“အတွင်းထောင့်ကျကျ စားပွဲလေးမှာ ……….. ´´

“အတွင်းထောင့်ကျကျ စားပွဲလေးမှာ ……….. ´´

“မင်း ဒီနေ့ နောက်ကျလှကြည်လား´´

“အေးကွာ ဒီနေ့ သမ္မန် ၅ စီး တောင် ကပ်လို့ အပိုကြေးယူ လုပ်ရလို့လေ´´

“ဟုတ်လား ဒါဆို ဒီနေ့ နေ့ကြေးတော့ အရင်နေ့ထက် နှစ်ဆလောက်စီလာတယ်ပေါ့ ဒါဆို ဒီနေ့မင်း တိုက်ပေါ့ ကွာ´´

“ရပါတယ် သူငယ်ချင်းရာ မင်းကြိုက်သလောက်မှာလေ´´

“ကြိုက်သလောက်တော့ မမှာပါဘူးကွာ ထုံးစံအတိုင်း တစ်ပိုင်းစီပေါ့၊ ပိုသောက်လို့ နောက်နေ့ ပါးစပ်အကျင့်ပါ နေမှ ဟုတ်ပေ့ဖြစ်နေမှာပေါ့ကွာ´´

“မင်းရော ဒီနေ့ဘယ်လိုလဲ အလုပ်ဖြစ်ရဲ့လား´´

“ငါလည်း ဒီနေ့ ၄ စီး ချရမှာ ၃ စီးမြောက်ကားက နောက်ဆုတ်တာ ပြောတဲ့အတိုင်းမဆုတ်ဘဲ သူ့သဘော တိုင်းဆုတ်ချလိုက်တာ ဗွက်နစ်သွားလို့ သူကား ဝိုင်းပြီးတွန်းနေရတာနဲ့ နောက်စီးက ဟိုဘက်ဂိုဒေါင်ချလိုက်လို့ ပုံမှန်ဘဲရခဲ့တယ်ကွာ´´

“ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် အလုပ်လေးဖြစ် ထမ်းစရာလေးပုံမှန်ရှိနေတာဘဲ ကံကောင်းနေတယ်ဆိုရမှာပေါ့၊ ပေါလုတို့ ဂိုဒေါင်ဘက်က ဒီတစ်ပတ် ပစ္စည်းကားမရောက်လို့ ငုတ်တုတ်မေ့နေတယ်တဲ့ နေ့လည်က ဆေးလိပ်လာဝယ် ရင်းငြီးတွားလို့ ငါတောင် ဆေးလိပ်ဖိုးပေးလိုက်သေးတယ်´´

မောင်လှမျိုးက စကားဖြတ်ပြီး အရက်လှမ်းမှာတော့

“ ကိုရှည်ကြီး ခါတိုင်းလိုဘဲ တစ်ပိုင်းနှစ်လုံးနဲ့ ကစွန်းပလိန်းတစ်ပွဲ လုပ်ပါအုံး´´

“ဖက်ကြမ်း ၂ လိပ်ပါ ဆွဲခဲ့ဗျာ´´

မောင်ဆန်းနောင် တို့နေတဲ့ ရပ်ကွက်လေးရဲ့ ရပ်ကွက်အဝင်လမ်းမဘေးက အရက်ဆိုင်တစ်ခုရဲ့ အတွင်းအကျ ဆုံး ထောင့်ကျကျမှာ စာပွဲဝိုင်းသေးလေးတစ်ခုတွင် မောင်ဆန်းနောင် နဲ့ တစ်လမ်းတည်းသား မောင်လှမျိုး တို့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် ညနေအလုပ်ကအပြန် ထိုင်ကာသောက်နေကြပေါ့။ အဲဒီ အတွင်းအကျဆုံး ထောင့် ကျကျ စာပွဲဝိုင်းလေးဟာ ပုဂံဆေးတဲ့နားမှာ ဖြစ်သလို ဆိုင်ရဲ့အတွင်းအကျဆုံးမို့ ထိုင်တတ်တဲ့သူကလည်း မောင်ဆန်းနောင်တို့နှစ်ယောက်ဘဲ ဖြစ်နေတတ်သလို ဆိုင်ပိုင်ရှင် ကိုအရှည်ကြီးကလည်း မောင်ဆန်းနောင် တို့အတွက်ဘဲ အဖြစ်နိုင်ဆုံးထားတတ်တာမို့ ပုံမှန်လို ထိုင်ဖြစ်နေကျ အတွင်းထောင့်ကျကျ စားပွဲလေးဖြစ်နေ တာပေါ့လေ။

