ဒီအခ်ိန္ဆို ေပသီး ဒီျခံၾကီးေနာက္နား အျမဲ ရစ္သီရစ္သီလုပ္တတ္သည္…။

တျခားေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္…။

ဒီလိုအခ်ိန္ဆိုလွ်င္ ဒီျခံက ျခံၾကီးရွင္မိသားစုက ႏွပ္ေကာ္ဖီဆိုလား…ေသာက္တတ္ေသာေၾကာင့္ ထိုနွပ္ေကာ္ဖီအနံ႔ကိ ေပသီးၾကိဳက္သျဖင့္.. ဒီလိုမနက္ေစာေစာအခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ ေကာ္ဖီနံ႔ရႈဖို႔ ေပသီးဒီျခံၾကီးေနာက္ အျမဲေရာက္သည္။  ထိုအနံ႔ဘယ္ေလာက္ေမႊးေၾကာင္း အျမဲေျပာလြန္းသျဖင့္ လမ္းထိပ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ စားပြဲထိုးလုပ္ေနေသာ ေပသီးသူငယ္ခ်င္း ေမာင္ထိန္က သူတို႔ဆိုင္တြင္ လာေသာက္သြားေသာ ကာစတန္မာတစ္ေယာက္ရဲ႔ ေကာ္ဖီအက်န္ကို ေပသီးေသာက္ဖို႔ ခ်န္ထားေသာေၾကာင့္ ေကာ္ဖီဆိုသည္ကို တစ္ခါ ေသာက္ခဲ့ဖူးသည္…။ ဒါေပမယ့္… ထို 3 in 1 ဆိုေသာေကာ္ဖီသည္ ေပသီးၾကိဳက္ေသာ ေကာ္ဖီနံ႔မဟုတ္..။ အရသာကလဲ ေပသီးေကာ္ဖီေလာက္ ေကာင္းမည္မဟုတ္။ ထိုေၾကာင့္ ေမာင္ထိန္တိုက္ေသာေကာ္ဖီကို ေပသီးမၾကိဳက္…။

ေပသီးၾကိဳက္တတ္တဲ့အနံ႔ေတြကလဲ ထူးဆန္းသည္…။ တျခားသူေတြေျပာတဲ့ ျပင္သစ္ေရေမႊးဆိုလား၊ ခ်ာလီဆိုလား… ဒီလိုအနံ႔မ်ိဳးေတြ..ေပသီး မၾကိဳက္။ ပန္းေတြဆီကရတဲ့အနံ႔ေတြလဲ ေပသီးမၾကိဳက္တတ္။

ေပသီးၾကိဳက္တဲ့အန႔ံေတြဆိုတာ.. မိုးရြာျပီးကာစတြင္ ရတတ္သည့္ ေျမသင္းနံ႔ျဖစ္သည္…။ အိမ္ေဘးက အပ်ိဳၾကီး မမူ လက္သည္းေဆးဆိုးျပီး ျပန္ဖ်က္လွ်င္ရတတ္သည့္ လက္သည္းဖ်က္ေဆးနံ႔ကိုလဲ ေပသီးၾကိဳက္သည္။ ႏွပ္ေကာ္ဖီနံ႔ကေတာ့ ေပသီးအၾကိဳက္ဆံုး အန႔ံ…။

