခက်ခဲခဲ…တွန်းလှဲမှ ပြန်မတ်လာမယ့်သစ်ပင်… ရေ လာလာ မလောင်းနဲ့ကွယ်…ငါက အဆိပ်ပင်… စိတ်ပျက်လိုက်တာကွယ်… မြေပဲဆီနဲ ့…မြေပဲလှော်ပါတယ်ဆိုမှ… ဆီကစစ်ပြီး…ပဲက…တုနေတယ်.. ။ တစ်နေ့တခြား အဲဒီကောင်းကင်ကြီး ပုပ်ပွလာတယ်…။ ရလား…စံပယ်ပန်းရနံ ့တွေ… ပျင်းသွားပြီ… ။ လောကဟာ..အေးခွန်းဟောင်းတွေနဲ ့… ခပ်ယဲ့ယဲ့ပဲ ကျန်တော့တယ်…။ ကဲ….လာ လာ… လာစမ်းပါ… အခု…အိပ်တန်းတက်ကြမယ်… အဲဒီ စံပယ်ပန်းတွေနဲ ့အတူပေါ့… ။ ————————- […]
ကိုေပါက္(မႏၱေလး)“အကြည့်များ (ဓါတ်ပုံပိုစ်)” အခုရက်ပိုင်းကျနော်ဓါတ်ပုံရိုက်ဖြစ်တဲ့ အခါ လူတွေရဲ့ ကိုယ်တစ်ပိုင်းပုံ တွေ ထဲ က တစ်ခု ခု ကို ကြည့် နေတဲ့ပုံတွေကိုဘဲရိုက်ဖြစ်ပါတယ်။ အလှဓါတ်ပုံ မဟုတ်ဘဲ သူတို့ ရဲ့ စိတ်ထဲ မှာ ဘာတွေများရှိနေသလဲ ဆို တာ စူးစမ်းချင်စိတ်နဲ့ ရိုက်ခဲ့ မိတာအမှန်ပါဘဲ။ ကဲ မိ်တ်ဆွေ တို့ ပါ ခံ စား ကြည့် လိုက်ကြရအောင်ပါ။ 9ပီတိတွေနဲ့အကြည့် ကဲ အကြည့် တွေ တော့ စုံသွားပါပြိ ဝေဖန်ကြပါအုံး ကိုပေါက်လက်ဆောင်အလင်းပုံရိပ်များ […]
ျမစပဲ႐ိုး
•*¨နန္းေတာ္ရာသူ •*¨အဖြူရောင်မီးတောက်ကလေးများ မီး…..ဟုတ်တယ်။ အဲ့ဒါက မီးဆိုတာတော့ အသေအချာပဲ။ ဘာလို့လည်းဆို သိပ်ပူတာကိုး။ ပြီးတော့ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလည်း အပူဟပ်တတ်သေးတာမို့ မီးဆိုတာတော့ ငြင်းမရနိုင်ဘူး။ တခုပဲ ထူးဆန်းတာက သူက အဖြူရောင် သက်သက်လေး။ တကယ့်ကိုမှ အဖြူရောင်လေး။ စိုးရိမ်စိတ်ကို အသာထိန်းရင်းနံရံထက်က နာရီကို မော့ကြည့်လိုက်တော့ နေ့လည် ၁၂နာရီ။ ရှိပါစေ ရှိပါစေလို့ အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ ဆုတောင်းရင်း ကျွန်မ ဖုံးဆက်ဖို့ကြိုးစားရတယ်။ တထိတ်ထိတ်ခုန်နေတဲ့ ရင်အစုံကို အသာအယာ လက်နဲ့ဖိထားရင်း တဖက်က အသံကို အားစိုက်နားထောင်ရတယ်။ မပြန်ပါစေနဲ့ဦးလို့ တခါ ထပ်ပြီး ဆုတောင်းမိပြန်ပါသေးတယ်။ “ ဝိတိုရိယဆေးရုံကြီးကပါရှင်” တဖက်က အသံမဆုံးခင် ကျွန်မတယောက် အလောသုံးဆယ်မေးမိပြန်ပါတယ်။ “ကလေးအထူးကု ဒေါက်တာ……. ပြန်သွားပါပြီလားရှင်” ”ခဏလေးစောင့်ပါရှင်။ မေးပေးပါ့မယ်” စောင့်နေတဲ့ အချိန်ဟာ […]