ဒီရက္ပိုင္း ေဟာင္ေကာင္ရာသီဥတုကလည္း မိုးကေလးတစိုစိုဆိုေတာ့ အားကစားသမားမ်ားအၾကိဳက္ေပါ့ခင္ဗ်ာ ။ ဦးေက်ာက္ခဲလည္း ဇိမ္ကေလးနဲ႕ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ငယ္ဘဝကို လြမ္းမိပါရဲ့ ။ အပင္ပန္းဆုံးနဲ႕ အေပ်ာ္ဆုံးအခ်ိန္ကို ေျပာပါဆိုရင္ေတာ့ ဘူမိေက်ာင္းေတာ္သားဘဝပါပဲ ။ ေက်ာင္းျပီးလို႕ ကိုယ့္ဘဝနဲ႕ကိုယ္ နိမ့္တံု ျမင့္တံု အေျခအေနစံုကို ျဖတ္သန္းေနၾကေပမယ့္ ေက်ာင္းေနဘက္ခ်င္း အဆက္အသြယ္မျပတ္သလို ေမတၱာလည္း မပ်က္ၾကပါဘူး ။ ငယ္ႏုစဥ္က လက္သီးထိုးေဖာ္ ရန္ဘက္ေတြလည္း အခုအသက္အရြယ္ေရာက္ေတာ့ လည္ပင္းဖက္လို႕ ကာရာအိုေကေရာက္ကုန္တဲ့ ေမာင္ေတြခ်ည္းပဲ ။ သမီး သား ဇနီးမယားနဲ႕ လင့္ဝတၱရားေက်ပြန္ၾကသူေတြဆိုေတာ့ အုံးစားလို႕ ေခါင္းေမြးေျပာင္တဲ့ေကာင္ကေျပာင္ ၊ ဆံျဖဴသြားက်ိဳးျဖစ္တဲ့ေကာင္ကျဖစ္ နဂိုရည္ပ်က္ယြင္းလို႕ ငယ္႐ုပ္ေလး မေပၚတေပၚေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကပါျပီ ။ ထို႕အတူ ဦးေက်ာက္ခဲတို႕ရဲ့ ငယ္ဆရာေတြလည္း အနတၱ အစိုးမရလို႕ ဇရာရဲ့အလိုေတာ္အတိုင္း အေတာ္ေလး အိုမင္းရင့္ေရာ္လို႕ အခ်ိဳ႕မ်ား အနိစၥေရာက္ ဘဝေျပာင္းကုန္ၾကျပီခင္ဗ်…။

 

သည္ေန႕ေခတ္မယ္ ဆရာနဲ႕ ေက်ာင္းသား ဘယ္လိုဆက္ဆံေရးေတြ ရွိမယ္လို႕ မခန္႕မွန္းတတ္ေပမည့္ ဦးေက်ာက္ခဲတို႕ေခတ္ကေတာ့ ဆရာဆိုတာ ဖခင္လို ဦးၾကီး ဦးေလးလို အကိုၾကီးလို ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဆက္ဆံေရးရွိပါတယ္ ။ ဦးေက်ာက္ခဲတို႕ ဘူမိေဗဒ႒ာနမွာ က်ဴရွင္ဆိုတာ အဲသည့္ေခတ္က ထူးေထြသည့္အံ့ရာပါပဲ ။ စာနားမလည္ရင္ အတန္းလြတ္သြားရင္ ဆရာကို ေတာင္းပန္ျပီး ျပန္သင္ခိုင္းတာခင္ဗ် ။ ဆရာနဲ႕ ေက်ာင္းသားကလည္း အတန္းျပီးရင္ ကန္တင္းန္မွာ လဘက္ရည္ဆိုင္ အတူထိုင္ အာလူးေပး ၊ ေနေစာင္းရင္ လွည္းတန္းတို႕ လိုင္းေပါက္တို႕က ဆိုင္ေတြကို ခ်ီတက္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ ။ သည္ေတာ့လည္း တျခားေမဂ်ာက ဆရာ တပည့္ထက္စာရင္ ဘူမိက ပိုျပီးစည္းလုံးၾကတယ္ေပါ့ ။ လူ႕ဘဝကို ဘတ္စ္ကားနဲ႕ ႏိႈင္းရရင္ ဆရာေတြက ကားမွတ္တိုင္ေတြေပါ့ဗ်ာ ။

 