ေပသီးတြင္ ေမာင္ႏွမ သံုးေယာက္ရွိသည္။ ေပသီးက အလတ္။ အေမ့ကိုေတာ့ ေပသီး ေသခ်ာမသိ…၊ အေမ့ပံုရိပ္ကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ၀ါးတားတားသာ….။ အေဖေျပာတဲ့စကားအရေတာ့ ေပသီး ၃ႏွစ္သားကတည္းက အေမက ေပသီးတို႔ ေမာင္ႏွမေတြကို ထားျပီး လင္ေနာက္လိုက္သြားသည္တဲ့…။ အေဖစေျပာစဥ္က ေပသီးအသက္ ၅ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္မို႔ ထို လင္ ဆိုသည္မွာ ဘာၾကီးမို႔ ေပသီးတို႔ကိုပါ ထားခဲ့ရသလဲလို႔ ေပသီး စဥ္းစားဖူးခဲ့သည္။ အခု ေပသီး ၁၂ႏွစ္သားအရြယ္ျဖစ္လာေတာ့ လင္ဆိုေသာ အသံုးအႏႈန္းကို ေပသီး သိေနခဲ့ျပီ…။ သို႔ေသာ္… အေမ့အေၾကာင္းကို ေပသီးမစဥ္းစားျဖစ္ေအာင္ ေနသည္။ ေပသီးသူငယ္ခ်င္းေတြ သူတို႔အေမေတြနဲ႔ ေျပာဆိုရီေမာေနတာျမင္လွ်င္ ေပသီး မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္သည္။ သားေရ ဆိုေသာ သူငယ္ခ်င္းအေမမ်ား၏ ေခၚသံၾကားလွ်င္ သူ႔ကိုု ေခၚတာမဟုတ္မွန္း သိေနေသာေၾကာင့္ ေပသီး တစ္ဖက္လွည့္၍ အံတင္းတင္းၾကိတ္ကာ မ်က္ရည္မက်ေအာင္ ေတာင့္ခံတတ္သည္။

တခါတေလေတာ့လဲ အေမ့ကို ေပသီးစိတ္နာမိသည္..။ ေပသီးတို႔နား အၾကာၾကီးမေနႏိုင္ပါဘဲ ဘာလို႔ ေပသီးတို့ကို အေမေမြးခဲ့သနည္း…..။

ဒီေမးခြန္းကို ေတြးမိတိုင္း ေပသီး ဥာဏ္မမွီ…။

အေမမရွိေတာ့ ေပသီးတို႔ ေမာင္ႏွမေတြ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္ရသည္။ ေပသီး အထက္က အစ္မ မိမိုးကို အစ္မအသက္(၁၀)ႏွစ္အရြယ္ကတည္းက ျမိဳ႔တြင္ အိမ္ေဖာ္လုပ္ရန္ဟုဆိုကာ.. အေဖက ၀ဖိုင့္ဖိုင့္အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ထည့္ေပးလိုက္သည္….။ အစ္မက လုိက္မသြားခ်င္လို႔ အေဖ့ကို ငိုယိုေတာင္းပန္ေသာ္လဲ အေဖက အစ္မ၏အငိုမ်က္ႏွာထက္ အေဒၚၾကီး ထိုးထည့္ေပးသည့္ လက္ထဲကပိုက္ဆံတစ္ထပ္ကိုသာ ပိုအာရံုေရာက္ေနခဲ့တာ ေပသီးမွတ္မိသည္….။

မိမိုးကို ဟိုအေဒၚၾကီးနဲ႔ ထည့္ေပးလိုက္ေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္သည္ ေပသီးတို႔၏ သက္ကယ္မိုး အိမ္ေခါင္မိုးေလးအား မိုးေရမယိုေအာင္ ျပန္မိုးခ်င္ေသာေၾကာင့္ဟု အေဖေျပာခဲ့ေသာ္လည္း အေဖ့လက္ထဲက ပိုက္ဆံတစ္ထပ္သာ လံုးပါးပါးခဲ့သည္..၊ ေပသီးတို႔ အိမ္ေလး မိုးယိုဆဲ…။

အစ္မ မရွိေတာ့ ဘိုေတာက္ေလးကို ထိန္းရန္ တာ၀န္သည္ ေပသီးပုခံုးေပၚ ေရာက္လာခဲ့သည္….။ တခါတေလ ေပသီး မိမိုးကို တ, ျပီး ငိုေတာ့ အေဖက စိတ္မေကာင္းသည့္မ်က္ႏွာျဖင့္ အရက္ခ်ည္း ဖိေသာက္ေနတတ္ခဲ့သည္…။ တခါတေလလဲ ေပသီးကို တိတ္တိတ္ေနရန္ ဆူပူေအာ္ေငါက္တတ္သည္။

ရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေက်ာင္း၀တ္စံုအျဖဴအစိမ္းေလးေတြ ၀တ္ျပီး ေက်ာင္းသြားတာ ျမင္လွ်င္ေတာ့ ေပသီး အားက်စိတ္တစ္ဖက္ သိမ္ငယ္စိတ္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေငးေမာတတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ေလ.. ေက်ာင္းေဘးက ေပသီး  ျဖတ္သြားရလွ်င္လဲ ဆရာတုိင္ေပးေသာ စာကို တညီတညြတ္တည္း လိုက္ရြတ္ေနေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား၏အသံကို ျငိမ္ျပီး နားေထာင္တတ္သည္။ ေက်ာင္းတက္ခ်င္တယ္လို႔ အေဖ့ကို ပူဆာလွ်င္လဲ မရမယ့္အတူတူ အေဖရိုက္တာခံျပီး ေပသီး မေျပာေတာ့…။

ေက်ာင္းသည္ ေပသီးႏွင့္ အလွမ္းေ၀းဆဲ….

