ရိုမီယို2 ( အပိုင်း 1 )

မန်းလေး တက္ကသိုလ်ကြီး၏ ဆောင်းနံနက်ခင်းလေးတခု……လေပြေတို့ ကအေးမြလတ်ဆတ်လျက်…..

ညောင်ပင်ဝိုင်းအကွေ့……..လေလေးချွန်ရင်း….ဖွန်လေးကြောင်ရင်း……မနက်ခင်းက …သစ်လွင်နေခဲ့ပါသည်…

“‘ဝူး…..သောက်ပလုတ်တုတ် ” ဖြတ်ကွေ့လာသော ဆိုင်ကယ် အနက်လေးကြောင့်….ခုန်ရှောင်လိုက်သည်…

မညီညာသောမြေပြင်မို့……ခြေကျင်းဝတ်ကမျက်ကနဲ……..ဒေါသက အလိပ်လိုက်…အလိပ်လိုက်……

” ဟင်..မျောက်မူးသေမ ….လူမမြင်ဘူးလား……”

ပက်ကနဲပြောမိပြီးမှ ….လှည့်ကြည့်မိသည်….ရှည်လျားဖြောင့်စင်းနေသော …ဆံနွယ်လေး.ဘောင်ခတ်ထားသော…မျက်နှာချွန်ချွန်လေးက…လပြည့်ဝန်းလေးသဖွယ်…ဖြူဝင်းနေသောအသားရောင်နှင့် ..

.ကျွန်တော့်လမင်း…(ထိုအချိန်က မသက်ဆိုင်သေးပါ..အဟီး )

..” အလန်းဟ…” ဟု အသိအမှတ်ပြုမိသော်လည်း…ဒေါသကမပြေသေး…..ပြင်ဦးလွင်သားများ စိတ်ကြီးလျှင်လိုက်မမှီ…အဟီး

” အစ်ကို..ဆောရီးနော် ” ဆိုင်ကယ်ရပ်ရင်းကပြောသည်…..

”ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ….ကျိုးပဲ့သွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ…..မိန်းမကရသေးတာမဟုတ်ဘူး…..တခုခုဆိုငါ့ကိုယူရမယ်….”

”အဲ့ချိန်ကျ အသကုန် ဂျီကျမယ်…ဟိုဟာမစားချင်ဘူး…ဒီဟာမစားချင်ဘူးလုပ်မယ် ”..ပြူးကျယ်နေသည့်သူ့မျက်လုံးလေးများက..

.ကက်စက်ဖွင့်လိုက်သလို..အကျွန်ုပ်ကဲ့သို့ခန့်ညားသားနားသော….ယောက်ျားတစ်ယောက်ထံမှ….ကတ်ကတ်လန်ရန်တွေ့သံကို…မျှော်လင့်ထားဟန်မတူ……

ရဲတက်သွားသော ..မျက်နှာလေးက ….ဝင်းမှည့်နေသော…ပန်းသီးလေးသဖွယ်…နမ်းသတ်ချင်စရာအတိ…အဟီး…

———————————————————————

” အင်…ဘာမှလဲမဖြစ်ပဲနဲ့ ” ခေါင်းငုံ့ရင်း ရှက်ရွံ့နေသည့် လေသံလေးက…အဟိအဟိ ပိကျိပိကျိ …ကျလိကျလိ ..ခွိခွိ…

” တောင်းပန်တယ်နော်…အဆောင်ပြန်ပို့ပေးမယ်လေ ” ဟူသောလေသံလေးက ..ထိတ်ကနဲဝမ်းသာလုံးဆို့သွားသော်လည်း…..

ယောက်ျားဖိန့် ကရှိသေးသည်မဟုတ်ပါလော…ယောက်ျားများအညှာလွယ် လွန်းရင်မကောင်းပါ…..အကျွန်ု့အဖြစ်ကိုသာကြည့်ပါ…ကျောင်းဒကာ….အဟီး.( ရွာထဲက သားသား ကြိတ်လေးစားရသော

.” မင်းပြန်မပို့ပေးလို့….ငါက ambulance နဲ့ပြန်ရမှာလား….ခြေထောက်ကအဲ့လောက်နာနေတာကို…”

”တာဝန်ယူတတ်တဲ့စိတ်လေးထား……အဲ့မှတိုးတက်မယ် ” ရုပ်တည်နှင့်ဘုပြောရင်းက ….ရင်ထဲမှာလမင်းဆယ်စင်း…ခွေးဆယ်ကောင်…..

လင်းလည်းလင်းသည်…ဆူလည်းဆူသည်…..အဟိ….

သူ့ဆိုင်ကယ်နောက်က လိုက်ရင်းက ..လေအဝှေ့တွင် …တိုးခွေ့လာသော …ရှန်ပူနှင့် ကိုယ်သင်းနံ့လေးက …သင်းကနဲ…….

ကံများကောင်းချင်လျှင်…လိုက်မမှီဆိုသည်မှာ…မှန်တန်ကောင်းပါသည်………

အဆောင်ရှေ့မှ ပြူးထွက်ဖောင်းကားနေသော……သကောင့်သား..သူငယ်ချင်းများ၏မျက်လုံးများက….ထိုမျှလှပကျော့ရှင်းသော ….ပဂေးလေးဆိုင်ကယ်နောက်မှ…..

မိန့်မိန့်ကြီးဆင်းလာသော…..ကျွန်တော့်ကို အံ့ဩနေပုံက …ဖုံးမရ ဖိမရ…..နေ့စေ့လစေ့များသဖွယ်……

ခြေထောက်သည် …ပကတိ အကောင်း……ဟိဟိ …

—————————————————————————-

လက်လေးချောင်းခန့်ရက်များအကြာ…..တောင်တမန်အင်းမှဆိုင်လေးထဲအဝင် ……..

…..” ဟဲ့…ပါခန့်ပါခန့် ……ဒီမှာလာထိုင် ”ငယ်သူငယ်ချင်း…စုမွန်အသံက စူးကနဲ ….

ဝင်အထိုင်တွင်….သူ့ဘေးမှာရှိနေသည်က …ကျွန်တော့်သေမင်းတမန်လေး…….

” ဟဲ့ …..ပါခန့်….မိတ်ဆက်ပေးမယ်….ဒါအိဖြူစင်တဲ့…မိုးကုတ်ကလေ….ဂျာမန်က …ငါနဲ့တခန်းထဲနေတာ ”

ပျော်ချက်က ….. ပျော့မတတ်…… စုမွန်ကိုအညော်ကပ်မည်ဟု ..စိတ်ကူးရင်းက ….အတွေးထဲမှာ…ကလေးနှစ်ယောက်နှင့်…

ကျွန်တော်က ဆေးလိပ်ကြီးခဲလျှက်က …မိန့်မိန့်ကြီး……..

” အော်…သိတယ်..သိတယ်…ပါခန့်စော်ကြည်ပါ…..စုမွန်နဲ့အတူတူပဲ…အီးဖိုင်နယ်က ”       ခေါင်လေးငုံ့ရင်း က နှာခေါင်းရှုံ့ လိုက်ပုံက

ဟောက်စားလုပ် …သရုပ်ဆောင်ခဲ့သော ….နံနက်ခင်းကို မမေ့သေးသည့် ပုံ ……..

နိဒါန်းသည် ထိုသို့ထိုပုံ …စတင်ခဲ့ပါသည်………