koyinကျောက်ဆစ် အလွမ်း အသည်းကွဲကဗျာတွေချည်း ရေးနေရတာ လက်ချောင်းတွေတောင် မျက်ရည်ဝဲတတ်ပြီ… ချစ်သူအကြောင်း ရေးကြည့်ပေမယ့် ဘယ်လိုနတ်ဆိုးက လာဝင်နှောင့်ယှက်နေသလဲ နှစ်ကိုယ်တူကြည်နူးဖို့ အမြင် စိတ်ကူးထဲမှာတောင် ယဉ်ကြည့်လို့မရ ချစ်ခြင်းရဲ့ ရသဆိုတာ ဘာလဲဟင်… မိန်းခလေးရေ… သိရင် တစ်ချက်လောက် ပြောပြခဲ့စမ်းပါ.. ချစ်ဖူးပေမယ့် အချစ်မခံဖူးတဲ့သူတစ်ယောက် လောကဓံဓါးအောက်မှာ နေတတ်နေခဲ့.. ကျေနပ်ပေမယ့်လည်း အဖြေခက်တဲ့ ပုစ္ဆာ ရင်ဘတ်ကို လာလာနှိပ်စက် တစ်ခါတရံ မက်ခဲ့ရတဲ့ အိပ်မက်တွေ ဘယ်နေရာမှာ ကြေညာခွင့်ရာမလဲ… အထီးကျန်ရင်း အကျည်းတန်ရင်း မာန်တင်းလို့ အိပ်စက်တောင် မနက်ဖန်တွေ အဓိပ္ပါယ်မဲ့လို့ နှစ်ချို့နေတဲ့ ရင်ဗလာ ဘယ်သူများ လာခိုဝင်ချင်မလဲ… တစ်ကိုယ်တည်း အလွမ်းတွေနဲ့ ဘောင်တွေ အမျိုးမျိုးခတ် ပညာတွေ အများကြီး တတ်ခဲ့လည်း ဒီအလွမ်းဇာတ်ကြီးထဲမှာ… ငါ […]
သမုဒယ အကျဉ်းသား မချစ်တတ်တာလား..တဲ့ အချစ်ကို တမင်နှစ်သက်လို့ သင်ရိုးကုန် ကျက်မှတ်ခဲ့တဲ့ကောင်ပါ အသည်းကွဲအောင်လက်မှတ်တွေနဲ့ ဂုဏ်ထူးပါထွက်တဲ့အထိ တစ်ကြိမ်တစ်ခါ ချစ်ခဲ့မိတယ်…။ အမုန်းကြီးနေလား…တဲ့ အစိတ်စိတ်ကွဲသွားတဲ့ အသည်း နှလုံးသားက မလွမ်းရဲတော့တာ ချို့တဲ့,တဲ့ မေတ္တာတရား ဝကန္တဉာဏ် တိုက်စားလို့ ဣတ္ထိယကို မေ့ထားမိတာ…။ ဘာကို ကြောက်နေတာလဲ…တဲ့ လျှောက်ခဲ့တဲ့ လမ်းမှာ အချစ်က မာယာလက်နှစ်သစ်နဲ့ ဘဝတစ်ခုကို ထုဆစ် ဖြိုဖျက် အဲဒီ ဝေဒနာနေ့ရက်တွေက ရှင်သန်လို့ ကောင်းတုန်း… အာရုံတွေကို လှည့်ဖြားလို့ အမှားတွေနဲ့ ရင့်ကျက်စေခဲ့ လစ်လပ်နေတဲ့ ကွက်လပ်ကို ဘယ်သူ့အတွက် ချန်ထားမိသလဲ… တိတ်တဆိတ် ငတ်မွတ်ဆဲမှာ (ရင်ဗလာက တောင့်တ) စာနာ နားလည်ပေးနိုင်မယ့်သူတစ်ယောက် တကယ်လို့များ ရောက်လာခဲ့ရင်ဖြင့် တစ်ခါပြန်ပြီး ချစ် ခွင့် ရ […]
