လူစွန့်စားမြင့်ကျော်နှင့် အော်သံ၏နောက်ကွယ် (စ/ဆုံး)

ပူအိုက်သော နွေဥတု၏တနေ ့သ၌ ……

ကျွန်ုပ် နှင် ့မိတ်ဆွေကြီးဖြစ်သူ ကိုမြင် ့ကျော်တို ့မှာ ကျွန်ုပ်၏ရုံးခန်းထဲတွင် လက်ဘက်ရည်သောက်ရင်း

ရှေးဟောင်း နှောင်းဖြစ်များကို ပြောဆိုနေခိုက် တပည် ့လေးတစ်ဦးမှ ဧည် ့သည်ရောက်နေကြောင်း

ပြောသဖြင် ့ အခန်းထဲသို ့လွှတ်လိုက်ရန်ပြောရလေသည် ။

များမကြာမှီ အခန်းဝ၌ အသက်အစိတ်ခန် ့ အမျိုးသမီးတစ်ဦး ဝင်လာသဖြင် ့ နေရာပေးပြီးလျှင်

လာရင်းကိစ္စကိုမေးရလေတော ့၏ ။

“ဆရာ ကျမ အမှုတိုင်ချင်လို ့ပါ… ”

“ရပါတယ် ပြောပါ .. လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပြောနိုင်ပါတယ် …. ”

အမျိုးသမီးမှာ ကိုမြင့်ကျော်ကို တစ်ချက်ဝေ ့ကြည် ့ပြီး …

“ဒီလိုပါဆရာ ….. လွန်ခဲ ့တဲနှစ်ကဆုံးပါးသွားတဲ ့ ကျမ အစ်ကိုနဲ ့ ကျမအမေတို့သေခဲ ့ရတာ

သွေးရိုးသားရိုးမဟုတ်ဖူးလို ့ထင်လို ့ပါ … ပြီးတော ့အဲဒီအမှုကိုပြန်လိုက်စေချင်လို ့ ပါ ”

ကျွန်ုပ်မှာ မသက်မသာ ခေါင်းယမ်းမိရင်း

“မိန်းကလေးရဲ ့ အမှုက ဆရာဝန်စစ်ဆေးချက်နဲ ့ နှလုံးရောဂါကြောင် ့သေဆုံးတာဖြစ်လို ့

မီးသင်္ဂြို ခွင် ့ပြုပြီးမှပဲကွယ် …. အလောင်းတွေမှမရှိတော့ပဲ ဘယ်လိုပြန်လိုက်ရမှာလဲကွယ်”

“ကျမ ကတော ့စဉ်းစားပြီး မသင်္ကာဖြစ်နေတာ …အတိအကျမပြောတတ်ပေမဲ ့ တစ်ခုခုတော ့

တစ်ခုခုပဲဆရာ …..မကြာခင် ကျမတောင်အန္တရယ်ဖြစ်လေမလားမသိဘူး ”

“ဒါဆိုလဲ မိန်းကလေးအနေနဲ ့ ထင်မြင်တာကိုပြောကြည် ့ပါလား ကျုပ်တို ့လည်း တတ်နိုင်သမျှ

ကူညီပါ ့မယ် ”

ကိုမြင် ့ကျော်မှ ငြိမ်နေရာမှ ဝင်ရောက်ပြောဆိုသဖြင် ့ မိန်းကလေးမှ ကျွန်ုပ်ကိုလှန်းကြည် ့သဖြင် ့

“ဒီက တူမကြီးကို မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ် … အဲဒီဦးလေးနာမည်က ဦးမြင် ့ကျော် တဲ ့…

ဦးရဲ ့ မိတ်ဆွေပါဘဲ ပြီးတော ့ဦးတို ့ရဲ လုပ်ငန်းကို တစ်ဘက်တလမ်းက အကူအညီပေးနေတာပါ

တူမကြီးရဲ ့ ကိစ္စကို သူပဲကူညီလို ့ရမှာပါ …. ဘာဖြစ်လို ့လဲဆိုတော ့ အဲဒီအမှုက ပိတ်ပြီးသွားပြီဆိုတော ့

အလွတ်သဘော စုံစမ်းတာပဲ ကောင်းပါတယ် …ဦးမြင် ့ကျော်ကူညီပါလိမ် ့မယ် တူမကြီး ”

“ကျေးဇူးပါဘဲရှင် …. ဒါဆို ကျမ အစကနေပြန်ပြောပါ ့မယ် …. ဒီလိုပါ ………….

……… ကျမ အမေက လေဖြတ်ပြီး အောက်ပိုင်းသေနေတာပါ အဖေကတော ့ ကျမငယ်ငယ် ကတည်းက

ဆုံးသွားခဲ ့ပါတယ် …… ကျမအထက်က အစ်ကိုကတော ့ အသိညဏ်ဖွံ့ဖြိုးတာမပြည် ့စုံတဲ ့ စံလွဲ နေသူပါ

ကျမ ဖေဖေရှာခဲ ့တဲ ့ ဥစ္စာပစ္စည်းနဲနဲပါးပါးကို မကုန်အောင်ထိမ်းသိမ်းရင်း ကျမတို ့ ချွေတာပြီး နေခ ဲ ့ပါတယ်

ကျမကတော ့ အရောင်းဆိုင်တစ်ခုမှာ အလုပ်လုပ်ပါတယ် …… .. ဒီလိုနဲ ့ နေလာကြတာ တစ်နေ ့မှာတော ့….

အမေရဲ ့ မောင်ဖြစ်တဲ ့ကျမဦးလေးဟာ အိမ်ကိုပြန်ရောက်လာခဲ ့ပါတယ်….ကျမတို ့လည်း ပျော်တာပေါ ့ ရှင် …..