ပိုက္ဆံေတြကိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္တန္ဆိုသည္ကို ေပသီးသိသည္..။ ဘယ္ေလာက္တန္နွင့္ ဘယ္ေလာက္တန္ေပါင္းလွ်င္ ဘယ္ေလာက္ဆိုတာေလာက္ေတာ့ ေပသီးသိထားသည္…။ မသိထားလွ်င္လည္း ေပသီး ခံရမည္ေပါ့…။ ဘိုေတာက္ေလးကို အိပ္ေပ်ာ္သြားေအာင္ သိပ္ျပီးလွ်င္ေပသီး တာ၀န္ျပီးျပီ။ ထိုေနာက္ပိုင္းအခ်ိန္တြင္လမ္းတကာလည္၍ဆာလာအိတ္တစ္လံုးျဖင့္ ေရသန္႔ဗူးေတြ ပလပ္စတစ္ဗူးခြံေတြ ေကာက္ျပီး ဟိုဘက္ ႏွစ္လမ္းေက်ာ္က မူတားဆိုင္မွာ သြားသြင္းသည္…။ ဒါမွလဲ ေပသီးအတြက္ ပိုက္ဆံေလးဘာေလး ထြက္လာတတ္သည္…။ စိုစိုေျပေျပရွိေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ေတာ့ ဘိုေတာက္ေလးအတြက္ မုန္႔ေလး၀ယ္ျပီး အိမ္ျပန္လာေနက်…။

ခုတေလာေတာ့ ေပသီး အူစိုေနသည္။ အူစိုဆို ေပသီးႏွင့္ ပလပ္စတစ္အျပိဳင္ေကာက္သည့္ ႏွစ္အိမ္ေက်ာ္က တိုးေ၀ဆိုသည့္ေကာင္ ခုရက္ပိုင္းမွာ ပလပ္စတစ္မေကာက္ဘဲ ေနရာေကာင္းေကာင္းတစ္ခုခုတြင္ ေခြေနတတ္သည္ကိုး…။ ေမာင္ထိန္ကေတာ့ ဒါ ေကာ္ရွဴထားတာဟု ေျပာသည္…။ ေကာ္ရွဴတယ္ဆိုတာလဲ အနံ႔ေမႊးလို႔ ရွဳတာျဖစ္မွာေပါ့လို႔ ေပသီး ေတြးသည္..။ ဒါေၾကာင့္ ေကာ္ရႈေသာ တိုးေ၀ကိုၾကံဳလွ်င္ၾကံဳသလို ေပသီးလိုက္ေခ်ာင္းဖူးသည္…။

တိုးေ၀က ေပသီးနွင့္ ရြယ္တူဆိုေပမယ့္ ဒီအပိုင္းမွာေတာ့ ဂ်င္ျဖစ္ေနျပီ..။ တိုးေ၀တို႔က ေကာ္အစံုရႈသည္။ ပိုက္ဆက္ေကာ္၊ သစ္သားကပ္ေကာ္၊ တာယာဖာေကာ္… ရလွ်င္ရသည့္ေကာ္ ရွဳသည္။ လြယ္လြယ္ရတတ္သည့္ ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္ထဲ ေကာ္လက္ညွိုဳးတစ္ေကာ္စာေလာက္ထည့္ျပီး ေရနည္းနည္းထည့္ကာ အိတ္ေဖာင္းေအာင္လုပ္၍လဲ ေလကုန္ေအာင္ ရွဴတတ္ၾကသည္။