မိုးသို့ တမ်းချင်း… မိုးစက်တွေရေ… ငါ့မျက်ရည်တွေ ပြန်လျော်ပေး သူမ… ခြေဆေးသွားခဲ့တာ ကြာ..ပြီ။ နာရီတွေ အကျဉ်းကျ ပင့်သက်ကို ခြွေချလည်း နွေဘဝက ပူဆဲလေ…။ ရေနွေးငွေ့တွေ ပါးပြင်ထက် ကားစင်ထက်မှာ ရင်ကိုခွဲ ဘယ်ခါမှ မနိုင်မယ့် တိုက်ပွဲမှာ (လက်နက်မပါ) လက်ဗလာနဲ့ ငါကျရှုံး အခုထိကို စာလုံးပေါင်းက မှားနေဆဲ အဲဒီအဘိဓမ္မာက နည်းနည်းဆန်းတယ်..။ သွားနေလည်း မရောက်မှတော့ အားနေတဲ့ခြေထောက်ကို ရိုက်ချိုး အဲဒါမှပဲ ငါရိုးသားနိုင်မယ်လေ…။ (မဟုတ်ရင်) နင့်ရဲ့အမုန်းလက်ကျန်စာရင်းမှာ ငါ့နာမည်ကို (သီးခြား)ကျောက်ထက်ထွင်းကာထား တံလျှပ်ကို ရေထင်မှားတဲ့သူ ငရဲပူတယ်ဆိုတာ အလကား ဝကန္တင်္ဉာဏ်တိုက်စားမှုအောက် နှလုံးသားက အမြစ်ပေါက်လို့…။ အထီးကျန်ခြင်းဆိုတာထက် အကျည်းတန်ခြင်းဆိုတဲ့ ရုပ်ကလပ်ကို နင်တို့ရဲက့ ဂဟေစပ်ပွဲမှာ သဂြိုလ်… မြင့်မိုရ်တောင် […]
နရီ တစ်ချက်မွန်းပြီး နှာခေါင်းပေါ်ခဲ့တာတောင် မြောင်းထဲမှာ ပျော်နေတုန်း ရေစီးထဲမှာ မျောနေတာတောင် တက် ကို မြင်ယောင်နေမလား… အတွေးက ချုံးပွဲချ ခန္ဓာက ဟားတိုက်လှောင်ပြောင် အလင်းရောင်ကို မမြင်ရသေး ဘယ်တော့မှလည်း မမေးတတ်တဲ့ အသိ ရင်ဘတ်ကို လှစ်ဟလိုက်တော့ ရင့်ကျက်မှုက သုည ဘဝင်စိတ်တွေ ခုန်ချသွားတဲ့ အတ္တ ချောက်ကမ်းပါးထဲ ဆင်ခြင်တုံတရားတွေ အရည်ပျော်ဆင်း တစ်ခုခု လစ်ဟင်းနေသလား… အတိတ်ကို စီးနင်းခဲ့တာတောင် အနာဂါတ်ကို ယုန်ထင်ကြောင်ထင် ပစ္စုပ္ပန်ကို မငြိုငြင်ဖို့ အိပ်မက်တွေကို မြှုပ်နှံဖို့ လိုပြီ…. တစ်စက္ကန့်ဆိုပေမယ့်လည်း ပဉ္စလက်လို… ခြေဖဝါးတွေ သွေးခြေဥခဲ့ပေမယ့် အတွေးတွေက မနုခဲ့ဘူး မျှောလင့်ချက်ကို ခေါ်ဆောင်လို့ အနားမှာ ကယောင်ကတမ်း အာရုံတွေနဲ့ မှန်းဆနေရတာနဲ့တင် ဇရာဆိုတာက နီးသထက်နီးလာ ဤခရီးမှာလေ…. ဘယ်သူတွေပဲ ဟန်ဆောင် ဟန်ဆောင် ကိုယ်တိုင်က အဓိက ဇာတ်ကောင်ပါပဲ…။ ။ […]