ဦးလေးနဲ ့ မတွေ ့ကြတာ ကျမငယ်ငယ် ကတည်းကဆိုပါတော ့ …. ဦးလေးက မြန်မာပြည်ပတ်ပြီး အလုပ်လုပ်

နေတယ်လို ့ ပြောတာပဲ ….အခုလို အဖေလည်းမရှိ အစ်ကိုကလည်း အားကိုးမရတဲ ့အချိန်မှာ ကျမတု ိ့အတွက်

အားရှိစရာပေါ ့ရှင် …. ဒီလိုနေလာရင်းနဲ ့ ပြီးခဲ ့တဲ ့နှစ် ခရစ်စမတ်ညမှာ …….. ”

မိန်းကလေးမှာ ဆက်တိုက်ပြောလိုက်ရသဖြင် ့ မောသွားဟန်ဖြင် ့ စကားခဏဖြတ်ရင်း ရှေ ့နားရှိရေခွက်ကို

ကောက်ယူမော ့လိုက်လေသည် ။ ပြီးနောက်…..

“အဲဒီညမှာ ကျမသူငယ်ချင်းရဲ ့ ခရစ်စမတ် ညစာစားပွဲကိုသွားတာပေါ ့ရှင် ….ကျမပြန်တော ့သူငယ်ချင်းက

စိတ်မချလို ့ လိုက်ပို ့ရှာပါတယ် …. ကျမတို ့ အတူတူလျောက်လာရင်းနဲ့ ့အိမ်နားလည်းရောက်ရော စူးစူးဝါးဝါး

အော်သံကြီး ကြားရတာပါပဲရှင် ….”

မိန်းကလေးမှာ စိတ်ထိခိုက်ဟန်ဖြင် ့ တစ်ချက်ရှိုက်ရင်း ….

“ကျမတို ့လည်း ကသောကမျော အိမ်ထဲပြေးဝင်တာပေါ ့ …..အိမ်ထဲရောက်တော ့ ကျမအမေဟာ ကုလားထိုင်

ပေါ်မှာ အရမ်းကိုထိတ်လန် ့ကြောက်ရွံ ့ခဲ့ပုံမျိုးနဲ ့ မျက်လုံးကြီးပြူးလို ့ သေဆုံးနေပါပြီ ….

ကျန်တာကတော ့ ဆရာသိတဲ ့အတိုင်းပါပဲ ….ရဲစခန်းအကြောင်းကြား … မှုခင်းဆရာဝန်နဲ ့စစ်ဆေး …ပြီးတော့

နှလုံးရောဂါကြောင် ့ သေဆုံးရတယ်ဆိုပြီး အမှုက ပြီးသွားတာပဲလေ …. ဖြစ်ချင်တော ့ ကျမဦးလေးကလည်း

အဲဒီနေ ့မနက်ကမှ ခရီးထွက်သွားတာ ဆိုတော ့ ကျမမှာ မိခင်သေလို ့ သောကရောက်ရတာတမျိုး ………

အခင်းဖြစ်ပွားလို ့ အမေးခံရတာတစ်ဘက်မို ့ တစ်ကယ်ကို စိတ်ညစ်ရတာပါပဲရှင် …”

ကျွန်ပ်လည်း ဟုတ်မှန်ကြောင်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီးလျှင်

“မှန်ပါတယ် ကလေးမ အဲဒီအချိန်က မိန်းကလေးကတိုင်ချက် မဖွင့်တော ့ ကျုပ်တို ့အနေနဲ ့ ပုံမှန်စစ်ဆေးမှုသာ

လုပ်နိုင်ခဲ ့ပါတယ်လေ …”

ကိုမြင် ့ကျော်မှ စိတ်ဝင်စားလှသဖြင် ့ မျက်မှောင်ကုတ်ပြီး…

“ဆက်ပါဦး မိန်းကလေး …. မင်း အစ်ကိုကရော ဘယ်လိုသေခဲ ့ရတာလဲ ..”

“အစ်ကိုသေ ခဲ ့ရတာကလည်း သူ ့အိပ်ခန်းထဲမှာပါ … မနက်က အိပ်ရာထနောက်ကျလို ့ အခန်းထဲဝင်ကြည် ့

တော ့ အိပ်လျက် သေဆုံးနေတာတွေ ့ရပါတယ် ….ဒီတစ်ခါတော ့ သေမှုသေခင်းနဲ ့မဆိုင်လှဘူးထင်ပြီး

ကျမလည်း ခတ်ပေါ ့ပေါ ့တွေးပြီး နေခဲ ့ပါတယ် … အခုတော ့…..”

မိန်းကလေးမှာ ပြောရင်းဖြင် ့ထိတ်လန် ့လာဟန်ဖြင် ့ ဖြူဖတ်ဖြူရော်ပင်ဖြစ်လာသည် ။

“အခု ဘာဖြစ်နေလို ့လည်း မိန်းကလေး …” ဟု ကျွန်ုပ် က စကားထောက်ပေးလိုက်လေရာ …

“တစ်ခုခု တော ့ တစ်ခုခုပဲရှင် … ကျမလည်းမပြောတတ်ပါဘူး … တစ်ခါတလေ ညဘက်တရေးနိုးတဲ ့အခါမျိုးမှာ

တရွှီးရွှီး အသံလေးတွေတော ့ ခတ်တိုးတိုး ကြားမိတယ်ရှင် ့”

“ဖြေးဖြေးနဲ ့ စိတ်ဝင်စားဖို ့ကောင်းလာပြီဘဲ …ဆက်ပါဦးကလေးမ”

