TheWinner Getprizeမပြီးဆုံးနိုင်သော ပုံပြင် တစ်ပုဒ် ကန်စပ်နဘေးက ဒီဆိုင်လေးကို ကျွန်မ မရောက်ဖြစ်ခဲ့တာ နှစ်နှစ်နီးပါးကြာခဲ့ပါပြီ။ ယခင်ကတော့ ဒီဆိုင်ကလေးက Tourist တွေလည်း အစားများပြီး၊ အစားအသောက် ကောင်းလွန်းတာကြောင့် ကျွန်မတို့မိသားစု အပတ်စဉ်လိုလို၊ တခါတရံ တစ်ပတ် နှစ်ရက်လောက်လိုလို ရောက်ဖြစ်ကြပါသည်။ ဒါပေမယ့် နောက်ပိုင်း စင်တင်တေးဂီတနဲ့ တွဲလိုက်တော့ ပိုမိုစည်ကားလာပြီး လူလည်း ပိုများလာတာကြောင့်ရယ်၊ မျက်စေ့နည်းနည်း ရှုပ်လာတာရယ်၊ တချို့တချို့သော မိန်းကလေးတွေနဲ့ အမျိုးသားတွေရဲ့ နေပုံထိုင်ပုံတွေရယ်ဟာ ကျွန်မရဲ့သားအတွက် စပ်စုစရာလေးတွေ ဖြစ်လာတာတွေ ရယ်ကြောင့် ကျွန်မ မရောက်ဖြစ်တော့ပါ။ ဒီနေ့တော့ သူငယ်ချင်းက သူ့ရဲ့ မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲအပြီး အရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်းတွေကို ပွဲလေး တစ်ပွဲလုပ်ပေးတော့ ကျွန်မ ဒီဆိုင်လေး ကို ပြန်ရောက်လာမိပါတယ်။ ကျွန်မကိုတွေ့တယ်ဆိုရင်ပဲ ဆိုင်မှ စားပွဲထိုးကောင်လေးတွေက […]
ကျွန်မနဲ့ ဇာခြည်တို့ဟာ ငယ်ပေါင်းကြီးဖော် မဟုတ်ပေမယ့်လည်း တစ်ဦးနဲ့ တစ်ဦးဟာ မိသားစုအခြေအနေ တွေတူကြတာရယ်၊ language တူတာကြောင့်ရယ်နဲ့ပဲ မကြာခဏဆုံဖြစ်ကြရင်းနဲ့ (၅) နှစ်လောက်အကြာမှာတော့ အင်မတန်မှ ရင်းနှီးတဲ့ ရင်ဖွင့်ဖော်၊ တိုးတိုးဖော်လေးတွေ ဖြစ်လာခဲ့ကြပါတယ်။ “ညနေတော့ ဆုံကြရအောင်ဟယ်” ဆိုတဲ့ ဇာခြည့်ကြောင့် ကျွန်မတို့ ဆုံနေကြ အကင်ဆိုင်လေးမှာ ရုံးအဆင်း ဆုံမိကြတယ် ဆိုရင်ပဲ – “မြိုင်ရေ၊ ငါတော့ နင်မကြိုက်တဲ့ အမှောင်ထဲကနေ ရုံးထွက်လိုက်နိုင်ပြီ” — ဆိုတဲ့ ဇာခြည့်ရဲ့ ရင်ဖွင့်သံလေးတွေဟာ ကျွန်မအတွက် ပိတိဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ ဇာခြည့်ကို လိုက်ပို့ပေးပြီး အပြန်လမ်းမှာတော့ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်လောက်က အမှောင်ထု တခုထဲကို ဝင်ရောက်ခဲ့တဲ့ မိန်းကလေး (ဇာခြည်) ရဲ့ အကြောင်းတွေ ကျွန်မအတွေးထဲ ပြန်လည်ဝင်ရောက်လာခဲ့ပါတယ်….. ****** […]