မောင်ဆန်းနောင်က ဆန်ဂိုဒေါင်တစ်ခုမှာ ဆန်းအိတ်ထမ်း အထမ်းသမားဖြစ်ပြီး သူလုပ်တဲ့ ဆန်ဂိုဒေါင်က ပုဇွန်တောင်စက်ဆန်းချောင်းဘေးမှာဆိုတော့ ဆန်သမ္မန်တွေပေါ်ကနေ ဂိုဒေါင်ထဲ ထမ်းပို့ပေးရတာလေ။ မောင်လှမျိုးကတော့ အဲဒီပုဇွန်တောင်စက်ဆန်းက ကော့စေ့သိုလှောင်တဲ့ ဂိုထောင်ကအထမ်းသမား တစ်ယောက်ပါ။ တစ်နေကုန်ထမ်းပိုးကြရတော့ ညောင်း ညာ နာ တာတွေကို ညနေအိမ်အပြန်မှာ အရက်ဖြူ အနည်းငယ့်ထိုင်မော့လိုက်မှ နေရတာသက်သာသမို့ အလုပ်ဆင်းရက်ညနေဆို ကိုရှည်ကြီးဆိုင်ရဲ့ အခုလို အတွင်းထောင့်ကျကျစားပွဲလေးမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ပြန်လှန်ပြောသော စကားသံတွေ ဝဲနေတတ်တယ် လေ။

“ဒါနဲ့ ဆန်းနောင် မင်းအမေရော နေကောင်းတယ်မလား၊ ဆေးခန်းအရင်လို ခဏခဏ သွားပြရတာ မတွေ့လို့´´

“ငါ ငယ်ငယ်တုန်းက ဒီမီးဖိုဘေးနား တစ်နေ့ကုန် အကြော်ထိုင်ကြော်နေရတဲ့ အပူဟပ်တဲ့ ဒါဏ်တွေပေါ့ကွာ၊ ဒါတောင် မိုးတွင်း တစ်ခါတလေ ငါ နေ့တွက်လေးနည်းပြီဆို အမေက အကြာ်ပြန်ရောင်းမယ်ဆိုတာပြောသေး တယ်ကွာ´´

“ဒါကတော့ မိဘ ကိုးကွ၊ သားဝင်ငွေနည်းတော့လည်း သူလုပ်ပေးချင်တဲ့ မေတ္တာပေါ့´´

“ဒါကြောင့်လည်း ငါ ညနေဖက် သမ္မန်ထပ်ကပ်လို့ သူများတွေပြန်ပေမယ့် ငါမပြန်ဘူး ထပ်ထမ်းတာလေ၊ အခု ငါ အဲလို အပိုထပ်ဆင်းရတဲ့ နေ့တွက်ဆို စုဖြစ်အောင်စုထားတယ် ငွေတစ်သိန်းလောက်ပြည့်ရင်တော့ အမေ လှုချင်တာလှုဖို့ အမေ့လက်ထဲအပ်မယ်ကွာ၊ ဟိုးတစ်လောက အမေလမ်းပေါ်က ဆွမ်းခံကြွသွားတဲ့ ဘုန်းတော် ကြီး ကိုကြည့်ပြီး အမေ မသေခင် အခုစက္ကူအိပ်ကပ်တဲ့ဝင်ငွေလေးနဲ့ လက်ထဲငွေတစ်သိန်းလောက်စုမိရင် အိမ်မှာ သင်္ကန်းကပ် ဆွမ်းကျွေးရရင် ကောင်းမှာဘဲလို့ ငြီးတွားဘူးတယ်ကွ၊ အမေဆန္ဒရှိရင် သားကြိုးစားပေး မယ်လို့ပြောပြီးနှစ်သိမ့်ခဲ့တာကွ၊ စက္ကူအိပ်ကော်ကပ်တာက အမေ နေ့ခင်းတစ်ယောက်ထဲ ပျင်းမှာစိုးလို့သာ လုပ်စေတာလေ ဘယ် တစ်သိန်းထိစုဖို့ကတော့ အတော်ကြာမှာကွ´´