မိတ်ဆွေကြီး ကိုမြင် ့ကျော်မှစိတ်ဝင်စားစွာနားထောင်ရင်း စကားထောက်ပေးလိုက်သည် ။

” ကျမလည်း ဒီအကြောင်းတွေကို ကျမချစ်သူကိုပြောပြတော ့ သူက အမြန်ဆုံးလက်ထပ်ဖို ့

ပြောပါတယ်ရှင် …. ဒါနဲ ့ လက်ထပ်ဖို ့ကိစ္စကို မနေ ့ကပဲ ဦးလေးကိုဖွင် ့ပြောလိုက်တာပေါ ့”

ကျွန်ုပ်က “ဦးလေးကဘာပြောလဲမိန်းကလေး”

“ဦးလေးက ဝမ်းသာအားရသဘောတူပါတယ် တဲ ့ ကျမကိုတစ်ယောက်တည်းစိတ်မချဖြစ်နေတာ

ဆိုတော ့ သူစိတ်အေးရတာပေါ ့ တဲ ့”

ကိုမြင့်ကျော်မှလေးလေးနက်နက်စဉ်းစားရင် း …

“ဒါနဲ ့ ကျုပ်တို ့နှစ်ယောက် မိန်းကလေးရဲ ့အိမ်ကိုလိုက်ကြည် ့ချင်တယ် .. အဲဒါ ….”

” ရပါတယ်ရှင် … စိတ်ကြိုက် ကြည် ့နို်င်ပါတယ် … ”

မိန်းကလေးမှ လိုလိုလားလားပင်ဖိတ်ခေါ်သဖြင် ့ ကျွန်ုပ်နှင် ့ကိုမြင် ့ကျော်တို ့မှာ မိန်းကလေး၏ အိမ်သို ့

ထွက်ခဲ ့လေတော ့သည် ။ မိန်းကလေး၏ အမည်မှာ ယမုံ ဟုသိရလေ၏ ။

မိန်းကလေး နေထိုင်ရာ တောင်သူကုန်းရပ်ရှိ နေအိမ်သို့ ရောက်သော်  ကိုမြင့်ကျော်မှာ ခြံဝန်းတစ်ခုလုံးအား

လှည် ့ပတ်ကြည်ပြီးမှ အိ်မ်ပေါ်သို့ ထက်လေတော့သည် ။ အိမ်မှာ တိုက်ခံနံကပ် အမျိုးအစားဖြစ်ပြီး

မိန်းကလေးမှာ အပေါ်ထပ်တွင်အိပ်လေသည် ။ အောက်ထပ်တွင်မူ အမေ၏ မောင်ဖြစ်သူ ဦးလေးနေသည် ဟု

သိရလေသည် . …။ ၎င်း ဦးလေးမှာ မနေ ့က ညနေတွင် ခရီးထွက်သွားသဖြင့် အောက်ထပ်ရှိ သူ၏ အခန်းမှာ

ပိတ်ထားလေ၏ ။

ကျွန်ုပ်မှာ ဒီကိစ္စအတွက် ကိုမြင် ့ကျော်ကိုအားနာသဖြင် ့ လိုက်ခဲ့ရသော်လည်း စိတ်မဝင်စားလှသဖြင့်

အပေါ်ထပ်တွင် ဟိုကြည့် ဒီကြည့်ဖြင် ့သာ ယောင်ချာချာ ဖြစ်နေလေတော့သည် ။ ထို့နောက် ထိုင်ခုံတစ်လုံး

တွင်ထိုင်၍ မဂ္ဂဇင်းဟောင်းတစ်အုပ်အား ဖတ်ခြင်းဖြင် ့ အချိန်ကုန်စေရလေ၏ ။

ကိုမြင့်ကျော်မှာ မိန်းကလေးကို သိခြင်သည့် အကြောင်းအရာများ မေးမြန်းခြင်း ၊ အောက်ထပ်သို့ ဖွင် ့ခိုင်း၍

ဝင်ကြည့်ခြင်း ၊ မိန်းကလေး၏ အိပ်ခန်းနှင် ့တစ်ကွ သူ၏မိခင်သေဆုံးခဲ့သည်ဆိုသော အခန်းများကိုကြည့်ရှုခြင်း

တို့အား အကျအနပင် အသေးစိတ် လေ့လာနေပေတော့သည် ။

အတော်ကြီးကျေနပ်အောင် ကြည့်ရှုပြီးနောက် …..

“ ကဲ အိုင်အိုကြီး … သွားကြစို့ဗျာ … … မိန်းကလေး မယမုံလည်း ကျုပ်ပြောတဲ့ အတိုင်းလုပ် ပေးပါနော်

အရေးကြီးမယ်ထင်လို့ပါ ..”

“ ကျမကို နည်းနည်းလောက် ကြိုမပြောနိုင်ဘူးလားရှင် …”

“အင်း….. ပြောချင်ပေမဲ့ သေချာဖို့ နဲနဲ လိုသေးလို့ပါ … ကျုပ်ကိုယုံပါ မိန်းကလေး ”

“ ယုံပါသော်ကောရှင် …. ကျမမှာလည်း မကြံတတ် ၊ မစည်တတ်နဲ့ဆိုတော့ ဦးလေးတို့ပဲ အားကိုးရတာပါ  ”

“ကောင်းပြီလေ …. ဒါဆို ညကျမှပဲ အစီအစဉ်အတိုင်းလုပ်ကြတာပေါ ့ ”

ကျွန်ုပ်မှာ သူတို့ ဘာတွေပြောနေသလဲ ဟု စဉ်းစားရင်း မတွေးတတ်အောင် ရှိချေတော့သည် ။

အတွေ့အကြုံအရ အချိန်တန်ရင် မိတ်ဆွေကြီးကိုမြင့်ကျော်မှ ဖွင့်ပြောမည်ကိုကား သိပြီးဖြစ်လေ၏ …။