တနေ့ညနေ ရုံးကပြန်လာကတည်းက သတိထားမိတယ်…သားမျက်နှာလေး မကောင်းပါ… စာကျက်ရင်းနဲ့လည်း တစ်ချက်တစ်ချက် မှိုင်သွားတယ်… သားတစ်ခုခုဖြစ်လာပြီ… သူမပြောတော့လည်း မေးရတာတော့ နည်းနည်းခက်သားပဲ သားရယ်… စကားလေး စကြည့်လိုက်တော့…. အဖြေထွက်လာတယ်…. မိခင်ဆိုတော့လည်း စိတ်တော့ မကောင်းဖြစ်မိတာပေါ့နော်… သူငယ်ချင်းတို့ရော တို့လိုဖြစ်နိုင်လားဟင်?? ငါးတန်းမင်းသား ကျွန်မသားလေးက “လာမူကြိုစီး” ဆိုတဲ့ တပည့်ဝတ်ကို ကျေပွန်ချင်တာလေ… သုံးတန်းလောက်ကတည်းက ဆရာ၊ ဆရာမတွေရဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေ ဝိုင်းသယ်ပေးရတာ၊ ခြင်းတောင်းလေးတွေ ဝိုင်းဆွဲပေးရတာ အမောပါပဲ… ဒါလေးကို သူက အင်မတန်ကျေနပ်တာလေ… အဲဒီနေ့ကလည်း ထုံးစံအတိုင်း သားက ဆရာမရဲ့ ခြင်းတောင်းလေးကို ဝိုင်းသယ်လာပေးတာပေါ့။ ကျွန်မချစ်သားရဲ့ ထုံးစံအတိုင်းပေါ့… လက်ကလည်း တစ်ဘက်က ချောကလတ်အရည်ထုတ်လေးကို စားလို့နေမှာပေါ့၊ ကျွန်မမြင်ယောင်နေမိသား။ ဖြစ်ချင်တော့ အဲဒီချောကလက်လေးက ခြင်းထောင်းထဲ ကျသွားတာ သူမသိလိုက်ဘူး။ […]
အဆိပ်ခတ်အဖွဲ့ကြီးမိလာပြီဗျ… ဘာလုပ်သင့်လဲပြောပြ… သတ်ပစ်…. သတ်ပစ် အဆိပ်ခတ်အဖွဲ့ကြီးမိလာပြီဗျ… ဘာလုပ်သင့်လဲပြောပြ… သတ်ပစ်…. သတ်ပစ် မိုးလင်းကာစ – အိပ်မက်လိုလို အသံသဲ့သဲ့သာ ကြားနေရာကနေ အသံများမှာ နီးသထက်နီးလာသည်။ ညက ညီအမတွေ ဆော့တာလွန်ပြီး အိပ်တာနောက်ကျတော့ မျက်လုံးက မဖွင့်ချင်။ (၈၈) အရေးအခင်း ကာလမှာပါ။ အဖေနဲ့ အမေတို့က ခိုင်တို့ညီအမတွေကို စိတ်ပူတော့ ခိုင်တို့နေတဲ့ စက်ပိုင်း၊ တံငါပိုင်းမှာ မအိပ်စေပဲ မြို့ထဲက ကြီးကြီးတို့အိမ်မှာ ညတိုင်း ပြောင်းအိပ်ခိုင်းသည်။ ခိုင်တို့ကတော့ စိတ်ပူရကောင်းမှန်းမသိပါ။ ညနေစောင်းဆို နို့ဆီခွက်ပစ်လိုက်ကြ၊ ထုတ်စည်းတိုးလိုက်ကြနှင့် တနေ့တမျိုး မရိုးနိုင်ပါ။ အဖေနဲ့ အမေပြောနေတဲ့ ဆန်စက်ကို မီးကွင်းပစ်မှာစိတ်ပူနေတာတို့၊ အိမ်ကဆန်တွေ တက်လုဖို့ ရပ်ကွက်ထဲက လူမိုက်တွေ တိုင်ပင်နေလို့ စိတ်ညစ်ရတာတို့ကို ကြားနေပေမယ့် သိပ်တော့ […]