အဲသည့္ မွတ္တိုင္မ်ားစြာထဲက “ဆရာေ႒း” ဆိုတဲ့ ခင္မင္ႏွစ္လိုဘြယ္ မွတ္တိုင္ေဟာင္းၾကီးအေၾကာင္း ေဖာက္သည္ခ်ပါရေစခင္ဗ် …
ဦးေက်ာက္ခဲ စတုတၳႏွစ္ေရာက္ေတာ့ မိန္းထဲမွာ ႒ာနဆိုင္ရာဝန္ထမ္းကေန သင္ၾကားေရးဘက္ ေျပာင္းလာတဲ့ ဆရာေ႒းနဲ႕ စျပီးဆံုရတာပါပဲ ။ အဲသည့္အခ်ိန္က အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ ဆရာေ႒းဟာ ေက်ာင္းဆရာ႐ုပ္ မေပါက္ဘူးခင္ဗ် ။ နဂိုပါးတဲ့ဆံပင္က စုတ္ဖြား ၊ အဝတ္အစားကလည္း ႏြမ္း ၊ လူကလည္း ကပိုကရို ၊ ကြမ္းကလည္း တပ်စ္ပ်စ္ဆိုေတာ့ ဓာတ္ခြဲခန္းက ႐ိုး႐ိုးသာမန္ ဝန္ထမ္းလိုလို ဘာလိုလိုေပါ့ ။ အဲ … ကန္တင္းန္မွာ အတူထိုင္မွ ေတာ္ကီကလည္း အေတာ္လန္းသလို ၊ စာသင္ေတာ့လည္း လုပ္ငန္းခြင္ အေတြ႕အၾကံု အေတာ္စံုခဲ့သူမို႕ မွတ္သားနာယူဖြယ္ အျပည့္နဲ႕ပါ ။

 

ဆရာ့အေပၚမွာ ေထြေထြထူးထူးေတာ့ စိတ္ထဲမထားမိ ၊ ႏြမ္းပါးရွာတဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္လို႕ပဲ မွတ္ထားမိပါတယ္ ။ ေနာက္ျပီး ဆရာတပည့္ဆက္ဆံေရးမွာ ေနာက္ေၾကာင္း ေရွ႕ေၾကာင္း အေႏွာင္အဖြဲ႕ေတြ မရွိၾကတာမို႕ ေထြေထြထူးထူးေတြ မေမးျဖစ္ၾကပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ခြက္လွည့္ၾကတယ္ေပါ့ ။ ဒါေပသည့္ သူလည္းေခသူမဟုတ္တာကို သိပ္မၾကာခင္ ၾကဳံရပါတယ္ ။ အဲသည့္ေန႕က ေသာၾကာ ၊ အတန္းျပီး လက္ေတြ႕ခန္းျပီးေတာ့ ဆရာတပည့္ေတြ လွည္းတန္းက “စိန္ေတာင္ၾကီး စားေသာက္ဆိုင္” ကို ခ်ီတက္ၾကတာေပါ့ ။ လွည္းတန္းေစ်းေရွ႕ကေန အျဖတ္ ျဗုန္းကနဲ ကားထဲက မမၾကီးတစ္ေယာက္ထြက္လာျပီး ဆရာေ႒းလက္ကို ဖမ္းဆြဲလိုက္တယ္ခင္ဗ် ။ ျပီးေတာ့ ခြၽဲခြၽဲႏြဲ႕ႏြဲ႕အသံနဲ႕ “အမေလး ကိုေ႒းရယ္ ၊ ဖရိုဖရဲနဲ႕ ဘယ္လိုပံုေပါက္ေနတာလဲ… မနဲ ႐ုပ္ျပန္ဖမ္းယူရတယ္” ဆိုျပီး စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕ပါေတာ့တယ္ ။ ဆရာေ႒းကေတာ့ အလိုက္အထိုက္ ျပန္ေျပာေနေပမည့္ ေမာင္ေက်ာက္ခဲတို႕ကေတာ့ မ်က္လုံးေတြကိုျပဴးလို႕… ။
မျပဴး ခံႏိုင္႐ိုးလား… ဆရာေ႒းကို လူပံုလယ္ လက္ဆြဲျပီး ရင္းရင္းႏွီးႏွီး စကားေျပာေနသူက ႏိုင္ငံေက်ာ္ အဆိုေတာ္မမၾကီးေလ … ။ ဆရာ့ကို ဂလုရင္း အစ္ေအာက္စပ္စုျပန္ေတာ့ အင္းမလုပ္ အဲမလုပ္ တကၠသိုလ္တက္ဘက္ သူငယ္ခ်င္းပါလို႕ ခပ္ေပါ့ေပါ့ပဲေျဖပါတယ္ ။