သို့နှင် ့ ….. မိန်းကလေးအိမ်မှ နှစ်ယောက်သား ပြန်ခဲ့လေတော့သည် ။

*****************************************************************

ဇတ်သိမ်းပိုင်း

ကျွန်ုပ်တို့နှစ်ယောက်သား မိန်းကလေး အိမ်မှထွက်လာပြီးနောက် ကိုမြင့်ကျော်မှာ လမ်းခွဲသွားလေ၏ ။

ထုံးစံအတိုင်း …ဘယ်ကိုသွားမည်ကိုမပြောဘဲ ညမှ ပြန်ဆုံကြရန်ချိန်းဆိုပြီးနောက် ကျွန်ုပ်လည်း စခန်းသို့

ပြန်ခဲ့ရလေသည် ။

ည(၇) နာရီ ခန့်တွင် ကိုမြင့်ကျော် ရောက်လာပြီး …..

“ ကဲ …. အဆင်သင့် ပဲလား အိုင်အိုကြီး ….  သွားကြမယ် ….ခင်ဗျားဆွပ်နေကျ အနံ့ပြင်းပြင်း ရေမွှေးလည်း ယူခဲ့ပါဦးဗျ … ”

“ သွားတာတော့ ဟုတ်ပါပြီ … ကျုပ်လည်း နဲနဲတော့ ကြိုပြောပါဦး …”

“ ပြီးရင် ပြောပါ ့မယ်ဗျ … ခုတော့ ကျုပ်ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ပေးပါဦး …. ဒါနဲ့ သေနတ်လည်းယူခဲ့ဦးနော်

လိုရမယ်ရပေါ့ဗျာ … ”

ကိုမြင့်ကျော်မှာ ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် တရားခံများအား ရိုက်လေ့ရှိသော တစ်လံလောက်ရှိသည့် ကြိမ်လုံးကြီးကို

ယူရင်း အပြင်သို့ ထွက်သွားလေ၏။

ကျွန်ုပ်မှာ သူ ့အကြောင်းသိပြီး ဖြစ်သဖြင့် အထွေအထူးမေးမနေတော့ပဲ တောင်သူကုန်းရှိ မယမုံ၏အိမ်သို့

ရှေးရှုပြီး ထွက်လာရလေသည် ။ လမ်းတွင် စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောသဖြင့် ကျွန်ုပ်မှာ နေရခက်နေ

သေးတော့သည် ။

 

မိန်းကလေး ယမုံနေထိုင်သော လမ်းမရောက်မှီ တစ်လမ်းကျော်တွင် ကားကို ထားခဲ့ပြီး မိန်းကလေးအိမ်သို့

ခြံနောက်ဘက်မှ ပတ်ဝင်ခဲ့လေရာ  မိန်းကလေးမှ အိမ်တံခါးကို အဆင်သင့် ဖွင့်ထားပေးလေသည် ။

မီးများကိုလည်း အမှောင်ချထားသဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့ နှစ်ယောက် အိမ်ထဲဝင်ခဲ့သည်ကို မည်သူမျှမြင်မည်မဟုတ်ပေ။

ကျွန်ုပ်တို့လည်း မိန်းကလေး၏ အိပ်ခန်း ရှိရာသို့ လာခဲ့ပြီးလျှင် … ကိုမြင့်ကျော်မှ စီစဉ်လေတော့သည် ။

“ မိန်းကလေး ….ဟိုးအခန်းထောင့်ကစားပွဲပေါ်မှာ ုငြိမ်ငြိမ်လေးသာ ထို်င်နေပေတော့ … ဘာဖြစ်ဖြစ်

ဆင်းမလာခဲ့နဲ့ နော် …. ပြီးတော့ ဒီရေ မွှေးကိုလည်း တစ်ကိုယ်လုံးဆွပ် ထားလိုက် …ကဲ အိုင်အိုနဲ့

ကျုပ်နဲ့က ကုတင်ခြေရင်းက လိုက်ကာနောက်မှာ ငြိမ်နေကြစို့ …”

“ ဘယ်လောက်အထိလည်း ကိုမြင့်ကျော် ”

“ မပြောတတ်သေးဘူးဗျ …. ညသန်းကောင် လောက်ဆို ထူးခြားလာမယ်ထင်တာဘဲဗျာ …”

ကိုမြင့်ကျော်မှာ ကျွန်ုပ်အား လိုက်ကာကြားတွင်နေခိုင်းပြီးလျှင် မိန်းကလေးကုတင်ပေါ်၌ လူအိပ်နေသော

အသွင်ပြုလုပ်၍ စောင်တစ်ထည်အား လွှမ်းခြုံပေးလိုက်လေတော့သည် ။

 

တစ်စက္ကန် ့ …….

နှစ်စက္ကန် ့ …… သုံးစက္ကန် ့ ……..

