သားကို ပြန်လည်ပြောပြဖြစ်တဲ့ အကြောင်းများမှ (ကျွန်မနှင့် အင်တာဗျူးအတွေ့အကြုံ)

Mandalay Gazette ချစ်သူများရှင့်၊

ကျွန်မရဲ့ ဒီ POST လေးမှာတော့ သားကိုပြန်ပြောပြဖြစ်တာလေးတွေကို ပြန်လည် မျှဝေပါရစေ။

သားကို ပြန်လည်ပြောပြဖြစ်တဲ့ အကြောင်းများမှ (ကျွန်မနှင့် အင်တာဗျူးများ)

ယခုနောက်ပိုင်းတွင် company တွေ အတော်များများရင်ဆိုင်နေရသည့် လူရှာရခက်ခဲသည့် ပြသာနာအတိုင်း ကျွန်မတို့ company လည်း မကြာခဏ လူခေါ်ရပါသည်။ ကျွန်မ အင်တာဗျူး လုပ်ရတာကို အတော်လေး စိတ်ညစ်မိခဲ့ပါသည်။ အဓိကကတော့ ကျွန်မရဲ့ ပုံမှန်အလုပ်တွေကို ဘေးဖယ်ထားပြီး ထိုအင်တာဗျူး အတွက် အချိန်ပေးနေရလို့ပါ။

အဲဒီတော့ အင်တာဗျူးရင်လည်း ကျွန်မစိတ်သိပ်မရှည်မိပါ။ ကိုယ်မေးချင်တာ၊ ကိုယ်သိချင်တာ၊ ကိုယ်လိုချင်တဲ့ အရည်အချင်းနဲ့ အနီးစပ်ဆုံး ဖြစ်နိုင်၊ မနိုင်ကိုသာ ကျွန်မအဓိကထားပြီး ကျန်တာတွေကို သိပ်ပြီး အချိန်မပေးမိပါ။ ပြီးတော့ အတော်ဆိုးခဲ့တဲ့ ကျွန်မပါပဲနော်။ ကျွန်မဘာလုပ်မိသေးလဲဆိုတော့ – လာဖြေတဲ့အထဲမှာ ထောင့်မကျိုးတဲ့ ပုံစံလေးတွေ ပါရင်လည်း နည်းနည်းလေး ပိုပြီးဖိမေးဖြစ်သေးတယ်ရှင့်။

အခုရောတဲ့?? ကျွန်မနည်းနည်း ပြောင်းလဲသွားပြီရှင့်။

အင်တာဗျူး လုပ်ရတာလေးကို အရင်ကထက် စိတ်ကျေနပ်မှု ဖြစ်လာပါတယ်။ မဖြစ်လို့လဲမရဘူးလေ။ တိုးချဲ့လာတဲ့လုပ်ငန်းတွေနဲ့ လက်ရှိဝန်ထမ်း မလောက်တော့တဲ့ အချိန်မှာ ကျွန်မစိတ်မရှည်လည်း မဖြစ်မနေကို လုပ်နေရတာကိုး။ အဲဒီတော့ လုပ်နေရတဲ့ အလုပ်တခုအပေါ်မှာ ပျော်ရွှင်လာအောင် လုပ်ယူရတော့မှာပါပဲ။ အဲဒီမှာ ကျွန်မအတွက် အဓိကတွန်းအားဖြစ်လာ စေတာကတော့ ကျွန်မရဲ့ ကိုယ်ချင်းစာစိတ်ပါပဲ။

အခုတော့ အင်တာဗျူး လုပ်တိုင်း – လာဖြေတဲ့ သူတွေကို – ဪ ငါ့အစ်ကိုသာဆိုရင် – ဪ ငါ့အမသာဆိုရင် – ညီမလေးသာဆိုရင်စသဖြင့်နဲ့ ရင်ထဲမှာ အထိဆုံးကတော့ ငါ့သား၊ သမီး လေးသာဆိုရင် ဆိုတဲ့ စိတ်ကို ကျွန်မသွင်းလိုက်မိတဲ့ အချိန်ကစလို့ပါပဲ။ အဲဒီအချိန်ကစလို့ ကျွန်မရဲ့ အင်တာဗျူး အချိန်တွေဟာ ကျွန်မအတွက်တော့ တန်ဖိုးတစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။

စကားပြောကြည့်ရင်းနဲ့ ပျော်မွေ့လာတတ်သလို အခုတော့ ကျွန်မလိုတဲ့ အင်တာဗျူး အတွက် သူတို့ကို မခန့်ဖြစ်ရင်တောင် နောက်ထပ် သူတို့ထပ်သွားမယ့် အင်တာဗျူးတွေအတွက် အဆင်သင့်ဖြစ်အောင် စိတ်ရှည်ရည်နဲ့ ပြန်လည်ရှင်းပြ ဖြစ်တတ်လာပါတော့တယ်။
ပညာရပ်ဆိုင်ရာမေးခွန်းပဲဖြစ်ဖြစ်၊ လုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့။ ပြန်လည် မျှဝေရတာကိုလည်း ကျွန်မသဘောကျလာမိပါတယ်။