“အခု မင်းစုတာ ဘယ်လောက်ရနေပြီလဲ ´´

“အခု နှစ်သောင်းကျော်ဘဲရသေးတာကွ´´

“မင်း ဒီလိုလုပ်ပါလား ငါတို့နေတဲ့လမ်းရဲ့ ဟိုဘက်နှစ်လမ်းမြောက်လမ်းမကြီးဘေးမှာ ရှော့ပင်းစင်တာဆိုလား ဆောက်နေတယ် အဲဒီမှာ ညဖက်လည်း မီးတွေထွန်းပြီး လုပ်ကြတာ ငါတို့နှစ်ယောက် အလုပ်ကြမ်း ညဖက်ဝင် လုပ်ကြမလား သူကညဂိုဏ်းကို ညနေ၆နာရီက ည၁၁နာရီခွဲဆိုလား လုပ်ရတာတဲ့´´

“ဟာ အဲဒီမှာသွားလုပ်ဖို့က ငါတို့ကို ဘယ်သူကလက်ခံမှာလဲ ငါ တို့မှာ အသိမှမရှိတာ´´

“မင်ကလည်း မင်းလုပ်မယ်ဆို ငါ့တို့ဂိုဒေါင်က ငါ့ဘော်တာရဲ့ အဖေက အဲဒီမှာ အလုပ်သမားကြီးကြပ်ရတာတဲ့ သူက ဟိုးတစ်ရက်က အဲဒီမှာ ညပိုင်းအလုပ်ကြမ်းသမားတွေလိုတယ် ငါ့ကိုလုပ်မလားတောင်မေးနေသေးတာ ငါက မင်းကိုလဲမပြောရသေးလို့ ငါ့ သူငယ်ချင်းကိုအဖော်စပ်ကြည့်မယ် သူလုပ်ရင်လုပ်မယ်လို့ ပြောထား တာကွ´´

“ဟုတ်လား ဒါဆိုလုပ်မယ်လေကွာ အဲဒါမှ ငွေတစ်သိန်းအမြန်ပြည့်ပြီး အမေဆွမ်းကပ်ချင်တာ အမြန်ကပ် ရတာပေါ့´´

“အေး ဒါဆိုမနက်ဖြန်အလုပ်ဆင်းရင် ငါဘော်ဒါနဲ့ချိန်းပြီးသူ့အဖေဆီသွားကြမယ်လေ ကဲ ကဲ လက်စသတ် လေးသောက်ပြီး သွားကြရအောင်ကွာ´´

“အေး ကိုရှည်ကြီး ဘယ်လောက်ကျလဲ ပိုက်ဆံလာယူပါအုံး´´

အဲလိုနဲ့ မောင်ဆန်းနောင် နဲ့ မောင်လှမျိုး တို့နှစ်ယောက် နေ့ဘက်ဂိုဒေါင်တွေက အလုပ်ပြီးရင် ညဖက်၌ ထိုတည်ဆောက်ရေးလုပ်ငန်းခွင်မှာ သစ်၊ကျောက်သယ် အလုပ်ကြမ်းအလုပ်ကို လုပ်ပြီး ထိုအလုပ်က ညဂိုဏ်းသိမ်းတဲ့ ည၁၁နာရီခွဲကျော်မှ ကိုရှည်ကြီးဆိုင်ဝင်ကာ ထုံးစံအတိုင်းသောက်ကြတဲ့အခါ ကိုရှည်ကြီး ကလည်း သိကျွမ်းနေတော့ ဖွင့်ပေးကာရောင်းပေးပြီး သူတို့နှစ်ဦးကလည်း ထိုင်နေကျ အတွင်းထောင့်ကျကျ စာပွဲလေးမှာဘဲ လူရှင်းနေလဲထိုင်ကာ ပြောဆိုသောက်ဖြစ်ကြတဲ့အတွက် အတွင်းထောင့်ကျကျ စားပွဲလေးမှာ ပြောဆိုသံတွေကတော့ ဖြစ်တည်နေစဲပါဘဲ။