ကျွန်ုပ်မှာ စက္ကန် ့များကို ရေတွက်ရင်း ကုန်နိုင် ခဲလှသော စောင့်စားချိန်တို့ကို စိတ်မရှည်စွာ ဖြတ်ကျော်

နေရသော်လည်း ကိုမြင့်ကျော်မှာကား … ကုတင်ထက်သို့သာ စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ရင်း အသင့်အနေအထား

ဖြစ်နေသည်ကို အံ့ဩစွာ တွေ့မြင်ရလေသည် ။ ကျွန်ုပ်လည်း ဂျိန်းစ်ဘွန်း စတိုင်ဖြင့်ချိုင်းအောက်တွင်

လွယ်ထားသော သေနတ်ကို မကြာခဏ စမ်းကြည့်ရင်း …သေနတ်ပစ်ညံ့လှသော ကိုယ့်အဖြစ်ကို

အားမလို အားမရပင်ဖြစ်နေမိသေးသည် …။

 

အတော်လေးပင် စောင့်လိုက်ရပြီးနောက် သန်းကောင်ချိန်သို့ရောက်လာလေပြီ …။

မကြာပါ …အိမ်အပြင်ဘက်ဆီမှ..… ရွှီး..ရွှီး …ဟူသော တိုးညှင်းသည့် အသံလေး ဆက်တိုက် ထွက်ပေါ်

လာတော့၏ ။ ကိုမြင့်ကျော်မှာ ကျွန်ုပ်အား လက်ကုတ်၍ အချက်ပြလေသဖြင့် သေနတ်ကို အသင့်ဆွဲထုတ်ရင်း

နေရယူလိုက်ရလေသည် ။ တစ်မိနစ်ခန် ့ မရှိတရှိ တွင်မူ နောက်ထပ် ..ရွှီ ကနဲ အသံကြားပြီးသည့်နောက်

မိန်းကလေး၏ ကုတင်ထက်ဆီမှ ….ဘုတ်…..ဘုတ်..ဟု အသံနှစ်ချက် ထွက်ပေါ်လာလေရာ ကိုမြင့်ကျော်မှာ

မီးခလုတ်ကိုဖွင့်၍ ကုတင်ပေါ်မှ သတ္တဝါနှစ်ကောင်အား ကြိမ်လုံးဖြင် ့ မရပ်မနား ရိုက်နှက်လေ၏ ။

ကျွန်ုပ်လည်း သေနတ်ကိုင်၍ နေရာယူရင်း ကြည့်လိုက်လေရာ အလွန်အဆိပ်ပြင်းလှသော …

တောကြီးမြွေဟောက်နှစ်ကာင်ဖြစ်နေသည်ကို ထိတ်လန့်ဖွယ် မြင်ရလေတော့သည် …။ထိုအခိုက် ……

အိမ်အောက်ဘက် မှောင်ရိပ်ဆီမှ လူရိပ်သဏ္ဍန်တစ်ခု သည် ခြံပြင်သို့ ပြေးထွက်သွားလေရာ ….

“ အိုင်အိုရေ …မြန်မြန်လိုက်ဗျို့ ့ ….. အဲ့ဒါ တရားခံပဲ ……”

ကျွန်ုပ်မှာ မီးမှောင်မှောင်တွင် ကမန်းကတမ်း ပြေးထွက်၍ ..

“ ဟေ့  ….. မပြေးနဲ့ ..ရပ် …”

 

မည်မျှလျှင်မြန်စွာ လိုက်စေကာမူ ကျွန်ုပ်မှာ နေရာဒေသမကျွမ်းခြင်း ….၊ မီးမှောင်မှောင်နှင့် မြင်ကွင်းမရှင်းခြင်း

အပေါ်ထပ်မှ စမ်းတဝါးဝါး ဆင်းရခြင်း တို့ကြောင့် ရှက်ရှက်နှင် ့ ဝန်ခံရပါမူ ထိုလူရိပ်မှာ လွတ်မြောက်သွား

ခဲ့ရပါသည် …။

“ဟေးး ..လူ …ရပ်စမ်း …..ပစ်လိုက်မယ် …”

ကျွန်ုပ်လည်း ပါးစပ်မှအော်ရင်း ထိုလူရိပ်ပြေးရာ လမ်းထိပ်သို့ အပြေးတပိုင်းလိုက်ခဲ့လေသည် ။

ကျွန်ပ်ကံကောင်း သည်လားမဆိုနိုင် ….. တရားခံ ဟုယူဆရသူမှာ လမ်းထိပ်တွင် ဆိုက်ကားသမားများ

ဝိုင်းဝန်းဖမ်းဆီးထားသဖြင့် ကျွန်ုပ် လက်ထိတ်ခတ်နိုင်ခဲ့ပါသည် ။ နောင်တွင်သိရသည်မှာ ထိုဆိုက်ကားသမားများ

သည် ကိုမြင့်ကျော်မှ ကြိုတင်စီစဉ်ခဲ့သူများဖြစ်နေခဲ့သည်  .. ဟု……။

 

ကျွန်ုပ်တို့လည်း သက်ဆိုင်ရာ ရပ်ကွက်လူကြီးများနှင့် အတူ နယ်မြေခံရဲ၏အကူအညီဖြင့် တရားခံဟု

ယူဆရသော မယမုံ၏ ဦးလေး ဦးကျော်တင့် အားစခန်းသို့ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့၏ ။ စခန်းရောက်သော်

ထွက်ဆိုချက်ယူရန် ပြင်ဆင်ခြင်း ၊ သက်သေခံပစ္စည်းများကို ရှာဖွေပုံစံဖြင့် သိမ်းဆည်းခြင်း စသော

ဝတ္တရားများ ဆောင်ရွက်ရလေသည် ။ ကျွန်ုပ်လည်း ဖြောင့်ချက် ယူရန် ဂတ်စာရေးကြီးကိုမှာကြား၍

နာရီကြည့်သောအခါ နံနက် (၃)နာရီ ပင်ရှိနေလေတော့သည် ။

ဗိုက်လည်း အတော်ဆာနေပြီဖြစ်သလို အဆိုပါ အမှုအား ကိုမြင့်ကျော်တစ်ယောက် မည်သို့ ကောက်ချက်

ဆွဲခဲ့သည်ကို သိချင်လွန်းသဖြင် ့ နှစ်ဦးသား မြေနီကုန်းရှိ လောကနတ် လက်ဘက်ရည်ဆိုင်သို့ ထွက်ခဲ့

သည် ။ ဆိုင်သို့ရောက်၍ စားသောက် ဖွယ်ရာများမှာကြားပြီးနောက် …….

