ပဥၥဂုဏံ အဟံ ၀ႏၵာမိ။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ၊ မိဘ၊ ဆရာ တည္းဟူေသာ အနေႏၱာအနႏၵ ငါးပါး ဟူသည္လတ္ကား ကၽြႏ္ုပ္၏ ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ရာပါေပ။ အကၽြႏ္ုပ္၏ ႏွလံုးသည္းပြတ္သည္ကား ဤအရာ ငါးပါး၌ သိပ္သည္းေပ်ာ္၀င္ပါေပါ ဘိ၏။ သို႔မို႔ကလိုေၾကာင့္ အႏွီလို ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ၊ မိဘ တည္းဟူေသာ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္မ်ားကို ဦးထိပ္မွာ ထားၿပီး သကာလ ဆရာတည္းဟူေသာ ေက်းဇူး ရွင္သည္လည္း ကၽြႏ္ုပ္ဘ၀၌ မ်ားေျမာင္လွစြာေသာ ေက်းဇူးအနႏၵကို ျပဳခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါေခ်ဘိ၏။
xxxxxxx
အခု ကၽြႏ္ုပ္ရည္ညႊန္းလိုဘိသည္႕ ဆရာတစ္ပါး ရွိေခ်၏။ အကၽြႏ္ုပ္တည္းဟူေသာ အပုပ္ေကာင္ ရုပ္ေဆာင္သည္႕ အကုသိုလ္ အတံုးအခဲေလး၏ ပကတိ ပစၥဳပၸဳန္ လက္ရွိအခု အစာအာဟာရ မွီခိုရာ ကံ(အလုပ္တည္းဟူေသာ) ဌာေန၏ ဆရာ တစ္ဆူလည္းျဖစ္ဘိေခ်၏။
အႏွီဆရာကား လြန္စြာ ထူးဆန္းေခ်ဘိ၏။ လြန္စြာလည္း ေထြျပား၏။ အံ့ဘနန္းလည္း ဆန္းၾကယ္လွစြာေသာ အမူအက်င့္ရွိ၏။ လြန္စြာလည္း ႏႈတ္ေရး ထက္ေခ်၏။ (လူေပၚ လူေဇာ္ လုပ္ျခင္းအရာ၌ သူမတူေအာင္ ထူးခၽြန္၏။ မိတၱဗလဘူဇြာတစ္ေယာက္ပင္တည္း။ လြန္စြာမွလည္း ေစ့စပ္ ေသခ်ာဘိ၏။ အံ့ခ်ီး ဗဟု သခင္ဆရာ ကိုုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ပါေပတမံုဟူလို။
xxxxxxxxx
ကၽြႏ္ုပ္၏ အထက္ပုဂၢိဳလ္လည္းျဖစ္၊ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လုပ္ငန္း ယႏၱရား၏ စီအီးအိုဟူေသာ အမႈေဆာင္အရာရွိခ်ဳပ္လည္းျဖစ္၍ တစ္ဖံု ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္လည္း အရြယ္မွာ မတိမ္းမယိမ္း ျဖစ္ေခ်ဘိ၏။ အိုေလ . . .အသက္အရြယ္ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ . . .ေနာ့ေလ့ေအ့ခ်္ေခတ္ ဟူဘိေသာ လက္ရွိေခတ္ အႏွီ ပထ၀ီ ဓာတ္လံုးႀကီးတြင္ အရည္အခ်င္းတည္းဟူေသာ စြမ္းရည္သည္သာ အဓိက ျဖစ္ေခ်ေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္ထက္ ငယ္ေခ်ဦးေတာ့ ဦးညြတ္ဖို႔ရန္ မဆိုင္းမိပါေခ်။ ဤကား ကၽြႏ္ုပ္၏ လူစြမ္းေကာင္းမ်ားအား ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုး တန္ဖိုးထားျခင္း ဟူလို ဘိသတတ္။