ဒီလိုနဲ့ ရက်လတွေ ပြောင်းခဲ့ပြီး“ မနက်ဖြန် ညအလုပ်ကိုတော့ ငါ မလာတော့ဘူး ငါ စုလာခဲ့တာ တစ်သိန်း ပြည့်ဖို့ ၂၀၀ဝ ဘဲလိုတော့တာမို့ မနက်ဖြန် နေ့တွက်ရရင် အလုပ်သိမ်းတာနဲ့ ငါ အိမ်ပြန်ပြီး အမေ ဝမ်းသာ အောင် ငွေတစ်သိန်းသွားအပ်မယ်ကွာ၊ မင်း ညအလုပ်ဆင်းချိန်ကျမှာ ငါ ဒီစာပွဲလေးကစောင့်နေမယ်´´ ဆိုပြီး မနေ့က ပြောသွားခဲ့လို့ မောင်လှမျိုး တစ်ယောက် ညအလုပ်ပြီးတာနဲ့ ကိုရှည်ကြီးဆိုင်ကို ရောက်တော့ ထိုင်နေကျ အတွင်းထောင့်ကျကျ စားပွဲမှာ မောင်ဆန်းနောင် တစ်ယောက်မရောက်သေးတာနဲ့

“ကိုရှည်ကြီး မောင်ဆန်းနောင် မလာသေးဘူးလားဗျ´´

“ဟာ မောင်လှမျိုးကလည်းနောက်ပြီ ငါက မင်းတစ်ယောက်ထဲလာလို့ မောင်ဆန်းနောင် ဒီနေ့မပါဘူးလား ခါတိုင်း ညအလုပ်ပြီး နှစ်ယောက်အတူလာလို့ မေးမလို့လေ´´

“ဪ ဒါဆို ဒီကောင် သူ့အမေကို ငွေတစ်သိန်းအပ်ပြီး သားအမိနှစ်ယောက် ဝမ်းသာ လွန်နေကြလို့ နောက်ကျနေတာဖြစ်မယ် ကိုရှည်ကြီး ကျွန်တော်ကို ထုံးစံအတိုင်းအရင်ချပေးဗျာ စောင့်ရင်းနဲ့ တစ်ခွက်လောက် တော့ကစ်လိုက်အုံးမယ်´´ ဆိုပြီး မောင်လှမျိုး တစ်ယောက် ထိုင်နေကျ အတွင်းထောင့်ကျကျ စားပွဲလေးမှာ ထိုင်သောက်ရင်း မနေ့က သူတို့နှစ်ဦး ပြောဖြစ်ခဲ့တဲ့ စကားတွေကို တွေးနေမိတယ်လေ။

“ဒါနဲ့နေပါအုံး ဆန်းနောင်ရေ ဟိုနေ့က ဈေးထဲ မင်းအမေနဲ့တွေ့တော့ မင်း ညည ဆို စက္ကူအိတ်ကော်ကပ်တာ လုပ်နေလို့ ညဉ့်နက်အတော်လွန်မှ အိပ်တယ်တဲ့ တစ်ချို့ရက်တွေဆို မင်းအမေ မနက် ၄ နာရီ ဆွမ်းချက်ထ တော့မှ မင်းကို အိပ်ခိုင်းရတာတဲ့ဆို´´

“အေးလေ အရင်တုန်းက နေ့ဂိုဒေါင်အလုပ်ပြီး အိမ်ရောက်ထမင်းစားပြီးရင် အမေ နေ့ခင်းဖက် လုပ်တဲ့ စက္ကူအိတ်ကော်ကပ်တဲ့အလုပ်ကို ဝိုင်းလုပ်ပေးနိုင်ပေမယ့် အခု ငါ တို့က ညအလုပ်ပါဆင်းကြတော့ ညဖက် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မအိပ်ခင်လေး ကူလုပ်ပေးဖြစ်တာပါ တစ်ချို့ညတွေကတော့ လုပ်ရင်းနဲ့ ဈာန်ဝင်သွားပြီး လုပ်ဖြစ်သွားတာ အမေ မနက်စောစောနိုးမှ အမေအိပ်ခိုင်းတော့မှ အိပ်ဖြစ်တာပါ တစ်ခါတလေပါကွ´´