 

“ဝါဆိုဝါေခါင္ ေရေဖာင္ေဖာင္” ၊ မိုးေတြေစြတဲ့ တညေနေစာင္းေပါ့ဗ်ာ … ဆရာေ႒းလည္း ႒ာနကထုတ္ေပးတဲ့ ဝန္ထမ္းဆန္ထုပ္ရယ္ ထီးရယ္နဲ႕ ဗ်ာမ်ားေနတုန္း ၊ အလ်င္းသင့္တဲ့ ေမာင္ေက်ာက္ကပဲ “လာ ဆရာ ၊ က်ေနာ္ ကားပါတယ္ ၊ အိမ္ျပန္ လိုက္ပို႕ေပးမယ္” လို႕ ဖိတ္မ႑ကျပဳ ဝိသၾကံုလုပ္ရတာေပါ့ ။ ဆရာလည္း မိုးေကာင္းကင္ကိုၾကည့္ျပီး မျငင္းႏိုင္ေတာ့တာမို႕ “ကိုင္း… ဒါဆိုလည္း ေက်းဇူးကြာ” ဆိုျပီး လူကုံထံ ရပ္ကြက္တခုကို ေမာင္းခိုင္းတယ္ခင္ဗ် ။ ဒီအထိေတာ့ ဇာတ္လမ္းမရွိေသး ၊ ျခံေရွ႕ေရာက္လို႕ အုတ္တိုင္မွာ ကပ္ထားတဲ့ နာမည္တစ္ခုကိုေတြ႕မွ ဇာတ္လမ္းစတာပါ ။ ဟိုစပ္စပ္ သည္စပ္စပ္ ႏိုင္ငံေရးစာေတြဖတ္ျပီး စာအုပ္ထဲမွာေတြ႕ဖူးတဲ့ ဖဆပလေခတ္က အထင္ကရ အရာရွိၾကီးတစ္ဦးရဲ့ နာမည္ပါ ။ ျခံေစာင့္က တံခါးဖြင့္ေပးလို႕ ေမာင္းဝင္လာရင္း ကားဂိုေထာင္ေရွ႕မွာ ကားရပ္လိုက္ေတာ့ “ကဲ ေမာင္ေက်ာက္… ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ၊ ဆရာ့ ဘိ ကို လိုက္လည္ပါဦး ။ ေရွ႕က အိမ္ၾကီးေတာ့ မဟုတ္ ၊ ဒီကားဂိုေထာင္ေနာက္က တဲကြ… ဟား ဟား” လို႕ ကြမ္းေသြးေထြးရင္း ဖိတ္ပါတယ္ ။

 

အဲဒါနဲ႕ ေမာင္ေက်ာက္ခဲလည္း ဆန္အိတ္ထမ္း ၊ ဆရာက ထီးမိုးျပီး ဂိုေထာင္ေနာက္က သံုးပင္ ႏွစ္ခန္း သြပ္မိုးထရံကာ ေျခတံရွည္တဲနန္းဆီကို ခ်ီတက္ၾကတာေပါ့ ။ အဲသည့္ေန႕က စလို႕ ေနာက္ပိုင္း မၾကာခဏ ဆရာေ႒းရဲ့ဗိမၼာန္ကို ေခ်ာင္းေပါက္ေတာ့တာပါပဲ ။ ဆရာ့ တဲနန္းကေလးက အျမင္သာစုတ္တာ ၊ အေတာ္သာယာတယ္ဗ် … တဲေနာက္မွာ ေရအျမဲစီးတဲ့ ႐ိုးကေလးလည္းရွိေတာ့ ေရကပ်ဥ္ဘက္ထြက္ျပီး ေဆးေပါ့လိပ္ေလးဖြာလိုက္ ဂလုလိုက္ အျမည္းကေလးဝါးလိုက္နဲ႕ အေတာ္ျငိမ္းခ်မ္းတယ္ ။ ဆရာ့မွာ သား ၂-ေယာက္ရွိျပီး ၊ အိမ္သူသက္ထား ဆရာကေတာ္ကလည္း တိုင္းရင္းသူ ေက်ာင္းဆရာမ ၊ ညပိုင္း မိုးခ်ဳပ္မွ အိမ္ျပန္ေရာက္တတ္တာဆိုေတာ့ အံကိုက္ေပါ့ ။