လာဖြေကြတဲ့ သူတွေ ၊ Position အမျိုးမျိုးတွေထဲမှာ တချို့ကလည်း Over Proud ပါ။ တချို့ကျတော့လည်း Confident မရှိလွန်းပါ။ တချို့ကျတော့လည်း ယဉ်ကျေးမှုအားနည်းလွန်း။ တချို့သောသူများကျတော့လည်း ချိုသာလွန်းသလို၊ တချို့ကတော့ အပိုအလိုမရှိ စမတ်ကျလွန်းကြပါတယ်။ သိရင်လည်း သိသလိုပြောပြပြီး မသိသေးရင်လည်း မရွှီးပဲနဲ့ မသိတဲ့အကြောင်း ပြောတဲ့သူတွေရှိသလို၊ တချို့ကျတော့လည်း ခပ်တည်တည်နဲ့ အင်မတန် အရွှီးကောင်းပါတယ်။

“ကဲ – မိခင်တစ်ဦးဖြစ်တဲ့ ကျွန်မကရော? ကျွန်မရဲ့သားလေး အရွယ်ရောက်လာတဲ့ တချိန်၊ Interview သွားဖြေရတဲ့ တစ်နေ့မှာ ထိုအမျိုးမျိုးသော လူတွေထဲက ဘယ်လိုလူမျိုးဖြစ်အောင် ကျွန်မ Drive လုပ်မှာလဲ?”

ပညာရပ်ဆိုင်ရာမေးခွန်းတွေကို ခဏဖယ်ထားလို့ ကျွန်မ သားကို ပြန်ပြောပြဖြစ်တာကတော့ အင်မတန်မှ ရိုးရှင်းသော အချို့သော ယဉ်ကျေးမှု ကျင့်ဝတ်လေးတွေပါ။

၁) ကျွန်မ ဘယ်လောက်ပဲ အလုပ်များများ လာဖြေသူက ကျွန်မကို ပြန်စောင့်မနေစေချင်သူပါ။ အဲလိုကျွန်မအတွက်တော့ သူတို့ရဲ့ အချိန်တိကျမှုကိုလည်း ကျွန်မအမြဲအလေးထားကြည့်မိပါတယ်။
တချို့သော သူများကတော့ ချိန်းထားတဲ့ အချိန်ထက် နောက်ကျပြီးမှ ရောက်လာတတ်ပါတယ်။
သူတို့ပေးတဲ့ အဖြေကတော့ ရုံးခန်းရှာနေရလို့ပါ၊ ကားလမ်းပိတ်နေလို့ပါ၊ စသဖြင့်ပေါ့ရှင်။ အခုခေတ်က လူအတော်များများမှာ ဖုန်းရှိနေတတ်တော့ တချို့သော သူများကတော့ Reception ကို အကျိုးအကြောင်းကို ဖုန်းလှမ်းဆက်ပြီး ပြောတတ်သူများရှိသလို တချို့ကျတော့လည်း နောက်ကျပြီးမှ ရောက်လာတတ်ကြပါတယ်။ ဘာမှ မပြောပဲ ရောက်လာသူများကိုတော့ မိုးပျံအောင် တော်နေပါစေရှင်၊ ကျွန်မအတွက်တော့ အဲလိုလူမျိုးကို ဘယ်တော့မှ မခန့်ဖြစ်တော့ပါ။

၂) နောက်တခုကလည်း အဲဒီဖုန်းပါပဲရှင့်။ တချို့သောသူတွေက အင်တာဗျူးရင်းနဲ့ ဖုန်းခဏ ခဏ လာတာပါ။ တချို့ကျတော့လည်း လာတဲ့ဖုန်းကို ပိတ်လိုက်ပါတယ်။ တချို့ကျတော့လည်း ကျွန်ကရှေ့မှာပဲ ဖုန်းကို နောက်မှပြန်ခေါ်မည့်အကြောင်း ပြန်ဖြေနေတတ်သလို၊ တချို့ကတော့ ကျွန်မကို ခဏနော်ဆိုပြီး တစ်ဘက်လူနဲ့ စကားပြန်ပြော လိုက်ပါသေးတယ်။

တကယ့်ကိုရယ်ရတဲ့ တစ်ခါမှာတော့ ကျောင်းပြီးစ အင်ဂျင်နီယာလေးတစ်ယောက်ကတော့ ကျွန်မကိုထားခဲ့ပြီး အပြင်ကို ဖုန်းထွက်ပြောနေတာပါပဲ။ ပြန်လာတော့လည်း ကျွန်ကကို sorry ပြောဖို့ သူနားမလည်ပါ။ သူ့ကိုကြည့်ရင်းနဲ့ ကျွန်မလည်း သားအတွက် အတော်လေးကိုရင်လေးမိသွားပါတယ်။
တချို့ကျတော့လည်း အင်တာဗျူးမဝင်ခင် အပြင်မှာ တခါတည်း ဖုန်းကို Ring Off / Power Off ခဲ့ကြပါတယ်။

