ကျွန်တော်နဲ ့ ချစ်ခြင်းကို ယှဉ် ပြိုင်မလား….

ဘဝ ဆိုတာ အပြိးအစီးရေးထားပြီး သား… စာအုပ်တစ်အုပ်တဲ ့ ။

ဒါပေမယ့်…တစ်နေ့ကို တစ်မျက်နှာ ပဲ.. ဖတ်ခွင့် ရှိတယ်တဲ ့ ။

ဆိုးလိုက်တာနော်…။

တကယ်ဆို… ရှေ ့တစ်မျက်နှာလောက်..ကြို ဖတ်ခွင့်ရှိရင်.. ဘယ်လောက် ကောင်းလိုက်မလဲ… ။

ကြို သိထားတော့…. အခြေအနေဆိုးတွေ..လာမယ့်အချိန်မှာ…မလာအောင် တားဆီးပြုပြင်လို ့ရမှာပေါ့ ။

ထားပါတော့လေ..။

ကြို ဖတ်ခွင့် မရရင်တောင်…. ပြီးခဲ့တဲ ့ စာမျက်နှာတွေက်ို ပြန်လည် ပြင်ဆင်ခွင့်လေးများ….ရရင်…တော်သေးတယ် ။

အခုတော့…………..

အော်…. အခုတော့…။

ကိုယ် ့အမှားရဲ ့ ဒဏ်ကို ကိုယ် ပဲ..ခံရ မှာပါ ။

အခု ကျွန်တော့်လိုမျိုးပေါ့…။

မှားခဲ့တုန်းကတော့..မှားနေလို ့… မှားနေမှန်းမသိ ။

( အမှားတချို ့ကလည်း… တပ်မက်ချင်စရာကောင်းလောက်အောင်… ချိုမြိန်နေတာကိုး…။ )

တခါတရံ…. အမှားကို အမှားမှန်း သိပြီးချိန်မှာ…. ဘာနဲ ့မှ မတုူတဲ ့… ဆုံးရှုံးမှုတွေကြောင့်….

နောင်တ ကြိးကြီးက..ရနေပြီလေ..။

နောင်တတွေက်ု…ကျွန်တော်..မုန်းတယ် ။

အခု ကျွန်တော့်လက်ထဲမှာ..ကိုင်ထားတဲ ့..စာရွက်ဖြူဖြူလေးဟာ…. အများ တစ်ခု ရဲ ့ ရဒ်တွေကိုရေးထားတာ…။

အမှတ်တမဲ ့ကြည့်ရင်တော့ သာမန် စာရွက်ဖြူလေးတစ်ရွက်ပါပဲ.။ သေချာ ကြည့်ရင် မြင်ရမှာက……………….

………………………………………………………………………….

နေပါဦး..။

ကျွန်တော်…. အခု အိမ်ပြန်ရဦးမှာလား…။

ဒီလို ရလဒ်မျိုးကို ပိုင်ဆိုင် လိုက်ရပြီ..ဆိုတဲ ့ လူငယ်တစ်ယောက်ဟာ….

အိမ် ပြန်ခွင့် ရှိသေးလား ။

ကျွန်တော့် လက်ထဲမှာ..ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ် ကိုင် ထားတဲ ့….

စာရွက်ကလေးကို ဖြန် ့ပြီး… ထပ် ..ကြည့်မိပြန်တယ် ။

မည်းနက်နေတဲ ့ စာကြောင်းတွေက …ကျွန်တော့်ကို…တစ္ဆေတစ်ကောင်… အစွယ်တွေ ထုတ်ပြနေသလိုပဲ..။ ။

ဖြစ်နိုင်ရင်………………

လွန်ခဲ့တဲ ့…… ခြောက်လ..ကျော်ကျော်လောက်က….. ည တစ်ညကို ပြန်သွားပြီး..အစ က..ပြန် စ ချင်တယ်..။

အဲဒီ ..ည ကသာ…. ကျွန်တော်…. အရက်တွေ မသောက်ခဲ့ရင်….

အဲဒီ ည ကသာ… အပျော်ကြူးတဲ ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ ့ အတူ…ရှိမနေခဲ့ရင်…..

အဲဒီ ည ကသာ… မိစ္ဆာ ဆန်တဲ ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ ့ရင်ခွင်မှာ… မအိပ်ခဲ့ရင်…..

အခု ကျွန်တော် ကိုင်ထားတဲ ့… စာရွက်ဟာ….

ကျွန်တော့်လက် ထဲ.ရောက်မလာပါဘူး ။

(တကယ်ဆို …. အဲဒီ ညက… ကျွန်တော်…ဟာ..ကျွန်တော် ချစ်တဲ ့…သီတာ ့ဘေးမှာ….

ဖြူစင်စွာ…ပြီးတော့ ငြိမ်သက်စွာ..ရှိနေခဲ့ရမှာ..)