 

ေနာက္ပိုင္း ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးလာေတာ့ ဆရာေ႒း ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းကို သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္ ။ ဆရာဟာ အေရွ႕ တိုက္ခံအိမ္ၾကီးက အရာရွိၾကီးရဲ့ အငယ္ဆုံးသားပါ ။ သူတို႕ေခတ္က ထိတ္ထိတ္ၾကဲ လူကံုထံအသိုင္းအဝိုင္းဝင္မို႕ တကၠသိုလ္တက္ေတာ့လည္း ကိုယ္ပိုင္ ဆီဒင္ကားနဲ႕ ေခါင္းေလာင္းေဘာင္းဘီ နဲ႕ ၊ ေက်ာင္းသူေတြၾကား ေရပန္းစားတဲ့ “ကိုကိုေမာင္ေတာ္ေတာ္ဆိုး” ေပါ့ခင္ဗ်ာ ။ အႏွီ သူေ႒းသား လူ႕ေဘာ္ေၾကာ့ ဆရာေ႒း ၊ ကံေကာင္းခ်င္လို႕လား ကံဆိုးခ်င္လို႕လားေတာ့မသိ ဘူမိေက်ာင္းေတာ္သား ျဖစ္ေရာခင္ဗ် ။ ေက်ာင္းျပီးေတာ့ အကိုေတြ အမေတြရွိရာ ႏိုင္ငံျခားကို လိုက္မသြားခင္ အပ်င္းေျပ သတၱဳတြင္းဝန္ၾကီး႒ာနမွာ ဝင္အလုပ္လုပ္လိုက္တာ ျမန္မာျပည္အႏွံ႕လည္းေရာက္ ၊ ေျမာက္ဖ်ားက တိုင္းရင္းသူ ေက်ာင္းဆရာမေလးနဲ႕လည္း အိမ္ေထာင္က်ပါေလေရာဗ်ာ ။ ဆရာ့မိသားစုက အမ်ိဳးဂုဏ္ပ်က္ပါတယ္ဆိုျပီး ဝိုင္းက်ဥ္ထားလိုက္ၾကတာ ဆရာ့အေမ အသည္းအသန္ျဖစ္ခ်ိန္ သားအငယ္ဆုံးေလးကို ေတြ႕ခ်င္ပါတယ္ဆိုမွ အိမ္ေပၚျပန္ေရာက္ပါတယ္ ။

 

ဆရာ့အိမ္ ဝင္ထြက္ရင္း ျမင္သေလာက္ သတိထားမိတာ ဆရာ့အေဖ ဗ်ဴရိုကရက္ အရာရွိေဟာင္းၾကီးက တကယ္မလြယ္ဘူး ခင္ဗ် ၊ “ဘို” စိတ္ေပါက္ေနေသာ ျမန္မာၾကီးလို႕ ေျပာရမယ္ထင္ပါရဲ့ ။ မနက္ ျခံထဲလမ္းဆင္းေလွ်ာက္ ၊ အိမ္ေနရင္း ၊ အျပင္ထြက္ ၊ ပြဲလမ္းသဘင္ ၊ အစရွိတာေတြအတြက္ စတိုင္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ဝတ္စံုသီးသန္႕စီစဥ္ေပးရယံုတင္မက ၊ ရာသီဥတုအေပၚ မူတည္ျပီးလည္း သင့္ေလ်ာ္ရာအဝတ္ စီစဥ္ေပးရေသးတယ္ဆိုေတာ့ အစားအေသာက္ဆို စဥ္းစားဖို႕ေတာင္ မဝံ႕ဘူး ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ဆရာေ႒း ရယ္သြမ္းေသြးျပီးေျပာတတ္တာက “မာမီက ဒယ္ဒီ အႏုနည္းနဲ႕ ႏွိပ္စက္လို႕ ေသတာ” တဲ့ေလ… ။ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ ဆရာေ႒းရဲ့ မာမီဆုံးျပီး သူတို႕အိမ္က အိမ္ေထာင္ထိန္း အေဒၚၾကီးနဲ႕ သူ႕ခင္ပြန္း ဒ႐ိုင္ဘာ အဖိုးၾကီးပါ ေရွ႕ဆင့္ ေနာက္ဆင့္ ဆုံးသြားၾကတာမို႕ အကုန္လုံး ဝဋ္ကြၽတ္ကုန္ၾကတယ္ဆိုရင္ ပိုျပီးမ်ား မွန္ေလမလားမသိ ။