xxxxxxxx
သို႔ကလိုျဖင့္လ်င္မူကား အႏွီဆရာသည္ ကၽြႏ္ုပ္အား သူ၏ ႏွလံုးသည္းပြတ္အတြင္းမွ လြန္စြာမွ ဂရုစိုက္ေတာ္မူပါေခ်၏။ ႀကီးစြာေသာ ၾကင္နာေစာင့္ေရွာက္မႈကိုလည္း ျပဳပါေခ်၏။ အိုေလ . . .ခ်ီးပ ဆိုရေလအံ့ေသာ္ . .ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည္႕ အ၀ိဥာဏက၊ သ၀ိဥာဏက မ်ားအားလံုးကို ေစာင့္ေစာင့္ေစ့ေစ့ ထိန္းကြပ္က်ပ္မတ္ေပးလိုစိတ္ရွိေသာ မဟာ့ မဟာ ဂရုဏာရွင္ ဆရာသခင္ႀကီးျဖစ္ပါေပ၏။ အသင္စာရႈသူ သူေတာ္ေကာင္း မိတ္ေဆြေရ႕ . . .။
xxxxxxx
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ လုပ္ငန္းကား တိန္း၀ပ္ခ္ဟု ဆိုေခ်ေသာ သေဘာျဖင့္ တစ္ေသြမတိမ္း ေဆာင္ရြက္ျပဳမူရေသာ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ပါေပ၏။ ယႏၱရား ေခြးသြားစိပ္မ်ားကဲ့သို႔ မိမိက႑ကို မိမိ ေက်ပြန္တိက်စြာ ထမ္းေဆာင္အားထုတ္ရပါေခ်၏။ အႏို႔လို ယႏၱရား ေခြးသြားစိပ္မ်ား ထဲက တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ ေခြးသြားစိပ္တစ္ခုသာ ေလာက၀တ္အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာေၾကာင့္ ဂႏိုင္ကို ျမန္းေခ်အံ့ . ..။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ယႏၱရားမွာ ငါးရံ႕ ျပာလူး ျဖစ္ရပါေလၿပီ . .။ သို႔ဂလို လုပ္ရေသာ ဌာေနျဖစ္ေပေသာေၾကာင့္လည္း ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ သခင္ဆရာႀကီး တိက်ေသသပ္လြန္းျခင္းမွာ လြန္အံ့မထင္ဟု ကၽြႏ္ုုပ္၏ ႏွလံုးအိမ္မွာ အခါခါ ၾကည္ညိဳစိတ္ပြားမ်ားမိပါေခ်၏။
xxxxxx
ကၽြႏ္ုပ္ဟူဘိသည္႕အေကာင္ငယ္ေပါက္စ၏ အက်င့္မွာ သည္လည္း မိမိ၏ ၀တ္အား မပြန္မၿပီးေခ်က အာဟာရျဖည္႕တင္းရန္အမႈကိုပင္ ၀န္ေလးသူျဖစ္ဘိ၏။ မိမိ ၀တ္မေက်ပြန္ျခင္းေၾကာင့္ အၾကင္သူမ်ား ဒုကၡသင့္မည္ကို လြန္စြာမွ အားနာျခင္းႀကီးစြာ ျဖစ္တတ္ပါ၏။ သို႔မို႔ကလိုေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္မွာ လုပ္ငန္း ဌာန၌ မိမိ၏ ၀တ္အား အစြမ္းရွိသမွ် အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းေလ့ ရွိပါ၏။ သို႔မို႔ေၾကာင့္ ထင္ပါ၏ေလ။ ကၽြႏ္ုပ္၏ ဆရာသခင္က ကၽြႏ္ုပ္အား ႏွလံုးသည္းပြတ္ခ်ဥ္ျခင္းျဖစ္ျခင္းသာ ျဖစ္တတ္ရာပါ၏။
xxxxxxxxxx
သို႔ႏွင့္ တစ္စံုေသာ အျခင္းအရာကို ေျပာရန္ရွိသည္မွာကား ကၽြႏ္ုပ္၏ ၀မ္းတြင္း၌ အာ့ထ္ ဟု ေခၚအပ္ေသာ အႏုပညာဟူသည္႕ နာနာဘာ၀ တစ္ေကာင္ ၀င္ပူးေနဘိ၏။ ကၽြႏ္ုပ္၏ ဆရာသခင္ ကလည္း သည္လိုထင္၏ ဟု ကၽြႏ္ုပ္အျခားေသာ ပေယာက ဆရာမ်ားထံမွ ၾကားသိရေခ်၏။ အကယ္တန္တိက ကၽြႏ္ုပ္၏ ၀မ္းတြင္း၌ လူးလာ ေခါက္တု႔ံေနသည္ကား ဆရာအရွင္ျမတ္ထင္ဘိသလို နာနာဘာ၀ မဟုတ္တံုလို။ ကၽြႏ္ုပ္ကိုယ္တိုင္ မြတ္သိပ္စြာ ေမြးျမဴအားထုတ္ထားသည္႕ အရာကား ဆို ခဲ့သည္႕အာ့ထ္ဟု ဆိုအံ့သည္႕ ကိုယ္ပိုင္ အႏု၀ိပသနာ တစ္ခုသာ ျဖစ္ေခ်၏ဟု ကၽြႏ္ုပ္ မ၀ံ့ ၀ံ့၀ံ့ ဆိုျငားအံ့ . ..။ အသင္မိတ္ေဆြ ခြင့္လႊတ္မွာပါေလ။
xxxxxxx
ထိုအခါ ကၽြႏ္ုပ္မွာကား ကၽြႏ္ုပ္အလုပ္ဌာေန၌ ကၽြႏ္ုပ္၏ ၀တ္သာေက်ျငားအံ့။ ကၽြႏ္ုပ္သည္ အႏွီ အာ့ထ္ကဲ့သို႔ ေန၏။ ထိုင္၏။ စား၏။ ေသာက္၏။ အိပ္၏။ လြင့္၏။ ေမ်ာ၏။ ႏုသက္၏။ ေပ်ာ္၀င္၏။ ထိုသို႔ ေနစဥ္အခ်ိန္တြင္ ကၽြႏ္ုပ္သည္ လြန္စြာလြတ္လပ္ေလ၏။ အႏွီခါ ျပသနာတက္ပါေလၿပီ။ ယင္းကဲ့သို႔ အခါ၌ ကၽြႏ္ုပ္ဆရာသခင္ ကၽြႏ္ုပ္အား မရႈစိမ့္ႏိုင္ေသာငွါ ဆရာသခင္၏ ေငြလ၀န္းသည္ ဇီးရြက္သိကယ္ေလာက္သာ ရွိေခ်၏။ ဆင္နင္းခံရသည္႕ မ်က္၀န္းဟု ကၽြႏ္ုုပ္မေျပာရက္သျဖင့္ အႏို႔လို ကၽြႏ္ုပ္မေျပာရက္ကၿပီ။ မ်က္ႏွာေရႊလမွာ သံပုရာသီးလို ႀကီးေလခ်ဥ္ေလ ျဖစ္၏။ ထိုအခါ ကၽြႏ္ုပ္ဆရာ၏ လက္သံုးစကားမွာ
“ငါ၏ ခ်စ္လွစြာေသာ တပည္႕အမိုက္အမဲ ကေလးကား နာနာဘာ၀ ပူး၀င္စြဲကပ္ေနေခ်ေလကၿပီ”
ဟူဘိသနပ္ကား အေဆြေရ႕ . . .။ အို…..ဆရာသခင္ .ဆရာသခင္….မဟာဂရုဏာ ႀကီးမား ေပစြတကား..။
xxxxxxxx