_________________________________________________

ကျွန်တော့် ဘဝမှာ…………..

ငြိမ်းချမ်းစွာ..သာခဲ့ဖူးတဲ ့ လမင်းလေး တစ်စင်းရှိခဲ့တယ်..လို ့ ကျွန်တော်..ပြောရင်..ခင်ဗျားတို ့ သိလိုက်ရမှာက….

အဲဒီ လမင်းလေးဟာ… ကျွန်တော်ချစ်သူ … သီတာ..ဆိုတာပါပဲ..။

ကျွန်တော်နဲ ့..သီတာ ဟာ….

အင်မတန်…. ရိုးသားဖြူစင်စွာ…ချစ်မြတ်နိုးခဲ့ကြတာပါ ။

ချစ်သူ သက်တမ်း..တစ်နှစ်ပြည့်တဲ ့ နေ ့..ကျမှ… သီတာ ့လက်ကလေးကို ကျွန်တော်..ကိုင်ခဲ့တယ် ။

တစ်နှစ်နဲ ့ ခြောက်လ ကြာမှ…..သီတာ ့ပါးကလေးကို…ကျွန်တော် နမ်းခဲ့တယ် ။

အဲဒီနောက်မှာလည်း..သီတာနဲ ့ကျွန်တော် ဟာ..တစ်ယောက်ရဲ ့ပါးကလေးကို တစ်ယောက်က နမ်းရှိုက် ရုံးထက်…

ဘာမှ ….မပိုခဲ့ကြပါဘူး ။

ကျွန်တော်တို ့နှစ်ယောက် အတွက်တော့…...အချစ်ဆိုတာ……

ဘာအရောင်တွေမှ…မပါဝင်တဲ ့.. ပန်းချီကား ဖြူဖြူလေး တစ်ချပ် ပါ…။

အဲဒီ အဖြူရောင်လေးကို….. တခြား ညစ်နွမ်းတဲ ့အရောင်တွေ….. စွန်းထင်း သွားမှာကိုလည်း..နှစ်ယောက်လုံးက..မလိုလားခဲ့ကြပါဘူ း။

ကျွန်တော်..သီတာ့ကို အရမ်းးးးးးးးးးးးးးးး…. ချစ်ပါတယ် ။

သီတာ ကလည်း..ကျွန်တော့် ကို ချစ်တာပါပဲ..။

ကျွန်တော်တို ့ဟာ… အနာဂတ်ကို အခမ်းနားဆုံး စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ဖူးတဲ ့ချစ်သူတွေပါ ။

ဒါပေမယ့် အခုတော့…………….

ကျွန်တော်တို ့ရဲ ့..အိပ်မက်တွေ…. ပျောက်ဆုံးသွားတော့မယ်… ထင်တယ်..။

( မဖြစ်သင့်တာတွေ ဖြစ်လာပြီးတဲ ့အခါ…… ဖြစ်သင့်တာက ဟိုလိုမျိုးပဲ..ဆိုပြီး…. နောင်တတွေ… ရတတ်တာ…..

လူတွေရဲ ့သဘာဝပဲ.လား..မသိဘူးနော် ။ )

____________________________________________

ကျွန်တေ်..အိမ်ပြန်လာခဲ့ပါတယ် ။

ခွေယိုင် လဲ..ကျ…. ချင်နေတဲ ့…..ခြေထောက်တွေကို အနိုင်နိုင် အားတင်းရင်း………..

ကျွန်တော့်ရဲ ့ အိမ် အပြန်လမ်းဟာ….. ခက်ခဲ..ကြမ်းတမ်း….

ကျွန်တော်ဟာ……ဘယ်သူမှ မကြိုက်တဲ ့လေသံ နဲ ့..ကိုယ် ့ကို ကိုယ် ..လူမိုက်လို ့…. အော်ဟစ် စွပ်စွဲ လိုက်တယ် ။

အိမ်ကလေးဆီရောက်တော့…..

မှောင်နေပြီ ။

အိမ်တွေတိုင်းကို…နာမည် ကိုယ်စီ တပ်ရမယ်..ဆိုရင်…

ကျွန်တော် နေတဲ ့အိမ်ကလေးရဲ ့နာမည်ဟာ….

အထီးကျန်ဂေဟာ…. ပဲ..ဖြစ်မှာပါ ။

ကျွန်တော့်ရဲ ့အထီးကျန် ဂေဟာလေး..တခါတရံ စိုပြေသွားစေဖိူု ့…

သီတာ က စွမ်းဆောင် ပေးနေကျပါ ။

သီတာ ရောက်လာတဲ ့နေ ့တွေ..ဆို…..