“ ကဲ …. ကိုမြင့်ကျော် …. ခင်ဗျားကျုပ်ကို ထပ်မနှိတ်စက်နဲ့တော့ဗျာ … ဒီအမှုကို ဘယ်လိုကောက်ချက်ဆွဲခဲ့

တယ်ဆိုတာ ကျုပ်နားလည်အောင်ရှင်းပြစမ်းပါဦး … ကျုပ်မှာ ခင်ဗျားခိုင်းတဲ့အတိုင်း ဘုမသိဘမသိ

လုပ်နေရတာ…”

“ ရှင်းပြပါ့မယ် အိုင်အိုရယ် …. ကျုပ်မှာ ဒီတစ်ပွဲတော့ လွဲခဲ့ရင် အတော်ကြီးကို မျက်နှာပျက်ရမှာ……

ဒါကြောင့် ရှင်းပြချိန် မရဘဲ အချိန်လုပြီးလုပ်ခဲ့ရတာဗျို ့ ….”

ဟု ကိုမြင့်ကျော် မှပြောရင်း ဆေးလိပ်မီးခိုးများ မှုတ်ထုတ်လိုက် လေသည် ။

“ဒီလိုဗျ ….. ကောင်မလေးပြောတဲ့ထဲမှာ နှစ်ခုထူးခြားနေတာလေးကို စသတိထားမိတာ …  ပထမအချက်က

တိုက်ဆိုင်မှုဖြစ်နိုင်တယ်ဆိုပေမဲ့ သူ့ဦးလေးဟာ အိမ်သားတွေသေတိုင်း ခရီးသွားနေတာ ဖြစ်နေတယ် …

ဒုတိယအချက်က ….. ညသန်းကောင်ကျော်တွေမှာ ရွှီး ရွှီး ဆိုပြီး အသံတိုးတိုးကြားတယ်လို့ ဆိုပြန်တယ် ..

အဲဒီမှာပဲ ကျုပ်လည်း သူ့အိမ်ကိုလိုက်ကြည့်ချင်စိတ်ပေါက်သွားတာပဲဗျ …။”

“အင်း….ဆက်ပါဦး…. အသံကိစ္စကိုတော့ကျူပ်က ကယောင်ကတန်း ကြားတယ်ဘဲထင်တာ …”ဟု

ကျွန်ုပ်ကပြောလျှင်

“ အဲဒါက အဓိကအချက် ဖြစ်သွားတာဗျို ့ … ကျုပ်တို့ အိမ်လည်းရောက်ရော ဒီအမှု ဖေါ်နိုင်ဖို့  ၈၀%

သေချာသွားတော့တာပဲ … အဲ …. ပိုသေချာသွားအောင်တော့ တစ်ချို ့ လူတွေနဲ့ သွားတွေ့ရတာပေါ ့

ကဲ .. ခင်ဗျားကိုရှင်းအောင်ပြောရရင် .. သူ့ဦးလေးဆိုသူကစရမှာပဲ .။ ဦးလေးဟာ နယ်လှည် ့ အလုပ်

လုပ်သူလို့ ပြောထားတယ်မဟုတ်လား … ကျုပ် သူအခန်းလည်းရောက်ရော သူ့အလုပ်အကိုင်ကို

မှန်းမိတာဘဲ ။ အခန်းထောင့်က ချောင်ထဲမှာ ဘာသွားတွေ့လည်းဆိုတော့ ကျုပ်တို့ဗမာပြည်က

မြေဝိုင်းမျက်လှည် ့ဆရာတွေသုံးလေ့ရှိတဲ့ ဆေးကြိမ်လုံး အဟောင်းတစ်ခု တွေ့လိုက်ရတယ် …

ပြီးတော့ … ကုတင်အောက်မှာ သစ်သားသေတ္တာလေးနှစ်လုံးကိုလည်း တွေ့ရပြန်တယ် …ပြီးတော့…”

ကိုမြင့်ကျော်မှာ စကားခဏဖြတ်ပြီး ရေနွေးကြမ်း တစ်ခွက်အား မော့လိုက်လေသည် …။

 

“ပြီးတော့ …ဘာဆက်တွေ့ သေးလဲဗျ …”ကျွန်ုပ်က စိတ်ဝင်စားစွာ မေးလိုက်လျှင် ..  ….

“ နောက်တစ်ခုတွေ့တာကတော့  တစ်တောင့်ထွာပတ်လည်လောက်ရှိတဲ့ သင်္ကန်း အပိုင်းခတ်ဟောင်းဟောင်း

တစ်ထည်ပဲ …. အဲဒီမှာ ကျုပ်က သူ့ကို နယ်လှည့်မြေဝိုင်းမျက်လှည့်ဆရာလို့ တန်းသိလိုက်တာဗျို ့ …”

“ နေပါဦးဗျ ….. မျက်လှည့်ကြိမ်လုံးတော့ ဟုတ်ပါပြီ … ဒါပေမဲ့ သေတ္တာရယ် ..သင်္ကန်းစုတ်တစ်ထည်

တွေ့တာနဲ့ မျက်လှည့်ဆရာလို့ ကောက်ချက်ချရတာလဲဗျ …”

“ဒီလိုဗျ အိုင်အိုကြီးရ …. နိုင်ငံခြားက မျက်လှည့်ဆရာတွေက အဝတ်စသုံးစရာရှိရင် အဖြူရောင်ကိုသုံးလေ့

