အာဂအရိုးဘယ်လောက်များများ နောက်ဆုံး…………….. ချိန်ခွင်ထက်မှ ဒယ်အိုးအရောက်………….. ခံတွင်းစောက်နက်ထဲ အစားခံရ မှာမို့ ရသလောက် ရေမှာကူးခတ် ဒါ….. ဘဝပဲမို့…။ (လွန်ခဲ့တဲ့ ငါးနှစ်လောက်က ရေးထားတဲ့ ကဗျာလေးပါ ဘာရယ်တော့မဟုတ်ဘူး ပြန်တွေ့လို့တင်လိုက်မိတာပါ။)
သွေးဝအောင်လွေးကြပေါ့။ အိပ်ရေးပျက် ညအမှောင် လရောင်ရှင်းရှင်း ခြင်ထောင်အပေါက်မို့ မိုးအလင်း နိုးနိုးခြင်းမှာ…. ဗိုက်ကို ဖျစ်လို့….ညစ်သတ်မယ်။ အာဂ
အတိတ်ဆိုတာ ပဲ့ကြွေသွားတဲ့…သစ်သားစ… ပစ္စပ္ပုန် က… လက်တစ်စုံ… အနာဂတ်…ဟာ.. ထွက်ပေါ်လာမည့် ပန်းပုရုပ်… ဘီလူးရုပ်ထုမလား နတ်ရုပ်ထုမလား .. သင်…စဉ်းစာ….. သင်ဆိုတာ သင့် ဘဝအတွက်..ပန်းပုထုသမား…။
အနာဂတ်တစ်ခုမှာ… ကျွန်တော့်အကြောင်းမှတ်တမ်းတစ်ပုဒ်များရေးခြစ်မိမယ်ဆိုရင်….။ ဖြတ်နင်းခဲ့တဲ့လည်ပင်းတွေထက် အိမ်ဆောက်လုပ်ပေးခဲ့တဲ့လက်တွေ အကြောင်းပါပါစေ။ ဘဝတစ်လျှောက်လုံးလောင်းသွင်းခဲ့တဲ့ အရက်တွေထက်… ငါ ဖြူစင်စွာ လှူဒါန်းခဲ့ဖူးတဲ့ ပုံရိပ်များပါပါစေ။ လက်ထဲမှာပွင့်ချပ်တွေဆုပ်ပြဲသွားတဲ့ ဖူးငုံပွင့်ပန်းတွေထက် ငါစိုက် ခဲ့တဲ့ သစ်ပင်တွေရင့်မှည့်နေပုံအကြောင်းပါပါစေ။ သားသမီးဝတ်အင် ငါးဖြာကို အရွယ်လွန်ချိန်အထိ အလွတ်မရသေးတာထက်…. အဖေ့ခြေထောက်ကို တစ်ခါနင်းနိုပ်ပေးခဲ့ဖူးတာပါပါစေ..။ KTV မှာ ညလုံးပေါက် သီဆိုစားသုံးခဲ့တာထက် ဘုရားအရိပ်အောက်မှာ ဝတ်ပြုခဲ့ဖူးတဲ့ အကြိမ်အရေအတွက်တို့ပါပါစေ။ ဟစ်တလာ၊ မူဆိုလီနင်၊ ဝံပုလွေ လာဆင်၊ နတ်ရှင်နောင် တို့ရဲ့တစ်စိတ်တစ်ဒေသတွေကို အားကျဖူးတာတွေထက် လင်ကွန်း၊ မာသာထရီဇာ၊ပေါ်လီယာနာ၊ မာတင်လူသာကင်း တို့အကြောင်းအိပ်မက်မက်ခဲ့ဖူးတာပါပါစေ။ နိဂုံးပိုင်းမှာ…နောင်တ..ဆိုတဲ့ စာသားလေးဆွဲထားတဲ့ငါ့ဓာတ်ပုံ ရယ်။ မီးရှို့ခံခဲ့ရတဲ့ ငါ့ယူနီဖောင်းရယ်။…..နောက် ဒီကဗျာကိုရေးလို့အပြီးမှာ ငါ့ကိုယ် ငါသတ်သေသွားကြောင်းပါပါစေ။ (ဘာရယ်တော့ မဟုတ်ဘူး အရင်တုန်းက စိတ်အချဉ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ရေးထားတာလေး ပြန်တွေ့လို့…)