 

“မာမီနဲ႕ ေဒၚၾကီးတို႕လင္မယား ဆုံးျပီးေတာ့ ငါလည္း ပ်ားတုတ္တာပဲ ေမာင္ေက်ာက္ေရ ။ အိမ္ေဖာ္ေတြကလည္း မျမဲ ၊ ဒယ္ဒီကလည္း စိတ္တိုင္းမက်လို႕ ျပသနာရွာ ၊ ငါ့မွာ ေခါင္းကို ေနာက္ေနေရာ ။ ေနာက္ဆုံး အခုအိမ္ေပၚတင္ထားတဲ့ မဝင္းေရာက္လာမွ နားေအးေတာ့တယ္ ။ အဲ … မဝင္းနဲ႕ အသားက်သြားေတာ့ ငါ့သားေတြက ေသာင္းက်န္းတယ္ သူ ေကာင္းေကာင္းအိပ္မရဘူး ၊ ငါ့မိန္းမကိုလည္း ႐ိုင္းတယ္ ၊ ၾကည့္မရဘူးဆိုျပီး အေရွ႕တိုက္ေပၚကေန ဂိုေထာင္ထဲ ေမာင္းခ်တာကြ ။ ကိုယ့္အိုးကိုယ့္အိမ္ သက္သက္ခြဲေနမယ္ဆိုေတာ့လည္း မျဖစ္ျပန္ဘူး ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဒယ္ဒီကလည္း အသက္ၾကီးျပီ ၊ သားရင္း သမီးရင္းတစ္ေယာက္ အနားမွာလိုသလို ၊ ျခံက အေမြဆိုင္မို႕ အကိုအမေတြက ငါ့ကို ခြဲမေနေစခ်င္ဘူး ။ ငါကလည္း ခပ္ရြတ္ရြတ္ဆိုေတာ့ တဲထိုးျပီး ေနလိုက္တယ္ ေအးေရာ… ။ ငါ့ႏွယ္… ဒယ္ဒီ့အႏြံတာခံတဲ့ မဝင္းလိုမိန္းမမ်ိဳးကို ယူခဲ့လိုက္ရ အေကာင္းသား… ဟား ဟား” … ဆရာေ႒းလည္း လက္က်န္ကိုေမာ့ ေဆးေပါ့လိပ္ကို ဖြာထုတ္လိုက္ရင္း စကားလက္စသတ္လိုက္ပါတယ္ ။ အင္း … မဝင္းကလည္း အသက္ ၃၀-ဝန္းက်င္ တစ္ခုလပ္ လုံးၾကီးေပါက္လွ ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္… အေတာ္ ရြတ္တဲ့ ကိုယ့္ဆရာနဲ႕ေတာ့… ။

 

သည္လိုေနရင္းနဲ႕ တခုေသာေန႕လည္ခင္းမွာ ဆရာေ႒း ဖုန္းဆက္လာပါတယ္ ၊ အေရးေပၚ ကားအကူအညီ ေတာင္းတာပါ (ဆရာ့ အေဖက အျမဲ ကားေသာ့ သိမ္းထားပါတယ္) ။ ေမာင္ေက်ာက္ ျခံေရွ႕ကိုေရာက္သြားေတာ့ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႕ ဆရာေ႒းရယ္ မ်က္ရည္စေတြနဲ႕ မဝင္းရယ္ အဝတ္အိတ္ရယ္နဲ႕ ခင္ဗ် ။ ျပီးေတာ့ ဆင္မလိုက္ အေဝးေျပးကြင္းကို ေမာင္းခိုင္းတာမို႕ ၊ လူလည္း ျပဴးျပဴးျပာျပာျဖစ္သြားပါတယ္ ။ အဲဒါနဲ႕ ေလသံေဖ်ာ့ျပီး ဆရာ့မွာလည္း အိမ္ေထာင္နဲ႕ သားႏွစ္ေယာက္လည္းရွိတာမို႕ ျပန္စဥ္းစားပါဦးဆိုေတာ့ ဆဲပါေလေရာဗ်ာ ။ “ခြီး … ငါမဟုတ္ဘူးကြ ၊ ေမာင္းသာေမာင္း ျပီးရင္ ရွင္းျပမယ္” တဲ့…