သို႔ႏွင့္ တၿပီပင္…ကၽြႏ္ုပ္တြင္ လြန္စြာမွ ကယုကယင္တြယ္တာ ခ်စ္ခင္ရေသာ ဆဌမနံရိုးေလးတစ္ေခ်ာင္း ရွိေၾကာင္းကိုလည္း ထည္႕သြင္းေျပာၾကားရေခ်ပါအံ့။ အႏို႔ကလိုမွ ျပည္႕စံုလိမ့္အံ့တည္း။ ထိုနံရိုးကေလးကား ကၽြႏ္ုပ္၏ဘ၀။ ကၽြႏ္ုပ္အား အေမဓာတ္ႏွင့္ ၀န္းရံထားေသာ ဒုတိယလတစ္စင္းပါေပ။ သို႔မို႔ေၾကာင့္ အခါအားေလွ်ာ္စြာလည္း ထို ဒုတိယ လကေလးႏွင့္ စၾက၀ဠာထိုထိုသို႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ၿဂိဳဟ္လည္ ထြက္ေလ့ရွိပါအံ့။ ကၽြႏ္ုုပ္၏ ဆရာသခင္ မ်က္၀န္းေတာ္ညိဳရွာျပန္ေလ၏။
“အို…တပည္႕ႀကီးအား နာနာဘာ၀အျပင္ ၀ိနာဘာ၀ကေလးက ထပ္မံ ႏွိပ္စက္ျပန္ေလကၿပီ”
ဟု ႏွလံုး မသာျဖစ္ျပန္ေခ်ဘိ၏။ ကၽြႏ္ုပ္အတြက္ လြန္စြာမွ စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေက်ျဖစ္ရေလျခင္းရယ္…သခင္ဆရာကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးရယ္ေလ..။
xxxxxxxxx
သို႔စဥ္ႏွင့္ အခါမ်ားေတာ့ေလ…ဆရာသခင္မွာ တပည္႕ႀကီးအတြက္ ႏွလံုးမသာပူေဆြးေသာက ေရာက္ရသည္႕အေလွ်ာက္ တပည္႕ႀကီးအား လမ္းမွားမွ ကယ္တင္ျခင္းငွာ ဗ်ဴဟာ၀ိပါတ္မ်ား ထုတ္ျပန္ေစာင့္ေရွာက္ပါေလေတာ့၏။
“အို..တပည္႕ႀကီးငဲ့…သင္သည္ကား ေလာကတံထြာ သြားေလရာရာတို႔၌ သင္၏ စိတ္ခ်ည္းပဲ လႊတ္တံုမထားလင့္….ဆရာသခင္အားလည္း အေၾကာင္းျပန္ ခြင့္လင့္တင္ၾကား လုပ္ေဆာင္ပါေလ”
“မွန္ပါ့ .သခင္ႀကီး ဆရာခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး သခင္ႀကီးဆရာအား ရက္စ္ပက္ ထားျခင္းအမႈငွာ ျပဳေနဆဲ၊ ျပဳလတၱံ႕၊ ျပဳၿမဲျပဳေနဦးမွာပါ ခင္ဗ်ား..”
“အိမ္း…အႏို႔ေနာက္ တပည္႕ႀကီးငဲ့…အသင္က အသင္၏ နံရိုးကိုယ္ပြားဟု ထင္ေနစိမ့္ေသာငွာမွာ လည္း အကယ္တန္တိက အသင္၏ နံရိုးမဟုတ္ေခ်။ မာတုဂါမတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေခ်၏။ အသင္၏ ၀ိနာဘာ၀ မေကာင္းဆိုး၀ါးသာျဖစ္ေခ်၏။ တပည္႕ႀကီးသတိျပဳ ဆင္ျခင္ေလာ့”
“သ…သ.ခင္ႀကီးဆရာခင္ဗ်ား…..ဆရာသခင္၏ မဟာဂရုဏာေတာ္ကို တပည္႕ႀကီး သိပင္သိေသာ္ ျငားလည္း ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး၏ ဆဌမနံရိုးဟူသည္႕ ထိုအရာသည္ အသူတရာနက္သည္႕ ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးပင္ ျဖစ္ပါအံ့..တပည္႕ႀကီးခုန္ခ်ဖို႔ အသင့္ပိုင္းျဖတ္ထား ေၾကာင္းပါ ဆရာသခင္ႀကီးငဲ့.”