ရှိကြတယ် .. ကျုပ်တို့ လူမျိုးမျက်လှည့်ဆရာတွေကတော့ ဘယ်ဘုန်းကြီးရဲ့ ့သင်္ကန်း ..ဘယ်ဆရာရဲ့ ့

သားတပည့်မို့ စသည်ဖြင့်ပေါ့ဗျာ …. လူရှိန်အောင် သင်္ကန်းစနဲ့ ဟန်ရေးပြတာပေါ ့ …. အဲ သေတ္တာကတော့

ဗမာမျက်လှည့် ဆရာအားလုံးနီးပါးက မြွေလမ္မယ် ပါတတ်တယ်လေဗျာ …မြွေသေတ္တာပေါ ့ ….  ”

“ခင်ဗျား စဉ်းစားတော့လည်းဟုတ်နေတာပဲ ….. ကျုပ်တို ့ကတော့ မတွေးတတ်ပေါင်ဗျာ …. ကဲ ဆက်ပါဦး  ”

“ ဒီအချက်တွေ တွေ့တော ့ ကျုပ်အဖို့မှာ စဉ်းစားရလွယ်သွားပြီဗျ …။ ကျုပ်တွေးလုံးမှန်မမှန် သူ့အမေရဲ့ ့အခန်း

ကိုသွားပြီး ထုတ်တန်းတွေပေါ်ကိုတက် ၊ ….ဆယ်ဆချဲ့ ့မှန်ဘီလူးနဲ့ ကြည့်တော့ မြွေတစ်ကောင်

တွားသွားထားတဲ့ အရာမျိုးတွေ့ရတယ် … ရှင်းပါတယ် …. အဖွားကြီးကို မြွေနဲ့ တိုက်သတ်ဖို့ လုပ်ရာမှာ..

နဂိုကတည်းက သွေးတိုး နှလုံးရောဂါတွေကြောင့် လေဖြတ်နေသူဆိုတော့ လန့်ပြီး အသက်ထွက်သွား

ပုံရပါတယ်….. သူ့ရည်ရွယ်ချက်က အားလုံးကိုသတ်ဖို့ ကြိုးစားမှာလေ ..ဒါမှ ဆွေမျိုး ရင်းချာမရှိတဲ့ အတွက်

အိမ်နဲ့ တကွ အားလုံးသူရမှာပေါ ့ ….  ”

“အိမ်က ဘယ်လောက်များတန်လို့လဲဗျာ… ဒီလောက် လူတွေသတ်ဖို့ ကြိုးစားနေတာ ”

ကျွန်ုပ်က စိတ်ပျက်စွာ ညည်းမိသည် ။

“ဟို တုန်းကတော့ ဘယ်တန်မလဲဗျာ ..ခုတော့  ကျုပ်စိတ်ထင် သိန်း (၅၀၀) နဲ့ (၁၀၀၀) ကြားလောက်တော့

တန်မယ်ဗျ … သူလို နယ်လှည် ့ မျက်လှည့်ဆရာအတွက် ဒီလောက်ငွေကြေးဟာ အတော်ကြီးများတာပေါ ့

အဲဒီမှာပဲ နောက်တစ်ယောက်ကို ထပ်သတ်တယ်ပေါ့ … ဦးနှောက်ညဏ်မပြည့်ဝသူဖြစ်တဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ ့

အစ်ကို ကတော့ သူ့အဖို့ သတ်လို့ အလွယ်ဆုံးပေါ ့ဗျာ …. သာမန် သေဆုံးတာပဲဆိုပြီး မီးသင်းဂြိုလိုက်တော့

ဘာမှ စစ်ဆေးမှုမလုပ်ဖြစ်ဖူးလေဗျာ.… ကျုပ်ကတော့ ဖြေးဖြေးခြင်း သေနိုင်တဲ့ အဆိပ်တစ်မျိုးမျိုး ကျွေးထားတယ်

လို့ ထင်တာပဲ …. ခုနောက်ဆုံး ကောင်မလေးအလှည့်ကို စောင့်နေတာ …. … ကောင်မလေးက လက်ထပ်

တော့မယ်လည်းဆိုရော အမြန်သတ်ဖို့ ကြိုးစားတော့တာပေါ ့ဗျာ ”

“’ဒါနဲ့ …ကောင်မလေးကို ဘာလို့ အရင်မသတ်လဲဗျ ”

“ ကောင်မလေးက သူ့အတွက် အကောင်းဆုံးကာကွယ်ပေးနိုင်တဲ့ သက်သေပဲလေ … သူခရီးထွက်တာကို

သိထားတဲ့ ကောင်မလေးက အလီဘိုင်ပေးမှာပေါ ့ … ဒါကြောင့်နောက်ဆုံးမှ သတ်ရတာ ….. ”

“’ကျုပ်လည်း သူဘာလုပ်တော့မယ်ဆိုတာ မှန်းဆရင်း သေချာအောင် လူတစ်ယောက်ဆီမှာ သွားစုံစမ်း

ခဲ့သေးတာပေါ့ …အဲ့ဒီလူက အရင်တုန်းက ဆူးလေအဝိုင်းနားမှာ မျက်လှည့်ပြတဲ့ ကုလားအဖိုးကြီးဘဲ …

ဒီအဖိုးကြီး မြောက်ဒဂုံမှာနေတာသိထားတော့ သူ့အိမ်လိုက်ပြီး မြွေတွေအကြောင်းမေးတာပေါ ့ဗျာ …။

ကံကောင်းချင်တော့ …. ကောင်မလေးရဲ့ ့ဦးလေးဟာ သူ့ဆီမှာ မြွေတွေကိုထိန်းကျောင်းစေခိုင်းတဲ့ပညာ

သင်သွားဖူးတယ် တဲ့ဗျ …အိန္ဒိယ တိုင်းသားများဟာ တရိစ္ဆာန်ကို လေ့ကျင့်ပေးတဲ့နေရာမှာ သိပ်ပိုင်တာပေါ့ …

အဲ ့ဒီမှာ ဘာသိလာရသလဲဆိုတော ့ ကျုပ်တွေးထင်မိတဲ ့အတိုင်းမြွေကို အသံနဲ ့ထိန်းချုပ်စေခိုင်းတာပဲ… ဒါကြောင့်

ညသန်းကောင်ချိန်မှာ ရွှီး ရွှီး ဆိုတဲ ့အသံခတ်တိုးတိုးကြားရတာပေါ့ဗျာ .. ”

ကျွန်ုပ်က အံ့ဩစွာဖြင် ့…..