“မင်းကလည်းကွာ ငါတို့တွေက နေ့ဂိုဒေါင်မှာလည်း ထမ်းရ ည အလုပ်လည်း ထမ်းရတဲ့ အလုပ်လုပ် ကြရ တာ အိပ်ရေးလေးတော့ ရတဲ့အချိန်လေး ဝအောင်အိပ်ပါကွာ မတော်အိပ်ရေးပျက်များရင် လူမဟန်နိုင်ဘဲ အထမ်းနဲ့ လဲနေမှဖြင့် ´´

“အေးပါ သူငယ်ချင်းရာ ငါ ဆုထားတာ မနက်ဖြန်ဆို တစ်သိန်းပြည့်တော့မှာ ၂၀၀ဝ ဘဲလိုတော့တာဆိုတော့ အမေကို တစ်သိန်းအပ်ပြီးရင် အေးဆေးဖြစ်သွားပါပြီကွာ´´

အဲဒီအချိန်မှာဘဲ လမ်းထဲက ကာလသားခေါင်းဆောင် ကိုထီး တစ်ယောက် ကိုရှည်ကြီးဆိုင်ရောက်လာပြီး

“ကိုရှည်ကြီး ခင်ဗျားဆီမှာ မီးစက်သေးရှိတယ်မလား ခဏဌားဗျာ ဆန်းနောင်တို့အိမ် ညမီးပျက်ရင် မီးစက်နိုး မီးပေးရအောင်လို့ ဆီ က ကျုပ်တို့ထဲ့ပါ့မယ်´´

“ဆန်းနောင်တို့ အိမ် ည မီးပျက်ရင် မီးပေးရအောင် ဘယ်သူဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုထီးရ´´

“ဟာ မောင်လှမျိုး မင်းက ဒီမှာရောက်နေတာကို မင်းသူငယ်ချင်း ဆန်းနောင် ညနေစောင်း သမ္မန်ကုန်းပတ်ကို လှမ်းထိုးထားတဲ့ ကုန်းဘောင်ပေါ်က ဆန်အိတ်နဲ့ ခြေချော်ကျပြီး အောက်က ကျောက်တုန်းနဲ့ ခေါင်းစောင့်မိလို့ ဆေးရုံပို့လိုက်တာ ခုနလေးကဘဲ ဆုံးပြီဆိုတာ ဆေးရုံက အကြောင်းကြားလို့ အခုဘဲ ဆန်းနောင်အိမ်မှာ အသုဘ ယာယီရွက်ဖျဉ်တဲ ထိုးနေကြတယ်လေ´´

“ ဘာ ´´ မောင်လှမျိုးတစ်ယောက် အသံကုန်အော်မိလိုက်ပြီး သူ့ သူငယ်ချင်း ဆန်းနောင် အိမ်ကို ပြေးလေတော့တယ်။ မောင်ဆန်းနောင်အိမ်လည်းရောက်ရော မောင်ဆန်းနောင်အမေက မောင်လှမျိုး ကိုတွေ့တာနဲ့