မြိုင် မနက်အစောကြီး (၄) နာရီလောက် နေပြည်တော်ကို ထထွက်လာရတော့ အိပ်ချင်နေမိသည်။ ဒါပေမယ့်လည်း မအိပ်လိုက်ရဲသေးပါဘူး။ ပါလာတဲ့ အဖော်နဲ့ မြိုင်တို့ တစ်ယောက်တစ်လှည့် ကားသမားကို မကြာခဏ စကားပြောပေးနေကြရပါသည်။ အများသူငါ သတိပေးသည့် ကားသမား မငိုက်ရေးအတွက်ပေါ့။ ဟုတ်တယ်လေ၊ သို့မဟုတ်ပါက သေမင်းတံခါးပေါက်နဲ့ နီးနိုင်တယ်မဟုတ်လား။ ဒီတစ်ခေါက်မြိုင်လာတာကတော့ အရင်လို အစိုးရရုံးကိစ္စ၊ အစည်းအဝေး ကိစ္စတွေလိုမဟုတ်ပါဘူး။ အစိုးရက လစဉ်နီးပါး အဆောက်အဦးတွေ၊ မြေတွေ၊ ဟိုတယ်တွေ နဲ့ ပြတိုက်တွေပါမကျန် လေလံတွေရော၊ တင်ဒါတွေပါ စုံအောင်ချနေတော့ မြိုင့်တို့ရဲ့ ဆရာသမားကလည်း အများသူဌေးများနည်းတူ ရချင်ပါလေရော။ မြိုင့်မှာလည်း ကိုယ့်ရဲ့ Responsible မဟုတ်ပေမယ့် အစုံသုတ် မြိုင်ကတော့ – “သွားလိုက်ပါဦး၊ ဒီလေလံလေးကိုတော့” ဆိုတော့လည်း အသွားစေခိုင်းသူ မင်းဧကရာဇ်၊ […]
ညိုဇင် ညိုဇင်ဟာ တရုတ်စပ်လေးလည်းဖြစ်တော့ အသားလေးကလည်း ဝင်းမွတ်နေအောင်လှပါသည်။ ချမ်းသာလိုက်တာကလည်း ညိုဇင်တို့တစ်သက်မပြောပါနဲ့ (၁၀) သက် တောင် စားမကုန်နိုင်ပါဘူး။ ညိုဇင်အဖေပိုင်သော လုပ်ငန်းများ၊ ကျောက်တွင်းများ၊ Export/Import လုပ်ငန်းများ စသဖြင့် ညိုဇင်တောင် သိပ်မသိတော့တဲ့ လုပ်ငန်းများကလည်း အများအပြားပါ။ ကျောင်းမှာဆိုလည်း စာတော်သော၊ ပြည့်စုံသော၊ ချောမောလှပသော ညိုဇင့်ဘဝကို အားကျသူ၊ ညိုဇင်လိုဖြစ်ချင်သူများ ဒုနဲ့ဒေးပါပဲ။ ညိုဇင့်မှာတော့ – ညိုဇင်ဘဝမှာ ပစ္စည်းဥစ္စာသာ ပြည့်စုံတာပါ။ လွပ်လပ်မှုဆိုတာ ဘာလဲလို့ မေးရမှာပါပဲ။ သင်တန်းတွေ တက်ချင်တော့လည်း စိတ်မချဘူးဆိုတာနဲ့ပဲ အိမ်ထဲပိတ်လှောင်ခံခဲ့ရပါတယ်။ အဖေနဲ့ ညစာအတူစားဖို့ ဆိုတာ ကိုရီးယားကားတွေထဲက အချို့ သူဌေးကြီးတွေနဲ့ ညိုဇင့်အဖေ တစ်ပုံစံတည်းပါပဲ။ ဒါပေမယ့် အဖေ့မှာ သူ့ရဲ့ စမောလေးတွေအတွက်တော့ အံ့ဩလောက်အောင် အချိန်ရှိရှာ၊ […]
ဒေါ်စိမ်း တယောက် ဈေးဆိုင်အလုပ်မအားလပ်တဲ့ကြားမှ ဒီနေ့တော့ ရွာအရှေ့ပိုင်းက ကိုတိုးဝင်း ဆုံးတဲ့ဆီကို မဖြစ်ဖြစ်အောင် ထွက်လာခဲ့မိသည်။ အသုဘ အိမ်နားရောက်တော့ ဒေါ်စိမ်း မျက်လုံးများ ပြူးသွားရသည်။ သရဲတွေ့လို့ မဟုတ်ပါ။ သုံးတန်းတက်နေတဲ့ ဒေါ်စိမ်းရဲ့အချစ်တော် မြေးမလေးကို အသုဘအိမ်မလှမ်းမကမ်းမှာ တွေ့လိုက်လို့ပါ- “ဟဲ့မြေးလေး တုန်တုန်” အဖွားကို မြင်လိုက်တော ့ တုန်တုန် လန့်လည်းလန့်၊ ဝမ်းလည်းဝမ်းသာသွားသည်။ “ဟင်အဖွား” “သမီးကျောင်းချိန်ကြီးမှာ ဘယ်လိုဖြစ်လို့ဒီနားရောက်နေတာလဲ” မေးလိုက်ကာမှပဲ တုန်တုန်တစ်ယောက် မျက်ရည်များ စီးကျလာတော့သည်။ မြေးမလေး မျက်ရည်မြင်တော့ ဒေါ်စိမ်း အသည်းထဲကျင်သွားသည်။ “သမီးဘာဖြစ်လို့လဲ အဖွားကို ပြောစမ်း၊ ကျောင်းမှာ ဘယ်သူနဲ့ ဘာဖြစ်လာလို့လဲ” “ကျောင်းမှာ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူးအဖွား။ တုန်တုန် ဒီအိမ်ထဲကို ပြန်မဝင်ရဲလို့ပါ” “ဟင်၊ သမီးက ဒီအသုဘ […]
မင်းထင် မင်းထင်စင်္ကာပူရောက်နေတာ တစ်လလောက်ရှိပါပြီ။ ရောက်စက ပျင်းလိုက်တာလည်း မပြောပါနှင့်တော့။ အစ်ကိုကြီးကို ဆေးလာကုဖို့ ရောက်နေတာပါ။ အစ်ကိုက ခေါင်းထဲက အကြိတ်ကို ထုတ်ရမှာလေ။ စုစုပေါင်း သိန်း ၃၀ဝ လောက် ကုန်မယ်မှန်းတာပဲ။ ရှိလို့တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ မိသားစုတွေ အကုန်လုံးပေါင်းပြီး အချိုးကျ ရှယ်လိုက်တော့ ပြည့်သွားတယ်။ မရောက်ဘူးတဲ့ နေရာမှာပေမယ့် အိမ်ရှင်တွေက ကူညီကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အစ်ကိုကလည်း နေ့တိုင်း ဆေးခန်းပြရတာ မဟုတ်တော့ ဒီရက်တွေကို ဘယ်လို ကျော်ဖြတ်ရပါ့မလဲနော်။ ကိုယ့်ဆီမှာသာဆို လုပ်စရာတွေက ဒုနှင့်ဒေး။ ပုသိမ်ကနေ ၁ဝ မိုင်လောက် ဆက်သွားရတဲ့ တိုက်နယ်ဆေးရုံလေးမှာ မင်းထင်နဲ့ မစိုးတို့ အတူတကွ တာဝန်ကျပါသည်။ မစိုးဆိုတာလား မင်းထင်ရဲ့ မဟေသီပေါ့။ သူလည်း ဆရာဝန်မလေးပါပဲ။ နယ်မှာဆိုတော့ […]
Mandalay Gazette ချစ်သူများရှင့်၊ ကျွန်မရဲ့ ဒီ POST လေးမှာတော့ သားကိုပြန်ပြောပြဖြစ်တာလေးတွေကို ပြန်လည် မျှဝေပါရစေ။ သားကို ပြန်လည်ပြောပြဖြစ်တဲ့ အကြောင်းများမှ (ကျွန်မနှင့် အင်တာဗျူးများ) ယခုနောက်ပိုင်းတွင် company တွေ အတော်များများရင်ဆိုင်နေရသည့် လူရှာရခက်ခဲသည့် ပြသာနာအတိုင်း ကျွန်မတို့ company လည်း မကြာခဏ လူခေါ်ရပါသည်။ ကျွန်မ အင်တာဗျူး လုပ်ရတာကို အတော်လေး စိတ်ညစ်မိခဲ့ပါသည်။ အဓိကကတော့ ကျွန်မရဲ့ ပုံမှန်အလုပ်တွေကို ဘေးဖယ်ထားပြီး ထိုအင်တာဗျူး အတွက် အချိန်ပေးနေရလို့ပါ။ အဲဒီတော့ အင်တာဗျူးရင်လည်း ကျွန်မစိတ်သိပ်မရှည်မိပါ။ ကိုယ်မေးချင်တာ၊ ကိုယ်သိချင်တာ၊ ကိုယ်လိုချင်တဲ့ အရည်အချင်းနဲ့ အနီးစပ်ဆုံး ဖြစ်နိုင်၊ မနိုင်ကိုသာ ကျွန်မအဓိကထားပြီး ကျန်တာတွေကို သိပ်ပြီး အချိန်မပေးမိပါ။ ပြီးတော့ အတော်ဆိုးခဲ့တဲ့ ကျွန်မပါပဲနော်။ […]