၃) ကျွန်မကတော့ အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီး ဝင်လာကတည်းကနေ ဖြေမယ့်ခုံကို ဝင်ထိုင်တဲ့အထိ စောင့်ကြည့်တတ်သူဆိုတော့ လာသူတွေရဲ့ ကိုယ်အမှုအရာဟာလည်း မျိုးစုံပါပဲ။ တချို့ကျတော့လည်း ဘယ်သူ့ကိုမှ ဂရုမစိုက်တတ်သူတွေ ရှိသလို၊ တချို့ကျတော့လည်း ကြောက်နေတတ်ကြပါတယ်။ တချို့ကျတော့လည်း ယဉ်ကျေးပျူငှာကြပါတယ်။ ဪ – တချို့ကျတော့လည်း ဝင်ထိုင်မဲ့ခုံကို ခြေနဲ့လှမ်းဖယ်တဲ့သူတွေလည်း ကြုံဖူးရပါတယ်။

၄) အင်တာဗျူးမဝင်ခင် Reception မှာ ထိုင်စောင့်နေစဉ်မှာလည်း တချို့သော သူများ အရင်အလုပ်မကောင်းကြောင်းကို အာဘောင်အာရင်းသန်သန်နဲ့ ပြောနေတတ်သူမျိုးများလည်း မကြာခဏ ပါလာတတ်ပါတယ်။ ကျွန်မကတော့ အလုပ်ခန့်ရင် ထိုသူများကို ရှောင်လေ့ရှိပါတယ်။

၅) အင်တာဗျူးကို ဝတ်စားလာပုံရောတဲ့။ ကျွန်မကတော့ သတိထားကြည့်မိတတ်ပါတယ်။ ကောင်းဖို့၊ သစ်လွင်ဖို့မဟုတ်ဘူးနော်။ လူတစ်ယောက်ဟာ သူ့ကိုယ်သူ ဘယ်လောက်ထိ သပ်သပ်ရပ်ရပ်နေတတ်သလဲ ဆိုတာကိုပါ။
ရှိတာလေးကိုပဲ သပ်ရပ်စွာ ဝတ်စားလာတတ်ဖို့ပါ။ (ကျွန်မနဲ့ အယူအဆ မတူတဲ့ မေးမြန်းသူတွေလည်း အများကြီးပါ။ ဒါကတော့ ကျွန်မအယူအဆသပ်သပ်ပါ။)

၆) အင်တာဗျူးတဲ့ အခါမှာလည်း အောက်ခြေဝန်ထမ်းကစလို့ Sr. Staff, Team Leader, Supervisor, Manager, General Manager, Marketing, Sales, Reception, Engineer, Security, Graphic Designer, Web Designer, Coordinator, Production စတဲ့ အမျိုးမျိုးသော ရာထူးများ၊ Nature of Job များအတွက် လိုအပ်တဲ့ အရည်အချင်းတွေကလည်း အားလုံးသိကြတဲ့အတိုင်း အမျိုးမျိုးပါပဲ။ ကျွန်မတို့ရဲ့ Job Nature အရကတော့ Basic Level ကအစ အနည်းဆုံးတော့ ဘွဲ့ရပြီး ဖြစ် ရမယ်ပေါ့နော်။ English လေးလည်း အနည်းငယ်တော့ communicate လုပ်နိုင်ရမယ်ပေါ့နော်။
အဲဒီမှာပဲ ကျွန်မအင်မတန်ကို နှမြောမိတာကတော့ တချို့ကလေး အတော်များများဟာ “MY SELF” ကိုတောင်မှ မပြောနိုင်တာပါပဲ။ ဒီအပေါ်မှာတော့ ကျွန်မ ဘယ်သူ့ဘယ်သူကိုမှ အပြစ်မတင်မိပါဘူး။ ကျွန်မတို့ရဲ့ ပညာရေး စနစ်ကြောင့်လို့ပဲ ပြောမယ့်သူများမယ်နဲ့ တူပါတယ်။

“ကဲ – မိခင်တစ်ဦးဖြစ်တဲ့ ကျွန်မကတော့ ကျွန်မရဲ့သားလေး အလှည့်ရောက်ရင် –

ကျွန်မသားကို အခုချိန်ကတည်းက ပြန်လည်မျှဝေနေမိပါတယ်ရှင်။

(မှတ်ချက် ။ ပညာရပ်ဆိုင်ရာ မေးခွန်းများကို ခဏအသာထားလို့ တတ်သစ်စ လူငယ်၊ လူရွယ်လေးတွေ အင်တာဗျူးသွားစဉ် အင်မတန်ရိုးရှင်းတဲ့ အချက်လေးတွေကို သတိမထားမိလိုက်မှာဆိုးလို့ ပြန်လည်မျှဝေမိယုံပါ။ ဖြေဆိုမည့် အင်တာဗျူးများ အောင်မြင်ကြပါစေ။)