အထီးကျန်ဂေဟာလေး…..ဟာ..လန်းဆန်းပြည့်စုံ လို ့…

သီတာ့ရဲ ့ဂစ်တာသံ…နဲ ့.( ကျွန်တော် က ယောက်ကျာ်းတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး.ဂစ်တာ မတီးတတ် )

ကျွန်တော်..အော်ဆိုတဲ ့သီချင်းသံတွေနဲ ့….စည်ကား သိုက်မြိုက်လို ့…..။

အခုတော့……………………

ဒီ အိမ်ကို သီတာ …လာချင်ပါ့ဦးမလား..။

သီတာက လာချင်ရင်တောင်…ကျွန်တော်က ခေါ် ရက် ပါရဲ ့လား….

AIDS..ဆိုတဲ ့ရောဂါဟာ…..

ကျွန်တော့်ကို… ဆိုးဆိုးဝါးဝါး..ခြောက်လှန် ့နေပါပြီ ။

အထုူးသဖြင့်…………….

မိမရှိ / ဖ မရှိ ….. ဆွေမျိုး ကင်းနေတဲ ့တစ်ကောင်ကြွက်..ကျွန်တော်….ဟာ…ဒီရောဂါကြောင့်…

ပိုပြီး..အထီးကျန်..ဆန်သွားပါပြီ။

(…သီတာ….. ရယ်…။ သီတာလေးကရော…. ကျွန်တော့်ကို စွန့်လွှတ်လိုက်မှာလား..)

_________________________________________________________

” မောင်….. … မျက်နှာ က ညှီုးနေလိုက်တာ….။ ဘာဖြစ် လို ့လဲ..ဟင်…”

ကျွန်တော့် သီတာ့ကို စကားတွေ အများကြီး..ပြောချင်ပါတယ် ။

ဒါပေမယ့်…. ကျွန်တော်…ဘာစကားမှ..ပြောမထွက်ဘူး ။

………………………………..

ကျွန်တော်.. အိတ်ကပ်ထဲက….. စာရွက်ဖြူလေးကိုပဲ…..

ထုတ်ပေးလိုက်မိတယ်…။

သီတာက …. စာရွက်ကို ယုူပြီး.. အသေအချာ….. ဖတ်ကြည့်တယ် ။

” ဟင်……ဒါဆို……ဒါဆို….မောင့်မှာ…. မောင့်မှာ….”

သီတာက… ကျွန်တော့်နားမှာ ကပ်ထိုင်နေရာကနေ…..

တဖြည်းဖြည်း..ခွါ သွားတယ် ။

ကျွန်တော့်ကိုလည်း….ရွံရှာ စက်ဆုပ် စရာ.. သတ္တဝါတစ်ကောင်ကို… ကြည့်သလိုမျိုး.ကြည့်တယ် ။

အဲဒီ…သီတာ ့အကြည့်ကို….

ကျွန်တော်…ကြောက်လိုက်တာ….။

အဲဒီနေ ့က…မိုးတွေ ..ရွာနေတယ် ။

မိုး သံ လေး သံတွေကြားမှာ….

သီတာ ပြောလိုက်တဲ ့စကားတစ်ခွန်း..က….

ကျွန်တော့်နားထဲမှာ….. မိုးကြိုး ပစ်ချလိုက်သလို……..ပါပဲ..။

( အဲဒီ…. စကားကိုပဲ.. နားထဲမှာ…အထပ်ထပ် ကြားယောင်ရင်း….

ကြားယောင်မိတိုင်းလည်း…. အထပ်ထပ်..ကြေကွဲ ဆို ့နင့် ..ရင်း…….

ခေါင်း ငိုက် စိုက်ချ…./ ပြန်ခဲ့ရတယ် ။ )

_______________________________________

” ရှင် …ကျွန်မ ဆီကို…နောက် မလာပါနဲ ့တော့…”

” ရှင် …ကျွန်မ ဆီကို…နောက် မလာပါနဲ ့တော့…”

” ရှင် …ကျွန်မ ဆီကို…နောက် မလာပါနဲ ့တော့…”

ဘုရား…ဘုရား……။ သီတာရေ…. မင်း ငါ့ကု် ဒီ စကားမျိုး….ပြောရက်ခဲ့တယ်နော်….။

ဒါနဲ ့…. နေပါဦး…။ ကျွန်တော်ကရော….ဒီလိုစကားမျိုးကိုပဲ… မျှော်လင့်ထားတာ ပဲ..မဟုတ်လား။