 

မဝင္းကို မုန္႕ဖိုးေစ်းသံုးေပး ၊ အေဝးေျပးကားေပၚတင္ ၊ ကားထြက္သြားမွ သက္ျပင္းခ်ျပီး ဇာတ္စံုခင္းပါေတာ့တယ္ ။ ဟုတ္ကဲ့ … မဝင္းနဲ႕ ႏွစ္ပါးသြားကတာ ဆရာေ႒းမဟုတ္ဘဲ သူ႕ဒယ္ဒီ အသက္ရွစ္ဆယ္နားနီးၾကီးပါခင္ဗ် ။ ဆရာေ႒း အိမ္မၾကီးေပၚသြားတိုင္း မသကၤာရာကေန သူ႕သားအငယ္ေကာင္က “ဘိုးဘိုးၾကီး မဝင္းကို အာဘြားေပးတယ္” လို႕ သက္ေသခံတာေၾကာင့္ ၊ အေမြကိစၥ ဇာတ္႐ႈပ္မွာစိုးလို႕ တက္သုတ္႐ိုက္ ပါတ္ၾကမ္းတိုက္လိုက္ရတာတဲ့ခင္ဗ် ။ ဆရာေ႒းလည္း ဇာတ္စံုခင္းျပီးေတာ့ မ်က္ႏွာၾကီးနီ သက္ျပင္းသက္မခ်ျပီး “ေတာက္… ငါ အခုမွ သေဘာေပါက္တယ္ ၊ ဒယ္ဒီက ဒီအကြက္ဖန္မလို႕ ငါ့ကို အိမ္မၾကီးေပၚက ေမာင္းခ်တာကိုးကြ…။ အေတာ္မလြယ္တဲ့ အဘိုးၾကီး… သားအရင္းေတာင္ မေထာက္ညွာဘူး” ။ ေမာင္ေက်ာက္ခဲလည္း ရယ္ခ်င္ ပက္က်ိကေန “ဖြဲတစ္ဆုပ္ မ ႏိုင္သည့္ခြန္အားရွိရင္ တဏွာဆိုတာ ရွိေသးတယ္” ဆိုတဲ့အေၾကာင္း မ်က္ျမင္ၾကံုလိုက္ရပါေတာ့တယ္ခင္ဗ်ား… ။

 

 

 

 

 

စာႂကြင္း ဇာတ္လမ္းဆက္…

.
အဘိုးၾကီး ေန႕လည္ခင္း တေရးအိပ္ေနတုန္း မဝင္းကို အတင္းျပန္ပို႕တာခင္ဗ် ။ ဘိုးေတာ္ အိပ္ရာကႏိုးလာေတာ့ “အဝင္းေရ… အဝင္း” ဆိုျပီး ေအာ္ေနလို႕ “မဝင္း လင္ေနာက္လိုက္သြားျပီ” ဆိုျပီး ပါေတာပိတ္လိုက္တာ မရဘူး ။ “ေမာင္ေ႒း… မင္းလက္ခ်က္ ငါသိတယ္ ၊ အခုျပန္ေခၚေပး ” ဆိုျပီး ငိုလိုက္တာ ၊ ဖ်ားေတာင္ယူတယ္ ။ ဒီပံုဆို ဘိုးေတာ္ အသက္တိုေတာ့မွာပဲဆိုျပီး မဝင္းကိုျပန္ေခၚ ၊ အေမြပံုပစၥည္းေတြနဲ႕ ဘာမွမဆိုင္ ေတာင္းခြင့္မရွိေၾကာင္း ေရွ႕ေနနဲ႕ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ျပီး ” အဝင္းကေလးကို ဘိုးေတာ္လက္ ျပန္အပ္လိုက္ရပါေၾကာင္း ” ။ ဘိုးေတာ္ဆုံးေတာ့ အဝင္းလည္း ဟိုေခတ္က ၅-သိန္းေလာက္ ခိုင္သြားသတဲ့… :k:

ဦးေက်ာက္ခဲ

About ဦးေက်ာက္ခဲ

ဦး ေက်ာက္ခဲ has written 55 post in this Website..