“အိမ္း …အိမ္းေလ…..အႏို႔ျဖင့္ ခက္ေတာ့ ေနေခ်ကၿပီ..သည္လိုျဖင့္လည္း ေမာင္ဟာ ဒစ္ပလိုေမစီကို မသိေရာ့သလားကြယ္…ေမာင္ရဲ႕ နံရိုးကို ေမာင္ ေခၚေခၚသြားသြားလုုပ္ခ်င့္ေနသည္က ဟုတ္၏။ သို႔ျဖင့္ ဘဇာေၾကာင့္ ငတို႔အား မိတ္လက္ မဖြဲ႔မျပဳ ေပလ်ာလကန္ျပဳမူထားအံ့နည္း ေမာင္ ..ဂ်ဲတလန္းမန္း မဟုတ္တံုသေလာ…ငတို႔ကို ေသာက္ဂရုမစိုက္တာမ်ားလားကြဲ႔..”
“အလို သခင္ဆရာ….အႏွီလိုစိတ္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး၌ စိုးစဥ္းမွ် မရွိပါေလ.။ ဧကန္အမွန္စကားကို ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ဆိုပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး၏ ဆဌမ အာရံုေလးမွာ ဖူးသစ္စ ရစ္ကယ္ ပ်ိဳမ်စ္ႏုနယ္မို႔…ေတာႀကီးမ်က္မည္း လူသူေလးပါး..အရပ္သို႔..ရင္းႏွီးေပ်ာ္၀င္ျခင္းငွာ မစြမ္းသာေသးသည္မို႔..ရွက္ႏွလုံုးထံုးရယ္ေၾကာင့္…မ်က္မုန္းေလး ဖံုးမသြားရေအာင္ရယ္..ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ႀကံေဆာင္ေနရျခင္းေၾကာင့္ပါလင့္ ..သခင္ဆရာႀကီးခင္ဗ်ား…”
“ဟိန္း ဟိန္း .ေနာ္ တပည္႕ႀကီးငဲ့..ေမာင့္ကို ဆိုဆံုးမရသည္မွာကား …သာလိကာ ခါးပိုက္ပိုက္သကဲ့ သို႔ျဖစ္ကေခ်ၿပီ…သည္ေတာ့ျဖင့္လည္း ငါ ဆရာသခင္ မေျပာမၿပီးမတီးမျမည္ဆိုသကဲ့သို႔..ေျပာမွၿပီး တီးမွျမည္ေတာ့မည္ဆိုေတာ့လည္း ေျပာရေခ်ေတာ့မည္ပါ့…..သည္လိုကြဲ႔ ..သဟာျဖင့္လည္း ေမာင္ဟာ ငါဆရာသခင္ရဲ႕ ပိုင္နက္နယ္ေျမမွာ….သနားခိုလံႈေနရသူ ဟုတ္ေခ်စ…”
“မွန္ပါ့.သခင္ဆရာ..”
“ဟိန္း .သုိ႔ျဖင့္ဆို…သည္ေန႔ကစ၍ ေမာင္ဟာ ကိုယ္လက္ေလးပါး လႈပ္ရွားျခင္းအမႈအစံုကို ဆရာ့ဆီ ရီပို႔ မွန္မွန္တင္ေလေတာ့ေမာင္…ကဲ..”
“အို.သခင္ဆရာႀကီးငဲ့…ဘဇာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ သည္႕ကေေလာက္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးအား ၀န္ႀကီးပိေခ် အံ့နည္း …ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး အလုပ္၀တ္ မေက်ပြန္အံ့ ရွိ၏ေလာ သခင္ဆရာ..”