သောနုတ္တိုရ်လို လူစား ခါချဉ်ကောင်ရယ် အင်ကြင်းခက်မှာလ ခိုဝင်ကာ တမင်ရက်စက်ပါလို့ သုဘဒ္ဒါက ငြှိုးမာန်ဖွဲ့တယ်… ဆဒ္ဒန်ငယ် အစွယ်ပြတ်ရှာပေ့ါ သခင်မကို ချော့ဖို့ဆို သောနုတ္ထိုရ် သူလိုယောကျင်္ား စေလိုရာသွား ထားရာမှာနေ သခင်မ အလိုကျစေဖို့ မျက်နှာလိုရ ဆက်သမယ်လေ… ဆုလာဒ်တွေ ရစေကြောင်း နားထောင်းကွပ်နဲ့ အမယ်အို လှသကို ဆိုဆိုသလောက် အမောင်လျှောက်ပါတဲ့ မုသား သူ့နားဝမှာ ချိုလှတယ်… (အားနာပါတယ် ထိပ်ထား) တုပပြိုင်လို့ လှနိုင်သူ ရှားပေလိမ့် ပီတိတွေနှင့် ဖြေသိမ့်ပါလေ… သုဘဒ္ဒါရယ်လေ ဘဝင်စိတ်ကယ်မှ မရွှင်စိတ်က လာခိုဝင် ချစ်ဖူးသမျှကို ဇာတ်ကြောင်းငင်တော့ ပြန်ပြောင်းမြင် ရင်ကွဲရှာ သောနုတ္တိုရ် လူညိုရိုင်းကြောင့်သာရယ် နတ်ရွာလမ်းကို မြန်း…။ မသွေတမ်း ဖေကမ်းလို့ ဆက်ခဲ့တယ် သေလမ်းက တမင်ပြန်လာ သခင်မကို သတ်ပါလို့ရယ် အစွယ်ကို လိုတယ်ဆို အသက်ကိုရင်း […]
သောနုတ္ထိုရ် ငိုချင်း အစွယ်ကို လိုသူက မိဖုရား အသွားစေခိုင်းသူက မင်းဧရာဇ် လေးပစ်တဲ့သူက ကျနော် ကြံဖော်ကြံဖက် သုံးယောက်သား အနက်တွင်မှ ကံကွက်ကြား၍ ငမိုက်သား မုဆိုးလေ… နင်ချည်းသာ သေပေရော့ ဟု ဆဒ္ဒန်ကိုယ်တော် သတ်လိုသော် သေရမယ့်သူ ပူဆာလေသူက သခင်မ စိန် ငွေ မြ မရှား အလွန်ပင် များသည်ကို နားလေးလေဟန် ဆင်စွယ်မှ ပန်လိုသတဲ့… အဆာကျယ်တဲ့ ထိပ်ထား မုဆိုးကို သားကောင်ဖြစ်စေရော့သလားဟင်… ဆဒ္ဒန်သခင် ဆုံးဖြတ် ကျနော်မျိုးရဲ့ အဆုံးသတ်ကို ဘုန်းမြတ်အရှင် ပိုင်စိုးပြီပေ့ါ အမှန်တကယ် ယိုးစွပ်ရရင်ဖြင့် အပြစ်တင်သင့်တာက ထိပ်ထား (ဘယ့်တွက်ကြောင့်များ) သောနုတ္ထိုရ်က တရာခံဖြစ်သွားရပါသလဲ… တကယ်ပဲ ဒဏ်ခတ်တော်မူလိုတယ်ဆို ကိုယ်တော်ရဲ့ အစွယ်နှစ်ချောင်း သူမကို နားထောင်းလုပ်ခွင့်ပြုပါလေ… ကျနော်မျိုးလည်း ဆုငွေရ သခင်မလည်း ပျော်ရွှင် […]
ညမွှေးပန်း…သို့ ညမွှေးတယ် ဆိုတဲ့ပန်း နမ်းဖူးချင်သလား နမ်းချင်သူ ရှားပေလိမ့် နေစိမ့်သည် မပြောပါနှင့် ဖြေသိမ့်တော့ ငှက်ငယ်ရယ်… (သက်လှယ်…) ရှက်ဖွယ်…ကို ပြက်ရယ်လို့ မဆုံး မျက်ကွယ်မှာ ဟိုတုန်းဆီက မျက်မှောက်မှာ နောင်တဆို သီ က ဆို သံစဉ်ဆွေးလို့ ကြိုးလေးက တည်းတည်းသာ တယောအိုကို နံရံမှာ ချိတ် ည လူခြေတိတ်တောင် အိပ်ပျော်နိုင်ပါ့လား… မျက်ကွင်းက ညို မျက်ဝန်းက ငိုကာ (ရယ်မော) မနက်ဖန်မှာ အမောပြေလိမ့် မြေနိမ့်ရာမှာ ပွင့်တဲ့သဇင် ခြွေစိမ့်ငှာ မဝေချင်ပါနှင့် ကြွေလွင့်ပေမယ့်လည်း အနေတင့်ရဲအောင် လောကကို ခါးမှာ စောင်းတင် ပေါင်းပင်တွေကြား ရနံ့တွေ ထုံသင်းနေငြားလည်း ဘယ်သူပန်ကာရယ် ဆန်မြန်း ကေသာထက်မှာ လန်းဆန်းဝံ့မယ်… ဂုဏ်ဆင့်တယ် မဆိုပါနှင့် ဂုဏ်မြင့်မှ အလှယဉ် […]
နှုတ်ဆက်လှည့်… မေ တမင်သတ်သတ် ခြွေရက်လို့…ကြွေ။ နွေလိုပူတဲ့ စမ်း လွမ်း..ရယ်မပြေ။ မဝေချင် ပင်အိုထက်မှာနွမ်း ပန်းရဲ့ သက်သေ…။ အမျက်ဖြေ… မျက်ရည်ယို ငိုချင်း မညည်းတတ်လေ။ ပင်ကိုပျိုးပြီး ရွက်ကို ခြွေ မုန်တိုင်းတွေ ဆဲတော့မှ လွန့်ရတဲ့ လေပြေ…။ လှေငယ်ငယ်ဝမ်းဗိုက် စိမ့်တက်လာတဲ့…ရေ ဆားငန်နေလျှက် တစ်မနက်ကို အလွမ်း…ဆက်စေ။ အသက်တွေ အိုမင်း (နွေလေညှင်း…တဲ့) သေမင်းလက်က ထွက်ပြေး ဝဋ်ကြွေး…မကျေ။ သင်ပုန်းကို ချေပါကွဲ့ ခါးသက်လှတဲ့…ပျားရည်။ သားသေကို ပုခုံးမှာထမ်း မုဆိုး… လမ်းပျောက်တဲ့ ညနေ။ အရှေ့ကို… စေ အနောက်ဆီ ယွန်းလေသတဲ့… (ဝေခွဲရခက်တဲ့ အကြည့်နဲ့ပဲ နှုတ်ဆက်ခဲ့… လေ။) ဝေချင်လည်း မဝေ… ကြွေချင်လည်း မကြွေ…။ မွန်းနေတာ ကြာတဲ့ရင် ပြာလဲ့ချင် ညိုရိပ်သန်း မှန်းဆခက်လေ…။ အရှက်ပြေ… ထွက်ခွာလေသူ တစ်ဦး […]
COURSE OF LOVE (Distinction) When I know what is love; She is the one the most I loved. That is till now what a new story; But in the length of time glory. She, who made me this smile; Still come and comfort me with lies. My heart was then blind and spent; Sound sleeping […]