” ပလွေ သံနဲ့မြွေခေါ်တယ်ဆိုတာတကယ်ဘဲကိုး ဗျ ”

“ပလွေ နဲ ့မဟုတ်ဖူး အိုင်အိုရဲ ့ ….. ကျုပ်လည်း အစကပလွေလို ့ဘဲထင်ထားတာ ကုလားအဖိုးကြီးဆီရောက်မှ

ကြေးပိုက်သေးသေးလေးနဲ ့လို ့သိရတာ …”

” ဘယ်လိုများလဲဗျ ကိုမြင် ့ကျော်”

“ဒီလို အိုင်အိုရဲ ့… လက်နှစ်ဆစ်လောက်ရှိတဲ ့ ကြေးပိုက်လေး သုံးချောင်းကို မတူတဲ ့အသံ သုံးမျိုး ထွက်စေပြီး

မြွေ တွေကိုလေ ့ကျင့်ပေးထားတာဗျို ့ ။အသံတစ်မျိုးကတော ့နောက်ဆုံး ပစ်မှတ်ကို ကိုက်စေတာပေါ့ဗျာ…”

“မြွေတွေက ပစ်မှတ်ကိုဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိသလဲဗျ ” ကျွန်ုပ်မှာ နားမလည်စွာ မေးမိသည် ။

ကိုမြင် ့ကျော်မှာ ပိုင်နိုင်သော အပြုံးဖြင် ့….

“ဟဲဟဲ   မေးမှမေးပါ ့မလားလို ့ အိုင်အိုရယ် ….. ကိုယ်နံ ့ပေါ ့ဗျာ ကိုယ်နံ့ …. သူ ့ဦးလေး ဦးကျော်တင့်ရဲ ့ အခန်းထဲမှာ

လွန်ခဲ ့တဲ ့နှစ်လလောက်က ပျောက်သွားတဲ ့ မျက်နှာသုပ်ပဝါ အဟောင်းတစ်ထည်ကို ပြန်တွေ ့ရသဗျာ ….

အဲဒါတွေအားလုံးပေါင်းစပ်စဉ်းစားကြည် ့တော ့ ဦးကျော်တင့်ဟာ ကောင်မလေးကိုယ်နံ ့ပါတဲ ့မျက်နှာသုပ်ပဝါ

နဲ ့ မြွေတွေကို မှတ်သားစေပြီး တိုက်ခိုက်တတ်အောင် အသံပေးပြီးလေ ့ကျင် ့စေမယ်ပြီးတော ့ သတ်မယ့်

နေ ့မတိုင်မီ ထုတ်တန်းတစ်နေရာရာမှာ မြွေတွေကိုထားပြီး ညသန်းကောင် အိပ်မောကျတဲ့အချိန်မှ ကြေးပိုက်

မှုတ်ပြီး အခန်းဆီကို လာစေမယ် …. ကောင်မလေးရဲ ့ အခန်းပေါ်က ထုတ်တန်းကိုရောက်တဲ ့အခါမှာတော ့

နောက်ဆုံး တိုက်ခိုက်ဖို ့ အချက်ပေးလိုက်တာနဲ ့ ကောင်မလေးရဲ ့ ကိုယ်ပေါ်ကို ပြုတ်ကျစေပြီး လေ ့ကျင် ့ထား

တဲ ့အတိုင်း ကိုက်မယ်ပေါ ့ …. ဒါကြောင် ့ ကျုပ်က ကိုယ်နံ ့ရစေမယ် ့စောင်ကို လွှားတင်ပြီး ကောင်မလေးကို

သူ ့ကိုယ်နံ့မထွက်အောင် အနံ ့ပြင်းပြင်းရေမွှေးတစ်ခု ဆွပ်ခိုင်းထားရတာပေါ ့ဗျာ ….ကျန်တာကတော ့အိုင်အို

တွေ့တဲ့အတိုင်းပဲ …ရှင်းလောက်ပါပြီနော် ”

“ရှင်းပါပြီဗျာ ….. ဒါကြောင့်ကျုပ်ဆီက အမျိုးသားသုံးရေမွှေး ယူခဲ ့ခိုင်းတာကိုး

အင်း ….. ဟိုတစ်လောက လိုက်ခဲ ့တဲ ့ အနူတောက ကိုလူချော အမှု ကရှုပ်လှပြီ လို ့ထင်တာ

ဒီအမှုက ပိုဆိုးနေသေးဗျာ …. ”

ကိုမြင် ့ကျော်မှာ ခတ်ပြုံးပြုံးဖြင့် လက်ဘက်ရည် တစ်ခွက်အား အရသာခံသောက်ရင်း ဆေးလိပ်မီးခိုးများအား

ခတ်မျှင်းမျှင်းလေး မှုတ်ထုတ်လိုက်လေတော ့သည် ။

 

 

 

ကြိုးစားပါဦးမည်

ရာမည