“မရွိေခ်….”
“ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ၀ိရိယ အားနည္းျခင္းေကာ ရွိေခ်၏ေလာ သခင္ဆရာ…”
“မရွိေခ်..”
“ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ခိုကပ္ပ်င္းရိျခင္းငွာမ်ား ေတြ႔၏ေခ်ေလာ သခင္ဆရာ….”
“မရွိေခ်ကြယ္…”
“အႏို႔ျဖင့္ သခင္ဆရာရယ္…အာဟင့္..ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး၏ လိုက္ဖ္ဒီမိုကေရစီကို သခင္ဆရာ ဘဇာေၾကာင့္ ပိတ္ပင္အံ့ရာနည္း ခင္ဗ်ာ.”
“အို..ဒါကေတာ့ …ငါက အထက္အရာရွိကိုးကြယ့္..”
xxxxxxxxxx
ဒံုသရမ္….ဒံုသရမ္….ဒံုသရမ္…။ သို႔ကလိုျဖင့္…ဇာတ္ကေတာ့
အနာႀကီး နာေခ်ကၿပီ ကြယ္တို႔ရယ္….။
xxxxxxxx
xxxxxx
“သခင္ဆရာခင္ဗ်ား…..ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ရံုးေတာ္ကို ေရာက္ပါေလၿပီ…”
“အိမ္း..”
“သခင္ဆရာခင္ဗ်ား သည္ေန႔ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး လီဗိုင္း ဖိုက္အို၀မ္းဖဲၿပဲေလးနဲ႔…ေအာစတား တစ္ပတ္ႏြမ္းအနီေလး စီးၿပီးေတာ့သကာလ ရွပ္အျဖဴက်ဲေလး ၀တ္ဆင္လာမိေၾကာင္းပါ..”
“သင့္၏ေလ…”
“ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရဲ႕ သံုးဆင့္ခ်ိဳင့္မွာ….ေအာက္ဆံုးအံက ထမင္း ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴကို သိပ္ၿပီး ထည္႕လာပါ၏။ ဒုတိယအဆင့္မွာကား..ငါးရွဥ္႔လတ္လတ္ေသြးစို႔စို႔ကို ပဲဆီ အိအိေလးနဲ႔ ခ်က္ၿပီး ရွမ္း နံနံကေလးအုပ္ခါ..ထားပါ၏။ အေပၚဆံုး အံမွာက သရက္ကင္း ေမႊးေမႊးေလး ကို ဓါးကေလးနဲ႔ ပါးပါး ႏႊာၿပီး ဒညင္းသီးဆားရည္စိမ္ကေလးလည္း သခင္ဆရာအတြက္ပါ..အပိုအမ်ား ထည္႕လာၿပီး သည္ႏွင့္ အျပင္ ဆီကေလးႏွင့္ ေလွာ္ေထာင္း ေထာင္းထားတဲ့ ၾကက္သြန္ျဖဴ ငရုတ္သီး ငါးပိေထာင္းကေလးပါ ထည္႕လာခဲ့ေၾကာင္းရယ္ပါ သခင္ဆရာႀကီးငဲ့….”
“ရွလြတ္..ေကာင္းေပစြ၏ တကား တပည္႕ႀကီးငဲ့…”
“အႏွီျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး အလုပ္စတင္ လုပ္ေခ်ေတာ့အံ့ သခင္ဆရာ…”
“သင့္စြကြယ္…..”
xxxxxx
ေခ်ာက္…ေခ်ာက္….ဂေလာက္….ဂေလာက္…ေထာက္ ေထာက္….
ကၽြႏ္ုပ္အလုပ္စတင္လုပ္ေနပါေခ်ကၿပီ။
“သခင္ဆရာ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး သည္ေဆာင္းပါးကေလးကိုျဖင့္ ရုပ္၏ ခ်ဥ္းကပ္ျခင္းက အလ်ဥ္းမေတြး မေရးဘဲ နာမ္၏ ခ်ဥ္းကပ္ျခင္းနဲ႔..အားထုတ္ၾကည္႕ခ်င္ပါ၏..ခြင့္ျပဳပါ၏ေလာ.”