ရွှေဓါးကိုလည်း ဆက်ဝံ့သည်… နှင်းသက်တဲ့ နွေ၊ နှင်းဝေဆောင်း ထက် အချမ်းဓါတ်ကဲ၊ မယုံရဲလျှင် ရင်ခွဲကာကြည့်၊ အချစ်ရှိ၏…။ မသိလေဟန်၊ သခင်မာန်တင်း သည်လေညင်းလည်း၊ မလွမ်းရဲလေ ဝမ်းနည်းနွေထက်၊ ခြွေရက်သက်ဆင်း သန်းခေါင်တွင်းမှာ၊ အရုဏ်လာလို့ ရောင်နီပျို့အန်၊ မနက်ဖန်တွေ နေသာနေလား၊ သည်နွေခါးသက် ဓါးထက်ထက်လို၊ ငိုလွယ်ချုပ်ထိန်း သခင်တိမ်းခွာ၊ မစိမ်းပါနှင့်…။ ဝါကျင့်ရွက်ရော်၊ လေပြည်သော်မှ မြေခ သက်ဆင်း၊ သခင် ခင်းလျှက် နှင်းသက်ရုပ်လွှာ၊ နွေသာသာလိမ့် အသံဆိတ်သည့်၊ လန့်ထိတ်မိ ရင် မချိတင်ကဲ၊ သခင်ခွဲခွာ ဆောင်းမှာပူပြင်း၊ သည်းအူတွင်းက ဆယ်နေမင်းလို၊ ပြင်းပြယိုဖိတ် သည်စိတ်ခန္ဓာ၊ ဝေဒနာတိုး ညဥ့်ငှက်မိုးခို၊ တေလေငိုမိ လွမ်းရင် ထိရှ၊ လှစ်ဟ မျက်ဝန်း ပုလဲ သွန်းဖြိုး၊ အငြှိုးတစ်စ ရှားမီးစ ခဲ၊ ရင်ထဲ ခိုဝင် မငြိုငြင်ဘူး..။ သခင်ခူးဆွတ်၊ ဤသည်းပွတ်ကို လူးလွန့် […]
ပက်ကြားအက်…ရင် ငါ့ကို လာပြီး မပညတ်ပါနဲ့ ငါ့ဘာသာ ပင့်သတ်ကို (တိတ်တဆိတ်) ရှိုက်ခဲ့တာ ရင့်ကျက်ချင်ယောင် ငါဟန်မဆောင်တတ်ဘူး နင်ခူးဆွတ်သွားခဲ့တဲ့ နှလုံးသားက အမုန်းတရားတွေ မရှိတာတော့ အမှန်… ယုံကြည်ကိုးစားမိလို့ ရခဲ့တဲ့ဒဏ်ရာ (အခုတော့) သံသရာမှာ နောက်ကောက်ကျစေဖို့အတွက် နင်ကပဲ (တမင်တကာ) သတ်မှတ်လိုက်တာလား လျှက်ပြတ်တဲ့ အတွေးတွေ ဝေဝါး… ခါးသက်… ဓါးထက်ထက်နဲ့ ရင်ကိုခွဲပြီးမှ အချည်းနှီး ပေးဆပ်ခြင်းမျိုးနဲ့… ငါ့ဘက်က ရင်းနှီးပေးဆပ်လိုက်ရတာ အဇ္ဇုတ္တတစ်ခုလုံး ဘာလို့ ငါ့အမြင်တွေ အမှောင်ဖုံးသွားရတာလဲ ဟိုတုန်းက ငါရေးခြစ်ခဲ့တဲ့ စာတစ်ရွက် နင့်လက်ထဲမှာ မင်ဖျက်တဲ့အရာ ငါ့ကဗျာတွေက မလွမ်းလောက်ပါဘူး အဲဒီအလွမ်းတွေကိုပဲသောက်ပြီး မူးရစ်… ရီဝေ… (တကယ်ဆို) မုန်တိုင်းထဲက လေပြေကို တရှိုက်မက်မက် ခက်တာပဲ… အောက်ဆီဂျင်တွေ ဓါတ်ပြယ်သွားသလိုမျိုး နင့်မျက်ဝန်းတွေကို ခိုးကြည့်မိသွားတာ ငါ့ကိုယ်ငါပဲ အပြစ်တင်လိုက်ပါ့မယ် သေချာစွာ မဖတ်ခဲ့မိတဲ့အတွက် ဝေဒနာတွေ […]