ဂိုးပေါက်ထဲ ဘောလုံးရောက်ဖို့ ဘေးဘီကိုကြည့်ပါ။ ပြိုင်ဘက်ကို ရင်ဆိုင်မယ့် သတ္တဝါတစ်ကောင်ဆိုရင်လဲ ကိုယ့်အစွယ်တွေကို ထုတ်မပြခင် ဘေးဘီကိုကြည့်ပါ။ အချစ်ဝတ်ရည် သောက်သုံးဖို့ ဟန်ပြင်နေတဲ့ ပျား၊ ပိတုန်း ဆိုရင်လည်း ဘေးဘီကိုကြည့်ပါ။ မဟုတ်မခံစိတ်ကို မွေးမြူမယ် ဆိုရင်လည်း ကြီးထွားဖို့ အတွက် ဘေးဘီကိုကြည့်ပါ။ လူများသတင်းတွေကို လွင့်မယ်ဆိုရင်လည်း ဘေးဘီကိုကြည့်ပါ။ ကိုယ့်ရှေ့မှာ ကျနေတဲ့ အခွင့်အရေးရွှေထုပ်ကို ကောက်ယူမယ်ဆိုရင်လည်း ဘေးဘီကိုကြည့်ပါ။ အမှန်တရားကို ဓားလိုသွေးမယ်ဆိုလည်း ဘေးဘီကိုကြည့်ပါ။ နောက်ဆုံးကိုယ်က သေခြင်းတရားကို လှမ်းခေါ်နေရင်လည်း ဘေးဘီကို တစ်ခေါက်လောက်ဖြစ်ဖြစ် ကြည့်ဖြစ်အောင်ကြည့်ပါ..။
ကျွန်တော် အိမ်မပြန်ချင်ဘူး အဖေ x အမေ x ကျွန်တော် x ညီမလေး x အစ်မ x ကိုယ့်အတ္တနဲ့ ကို်ယ် ကြက်ခြေခတ် မိသားစု တေးသွားက အသံကြောင်တယ် ဂီတာ တစ်လက်က မိသားစု ဆိုရင် ဘယ်တော့မှ ကြိုးမညီတဲ့ အိမ် တစ်ယောက်တစ်သံနဲ့ ဘဝ ၅ ကြိုးလုံး လက်ခတ်လိုက်တိုင်း သံစဉ် တစ်ခု ဖြစ်မလာဘူး…။ ကျွန်တော်လိုချင်တာက ဘယ်နှကြိုးတီးတီး သာယာသံတစ်ခုပဲ ထွက်ရမယ်။ ဒါ…. မိသားစုပဲ။ Draft လုပ်ထားတာကြပြီ..။ မနေ့ကတင်လိုက်တာ ပေါ်မလာလို့ ပြန်တင်မိပါတယ်ခင်ဗျာ.။
အဖေ x အမေ x ကျွန်တော် x ညီမလေး x အစ်မ x ကိုယ့်အတ္တနဲ့ ကို်ယ် ကြက်ခြေခတ် မိသားစု တေးသွားက အသံကြောင်တယ် ဂီတာ တစ်လက်က မိသားစု ဆိုရင် ဘယ်တော့မှ ကြိုးမညီတဲ့ အိမ် တစ်ယောက်တစ်သံနဲ့ ဘဝ ၅ ကြိုးလုံး လက်ခတ်လိုက်တိုင်း သံစဉ် တစ်ခု ဖြစ်မလာဘူး…။ ကျွန်တော်လိုချင်တာက ဘယ်နှကြိုးတီးတီး သာယာသံတစ်ခုပဲ ထွက်ရမယ်။ ဒါ…. မိသားစုပဲ။
ရှင်သန်နေရတာကို က သေနေတာပဲ….. လောက အမှားတွေက မှန်နေတယ်။ အတုတွေက စစ်နေသရောင် နောက်ခံတေးဂီတနဲ့ ငါ့တို့ ဇာတ်လမ်းအမှားတွေ ရိုက်ခဲ့သူတွေပဲ..။ ခေတ်ရဲ့ ခွဲစိတ်တွေထဲ လက်တွေ့ဘဝ ပန်းချီမှာ အပြုံးတု စေတနာတု ဂရုဏာတု အချစ်တု တွေနဲ့ ငါ့တို့ ……… ရေးဆွဲလို့ကောင်းနေကြဆဲ…။ ၂၁ ရာစု…. ဘဝ….။