ဇာခြည်နဲ့ကျွန်မက အလုပ်လုပ်ကြတဲ့ Company Group တူပေမယ့် ရုံးချင်းမတူတာကြောင့်ရော၊ သူရော ကျွန်မပါ မကြာခဏ ခရီးသွားဖြစ် ကြတာတွေကြောင့်ရော အေးဆေးမဆုံဖြစ်ကြတာ ကြာပါပြီ။ ဒီနေ့ကျွန်မတို့ဆုံတော့ ရုံးဆင်းရင် ကျွန်မကို ဝမ်းသာစရာပြောစရာရှိလို့ဆိုတာနဲ့ ကျွန်မတို့ နှစ်ဦး ရုံးကအပြန် အကင်ဆိုင်သို့ ဆက်ခဲ့ကြပါသည်။ ကျွန်မတကယ့်ကို ဝမ်းသာလွန်းခဲ့ရပါသည်။ ဇာခြည့်ကို လိုက်ပို့ပေးပြီး အပြန်လမ်းမှာတော့ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်ကျော် – နှစ်နှစ်လောက်က အမှောင်ထု တခုထဲကို ဝင်ရောက်ခဲ့တဲ့ မိန်းကလေး (ဇာခြည်) ရဲ့ အကြောင်းတွေ ကျွန်မအတွေးထဲ ပြန်လည်ဝင်ရောက်လာပါသည်။ ****** ဇာခြည်ရော ကျွန်မပါ မိသားစုတွေကို ဦးဆောင်ရတာ တူညီကြပါသည်။ ကျွန်မတို့မှာ အမြဲမရိုးနိုင်သော၊ မပြီးဆုံးနိုင်တော မိသားစု အခက်အခဲများ၊ ပြသနာများ မျိုးစုံအောင်ရှိကြပါသည်။ တခါတလေမှာတော့ အတော့်ကို […]
Mandalay Gazette ချစ်သူများရှင့်၊ ကျွန်မ တခါမှ post မတင်ဘူးပါ။ သို့သော် Mandalay Gazette ကိုတော့ အမြဲဝင်ဖတ်ဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်မအလွန်နှစ်သက်သည့် side တခုလည်းဖြစ်ပါသည်။တခါတလေမှာတော့ ရေးတင်ချင်သည့် အကြောင်းလေးများ မကြာခဏ ရှိလာပြီး စိတ်ကူးယဉ်မိသော်လည်း စိတ်နောက်ကိုယ်မပါနိုင်ခဲ့ပါ (အမှန်တော့ – တင်ဖို့ အရည်အချင်းမရှိတာကို ဆင်ခြေပေးခြင်းဖြစ်ပါသည်)။ အခုတော့ post လေးတခု တင်ပါရစေ- ပထမဆုံးတင်တာမို့ ဝေဖန်တာလေးတွေလည်း ခံပါရစေရှင့် (ညှာညှာတာတာလေးတော့ ဝေဖန်ပေးပါနော်)။ ပထမဆုံး post က ဝေဖန်ရေးလေးဖြစ်နေလို့လည်း ကျွန်မရဲ့ ညာဏ်မှီသလောက် အတွေးလေးသာ ဖြစ်ကြောင်းလည်း ဝန်ခံပါရစေရှင်။ သားပြောပြတဲ့ အကြောင်းများမှ- ၄- တန်းတက်နေ့တဲ့ သားကလေးက မနေ့ညကတည်းပြောပါသည် – ဆရာမက မနက်ဖြန်မှာ ကျောင်းကို […]