နင့်ရဲ့လက်ထပ်ပွဲမှာ ငါကသတို့သား (အရံ) ပြောင်းပြန်စီးဆင်းနေတဲ့ မြစ်တစ်စင်းက ငါ့ရင်တွင်းက မျက်ရည်… နင်သတ်ဖြတ်ခဲ့တဲ့ နှလုံးသားက အဲဒီအလွမ်းများရဲ့ သက်သေ… နင့်အမျက်တွေ ပြေစေဖို့အတွက် ငါ့ရင်ဘတ်ကို ဟက်တက်ခွဲ လမ်းလွှဲထားတဲ့ သွေးအေးစီးကြောင်းမှာ နင့်အနာဂါတ် လင်းထိန်နေစေဖို့ စနစ်တကျ ထုတ်လွှတ်လိုက်တဲ ့ရေအားလျှပ်စစ် နင့်ရဲ့မနက်ဖန်တွေ ပိုပိုပြီး သစ်လွင်စေ… အခုထိအဖြေရှာမရခဲ့တဲ့ နင့်ရဲ့ မေးခွန်းအိုတွေကိုလည်း (…အချစ်အမုန်းအတွက်…) နှလုံးသားခုံရုံးကတရားသေလွှတ်လိုက်တဲ့ ခံစားချက်မဲ့ ဝေဒနာအဖြစ်… … … နင်… နေရစ်ခဲ့ပါ ငါပြေးထွက်ရာ စည်းအပြင်ဘက် ရွှံ့နွံ ဆူးကြမ်းတွေ ထူထပ်လွန်းတယ်… နောက်ဆုံး… ငါကပဲ လမ်းခွဲရက်စက်သူအဖြစ် နင်ကပဲ ကျန်ရစ်ခဲ့တာလား… ငါကပဲ ချစ်ရစ်ခဲ့တာများ… (ငါ့ကိုယ်ငါ မုသားနည်းနည်း သုံးပါရစေ…) ရေစီးမသာတဲ့ စမ်းမှာ ပန်းကြွေတွေ မျောပါမလာတဲ့အတွက် ငါ့ကိုနင် စီရင်ချက်ချလိုက်ပါ… နေအဝင်မှာ ရွှေဓါးမဆွဲပါနဲ့ တောင်စွယ်မှာ ငါစပ်ခဲ့တဲ့ ကဗျာတစ်ပုဒ် အဲဒီလင်းတအုပ်ကို သနားလိုက်မိတာ… တစ်ချိန်မှာ […]
မီးအိမ်ရှင်နှင့် ပတ်သတ်၍ (၂) ချစ်ရပါသော မီးအိမ်ရှင်……….. မီးအိမ်ရှင်…ငါ့ရင်ကို လင်းစေချင်သတဲ့လား ညဘက်မှာ နေထွက်ခိုင်းလို့မှ မရတာ လရိပ်တစ်ခုနဲ့ ငါ့ကို လာပြီး နှုတ်မပိတ်ပါနဲ့ ငါ့ဘာသာ ငါ့ဆန္ဒနဲ့ နှုတ်ဆိတ်နေခဲ့တာပါ…။ ငါ့ဘေးမှာ မင်းအမြဲရှိနေခဲ့တယ် ဆိုပေမယ့် မင်းရဲ့အနီးမှာ ငါဘယ်တုန်းကမှ နေခွင့်မရခဲ့ပါဘူး ကောက်ရိုးကိုမှ မီးရှို့ပစ်ခဲ့တဲ့ မင်း ငါ့ရင်မှာ ထင်းလာကောက်ပါအုံးလား မီးအိမ်ရှင်…။ အပြုံးတုတစ်ခုရဲ့နောက်ကွယ်မှာ လူတွေအားလုံးရဲ့ အမုန်းကို အန်တုပစ်ရဲ့ခဲ့တဲ့ငါ့ကို မင်း……ငြိုငြင်သွားတာလားဟင်…မီးအိမ်ရှင်…။ ငါ့နေ့သစ်ရဲ့ မနက်ခင်းတွေက ရီဝေဝေ နေရီရီက ညနေစောင်းသွားခဲ့တာတောင် အလင်းက မွန်းတည့်လို့ ကောင်းနေတုန်း ကြယ်တွေ လတွေ ဆိတ်သုဉ်းသွားတာလား… မီးအိမ်ရှင်။ ဆူးပင်တွေကို စိုက်ပျိုးပြီး ဆူးမိုးတွေ ရွာချ ဆူးခက်တွေ ဝေတော့မှ ငါ့ရင်မှာ ဇကာလာချပါ အရာအားလုံးဟာ […]