“သားရေ မင်းသူငယ်ချင်းတော့ အမေတို့ကို ထားခဲ့ပြီ၊  နေ့လည်က အိမ်ကို အလုပ်ထမင်းစား နားချိန်မှာ တစ်ခေါက်ပြန်လာလို့ ခါတိုင်း မပြန်လာစဘူး ပြန်လာတာနဲ့ အမေက စိတ်ပူပြီး သား ဘာဖြစ်လို့ အလုပ်က အစောကြီး ပြန်လာတာလဲ နေမကောင်းဘူးလားမေးမိတော့ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး အမေ ငွေတစ်သိန်းလောက် လက်ထဲစုမိရင် အိမ်မှာ သင်္ကန်းကပ် ဆွပ်းကပ်ချင်တယ်ဆိုလို့ သား အလုပ်တွေ နေ့မအား ညမအား လုပ်ပြီး စုခဲ့တာ ၂၀၀ဝ ဘဲ လိုတော့တာမို့ ဒီနေ့ နေ့ကြေးကို သားတို့ အလုပ်သမားခေါင်းဆောင်ဆီမှာ ခုန ထမင်းစား ရင်း ၂၀၀ဝ လောက်ကြိုထုတ်လို့ရမလား ညနေလုပ်ခရှင်းတော့ ပြန်နှိမ်ပေါ့လို့ ပြောကြည့်တာ ရတာနဲ့ အမေကို တစ်သိန်းလာအပ်တာတဲ့လေ၊ အမေက ည အလုပ်ပြန်မှ ပေးလည်းရပါတယ် နေပူကြီးထဲ ပင်ပန်းခံလို့ သားရယ်ပြောတော့ မင်းသူငယ်ချင်းက တစ်သိန်းပြည့်တာ အမေ့ကို အခုလို နေခင်းလာအပ်တော့ အမေ နေ့ခင်း ကထဲက ကြိုပျော်ရတာပေါ့၊ သားလည်း တစ်သိန်းပြည့်ပြီဆိုတော့ ညနေမစောင့်နိုင်ဘူး ပြည့်တဲ့ချိန် အပ်ထားလိုက်ချင်တာဆိုပြီး အမေ့လက်ထဲ သူစုထားတဲ့ ငွေတစ်သိန်းထဲ့ပြီး အမေ့နဖူးလေးနမ်းကာ အမေ ဆွမ်းကပ်မယ့်ရက်ကို ရွေးထားပေးနော်ဆိုကာ အလုပ်ပြန်သွားတာ အခုလိုဖြစ်မှာမို့ လာနုတ်ဆက်သွား တာလား မောင်လှမျိုးရေ၊ အမေ ဘုန်းကြီးပင့် ဆွမ်းကပ်ချင်တာ ဒီလိုမျိုး ဆွမ်းကပ်ရတာ မျိုးပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး မောင်လှမျိုးရေ´´ ဆိုပြီး မောင်ဆန်းနောင်အမေ ငိုကာပြောတာကို မောင်လှမျိုးတစ်ယောက် ဘာဆို ဘာမှ ပြန်မပြောတတ်တော့အောင်ပင် နုတ်စိတ်ကာနေမိတော့သည်။

နောက်နေ့တွေကစပြီး ကိုရှည်ကြီးဆိုင်ရဲ့ အတွင်းထောင့်ကျကျ စားပွဲလေးမှာ ဘယ်သူမှလာမထိုင်ဖြစ်ကြသလို အဲဒီ အတွင်းထောင့်ကျကျ စားပွဲလေးမှာ ပြောဆိုသံတွေတိတ်ဆိတ်ခဲ့ကာ အခုတော့ ထို အတွင်းထောင့်ကျကျ စားပွဲလေးမှာ ဆေးကြောပြီးပုဂံတွေ ပစ္စည်းတွေသာ နေရာယူရှိနေဖြစ်တယ်လေ။

ဟိုး တစ်ခါတုန်းက ရောက်ခဲ့ဘူးတဲ့ အရက်ဆိုင်လေးတစ်ခုရဲ့ အတွင်းထောင့်ကျကျ စာပွဲလေးမှာ ထိုင်ကာ ပြောဆို သာယာကာ မောင်ဆန်းနောင်တို့လို ဘဝတွေကိုရုန်းကန်ရင်း လောကကြီးက ထွက်သွားခဲ့ရသော သူတွေလည်း များစွာ ရှိနေတတ်တာလေးကို သိစေအပ်အောင် ခင်ခ အတွေးလေးနဲ့ ဟိုရေးဒီရေး ရေးဖြစ်ခဲ့ တာပါ။

( ဆင်းရဲမှု လျော့နည်းပပျောက်ရေး စီမံကိန်းကြီး အဆုံးထိတိုင် ဖြစ်ထွန်းအောင်မြင်ပါစေလို့ ဆန္ဒမွန်ဖြင့်….)

ဖတ်ရှု့သူများကျေးဇူးပါနော်။

ခင်ခ။