မြန်မာပြည်ဟာလူသားတစ်ဦး ဆိုပါစို့ သူ့မျာ သွေးထွက်သံယို ဒဏ်ရာတွေများ ခဲ့တယ်။ အနော်ရထာ ကအစ သီပေါအထိ မြေရှင်ပဒေသရာဇ် နွံထဲ သက္ကရာဇ်များစွာတိုင်… ဘုံဘေ ဘားမားက စတယ်ပြောပြော ကျွန်သက်တမ်းက နှစ် ၁၀၀ ရွှေအတု ကိုပေးတဲ့ ဂျပန်ကြီးရဲ့ ခြေတော်တင်ခံရတာက ၅ နှစ်။ ကိုအောင်ဆန်းရဲ့ ဈာပန အပြီး တို့လူမျိုးလို ပိုးတွေ ကိုယ့်အသားကိုယ်စားခဲ့ကြ ပြည်တွင်းစစ် ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ်ပါတီ တော်လှန်ရေးကောင်စီ အခု…လူသတ် နအဖ ကောင်စီ ဦးသန့်၊ ဩဂုတ် ၈ ၊ စက်တင်ဘာ ၁၉ ၊ စသဖြင့် ခေါင်းစဉ်တွေအောက် သွေးစွန်းကွက်များနဲ့ မြန်မာပြည် နာဂစ်ဆိုတဲ့ မြွေပါးပြင်းထောင်လို့ မွေပြန်ရော့ မြန်မာဆိုတဲ့ လူလည်း အောက်ပိုင်းသေပြန်ရော..။ မြန်မာ့မြေပုံလို့ မြန်မာပြည်ဟာ […]
ကကြီး ခခွေး ပြန်ရေးချင်တယ်။ ကလေး ဘဝဆိုတာ အဖြူရောင် ပန်းတောထဲ လျှောက်ရတဲ့ ခြေဖဝါး နုနုလိုပဲ ဖြူစင်နုညံ့လှတယ်။ လိုချင်တာမရရင် ဖြူစင်စွာ ငိုမယ်။ နို့ချိုဖြူတွေ စို့လို့ လွတ်လပ်စွာ ရယ်နိုင်တယ်။ အနာဂတ်အတွက် မရိုးဖြောင်တဲ့ ဇာတ်ညွှန်းတွေ မရေးဘူး..။ အတိတ်ကို ဝါပြီးသား ပီကယ်လို ထွေးထုတ်နိုင်တယ်။ လိုချင်တာကို စိတ်ကောက်လို့ ပစ္စုပ္ပန်ကို အရုပ် လိုကစားနိုင်တဲ့….. ဟန်ဆောင်ကင်းကင်း ပျော်စရာခရီး… မို့… အချိန်တွေ ပြောင်းပြန်စီးတဲ့ မြစ်ထဲ ပြန်ခုန်ချခွင့်ပြုပါ……။ ကြီးရင့်လာလေလေ စိတ်အပင်က သောကတွေ သီးပွင့်လာလေလေမို့ ပြန်ငယ်ပါရစေ…ကလေးသဖွယ်..။
ဟိုး ကမ္ဘာဦးကတည်းက သစ်ရွက်တွေ အသံမထွက်ဘဲ ကြွေကြတာပါကွယ် လူ့ယဉ်ကျေးမှုစတည် စ ကတည်းက ပါးနီလှလှလေးတွေဟာ ပန်းဖြစ်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကို်ယ့်လို ခိုးဝှက်၊ စိတ်အံဆွဲထဲပျိုးကြဲသူအတွက် ကိုယ့်နှလုံးသားကြွေသံ အမြန်နှုန်းဟာ လူမသိ သူမသိတောက်လောင်လွန်းလှတယ်။ ချမ်းတတ်ရင်ဆောင်းကို မထိနှင့် အို……နေရယ် ကမ္ဘာကြီးတိမ်းစောင်းသွားရလောက်အောင်တော့ ဘယ်သူမှ….