ညသန်းခေါင် ဆိုပေမယ့်……….ကျွန်တော်… အိပ်လို ့မပျော်ပါဘူး။

သီတာ့ စကားကို ပြန်ပြန် ကြားပြီး…. အိပ်မပျော် ပဲ..အိပ်မက်ဆိုးတွေ..မက်နေခဲ့တယ် ။

ထူးဆန်းတယ်.။ တော်တော် ထူးဆန်းတယ် ။ အချစ်ဆိုတာ….. တော်တော် ထူးဆန်းလိုက်တာ…။

ဟင့်အင်း….။

ကျွန်တော်..အချစ်ရဲ ့ ဆန်းကြယ်မှုကို အံ့ဩ နေတာ မဟုတ်ဘူး ။

အချစ်ရဲ ့မာယာများမှုကို..မယုံကြည်နိုင်တာပါ ။

သိပ် ချစ်ခဲ့တယ်..ဆိုတဲ ့အဖြစ်တွေဟာ…. ဆောင်းရာသီမှာ..မက်တဲ ့အိပ်မက်လိုပါပဲ…။

လေထုထဲက မီးခိုးငွေ ့တွေလိုပါပဲ..။

ကျွန်တော့်ကို…

သိပ်ချစ်ပါတယ်…ဆိုတဲ ့..သီတာ….

ကျွန်တော်.လည်း…… ရောဂါသည်ကြိ်ီးဖြစ်ရော….

ကျွန်တော့်ကို ချစ်တဲ ့အချစ်တွေက..ဘယ်ရောက်သွားသလဲ….။

အချစ်ဆိုတာ…..

နည်းနည်းမှ..ယုံကြည်လို ့မရတဲ ့အရာပါလား…။

င်္ဒီရောဂါက်ု ရပြီ ဆိုကတည်းက……

သီတာ့ ဆီက..ဒီ စကားမျိုး/ ဒီလို ဥပေက္ခာမျိုးပဲ…..ရလိ်မ့်မယ်…ဆိုတာ..တွေးထားပေမယ့်….

သိပ်ချစ်ခဲ့တဲ ့အဖြစ်တွေကြောင့်…./ သံယောဇဉ် တွေကြောင့်….

ခွင့်လွတ်နားလည်ပေးမှာပါ…လို ့.လည်း..မျှော်လင့်ချက် သေးသေးလေး..ထားမိတယ် ။

အခုတော့……………………..

မျှော်မှန်းထားပြီးသား စကား..ဆိုပေမယ့်… နားထဲမှာ….

ဗုံးကွဲ သွားသလိုပါပဲ.။

မကြားချင်ဘူး ။

သီတာက ငါ့က်ု ခွင့်လွတ် နားလည် ပါတယ်..လို ့ပြောတာနေမှာပါ ။

ငါ..နားကြားလွဲတာ ဖြစ်မှာပါ ။

ငါ..ကို မမုန်းပါနဲ ့သီတာ..။

ငါ့ကို..နားလည်ပါ ။

ငါ့ကို…………… နားလည် ပေးပါ..သီတာရာ…။

___________

ည သန်းခေါင်ဟာ…. ကျွန်တော့်ပါးက..မျက်ရည်တွေကို…..ဘယ်သူမှ မတွေ့ ့အောင်…..

မှောင်..ပေးထားတယ် ။

ဒါပေမယ့်…..

ကျွန်တော်….. ဆက် မငိုတော့ပါဘူး ။

ကိုယ် ့အပြစ်နဲ ့ကိုပဲ..လေ….။

AIDS ဆိုတဲ ့… ရောဂါ ရနေပြီ.ဖြစ်တဲ ့လူကို……

ဘယ်လို မိန်းမ က……. ဆက် လက်တွဲ ချင်မှာလဲ…။

မိန်းမ တစ်ယောက်ရဲ ့အချစ်ဆိုတဲ ့… အကြောင်းပြချက်ဟာ….

AIDS ရောဂါက်ို…. မျှဝေ ခံစားပြီး…. လက်တွဲ ထားဖို ့အထိတော့…

အင်အားမပြင်းထန်ပါဘူးလေ..။

( ဒါပေမယ့် ………………………………….

သီတာ့နေရာမှာ…….

ကျွန်တော်သာ…ဆိုရင်…….တော့………………….)

________________________________________________________________________________

လေးစားစွာဖြင့်

အလင်းဆက်

___________________________________________________________

18 နှစ် သားကရေးထားတဲ ့.. ဘယ်တော့မှ..ဆိုတဲ ့ ဝတ္ထုတိုလေးမှာ….

ကျွန်တော်.. ( ဆရာမ ဝင့်ပြုံးမြင့်စကားနဲ ့ပြောရရင် …) အသည်းကွဲသွားပါတယ် ။

ယုတ္တိ…မရှိတဲ ့ အချက် တစ်ခုကို….

မမအိတုန်က… ဆွဲထုတ် ပြသွားလို ့ပါ ။

အခု…AIDS ဇာတ်လမ်း.လေး တစ်ပုဒ်ကို… ထပ်ရေးလိုက်ပါပြီ..။

အားပေး.ဝေဖန်…ပေးကြပါဦး ။

___________________________________________________