အေစာပိုင္းေတာ့ တိုးေ၀တစ္ေယာက္ တက္ၾကြေနသေလာက္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေခ်ာင္တစ္ခုခုတြင္  ေခြေနခ်ိန္မ်ားလာတာ၊ ေလလံုးကြဲေအာင္ေတာင္ စကားမေျပာနုိင္ေတာ့တာေတြ ေပသီးျမင္ေတာ့ ေကာ္ရွဴတာ မေကာင္းလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ျပီး ေပသီး ေကာ္နားမကပ္ျဖစ္ေတာ့..။ တိုးေ၀တို႔ ပလပ္စတစ္ေကာက္သည့္ဘက္တြင္ အားနည္းလာေတာ့ ေပသီးပိုေကာက္ျဖစ္လာသည္…။

ဒီေန႔လဲ ေပသီး ျမိဳးျမိဳးျမက္ျမက္ေလး ရသည္…။ ဒီေန႔ မူတားဘာေတြ စိတ္ေကာင္း၀င္ေနသည္ မသိ..။ ေပသီးကို ပိုက္ဆံပိုပိုသာသာေလး ေပးလိုက္သည္..။

ဘိုေတာက္ေလးစားဖို႔ ေပါင္မုန္႔တစ္ထုပ္ႏွင့္ အေဖ့အတြက္ အျမည္း ငါးမုန္႔ေၾကာ္တစ္ထုပ္၀ယ္၍ ေပသီး ေျမာက္ၾကြေျမာက္ၾကြႏွင့္ အိမ္ျပန္လာသည္။ ဘိုေတာက္ေလး ဒီမုန္႔ေတြျမင္လွ်င္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေပ်ာ္လိမ့္မလဲ…။ ေနာက္ျပီး အေဖမသိေအာင္ ေပသီးလုပ္ထားသည့္ ၀ါးက်ည္ေတာက္စုဗူးေလးထဲလဲ ပိုက္ဆံထပ္ထည့္လို႔ရျပီ…။ ဒီေလာက္ပိုက္ဆံကိုသာ ေန႔တိုင္းထည့္ႏုိင္မည္ဆုိလွ်င္ ေပသီးရဲ႔ စုဗူးေလး ေနာက္တစ္ပတ္ဆို ျပည့္ျပီ…။ စုဗူးေလး ျပည့္သြားလွ်င္ေတာ့ ေပသီးေက်ာင္းတက္လို႔ ရနိုင္ေကာင္းရဲ႕….။

အေပ်ာ္ေတြနဲ႔ ေပသီး အိမ္ကို ခုန္ေပါက္ျပန္လာသည္…။ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့…

:

:

:

:

:

အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့…

ေပသီးအိမ္ေရွ႔မွာ ပါဂ်ရိုးကားသစ္ၾကီးတစ္စီးရပ္ထားသည္။ အိမ္ေရွ႕ကျပင္က ဖိနပ္ခၽြတ္ေနရာတြင္လဲ ဖိနပ္ ေလးငါးရံေလာက္ ရွိမည္..။ အိမ္တြင္ ဧည့္သည္ေတြ ေရာက္ေနျပီ..

ေပသီး ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္လာသည္။ လွမ္းလက္စ ေျခလွမ္းေတြ ေလးလာသည္..။

ေပသီး အိမ္ကို ျပန္ရေကာင္းမလား၊ ဧည့္သည္ေတြ ျပန္သြားမွပဲ ျပန္လာရမလား..ေပသီး စိတ္ရႈပ္လာသည္။

ထိုစဥ္ဘိုေတာက္ေလးက ေပသီးကိုလွမ္းျမင္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ေလးဘက္ေထာက္ေလးျဖင့္ အိမ္ေရွ႕ထြက္လာေနျပီ…။ အိမ္ထဲမွ အေဖနွင့္ဧည့္သည္မ်ားကလဲ ဘိုေတာက္ေလးရဲ႕အျပဳအမူေၾကာင့္ ေပသီးကို လွမ္းျမင္သြားျပီ.. ။ မထူးေတာ့…

အိမ္ေပၚကို တက္ဖို႔ ေပသီးျပင္လိုက္ကတည္းက အေဖက မင္းျပန္မလာရင္ေတာင္ ငါလိုက္ရွာေတာ့မလို႔ကြ ဟု ေျပာေတာ့ ေပသီး မ်က္ရည္ စ ၀ိုင္းလာျပီ…။ ငါလည္း မိမိုးလို အေနအထားကို ေရာက္လာျပီကိုးလို႔ ေပသီး စ ေတြးမိလာေတာ့ မ်က္ရည္တို႔ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်လာသည္။

ငါ ဘိုေတာက္ေလးကို ခြဲရေတာ့မယ္….