မဆော့ခဲ့ပါဘူး…။ လှမ်းခူရင် ဆူးမယ်မှန်းသိပေမယ့် ကိုယ့်လက်တွေက သွေးထွက်ရဲချင်နေတယ်။ သေချာတာက…. ကိုယ့် လက်ဆော့ခဲ့တာမဟုတ် နှလုံးသား ဆော့ကစားခြင်းသာ။ အတန်းလိုက် စိုက်ထားတဲ့ မင်းရယ်သံ အုပ်အုပ်ကလေးဟာလည်း သောကတွေအရိပ်ထိုးလို့ ရိုးတံကျဲရဦးမှာပါ….။ မြစ်ထဲရေမရှိမှ ဒုက္ခတွေရွက်လွှင့်ခြင်းကင်းမှာ စမ်းချောင်းပေါ်ကြွေရုံနဲ့… ပန်းတွေ ပင်လယ်ထိမရောက်ဘူး…။ ကိုယ့်ရင်ထဲ… သောကငွေ့ငွေ့နှင့် စိုးရိမ်ခြင်းသတင်းစာ မင်းနာမည် အကြောင်း အထပ်ထပ်ဖတ်ရတာ မောလျတယ်…။ မင်းနဲ့ ပတ်သက်သမျှ ရဲရဲကြီး ခပ်ထုတ်နိုင်မှ ကိုယ့်ရဲ့ […]
သစ်ပင်တစ်ပင်အတွက် အသီးမသီးတာ ဘဝ ဆိုးခဲ့ပါသလား…။ ပန်းတစ်ပွင့် မှာ ရနံ့မရှိရင် သိမ်ငယ် နေခဲ့မလား။ ကြယ်မရှိတဲ့ ညဟာ သာယာပါ့မလား။ ချစ်သူမရှိတဲ့လူဟာ ဆိုပြေပါ့မလား။ လွတ်လပ်မှု မရှိတဲ့ တိုင်းပြည်ဖွံ့ဖြိုးပါ့မလား။ အမေမရှိတဲ့ ခလေး နို့ဝပါ့မလား။ မိတ်ဆွေ ငွေ မရှိတဲ့ ဘဝဆိုတာ လူသားတစ်ယောက်အတွက် အကြိမ်ကြိမ် သေဆုံးပြီးသားသစ်ပင်လို အကြိမ်ကြိမ် သီးပွင့်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ကျွန်တော်လည်း ငွေကြေး ကိစ္စအတွက်နဲ့ ဘဝ မှာ အကြိမ်ကြိမ် သေဆုံးဖို့အသင့်ပါပဲ…။
‘သေရင်ပြီးပြီ ‘ ဒီစကားဘယ်သူပြောခဲ့သလဲ နပိုလီယံလို လူပိန်လူညှက်ကလေးက ကမ္ဘာကိုအရက် နဲ့ တစ်ဝှက်စိမ်သောက်ခဲ့သေးတာပဲ..။ ဟစ်တလာ လို ကောင်ငယ်ကလေးကရော သူ့ ဘဝ အတွက် ဂျူးတွေကို သတ်ခဲ့သလား။ သူတို့ နာမည်အတွက် သူတို့သမိုင်းကို သူတို့ရေးခဲ့သလား.။ ဗိုလ်ချုပ်ကတော့ အများဘဝ အတွက် သူ့သမိုင်းကိုသွေးစွန်းတဲ့ စာရွက်နဲ့ ရေးခဲ့တယ်။ ယနေ့ဘဝ ဆိုတာ နောင်သမိုင်းပါပဲ..။ သေချာတာကတော့ မိသားစု သမိုင်းလှဖို့ကျွန်တော့် ဘဝ ယခုထိ မစတေးခဲ့ဘူးသေး….။ ကျွန်တော်က ဘဝမှာ အမှားခပ်များများကလွဲလို့ ဘာဆို ဘာမှမပိုင်ခဲ့တဲ့ကောင်။