“ရုပ္ကိုေတာ့ သိသိသာသာ မလြတ္ေစနဲ႔ကြယ္….”

ေလာက၌ ဆရာျဖစ္ျခင္းသည္မွာလည္း သည္လို အစြမ္းအစေတာ့ ရွိတန္ရာျခင္းကို ကၽြႏ္ုပ္ေစ့ငု သေဘာေပါက္မိျခင္းပါေပ။ ဟုတ္၏။ ကၽြႏ္ုပ္၏ သခင္ဆရာမွာ အလုပ္ဌာေန၌ကား လြန္စြာမွ ဂ်ီးနီးယပ္စ္ျဖစ္ပါေပ၏။ ……
“ကလင္…..ကလင္…..ကလင္..”
“သခင္ဆရာ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ဖုန္းထကိုင္ေခ်အံ့”
“အိမ္း…”
အနည္းငယ္မ်က္ေစာင္းထိုးၿပီးသကာလ ခြင့္ျပဳေခ်၏။
ေခ်ာက္ .ေခ်ာက္.ေခ်ာက္…..
ကၽြႏ္ုပ္အလုပ္ျပန္လုပ္ေခ်၏။
“သခင္ဆရာ..ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး သၾကားလံုး တစ္လံုးခြာစားေနၿပီ ပလပ္ ပလပ္…”
“ဟိန္း….”
မင္းသားႀကီး ဟယ္ရီဆင္ဖို႔ဒ္က ကိတ္ဘလန္ခ်က္ကို ေစြၾကည္႕သလို ၾကည္႕ေခ်၏။
“သခင္ဆရာ..ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး…အျပင္ခဏထြက္ၿပီး ခ်ီးေပါက္မလို႔….”
“ဘာ………”
“ဒီ…ဒီလိုပါ သခင္ဆရာ….ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမနက္က ပဲပုပ္၊ စူးပုပ္ဟင္းခ်ိဳနဲ႔…ဒညင္းသီးဆားရည္စိမ္ သံုးေတာင္ေတာ္မူလာပါတယ္။ သဟာေၾကာင့္ ေလမ်ိဳးအေပါင္းထိုးေအာင့္လို႔..အျပင္ကို လြန္စြာထြက္သက္ခ်င္ေတာ္မူေနပါေခ်ကၿပီ.ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရဲ႕ဇီ၀ ဓာတ္ေငြ႔ကိုသာ အဲကြန္းအခန္းတြင္းထဲ ထုတ္လႊတ္ေခ်က အားလံုးဒုကၡေတြ႔ေခ်မည္ မဟုတ္တံုေလာ့…အႏို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး …မ်ိဳး…”
“နင့္ေမကလႊား……သြားေဟ့ သြားစမ္း ျပန္မလာခဲ့နဲ႔ေတာ့…”
xxxxxxxxx
ဒံုသရမ္…ဒံုသရမ္….ဒံုသရမ္..
ပတ္ ပတ္ ပတ္ တိန္ တိန္ တိန္….
1 .8 . 2012 ဗုဒၵဟူး နံနက္1 . 36 နာရီ
………………
(မွတ္ခ်က္။ ။ ဒံုသရမ္ …..ဟူဘိသည္႕ဂစ္တာတီးလံုးမွာ စာေရးဆရာဇင္မိုင္၏ ဒီညလည္း ပြဲရွိေသးသည္ စာအုပ္မွ ယူငယ္သံုးထားပါ၏)

About marblecommet

marblecommet marblecommet has written 57 post in this Website..

မိုးဦးေလဦး ေရာက္လာၿပီ... ေလေတြက ခါးလိုက္တာ.... ငါ့မွာသာ....တိမ္ေတြကို စီးၿပီး ေမာပန္းေနရ.....