“ အေဖ… သား လိုက္မသြားခ်င္ဘူး…”

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေပမယ့္ ေပသီး အေဖ့ကို ေျပာၾကည့္သည္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက အေဖ့လက္ထဲေရာက္သြားမွန္းမသိတဲ့ ပိုက္ဆံတစ္ထပ္က ေပသီးအသံကို ပိုတိုးေဖ်ာ့သြားေစသည္…။

အေဖရယ္….

သားလိမ္လိမ္မာမာေနပါ့မယ္….။ သားအရြယ္ေရာက္လာရင္ အေဖ့ကို ရွာေဖြေကၽြးေမြးမွာေပါ့..၊ အေဖအခုရထားတဲ့ လက္ထဲက ပိုက္ဆံေတြထက္လဲ ပိုမ်ားေအာင္ သားရွာေပးပါ့မယ္…။ အခုေလာေလာဆယ္ အေဖအသံုးလိုရင္လဲေလ.. သားခိုးစုထားတဲ့ စုဗူးေလး အေဖ့ကို ေပးမွာပါ…။ ဒီလူေတြကို သားမၾကိဳက္ဘူး၊

အေဖေတြ႔လား..၊ သူတို႔သားကို စားေတာ့၀ါးေတာ့မလို ၾကည့္ေနၾကတာ….။ သား မလိုက္သြားခ်င္ဘူး အေဖ…။ သားကို သူတို႔ ခိုင္းစားၾကေတာ့မွာ….

သားဘိုေတာက္ေလးကို မခြဲခ်င္ဘူး…

သား အေဖနဲ႔လဲ မခြဲခ်င္ဘူး…။ သား ေတာင္းပန္ပါတယ္ အေဖရယ္…။

စကားလံုးေတြ အားလံုးက ေပသီးလည္မ်ိဳ၀တြင္ တစ္ဆို႔ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္… ။

ေမာင္ထိန္႔ကို ေပသီးႏႈတ္ဆက္လို႔ ရႏုိင္ေသးလား…။ တိုးေ၀တို႔အဖဲြ႔ကိုလဲ ေကာ္ဆက္မရႈဖို႔ ေျပာခဲ့ခ်င္ေသးသည္….။

စိတ္က ဒီလိုေတြသာ ျဖစ္ေနေပမယ့္.. ေပသီး အသံုးလိုမယ္ထင္တာေလးေတြႏွင့္ အ၀တ္အစားနည္းနည္းပါးပါးကို ၾကြတ္ၾကြတ္အိတ္တစ္လံုးထဲ ေပသီးေကာက္ထည့္ေနမိသည္…။

သားမွ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ဘဲ အေဖရယ္….။ အားမတန္ေတာ့လဲ မာန္ေလွ်ာ့ရေတာ့မွာေပါ့…။

၀ယ္လာေသာေပါင္မုန္႔ေလးႏွင့္ ငါးမုန္႔ေၾကာ္ထုတ္ေလးကို ဘိုေတာက္ေလးလက္ထဲ ထည့္ျပီး ေပသီး လူစိမ္းေတြေခၚရာ သူတို႔ကားေပၚတက္လိုက္သြားေတာ့သည္…။ ဘုိေတာက္ေလးကေတာ့ ဘာမွ မသိ….။ လက္ထဲက စားစရာေတြကို ကိုင္၍ ေပ်ာ္ရႊင္ရီေမာေနသည္….။

ေပသီးလိုက္ပါသြားေသာ ကားၾကီးကေတာ့ အေဖ့အိမ္ေလးႏွင့္ တျဖည္းျဖည္း ေ၀းေ၀းသြားလိုက္တာ…….

ေပသီး… အေဖ့အိမ္ေလးဆီ ျပန္လာဖို႔မွ.. အခြင့္အေရး ရွိပါဦးေတာ့မလားးးးး… ဆုိတာကေတာ့….

 

 

ေကာင္းကင္ျပာ

 

 

Kaung Kin Pyar

About Kaung Kin Pyar

Kaung Kin Pyar has written 49 post in this Website..